Dawkowanie Rabipur - jak stosować

Rabipur jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę, przeszkolonych w podawaniu szczepionek oraz w zakresie metod postępowania w razie wystąpienia bardzo rzadko pojawiających się, ale poważnych reakcji alergicznych (patrz punkt 4 ulotki). Szczepionka powinna być podawana w przychodni lub gabinecie zabiegowym, gdzie są dostępne środki niezbędne do leczenia takich reakcji. Proszek należy zmieszać z wodą w celu sporządzenia roztworu przed podaniem szczepionki. Po zmieszaniu, zalecana dawka do wstrzyknięcia wynosi jeden mililitr (mała ilość płynu), dla każdej grupy wiekowej. Szczepionkę zwykle podaje się w mięsień górnej części ramienia, lub u małych dzieci, w mięsień uda. Szczepionki nie należy podawać w pośladki. Szczepionkę należy wstrzykiwać w taki sposób, aby nie została ona podana śródskórnie, ani do naczynia krwionośnego. Liczba zastosowanych dawek zależy od tego, czy Rabipur jest podawany przed czy po prawdopodobnym kontakcie z wirusem. DAWKOWANIE PRZED PRAWDOPODOBNYM KONTAKTEM Z WIRUSEM Osobom nigdy nieszczepionym przeciw wściekliźnie należy podać trzy dawki szczepionki. Pierwszą dawkę podaje się przy pierwszej wizycie, drugą po 7 dniach, a trzecią 2-3 tygodnie później. Jeżeli termin szczepienia zostanie opuszczony, należy zadbać o to by szczepionka została podana jak najszybciej od zalecanego terminu. Po podaniu trzech dawek szczepionki, osobom w dalszym ciągu narażonym na zakażenie wirusem wścieklizny będą podawane w odstępach czasowych dawki przypominające, w celu podtrzymania poziomu przeciwciał przeciw wirusowi wścieklizny. Konieczność podawania dawek przypominających szczepionki zależy od ryzyka kontaktu z wirusem. Lekarz po zapoznaniu się z oficjalnymi zaleceniami dotyczącymi szczepienia przeciw wściekliźnie oceni konieczność podania dawki przypominającej. W przypadku osób o wysokim ryzyku zakażenia lekarz może również zalecić regularne wykonywanie testów mierzących poziom przeciwciał przeciw wirusowi wścieklizny we krwi, aby w przypadku potrzeby zastosowania dawki przypominającej była ona podana jak najszybciej. Pomimo właściwego podania wszystkich dawek szczepionki i regularnego szczepienia przypominającego, może zajść potrzeba podania dodatkowych dawek szczepionki w przypadku kontaktu z wirusem i wysokiego ryzyka zakażenia. Jest to wyjaśnione poniżej. DAWKOWANIE PO PRAWDOPODOBNYM KONTAKCIE Z WIRUSEM Po prawdopodobnej ekspozycji na wirus wścieklizny, lekarz oceni ryzyko zakażenia, w zależności od rodzaju kontaktu, jaki wystąpił. Na przykład u osób pogryzionych przez zwierzę mogące być zakażone wścieklizną, ryzyko zakażenia jest dużo większe niż u osób, które zostały przez zwierzę oślinione, a ich skóra nie jest uszkodzona. Jeżeli szczepienie okaże się niezbędne, pierwsza dawka będzie podana jak najszybciej, a rany zostaną odkażone środkiem antyseptycznym. Liczba dawek, jaka zostanie wstrzyknięta, niezależnie od podania immunoglobuliny (dodatkowych przeciwciał przeciw wirusowi wścieklizny, które zwiększają natychmiastową ochronę), zależy od ryzyka zachorowania na wściekliznę i od tego, czy któraś z dawek szczepionki została już podana. Osoby szczególnie narażone na zakażenie wirusem z powodu zaburzenia funkcjonowania systemu odpornościowego lub mające rany, których obecność może ułatwić zakażenie, powinny być traktowane ze szczególną uwagą; jest to wyjaśnione poniżej.