Ostatnia aktualizacja:
| Substancja czynna | Duloksetyna |
| Postać farmaceutyczna | Twarde, Twarde |
| Podmiot odpowiedzialny | Krka, d.d., Novo mesto |
| Kod ATC | N06AX21 |
| Procedura | DCP |
| Kategorie | Leki na depresję, Leki na nerwicę i inne zaburzenia lękowe, Leki psychiatryczne - choroby psychiczne i zaburzenia psychologiczne |
Opinie pacjentów o leku Dulsevia
Przeczytaj 52 opinie pacjentów o leku Dulsevia. Zobacz, co inni mówią o skuteczności leczenia, zauważalnych efektach oraz działaniach niepożądanych. Prawdziwe doświadczenia pacjentów pomogą Ci lepiej zrozumieć, jak może działać ten lek w praktyce. Pamiętaj jednak, że każdy organizm reaguje indywidualnie - Twoje doświadczenie może być różne.
⚠️ Ważne: Nie można mieć pewności, czy osoba komentująca rzeczywiście zakupiła lub używała danego produktu. Czasami firmy zlecają publikację anonimowych opinii, aby poprawić wizerunek swoich produktów lub zaszkodzić konkurencji. Dlatego zalecamy opieranie się głównie na wiedzy i poradach farmaceutów oraz lekarzy.
W trakcie stosowania leku Dulsevia zaobserwowałam nietypową i bardzo uciążliwą reakcję organizmu w postaci wzmożonej potliwości. Jest to dla mnie szczególnie trudne doświadczenie, gdyż nadmierne pocenie się występuje niezależnie od temperatury otoczenia czy poziomu aktywności fizycznej. To powoduje znaczny dyskomfort w życiu codziennym i wpływa na moje samopoczucie. Co ciekawe, przeglądając różne opinie innych pacjentów na forach internetowych, nie znalazłam wzmianek o podobnych objawach, co skłania mnie do dokładniejszego przyjrzenia się tej reakcji organizmu.
Moje doświadczenie z tym lekiem było bardzo negatywne. Po przyjęciu drugiej dawki wystąpiły u mnie niezwykle uciążliwe i niepokojące objawy niepożądane. Dokuczały mi silne zawroty głowy, które znacząco utrudniały codzienne funkcjonowanie, pojawił się również oczopląs oraz intensywny ból brzucha. Ze względu na nasilenie tych dolegliwości zdecydowanie wykluczam możliwość dalszego stosowania tego preparatu. Skutki uboczne były na tyle dokuczliwe, że nie wyobrażam sobie kontynuowania tej terapii.
Chciałbym podzielić się moim doświadczeniem z lekiem Dulsevia w dawce 30 mg, który przyjmuję od dwóch tygodni. Niestety, muszę przyznać, że efekty terapii nie są dla mnie satysfakcjonujące. Najbardziej niepokojącym skutkiem ubocznym jest znaczące obniżenie ciśnienia tętniczego, które spadło do niepokojącego poziomu 90/50 mmHg. Dodatkowo zaobserwowałem wyraźne zwolnienie tętna do wartości 52-55 uderzeń na minutę. Te problemy z ciśnieniem utrzymują się od początku terapii, mimo że niedawno przeszedłem ostrą infekcję gardła z wysoką gorączką, którą wyleczyłem antybiotykiem. Próby normalizacji ciśnienia poprzez spożywanie kawy czy przyjmowanie glukardiamidu nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Dodatkowo pojawiły się uciążliwe problemy z układem moczowym, które znacząco wpływają na komfort życia codziennego. Zastanawiam się, czy dwutygodniowy okres to nie za krótki czas na pełną adaptację organizmu do leku.
Chciałbym podzielić się ważnym doświadczeniem dotyczącym stosowania Dulsevii, które może służyć jako istotne ostrzeżenie dla innych pacjentów. Dotyczy ono mojej 73-letniej mamy, której przypadek pokazuje, jak ważna jest uważna obserwacja skutków ubocznych leków.
W lutym 2021 roku mama otrzymała od psychiatry receptę na Dulsevię w związku z leczeniem depresji. Początkowo efekty terapii były obiecujące – zaobserwowaliśmy poprawę stanu psychicznego. Niestety, po około trzech miesiącach skuteczność leku znacząco spadła, a stan mamy zaczął się pogarszać.
Sytuacja skomplikowała się, gdy pojawiły się poważne problemy gastryczne w postaci uporczywej biegunki. Początkowo błędnie założyliśmy, że może to być zwykłe zatrucie pokarmowe. Próba dwutygodniowej kuracji węglem aktywowanym nie przyniosła żadnej poprawy. Lekarz pierwszego kontaktu przepisał dwa różne leki przeciwbiegunkowe, które jedynie nieznacznie łagodziły objawy.
Najbardziej niepokojący był dramatyczny spadek masy ciała. Mama, będąc osobą bardzo szczupłą, w ciągu zaledwie miesiąca straciła ponad 10% masy ciała – z 52 kg do 46 kg, a proces ten postępował w zastraszającym tempie. Zaburzenia wchłaniania były tak poważne, że nawet przyjmowane leki przechodziły przez układ pokarmowy w niezmienionym stanie w ciągu 30 minut.
Mimo zlecenia kolonoskopii (na którą czekaliśmy półtora miesiąca) żaden z konsultujących lekarzy nie powiązał tych objawów ze stosowaniem Dulsevii. Dopiero moja własna decyzja o odstawieniu leku, podjęta wbrew zaleceniom lekarzy, przyniosła natychmiastową poprawę – biegunka ustąpiła już następnego dnia po zaprzestaniu przyjmowania leku. Późniejsze badanie kolonoskopiczne nie wykazało żadnych nieprawidłowości.
Obecnie mama odeszła od farmakologicznego leczenia depresji na rzecz preparatów ziołowych. To doświadczenie znacząco wpłynęło na nasze podejście do leków antydepresyjnych. Najbardziej niepokojące w całej tej sytuacji jest to, że mimo dostępu do pełnej dokumentacji medycznej, żaden z lekarzy nie wziął pod uwagę możliwości, że to właśnie Dulsevia mogła być przyczyną tych poważnych dolegliwości.
Dulsevia okazała się dobrym wyborem w moim przypadku. Po okresie regularnego stosowania zauważyłem znaczącą poprawę samopoczucia. Lek spełnił moje oczekiwania, a jego działanie jest zadowalające. Doceniam szczególnie to, że efekty terapeutyczne są stabilne i przewidywalne.
W kontekście dyskusji o wpływie leków na masę ciała, chciałabym podzielić się istotną obserwacją dotyczącą mechanizmu przybierania na wadze podczas terapii. Z perspektywy fizjologicznej, same leki rzeczywiście nie są bezpośrednią przyczyną zwiększenia masy ciała. Kluczowym czynnikiem jest ich wpływ na apetyt i zachowania żywieniowe. Niektóre preparaty mogą znacząco zwiększać łaknienie lub wpływać na metabolizm, co w konsekwencji może prowadzić do większego spożycia kalorii. Kontrola wielkości porcji i świadome podejście do odżywiania podczas terapii są niezwykle istotne w utrzymaniu stabilnej masy ciała. Warto jednak pamiętać, że dla niektórych pacjentów kontrola apetytu może być szczególnie trudna ze względu na działanie leku na ośrodek głodu w mózgu.
Rzeczywiście, niektóre leki mogą mieć istotny wpływ na spowolnienie metabolizmu organizmu. Jest to szczególnie zauważalne w przypadku określonych grup leków, które oddziałują na pracę układu pokarmowego i procesy przemiany materii. Efekt ten może być bardziej lub mniej odczuwalny w zależności od indywidualnych predyspozycji organizmu oraz stosowanej dawki. W przypadku zaobserwowania znaczących zmian w metabolizmie podczas terapii, warto monitorować te objawy i dokumentować je.
W kwestii wpływu leków na masę ciała sytuacja jest bardziej złożona. Niektóre leki mogą bezpośrednio wpływać na metabolizm organizmu, powodując zmiany w gospodarce hormonalnej i procesach przemiany materii. Sam lek Dulsevia, należący do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), może wpływać na apetyt i metabolizm. Zmiany wagi podczas terapii mogą być spowodowane nie tylko zwiększonym apetytem, ale również zmianami w sposobie magazynowania tkanki tłuszczowej, retencją wody w organizmie czy spowolnieniem metabolizmu. Jest to udokumentowany efekt uboczny wielu leków psychotropowych, w tym również Dulsevii.
Chciałabym poruszyć delikatną, ale istotną kwestię dotyczącą wpływu leku na życie intymne. Z mojego doświadczenia zauważyłam pewne trudności w osiąganiu satysfakcji seksualnej podczas terapii. Szczególnie interesuje mnie, czy ktoś doświadczył podobnych efektów ubocznych i – co najważniejsze – czy te problemy ustąpiły po zakończeniu leczenia. Będę wdzięczna za podzielenie się swoimi doświadczeniami, gdyż temat ten może być ważny dla wielu pacjentów rozważających tę terapię.
Potwierdzam, że doświadczyłem podobnego problemu podczas stosowania leku Dulsevia. Po zaprzestaniu przyjmowania preparatu dolegliwości ustąpiły, jednak ze względów zdrowotnych musiałem powrócić do terapii. To pokazuje, jak złożone może być znalezienie równowagi między korzyściami terapeutycznymi a skutkami ubocznymi w przypadku długotrwałego leczenia.
Stoję przed trudną decyzją dotyczącą rozpoczęcia terapii lekiem Dulsevia w dawce 30 mg, który został mi dzisiaj przepisany przez psychiatrę. Obecnie przyjmuję Tritico w dawce 3/4 tabletki na problemy ze snem, które stosuję od kilku miesięcy. Wcześniej byłam leczona Coaxilem, jednak nie przyniósł on oczekiwanych efektów terapeutycznych. Po zapoznaniu się z opiniami innych pacjentów, odczuwam silny niepokój związany z rozpoczęciem nowej terapii. Moje obawy są szczególnie nasilone ze względu na dotychczasowe doświadczenia z lekami przeciwdepresyjnymi i nasennymi. Zastanawiam się nad zasadnością wprowadzenia kolejnego leku do mojej terapii.
Bardzo ważne jest podkreślenie indywidualnego charakteru reakcji na lek Dulsevia. Z mojego osobistego doświadczenia mogę powiedzieć, że początkowy okres stosowania przebiegł bez żadnych niepożądanych efektów ubocznych. Co ciekawe, problemy pojawiły się dopiero przy odstawianiu leku, o czym szczegółowo pisałam w poprzednich komentarzach. Skuteczność terapii w moim przypadku była na tyle zadowalająca, że planuję powrót do stosowania Dulsevii. Lek znacząco poprawił jakość mojego życia i pomógł w kontrolowaniu objawów. Uważam, że każdy pacjent powinien indywidualnie ocenić działanie leku na podstawie własnych doświadczeń, ponieważ reakcje organizmu mogą być bardzo zróżnicowane.
Trzy tygodnie temu podjęłam decyzję o odstawieniu Dulsevii i do tej pory odczuwam skutki uboczne tej decyzji. Paradoksalnie, kiedy przyjmowałam lek, moje samopoczucie było znacznie lepsze niż obecnie. Mam w domu zapas tabletek i rozważam powrót do terapii, jednak obawiam się rozpocząć przyjmowanie leku bez wcześniejszej konsultacji lekarskiej. Pomimo że pamiętam, jak pozytywnie wpływał na moje samopoczucie, zastanawiam się nad bezpieczeństwem samodzielnego wznowienia terapii. Obserwuję znaczące pogorszenie stanu psychicznego po odstawieniu leku, ale jednocześnie mam wątpliwości co do właściwego postępowania w tej sytuacji.
Rozpoczęłam niedawno terapię lekiem i chciałabym podzielić się moimi wstępnymi obserwacjami po pierwszym tygodniu stosowania. Niestety, doświadczam dość intensywnych skutków ubocznych, przede wszystkim w postaci uporczywych nudności, które są dla mnie dość uciążliwe w codziennym funkcjonowaniu. Mimo tych początkowych trudności, zdecydowałam się kontynuować przyjmowanie leku, mając nadzieję, że organizm z czasem przystosuje się do nowej substancji.
Zdaję sobie sprawę, że okres adaptacyjny może być różny dla każdego pacjenta, dlatego postanowiłam dać sobie więcej czasu na obserwację, jak mój organizm zareaguje na dalsze przyjmowanie leku. Na tym etapie jestem szczególnie uważna na wszelkie zmiany w samopoczuciu i systematycznie monitoruję swoje reakcje na przyjmowany preparat.
Jestem w trakcie drugiego tygodnia przyjmowania leku Dulsevia na polineuropatię cukrzycową i niestety doświadczam uporczywych nudności. Mimo tego nieprzyjemnego skutku ubocznego, kontynuuję terapię, obserwując uważnie reakcje mojego organizmu. Jest to szczególnie istotne w kontekście leczenia polineuropatii cukrzycowej, która znacząco wpływa na jakość życia. Czekam na dalszy rozwój sytuacji, mając nadzieję, że skutki uboczne z czasem ustąpią.
Po rozpoczęciu terapii lekiem Dulsevia zaobserwowałam bardzo specyficzne i niepokojące działanie niepożądane. Odczuwam charakterystyczne mrowienie i drętwienie całego ciała, które najlepiej można opisać jako uczucie przypominające przepływ prądu elektrycznego. Te nieprzyjemne doznania obejmują całą powierzchnię ciała i są na tyle intensywne, że znacząco wpływają na mój codzienny komfort życia. Wrażenie to jest bardzo podobne do wyładowań elektrycznych, co jest dość nietypowym i niepokojącym objawem. Uczucie to utrzymuje się i jest wyraźnie związane z przyjmowaniem leku.
Przyjmuję lek Dulsevia w ramach terapii zaburzeń lękowych przez okres jednego roku. Niestety, moje doświadczenia z tym preparatem nie są pozytywne. Początkowa faza leczenia wiązała się z bardzo intensywnymi skutkami ubocznymi – występowały silne bóle głowy, uporczywe wymioty, znaczne osłabienie uniemożliwiające normalnie funkcjonowanie oraz drżenie ciała. Po tym okresie przez około miesiąc utrzymywały się dokuczliwe mdłości. Następnie nastąpiła półroczna poprawa samopoczucia, jednak po tym czasie mdłości powróciły i pojawiały się cyklicznie. Po roku terapii podjęłam decyzję o odstawieniu leku, ale niestety po miesiącu byłam zmuszona rozpocząć przyjmowanie innego preparatu. Z perspektywy czasu oceniam, że Dulsevia nie przyniosła oczekiwanych efektów terapeutycznych w leczeniu zaburzeń lękowych. Co więcej, obawiam się, że mogła przyczynić się do pogorszenia mojego stanu zdrowia. Do dziś zmagam się z uporczywymi mdłościami, a objawy lękowe nadal występują.
Po tygodniu stosowania leku Dulsevia moje doświadczenia są zdecydowanie negatywne. Skutki uboczne, które występują, znacząco wpływają na jakość mojego codziennego funkcjonowania. Zmagam się z intensywnymi zawrotami głowy, uporczywymi mdłościami oraz ogólnym stanem otępienia. Dodatkowo odczuwam wyraźny spadek energii życiowej, który uniemożliwia mi normalne funkcjonowanie. Niepokojącym objawem jest też systematycznie malejące libido. Wbrew oczekiwaniom, nie zauważam żadnej poprawy w zakresie energii czy koncentracji – wręcz przeciwnie, te aspekty uległy pogorszeniu. Po zapoznaniu się z doświadczeniami innych pacjentów, których relacje są niezwykle niepokojące, podjąłem świadomą decyzję o zaprzestaniu terapii tym preparatem. Sytuacja wymaga konsultacji z lekarzem prowadzącym w celu omówienia alternatywnych opcji leczenia.
Moje doświadczenie z terapią lekiem Dulsevia trwało niespełna rok. Początkowo efekty były bardzo obiecujące – odczuwałam znaczący wzrost poziomu energii i zauważalną poprawę jakości snu. Niestety, pozytywne działanie utrzymało się stosunkowo krótko. W kolejnych miesiącach pojawiły się liczne i uciążliwe skutki uboczne, które znacząco wpłynęły na jakość mojego życia. Do najbardziej dokuczliwych należały całodzienne mdłości połączone z wymiotami oraz zaburzenia snu manifestujące się bezsennością w nocy i nadmierną sennością w ciągu dnia. Dodatkowo zaobserwowałam znaczący spadek libido oraz przybrałam na wadze aż 15 kilogramów. Co szczególnie niepokojące, mimo że lek miał pomóc w walce z problemami psychicznymi, paradoksalnie doszło do nasilenia objawów depresyjnych i lękowych. Z perspektywy czasu nie mogę polecić tego preparatu, choć mam świadomość, że reakcja organizmu na leki przeciwdepresyjne jest kwestią bardzo indywidualną i może się znacząco różnić u poszczególnych pacjentów.
Obecnie jestem w trakcie dwutygodniowej terapii lekiem Dulsevia i obserwuję dość niepokojące objawy. Mój sen został znacząco zaburzony – śpię tylko około 4 godzin na dobę, co jest dla mnie bardzo męczące. Dodatkowo, po przebudzeniu regularnie doświadczam nudności, które znacząco utrudniają mi poranne funkcjonowanie. Mimo tych trudności, kontynuuję terapię i obserwuję, jak mój organizm będzie reagował na lek w dłuższej perspektywie. Zastanawiam się, czy te objawy z czasem ustąpią, czy może będę musiała skonsultować się z lekarzem w sprawie modyfikacji leczenia.
Chciałabym podzielić się moim doświadczeniem z rocznej terapii lekiem Dulsevia, które znacząco różni się od wielu innych opinii. W moim przypadku preparat wykazał bardzo korzystne działanie terapeutyczne. Jednym z pozytywnych efektów było zmniejszenie łaknienia, co pomogło mi ustabilizować masę ciała. Co istotne, w przeciwieństwie do często zgłaszanych skutków ubocznych, lek nie wpłynął negatywnie na libido. Największą zaletą terapii była wyraźna poprawa samopoczucia psychicznego.
Obecnie jestem w trakcie procesu odstawiania leku i muszę przyznać, że ten etap jest dość wymagający. W godzinach popołudniowych doświadczam nieprzyjemnych objawów odstawiennych, takich jak dreszcze i uczucie zimna. Szczególnie problematyczne jest prowadzenie samochodu – występują zaburzenia równowagi i dezorientacja przypominające stan upojenia alkoholowego lub odurzenia. Ogólnie odczuwam pewien dyskomfort i nietypowe samopoczucie. Mam jednak nadzieję, że te przejściowe dolegliwości szybko ustąpią i będę mogła bezpiecznie zakończyć terapię.
Chciałabym podzielić się moim doświadczeniem z odstawianiem leku Dulsevia i jednocześnie zapytać o Wasze obserwacje. Przyjmowałam dawkę 60 mg przez ponad rok, z dobrą tolerancją i samopoczuciem. Miesiąc temu lekarz zdecydował o zmniejszeniu dawki do 30 mg, a następnie o całkowitym odstawieniu leku. Od wtorku nie przyjmuję już Dulsevii, jednak od wczoraj doświadczam bardzo uciążliwych zawrotów głowy. Zastanawiam się, czy to możliwe, że objawy odstawienne pojawiły się tak szybko? Czy ktoś z Was przechodził przez podobne doświadczenie i może powiedzieć, jak długo mogą utrzymywać się te nieprzyjemne objawy? Bardzo zależy mi na poznaniu Waszych doświadczeń w tej kwestii.
Chciałabym podzielić się moimi doświadczeniami związanymi z przyjmowaniem leku Dulsevia w dawce 30mg, który został mi przepisany na migrenowe bóle głowy, z którymi zmagam się od trzech lat. Wcześniej stosowałam Divascan – wprawdzie zmniejszył on intensywność bólów, jednak zaczęły one występować częściej.
Po przyjęciu pierwszej dawki Dulsevii moje samopoczucie znacznie się pogorszyło. Doświadczam bardzo intensywnych zawrotów głowy, dodatkowo pojawił się nieprzyjemny objaw w postaci słyszenia własnego pulsu w uszach. Rano miałam ogromne trudności ze wstaniem z łóżka – musiałam próbować aż trzy razy, zanim udało mi się ostatecznie wstać.
Czy ktoś z Was miał podobne doświadczenia z tym lekiem? Jak radziliście sobie z tymi objawami? Zastanawiam się, czy te skutki uboczne są typowe na początku terapii i czy z czasem ustępują?
Moje doświadczenia z tym lekiem są bardzo podobne do opisanych. Podczas terapii odczuwam stałą potrzebę dodatkowego snu – nawet po standardowym nocnym wypoczynku muszę uzupełniać niedobór snu w ciągu dnia. Szczególnie niepokojące są objawy, które pojawiają się przy próbie odstawienia leku – już po kilku dniach występują uciążliwe zawroty głowy, które znacząco utrudniają codzienne funkcjonowanie. Te efekty są dla mnie dość problematyczne i wpływają na jakość mojego życia.
Z mojego doświadczenia ze stosowaniem leku zaobserwowałam, że jego wpływ na wagę może być bardzo zróżnicowany u poszczególnych pacjentów. W moim przypadku nastąpił przyrost masy ciała, co było bezpośrednio związane ze zwiększonym apetytem wywołanym przez lek. Jest to interesujące zjawisko, szczególnie w kontekście różnych doświadczeń innych pacjentów, którzy zgłaszają zarówno wzrost, jak i spadek wagi. Potwierdza to, jak indywidualnie każdy organizm może reagować na tę samą substancję leczniczą. Ta różnorodność reakcji wyraźnie pokazuje, że efekty uboczne terapii mogą być bardzo zindywidualizowane i zależne od osobniczych predyspozycji każdego pacjenta.
Chciałabym podzielić się swoim kilkuletnim doświadczeniem ze stosowaniem Dulsevii. Podczas regularnego przyjmowania leku obserwowałam znaczącą poprawę samopoczucia – odzyskałam chęć do życia i utrzymywałam stabilnie dobry nastrój. Po pięciu latach terapii zdecydowałam się na stopniowe odstawienie leku, które przeprowadzałam metodą systematycznego zmniejszania dawki poprzez dokładne dzielenie zawartości kapsułek. Obecnie, po tygodniu od całkowitego zaprzestania przyjmowania leku, doświadczam charakterystycznych objawów odstawiennych. Najdotkliwsze z nich to specyficzne uczucie, które można porównać do „odłączenia od prądu”, któremu towarzyszy wyraźna senność i znaczny spadek energii. Dodatkowo pojawiają się okresowe zlewne poty, występujące nawet podczas odpoczynku, a także szybka męczliwość przy najmniejszym wysiłku. Mimo skuteczności leku w leczeniu depresji, zdecydowałam się nie wracać do jego stosowania ze względu na problemy z wątrobą, które pojawiły się po długotrwałej terapii lekami antydepresyjnymi. Jest to moje osobiste doświadczenie z tym lekiem, które pokazuje zarówno jego pozytywne działanie terapeutyczne, jak i wyzwania związane z procesem odstawiania oraz możliwymi długoterminowymi konsekwencjami zdrowotnymi.
Moje doświadczenie z lekiem Dulsevia jest zdecydowanie negatywne. Preparat nie przyniósł żadnej zauważalnej poprawy w leczeniu stanów lękowych. Niestety, wystąpiły u mnie poważne skutki uboczne obejmujące zaburzenia snu oraz całkowity zanik libido. Co szczególnie niepokojące, po odstawieniu leku problemy nie ustąpiły – nadal utrzymuje się brak popędu seksualnego, a dodatkowo pojawiły się intensywne zawroty głowy i dokuczliwe mdłości. Biorąc pod uwagę moje osobiste doświadczenie z tym lekiem i utrzymujące się działania niepożądane, zdecydowanie nie mogę polecić tego preparatu innym pacjentom.
Muszę odnieść się do nieuprzejmego komentarza sugerującego, że wystarczy „mniej jeść”. Problem jest bardziej złożony – każdy organizm inaczej reaguje na leki. Stosowałam Dulsevię przez około miesiąc i niestety nie przyniosło to żadnych pozytywnych rezultatów. Zamiast tego doświadczyłam szeregu skutków ubocznych: najpierw ogólne złe samopoczucie, później pojawił się obrzęk, szczególnie w okolicy kostek, co znacznie utrudniało chodzenie. Na koniec wystąpiła silnie swędząca wysypka. Lekarka natychmiast zaleciła przerwanie terapii. Po unormowaniu się stanu organizmu i ustąpieniu obrzęków okazało się dodatkowo, że przybrałam na wadze.
Od ośmiu tygodni przyjmuję regularnie Dulsevię w leczeniu depresji, jednak muszę przyznać, że nie dostrzegam oczekiwanych efektów terapeutycznych. Mimo systematycznego stosowania leku przez ten okres, nie zaobserwowałam żadnej znaczącej poprawy swojego stanu psychicznego. Jest to dla mnie rozczarowujące doświadczenie, ponieważ liczyłam na zauważalną zmianę samopoczucia. Mój nastrój i ogólne funkcjonowanie pozostają na tym samym poziomie co przed rozpoczęciem terapii, co skłania mnie do podzielenia się tą obserwacją odnośnie skuteczności leku w moim przypadku.
Chciałabym podzielić się moim doświadczeniem z terapii Dulsevią 60, którą stosuję od listopada ubiegłego roku. Przez wiele lat zmagałam się z przewlekłym, intensywnym bólem nóg i kręgosłupa, który był następstwem nieudanych zabiegów operacyjnych. Wcześniejsze próby leczenia przeciwbólowego okazały się mało skuteczne, co niestety doprowadziło do sześcioletniej zależności od tramadolu. Sytuacja zmieniła się diametralnie po włączeniu do terapii Dulsevii. Obecnie odczuwam znaczącą ulgę w dolegliwościach bólowych, co pozytywnie wpłynęło na jakość mojego życia. Szczególnie doceniam wygodny schemat dawkowania – jedna tabletka przyjmowana rano zapewnia całodobową kontrolę bólu. Skuteczność tego leku w połączeniu z prostym dawkowaniem sprawia, że z pełnym przekonaniem mogę polecić go osobom zmagającym się z podobnymi problemami przewlekłego bólu neuropatycznego.
Chciałabym podzielić się moim czterotygodniowym doświadczeniem ze stosowania leku Dulsevia. Pierwsze dni terapii były dość trudne – pojawiły się typowe skutki uboczne takie jak zawroty głowy, ogólne zmęczenie, dreszcze oraz uczucie mrowienia w ciele. Na szczęście te nieprzyjemne objawy ustąpiły po około tygodniu stosowania, a mój stan zdrowia uległ wyraźnej poprawie. Z mojego doświadczenia wynika, że reakcja na lek jest bardzo indywidualna – skuteczność terapii zależy w dużej mierze od organizmu konkretnej osoby. To, co jednemu pacjentowi przyniesie ulgę, u innego może nie zadziałać lub wywołać niepożądane skutki uboczne. Kluczowe jest znalezienie odpowiedniego leku, który będzie dobrze tolerowany przez organizm i przyniesie oczekiwane efekty terapeutyczne.
Jestem w trakcie czwartego tygodnia stosowania Dulsevii i chciałbym podzielić się swoimi doświadczeniami. Od samego początku terapii najbardziej dokuczliwe są stany lękowe i uczucie niepokoju, które niestety utrzymują się na stałym poziomie. Pozostałe skutki uboczne, takie jak ogólna niechęć do działania, wahania odczuwania temperatury, zawroty i bóle głowy oraz zimne poty, stopniowo się zmniejszyły. Jednak uporczywe stany lękowe i niepokój, szczególnie uciążliwe podczas nocnych wybudzeń około godziny trzeciej, zmusiły mnie do wprowadzenia dodatkowego leku uspokajającego – Xanaxu. Niepokój utrzymuje się praktycznie przez cały dzień, co znacząco wpływa na jakość mojego codziennego funkcjonowania.
Ze względu na uporczywe bóle rąk oraz poważne problemy ze snem, mój lekarz prowadzący zdecydował o włączeniu tego leku do mojej terapii. Od dłuższego czasu zmagam się z całkowitym rozregulowaniem rytmu dobowego, co znacząco wpływa na jakość mojego życia. Każdy wieczór to dla mnie źródło stresu i niepewności związanej z możliwością zaśnięcia, co jest szczególnie trudne w kontekście codziennych obowiązków zawodowych i konieczności porannego wstawania do pracy. Po zapoznaniu się z doświadczeniami innych pacjentów, szczególnie pozytywną opinią pani Marzeny, patrzę z nadzieją na rozpoczęcie tej terapii. Najważniejszą kwestią jest dla mnie nie tylko skuteczność leku, ale również bezpieczeństwo jego stosowania, zwłaszcza w kontekście potencjalnego ryzyka uzależnienia.
Stosuję Dulsevię od ponad pół roku na neuralgię nerwu i zauważam, że bóle są słabsze i rzadziej występują. Wydaje mi się, że lek mi odpowiada, choć ostateczną ocenę będę mogła wystawić po dłuższym czasie. Jeśli chodzi o wagę – podczas nasilonych bólów nie mam apetytu i chudnę, a gdy przerywam przyjmowanie leku, nadrabiam jedzeniem i nieznacznie przybieram na wadze, ale wszystko w rozsądnych granicach.
Mam bardzo ważne pytanie dotyczące stosowania Dulsevii w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Chciałabym wiedzieć, czy ten lek jest bezpieczny i zalecany w mojej sytuacji zdrowotnej. Będę wdzięczna za podzielenie się doświadczeniami lub wiedzą na ten temat.
Stosuję Dulsevię od miesiąca w leczeniu neuralgii, która pojawiła się w wyniku odleżyny w okolicy pośladków. Dolegliwości, które mi dokuczają to intensywne rwanie, pieczenie oraz uporczywe szczypanie. Niestety, mimo miesięcznej terapii nie zaobserwowałam żadnej znaczącej poprawy w moim stanie zdrowia. Chciałabym dowiedzieć się, jakie są doświadczenia innych pacjentów z podobnymi objawami? Szczególnie interesują mnie przypadki osób, które osiągnęły sukces w leczeniu neuralgii przy pomocy tego leku. Będę bardzo wdzięczna za podzielenie się swoimi doświadczeniami w walce z tymi uciążliwymi dolegliwościami.
Przez okres jednego roku przyjmowałam regularnie Dulsevię. W trakcie terapii moje doświadczenia były zróżnicowane. Pozytywnym aspektem było znaczące złagodzenie objawów depresji, co początkowo bardzo poprawiło jakość mojego życia. Moja waga pozostała stabilna przez cały okres leczenia, co jest istotną informacją dla osób obawiających się zmian masy ciała podczas terapii. Niestety, pojawiły się też skutki uboczne – najbardziej dotkliwy był całkowity zanik libido, co wpłynęło na sferę mojego życia intymnego. Co więcej, z czasem zaobserwowałam stopniowe zmniejszanie się skuteczności leku w łagodzeniu objawów depresji, aż do momentu, gdy przestał być efektywny. To doświadczenie pokazuje, że efekty działania Dulsevii mogą być bardzo indywidualne i zmieniać się w czasie.
Po wielu latach zmagania się z przewlekłym bólem kręgosłupa, wreszcie znalazłam skuteczne rozwiązanie. Już po dwóch tygodniach stosowania Dulsevii zauważyłam znaczącą poprawę i wyraźne zmniejszenie dolegliwości bólowych. Obecnie kontynuuję terapię i jestem zachwycona rezultatami – czuję się jak zupełnie nowa osoba. Moja sprawność ruchowa znacznie się poprawiła, a codzienna aktywność przestała sprawiać mi ból. To niesamowite uczucie móc znów normalnie funkcjonować po tak długim okresie ograniczeń spowodowanych bólem pleców. Jakość mojego życia diametralnie się poprawiła, a poranne wstawanie nie jest już koszmarem jak dawniej.
Chciałabym się dowiedzieć, czy ktoś zaobserwował przyrost masy ciała podczas stosowania leku Dulsevia? Będę wdzięczna za podzielenie się doświadczeniami w tej kwestii.
Z mojego doświadczenia w trakcie stosowania leku Dulsevia zaobserwowałam istotny przyrost masy ciała. Zmiana wagi była dla mnie wyraźnie zauważalna i nastąpiła w okresie przyjmowania tego preparatu. Jest to ważna obserwacja, którą chciałam się podzielić, gdyż wpływ na masę ciała może być istotnym czynnikiem dla osób rozważających tę terapię. W moim przypadku zwiększenie masy ciała było znaczące i jednoznacznie związane z okresem przyjmowania leku.
Stosuję Dulsevię od trzech miesięcy i zaobserwowałam wzrost masy ciała o 3 kilogramy, co jest dla mnie dość niepokojące. Chciałabym dowiedzieć się od innych pacjentów, jaki wpływ miał ten lek na ich wagę? Interesują mnie szczególnie doświadczenia osób, które przyjmują lek przez dłuższy czas – ile kilogramów przybrali podczas terapii i czy udało im się ustabilizować masę ciała? Będę wdzięczna za podzielenie się swoimi obserwacjami.
Na podstawie mojego rocznego doświadczenia w stosowaniu duloksytyny (Dulsevii) chciałabym stanowczo sprostować pojawiające się nieprawdziwe informacje dotyczące rzekomego wpływu tego leku na przyrost masy ciała. Jako pacjentka długoterminowo przyjmująca ten preparat, mogę z całą pewnością potwierdzić, że duloksytyna nie powoduje bezpośrednio zwiększenia wagi – przez ponad 12 miesięcy terapii moja waga pozostała stabilna. Warto podkreślić, że przyrost masy ciała najczęściej wynika ze zwiększonej kaloryczności diety i zmniejszonej aktywności fizycznej, a nie z działania samego leku. Duloksytyna jest skutecznym lekiem przeciwdepresyjnym z grupy SNRI (inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny), którego profil działań niepożądanych jest dobrze udokumentowany w badaniach klinicznych. Zachęcam do weryfikowania informacji o lekach u wiarygodnych źródeł, zamiast opierać się na niepotwierdzonych opiniach z forów internetowych.
Czy mogłabyś podzielić się swoimi doświadczeniami ze stosowania Dulsevii? Czytając opinie na forum, mam pewne obawy przed rozpoczęciem terapii tym lekiem.
Przyjmuję Dulsevię 60 od około dwóch lat w ramach leczenia depresji i jestem bardzo usatysfakcjonowany jej działaniem terapeutycznym. Lek skutecznie łagodzi objawy choroby i pozwala mi normalnie funkcjonować. Należy jednak zwrócić szczególną uwagę na regularne przyjmowanie preparatu, ponieważ nawet krótka, 3-4 dniowa przerwa może wywołać bardzo nieprzyjemne objawy odstawienne. Z osobistego doświadczenia wiem, jak ważna jest systematyczność – podczas wyjazdu służbowego zapomniałem zabrać leku ze sobą, w wyniku czego po dwóch dniach pojawiły się uciążliwe pulsujące zawroty głowy oraz silne nudności. Na szczęście te niepożądane objawy szybko ustępują po powrocie do regularnego przyjmowania preparatu. Jeśli chodzi o skutki uboczne podczas standardowej terapii, jedynym zauważalnym efektem jest obniżone libido. Co istotne, nie zaobserwowałem żadnych problemów ze zmianami wagi, które często towarzyszą tego typu lekom. Dulsevia znacząco poprawiła jakość mojego życia i pozwala mi skutecznie kontrolować objawy depresji.
W odniesieniu do dyskusji o skutkach ubocznych leku warto zwrócić uwagę na informacje zawarte w ulotce dla pacjenta. Dokument ten wyraźnie wymienia zarówno możliwość zmniejszenia, jak i zwiększenia masy ciała jako potencjalne działania niepożądane. Jest to istotna informacja pokazująca, że wpływ leku na wagę może być zróżnicowany u różnych pacjentów. Skutki uboczne mogą występować w obu kierunkach, co jest typowym zjawiskiem w przypadku tego typu preparatów i zostało to oficjalnie udokumentowane w charakterystyce produktu leczniczego.
Kompletnie nie zgadzam się z tymi opiniami. Przyjmuję lek od roku i moja waga utrzymuje się stabilnie na poziomie 49 kg, bez żadnych zmian. Uważam, że obwinianie leków za zmiany wagi jest nieuzasadnione i wprowadzające w błąd.
Na przestrzeni siedmioletniej historii mojego leczenia depresji i stanów lękowych wypróbowałam niemal wszystkie dostępne leki przeciwdepresyjne: Wellbutrin, Prozac, Zoloft, Trittico oraz Cital. Najbardziej niepokojącym skutkiem ubocznym tej terapii był znaczący przyrost masy ciała – w ciągu 5 lat przytyłam aż 40 kilogramów. Po odstawieniu leków dwa lata temu, bez wprowadzania zmian w diecie, udało mi się zredukować wagę o 20 kilogramów, co jednoznacznie wskazuje na związek między stosowaną farmakoterapią a wahaniami masy ciała.
Obecnie wciąż zmagam się z objawami depresji i lęku. Lekarz przepisał mi Dulsevię, jednak bardzo obawiam się ponownego przyrostu wagi. Z mojego doświadczenia jedynie Xanax nie powodował zmian w masie ciała i wykazywał znakomitą skuteczność w łagodzeniu objawów. Niestety, ze względu na potencjał uzależniający, lekarze niechętnie go przepisują, mimo że w moim przypadku był najskuteczniejszym preparatem.
Chciałabym podzielić się swoim doświadczeniem dotyczącym wpływu leku Dulsevia na masę ciała. W moim przypadku zaobserwowałam znaczące zmiany w nawykach żywieniowych – nastąpiło wyraźne zmniejszenie apetytu, co w konsekwencji doprowadziło do zauważalnej redukcji masy ciała. Jest to istotna informacja dla osób rozpoczynających terapię tym lekiem.
Po dwóch latach stosowania leku zaobserwowałam przyrost masy ciała o około 5 kilogramów, mimo zachowania aktywnego trybu życia i zbilansowanej diety. W związku z tym rozważam zakończenie terapii tym preparatem.
Jako pacjentka zmagająca się z przewlekłymi bólami rąk, zdecydowałam się na terapię lekiem Dulsevia, której efekty znacząco poprawiły jakość mojego życia. Po okresie regularnego stosowania preparatu zaobserwowałam wyraźne zmniejszenie dolegliwości bólowych, co przełożyło się na większą sprawność w wykonywaniu codziennych czynności. Ogromną ulgą jest dla mnie możliwość swobodnego korzystania z rąk podczas prac domowych, aktywności zawodowej czy hobby – wcześniej ból znacznie ograniczał moje możliwości. Skuteczność leku Dulsevia w łagodzeniu chronicznego bólu jest w moim przypadku naprawdę satysfakcjonująca, szczególnie biorąc pod uwagę długi okres wcześniejszych zmagań z dolegliwościami. Jest to zdecydowanie przełomowy moment w mojej terapii przeciwbólowej.
Stosuję lek od dwóch tygodni i obecnie rozważam jego odstawienie ze względu na niepokojące objawy. Niestety, zaobserwowałam nasilenie stanów lękowych, które są znacznie intensywniejsze niż przed rozpoczęciem terapii. Sytuacja jest dla mnie trudna, ponieważ nie wiem, jak bezpiecznie zakończyć przyjmowanie leku. Potrzebuję porady odnośnie właściwego sposobu zmniejszania dawki, aby uniknąć dalszego pogorszenia samopoczucia. Czy ktoś z Was miał podobne doświadczenia z tym lekiem i może podzielić się swoimi spostrzeżeniami na temat procesu odstawiania?