Dawkowanie Edicin - jak stosować

Podawana dawka zależy od kilku czynników:

• Wiek pacjenta
• Masa ciała pacjenta
• Rodzaj zakażenia
• Stan czynności nerek
• Stan słuchu pacjenta
• Inne stosowane leki

Podanie dożylne:

Dorośli i młodzież (12 lat i starsi):

• Dawka zależy od masy ciała pacjenta. Zazwyczaj stosuje się 15-20 mg na każdy kg masy ciała, podawane co 8-12 godzin. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić dawkę początkową do 30 mg na każdy kg masy ciała. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 g.

Dzieci (od 1 miesiąca do poniżej 12 lat):

• Dawka zależy od masy ciała pacjenta. Zazwyczaj stosuje się 10-15 mg na każdy kg masy ciała, podawane co 6 godzin.

Wcześniaki i noworodki (0-27 dni):

• Dawka jest obliczana na podstawie wieku płodowego (czas od pierwszego dnia ostatniej miesiączki matki do porodu) oraz wieku pourodzeniowego.

Pacjenci w podeszłym wieku, kobiety w ciąży oraz pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (w tym dializowani):

• Może być konieczne dostosowanie dawki.

Podanie doustne:

Dorośli i młodzież (12 lat i starsi):

• Zalecana dawka to 125 mg co 6 godzin. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić większą dawkę, maksymalnie 500 mg co 6 godzin. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 g.

Dzieci (noworodki, niemowlęta i dzieci poniżej 12 lat):

• Zalecana dawka to 10 mg na każdy kg masy ciała, podawane co 6 godzin. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 g.

Sposób podawania:

Infuzja dożylna (kroplówka) oznacza, że lek przepływa z butelki lub worka infuzyjnego przez przewód do jednej z żył pacjenta. Lekarz lub pielęgniarka zawsze podaje wankomycynę do krwi, a nie do mięśnia. Wankomycyna będzie podawana do żyły przez co najmniej 60 minut.

W przypadku leczenia zaburzeń przewodu pokarmowego (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego) lek musi być podawany w postaci roztworu doustnego.

Czas trwania leczenia:

Czas trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia i może wynosić nawet kilka tygodni. Może być zmienny w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Podczas leczenia pacjent może mieć wykonywane badania krwi, analizę moczu oraz test słuchu w kierunku objawów działań niepożądanych.