Yaxwer

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Yaxwer?

Yaxwer to lek przeciwpsychotyczny zawierający risperidon, przeznaczony do leczenia różnych stanów psychicznych wymagających interwencji farmakologicznej. Preparat stosuje się w terapii schizofrenii, gdzie pomaga w zmniejszaniu objawów takich jak halucycacje, urojenia, zaburzenia myślenia oraz problemy emocjonalne i społeczne charakterystyczne dla tego schorzenia. Lek może być stosowany zarówno w leczeniu ostrych epizodów psychotycznych, jak i w długoterminowej terapii podtrzymującej, mającej na celu zapobieganie nawrotom choroby.

Preparat znajduje również zastosowanie w leczeniu epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. W tych stanach risperidon pomaga kontrolować objawy takie jak nadmierne pobudzenie, przyspieszony tok myślenia, zmniejszona potrzeba snu oraz nadmierna aktywność fizyczna i psychiczna. Yaxwer można stosować zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z lekami stabilizującymi nastrój, w zależności od indywidualnej sytuacji klinicznej pacjenta.

Istotnym wskazaniem do stosowania preparatu jest również krótkotrwałe leczenie agresji u pacjentów z otępieniem typu Alzheimera. W przypadkach, gdy pacjenci wykazują ciężkie objawy agresji słownej lub fizycznej, które stanowią zagrożenie dla nich samych lub otoczenia, a inne metody niefarmakologiczne okazały się nieskuteczne, risperidon może być rozważony jako opcja terapeutyczna. Należy podkreślić, że w tej grupie pacjentów lek powinien być stosowany jedynie przez ograniczony okres czasu i pod ścisłym nadzorem lekarza.

U dzieci i młodzieży od 5. roku życia Yaxwer jest wskazany w objawowym leczeniu zaburzeń zachowania, gdy występuje agresywność fizyczna wobec innych osób, celowe niszczenie własności, wybuchy złości oraz przemoc fizyczna wobec opiekunów lub rówieśników. Lek może być stosowany u pacjentów w wieku od 5 do 18 lat, u których poziom funkcjonowania intelektualnego jest poniżej przeciętnego lub u których stwierdza się upośledzenie umysłowe. Decyzja o włączeniu farmakoterapii powinna być poprzedzona dokładną oceną psychologiczną i behawioralną, a lek powinien stanowić element kompleksowego programu terapeutycznego.

Preparat dostępny jest w różnych postaciach farmaceutycznych i mocach, co pozwala na elastyczne dostosowanie dawkowania do indywidualnych potrzeb pacjenta. Formularz leku umożliwia stopniowe zwiększanie dawki w procesie miareczkowania oraz precyzyjne ustalenie dawki podtrzymującej odpowiedniej dla danego wskazania i wieku pacjenta. Risperidon działa poprzez wpływ na układy neuroprzekaźnikowe w mózgu, głównie poprzez blokowanie receptorów dopaminowych i serotoninowych, co przekłada się na zmniejszenie nasilenia objawów psychotycznych i poprawę funkcjonowania emocjonalnego i poznawczego pacjentów.

Jaki jest skład Yaxwer, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną preparatu Yaxwer jest risperidon. Lek dostępny jest w postaci tabletek powlekanych w następujących mocach:

• 0,5 mg risperidonu na tabletkę
• 1 mg risperidonu na tabletkę
• 2 mg risperidonu na tabletkę
• 3 mg risperidonu na tabletkę
• 4 mg risperidonu na tabletkę
• 6 mg risperidonu na tabletkę

Substancje pomocnicze wchodzące w skład rdzenia tabletki to:

• celuloza mikrokrystaliczna
• laktoza jednowodna
• hypromeloza
• krospowidon
• talk
• magnezu stearynian
• koloidalny bezwodny krzemionka

Otoczka tabletki zawiera następujące składniki:

• hypromeloza
• talk
• makrogol 400
• tytanu dwutlenek (E171)

Dodatkowo, w zależności od mocy tabletki, powłoka zawiera różne barwniki:

• Tabletki 0,5 mg: żelaza tlenek czerwony (E172)
• Tabletki 1 mg: żelaza tlenek czerwony (E172)
• Tabletki 2 mg: żelaza tlenek czerwony (E172) oraz żelaza tlenek żółty (E172)
• Tabletki 3 mg: żelaza tlenek żółty (E172)
• Tabletki 4 mg: żelaza tlenek żółty (E172) oraz indigokarminu, glinowa sól (E132)
• Tabletki 6 mg: żelaza tlenek żółty (E172)

Preparat zawiera laktozę, co jest istotne dla pacjentów z nietolerancją laktozy lub rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami metabolizmu galaktozy.

Jak dawkować Yaxwer?

Schizofrenia u dorosłych:

Leczenie można rozpocząć od dawki 2 mg na dobę, przyjmowanej jednorazowo lub podzielonej na dwa dawkowania. W drugim dniu terapii dawkę zwiększa się do 4 mg na dobę. Od tego momentu można kontynuować leczenie w tej samej dawce lub w razie potrzeby dokonać indywidualnej modyfikacji. Dla większości pacjentów optymalna dawka to 4-6 mg na dobę. W niektórych przypadkach uzasadnione może być wolniejsze zwiększanie dawki oraz niższe dawki początkowe i docelowe. Dawki przekraczające 10 mg na dobę nie wykazują większej skuteczności niż dawki niższe i mogą zwiększać ryzyko objawów pozapiramidowych. Nie badano bezpieczeństwa stosowania dawek przekraczających 16 mg na dobę.

Schizofrenia u młodzieży w wieku 13-17 lat:

Zalecana dawka początkowa to 0,5 mg raz na dobę, podawana rano lub wieczorem. W razie potrzeby dawkę można dostosowywać, zwiększając ją o 0,5-1 mg na dobę, nie częściej niż co drugi dzień, do zalecanej dawki 3 mg na dobę. Pomimo obserwowanej skuteczności w dawkach 1-6 mg na dobę, nie stwierdzono dodatkowych korzyści w przypadku dawek wyższych niż 3 mg na dobę, a mogą one powodować więcej działań niepożądanych. Nie badano stosowania przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Mania w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej u dorosłych:

Zalecana dawka początkowa to 2 mg na dobę, przyjmowana jednorazowo. W razie potrzeby dawkę można dostosować, zwiększając o 1 mg na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Dla większości pacjentów optymalną dawką jest 1-6 mg na dobę. Nie badano dawek przekraczających 6 mg na dobę w tej populacji pacjentów.

Mania u dzieci i młodzieży w wieku 10-17 lat:

Zalecana dawka początkowa to 0,5 mg raz na dobę, podawana rano lub wieczorem. Dawkę można dostosowywać, zwiększając o 0,5-1 mg na dobę, nie częściej niż co drugi dzień, do zalecanej dawki 2,5 mg na dobę. Pomimo skuteczności w zakresie dawek 0,5-6 mg na dobę, nie obserwowano dodatkowych korzyści w dawkach wyższych niż 2,5 mg na dobę, które mogły powodować więcej działań niepożądanych. Nie badano stosowania dłużej niż 3 tygodnie.

Długotrwała agresja w otępieniu typu Alzheimera:

Zalecana dawka początkowa to 0,25 mg dwa razy na dobę. Dawkę można indywidualnie dostosowywać, zwiększając o 0,25 mg dwa razy na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Dla większości pacjentów optymalna dawka to 0,5 mg dwa razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą wymagać 1 mg dwa razy na dobę. Nie należy stosować preparatu dłużej niż przez 6 tygodni. Podczas leczenia należy regularnie, co najmniej co 2 tygodnie, oceniać stan pacjenta i ponownie rozważać konieczność kontynuacji terapii.

Zaburzenia zachowania u dzieci i młodzieży:

U pacjentów o masie ciała równej lub większej niż 50 kg zalecana dawka początkowa to 0,5 mg raz na dobę, którą można zwiększać o 0,5 mg na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Optymalna dawka to 1 mg na dobę dla większości pacjentów, chociaż niektórzy mogą odnieść korzyść z dawki 0,5 mg na dobę, a inni mogą wymagać zwiększenia do 1,5 mg na dobę. Maksymalna dawka to 2 mg na dobę.

U pacjentów o masie ciała poniżej 50 kg zalecana dawka początkowa to 0,25 mg raz na dobę, którą można zwiększać o 0,25 mg na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Optymalna dawka to 0,5 mg na dobę, chociaż niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyść z dawki 0,25 mg na dobę, a inni mogą wymagać zwiększenia do 0,75 mg na dobę. Maksymalna dawka to 1 mg na dobę.

Leczenie powinno być prowadzone przez specjalistę posiadającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży. Nie badano stosowania dłużej niż 6 miesięcy.

Uwagi ogólne:

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy normalnej dawki początkowej, a zwiększanie dawki powinno następować wolniej. U osób starszych zaleca się ostrożność w dawkowaniu ze względu na możliwe obniżenie czynności nerek. Preparat można stosować niezależnie od posiłków. Tabletek nie należy dzielić ze względu na brak badań stabilności.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Yaxwer?

W przypadku przedawkowania preparatu Yaxwer najczęściej obserwuje się nasilenie znanych działań farmakologicznych leku. Do najczęstszych objawów przedawkowania należą:

• senność i sedacja
• tachykardia (przyspieszenie akcji serca)
• obniżenie ciśnienia tętniczego
• objawy pozapiramidowe (zaburzenia ruchowe)

W rzadkich przypadkach przedawkowania zgłaszano wydłużenie odstępu QT w zapisie elektrokardiograficznym. W sytuacjach ostrego znacznego przedawkowania istnieje ryzyko wystąpienia drgawek.

W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala, nawet jeśli nie występują objawy zatrucia. Postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje:

• Utrzymanie drożności dróg oddechowych i zapewnienie odpowiedniego utlenowania oraz wentylacji
• Niezwłoczne rozpoczęcie monitorowania pracy serca z ciągłym zapisem elektrokardiograficznym w celu wykrycia możliwych zaburzeń rytmu serca
• Płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego w połączeniu ze środkiem przeczyszczającym
• Rozważenie możliwości przedawkowania wieloma lekami

W przypadku wystąpienia ciężkich objawów pozapiramidowych należy podać leki przeciwcholinergiczne. Należy prowadzić ścisłe nadzorowanie i monitorowanie pacjenta do czasu ustąpienia objawów zatrucia. Nie ma specyficznego antidotum dla risperidonu, dlatego stosuje się leczenie objawowe i podtrzymujące funkcje życiowe. W przypadku hipotensji i zapadania się układu krążenia należy zastosować odpowiednie postępowanie, takie jak podaż dożylna płynów lub leków sympatykomimetycznych.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Yaxwer – czy mogę spożywać alkohol?

Podczas stosowania preparatu Yaxwer należy unikać spożywania alkoholu. Alkohol może nasilać działanie uspokajające risperidonu na ośrodkowy układ nerwowy, co może prowadzić do zwiększonej senności, pogorszenia koncentracji i koordynacji ruchowej oraz innych niepożądanych efektów sedacyjnych. Połączenie alkoholu z lekiem może również zwiększać ryzyko zawrotów głowy, omdleń i zaburzeń świadomości.

Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków – zarówno przed jedzeniem, jak i po nim lub w trakcie posiłku. Pokarm nie wpływa na wchłanianie leku z przewodu pokarmowego.

Podczas terapii preparatem należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn, szczególnie w początkowym okresie leczenia, ponieważ lek może powodować senność, zmęczenie i zaburzenia widzenia. Te działania niepożądane mogą być nasilone przez spożywanie alkoholu lub przyjmowanie innych leków działających na ośrodkowy układ nerwowy.

Czy można stosować Yaxwer w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania risperidonu w okresie ciąży u ludzi. W badaniach na zwierzętach risperidon nie wykazywał bezpośredniego działania szkodliwego na przebieg ciąży, rozwój zarodkowy i płodowy, przebieg porodu ani rozwój pozagębowy. Nie stwierdzono działania teratogennego preparatu w badaniach na zwierzętach.

Preparat Yaxwer można stosować w okresie ciąży jedynie wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Decyzję o zastosowaniu leku u kobiety w ciąży powinien podjąć lekarz po dokładnej ocenie stanu klinicznego pacjentki.

U noworodków, których matki przyjmowały leki przeciwpsychotyczne, w tym risperidon, w trzecim trymestrze ciąży, istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, w tym:

• objawy pozapiramidowe (zaburzenia ruchowe)
• objawy z odstawienia
• pobudzenie
• nadmierne lub zmniejszone napięcie mięśniowe
• drżenie
• senność
• zaburzenia oddychania
• zaburzenia w przyjmowaniu pokarmu

Objawy te mogą być o różnym nasileniu. Noworodki powinny być dokładnie monitorowane pod kątem wystąpienia powyższych objawów.

Karmienie piersią:

Risperidon i jego aktywny metabolit 9-hydroksy-risperidon przenikają do mleka kobiecego. Dlatego nie należy karmić piersią podczas stosowania preparatu Yaxwer. Kobieta przyjmująca risperidon powinna zaprzestać karmienia piersią lub przerwać stosowanie leku. Decyzję należy podjąć po rozważeniu korzyści wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z terapii dla matki.

Płodność:

Risperidon może powodować podwyższenie stężenia prolaktyny, co może wpływać na płodność u kobiet i mężczyzn. W przypadkach, gdy hiperprolaktynemia utrzymuje się, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie stosowania leku.

Jakie są skutki uboczne Yaxwer?

Jak każdy lek, Yaxwer może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Poniżej przedstawiono najczęstsze i najważniejsze działania niepożądane według częstości występowania:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• parkinsonizm (spowolnienie ruchów, sztywność mięśni, drżenie)
• sedacja, senność
• bóle głowy

Często (mogą wystąpić u 1 do 10 pacjentów na 100):

• zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, objawy przypominające grypę, zakażenia górnych dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych
• zwiększenie masy ciała, zwiększony lub zmniejszony apetyt
• zaburzenia snu, pobudzenie, lęk, niepokój
• dystonia (niekontrolowane ruchy), dyskineza (mimowolne ruchy), zawroty głowy
• niewyraźne widzenie
• tachykardia, nadciśnienie tętnicze
• ból brzucha, dyskomfort brzucha, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, suchość w ustach, ból zęba
• nietrzymanie moczu
• wysypka, rumień
• skurcze mięśniowe, zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego, bóle stawów, bóle pleców, obrzęki kończyn
• gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie, zmęczenie
• upadki

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 do 10 pacjentów na 1000):

• zapalenie ucha środkowego, zapalenie skóry i tkanki podskórnej
• niedokrwistość
• cukrzyca, podwyższone stężenie prolaktyny we krwi, hiperglikemia, zwiększone pragnienie, zmniejszenie masy ciała
• mania, stan splątania, zmniejszenie popędu seksualnego, nerwowość, koszmary senne
• późna dyskineza, zaburzenia krążenia mózgowego, brak odpowiedzi na bodźce, zaburzenia świadomości, drgawki, omdlenia, zespół niespokojnych nóg, zaburzenia mowy
• nadwrażliwość oczu na światło, suchość oczu, wydzielina z oka, obfite łzawienie
• trzepotanie przedsionków, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, wydłużenie odstępu QT w EKG, bradykardia, nieprawidłowy zapis EKG, kołatanie serca, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie
• duszność, ból gardła, krwawienie z nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa, kaszel, świszczący oddech
• zapalenie trzustki, niedrożność jelit, trudności w połykaniu, wodnista stolca, nietrzymanie stolca
• żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• pokrzywka, świąd, łysienie, pogrubienie skóry, egzema, suchość skóry, zaczerwienienie skóry, trądzik, uszkodzenie skóry, zaburzenia pigmentacji skóry, łupież
• zwiększona aktywność kinazy kreatynowej we krwi, nieprawidłowa postawa ciała, sztywność stawów, obrzęk stawów, osłabienie mięśni, ból szyi
• wielomocz, zatrzymanie moczu, częste oddawanie moczu, bolesne oddawanie moczu
• zaburzenia erekcji, zaburzenia wytrysku, zaburzenia miesiączkowania, wyciek z piersi, ginekomastia, zaburzenia czynności seksualnych, bolesność piersi, dyskomfort w piersiach, wyciek z pochwy
• obrzęk twarzy, dreszcze, zwiększenie temperatury ciała, zmiana sposobu chodzenia, pragnienie, dyskomfort w klatce piersiowej, złe samopoczucie
• zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy, zwiększenie stężenia mocznika we krwi

Rzadko (mogą wystąpić u 1 do 10 pacjentów na 10 000):

• infekcja, zapalenie migdałków
• nieodpowiednie wydzielanie hormonu antydiuretycznego, nieprawidłowe stężenie glukozy we krwi
• śpiączka cukrzycowa, hipoglikemia, niedociśnienie nadciśnienie tętnicze wewnątrzczaszkowe, utrata świadomości
• zapalenie tkanki dokolnicznej
• udręczenie, zwiększenie libido
• zatrucie wodą w przebiegu polidypsji
• tętniak, trzepotanie komór
• śródmiąższowa choroba płuc
• zapalenie wątroby
• reakcja nadwrażliwości typu pęcherzowego, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS), obrzęk naczynioruchowy
• zwiększone stężenie kreatyniny we krwi

Bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 pacjenta na 10 000):

• ciężkie reakcje alergiczne
• zespół obturacyjnego bezdechu sennego
• ketonuria
• agranulocytoza, małopłytkowość, trombocytopenia, neutropenia, leukopenia
• zespół złośliwego napadu padaczkowego
• niebezpieczne obniżenie temperatury ciała
• wysypka polekowa
• martwica skóry
• rabdomioliza
• priapryzm
• spadek liczby granulocytów obojętnochłonnych we krwi, spadek liczby białych krwinek

• zespół Stevens-Johnsona
• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka

Działania niepożądane o nieznanej częstości:

• zatrucie wodą
• zespół serotoninowy
• obrzęk mózgu
• zaburzenia ruchu gałek ocznych, zespół bezwładnego tęczówki
• migotanie komór, nagły zgon, zatrzymanie akcji serca, torsade de pointes
• zapalenie naczyń
• zapalenie języka, wzdęcie brzucha
• łojotokowe zapalenie skóry
• zespół przerwania leczenia lekami
• powiększenie piersi, obrzęk sutka
• hipotermia, zmniejszona temperatura ciała
• objawy z odstawienia leku u noworodków
• wzrost stężenia insuliny we krwi

Szczególnie istotne działania niepożądane wymagające natychmiastowej interwencji lekarskiej:

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, w tym risperidonu, mogą wystąpić bardzo rzadkie przypadki złośliwego zespołu neuroleptycznego. Jest to stan zagrażający życiu, charakteryzujący się gorączką, sztywnością mięśni, zaburzeniami świadomości i niestabilnością układu autonomicznego. W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem.

U starszych pacjentów z otępieniem obserwowano zwiększone ryzyko udaru mózgu i zgonu. Ponadto istnieje ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w tym zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich.

Lek może powodować przedłużenie odstępu QT, co zwiększa ryzyko wystąpienia groźnych zaburzeń rytmu serca. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, zaburzeniami elektrolitowymi oraz u osób jednocześnie przyjmujących inne leki wpływające na odstęp QT.

Preparat może powodować hiperprolaktynemię, co może prowadzić do mlekotoku, ginekomastii, zaburzeń miesiączkowania, bezpłodności oraz zmniejszenia gęstości mineralnej kości.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów niepokojących podczas stosowania preparatu należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią objawy niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Czy mogę łączyć Yaxwer z innymi lekami?

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu Yaxwer należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych aktualnie lub ostatnio lekach, również tych, które wydawane są bez recepty. Risperidon może wchodzić w interakcje z wieloma substancjami, co może wpływać na skuteczność leczenia lub nasilać działania niepożądane.

Leki wpływające na ośrodkowy układ nerwowy:

Preparat należy stosować ostrożnie w skojarzeniu z innymi lekami działającymi ośrodkowo, w tym z alkoholem, opiatami, lekami przeciwhistaminowymi i benzodiazepinami, ze względu na zwiększone ryzyko sedacji i zaburzeń funkcji poznawczych i ruchowych.

Leki przeciw chorobie Parkinsona:

Risperidon może osłabiać działanie lewodipy i innych agonistów dopaminy stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona. W razie konieczności stosowania takiego skojarzenia, szczególnie w zaawansowanej chorobie Parkinsona, należy przepisać najmniejszą dawkę każdego leku.

Leki wpływające na odstęp QT:

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne (chinidyna, dyzopiramid, prokainamid, propafenon, amiodaron, sotalol), niektóre leki przeciwpsychotyczne, niektóre antybiotyki (erytromycyna, klarytromycyna, moksyfloksacyna), niektóre leki przeciwgrzybicze (ketokonazol) oraz leki przeciwmalaryczne. Jednoczesne stosowanie takich leków zwiększa ryzyko wystąpienia groźnych zaburzeń rytmu serca.

Leki obniżające ciśnienie tętnicze:

Risperidon może nasilać działanie leków obniżających ciśnienie tętnicze. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, odwodnionych lub z hipowolemią, ponieważ istnieje zwiększone ryzyko niedociśnienia.

Leki wpływające na metabolizm risperidonu:

Fluoksetyna i paroksetyna (inhibitory CYP2D6) mogą zwiększać stężenie frakcji przeciwpsychotycznej risperidonu w osoczu. Podczas rozpoczynania lub przerywania stosowania tych leków lekarz może rozważyć zmianę dawki risperidonu.

Karbamazepina, ryfampicyna i inne induktory enzymu CYP3A4 oraz glikoproteiny P mogą zmniejszać stężenie frakcji przeciwpsychotycznej risperidonu w osoczu. Podczas rozpoczynania lub przerywania stosowania karbamazepiny lub innych induktorów enzymu CYP3A4 lekarz powinien ponownie ocenić dawkowanie risperidonu.

Fenytoina może zmniejszać stężenie risperidonu w osoczu. Podczas rozpoczynania lub przerywania stosowania fenytoiny lekarz powinien ponownie ocenić dawkowanie risperidonu.

Inne istotne interakcje:

• Risperidon nie wykazuje istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę litu, walproinianu, digoksyny ani topiramatу
• Cymetydyna i ranitydyna zwiększają biodostępność risperidonu, ale jedynie w niewielkim stopniu frakcji przeciwpsychotycznej
• Erytromycyna, inhibitor CYP3A4 i glikoproteiny P, nie wpływa na farmakokinetykę risperidonu i frakcji przeciwpsychotycznej
• Galantamina i donepezil nie wykazują istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę risperidonu
• Fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i niektóre beta-adrenolityki mogą zwiększać stężenie risperidonu w osoczu, ale bez wpływu na stężenie frakcji przeciwpsychotycznej

Żywność i napoje:

Żywność nie wpływa na wchłanianie risperidonu. Jak wspomniano wcześniej, należy całkowicie unikać spożywania alkoholu podczas leczenia tym preparatem.

Ze względu na złożoność możliwych interakcji oraz indywidualne różnice w metabolizmie leków, wszelkie decyzje dotyczące łączenia preparatu Yaxwer z innymi lekami powinny być podejmowane wyłącznie przez lekarza prowadzącego. Samoistne wprowadzanie zmian w terapii może być niebezpieczne dla zdrowia.

Aktualna ulotka leku Yaxwer

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)