Ostatnia aktualizacja:

Substancja czynnaWalsartan
Postać farmaceutycznaTabletki powlekane
Podmiot odpowiedzialnySandoz GmbH
Kod ATCC09CA03
ProceduraDCP
KategorieLeki kardiologiczne - serce i układ krwionośny, Leki na nadciśnienie, Leki stosowane w leczeniu niewydolności serca, Leki zapobiegające zawałowi serca oraz stosowane po ataku

Dawkowanie Dipper-Mono - jak stosować

Dawkowanie preparatu powinno być zawsze ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego, z uwzględnieniem wskazania, wieku pacjenta, masy ciała oraz tolerancji leku. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą, niezależnie od posiłków, codziennie o zbliżonej porze.

Dorośli pacjenci z nadciśnieniem tętniczym:

Zalecana dawka początkowa wynosi 80 mg raz na dobę. U części pacjentów lekarz może zdecydować o zwiększeniu dawki do 160 mg lub 320 mg na dobę w zależności od odpowiedzi terapeutycznej. Dodatkowo lekarz może włączyć do terapii inne leki hipotensyjne, na przykład diuretyki (leki moczopędne), w celu uzyskania optymalnej kontroli ciśnienia tętniczego. Osoby z nadciśnieniem często nie odczuwają żadnych objawów choroby i czują się dobrze, dlatego szczególnie istotne jest regularne przyjmowanie leku oraz przestrzeganie wszystkich wizyt kontrolnych u lekarza.

Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 18 lat z nadciśnieniem tętniczym:

Dawkowanie u pacjentów pediatrycznych uzależnione jest od masy ciała:

  • U pacjentów o masie ciała poniżej 35 kg zalecana dawka wynosi 40 mg raz na dobę
  • U pacjentów o masie ciała 35 kg lub większej zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 80 mg raz na dobę
  • W zależności od odpowiedzi klinicznej lekarz może zwiększyć dawkę do 160 mg, a maksymalnie do 320 mg na dobę

Dorośli pacjenci po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego:

Terapia może być rozpoczęta już po 12 godzinach od wystąpienia zawału, zazwyczaj od małej dawki 20 mg podawanej dwa razy na dobę. Dawkę 20 mg uzyskuje się poprzez podzielenie na pół tabletki 40 mg. Lekarz stopniowo zwiększa dawkę w kolejnych tygodniach, dążąc do osiągnięcia maksymalnej dawki 160 mg dwa razy na dobę. Końcowa dawka ustalana jest indywidualnie w zależności od tolerancji pacjenta. Preparat może być łączony z innymi lekami stosowanymi w terapii pozawałowej, takimi jak kwas acetylosalicylowy, beta-adrenolityki, statyny czy inhibitory ACE (jednak jednoczesne stosowanie z inhibitorami ACE nie jest zalecane po zawale).

Dorośli pacjenci z objawową niewydolnością serca:

Leczenie rozpoczyna się zazwyczaj od dawki 40 mg dwa razy na dobę. Następnie lekarz stopniowo zwiększa dawkę przez kilka tygodni, dążąc do maksymalnej dawki 160 mg dwa razy na dobę. Tempo zwiększania dawki oraz dawka końcowa zależą od indywidualnej tolerancji pacjenta oraz odpowiedzi klinicznej. Lek może być stosowany w skojarzeniu z innymi preparatami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca, przy czym dobór terapii jest ustalany indywidualnie przez lekarza prowadzącego.

Postępowanie w przypadku pominiętej dawki:

Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę leku, powinien zażyć ją jak najszybciej po przypomnieniu sobie o tym. Jeżeli jednak zbliża się czas przyjęcia kolejnej dawki, należy pominąć zapomnianą dawkę i kontynuować leczenie według ustalonego schematu. Nie wolno stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przydatne zasoby