Ostatnia aktualizacja:
| Substancja czynna | Rokuronium (bromek rokuronium) |
| Postać farmaceutyczna | Roztwór do wstrzykiwań / do infuzji |
| Podmiot odpowiedzialny | Noridem Enterprises Ltd. |
| Kod ATC | M03AC09 |
| Procedura | MRP |
| Kategorie | Leki anestezjologiczne - znieczulenie i sedacja |
Dawkowanie Rocuronium bromide Noridem - jak stosować
Rocuronium bromide Noridem jest lekiem przeznaczonym wyłącznie do stosowania przez wykwalifikowany personel medyczny w warunkach szpitalnych. Nie jest to preparat do samodzielnego stosowania przez pacjenta. Lek podawany jest dożylnie jako wstrzyknięcie jednorazowe lub w infuzji ciągłej przez lekarza anestezjologa lub przeszkoloną pielęgniarkę anestezjologiczną.
Dawkowanie Rocuronium bromide Noridem jest zawsze indywidualnie dobierane przez lekarza w zależności od wielu czynników, takich jak:
- Rodzaj stosowanego znieczulenia
- Przewidywana długość zabiegu chirurgicznego
- Inne stosowane leki, które mogą wchodzić w interakcje z bromkiem rokuronium
- Wiek pacjenta
- Stan zdrowia pacjenta, zwłaszcza funkcjonowanie wątroby i nerek
- Masa ciała pacjenta
Standardowa dawka stosowana podczas operacji to 0,6 mg bromku rokuronium na kilogram masy ciała. Dawka ta zapewnia zwiotczenie mięśni trwające przez 30 do 40 minut, co jest wystarczające dla większości rutynowych zabiegów chirurgicznych.
Podczas zabiegu anestezjolog stale monitoruje działanie leku za pomocą specjalistycznego sprzętu, który mierzy odpowiedź mięśni na stymulację nerwową. W razie potrzeby, gdy efekt działania leku zaczyna ustępować, a zabieg chirurgiczny jeszcze trwa, podawane są dodatkowe dawki.
Lek Rocuronium bromide Noridem podawany jest przed i/lub podczas zabiegu chirurgicznego. Po zakończeniu operacji, gdy zwiotczenie mięśni nie jest już potrzebne, działanie leku ustępuje samoistnie lub może zostać przyspieszone przez podanie specjalnych leków odwracających jego działanie.
W przypadku stosowania w oddziałach intensywnej opieki medycznej dawkowanie może się różnić od standardowego i jest dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz jego stanu klinicznego.
