Ostatnia aktualizacja:
| Substancja czynna | Witamina B1 (tiamina), Witamina B6 (pirydoksyna) |
| Postać farmaceutyczna | Roztwór do wstrzykiwań domięśniowych |
| Podmiot odpowiedzialny | Woerwag Pharma GmbH & Co. KG |
| Kod ATC | A11DB03 |
| Procedura | NAR |
| Kategorie | Witaminy i mikroelementy |
Dawkowanie Milgamma N - jak stosować
Preparat przeznaczony jest wyłącznie do podawania domięśniowego (i.m.). Nie wolno podawać preparatu dożylnie. Każde przypadkowe podanie dożylne wymaga nadzoru lekarskiego lub hospitalizacji w zależności od nasilenia objawów.
Dawkowanie preparatu ustala lekarz prowadzący w zależności od stanu klinicznego pacjenta oraz nasilenia objawów. Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania przedstawiają się następująco:
W poważnych i ostrych stanach bólowych, gdy istnieje potrzeba szybkiego osiągnięcia wysokiego stężenia witamin we krwi, początkowa dawka wynosi 1 wstrzyknięcie (2 ml) na dobę. Taki schemat dawkowania stosuje się do momentu ustąpienia lub znacznego złagodzenia objawów ostrej fazy choroby.
Po uspokojeniu ostrej fazy choroby lub w przypadku nienasilonych objawów zaleca się stosowanie 1 wstrzyknięcia 2-3 razy w tygodniu. Ten schemat dawkowania stanowi terapię podtrzymującą.
Zalecana jest kontrola leczenia przez lekarza w odstępach tygodniowych. W miarę możliwości należy najszybciej zmienić sposób podawania na doustny, co oznacza przejście na preparat w postaci tabletek lub kapsułek.
Szczególne grupy pacjentów:
- Osoby w podeszłym wieku – nie ma konieczności dostosowania dawki
- Pacjenci z niewydolnością nerek – nie ma konieczności dostosowania dawki
- Pacjenci z niewydolnością wątroby – brak wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, dlatego preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby
- Dzieci i młodzież poniżej 18 lat – brak wystarczających badań, preparat nie jest wskazany w tej grupie wiekowej
Maksymalny zalecany czas stosowania preparatu w postaci wstrzyknięć to 6 miesięcy. Dłuższe stosowanie może prowadzić do rozwoju neuropatii. Po tym okresie należy rozważyć zmianę formy terapii lub przerwę w leczeniu.
