Leki przeciwnowotworowe
Leki przeciwnowotworowe to różnorodna grupa preparatów farmakologicznych stosowanych w terapii nowotworów złośliwych, które działają poprzez hamowanie lub niszczenie komórek rakowych. Mają one na celu zniszczenie lub przynajmniej zahamowanie wzrostu wszystkich ognisk nowotworu w organizmie. Nowoczesne terapie przeciwnowotworowe umożliwiają skuteczne leczenie wielu typów nowotworów, a ciągły rozwój farmakologii onkologicznej daje nadzieję pacjentom na dłuższe i lepsze życie nawet w najbardziej zaawansowanych stadiach choroby.

Główne rodzaje leków przeciwnowotworowych
Leki przeciwnowotworowe można podzielić na kilka głównych kategorii, różniących się mechanizmem działania, skutecznością w określonych typach nowotworów oraz profilem działań niepożądanych:
1. Chemioterapia
Chemioterapia to jedna z najstarszych, ale wciąż skutecznych metod leczenia nowotworów. Jej rozwój zaczął się po odkryciu uszkodzeń szpiku kostnego u personelu wojskowego narażonego na substancje chemiczne podczas I i II wojny światowej.
Leki cytotoksyczne działają przede wszystkim na komórki aktywnie dzielące się, co czyni je skutecznymi wobec szybko proliferujących komórek nowotworowych. Niestety, wpływają również na inne szybko dzielące się komórki organizmu (np. komórki szpiku kostnego, mieszków włosowych, nabłonka przewodu pokarmowego), co odpowiada za typowe działania niepożądane chemioterapii.
Podstawowe grupy leków cytotoksycznych:
- Leki alkilujące – powodują uszkodzenia DNA poprzez reakcje chemiczne; przykłady: busulfan, chlorambucyl, cyklofosfamid, ifosfamid, temozolomid
- Analogi platyny – tworzą nieprawidłowe wiązania z DNA; przykłady: cisplatyna, karboplatyna, oksaliplatyna
- Antymetabolity – hamują enzymy uczestniczące w syntezie kwasów nukleinowych; przykłady: metotreksat, 5-fluorouracyl, kapecytabina, gemcytabina, pemetreksed
- Inhibitory topoizomerazy – blokują enzymy niezbędne do prawidłowej replikacji DNA; przykłady: topotekan, irynotekan, etopozyd, doksorubicyna, epirubicyna
- Inhibitory wrzeciona mitotycznego – zaburzają podział komórkowy; przykłady: taksoidy (docetaksel, paklitaksel) oraz alkaloidy barwinka (winkrystyna, winblastyna, winorelbina)
Chemioterapia może być stosowana:
- jako jedyna metoda leczenia (np. w niektórych chłoniakach, białaczkach)
- przed operacją (neoadjuwantowa)
- po operacji (adjuwantowa)
- równocześnie z radioterapią
- jako leczenie paliatywne
2. Hormonoterapia
Wzrost niektórych nowotworów jest uzależniony od obecności określonych hormonów. Hormonoterapia działa poprzez blokowanie produkcji hormonów lub hamowanie ich oddziaływania na komórki nowotworowe.
Przykłady nowotworów hormonozależnych:
- Rak piersi (zależny od estrogenów)
- Rak prostaty (zależny od androgenów)
- Rak tarczycy
- Rak trzonu macicy
Hormonoterapia charakteryzuje się wysoką skutecznością i stosunkowo dobrą tolerancją w porównaniu z innymi metodami leczenia systemowego. Przykładem jest tamoksyfen – antagonista receptorów estrogenowych stosowany w leczeniu raka piersi.
3. Leczenie ukierunkowane molekularnie (celowane)
Leki ukierunkowane molekularnie stanowią szeroką grupę substancji przeciwnowotworowych, które działają na konkretne mechanizmy molekularne odpowiedzialne za transformację nowotworową i progresję guza. W przeciwieństwie do chemioterapii, która działa nieselektywnie na wszystkie dzielące się komórki, terapie celowane oddziałują bardziej wybiórczo na komórki nowotworowe, oszczędzając w większym stopniu zdrowe tkanki.
Leki celowane dzielimy na dwie główne klasy:
- Przeciwciała monoklonalne – duże cząsteczki białkowe, które specyficznie wiążą się z określonymi białkami na powierzchni komórek nowotworowych lub w ich mikrośrodowisku
- Nazewnictwo zależne od pochodzenia białka: -momab (mysie), -ximab (chimeryczne), -zumab (humanizowane)
- Przykłady: trastuzumab (Herceptin), rituximab, cetuximab, bevacizumab
- Drobnocząsteczkowe inhibitory kinaz – małe cząsteczki zdolne do przenikania do wnętrza komórki i blokowania aktywności określonych kinaz (enzymów zaangażowanych w przekazywanie sygnałów komórkowych)
- Nazewnictwo: końcówka -nib
- Przykłady: imatynib, erlotynib, sunitynib, lapatynib
Skuteczność leków celowanych często zależy od obecności określonych biomarkerów w guzie (np. nadekspresja HER2 w raku piersi dla trastuzumabu), co wymaga przeprowadzenia odpowiednich badań molekularnych przed rozpoczęciem terapii.
4. Immunoterapia
Immunoterapia to stosunkowo nowa, ale dynamicznie rozwijająca się dziedzina leczenia przeciwnowotworowego, która wykorzystuje potencjał układu odpornościowego do zwalczania nowotworu. Komórki rakowe często „ukrywają się” przed układem immunologicznym, a immunoterapia ma na celu odblokowywanie naturalnych mechanizmów obronnych organizmu.
Główne rodzaje immunoterapii:
- Inhibitory punktów kontrolnych układu immunologicznego – przeciwciała blokujące białka hamujące aktywność limfocytów T, takie jak PD-1, PD-L1 czy CTLA-4
- Przykłady: pembrolizumab, nivolumab, ipilimumab, atezolizumab, durvalumab
- Terapie komórkowe – wykorzystanie zmodyfikowanych komórek układu odpornościowego pacjenta do zwalczania nowotworu
- Przykład: terapia CAR-T (stosowana m.in. w leczeniu niektórych białaczek i chłoniaków)
- Szczepionki przeciwnowotworowe – wzmacniające odpowiedź układu immunologicznego przeciwko określonym antygenom nowotworowym
Immunoterapia przynosi spektakularne wyniki w pewnych typach nowotworów (np. czerniaku, raku płuca, nowotworach układu moczowego), ale nie jest skuteczna u wszystkich pacjentów.
Mechanizmy działania leków przeciwnowotworowych
Chemioterapia
Leki cytotoksyczne działają poprzez:
- Uszkadzanie DNA komórek nowotworowych
- Hamowanie syntezy kwasów nukleinowych
- Blokowanie podziałów komórkowych
- Indukcję apoptozy (programowanej śmierci komórki)
Hormonoterapia
Leki hormonalne działają poprzez:
- Blokowanie receptorów hormonalnych
- Hamowanie produkcji hormonów
- Hamowanie aktywności enzymów odpowiedzialnych za syntezę hormonów
Leczenie ukierunkowane molekularnie
Leki celowane działają poprzez:
- Blokowanie receptorów czynników wzrostu
- Hamowanie szlaków sygnałowych w komórkach
- Hamowanie angiogenezy (tworzenia nowych naczyń krwionośnych w guzie)
- Blokowanie specyficznych zmutowanych białek
Immunoterapia
Leki immunologiczne działają poprzez:
- Odblokowywanie naturalnej odpowiedzi immunologicznej
- Zmniejszanie hamowania układu odpornościowego
- Zwiększanie rozpoznawalności komórek nowotworowych przez układ odpornościowy
Główne działania niepożądane leków przeciwnowotworowych
Chemioterapia
- Supresja szpiku kostnego (leukopenia, neutropenia, trombocytopenia, anemia)
- Wypadanie włosów (alopecja)
- Nudności i wymioty
- Zapalenie błon śluzowych
- Biegunka
- Neuropatia obwodowa
- Uszkodzenie określonych narządów (np. serce przy antracyklinach, nerki przy cisplatynie)
- Zaburzenia płodności
Hormonoterapia
- Uderzenia gorąca
- Zaburzenia miesiączkowania
- Bóle stawów i mięśni
- Osteoporoza
- Zakrzepica
- Zaburzenia nastroju
- Zaburzenia metaboliczne (np. hipercholesterolemia)
Leczenie ukierunkowane molekularnie
- Zmiany skórne (wysypka, suchość skóry)
- Nadciśnienie tętnicze
- Biegunka
- Zmęczenie
- Uszkodzenie wątroby
- Zaburzenia czynności tarczycy
Immunoterapia
- Reakcje autoimmunologiczne (zapalenie płuc, jelita grubego, wątroby, tarczycy)
- Zmęczenie
- Wysypki skórne
- Bóle mięśniowo-stawowe
- Zaburzenia endokrynologiczne
Najnowsze osiągnięcia w leczeniu przeciwnowotworowym
Ostatnie lata przyniosły znaczący postęp w rozwoju nowych leków przeciwnowotworowych:
- Koniugaty przeciwciało-lek (ADC) – łączące selektywność przeciwciał monoklonalnych z siłą działania cytotoksycznego leków chemioterapeutycznych
- Przykłady: trastuzumab deruxtecan, sacituzumab govitecan
- Terapie dwukierunkowe – działające jednocześnie na dwa cele molekularne
- Przykład: blinatumomab (stosowany w ostrej białaczce limfoblastycznej)
- Inhibitory PARP – skuteczne w nowotworach z defektami mechanizmów naprawy DNA
- Przykłady: olaparib, niraparib, rukaparyb
- Degradery białek (PROTAC) – nowa klasa leków powodujących selektywną degradację określonych białek w komórkach nowotworowych
- Przykład: ACBI3 (degradator KRAS)
- Terapie celowane oparte na biomarkerach – niezależne od typu histologicznego nowotworu
- Przykłady: larotrectinib i entrectinib (dla guzów z fuzją NTRK)
Wyzwania związane z dostępnością leków przeciwnowotworowych
Pomimo postępów w rozwoju nowych terapii przeciwnowotworowych, dostęp do wielu z nich pozostaje ograniczony, szczególnie w krajach o niższych dochodach. W Polsce nadal około 30% nowoczesnych terapii przeciwnowotworowych nie jest refundowanych.
Główne bariery w dostępie do innowacyjnych leków:
- Wysokie koszty nowych terapii
- Długi proces refundacyjny (w Polsce średnio 900 dni od rejestracji do refundacji)
- Brak wniosków refundacyjnych ze strony firm farmaceutycznych dla niektórych leków
- Ograniczenia w programach lekowych
Lista Top Ten Onko, corocznie publikowana przez Polskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej, wskazuje 10 najbardziej potrzebnych leków przeciwnowotworowych, które powinny zostać objęte refundacją. W 2024 roku na czele tej listy znalazł się cemiplimab stosowany w leczeniu raka szyjki macicy.
Jak działa chemioterapia i jakie są jej główne skutki uboczne?
Chemioterapia działa poprzez niszczenie szybko dzielących się komórek, w tym komórek nowotworowych. Niestety, wpływa również na zdrowe komórki organizmu, które również się intensywnie dzielą, co prowadzi do charakterystycznych skutków ubocznych.
Najczęstsze działania niepożądane chemioterapii obejmują:
- Obniżenie liczby białych krwinek, co zwiększa ryzyko infekcji
- Utratę włosów
- Nudności i wymioty
- Zmęczenie
- Zapalenie błon śluzowych jamy ustnej i przewodu pokarmowego
- Biegunkę lub zaparcia
- Uszkodzenie nerwów (neuropatia)
Większość tych objawów ustępuje po zakończeniu leczenia, a nowoczesne leki wspomagające pozwalają skutecznie kontrolować wiele z nich.
Jaka jest różnica między chemioterapią a terapią celowaną?
Główna różnica polega na selektywności działania:
- Chemioterapia działa na wszystkie szybko dzielące się komórki, zarówno nowotworowe jak i zdrowe
- Terapia celowana atakuje specyficzne cele molekularne, często występujące głównie lub wyłącznie w komórkach nowotworowych
Dzięki swojej większej wybiórczości, terapie celowane często mają mniej działań niepożądanych niż tradycyjna chemioterapia, choć mogą powodować inne, specyficzne dla siebie skutki uboczne.
Co to jest immunoterapia i jak działa?
Immunoterapia to metoda leczenia nowotworów, która wykorzystuje naturalne mechanizmy obronne organizmu do zwalczania komórek rakowych. Polega ona na stymulowaniu układu odpornościowego do rozpoznawania i niszczenia komórek nowotworowych.
Najważniejszą grupą leków immunoterapeutycznych są inhibitory punktów kontrolnych układu immunologicznego (np. pembrolizumab, nivolumab, atezolizumab), które blokują mechanizmy hamujące aktywność limfocytów T, umożliwiając im skuteczniejsze zwalczanie nowotworu.
Immunoterapia jest szczególnie skuteczna w leczeniu niektórych typów nowotworów, takich jak czerniak, niedrobnokomórkowy rak płuca, rak pęcherza moczowego czy rak nerki.
Jak długo trwa leczenie przeciwnowotworowe?
Czas trwania leczenia przeciwnowotworowego zależy od wielu czynników, takich jak:
- Rodzaj i stadium nowotworu
- Typ zastosowanej terapii
- Indywidualna odpowiedź na leczenie
- Tolerancja działań niepożądanych
Chemioterapia jest zazwyczaj podawana w cyklach (np. co 2-4 tygodnie) przez okres kilku miesięcy. Hormonoterapia w przypadku niektórych nowotworów (np. raka piersi) może być stosowana przez 5-10 lat. Terapie celowane i immunoterapia mogą być podawane tak długo, jak długo są skuteczne i dobrze tolerowane, niekiedy przez wiele lat.
Czy leki przeciwnowotworowe mogą być stosowane w domu?
Niektóre leki przeciwnowotworowe, szczególnie doustne, mogą być stosowane w warunkach domowych. Należą do nich:
- Doustne chemioterapeutyki (np. kapecytabina)
- Większość leków hormonalnych (np. tamoksyfen, inhibitory aromatazy)
- Niektóre drobnocząsteczkowe leki celowane (np. imatynib, erlotynib)
Leki podawane dożylnie (większość chemioterapeutyków, przeciwciała monoklonalne, wiele leków immunoterapeutycznych) wymagają podania w warunkach szpitalnych lub ambulatoryjnych.