Ostatnia aktualizacja:
| Substancja czynna | Glicyna, Kwas glutaminowy, Kwas l-asparaginowy, L-alanina, L-arginina, L-cysteina, L-fenyloalanina, L-histydyna, L-metionina, L-prolina, L-seryna, L-treonina, L-tryptofan, L-tyrozyna, Tauryna |
| Postać farmaceutyczna | Roztwór do infuzji |
| Podmiot odpowiedzialny | Recordati Rare Diseases |
| Kod ATC | B05BA01 |
| Procedura | CEN |
| Kategorie | Leki stosowane w chorobach rzadkich |
Dawkowanie Maapliv - jak stosować
Dawkowanie preparatu należy ustalać indywidualnie, uwzględniając zdolność organizmu pacjenta do metabolizowania aminokwasów, jego wiek, masę ciała oraz zapotrzebowanie na składniki odżywcze, płyny i energię. Decyzję o schemacie infuzji podejmuje lekarz posiadający doświadczenie w leczeniu choroby syropu klonowego oraz terapii dożylnej.
Zalecane dawkowanie dla noworodków, niemowląt i małych dzieci do 23 miesięcy:
- Dawka aminokwasów: od 2 do 3 g/kg/dobę
- Objętość roztworu: od 39 do 58 ml/kg/dobę
- Prędkość infuzji: od 1,6 do 2,4 ml/kg/godzinę
Zalecane dawkowanie dla dzieci i młodzieży:
- Dawka aminokwasów: od 1 do 2 g/kg/dobę
- Objętość roztworu: od 19 do 39 ml/kg/dobę
- Prędkość infuzji: od 0,8 do 1,6 ml/kg/godzinę
Zalecane dawkowanie dla osób dorosłych:
- Dawka aminokwasów: od 1 do 2 g/kg/dobę
- Objętość roztworu: od 19 do 39 ml/kg/dobę
- Prędkość infuzji: od 0,8 do 1,6 ml/kg/godzinę
Sposób podawania:
Preparat podaje się w postaci ciągłej infuzji dożylnej do żyły centralnej lub obwodowej. Ze względu na osmolarność roztworu możliwe jest podawanie obwodowe, jednak jego czas trwania należy ograniczyć do kilku dni w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia zakrzepowego zapalenia żył w miejscu infuzji. Jest to roztwór hipertoniczny, który należy podawać w powolnej infuzji zgodnie z zaleceniami przedstawionymi powyżej. W trakcie podawania butelkę należy chronić przed światłem.
Dodatkowe wytyczne:
- Należy zapewnić odpowiednią podaż kalorii poprzez równoczesne infuzje glukozy i roztworu lipidów - podaż energii musi być co najmniej równa podaży dostosowanej do wieku pacjenta
- Konieczna jest ostrożna suplementacja izoleucyną i waliną - jeśli nie można uzyskać roztworu do infuzji zawierającego te aminokwasy, można je podawać doustnie lub dojelitowo
- Modyfikacja dawki zależy od wieku, masy ciała oraz poziomu leucyny we krwi
- W przypadku ostrej dekompensacji należy rozważyć codzienną modyfikację dawki w zależności od stężenia leucyny
- Po osiągnięciu stabilizacji modyfikację można rozważać co 2-3 dni
Czas trwania leczenia:
Leczenie można kontynuować do momentu ustąpienia epizodu dekompensacji, co definiuje się jako osiągnięcie stężenia leucyny w osoczu poniżej 381 µmol/l. Poziom leucyny determinuje całościowy sposób leczenia i schemat żywienia.
U pacjentów z poważnie lub krytycznie podwyższonym poziomem leucyny sam preparat dożylny może nie być wystarczający do odpowiedniego obniżenia parametrów i może być konieczne zastosowanie innych metod leczenia, takich jak hemodializa lub hemofiltracja.
