Ostatnia aktualizacja:
| Substancja czynna | Lewozymendan |
| Postać farmaceutyczna | Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji |
| Podmiot odpowiedzialny | Farmak International Sp. z o.o. |
| Kod ATC | C01CX08 |
| Procedura | DCP |
| Kategorie | Leki kardiologiczne - serce i układ krwionośny, Leki stosowane w leczeniu niewydolności serca |
Skutki uboczne Levosimendan Farmak
Jak każdy lek, Levosimendan Farmak może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Ze względu na charakter leku i jego wpływ na układ sercowo-naczyniowy, podczas stosowania mogą pojawić się różnorodne skutki uboczne. Poniżej przedstawiono najczęściej występujące działania niepożądane z podziałem na częstość ich występowania.
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
- Nieprawidłowo szybkie bicie serca (tachykardia)
- Ból głowy
- Zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi (hipotensja)
Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):
- Małe stężenie potasu we krwi (hipokaliemia)
- Bezsenność
- Zawroty głowy
- Zaburzenia rytmu serca, zwane migotaniem przedsionków (część serca trzepocze, zamiast prawidłowo bić)
- Dodatkowe skurcze serca (ekstrasystolie)
- Niewydolność serca
- Niedotlenienie mięśnia sercowego (niedokrwienie)
- Dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego: nudności, zaparcia, biegunka, wymioty
- Mała liczba krwinek (widoczna w badaniach krwi)
Ponadto, u pacjentów otrzymujących lewozymendan zaobserwowano poważne zaburzenia rytmu serca zwane migotaniem komór (część serca trzepocze, zamiast prawidłowo bić). Jest to stan potencjalnie zagrażający życiu, który wymaga natychmiastowej interwencji medycznej.
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych podczas podawania leku Levosimendan Farmak, należy natychmiast poinformować o tym lekarza. Lekarz może zdecydować o zmniejszeniu szybkości infuzji lub jej całkowitym przerwaniu w zależności od nasilenia objawów i stanu klinicznego pacjenta.
Wszystkie działania niepożądane, również te niewymienione w ulotce, powinny być zgłaszane lekarzowi lub pielęgniarce, a także mogą być raportowane do odpowiednich instytucji zajmujących się monitorowaniem bezpieczeństwa leków.
