Ostatnia aktualizacja:
| Substancja czynna | Sylodosyna |
| Postać farmaceutyczna | Kapsułki twarde |
| Podmiot odpowiedzialny | Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o. |
| Kod ATC | G04CA04 |
| Procedura | DCP |
| Kategorie | Leki dla mężczyzn, Leki na prostatę (dla mężczyzn z rozrostem gruczołu krokowego) |
Interakcje Silodosin Aurovitas z innymi lekami
Przed rozpoczęciem stosowania leku Silodosin Aurovitas należy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie, ostatnio stosowanych, a także o tych, które pacjent planuje przyjmować. Pewne leki mogą wchodzić w interakcje z preparatem Silodosin Aurovitas, co może wpływać na jego działanie lub zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Poniżej przedstawiono najistotniejsze grupy leków, które mogą oddziaływać z sylodosyną.
Leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi:
Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku równoczesnego stosowania leków hipotensyjnych, zwłaszcza alfa1-blokerów takich jak prazosyna czy doksazosyna. Jednoczesne przyjmowanie leku Silodosin Aurovitas z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze może prowadzić do nasilenia działania hipotensyjnego, co zwiększa ryzyko nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi. Może to manifestować się poprzez:
- Nasilone zawroty głowy, szczególnie podczas wstawania.
- Uczucie osłabienia i zmęczenia.
- Zwiększone ryzyko omdleń.
- Objawy hipotensji ortostatycznej.
Leki wpływające na metabolizm sylodosyny:
Niektóre leki mogą wpływać na metabolizm sylodosyny poprzez interakcje z enzymami cytochromu P450, co może prowadzić do zwiększenia stężenia leku we krwi. Do tej grupy należą:
- Leki przeciwgrzybicze – takie jak ketokonazol lub itrakonazol, które są silnymi inhibitorami enzymów odpowiedzialnych za metabolizm wielu leków.
- Leki stosowane w zakażeniach HIV/AIDS – takie jak rytonawir, który jest inhibitorem proteazy i wpływa na metabolizm wielu substancji farmakologicznych.
- Leki immunosupresyjne – takie jak cyklosporyna, stosowana po przeszczepach narządów w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepu.
Równoczesne stosowanie tych leków z preparatem Silodosin Aurovitas może zwiększać stężenie sylodosyny we krwi, co potencjalnie nasila ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. W takich przypadkach lekarz może rozważyć modyfikację dawkowania lub wybór alternatywnej terapii.
Leki stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji:
Leki z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5, takie jak syldenafil (stosowany w leczeniu zaburzeń erekcji) lub tadalafil, mogą być stosowane równocześnie z lekiem Silodosin Aurovitas, jednak taka kombinacja może prowadzić do nieznacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Pacjenci przyjmujący obydwie grupy leków powinni być monitorowani pod kątem objawów hipotensji, takich jak zawroty głowy czy osłabienie.
Leki osłabiające działanie sylodosyny:
Niektóre leki mogą osłabiać działanie preparatu Silodosin Aurovitas poprzez indukcję enzymów metabolizujących sylodosynę. Do tej grupy należą:
- Leki przeciwpadaczkowe – niektóre leki stosowane w padaczce mogą indukować enzymy metaboliczne, co prowadzi do szybszego wydalania sylodosyny z organizmu i osłabienia jej działania terapeutycznego.
- Ryfampicyna – lek przeciwgruźliczy, który jest silnym induktorem enzymów cytochromu P450 i może znacząco obniżać stężenie sylodosyny we krwi, zmniejszając tym samym jej efekt terapeutyczny.
W przypadku konieczności stosowania wymienionych leków lekarz może rozważyć dostosowanie dawkowania leku Silodosin Aurovitas lub wybór alternatywnej metody leczenia objawów związanych z rozrostem gruczołu krokowego.
Zalecenia ogólne:
Pacjent powinien zawsze informować lekarza prowadzącego oraz farmaceutę o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym preparatach dostępnych bez recepty, suplementach diety, witaminach oraz produktach ziołowych. Szczególnie istotne jest zgłaszanie zmian w farmakoterapii, takich jak rozpoczęcie stosowania nowego leku lub przerwanie przyjmowania dotychczasowego preparatu. Lekarz na podstawie pełnej informacji o przyjmowanych lekach może ocenić ryzyko interakcji i w razie potrzeby zmodyfikować plan leczenia w celu zapewnienia maksymalnej skuteczności terapii przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa pacjenta.
