Aerrane

Aerrane, znany również jako Izofluran, to trwały anestetyk wziewny o eterowym zapachu. Charakteryzuje się szybkim początkiem działania i krótkim czasem eliminacji. Jest skuteczny w indukcji znieczulenia po podaniu krótko działającego anestetyku dożylnego oraz podtrzymywaniu znieczulenia ogólnego. Pamiętaj, że Aerrane jest dostępny tylko na receptę.

Aethylum chloratum Filofarm

Aethylum chloratum Filofarm to aerozol zawierający chlorek etylu, który w podaniu na skórę znieczula ją miejscowo. Jest to wykorzystywane w drobnych zabiegach chirurgicznych. Lek Aethylum chloratum Filofarm rozpryskiwany na skórę gwałtownie paruje, pochłaniając dużo ciepła, wskutek czego powstaje miejscowe zamrożenie spryskanego fragmentu skóry powodujące znieczulenie zakończeń nerwów czuciowych i zniesienie odczuwania bólu. Pamiętaj, że Aethylum chloratum Filofarm jest dostępny tylko na receptę.

Alcaine

Lek Alcaine to krople do oczu, które zawierają substancję czynną chlorowodorek proksymetakainy. Są one stosowane w okulistyce do znieczulenia powierzchniowego przed różnymi zabiegami, które wymagają szybkiego i krótkotrwałego znieczulenia, takimi jak pomiar tonometryczny ciśnienia śródgałkowego, usuwanie ciał obcych lub szwów spojówkowych i rogówkowych, czy przygotowanie do usunięcia zmętniałej soczewki. Lek Alcaine jest dostępny na receptę.

Ampres

Ampres to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań, który jest stosowany do znieczulenia miejscowego. Działa poprzez blokowanie wytwarzania i przewodzenia impulsów nerwowych, co pozwala na znieczulenie określonych części ciała i zapobiega odczuwaniu bólu podczas operacji. Lek jest przeznaczony wyłącznie dla osób dorosłych. Ampres jest dostępny na receptę.

Anesderm

Anesderm to lek w postaci kremu, który zawiera dwie substancje czynne – lidokainę i prylokainę. Należą one do grupy leków określanych mianem leków miejscowo znieczulających. Działanie leku Anesderm polega na krótkotrwałym zniesieniu czucia w powierzchownych warstwach skóry. Krem nakłada się na skórę przed wykonaniem niektórych zabiegów medycznych. Jest dostępny na receptę.

Arduan

Arduan to lek o długotrwałym działaniu, który blokuje przewodzenie nerwowo-mięśniowe. Jest to niedepolaryzujący lek, który blokuje proces transmisji pomiędzy zakończeniem nerwu ruchowego a mięśniem poprzecznie prążkowanym. Stosowany jest do intubacji tchawicy i zwiotczenia mięśni szkieletowych podczas znieczulenia ogólnego, a także jako element sztucznej wentylacji płuc. Lek jest dostępny na receptę.

Atropinum Sulfuricum WZF

Atropinum Sulfuricum WZF to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną atropinę. Jest to alkaloid tropinowy, antagonista pozazwojowych receptorów cholinergicznych M1 i M2. Lek jest stosowany w różnych stanach, takich jak bradykardia zatokowa, zaburzenia rytmu serca, zatrucie związkami fosforoorganicznymi, lekami cholinomimetycznymi, grzybami zawierającymi muskarynę oraz w stanach spastycznych mięśni gładkich jamy brzusznej. Atropinum Sulfuricum WZF dostępne jest również w postaci kropli do oczu, które są stosowane w celu rozszerzenia źrenicy podczas badań diagnostycznych oka oraz w leczeniu zapalenia tęczówki i ciała rzęskowego.

Aviomarin

Aviomarin to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną dimenhydraminę (dimenhydrinatum). Działa przeciwwymiotnie, przeciwuczuleniowo i łagodnie uspokajająco. Stosowany jest głównie w zapobieganiu chorobie lokomocyjnej oraz leczeniu nudności i wymiotów innego pochodzenia. Początek działania występuje po około 20-30 minutach od zażycia, a efekty utrzymują się przez 3 do 6 godzin.

Bupivacaine Accord

Bupivacaine Accord to lek zawierający chlorowodorek bupiwakainy, który należy do grupy leków miejscowo znieczulających o budowie amidowej. Jest on używany w celu zapobiegania lub łagodzenia bólu. Może być wykorzystywany do znieczulenia części ciała podczas operacji u dorosłych i dzieci powyżej 12 lat, łagodzenia bólu podczas porodu, łagodzenia ostrego bólu u dorosłych, niemowląt i dzieci powyżej 1 roku życia. Lek jest dostępny na receptę.

Bupivacaine Baxter

Bupivacaine Claris zawiera jednowodny chlorowodorek bupiwakainy, środek do znieczulenia miejscowego typu amidowego. Powoduje utratę czucia ograniczoną do jednej części ciała. Stosowany do znieczulenia podczas zabiegów chirurgicznych u dorosłych i młodzieży, uśmierzania bólu u dorosłych, niemowląt i dzieci powyżej 1 roku, operacji położniczych oraz łagodzenia ostrego bólu porodowego lub pooperacyjnego.

Bupivacaine Claris

Bupivacaine Claris to lek zawierający jednowodny chlorowodorek bupiwakainy jako substancję czynną. Jest to środek do znieczulenia miejscowego, należący do grupy leków amidowych. Jego działanie polega na wywołaniu utraty czucia lub odczuwania w jednej części ciała, co pozwala na zapobieganie bólowi lub jego uśmierzenie. Lek jest stosowany do uzyskania miejscowego znieczulenia przez obwodową blokadę nerwu i ośrodkową blokadę nerwu, a także do zmniejszania bólu porodowego. Bupivacaine Claris jest dostępny na receptę.

Bupivacaine Grindeks

Bupivacaine Grindeks to lek stosowany w medycynie do znieczulenia miejscowego. Zawiera substancję czynną bupiwakainę, która zapobiega odczuwaniu bólu, ciepła i zimna w obrębie miejsca wstrzyknięcia. Lek jest dostępny wyłącznie w lecznictwie zamkniętym. Wskazania do stosowania obejmują różne procedury znieczulenia, takie jak znieczulenie do zabiegu operacyjnego, znieczulenie zewnątrzoponowe lędźwiowe chirurgiczne, znieczulenie zewnątrzoponowe piersiowe chirurgiczne, znieczulenie większych nerwów i inne. Lek jest dostępny na receptę.

Bupivacaine Spinal Grindeks

Bupivacaine Spinal Grindeks to lek stosowany do znieczulenia podpajęczynówkowego, szczególnie podczas operacji urologicznych, na kończynach dolnych oraz w obrębie jamy brzusznej. Jest to roztwór izobaryczny, a zakres segmentów znieczulonych może być trudny do przewidzenia, szczególnie jeśli użyto roztworu izobarycznego. Lek jest dostępny wyłącznie w lecznictwie zamkniętym i jest na receptę.

Bupivacaine-HM

Bupivacaine-HM to lek z grupy leków znieczulających, który zawiera substancję czynną bupiwakainę chlorowodorku. Lek ten jest długo działającym środkiem miejscowo znieczulającym, który zapobiega odczuwaniu bólu, ciepła i zimna w obrębie miejsca wstrzyknięcia. Lek Bupivacaine-HM stosowany jest do znieczulenia określonych części ciała podczas zabiegu chirurgicznego, jak też do uśmierzania bólu

Bupivacaini Noridem

Bupivacaini Noridem to lek miejscowo znieczulający o długotrwałym działaniu, który jest stosowany w położnictwie, chirurgii oraz w zabiegach terapeutycznych i diagnostycznych. Po jego podaniu znieczulone zostają określone części ciała, dzięki czemu pacjent nie odczuwa bólu. Lek jest szczególnie zalecany w leczeniu bólu, na przykład podczas porodu. Bupivacaini Noridem jest dostępny tylko na receptę.

Cataflam 50

Cataflam 50 to lek dostępny na receptę, który zawiera diklofenak potasowy. Należy on do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) i wykazuje działanie przeciwreumatyczne, przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Stosowany jest w krótkotrwałym leczeniu stanów ostrych, takich jak bóle pourazowe, stany zapalne, bóle pooperacyjne, napady migreny, bóle kręgosłupa oraz bóle reumatyczne.

Celestone

Celestone to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną betametazon. Wykazuje silne działanie przeciwzapalne, przeciwuczuleniowe i przeciwreumatyczne. Jest przeznaczony do krótkotrwałego stosowania w objawowym leczeniu różnych ciężkich schorzeń, w celu złagodzenia lub wyeliminowania ostrej fazy ich przebiegu. Lek Celestone leczy schorzenia gruczołów wewnętrznego wydzielania, wstrząs, obrzęk mózgu, schorzenia układu ruchu.

Citocartin

Citocartin to lek stosowany w stomatologii do miejscowego znieczulenia. Preparat zawiera dwie substancje czynne: artykainę i epinefrynę. Artykaina jest środkiem miejscowo znieczulającym z grupy amidów, który powoduje odwracalne zahamowanie przewodnictwa we włóknach nerwowych. Epinefryna, znana również jako adrenalina, jest hormonem i neuroprzekaźnikiem, który pomaga przedłużyć i zintensyfikować działanie artykainy. Citocartin jest dostępny na receptę.

Denela

Denela to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne – lidokainę i prylokainę. Te substancje należą do grupy leków zwanych środkami do znieczulenia miejscowego. Działanie leku Denela polega na krótkotrwałym zniesieniu czucia w powierzchownych warstwach skóry. Stosowany jest głównie w celu łagodzenia bólu związanego z różnymi zabiegami medycznymi oraz diagnostycznymi.

Dentocaine

Dentocaine to lek stosowany w stomatologii do miejscowego znieczulania podczas mniejszych zabiegów dentystycznych. Składa się z dwóch substancji czynnych: artykainy, która jest środkiem znieczulającym miejscowo, oraz adrenaliny, która działa na naczynia krwionośne, powodując ich zwężenie i zmniejszając krwawienie podczas zabiegu. Lek jest dostępny na receptę.

Depo-medrol z lidokainą

Depo-Medrol z lidokainą to lek składający się z dwóch substancji czynnych: metyloprednizolonu octanu, który należy do grupy glikokortykosteroidów, oraz lidokainy chlorowodorku jednowodnego, silnego leku znieczulającego miejscowo. Jest przeznaczony do stosowania wewnętrznego i może być podawany okołostawowo lub dostawowo. Lek jest wskazany do krótkotrwałego podawania, jako terapia uzupełniająca w okresie ostrego epizodu lub zaostrzenia w następujących schorzeniach: zapalenie błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów oraz reumatoidalne zapalenie stawów. Jest dostępny na receptę.

Desfluran Piramal

Desfluran Piramal to lek stosowany w anestezjologii. Jest to środek znieczulający wziewny, który jest używany do indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego podczas zabiegów chirurgicznych. Lek jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania obejmują zarówno dorosłych, jak i dzieci.

Diprivan

Diprivan to krótko działający środek do znieczulenia ogólnego. Preparat zawiera substancję czynną – propofol. Jest stosowany do wprowadzenia i podtrzymania znieczulenia ogólnego u dorosłych i dzieci powyżej 1. miesiąca życia. Może być również używany do sedacji podczas oddychania kontrolowanego u pacjentów powyżej 16. roku życia, którzy wymagają intensywnej terapii. Diprivan jest dostępny na receptę.

Dynexan

Dynexan to lek w postaci żelu do stosowania w jamie ustnej, którego składnikiem aktywnym jest chlorowodorek lidokainy. Lidokaina hamuje powstawanie i przewodzenie impulsów nerwowych, dzięki czemu znieczula bolący obszar w jamie ustnej. Dynexan jest przeznaczony do stosowania u osób dorosłych i dzieci od 6 roku życia. Stosuje się go w krótkotrwałym, objawowym leczeniu bólu błony śluzowej jamy ustnej, dziąseł i warg. Jest dostępny bez recepty.

Emla

Emla to lek dostępny na receptę, który zawiera dwie substancje czynne – lidokainę i prylokainę. Te substancje należą do grupy leków określanych mianem leków miejscowo znieczulających. Działanie leku Emla polega na krótkotrwałym zniesieniu czucia w powierzchownych warstwach skóry. Krem nakłada się na skórę przed wykonaniem niektórych zabiegów i procedur medycznych. Jest stosowany do miejscowego znieczulenia skóry u dorosłych, młodzieży i dzieci przed nakłuciem i cewnikowaniem żył, pobieraniem krwi do badań oraz przed powierzchownymi zabiegami chirurgicznymi.

Emla Plaster

Emla Plaster to lek w postaci plastra, który zawiera dwa składniki aktywne – lidokainę i prylokainę. Są to leki miejscowo znieczulające, które działają poprzez blokowanie kanałów sodowych, co prowadzi do zahamowania szybkiego przepływu jonów sodu i niedopuszczenia do depolaryzacji neuronu pod wpływem bodźca. Emla Plaster stosowany jest na skórę w celu uzyskania przemijającego jej znieczulenia. Znieczulenie to może być odczuwane jako zdrętwienie. Jest stosowany przed małymi zabiegami (szczepieniami, wkłuciami, pobraniem krwi) u dorosłych, młodzieży i dzieci. Lek jest dostępny bez recepty.

Entomix

Entomix to lek zawierający 50% podtlenku azotu i 50% tlenu. Podtlenek azotu działa przeciwbólowo, podnosząc próg odczuwania bólu spowodowanego różnymi bodźcami. Stosowany jest do wprowadzenia i podtrzymania znieczulenia ogólnego w skojarzeniu z innymi anestetykami. W mieszaninie z tlenem stosowany jest do osiągnięcia efektu przeciwbólowego wywołanego płytkim znieczuleniem bez utraty świadomości (analgezja okołoporodowa). Lek jest dostępny na receptę.

Esmeron

Esmeron to lek zwiotczający mięśnie, stosowany jako część znieczulenia ogólnego podczas operacji, aby ułatwić intubację dotchawiczą i zwiotczenie mięśni szkieletowych. Jest również używany w oddziałach intensywnej opieki medycznej. Lek jest dostępny na receptę.

Etomidate-Lipuro

Etomidate-Lipuro to silny, krótko działający lek nasenny, który jest stosowany do znieczulenia ogólnego. Jest dostępny w postaci emulsji do wstrzykiwań i jest przeznaczony do stosowania wyłącznie w szpitalach. Lek jest na receptę. Wskazaniem do jego stosowania jest znieczulenie ogólne. W przypadku krótkotrwałego znieczulenia, Etomidate-Lipuro podaje się razem ze środkami przeciwbólowymi.

Exparel liposomal

EXPAREL liposomal to miejscowy środek znieczulający zawierający bupiwakainę. Lek stosowany jest u dorosłych pacjentów, aby zmniejszyć ból pooperacyjny w konkretnej części ciała, takich jak staw kolanowy czy barkowy. EXPAREL liposomal jest również stosowany u dorosłych i dzieci od 6. roku życia, aby zmniejszyć ból pooperacyjny w miejscach małych i średnich ran chirurgicznych.

Fentanyl Kalceks

Fentanyl Kalceks to silnie działający lek przeciwbólowy z grupy opioidów, który jest dostępny na receptę. Jest stosowany w anestezjologii oraz leczeniu ostrego i przewlekłego bólu. Może być używany przed znieczuleniem ogólnym, podczas jego trwania, a także w opiece nad pacjentami na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Fentanyl Kalceks znajduje zastosowanie również w leczeniu bólu pooperacyjnego oraz bólu występującego podczas zawału serca.

Hypnomidate

Hypnomidate to lek, którego substancją czynną jest etomidat. Jest to środek stosowany do wprowadzenia oraz podtrzymania znieczulenia ogólnego, a także jako dodatkowe znieczulenie w przypadku znieczulenia miejscowego. Lek ten jest szczególnie polecany do krótkich zabiegów diagnostycznych lub zabiegów wykonywanych w warunkach ambulatoryjnych, gdzie szybkie wybudzenie pacjenta jest konieczne. Hypnomidate jest dostępny tylko na receptę.

iladiamed

Iladiamed to lek odkażający, który zawiera dwie substancje czynne – oktenidyny dichlorowodorek i fenoksyetanol. Jest przeznaczony do stosowania w obrębie narządów rodnych, np. w stanach zapalnych pochwy i w stanach zapalnych żołędzi prącia mężczyzny. Lek ten jest dostępny bez recepty.

Instillido

Instillido to lek zawierający chlorowodorek lidokainy jednowodny, który jest organicznym związkiem chemicznym o działaniu znieczulającym. Stosuje się go miejscowo do znieczuleń wszelkiego rodzaju, niejednokrotnie podczas zabiegów i operacji chirurgicznych oraz podaje pacjentom w terapii przeciwarytmicznej. Wskazania do stosowania tego leku zależą od jednostki chorobowej pacjenta, celu leczenia, jego wieku i masy ciała. Lek jest dostępny na receptę.

Kalinox

Kalinox to specjalna mieszanka dwóch gazów medycznych: podtlenku azotu (50%) i tlenu (50%). Jest to lek z kategorii znieczulaczy ogólnych, który działa poprzez zmniejszenie wrażliwości na ból, co pozwala pacjentowi na relaks podczas niektórych zabiegów medycznych. Wskazania do stosowania obejmują krótkotrwałe znieczulenie podczas bolesnych procedur medycznych lub w warunkach bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 1 miesiąca. Lek jest dostępny na receptę.

Ketalar

Ketalar to lek znieczulający ogólnie, który jest pochodną fenocyklidyny. Głównym składnikiem jest ketamina. Jest stosowany jako pojedynczy środek znieczulający do krótkich zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych, które nie wymagają zwiotczenia mięśni szkieletowych. Może być również używany do wprowadzenia do znieczulenia ogólnego przed zastosowaniem innych środków znieczulających. Lek ten jest dostępny na receptę.

Levobupivacaine Kabi

Levobupivacaine Kabi to lek stosowany w medycynie jako środek znieczulający. Jest to lek na receptę. Wskazania do jego stosowania obejmują znieczulenie miejscowe i regionalne w chirurgii, położnictwie, a także w leczeniu bólu przewlekłego. Lek ten jest dostępny w postaci roztworu do iniekcji.

Levobupivacaine Molteni

Lek Levobupivacaine Molteni należy do leków miejscowo znieczulających, stosowanych w celu znieczulenia lub zniesienia bólu w danym obszarze ciała. U dorosłych i młodzieży (powyżej 12 lat) stosowany przed dużymi zabiegami chirurgicznymi (np. cięcie cesarskie) oraz drobnymi zabiegami (np. w obrębie oka lub jamy ustnej), a także w łagodzeniu bólu po zabiegu i podczas porodu. U dzieci (poniżej 12 lat) stosowany przed zabiegami chirurgicznymi i w łagodzeniu bólu po drobnych zabiegach (np. przepuklina).

Lidocain EGIS

Lidocain EGIS to lek miejscowo znieczulający, dostępny w postaci aerozolu na skórę. Substancja czynna leku, lidokaina, okresowo hamuje przewodnictwo nerwowe w miejscu zastosowania. Stosowany jest w znieczulaniu skóry i błony śluzowej, np. w niewielkich zabiegach chirurgicznych do znieczulenia pola operacyjnego, a także znieczulenia miejsca wstrzyknięcia przed miejscowym znieczuleniem. Lek jest dostępny na receptę.

Lidocaine Accord

Lidocaine Accord to lek stosowany w medycynie do miejscowego znieczulenia. Działa poprzez stabilizację przepuszczalności błon komórkowych, co sprawia, że neurony tkanek, na które został nałożony lek, są przejściowo niezdolne do przekazywania sygnałów bólowych. Ponadto, Lidocaine Accord jest również stosowany jako lek przeciwarytmiczny. Lek jest dostępny na receptę.

Lidocaine Fresenius Kabi

Lidocaine Fresenius Kabi to lek stosowany do miejscowego znieczulenia. Jest to roztwór do wstrzykiwań, który zawiera lidokainę. Lek ten jest stosowany w różnych dziedzinach medycyny, takich jak stomatologia, chirurgia, neurologia i inne. Jest dostępny na receptę.

Lidocaine Grindeks

Lidocaine Grindeks to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną lidokainę. Jest to środek znieczulający miejscowo oraz lek przeciwarytmiczny z grupy Ib. Stosowany jest do znieczulenia miejscowego, znieczulenia nasiękowego, blokad nerwów i znieczulenia nadtwardówkowego. Dawkowanie jest indywidualne i zależy od potrzeb oraz reakcji pacjenta.

Lidocaini hydrochloridum Noridem

Lek Lidocaini hydrochloridum Noridem zawiera chlorowodorek lidokainy jako substancję czynną. Jest to lek znieczulający, który stosuje się miejscowo i regionalnie. Skutecznie znieczula określone obszary ciała przed zabiegiem chirurgicznym u dorosłych i dzieci. Dodatkowo, lek ten może być stosowany w celu kontroli ciężkiej postaci przyspieszonego lub nieprawidłowego rytmu serca (częstoskurcz komorowy lub tachyarytmia), jednak tylko w przypadku, gdy lekarz oceni stan pacjenta jako zagrażający życiu. Lek jest dostępny na receptę.

Lidoposterin

Lidoposterin to maść doodbytnicza zawierająca lidokainę, która działa miejscowo znieczulająco. Stosuje się go w celu zmniejszenia bólu w okolicy odbytu u pacjentów z guzkami krwawniczymi, a także wspomagająco w znieczuleniu przed i po badaniu przez odbyt. Lek jest dostępny na receptę.

Lignocain 2%

Lignocain 2% to lek o działaniu miejscowo znieczulającym, który hamuje powstawanie impulsów nerwowych. Jest stosowany do znieczulenia skóry lub błon śluzowych w różnych procedurach medycznych. Może być stosowany u dorosłych i dzieci powyżej 4 lat. Lek jest dostępny na receptę.

Lignocainum 2% c. Noradrenalino 0,00125% WZF

Lignocainum 2% c. Noradrenalino 0,00125% WZF to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań, który zawiera lidokainę i noradrenalinę. Lidokaina jest środkiem miejscowo znieczulającym, który hamuje powstawanie i przewodzenie impulsów nerwowych. Noradrenalina obkurcza naczynia krwionośne, co spowalnia wchłanianie lidokainy z miejsca podania. Lek jest stosowany do znieczulenia regionalnego, w tym nasiękowego i blokad nerwów, pni nerwowych i splotów nerwowych, w różnych dziedzinach medycyny, takich jak chirurgia ogólna, urologia, ortopedia, ginekologia, położnictwo i stomatologia. Jest dostępny na receptę.

Lignocainum Hydrochloricum WZF

Lignocainum Hydrochloricum WZF to lek dostępny na receptę, który ma działanie miejscowo znieczulające i przeciwarytmiczne. Hamuje wytwarzanie i przewodzenie bodźców we włóknach nerwowych oraz w układzie przewodzącym serca. Stosowany jest w znieczuleniu miejscowym – nasiękowym, w blokadach nerwów, pni nerwowych i splotów nerwowych, podpajęczynówkowym, zewnątrzoponowym – podczas zabiegów z zakresu chirurgii ogólnej, urologii, ortopedii, ginekologii, położnictwa, a także w różnych procedurach diagnostycznych i terapeutycznych. Ponadto, jest stosowany w komorowych zaburzeniach rytmu serca.

Lignocainum Jelfa

Lignocainum Jelfa to lek dostępny na receptę, którego głównym składnikiem jest lidokaina. Jest to żel o działaniu miejscowo znieczulającym, który hamuje powstawanie impulsów nerwowych. Lek jest stosowany do znieczulania miejscowego błony śluzowej lub skóry. W zależności od typu (A lub U), może być stosowany w anestezjologii, laryngologii lub urologii.

Lignocainum WZF 5% Grave

Lignocainum WZF 5% Grave to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań, o działaniu miejscowo znieczulającym. Hamuje wytwarzanie i przewodzenie bodźców we włóknach nerwowych. Jest stosowany przy znieczuleniu miejscowym – nasiękowym, w blokadach nerwów, pni nerwowych, splotów nerwowych, podpajęczynówkowym, zewnątrzoponowym – podczas zabiegów z zakresu chirurgii ogólnej, urologii, ortopedii, ginekologii, położnictwa, stomatologii oraz w różnych procedurach terapeutycznych i diagnostycznych. Jest dostępny na receptę.

Lignox

Lignox to lek o działaniu miejscowo znieczulającym, dostępny w postaci żelu. Stosowany jest do powierzchniowego znieczulenia błon śluzowych i skóry, na przykład przed zastrzykiem lub podczas zabiegów stomatologicznych. Lek jest wydawany na receptę. Wskazania do stosowania obejmują różne procedury medyczne, w tym zabiegi stomatologiczne, urologiczne i ortopedyczne.

Środki znieczulające miejscowo

Środki znieczulające miejscowo stanowią fundamentalną grupę leków w nowoczesnej medycynie, umożliwiającą przeprowadzanie zabiegów chirurgicznych, stomatologicznych, okulistycznych i diagnostycznych bez narażania pacjenta na doświadczanie bólu. Działają one poprzez odwracalne zablokowanie przewodnictwa impulsów nerwowych w określonym obszarze ciała, co prowadzi do tymczasowego zniesienia odczuwania bólu i innych bodźców czuciowych. W przeciwieństwie do środków znieczulających ogólnie, leki te nie wpływają na świadomość pacjenta ani na funkcje ośrodkowego układu nerwowego. Współczesna medycyna dysponuje szerokim wachlarzem środków znieczulających miejscowo, różniących się budową chemiczną, czasem działania, siłą działania oraz profilem bezpieczeństwa, co pozwala na indywidualne dopasowanie znieczulenia do potrzeb pacjenta i rodzaju zabiegu.

znieczulenia

Mechanizm działania środków znieczulających miejscowo

Środki znieczulające miejscowo działają poprzez blokowanie kanałów sodowych regulowanych napięciem w błonach komórkowych włókien nerwowych. Ten mechanizm powoduje zahamowanie depolaryzacji błony komórkowej, co uniemożliwia powstanie i przewodzenie potencjału czynnościowego w neuronach. W rezultacie dochodzi do przerwania przekazywania bodźców bólowych i innych impulsów czuciowych.

Proces znieczulenia miejscowego przebiega w kilku etapach:

  1. Podany lek w formie niezjonizowanej (lipofilnej) przenika przez osłonki nerwowe do wnętrza komórki nerwowej
  2. Wewnątrz neuronu, w środowisku o niższym pH, następuje jonizacja cząsteczki leku
  3. Zjonizowana forma leku wiąże się z receptorami w kanałach sodowych od strony wewnątrzkomórkowej
  4. Zablokowane kanały sodowe nie mogą się otworzyć, co uniemożliwia napływ jonów sodu do komórki i generowanie potencjału czynnościowego

Ważną cechą działania środków znieczulających miejscowo jest selektywność blokowania różnych typów włókien nerwowych, zależna od ich średnicy i stopnia mielinizacji. Najpierw blokowane są małe, niemielinowe włókna C i cienkie mielinowe włókna Aδ przewodzące ból i temperaturę, następnie włókna przewodzące dotyk i propriocepcję, a w ostatniej kolejności włókna ruchowe. To zjawisko pozwala na uzyskanie znieczulenia czuciowego przy zachowaniu funkcji motorycznych.

Klasyfikacja i budowa chemiczna

Środki znieczulające miejscowo można klasyfikować na podstawie różnych kryteriów, jednak najważniejszym podziałem jest ten oparty na budowie chemicznej. Wszystkie leki z tej grupy mają podobną strukturę składającą się z trzech głównych elementów:

  • Lipofilnej grupy aromatycznej
  • Hydrofilnej grupy aminowej
  • Łańcucha pośredniego łączącego obie grupy

W zależności od rodzaju wiązania w łańcuchu pośrednim wyróżniamy dwie główne klasy środków znieczulających miejscowo:

Estry

Estry zawierają wiązanie estrowe (-COO-) w łańcuchu pośrednim. Są one metabolizowane przez pseudocholinesterazę osoczową do kwasu paraaminobenzoesowego (PABA), który może wywoływać reakcje alergiczne. Do tej grupy należą:

  • Kokaina – pierwszy odkryty środek znieczulający miejscowo
  • Benzokaina – stosowana głównie do znieczulenia powierzchniowego
  • Prokaina (Nowokaina) – jeden z najstarszych syntetycznych leków tej grupy
  • Tetrakaina – o dłuższym czasie działania, stosowana m.in. w okulistyce
  • Chloroprokaina – pochodna prokainy o szybszym początku działania

Amidy

Amidy zawierają wiązanie amidowe (-NHCO-) w łańcuchu pośrednim. Są metabolizowane głównie w wątrobie i rzadziej wywołują reakcje alergiczne niż estry. Ta grupa obejmuje większość obecnie stosowanych środków znieczulających miejscowo:

  • Lidokaina – najczęściej stosowany lek z tej grupy, wszechstronne zastosowanie
  • Mepiwakaina – o mniejszym działaniu rozszerzającym naczynia
  • Bupiwakaina – o długim czasie działania
  • Ropiwakaina – nowoczesny lek o długim czasie działania i mniejszej kardiotoksyczności
  • Artykaina – powszechnie stosowana w stomatologii
  • Prylokaina – o mniejszym działaniu toksycznym

Właściwości fizykochemiczne a działanie kliniczne

Skuteczność i profil działania środków znieczulających miejscowo są ściśle związane z ich właściwościami fizykochemicznymi:

Lipofilność

Stopień rozpuszczalności w tłuszczach determinuje siłę działania leku. Wyższa lipofilność zwiększa zdolność przenikania przez błony komórkowe, co przekłada się na większą potencję znieczulającą. Na przykład, bupiwakaina jest około 4 razy silniejsza od lidokainy ze względu na wyższą lipofilność.

Wiązanie z białkami

Leki silnie wiążące się z białkami charakteryzują się dłuższym czasem działania, ponieważ białka osocza stanowią swoisty rezerwuar leku, powoli uwalniający substancję czynną. Bupiwakaina wiąże się z białkami w około 95%, co przyczynia się do jej długiego czasu działania (do 8 godzin).

Wartość pKa

Wartość pKa określa stosunek formy zjonizowanej do niezjonizowanej leku przy danym pH. Wpływa to na szybkość początkowego działania leku, gdyż tylko forma niezjonizowana może przenikać przez błony komórkowe. Lidokaina ma pKa około 7,8, co przy fizjologicznym pH tkanek daje około 25% leku w formie niezjonizowanej, umożliwiając szybki początek działania (2-5 minut).

Stabilność chemiczna

Estry są mniej stabilne chemicznie niż amidy, co wpływa na ich trwałość i przechowywanie. Roztwory estrów są bardziej podatne na hydrolizę w środowisku wodnym.

Najczęściej stosowane środki znieczulające miejscowo

Lidokaina

Lidokaina jest najpowszechniej stosowanym środkiem znieczulającym miejscowo ze względu na korzystny profil bezpieczeństwa, umiarkowany czas działania i wszechstronność zastosowań.

Charakterystyka:

  • Grupa chemiczna: amid
  • Początek działania: szybki (2-5 minut)
  • Czas działania: średni (1-2 godziny, do 4 godzin z adrenaliną)
  • Maksymalna bezpieczna dawka: 4,5 mg/kg bez adrenaliny, 7 mg/kg z adrenaliną
  • Dostępne formy: roztwory do iniekcji (0,5-2%), żele, kremy, aerozole, plastry

Zastosowanie:

  • Znieczulenie infiltracyjne i nasiękowe
  • Blokady nerwów obwodowych
  • Znieczulenie powierzchniowe błon śluzowych
  • Znieczulenie zewnątrzoponowe
  • Leczenie bólu neuropatycznego (plastry 5%)
  • Leczenie zaburzeń rytmu serca (dożylnie)

Bupiwakaina

Bupiwakaina jest lekiem o długim czasie działania, stosowanym głównie w znieczuleniach przewodowych, zewnątrzoponowych i podpajęczynówkowych.

Charakterystyka:

  • Grupa chemiczna: amid
  • Początek działania: umiarkowany (10-20 minut)
  • Czas działania: długi (4-8 godzin, do 12 godzin z adrenaliną)
  • Maksymalna bezpieczna dawka: 2 mg/kg (nie więcej niż 150 mg)
  • Dostępne formy: roztwory do iniekcji (0,25-0,75%)

Zastosowanie:

  • Długotrwałe znieczulenie w zabiegach chirurgicznych
  • Znieczulenie zewnątrzoponowe i podpajęczynówkowe
  • Leczenie bólu pooperacyjnego
  • Znieczulenie porodowe

Artykaina

Artykaina jest nowszym środkiem znieczulającym, szczególnie popularnym w stomatologii ze względu na szybki początek działania i dobrą penetrację tkanek.

Charakterystyka:

  • Grupa chemiczna: amid (z dodatkową grupą tiofenową)
  • Początek działania: bardzo szybki (1-3 minuty)
  • Czas działania: średni (1-2 godziny)
  • Maksymalna bezpieczna dawka: 7 mg/kg
  • Dostępne formy: roztwory do iniekcji (4%)

Zastosowanie:

  • Znieczulenie w stomatologii
  • Krótkie zabiegi chirurgiczne
  • Znieczulenie nasiękowe i przewodowe

Mepiwakaina

Mepiwakaina wyróżnia się mniejszym działaniem rozszerzającym naczynia krwionośne, co zmniejsza potrzebę dodawania leków obkurczających naczynia.

Charakterystyka:

  • Grupa chemiczna: amid
  • Początek działania: szybki (3-5 minut)
  • Czas działania: średni (1,5-3 godziny)
  • Maksymalna bezpieczna dawka: 4,5 mg/kg
  • Dostępne formy: roztwory do iniekcji (1-3%)

Zastosowanie:

  • Znieczulenie w stomatologii, zwłaszcza gdy przeciwwskazane są leki obkurczające naczynia
  • Znieczulenie nasiękowe i blokady nerwów obwodowych
  • Krótkie zabiegi chirurgiczne

Środki obkurczające naczynia jako dodatek do leków znieczulających

Do roztworów środków znieczulających miejscowo często dodaje się leki obkurczające naczynia krwionośne, głównie adrenalinę (epinefrynę). Taki dodatek przynosi kilka korzyści:

  1. Wydłużenie czasu działania znieczulenia – poprzez spowolnienie odpływu krwi z miejsca iniekcji, co zmniejsza systemowe wchłanianie leku
  2. Zmniejszenie ryzyka toksyczności ogólnoustrojowej – dzięki wolniejszemu wchłanianiu do krwioobiegu
  3. Redukcja krwawienia w polu operacyjnym – co poprawia widoczność podczas zabiegu
  4. Zmniejszenie wymaganej dawki środka znieczulającego

Typowe stężenia adrenaliny w roztworach do znieczuleń to:

  • 1:100 000 (10 μg/ml) – stosowane w stomatologii i małych zabiegach chirurgicznych
  • 1:200 000 (5 μg/ml) – stosowane w większych blokadach nerwowych i znieczuleniach zewnątrzoponowych

Należy jednak pamiętać, że stosowanie adrenaliny ma pewne ograniczenia i przeciwwskazania:

  • Nie należy jej stosować w obszarach z ograniczonym ukrwieniem (np. palce, uszy, nos, penis)
  • Ostrożność wymagana u pacjentów z chorobami układu krążenia, nadciśnieniem, hipertyreozą
  • Interakcje z niektórymi lekami (np. beta-blokerami, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi)

Metody podawania środków znieczulających miejscowo

Środki znieczulające miejscowo można podawać różnymi drogami, w zależności od potrzeb klinicznych:

Znieczulenie powierzchniowe

Polega na aplikacji leku na powierzchnię skóry lub błon śluzowych. Stosowane w:

  • Zabiegach okulistycznych (krople znieczulające)
  • Badaniach i zabiegach laryngologicznych
  • Zabiegach urologicznych i ginekologicznych
  • Drobnych zabiegach dermatologicznych
  • Zmniejszaniu bólu związanego z iniekcjami

Przykładowe preparaty: krem EMLA (lidokaina + prylokaina), Lidokain aerozol, Xylocaine żel.

Znieczulenie nasiękowe

Polega na wstrzyknięciu leku bezpośrednio w obszar zabiegu, powodując nasączenie tkanek:

  • Najczęstsza metoda w drobnych zabiegach chirurgicznych
  • Szeroko stosowana w stomatologii
  • Użyteczna w zabiegach dermatologicznych
  • Prosta technicznie i bezpieczna

Znieczulenie przewodowe (blokady nerwów)

Polega na wstrzyknięciu leku w okolicę pnia nerwowego lub splotu nerwowego:

  • Blokady poszczególnych nerwów (np. blokada nerwu nadłopatkowego)
  • Blokady splotów nerwowych (np. blokada splotu ramiennego)
  • Znieczulenie przewodowe w stomatologii

Znieczulenie zewnątrzoponowe i podpajęczynówkowe

  • Znieczulenie zewnątrzoponowe (epiduralne) – podanie leku do przestrzeni zewnątrzoponowej kręgosłupa
  • Znieczulenie podpajęczynówkowe (podpajęcze, subarachnoidalne) – podanie leku do płynu mózgowo-rdzeniowego

Stosowane w:

  • Operacjach chirurgicznych dolnej połowy ciała
  • Znieczuleniu porodowym
  • Leczeniu bólu przewlekłego
  • Jako element znieczulenia złożonego

Działania niepożądane i toksyczność

Środki znieczulające miejscowo mogą wywoływać szereg działań niepożądanych, które można podzielić na:

Reakcje miejscowe

  • Ból w miejscu wstrzyknięcia
  • Przedłużone znieczulenie lub parestezje
  • Uszkodzenie nerwów (rzadko)
  • Reakcje alergiczne miejscowe
  • Martwica tkanek (przy stosowaniu z adrenaliną w obszarach o ograniczonym ukrwieniu)

Reakcje ogólnoustrojowe

Wynikają głównie z przedawkowania lub przypadkowego podania donaczyniowego. Toksyczność narządowa rozwija się w określonej sekwencji:

  1. Układ nerwowy (przy niższych stężeniach we krwi):
    • Początkowo: uczucie mrowienia wokół ust, metaliczny posmak, zawroty głowy, szum w uszach
    • Następnie: niepokój, dezorientacja, drgawki
    • W ciężkich przypadkach: depresja oddechowa, utrata przytomności
  2. Układ sercowo-naczyniowy (przy wyższych stężeniach):
    • Hipotensja
    • Zaburzenia przewodnictwa
    • Bradykardia
    • Zatrzymanie krążenia

Kardiotoksyczność jest szczególnie silna w przypadku bupiwakainy i innych środków o długim czasie działania. Lidokaina ma niższą kardiotoksyczność i jest nawet stosowana jako lek przeciwarytmiczny.

Reakcje alergiczne

  • Częstsze przy stosowaniu estrów (ze względu na metabolizm do PABA)
  • Rzadkie w przypadku amidów
  • Mogą objawiać się wysypką, świądem, obrzękiem lub, w rzadkich przypadkach, reakcją anafilaktyczną

Zastosowanie kliniczne w różnych dziedzinach medycyny

Stomatologia

W stomatologii środki znieczulające miejscowo są nieodzownym elementem codziennej praktyki:

  • Artykaina 4% z adrenaliną – najpopularniejszy lek w stomatologii, stosowany do znieczuleń nasiękowych i przewodowych
  • Lidokaina 2% z adrenaliną – uniwersalny lek o umiarkowanym czasie działania
  • Mepiwakaina 3% bez adrenaliny – dla pacjentów z przeciwwskazaniami do stosowania adrenaliny
  • Bupiwakaina – rzadziej stosowana, głównie w zabiegach wymagających dłuższego znieczulenia

Techniki znieczulenia w stomatologii obejmują:

  • Znieczulenie nasiękowe (infiltracyjne)
  • Znieczulenie przewodowe (np. blokada nerwu zębodołowego dolnego)
  • Znieczulenie śródwięzadłowe
  • Znieczulenie powierzchniowe błony śluzowej jamy ustnej

Chirurgia

W chirurgii stosowanie środków znieczulających miejscowo zależy od rodzaju i rozległości zabiegu:

  • Drobne zabiegi chirurgiczne – znieczulenie nasiękowe lidokainą lub bupiwakainą
  • Operacje kończyn – blokady nerwów obwodowych lub splotów nerwowych
  • Operacje jamy brzusznej – znieczulenie zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe jako uzupełnienie znieczulenia ogólnego
  • Chirurgia jednego dnia – techniki znieczulenia regionalnego skracające czas pobytu w szpitalu

Położnictwo i ginekologia

  • Znieczulenie porodu – zewnątrzoponowe z użyciem bupiwakainy lub ropiwakainy
  • Cięcie cesarskie – znieczulenie podpajęczynówkowe z bupiwakainą lub zewnątrzoponowe
  • Drobne zabiegi ginekologiczne – znieczulenie miejscowe błony śluzowej lub nasiękowe

Okulistyka

W okulistyce stosuje się głównie znieczulenie powierzchniowe i nasiękowe:

  • Zabiegi powierzchniowe – krople z proksymetakainą, oksybuprokainą lub tetrakainą
  • Zabiegi wewnątrzgałkowe – znieczulenie nasiękowe lub retrobulbarne z lidokainą lub bupiwakainą
  • Blokada nerwu wzrokowego – przy operacjach oka wymagających pełnego znieczulenia i unieruchomienia gałki ocznej

Leczenie bólu przewlekłego

W medycynie bólu środki znieczulające miejscowo stosowane są w:

  • Blokadach diagnostycznych i terapeutycznych – np. blokady nerwów obwodowych, zwojów współczulnych
  • Leczeniu neuropatii obwodowych – np. plastry z 5% lidokainą w neuralgii popółpaścowej
  • Terapii zespołów bólowych kręgosłupa – blokady przykręgosłupowe, ostrzyknięcia stawów międzykręgowych
  • Leczeniu bólu nowotworowego – blokady nerwów, znieczulenie zewnątrzoponowe

Zastosowanie środków znieczulających bez recepty

Dostępne bez recepty preparaty środków znieczulających mają ograniczone stężenia i są przeznaczone do użytku zewnętrznego. Mogą być stosowane w:

Leczeniu hemoroidów

Preparaty zawierające lidokainę przynoszą ulgę w dolegliwościach związanych z hemoroidami:

  • Procto-Glyvenol
  • Procto-Hemolan
  • Aesculan

Działają poprzez zmniejszenie bólu, swędzenia i dyskomfortu, ułatwiając gojenie przez zapobieganie dodatkowemu podrażnianiu obszaru.

Łagodzeniu bólu przy szczepieniach i zastrzykach

Plastry EMLA zawierające lidokainę i prylokainę są stosowane do zmniejszenia bólu związanego z:

  • Szczepieniami (szczególnie u dzieci)
  • Iniekcjami
  • Cewnikowaniem
  • Pobieraniem krwi
  • Drobnymi zabiegami skórnymi

Leczeniu bólu gardła

Preparaty w postaci tabletek do ssania lub aerozoli zawierające lidokainę lub benzokainę:

  • Gardimax
  • Orofar Max
  • Neo-angin

Przynoszą szybką ulgę, zmniejszając ból i dyskomfort podczas przełykania i mówienia w przebiegu infekcji gardła.

Ząbkowanie u dzieci

FDA ostrzega przed stosowaniem preparatów z lidokainą i benzokainą u najmłodszych dzieci ze względu na ryzyko:

  • Znieczulenia gardła i możliwości zadławienia
  • Działań niepożądanych po przypadkowym połknięciu
  • W skrajnych przypadkach – drgawek i uszkodzenia mózgu

Zamiast preparatów znieczulających zaleca się stosowanie zimnych gryzaków i masażu dziąseł.

Specjalne grupy pacjentów

Kobiety w ciąży i karmiące piersią

Większość środków znieczulających miejscowo należy do kategorii B lub C wg FDA. Przy wyborze leku należy kierować się:

  • Potrzebą kliniczną
  • Bezpieczeństwem dla płodu
  • Etapem ciąży

W praktyce:

  • Lidokaina jest najlepiej przebadanym i najbezpieczniejszym lekiem w tej grupie pacjentek
  • Ropiwakaina i bupiwakaina są powszechnie stosowane w analgezji porodu
  • Artykaina – brak wystarczających danych, zalecana ostrożność
  • Należy unikać dodatku adrenaliny w pierwszym trymestrze ciąży

Dzieci

Znieczulenie u dzieci wymaga szczególnej uwagi:

  • Dawkowanie zawsze dostosowane do masy ciała
  • Mniejsza objętość dystrybucji może prowadzić do wyższych stężeń we krwi
  • Niedojrzałość metaboliczna zwiększa ryzyko toksyczności
  • Preferowane są leki o krótszym czasie działania i lepszym profilu bezpieczeństwa (lidokaina)
  • Artykaina jest zazwyczaj zalecana dla dzieci powyżej 4 lat

Osoby starsze

U osób starszych występują fizjologiczne zmiany wpływające na farmakokinetykę leków:

  • Zmniejszony przepływ krwi przez wątrobę i nerki
  • Zmniejszona ilość białek osocza
  • Zwiększona wrażliwość na działanie leków

Zalecenia:

  • Redukcja dawek o 10-20%
  • Unikanie dużych dawek leków o długim czasie działania
  • Ostrożne stosowanie dodatku adrenaliny u pacjentów z chorobami układu krążenia

Pacjenci z chorobami towarzyszącymi

Choroby układu krążenia

  • Ostrożność przy stosowaniu środków z adrenaliną
  • Preferowanie niższych stężeń adrenaliny (1:200 000)
  • U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową lub zaburzeniami rytmu serca – konsultacja kardiologiczna przed zabiegiem

Choroby wątroby

  • Preferowanie artykainy (metabolizowanej głównie w osoczu)
  • Redukcja dawek leków metabolizowanych w wątrobie
  • Wydłużone odstępy między dawkami

Choroby nerek

  • Unikanie zabiegów w dniu dializy
  • Planowanie zabiegów na dzień po dializie
  • Monitorowanie pacjenta pod kątem objawów toksyczności

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Jaka jest różnica między znieczuleniem miejscowym a ogólnym?

Znieczulenie miejscowe działa wybiórczo na określony obszar ciała, blokując przewodzenie impulsów nerwowych w tej okolicy, podczas gdy pacjent pozostaje przytomny. Znieczulenie ogólne wpływa na cały organizm, powodując utratę przytomności, zniesienie bólu w całym ciele i zwiotczenie mięśni. Znieczulenie miejscowe jest zwykle bezpieczniejsze, z mniejszym ryzykiem powikłań i szybszym powrotem do normalnego funkcjonowania.

Jak długo działa znieczulenie miejscowe?

Czas działania znieczulenia miejscowego zależy od rodzaju użytego leku i metody podania:

  • Lidokaina: około 1-2 godzin (do 4 godzin z adrenaliną)
  • Mepiwakaina: około 1,5-3 godzin
  • Artykaina: około 1-2 godzin (do 4 godzin z adrenaliną)
  • Bupiwakaina: około 4-8 godzin (do 12 godzin z adrenaliną)
  • Ropiwakaina: około 4-6 godzin

Dodatek adrenaliny wydłuża czas działania poprzez zwężenie naczyń krwionośnych i spowolnienie odpływu leku z miejsca wstrzyknięcia.

Czy na znieczulenie miejscowe można mieć alergię?

Tak, reakcje alergiczne na środki znieczulające miejscowo są możliwe, choć stosunkowo rzadkie. Częściej występują po zastosowaniu leków estrowych (np. prokaina) niż amidowych (np. lidokaina). Prawdziwe reakcje alergiczne na amidy są wyjątkowo rzadkie, a wiele zgłaszanych „alergii” to w rzeczywistości reakcje wazowagalne lub nietolerancja dodatków (np. konserwantów) obecnych w preparatach. W przypadku podejrzenia alergii na środek znieczulający zaleca się konsultację alergologiczną i testy skórne.

Czy środki znieczulające miejscowo są bezpieczne w ciąży?

Większość środków znieczulających miejscowo jest relatywnie bezpieczna w ciąży, gdy stosowana we właściwych dawkach. Lidokaina jest najlepiej przebadanym i najczęściej używanym lekiem w tej grupie pacjentek (kategoria B wg FDA). Ropiwakaina i bupiwakaina są powszechnie stosowane w analgezji porodu. Należy jednak zawsze rozważyć stosunek korzyści do ryzyka i skonsultować się z lekarzem prowadzącym ciążę przed zastosowaniem znieczulenia. Zaleca się ostrożność przy stosowaniu dodatku adrenaliny, szczególnie w pierwszym trymestrze.

Jakie są najczęstsze działania niepożądane środków znieczulających miejscowo?

Najczęstsze działania niepożądane to:

  • Reakcje miejscowe: ból w miejscu wstrzyknięcia, przedłużone znieczulenie, parestezje
  • Reakcje ogólnoustrojowe przy przedawkowaniu: zawroty głowy, metaliczny posmak w ustach, mrowienie wokół ust, niepokój, szum w uszach
  • Ciężkie reakcje ogólnoustrojowe (rzadkie): drgawki, zaburzenia świadomości, zaburzenia rytmu serca, spadek ciśnienia tętniczego
  • Reakcje alergiczne: wysypka, świąd, obrzęk, a w skrajnych przypadkach reakcja anafilaktyczna

Większość poważnych działań niepożądanych wynika z przedawkowania lub przypadkowego podania donaczyniowego.

Jaki środek znieczulający jest najlepszy dla pacjentów z chorobami serca?

Dla pacjentów z chorobami serca najważniejsza jest właściwa kwalifikacja do zabiegu i optymalne przygotowanie. Jeśli chodzi o wybór środka znieczulającego:

  • Preferowane są leki o mniejszej kardiotoksyczności, jak lidokaina
  • Należy unikać wysokich dawek bupiwakainy ze względu na jej potencjalnie większe działanie kardiotoksyczne
  • Zaleca się ostrożność przy stosowaniu dodatku adrenaliny – niższe stężenia (1:200 000) i ograniczona całkowita dawka (do 0,04 mg)
  • U pacjentów z poważnymi chorobami serca wskazana jest konsultacja kardiologiczna przed zabiegiem

Czy można prowadzić samochód po znieczuleniu miejscowym?

Samo znieczulenie miejscowe zwykle nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów. Jednak decyzja o prowadzeniu samochodu powinna uwzględniać:

  • Rodzaj przebytego zabiegu
  • Możliwe odczucia bólowe po ustąpieniu znieczulenia
  • Ewentualne doustne leki przeciwbólowe przyjmowane po zabiegu (niektóre mogą upośledzać zdolności psychomotoryczne)
  • Ogólne samopoczucie pacjenta

W przypadku rozległych znieczuleń (np. zewnątrzoponowego) lub zabiegów stomatologicznych z dużym obszarem znieczulenia (np. blokada nerwu zębodołowego dolnego) zaleca się unikanie prowadzenia pojazdów przez kilka godzin lub do całkowitego ustąpienia działania znieczulenia.