Dawkowanie Mestinon - jak stosować

Dawkowanie należy zawsze ustalać indywidualnie pod nadzorem lekarza, dostosowując do odpowiedzi terapeutycznej i potrzeb pacjenta. Preparat należy przyjmować doustnie, popijając wodą (pół lub pełną szklanką). Ważne jest, aby tabletek nie przyjmować z posiłkami, ponieważ jedzenie opóźnia wystąpienie działania leku.

Dawkowanie w leczeniu miastenii (myasthenia gravis):

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat:

• Zazwyczaj stosuje się dawki od 30 mg do 180 mg (od pół do 3 tabletek) kilka razy na dobę
• Dawki należy przyjmować w okresach, gdy potrzebne jest uzyskanie największej siły fizycznej, na przykład przed wstaniem z łóżka rano lub przed posiłkami
• Działanie pojedynczej dawki utrzymuje się zazwyczaj przez 3-4 godziny, przy czym dawka przyjęta przed snem może działać około 6 godzin
• Całkowita dawka dobowa wynosi zwykle od 120 mg (2 tabletki) do 1200 mg (20 tabletek), choć w niektórych przypadkach może być konieczne stosowanie większych dawek

Dzieci w wieku poniżej 12 lat:

• Dzieci w wieku poniżej 6 lat: dawka początkowa wynosi 30 mg (pół tabletki) na dobę
• Dzieci w wieku 6-12 lat: dawka początkowa wynosi 60 mg (1 tabletka) na dobę
• Dawkę należy stopniowo zwiększać o 15 mg do 30 mg na dobę aż do uzyskania maksymalnej poprawy stanu klinicznego
• Całkowita dawka dobowa u dzieci wynosi zwykle od 30 mg do 360 mg (od pół do 6 tabletek) na dobę

Dawkowanie w leczeniu porażennej niedrożności jelit i pooperacyjnego zatrzymania moczu:

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat:

• Doustnie, zwykle od 60 mg do 240 mg (od 1 do 4 tabletek) na dobę

Dzieci poniżej 12 lat:

• Doustnie, zwykle od 15 mg do 60 mg (od jednej czwartej do 1 tabletki) na dobę

Częstość podawania dawek może być różna w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta i powinна być ustalona przez lekarza.

Specjalne grupy pacjentów:

Osoby w wieku podeszłym: Brak specjalnych zaleceń dotyczących modyfikacji dawkowania, jednak pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej podatni na zaburzenia rytmu serca.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Ponieważ pirydostygmina jest wydalana głównie z moczem w postaci niezmienionej, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może być konieczne zastosowanie niższych dawek. Leczenie powinno polegać na ostrożnym ustalaniu dawki do uzyskania pożądanego działania terapeutycznego.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Brak specjalnych zaleceń dotyczących modyfikacji dawkowania.