Lexotan

Lexotan zawiera bromazepam, który jest lekiem przeciwlękowym, należącym do grupy benzodiazepin.

Lexotan jest wskazany w wymagających leczenia farmakologicznego:
– zaburzeniach lękowych uogólnionych;
– dysfunkcji autonomicznych występujących pod postacią somatyczną m.in. z objawami skórnymi, ze strony układu pokarmowego, ze strony układu krążenia, układu moczowo-płciowego;
– stanach lękowych występujących w przebiegu przewlekłych chorób organicznych ośrodkowego układu nerwowego;
– zaburzeniach stresowych pourazowych, z objawami lęku;
– zaburzeniach adaptacyjnych.

Jaki jest skład Lexotan, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną leku jest bromazepam (Bromazepamum).
1 tabletka zawiera 3 mg lub 6 mg bromazepamu.

Inne składniki leku to: celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian, talk oraz:
tabletki 3 mg: laktoza jednowodna (94,4 mg w 1 tabletce), żelaza tlenek czerwony;
tabletki 6 mg: laktoza jednowodna (90,85 mg w 1 tabletce), lak aluminiowy indygotyny, żelaza tlenek żółty

Jak dawkować Lexotan?

Lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się lekarzem.

W każdym przypadku Lexotan powinien być stosowany pod nadzorem lekarza.

Zazwyczaj stosowane dawkowanie
Średnie dawki dla pacjentów leczonych ambulatoryjnie: 1,5 mg do 3 mg do trzech razy na dobę.
Ciężkie przypadki, zwłaszcza w lecznictwie szpitalnym: 6 mg do 12 mg dwa lub trzy razy na dobę.

Podane dawkowanie lekarz powinien traktować jako ogólne wytyczne i dobierać dawkę indywidualnie dla danego pacjenta. Leczenie ambulatoryjne pacjentów należy rozpoczynać od podawania małych dawek, stopniowo zwiększając je do optymalnej wielkości. Leczenie powinno trwać tak krótko, jak to tylko możliwe.
Pacjent powinien zgłaszać się do lekarza regularnie, w celu oceny konieczności dalszego podawania leku, szczególnie w sytuacjach, w których nie obserwuje się objawów choroby. Całkowity czas terapii nie powinien wynosić więcej niż 8 do 12 tygodni, wliczając w to okres stopniowego odstawiania leku.

W niektórych przypadkach terapia może trwać dłużej, pod warunkiem przeprowadzenia specjalistycznej oceny stanu pacjenta przez lekarza.

Leku Lexotan nie stosuje się u dzieci.

Pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby wymagają mniejszych dawek.

W przypadku wrażenia, że działanie leku Lexotan jest za silne lub za słabe, należy skontaktować się z lekarzem.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Lexotan?

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Lekarz zdecyduje o dalszym postępowaniu.

Do częstych objawów przedawkowania benzodiazepin należą: senność, zaburzenia koordynacji ruchów, zaburzenia mowy oraz oczopląs.
Przedawkowanie leku Lexotan rzadko zagraża życiu, jeśli lek jest przyjmowany jako jedyny. Może jednak prowadzić do zaniku odruchów, bezdechu, spadku ciśnienia tętniczego, depresji krążeniowo-oddechowej i śpiączki. Śpiączka, jeśli wystąpi, trwa zwykle kilka godzin, ale może nawracać i pogłębiać się, szczególnie u osób w podeszłym wieku. Objawy depresji oddechowej mają cięższy przebieg u osób ze współistniejącymi chorobami układu oddechowego.

Benzodiazepiny nasilają działanie innych środków hamujących czynność ośrodkowego układu nerwowego (także alkoholu).

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Lexotan – czy mogę spożywać alkohol?

Brak informacji na temat związku stosowania leku Lexotan z jedzeniem i piciem.

Czy można stosować Lexotan w okresie ciąży i karmienia piersią?

Nie ma wystarczających danych, aby ocenić bezpieczeństwo stosowania bromazepamu w trakcie ciąży.

Dlatego też nie należy stosować bromazepamu w ciąży, chyba że w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

Pacjentka powinna skontaktować się z lekarzem w sprawie przerwania leczenia w przypadku zamierzenia zajścia w ciążę lub podejrzenia, że jest w ciąży.

Podawanie bromazepamu w trzecim trymestrze ciąży i podczas porodu jest dozwolone jedynie w przypadkach bezwzględnych wskazań, ponieważ można spodziewać się wystąpienia u noworodków działań niepożądanych, takich jak hipotermia (obniżenie temperatury ciała), hipotonia mięśniowa (zmniejszenie napięcia mięśni) i umiarkowana depresja oddechowa.

U dzieci matek, które długotrwale przyjmowały benzodiazepiny w ostatnim okresie ciąży, może wystąpić uzależnienie fizyczne od leku oraz ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych w okresie po urodzeniu.