Alyftrek

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Alyftrek?

Alyftrek to preparat złożony zawierający trzy substancje czynne: deutiwakaftor, tezakaftor oraz wanzakaftor, przeznaczony do terapii mukowiscydozy u osób od 6. roku życia. Lek ten znajduje zastosowanie u pacjentów posiadających przynajmniej jedną mutację genu CFTR (ang. cystic fibrosis transmembrane conductance regulator) inną niż klasa I. Białko CFTR odgrywa kluczową rolę w transporcie jonów chlorkowych przez błonę komórkową, a jego nieprawidłowe funkcjonowanie prowadzi do charakterystycznych objawów mukowiscydozy.

Mukowiscydoza stanowi poważne, genetycznie uwarunkowane schorzenie, które wpływa na wiele układów organizmu, szczególnie na układ oddechowy i układ pokarmowy. W tej chorobie dochodzi do produkcji nieprawidłowo gęstego śluzu, który zatyka drogi oddechowe oraz przewody trzustkowe, prowadząc do nawracających infekcji płuc, problemów trawiennych i innych powikłań zdrowotnych. Zastosowanie preparatu umożliwia korektę funkcjonowania zmutowanego białka CFTR poprzez działanie na trzech różnych poziomach.

Mechanizm terapeutyczny preparatu opiera się na synergistycznym działaniu trzech substancji. Wanzakaftor i tezakaftor pełnią funkcję korektorów białka CFTR – wiążą się z białkiem w różnych miejscach, ułatwiając jego prawidłowe przetwarzanie wewnątrz komórki oraz transport do powierzchni błony komórkowej. Dzięki temu większa ilość zmutowanego białka CFTR dociera do swojego docelowego miejsca działania. Następnie deutiwakaftor, działając jako potencjator, zwiększa prawdopodobieństwo otwarcia kanału chlorkowego na powierzchni komórki, co prowadzi do wzmocnienia transportu jonów chlorkowych.

Lek przeznaczony jest dla pacjentów z potwierdzoną mukowiscydozą, u których obecna jest co najmniej jedna z szerokiej listy mutacji CFTR uznanych za wrażliwe na działanie preparatu. Rozpoznanie mukowiscydozy musi zostać ustalone zgodnie z obowiązującymi wytycznymi diagnostycznymi oraz na podstawie oceny klinicznej. Jeżeli genotyp pacjenta nie jest znany przed rozpoczęciem leczenia, konieczne jest przeprowadzenie dokładnego genotypowania w celu potwierdzenia obecności odpowiedniej mutacji CFTR.

Preparat znajduje zastosowanie u pacjentów heterozygotycznych pod względem mutacji F508del (posiadających jedną kopię tej mutacji) z drugą mutacją przewidującą brak wytwarzania białka CFTR lub obecność białka niereagującego na inne modulatory. Stosowany jest również u osób homozygotycznych pod względem mutacji F508del (posiadających dwie kopie tej mutacji) oraz u pacjentów z innymi wrażliwymi mutacjami bramkowania lub funkcji resztkowej. Istotne jest, że preparat może być rozważany również u pacjentów z rzadkimi mutacjami CFTR niewymienionymi w oficjalnej liście, pod warunkiem że nie występują u nich dwie mutacje klasy I (zerowe), które całkowicie blokują produkcję białka CFTR.

Preparowanie leku powinno być przepisywane wyłącznie przez specjalistów posiadających doświadczenie w leczeniu mukowiscydozy. Terapia wymaga regularnego monitorowania parametrów klinicznych i laboratoryjnych, w szczególności czynności wątroby, co pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych działań niepożądanych i optymalizację leczenia.

Jaki jest skład Alyftrek, jakie substancje zawiera?

Alyftrek dostępny jest w dwóch mocach, dostosowanych do masy ciała pacjenta, co pozwala na precyzyjne dopasowanie dawkowania:

Tabletki o mocy niższej (50 mg/20 mg/4 mg):

Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg deutiwakaftoru, 20 mg tezakaftoru oraz 4 mg wanzakaftoru (w postaci wanzakaftoru wapniowego dwuwodnego). Tabletki te mają charakterystyczny fioletowy kolor, okrągły kształt o średnicy 7,35 mm, z wytłoczonym napisem „V4″ na jednej stronie.

Tabletki o mocy wyższej (125 mg/50 mg/10 mg):

Każda tabletka powlekana zawiera 125 mg deutiwakaftoru, 50 mg tezakaftoru oraz 10 mg wanzakaftoru (w postaci wanzakaftoru wapniowego dwuwodnego). Tabletki charakteryzują się fioletowym kolorem i kształtem przypominającym kapsułkę o wymiarach 15 mm × 7 mm, z wytłoczonym napisem „V10″ na jednej stronie.

Substancje pomocnicze wchodzące w skład rdzenia tabletki to:

• Kroskarmeloza sodowa (E468) – substancja rozpadająca tablety
• Hypromeloza (E464) oraz hypromelozy octanobursztynian – substancje wiążące
• Magnezu stearynian (E470b) – substancja poślizgowa
• Celuloza mikrokrystaliczna (E460(i)) – wypełniacz
• Sodu laurylosiarczan (E487) – substancja powierzchniowo czynna

Otoczka tabletki składa się z:

• Karmin (E120), lak aluminiowy błękitu brylantowego FCF (E133), żelaza tlenek czerwony (E172) – barwniki nadające charakterystyczny fioletowy kolor
• Hydroksypropyloceluloza (E463) oraz hypromeloza (E464) – substancje powlekające
• Talk (E553b) oraz tytanu dwutlenek (E171) – substancje pomocnicze

Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, co oznacza, że może być uznany za „wolny od sodu”.

Jak dawkować Alyftrek?

Dawkowanie preparatu zależy przede wszystkim od wieku i masy ciała pacjenta. Lek należy przyjmować raz na dobę, codziennie o tej samej porze, łącznie z posiłkiem zawierającym tłuszcze. Regularne przyjmowanie preparatu o stałej porze pomaga utrzymać odpowiedni poziom substancji czynnych w organizmie.

Dawkowanie standardowe u pacjentów w wieku 6 lat i starszych:

• Pacjenci o masie ciała poniżej 40 kg: trzy tabletki zawierające 50 mg deutiwakaftoru, 20 mg tezakaftoru i 4 mg wanzakaftoru (łącznie 150 mg deutiwakaftoru, 60 mg tezakaftoru, 12 mg wanzakaftoru na dobę)
• Pacjenci o masie ciała 40 kg i więcej: dwie tabletki zawierające 125 mg deutiwakaftoru, 50 mg tezakaftoru i 10 mg wanzakaftoru (łącznie 250 mg deutiwakaftoru, 100 mg tezakaftoru, 20 mg wanzakaftoru na dobę)

Postępowanie w przypadku pominięcia dawki:

Jeśli od czasu planowego przyjęcia leku minęło nie więcej niż 6 godzin, pacjent powinien jak najszybciej przyjąć pominiętą dawkę, a następnego dnia kontynuować przyjmowanie preparatu według dotychczasowego schematu. Jeśli upłynęło więcej niż 6 godzin od planowanego czasu przyjęcia, nie należy przyjmować pominiętej dawki – należy poczekać do następnego dnia i kontynuować leczenie według normalnego harmonogramu. Nigdy nie należy podwajać dawki, aby nadrobić pominiętą.

Modyfikacja dawkowania przy jednoczesnym stosowaniu inhibitorów CYP3A:

Podczas jednoczesnego stosowania preparatu z lekami hamującymi enzym CYP3A konieczne jest zmniejszenie dawki, ponieważ leki te zwiększają stężenie substancji czynnych w organizmie. Schemat dawkowania w takich sytuacjach przedstawia się następująco:

Przy stosowaniu umiarkowanych inhibitorów CYP3A (np. flukonazol, erytromycyna, werapamil):

• Pacjenci poniżej 40 kg: dwie tabletki 50 mg/20 mg/4 mg co drugi dzień
• Pacjenci 40 kg i więcej: jedna tabletka 125 mg/50 mg/10 mg co drugi dzień

Przy stosowaniu silnych inhibitorów CYP3A (np. ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol, worykonazol, telitromycyna, klarytromycyna):

• Pacjenci poniżej 40 kg: dwie tabletki 50 mg/20 mg/4 mg raz w tygodniu
• Pacjenci 40 kg i więcej: jedna tabletka 125 mg/50 mg/10 mg raz w tygodniu

Szczególne grupy pacjentów:

Pacjenci w podeszłym wieku: Nie wymaga się dostosowania dawki u osób starszych.

Zaburzenia czynności wątroby:

• Łagodne zaburzenia (klasa A w skali Childa-Pugha): nie wymaga się dostosowania dawki, ale konieczne jest ścisłe monitorowanie testów czynności wątroby
• Umiarkowane zaburzenia (klasa B w skali Childa-Pugha): nie zaleca się stosowania preparatu; można go rozważyć tylko gdy wyraźna potrzeba medyczna przewyższa ryzyko, bez modyfikacji dawki, pod ścisłym nadzorem
• Ciężkie zaburzenia (klasa C w skali Childa-Pugha): preparat jest przeciwwskazany

Zaburzenia czynności nerek: Nie wymaga się dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Brak doświadczenia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami lub schyłkową niewydolnością nerek.

Dzieci: Preparat nie powinien być stosowany u dzieci poniżej 6. roku życia. Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone w tej grupie wiekowej. U dzieci poniżej 1. roku życia stosowanie jest przeciwwskazane ze względu na wyniki badań bezpieczeństwa na zwierzętach.

Sposób przyjmowania:

Tabletki należy połykać w całości, bez żucia, kruszenia ani dzielenia. Preparat musi być przyjmowany z posiłkiem zawierającym tłuszcze, ponieważ obecność tłuszczów zwiększa wchłanianie substancji czynnych. Przykłady odpowiednich posiłków to te przygotowane z użyciem masła lub oleju, zawierające jajka, ser, orzechy, pełnotłuste mleko lub mięso. Podczas leczenia należy unikać spożywania grejpfrutów i soku grejpfrutowego, które mogą wpływać na metabolizm leku.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Alyftrek?

W przypadku przedawkowania preparatu nie istnieje swoiste antidotum. Postępowanie terapeutyczne powinno być objawowe i wspomagające, dostosowane do stanu klinicznego pacjenta.

W razie podejrzenia lub stwierdzenia przedawkowania konieczne jest:

• Natychmiastowe zastosowanie ogólnego leczenia wspomagającego
• Stałe monitorowanie podstawowych parametrów życiowych (ciśnienie tętnicze, tętno, częstość oddechów, temperatura ciała)
• Obserwacja stanu klinicznego pacjenta pod kątem wystąpienia objawów niepożądanych
• Ocena czynności układu oddechowego, sercowo-naczyniowego oraz funkcji nerek i wątroby
• Monitorowanie parametrów laboratoryjnych, szczególnie testów czynności wątroby

Decyzja o zakresie interwencji medycznej powinna być podjęta przez lekarza na podstawie oceny stanu pacjenta oraz ilości przyjętego preparatu. W przypadku przedawkowania zaleca się kontakt z lekarzem, ośrodkiem kontroli zatruć lub najbliższym szpitalnym oddziałem ratunkowym w celu uzyskania szczegółowych zaleceń postępowania.

Pacjenci i opiekunowie powinni być poinstruowani o konieczności ścisłego przestrzegania zalecanego schematu dawkowania i natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku podejrzenia przyjęcia nadmiernej dawki leku.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Alyftrek – czy mogę spożywać alkohol?

Posiłki zawierające tłuszcze – wymóg obowiązkowy:

Preparat należy zawsze przyjmować z posiłkiem zawierającym tłuszcze. Obecność tłuszczów w pokarmach zwiększa wchłanianie substancji czynnych preparatu, co jest niezbędne dla osiągnięcia optymalnej skuteczności terapii. Brak przyjęcia leku z odpowiednim posiłkiem może znacząco zmniejszyć ilość substancji dostających się do organizmu.

Przykłady odpowiednich posiłków i przekąsek zawierających tłuszcze:

• Posiłki przygotowane z użyciem masła lub oleju roślinnego
• Jajka (sadzone, gotowane, w postaci jajecznicy)
• Ser i inne pełnotłuste produkty mleczne
• Orzechy i masła orzechowe
• Pełnotłuste mleko
• Mięso i wędliny
• Awokado
• Ryby tłuste (np. łosoś, makrela)

Grejpfruty – całkowicie zakazane:

Podczas całego okresu leczenia należy całkowicie unikać spożywania grejpfrutów oraz picia soku grejpfrutowego. Grejpfruty zawierają substancje, które hamują enzymy CYP3A odpowiedzialne za metabolizm leku, co może prowadzić do znacznego zwiększenia stężenia substancji czynnych w organizmie i wzrostu ryzyka działań niepożądanych.

Alkohol:

Charakterystyka produktu leczniczego nie zawiera bezpośrednich zaleceń dotyczących spożywania alkoholu podczas stosowania preparatu. Należy jednak wziąć pod uwagę, że:

• Preparat jest metabolizowany głównie w wątrobie, podobnie jak alkohol
• U pacjentów z mukowiscydozą może występować choroba wątroby lub zwiększona aktywność enzymów wątrobowych
• Leczenie wymaga regularnego monitorowania czynności wątroby
• Połączenie preparatu z alkoholem może dodatkowo obciążać wątrobę

Ze względu na te czynniki oraz potencjalne ryzyko dla wątroby, zaleca się ograniczenie spożycia alkoholu lub całkowitą abstynencję podczas leczenia. Decyzja o ewentualnym spożywaniu alkoholu powinna być skonsultowana z lekarzem prowadzącym, który uwzględni indywidualną sytuację pacjenta, stan czynności wątroby oraz ogólny stan zdrowia.

Ogólne zalecenia żywieniowe:

Poza wyżej wymienionymi ograniczeniami nie ma specjalnych wymagań dietetycznych podczas stosowania preparatu. Pacjenci z mukowiscydozą często wymagają wysokokalorycznej diety bogatej w białko i tłuszcze, co jest zgodne z wymogiem przyjmowania leku z posiłkiem zawierającym tłuszcze. Zaleca się przestrzeganie indywidualnych zaleceń dietetycznych ustalonych przez lekarza lub dietetyka specjalizującego się w leczeniu mukowiscydozy.

Czy można stosować Alyftrek w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:

Dane dotyczące stosowania preparatu u kobiet w ciąży są ograniczone – dostępnych jest mniej niż 300 udokumentowanych przypadków ciąż. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję, rozwój płodu ani przebieg ciąży.

W badaniach na zwierzętach wykazano, że:

• Wanzakaftor nie wykazywał działania teratogennego u szczurów i królików
• Tezakaftor nie wpływał negatywnie na płodność i wczesny rozwój embrionalny
• Iwakaftor (analog deutiwakaftoru) nie wykazywał szkodliwego wpływu na reprodukcję
• Wszystkie trzy substancje przenikają przez łożysko u zwierząt

Pomimo braku dowodów na szkodliwe działanie w badaniach na zwierzętach, w celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania preparatu w okresie ciąży. Ograniczona ilość danych u ludzi nie pozwala na jednoznaczną ocenę bezpieczeństwa stosowania leku w tym okresie.

Jeśli kobieta w ciąży przyjmuje preparat lub zajdzie w ciążę podczas leczenia, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem w celu oceny stosunku korzyści do ryzyka kontynuacji terapii. Decyzja o stosowaniu leku podczas ciąży powinna być podejmowana indywidualnie, z uwzględnieniem ciężkości mukowiscydozy i potencjalnych konsekwencji przerwania leczenia dla zdrowia matki.

Karmienie piersią:

Dostępne dane wskazują, że substancje czynne preparatu mogą przenikać do mleka kobiecego:

• Tezakaftor przenika do mleka ludzkiego – potwierdzono jego obecność w osoczu noworodków i dzieci karmionych piersią przez kobiety przyjmujące ten lek
• Iwakaftor (analog deutiwakaftoru) przenika do mleka ludzkiego – również stwierdzono jego obecność w osoczu dzieci karmionych piersią
• Wanzakaftor przenika do mleka karmiących samic szczurów

Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków i niemowląt karmionych piersią. Ze względu na potencjalne ryzyko dla dziecka konieczne jest podjęcie decyzji czy:

• Przerwać karmienie piersią podczas stosowania preparatu, lub
• Przerwać/nie podawać preparatu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki

Decyzja powinna być podejmowana indywidualnie przez lekarza prowadzącego, z uwzględnieniem stanu zdrowia matki, ciężkości mukowiscydozy, dostępności alternatywnych metod leczenia oraz możliwości żywienia dziecka. Należy dokładnie rozważyć znaczenie terapii dla zdrowia matki w kontekście korzyści wynikających z karmienia naturalnego dla dziecka.

Płodność:

Brak danych dotyczących wpływu preparatu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały:

• Wanzakaftor i tezakaftor nie wpływały na płodność ani wydajność rozrodczą u szczurów
• Iwakaftor (analog deutiwakaftoru) miał wpływ na płodność u samic i samców szczurów w badaniach na zwierzętach

Kobiety w wieku rozrodczym planujące ciążę powinny skonsultować się z lekarzem w celu omówienia potencjalnego wpływu leczenia na płodność oraz ustalenia optymalnej strategii terapeutycznej.

Jakie są skutki uboczne Alyftrek?

Jak każdy lek, preparat może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Poniżej przedstawiono działania niepożądane obserwowane podczas stosowania preparatu oraz pokrewnych leków zawierających tezakaftor i iwakaftor.

Najczęstsze działania niepożądane:

U pacjentów w wieku 12 lat i starszych najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były ból głowy (15,8% pacjentów) oraz biegunka (12,1% pacjentów). W badaniach klinicznych 3,8% pacjentów przerwało leczenie z powodu działań niepożądanych.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

• Zakażenie górnych dróg oddechowych
• Zapalenie jamy nosowo-gardłowej
• Grypa
• Ból głowy
• Zawroty głowy
• Ból jamy ustnej i gardła
• Niedrożność nosa
• Ból brzucha
• Biegunka
• Zwiększona aktywność aminotransferaz (enzymów wątrobowych)
• Obecność bakterii w plwocinie

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 osób na 100):

• Zapalenie błony śluzowej nosa
• Depresja
• Lęk
• Ból ucha, uczucie dyskomfortu w uchu
• Szumy uszne
• Przekrwienie błony bębenkowej
• Zaburzenia czynności układu przedsionkowego
• Niedrożność zatok
• Zaczerwienienie gardła
• Nudności
• Zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (AlAT)
• Zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT)
• Wysypka
• Zmiana guzkowata w piersi
• Zwiększona aktywność kinazy fosfokreatynowej we krwi

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 do 10 osób na 1000):

• Niedrożność przewodu słuchowego
• Zapalenie piersi
• Ginekomastia (powiększenie gruczołu piersiowego u mężczyzn)
• Zaburzenia w obrębie brodawki sutkowej
• Ból w obrębie brodawki sutkowej

Szczególnie istotne działania niepożądane wymagające uwagi:

Zwiększona aktywność aminotransferaz i uszkodzenie wątroby:

W badaniach klinicznych u 9,0% pacjentów wystąpiły działania niepożądane w postaci zwiększonej aktywności enzymów wątrobowych. U 1,3% pacjentów aktywność aminotransferaz przekroczyła 8-krotność górnej granicy normy, u 2,5% przekroczyła 5-krotność, a u 6,0% przekroczyła 3-krotność normy. Ze względu na zwiększoną aktywność aminotransferaz leczenie przerwało 1,5% pacjentów.

Zgłaszano przypadki niewydolności wątroby prowadzącej do konieczności przeszczepienia u pacjentów przyjmujących podobne produkty lecznicze. Objawy uszkodzenia wątroby mogą obejmować:

• Żółtaczkę (ожółknięcie skóry i białek oczu)
• Ciemne zabarwienie moczu
• Niewyjaśnione nudności lub wymioty
• Ból w prawym górnym kwadrancie brzucha
• Jadłowstręt

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Wszyscy pacjenci powinni mieć wykonywane badania czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia, co 3 miesiące w pierwszym roku terapii, a następnie raz w roku.

Wysypka:

W badaniach klinicznych wysypka wystąpiła u 11,0% pacjentów. Częstość występowania była wyższa u kobiet (13,0%) niż u mężczyzn (9,4%), szczególnie u kobiet stosujących hormonalne środki antykoncepcyjne. Nasilenie wysypki było zasadniczo łagodne lub umiarkowane. U pacjentek stosujących hormonalne środki antykoncepcyjne, u których wystąpi wysypka, należy rozważyć przerwanie stosowania zarówno preparatu, jak i środków antykoncepcyjnych. Po ustąpieniu wysypki można rozważyć wznowienie stosowania preparatu bez hormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Depresja i inne zaburzenia psychiczne:

U pacjentów leczonych preparatem zgłaszano depresję i lęk. Zgłaszano również przypadki zmian w zachowaniu i bezsenności. W niektórych przypadkach po przerwaniu leczenia obserwowano zmniejszenie nasilenia objawów. Pacjenci i ich opiekunowie powinni monitorować występowanie obniżonego nastroju, myśli samobójczych, zaburzeń snu lub nietypowych zmian w zachowaniu i natychmiast powiadomić lekarza w przypadku wystąpienia takich objawów.

Zwiększona aktywność kinazy fosfokreatynowej:

U 7,9% pacjentów aktywność kinazy fosfokreatynowej przekroczyła 5-krotność górnej granicy normy. Z tego powodu 0,2% pacjentów przerwało leczenie.

Działania niepożądane u dzieci i młodzieży:

Profil bezpieczeństwa u dzieci w wieku od 6 do poniżej 18 lat jest zasadniczo podobny do profilu u dorosłych pacjentów. W badaniu z udziałem dzieci w wieku od 6 do poniżej 12 lat:

• U 5,1% dzieci wystąpił epizod wysypki o łagodnym przebiegu
• U 1,3% dzieci wystąpiło zmętnienie soczewki
• Aktywność aminotransferaz przekraczająca 3-krotność normy wystąpiła u 3,8% dzieci
• Żadne dziecko nie musiało przerwać leczenia z powodu zwiększonej aktywności aminotransferaz

Zaćma u dzieci:

U dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat leczonych lekami zawierającymi iwakaftor zgłaszano przypadki niewrodzonego zmętnienia soczewki bez wpływu na ostrość widzenia. Ze względu na to zaleca się wykonywanie badań okulistycznych przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia u wszystkich pacjentów poniżej 18. roku życia.

Zgłaszanie działań niepożądanych:

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów niepokojących lub działań niepożądanych należy poinformować lekarza lub farmaceutę. Dotyczy to również działań niepożądanych niewyszczególnionych w ulotce. Zgłaszanie działań niepożądanych pozwala na uzyskanie większej ilości informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Czy mogę łączyć Alyftrek z innymi lekami?

Preparat może wchodzić w interakcje z wieloma innymi lekami, co może wpływać na jego skuteczność lub nasilać działania niepożądane. Należy zawsze poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich przyjmowanych lekach, również tych wydawanych bez recepty, suplementach diety i produktach ziołowych.

Leki, których jednoczesne stosowanie jest niezalecane:

Induktory CYP3A – leki te przyspieszają metabolizm preparatu, zmniejszając jego stężenie w organizmie i osłabiając skuteczność terapii. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z umiarkowanymi lub silnymi induktorami CYP3A, takimi jak:

• Ryfampicyna, ryfabutyna (antybiotyki stosowane w leczeniu gruźlicy)
• Fenobarbital, karbamazepina, fenytoina (leki przeciwpadaczkowe)
• Ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) – preparat ziołowy stosowany w depresji
• Efawirenz (lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu HIV)

Leki wymagające zmniejszenia dawki preparatu:

Silne inhibitory CYP3A – znacząco zwiększają stężenie substancji czynnych preparatu w organizmie. Podczas jednoczesnego stosowania konieczne jest zmniejszenie dawki preparatu (patrz sekcja dotycząca dawkowania). Przykłady silnych inhibitorów:

• Ketokonazol, itrakonazol, pozakonazol, worykonazol (leki przeciwgrzybicze)
• Telitromycyna, klarytromycyna (antybiotyki makrolidowe)

Umiarkowane inhibitory CYP3A – również zwiększają stężenie substancji czynnych, wymagając modyfikacji dawkowania. Przykłady:

• Flukonazol (lek przeciwgrzybiczny)
• Erytromycyna (antybiotyk)
• Werapamil (lek na nadciśnienie i zaburzenia rytmu serca)

Leki, na które preparat może wpływać:

Warfaryna – preparat może hamować metabolizm warfaryny. Podczas jednoczesnego stosowania zaleca się regularne monitorowanie INR (międzynarodowego współczynnika znormalizowanego) w celu dostosowania dawki warfaryny i zapobieżenia powikłaniom krwotocznym.

Leki hipoglikemizujące – glimepiryd i glipizyd powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności, ponieważ preparat może zwiększać ich stężenie w organizmie, co może prowadzić do zbyt niskiego poziomu cukru we krwi.

Digoksyna i inne substraty glikoproteiny P – preparat może zwiększać stężenie digoksyny w organizmie. Podczas jednoczesnego stosowania z digoksyną lub innymi lekami o wąskim indeksie terapeutycznym (takimi jak cyklosporyna, ewerolimus, syrolimus, takrolimus) należy zachować ostrożność i prowadzić odpowiednie monitorowanie kliniczne oraz stężeń tych leków we krwi.

Substraty białka BCRP – preparat może zwiększać ekspozycję na leki będące substratami białka oporności raka piersi (BCRP). W przypadku jednoczesnego podawania takich leków należy zachować ostrożność i prowadzić odpowiednie monitorowanie.

Leki immunosupresyjne – u pacjentów po przeszczepie narządu, którzy przyjmują leki immunosupresyjne (np. cyklosporyna, takrolimus), konieczne jest szczególnie staranne monitorowanie, ponieważ preparat może wpływać na ich stężenie we krwi.

Interakcje, które nie wymagają modyfikacji dawkowania:

Cyprofloksacyna – nie ma klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję na substancje czynne preparatu. Nie jest konieczna modyfikacja dawki podczas jednoczesnego stosowania.

Hormonalne środki antykoncepcyjne – nie przewiduje się, aby preparat miał wpływ na skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych. Jednakże u kobiet stosujących hormonalne środki antykoncepcyjne częściej występowała wysypka. W przypadku wystąpienia wysypki należy rozważyć czasowe przerwanie stosowania zarówno preparatu, jak i środków hormonalnych (patrz sekcja dotycząca skutków ubocznych).

Pitawastatyna – jednoczesne stosowanie nie ma klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję na pitwastatynę.

Ważne wskazówki:

• Zawsze informuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym preparatach bez recepty, suplementach i ziołach
• Nie zaczynaj przyjmowania nowych leków bez konsultacji z lekarzem
• Nie przerywaj stosowania żadnych leków bez porozumienia z lekarzem
• Zachowaj szczególną ostrożność z lekami przeciwgrzybiczymi, antybiotykami i lekami przeciwpadaczkowymi
• Unikaj preparatów zawierających ziele dziurawca
• W razie wątpliwości zawsze skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych, jednak zalecenia dotyczą również dzieci i młodzieży.

Aktualna ulotka leku Alyftrek

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)