Interakcje Somatuline Autogel z innymi lekami

Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest poinformowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych obecnie lekach, a także o tych, które pacjent planuje stosować w najbliższym czasie. Dotyczy to zarówno leków przepisanych przez lekarza, jak i preparatów dostępnych bez recepty, suplementów diety oraz produktów ziołowych.

Szczególną ostrożność oraz możliwą modyfikację dawkowania należy zachować w przypadku równoczesnego stosowania z następującymi grupami leków:

Cyklosporyna:

Jest to lek immunosupresyjny obniżający odpowiedź układu odpornościowego, stosowany między innymi po przeszczepach narządów oraz w leczeniu chorób autoimmunologicznych. Lanreotyd może wpływać na stężenie cyklosporyny w organizmie, dlatego konieczne może być dostosowanie jej dawki oraz monitorowanie poziomu leku we krwi.

Leki przeciwcukrzycowe:

Preparat oddziałuje z szeregiem leków stosowanych w terapii cukrzycy, w tym:

• Insulina – hormon obniżający stężenie glukozy we krwi
• Glitazony (tiazolidynediony) – leki zwiększające wrażliwość tkanek na insulinę
• Repaglinid – lek z grupy meglitynidów stymulujący wydzielanie insuliny
• Pochodne sulfonylomocznika – leki pobudzające trzustkę do produkcji insuliny

Ponieważ lanreotyd powoduje wahania stężenia glukozy we krwi, współstosowanie z lekami przeciwcukrzycowymi wymaga szczególnie ścisłego nadzoru medycznego oraz prawdopodobnej modyfikacji dawkowania tych preparatów. Pacjenci przyjmujący leki hipoglikemizujące powinni regularnie kontrolować poziom cukru we krwi, szczególnie w początkowym okresie terapii.

Bromokryptyna:

Ten agonista receptorów dopaminowych znajduje zastosowanie w leczeniu niektórych rodzajów guzów przysadki mózgowej, choroby Parkinsona oraz w celu zahamowania laktacji. Jednoczesne stosowanie z lanreotydem może wymagać dostosowania dawkowania.

Leki wywołujące bradykardię:

Preparaty zwalniające akcję serca, w szczególności beta-blokery (np. metoprolol, bisoprolol, propranolol), mogą nasilać efekt bradykardyczny lanreotydu. Połączenie tych leków wymaga ostrożności oraz monitorowania częstości rytmu serca, szczególnie u pacjentów z wcześniej istniejącymi zaburzeniami przewodnictwa serca.

Lekarz prowadzący może zdecydować o konieczności modyfikacji dawkowania wymienionych leków, przeprowadzenia dodatkowych badań kontrolnych lub zwiększenia częstotliwości wizyt kontrolnych w celu zapewnienia bezpieczeństwa terapii skojarzonej.