Ostatnia aktualizacja:
| Substancja czynna | Glibenklamid |
| Postać farmaceutyczna | Lek Amglidia dopuszczony został do obrotu na podstawie tzw. procedury scentralizowanej (UE). |
| Podmiot odpowiedzialny | AMMTeK |
| Kod ATC | A10BB01 |
| Procedura | CEN |
| Kategorie | Leki na cukrzycę |
Dawkowanie Amglidia - jak stosować
Dawkowanie Terapię glibenklamidem powinien rozpoczynać lekarz z doświadczeniem w leczeniu pacjentów z cukrzycą o bardzo wczesnym początku. Dawka leku AMGLIDIA zależy od masy ciała dziecka i zostanie obliczona przez lekarza jako ilość (objętość) zawiesiny doustnej w ml, jaką należy odmierzyć strzykawką doustną (strzykawką 1 ml lub 5 ml) dostarczoną z lekiem. Lekarz przepisze określony rodzaj opakowania i moc leku, w tym strzykawkę, którą należy stosować. Nie należy podawać leku AMGLIDIA inną strzykawką. Ważne jest, aby nie modyfikować samodzielnie dawek leku AMGLIDIA ani insuliny, o ile nie zaleci tego lekarz dziecka. Aby uniknąć podania zbyt dużej lub zbyt małej ilości leku, należy sprawdzić, czy stosowana jest prawidłowa moc leku i strzykawka doustna, zalecona przez lekarza. Dawka początkowa leku AMGLIDIA wynosi 0,2 mg glibenklamidu na każdy kilogram (kg mc.) masy ciała na dobę, w dwóch dawkach podzielonych po 0,1 mg/kg mc. Wraz ze zwiększaniem dawki możliwe jest zazwyczaj zmniejszenie otrzymywanej przez pacjenta dawki insuliny, a następnie zaprzestanie jej stosowania. W razie potrzeby można podawać większe dawki leku AMGLIDIA, na podstawie obserwacji stężenia glukozy we krwi, zgodnie z zaleceniami dotyczącymi stopniowego zwiększania dawki podanymi przez lekarza prowadzącego. W razie słabych wymiotów lekarz przepisze lek przeciwwymiotny i można będzie kontynuować stosowanie leku AMGLIDIA. W takich sytuacjach zwykle zalecane jest, aby w przypadku wystąpienia wymiotów w czasie krótszym niż 30 minut po podaniu leku AMGLIDIA można podać nową dawkę. W przypadku wystąpienia wymiotów w czasie dłuższym niż 30 minut po podaniu leku AMGLIDIA, nie należy podawać nowej dawki. W takiej sytuacji zawsze należy skonsultować się z lekarzem dziecka. W przypadku silnych wymiotów lekarz prowadzący powinien dokonać ścisłej obserwacji pod kątem ketonemii i ketonurii. W przypadku stwierdzenia, że za silne wymioty odpowiadają ketonemia lub ketonuria, lekarz może ponownie rozpocząć terapię insuliną. W przypadku niezdolności do przyjmowania pokarmów lub napojów należy zgłosić się z dzieckiem na oddział przypadków nagłych w celu podania insuliny i perfuzji glukozy do czasu ustania wymiotów. Sposób podawania Lek zawsze należy podawać 15 minut przed karmieniem. Lek należy podawać o tej samej porze każdego dnia. W przypadku karmienia piersią zaleca się podawanie zawiesiny 15 minut przed karmieniem dziecka mlekiem. Lek jest gotową do użycia zawiesiną doustną, którą należy podawać przez strzykawkę doustną z podziałką. Należy korzystać wyłącznie ze strzykawki doustnej umieszczonej w kartoniku. Strzykawka 1 ml jest cienka i mała, z podziałką co 0,05 ml. Strzykawka 5 ml jest gruba i długa, z podziałką co 0,1 ml. Szczegółowa instrukcja stosowania znajduje się w załączonej ulotce.
