Afiveg

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Afiveg?

Afiveg to lek zawierający aflibercept – rekombinowane białko fuzyjne, które działa jako inhibitor czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). Preparat jest przeznaczony do wstrzykiwań do ciała szklistego oka i stosowany wyłącznie u dorosłych pacjentów w leczeniu schorzeń siatkówki związanych z patologicznym powstawaniem nowych naczyń krwionośnych oraz nadmierną przepuszczalnością naczyń.

Lek znajduje zastosowanie w terapii neowaskularnej (wysiękowej) postaci zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem (AMD). W tym schorzeniu dochodzi do patologicznego tworzenia się nowych naczyń krwionośnych pod siatkówką, z których wycieka krew i płyn. Proces ten prowadzi do pogrubienia lub obrzęku siatkówki oraz krwawień, co powoduje pogorszenie ostrości wzroku. Aflibercept hamuje ten mechanizm, wiążąc się z VEGF i zapobiegając jego działaniu na receptory komórek śródbłonka naczyń.

Afiveg jest wskazany w leczeniu zaburzeń widzenia spowodowanych obrzękiem plamki wtórnym do niedrożności naczyń żylnych siatkówki. Dotyczy to zarówno niedrożności gałęzi żyły siatkówki (BRVO), jak i niedrożności żyły środkowej siatkówki (CRVO). W przebiegu tych schorzeń dochodzi do niedokrwienia siatkówki, co daje sygnał do zwiększonego uwalniania VEGF. Prowadzi to do uszkodzenia bariery krew-siatkówka, zwiększonej przepuszczalności naczyń, obrzęku siatkówki oraz powikłań związanych z tworzeniem się nowych naczyń krwionośnych.

Preparat stosuje się także w terapii zaburzeń widzenia spowodowanych cukrzycowym obrzękiem plamki (DME). Jest to konsekwencja retinopatii cukrzycowej, charakteryzująca się wzrostem przepuszczalności naczyń i uszkodzeniem naczyń włosowatych siatkówki. Proces ten prowadzi do gromadzenia się płynu w plamce i pogorszenia ostrości widzenia. Leczenie afliberceptem powoduje szybką i utrzymującą się odpowiedź w zakresie parametrów morfologicznych siatkówki.

Kolejnym wskazaniem jest leczenie zaburzeń widzenia spowodowanych neowaskularyzacją naczyniówkową wtórną do krótkowzroczności (CNV wtórna do krótkowzroczności). Neowaskularyzacja naczyniówkowa stanowi częstą przyczynę utraty wzroku u osób dorosłych z patologiczną krótkowzrocznością. Choroba rozwija się w mechanizmie gojenia się ran w następstwie pęknięć błony Brucha i stanowi najbardziej zagrażający wzrokowi mechanizm w przebiegu patologicznej krótkowzroczności.

Mechanizm działania afliberceptu polega na wiązaniu czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF-A) oraz łożyskowego czynnika wzrostu (PlGF) z większym powinowactwem niż ich naturalne receptory. Dzięki temu hamuje wiązanie i aktywację receptorów VEGF na powierzchni komórek śródbłonka. VEGF-A i PlGF działają jako silne czynniki mitogenne i chemotaktyczne oraz zwiększają przepuszczalność naczyń określonych komórek śródbłonka. Nadmierna aktywacja receptorów VEGFR-1 i VEGFR-2 przez VEGF-A może powodować patologiczne nowotworzenie naczyń i nadmierną przepuszczalność naczyń. Aflibercept, działając jako rozpuszczalny receptor przynętowy, blokuje te procesy patologiczne.

Produkt leczniczy podawany jest bezpośrednio do ciała szklistego oka przez wykwalifikowanego lekarza okulistę doświadczonego w wykonywaniu wstrzykiwań doszklistkowych. Po wstrzyknięciu aflibercept jest wolno wchłaniany z oka do układu krążenia, przy czym ekspozycja ogólnoustrojowa pozostaje bardzo niska. Maksymalne stężenie wolnego afliberceptu w osoczu jest znacznie poniżej wartości wymaganych do wywołania efektów ogólnoustrojowych, co minimalizuje ryzyko działań niepożądanych poza okiem.

Lek wykazuje wysoką skuteczność w poprawie lub utrzymaniu ostrości wzroku u pacjentów z wymienionymi schorzeniami siatkówki. W badaniach klinicznych obserwowano szybką odpowiedź terapeutyczną – poprawę parametrów wzrokowych i morfologicznych siatkówki już po pierwszych wstrzyknięciach, z utrzymywaniem się efektu przez długi okres leczenia. U znacznej części pacjentów uzyskiwano poprawę ostrości wzroku o 15 lub więcej liter w tablicy ETDRS, co przekłada się na istotną klinicznie poprawę funkcji wzrokowej.

Jaki jest skład Afiveg, jakie substancje zawiera?

Substancja czynna:

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 40 mg afliberceptu. Jedna ampułko-strzykawka zawiera ekstrahowalną objętość wynoszącą co najmniej 0,09 ml, co odpowiada co najmniej 3,6 mg afliberceptu. Objętość ta jest wystarczająca do podania pojedynczej dawki o objętości 0,05 ml, zawierającej 2 mg afliberceptu.

Aflibercept jest białkiem fuzyjnym składającym się z fragmentów domen zewnątrzkomórkowych ludzkich receptorów czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF) 1 i 2, połączonych z fragmentem Fc ludzkiej IgG1. Substancja ta jest produkowana w liniach komórkowych jajnika chomika chińskiego (CHO) technologią rekombinacji DNA.

Substancje pomocnicze:

• Polisorbat 20
• Sodu diwodorofosforan jednowodny
• Disodu fosforan heptawodny
• Chlorek sodu
• Sacharoza
• Woda do wstrzykiwań

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jednostkę dawkowania, co oznacza, że lek jest uznawany za wolny od sodu.

Postać farmaceutyczna:

Afiveg dostępny jest w postaci roztworu do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce. Roztwór jest przezroczysty, bezbarwny do jasnożółtego, izoosmotyczny.

Jak dawkować Afiveg?

Afiveg jest przeznaczony wyłącznie do wstrzyknięcia do ciała szklistego i musi być podawany wyłącznie przez wykwalifikowanego lekarza doświadczonego w wykonywaniu wstrzykiwań doszklistkowych. Zalecana dawka we wszystkich wskazaniach wynosi 2 mg afliberceptu, co odpowiada 0,05 ml roztworu.

Wysiękowa postać zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem (AMD):

Leczenie rozpoczyna się od jednego wstrzyknięcia na miesiąc w trzech kolejnych dawkach. Następnie odstęp pomiędzy dawkami wydłuża się do dwóch miesięcy. Na podstawie oceny przez lekarza parametrów wzrokowych lub anatomicznych, odstęp pomiędzy dawkami może pozostać dwumiesięczny lub może zostać bardziej wydłużony według zasady dawkowania „treat-and-extend” (leczenie i wydłużanie odstępów), w którym odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami wydłuża się o 2 lub 4 tygodnie, aby podtrzymać odpowiedź w zakresie parametrów wzrokowych lub anatomicznych.

W przypadku pogorszenia się parametrów wzrokowych lub anatomicznych należy odpowiednio skrócić odstęp między kolejnymi dawkami. Nie ma wymogu monitorowania pomiędzy wstrzyknięciami, jednak na podstawie opinii lekarza harmonogram monitorowania może być częstszy niż harmonogram wstrzyknięć. Nie przeprowadzono badań dotyczących odstępów czasu między wstrzyknięciami dłuższych niż cztery miesiące lub krótszych niż 4 tygodnie.

Obrzęk plamki wtórny do niedrożności naczyń żylnych siatkówki (BRVO lub CRVO):

Po pierwszej iniekcji, kolejne iniekcje podawane są co miesiąc. Odstęp pomiędzy dwiema dawkami nie powinien być krótszy niż 1 miesiąc. Jeśli z oceny parametrów wzrokowych i anatomicznych wynika, że pacjent nie odnosi korzyści z kontynuowania leczenia, produkt należy odstawić.

Wstrzyknięcia co miesiąc kontynuuje się do uzyskania maksymalnej ostrości wzroku lub ustąpienia wszystkich objawów aktywności procesu chorobowego. Może być potrzebne wykonanie trzech lub więcej kolejnych, comiesięcznych iniekcji. Leczenie można wówczas kontynuować według schematu „treat-and-extend”, stopniowo wydłużając odstępy między kolejnymi dawkami przy utrzymującej się odpowiedzi w zakresie parametrów wzrokowych lub anatomicznych. W przypadku pogorszenia się parametrów wzrokowych lub anatomicznych należy odpowiednio skrócić odstęp między kolejnymi dawkami.

Harmonogram wizyt kontrolnych i iniekcyjnych powinien być określony przez lekarza prowadzącego na podstawie indywidualnej reakcji pacjenta. Monitorowanie aktywności choroby może obejmować badania przeprowadzone przez lekarza, testy czynnościowe lub badania obrazowe, takie jak optyczna koherentna tomografia lub angiografia fluoresceinowa.

Cukrzycowy obrzęk plamki (DME):

Leczenie rozpoczyna się od jednego wstrzyknięcia na miesiąc w pięciu kolejnych dawkach, a następnie podaje się jedno wstrzyknięcie co dwa miesiące. W oparciu o ocenę parametrów wzrokowych lub anatomicznych dokonaną przez lekarza, odstęp pomiędzy dawkami może pozostać dwumiesięczny lub podlegać indywidualizacji, stosując schemat dawkowania „treat-and-extend”, w którym odstępy pomiędzy kolejnymi dawkami zwiększa się zazwyczaj o 2 tygodnie, aby podtrzymać odpowiedź w zakresie parametrów wzrokowych lub anatomicznych.

Dostępne są ograniczone dane dotyczące odstępów pomiędzy dawkami dłuższych niż 4 miesiące. W przypadku pogorszenia się parametrów wzrokowych lub anatomicznych należy odpowiednio skrócić odstęp między kolejnymi dawkami. Nie badano odstępów pomiędzy dawkami krótszych niż 4 tygodnie. Harmonogram monitorowania powinien być określony przez lekarza prowadzącego. Jeśli z oceny parametrów wzrokowych i anatomicznych wynika, że pacjent nie odnosi korzyści z kontynuowania leczenia, produkt należy odstawić.

Neowaskularyzacja naczyniówkowa wtórna do krótkowzroczności (CNV wtórna do krótkowzroczności):

Zalecana dawka obejmuje pojedyncze wstrzyknięcie do ciała szklistego wynoszące 2 mg afliberceptu, co odpowiada 0,05 ml roztworu. Jeśli parametry wzrokowe lub anatomiczne wskazują na utrzymywanie się choroby, można podać dodatkowe dawki. Nawroty należy traktować jako nowy przejaw choroby. Harmonogram monitorowania powinien być określony przez lekarza prowadzącego. Odstęp pomiędzy dwiema dawkami nie powinien być krótszy niż 1 miesiąc.

Szczególne grupy pacjentów:

Zaburzenia czynności wątroby i nerek: Nie przeprowadzono specyficznych badań z zastosowaniem produktu u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek. Dostępne dane nie wskazują na konieczność dostosowywania dawki u tej grupy pacjentów.

Pacjenci w podeszłym wieku: Brak specjalnych wymagań. Istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące stosowania produktu u pacjentów z DME w wieku powyżej 75 lat.

Dzieci i młodzież: Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Stosowanie afliberceptu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe we wskazaniach wymienionych powyżej.

Sposób podawania:

Zabiegi wstrzyknięcia do ciała szklistego muszą być wykonywane przez wykwalifikowanego lekarza doświadczonego w podawaniu iniekcji do ciała szklistego, zgodnie z medycznymi standardami i obowiązującymi wytycznymi. Należy zapewnić odpowiednie znieczulenie i jałowość, stosując miejscowo substancje bakteriobójcze o szerokim spektrum działania, takie jak powidon jodowany na skórę w okolicy oka, powieki i powierzchnię gałki ocznej. Zalecana jest chirurgiczna dezynfekcja rąk oraz użycie jałowych rękawiczek, jałowego obłożenia chirurgicznego i jałowej rozwórki powiek lub odpowiednika.

Bezpośrednio po wstrzyknięciu do ciała szklistego pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wzrostu ciśnienia śródgałkowego. Odpowiednie monitorowanie może polegać na kontroli ukrwienia tarczy nerwu wzrokowego lub mierzeniu ciśnienia śródgałkowego. W razie potrzeby powinien być dostępny sterylny sprzęt do paracentezy. Po zabiegu wstrzyknięcia do ciała szklistego należy poinstruować pacjentów, aby bezzwłocznie zgłaszali wszelkie objawy sugerujące zapalenie wnętrza gałki ocznej, takie jak ból oka, zaczerwienienie oka, światłowstręt lub niewyraźne widzenie.

Ważne informacje dotyczące przygotowania:

Każdą ampułko-strzykawkę należy stosować do leczenia tylko jednego oka. Pobieranie wielu dawek z ampułko-strzykawki może zwiększać ryzyko zanieczyszczenia, a następnie zakażenia. Ampułko-strzykawka zawiera ilość większą niż zalecana dawka 2 mg afliberceptu (odpowiadająca 0,05 ml roztworu do wstrzykiwań). Ekstrahowalna objętość strzykawki wynosi co najmniej 0,09 ml, ale nie należy jej podawać w całości. Nadmiar objętości musi zostać usunięty przed iniekcją zalecanej dawki.

Podanie całej objętości ampułko-strzykawki może doprowadzić do przedawkowania. Aby usunąć pęcherzyki powietrza razem z nadmiarem produktu leczniczego, należy powoli naciskać tłok tak, aby podstawa kopulastego tłoka (nie szczyt kopułki) zrównała się z linią dawkowania na strzykawce, co odpowiada 0,05 ml, czyli 2 mg afliberceptu.

Igłę iniekcyjną należy wprowadzić do jamy ciała szklistego 3,5-4,0 mm za rąbkiem rogówki, unikając południka poziomego i kierując się w stronę środka gałki ocznej. Następnie podaje się objętość iniekcji 0,05 ml. Kolejne wstrzyknięcie należy podawać w inne miejsca twardówki. Po wykonaniu iniekcji należy wyrzucić wszelkie niewykorzystane resztki produktu.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Afiveg?

W badaniach klinicznych stosowano dawki afliberceptu do 4 mg w odstępach miesięcznych, a także odnotowano pojedyncze przypadki przedawkowania w dawce 8 mg.

Przedawkowanie zwiększoną objętością wstrzyknięcia może zwiększyć ciśnienie śródgałkowe. Jest to potencjalnie poważne powikłanie, które wymaga natychmiastowego postępowania medycznego. Dlatego też w razie przedawkowania należy niezwłocznie monitorować ciśnienie śródgałkowe.

Jeżeli lekarz prowadzący uzna to za niezbędne, należy rozpocząć odpowiednie leczenie obniżające ciśnienie śródgałkowe. Monitorowanie może polegać na kontroli ukrwienia tarczy nerwu wzrokowego lub bezpośrednim pomiarze ciśnienia śródgałkowego za pomocą tonometru. W razie istotnego wzrostu ciśnienia śródgałkowego może być konieczne wykonanie paracentezy komory przedniej oka w celu uwolnienia nadmiaru płynu i obniżenia ciśnienia.

W przypadku jakichkolwiek objawów mogących wskazywać na przedawkowanie lub jego powikłania, takich jak nagły ból oka, pogorszenie widzenia, zaczerwienienie oka lub inne niepokojące objawy po wstrzyknięciu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem okulistą lub zgłosić się do szpitalnego oddziału ratunkowego.

Ampułko-strzykawka zawiera większą objętość niż zalecana dawka terapeutyczna, dlatego przed podaniem leku personel medyczny musi odpowiednio przygotować strzykawkę, usuwając nadmiar roztworu. Podanie całej zawartości ampułko-strzykawki bez uprzedniego usunięcia nadmiaru stanowi przedawkowanie i może prowadzić do opisanych powyżej powikłań.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Afiveg – czy mogę spożywać alkohol?

Afiveg jest podawany bezpośrednio do oka w postaci wstrzyknięcia do ciała szklistego. Po podaniu doszklistkowym ekspozycja ogólnoustrojowa na aflibercept jest bardzo niska. Maksymalne stężenie wolnego afliberceptu w osoczu wynosi średnio około 0,02 mikrograma/ml i jest znacznie poniżej wartości, które mogłyby wywołać działania ogólnoustrojowe.

Z uwagi na miejscowy sposób podawania i minimalną absorpcję ogólnoustrojową, nie ma specjalnych ograniczeń dietetycznych związanych ze stosowaniem tego leku. Pacjenci mogą spożywać posiłki i napoje zgodnie ze swoimi zwyczajami i zaleceniami dietetycznymi wynikającymi z chorób współistniejących, takich jak cukrzyca czy nadciśnienie tętnicze.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji afliberceptu z alkoholem. Biorąc pod uwagę miejscowe działanie leku i jego minimalną obecność w krążeniu ogólnoustrojowym, spożywanie alkoholu w umiarkowanych ilościach nie powinno wpływać na działanie produktu leczniczego. Niemniej jednak pacjenci powinni zachować rozsądek i stosować się do ogólnych zaleceń dotyczących spożywania alkoholu, szczególnie jeśli cierpią na choroby współistniejące, takie jak cukrzyca.

Pacjenci z cukrzycowym obrzękiem plamki powinni kontynuować odpowiednią dietę cukrzycową i kontrolować poziom glikemii zgodnie z zaleceniami lekarza diabetologa. Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, które często współistnieje ze schorzeniami naczyń siatkówki, powinni stosować się do zaleceń dotyczących diety niskosodowej i ograniczenia spożycia alkoholu zgodnie z wytycznymi kardiologicznymi.

Należy pamiętać, że po zabiegu wstrzyknięcia do ciała szklistego mogą wystąpić przejściowe zaburzenia widzenia, które mogą utrudniać codzienne czynności. Z tego powodu nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn bezpośrednio po zabiegu, do czasu odzyskania prawidłowych funkcji wzrokowych.

Czy można stosować Afiveg w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:

Brak danych dotyczących stosowania afliberceptu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na zarodek i płód. Mimo że ekspozycja ogólnoustrojowa po podaniu śródgałkowym jest bardzo niska, nie należy stosować produktu w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

Decyzja o zastosowaniu afliberceptu w czasie ciąży może być podjęta tylko przez lekarza prowadzącego po dokładnej ocenie stanu klinicznego pacjentki i potencjalnych korzyści z leczenia w stosunku do ryzyka dla rozwijającego się płodu. W większości przypadków zaleca się przełożenie leczenia na okres po porodzie, chyba że zagrożenie utraty wzroku jest bezpośrednie i poważne.

Kobiety w wieku rozrodczym:

Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia i co najmniej przez 3 miesiące po ostatnim wstrzyknięciu doszklistkowym afliberceptu. Jest to istotne zabezpieczenie ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu w przypadku zajścia w ciążę podczas terapii lub krótko po jej zakończeniu.

Karmienie piersią:

W oparciu o bardzo ograniczone dane dotyczące ludzi, aflibercept może nieznacznie przenikać do mleka ludzkiego w niewielkich ilościach. Aflibercept jest dużą cząsteczką białka i oczekuje się, że ilość leku wchłoniętego przez niemowlę będzie minimalna. Niemniej jednak wpływ afliberceptu na noworodka lub niemowlę karmione piersią jest nieznany.

Jako środek ostrożności nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania produktu. Kobiety karmiące piersią powinny wraz z lekarzem rozważyć, czy konieczne jest przerwanie karmienia piersią, czy też przełożenie lub przerwanie leczenia, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki.

Płodność:

Wyniki badań na zwierzętach z wysoką ekspozycją ogólnoustrojową wskazują, że aflibercept może upośledzać płodność zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Takich efektów nie spodziewa się po podaniu śródgałkowym ze względu na bardzo niską ekspozycję ogólnoustrojową u ludzi. Dawka podawana do oka jest znacznie mniejsza niż dawki, przy których obserwowano wpływ na płodność w badaniach na zwierzętach.

Jakie są skutki uboczne Afiveg?

Jak każdy lek, Afiveg może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Większość działań niepożądanych związanych ze stosowaniem afliberceptu dotyczy oka poddawanego leczeniu i jest związana z procedurą wstrzyknięcia do ciała szklistego lub z mechanizmem działania leku.

Ciężkie oczne działania niepożądane związane z procedurą wstrzyknięcia:

Występują z częstością mniejszą niż 1 na 1900 wstrzykiwań doszklistkowych afliberceptu i obejmują:

• Zapalenie wnętrza gałki ocznej (z dodatnimi i ujemnymi posiewami)
• Ślepota
• Odwarstwienie siatkówki
• Przedarcie siatkówki
• Zaćma urazowa (jatrogennej zaćma urazowa)
• Krwotok do ciała szklistego
• Odłączenie ciała szklistego
• Wzrost ciśnienia śródgałkowego

Bardzo częste działania niepożądane (występujące u co najmniej 1 na 10 pacjentów):

• Krwotok spojówkowy (u około 25% pacjentów) – zazwyczaj niewielki, samoograniczający się
• Krwotok siatkówkowy (u około 11% pacjentów)
• Zmniejszona ostrość widzenia (u około 11% pacjentów)
• Ból oka (u około 10% pacjentów)
• Zaćma (u około 8% pacjentów)
• Wzrost ciśnienia śródgałkowego (u około 8% pacjentów)
• Odłączenie ciała szklistego (u około 7% pacjentów)
• Męty w ciele szklistym (u około 7% pacjentów)

Częste działania niepożądane (występujące u co najmniej 1 na 100 pacjentów, ale u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• Przedarcie nabłonka barwnikowego siatkówki (schorzenie związane z wysiękową postacią AMD)
• Odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki
• Zwyrodnienie siatkówki
• Różne typy zaćmy (korowa, jądrowa, podtorebkowa)
• Nadżerka lub otarcie rogówki
• Niewyraźne widzenie
• Ból w miejscu wstrzyknięcia
• Uczucie obecności ciała obcego w oku
• Zwiększone łzawienie
• Obrzęk powieki
• Krwawienie w miejscu wstrzyknięcia
• Punktowate zapalenie rogówki
• Przekrwienie spojówek
• Przekrwienie gałki ocznej

Niezbyt częste działania niepożądane (występujące u co najmniej 1 na 1000 pacjentów, ale u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• Zapalenie tęczówki
• Zapalenie błony naczyniowej oka
• Zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego
• Zmętnienia soczewki
• Ubytek nabłonka rogówki
• Podrażnienie w miejscu iniekcji
• Nieprzyjemne uczucie w oku
• Podrażnienie powieki
• Rozbłyski w komorze przedniej
• Obrzęk rogówki
• Nadwrażliwość

Rzadkie działania niepożądane (występujące u co najmniej 1 na 10 000 pacjentów, ale u mniej niż 1 na 1000 pacjentów):

• Zapalenie ciała szklistego
• Ropostek

Działania niepożądane o nieznanej częstości (nie można określić na podstawie dostępnych danych):

• Zapalenie twardówki

Działania niepożądane związane z układem immunologicznym:

Ponieważ aflibercept jest produktem białkowym, może wywoływać odczyny immunologiczne. W okresie po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano raporty dotyczące nadwrażliwości, w tym wysypkę, świąd, pokrzywkę oraz pojedyncze przypadki ciężkich reakcji anafilaktycznych lub rzekomoanafilaktycznych. Pacjenci powinni zgłaszać wszelkie objawy podmiotowe i przedmiotowe zapalenia śródgałkowego, takie jak ból, światłowstręt lub zaczerwienienie, gdyż mogą to być objawy świadczące o nadwrażliwości.

Ważne informacje dotyczące bezpieczeństwa:

W badaniach klinicznych dotyczących wysiękowej postaci AMD zaobserwowano zwiększenie częstości występowania krwotoku spojówkowego u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe. Zwiększona częstość występowania była porównywalna u pacjentów leczonych ranibizumabem i afliberceptem.

Tętnicze powikłania zakrzepowo-zatorowe:

Tętnicze powikłania zakrzepowo-zatorowe (ATE) są działaniami niepożądanymi potencjalnie związanymi z ogólnoustrojową inhibicją VEGF. Po doszklistkowym zastosowaniu inhibitorów VEGF istnieje potencjalne ryzyko tętniczych powikłań zakrzepowo-zatorowych, w tym udaru mózgu i zawału serca. W badaniach klinicznych z zastosowaniem afliberceptu obserwowano niską częstotliwość występowania tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych i nie wykazano znaczących różnic między grupami poddanymi leczeniu afliberceptem a grupami kontrolnymi.

Zgłaszanie działań niepożądanych:

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Pacjenci powinni być szczególnie czujni i natychmiast zgłaszać lekarzowi następujące objawy:

• Nagły lub nasilający się ból oka
• Zaczerwienienie oka
• Nasilające się pogorszenie widzenia
• Zwiększona światłowstręt
• Widzenie błysków światła lub zwiększona liczba „muszek” przed oczami
• Zasłona lub zaciemnienie w polu widzenia

Czy mogę łączyć Afiveg z innymi lekami?

Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji afliberceptu z innymi produktami leczniczymi. Ze względu na miejscowy sposób podawania (wstrzyknięcie do ciała szklistego oka) i bardzo niską ekspozycję ogólnoustrojową, ryzyko interakcji z innymi lekami stosowanymi ogólnoustrojowo jest minimalne.

Terapia fotodynamiczna (PDT) z użyciem werteporfiny:

Nie badano wspomagającego zastosowania terapii fotodynamicznej z użyciem werteporfiny i afliberceptu. Nie ustalono profilu bezpieczeństwa takiego skojarzonego leczenia, dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania tych metod terapeutycznych bez szczególnego nadzoru lekarskiego.

Inne produkty lecznicze anty-VEGF:

Brak danych na temat jednoczesnego stosowania afliberceptu z innymi produktami leczniczymi anty-VEGF, zarówno podawanymi ogólnoustrojowo, jak i miejscowo do oka. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania afliberceptu z innymi inhibitorami VEGF ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności takiego leczenia oraz potencjalne ryzyko kumulacji efektów niepożądanych.

Leczenie obu oczu jednocześnie:

Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności leczenia afliberceptem podawanym jednocześnie do obu oczu na poziomie ogólnoustrojowym. Jeśli jednocześnie wykonywane jest leczenie obu oczu, może to spowodować zwiększone narażenie ogólnoustrojowe, co może zwiększyć ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Decyzja o leczeniu obu oczu w tym samym dniu powinna być podejmowana indywidualnie przez lekarza prowadzącego po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka dla pacjenta.

Leki przeciwzakrzepowe i antyagregacyjne:

W badaniach klinicznych dotyczących wysiękowej postaci AMD zaobserwowano zwiększenie częstości występowania krwotoku spojówkowego u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, acenokumarol, dabigatran, riwaroksaban czy apiksaban, oraz leki antyagregacyjne, takie jak kwas acetylosalicylowy czy klopidogrel. Zwiększona częstość występowania była porównywalna u pacjentów leczonych różnymi inhibitorami VEGF. Mimo to pacjenci przyjmujący te leki mogą być leczeni afliberceptem, jednak należy zachować szczególną ostrożność i monitorować występowanie krwotoków.

Laseroterapia siatkówki:

W badaniach klinicznych część pacjentów otrzymywała laseroterapię siatkówki jako leczenie uzupełniające lub ratunkowe. Laseroterapię można stosować jako dodatkową metodę leczenia u pacjentów otrzymujących aflibercept, jeśli lekarz uzna to za wskazane. W schematach leczenia cukrzycowego obrzęku plamki oraz niedrożności naczyń żylnych siatkówki istnieje możliwość zastosowania dodatkowej fotokoagulacji laserowej zgodnie z protokołami badań klinicznych.

Ogólne zalecenia:

Należy poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, w tym o lekach wydawanych bez recepty, suplementach diety i preparatach ziołowych. Jest to szczególnie istotne w przypadku:

• Leków wpływających na krzepnięcie krwi (antykoagulanty i leki przeciwpłytkowe)
• Innych leków stosowanych do leczenia chorób oczu
• Leków immunosupresyjnych
• Leków stosowanych w chemioterapii

Ze względu na dużą masę cząsteczkową afliberceptu i jego miejscowe działanie w oku, interakcje farmakokinetyczne z innymi lekami są mało prawdopodobne. Niemniej jednak pacjenci powinni zawsze informować wszystkich lekarzy o stosowanym leczeniu afliberceptem, szczególnie przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi lub началом нового лікування.

Aktualna ulotka leku Afiveg

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)