Dawkowanie Midazolam B. Braun - jak stosować

Midazolam B. Braun to lek, który zawsze jest podawany pacjentowi przez wykwalifikowany personel medyczny - lekarza lub pielęgniarkę. Stosowanie odbywa się wyłącznie w warunkach umożliwiających ścisłe monitorowanie stanu pacjenta oraz natychmiastową interwencję w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Podczas podawania leku monitorowany jest oddech pacjenta, czynność serca oraz ogólny stan układu krążenia.

Drogi podania leku:

• Dożylnie (wstrzyknięcie do żyły)
• Domięśniowo (wstrzyknięcie do mięśnia)
• Jako infuzja (po rozcieńczeniu w większej ilości płynu, podawana przez kaniulę umieszczoną w żyle)
• Doodbytniczo (z użyciem specjalnego aplikatora, gdy inne drogi podania nie są możliwe)

Indywidualizacja dawkowania:

Dawkowanie Midazolamu B. Braun jest zawsze indywidualnie dobierane przez lekarza na podstawie:

• Rodzaju procedury medycznej lub leczenia
• Wieku pacjenta
• Masy ciała
• Ogólnego stanu zdrowia pacjenta
• Współistniejących chorób
• Jednoczesnego stosowania innych leków

Szczególne grupy pacjentów:

Lekarz zachowa szczególną ostrożność i może znacząco zmodyfikować dawkowanie u:

• Pacjentów w wieku powyżej 60 lat
• Osób z chorobami przewlekłymi (problemy z oddychaniem, choroby nerek, wątroby lub serca)
• Pacjentów osłabionych, wycieńczonych lub z niedoborami energii
• Osób z miastenią (choroba powodująca osłabienie mięśni)
• Pacjentów z bezdechem sennym
• Osób z historią uzależnienia od alkoholu lub innych substancji

Stosowanie u dzieci:

Lek Midazolam B. Braun zasadniczo nie jest zalecany do stosowania u dzieci i niemowląt poniżej 6 miesiąca życia. Jednak w wyjątkowych sytuacjach, szczególnie na oddziałach intensywnej opieki medycznej, stosowanie u młodszych dzieci i niemowląt może być konieczne, jeśli lekarz uzna to za niezbędne. Dawkowanie u dzieci wymaga szczególnej ostrożności, zwłaszcza w przypadku współistniejących chorób serca lub problemów z oddychaniem.

Długość stosowania:

W przypadku długotrwałego stosowania midazolamu (np. na oddziałach intensywnej terapii), aby uniknąć rozwoju tolerancji i objawów odstawienia, lekarz będzie regularnie oceniał potrzebę kontynuacji leczenia. Przy zakończeniu długotrwałej terapii dawka będzie stopniowo zmniejszana, co zapobiega wystąpieniu zespołu odstawienia.