LEK WYCOFANY Z OBROTU

Produkt leczniczy został wykreślony z Rejestru Produktów Leczniczych (https://rejestry.ezdrowie.gov.pl/rpl/search/public). Ten lek został wycofany z obrotu, nie jest już dostępny w Polsce lub jest dostępny pod zmienioną nazwą handlową. Poniższe informacje mają charakter wyłącznie archiwalny i nie powinny być podstawą do samodzielnego stosowania leku. W przypadku pytań dotyczących leczenia skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Ostatnia aktualizacja:

Substancja czynnaImmunoglobulina ludzka
Postać farmaceutycznaBrak danych
Podmiot odpowiedzialny
Kod ATC
Procedura
KategorieAntybiotyki, Leki przeciwwirusowe

Dawkowanie Sandoglobulin P - jak stosować

Stosując lek Sadoglobulin P należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy się skonsultować z lekarzem lub farmaceutą. Dawkowanie Dawkowanie i sposób podawania uzależnione jest od wskazania. Dawkowanie Sandoglobulin P w leczeniu substytucyjnym powinno być ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta. Zaleca się podane poniżej dawkowanie leku. Leczenie substytucyjne pierwotnych zespołów niedoboru odporności Dawkowanie powinno prowadzić do osiągnięcia minimalnego poziomu IgG (Immunoglobulin klasy G – przeciwciało będące składnikiem osocza-płynnej części krwi),(mierzonego przed kolejną infuzją) w wysokości co najmniej 4-6 g/l. Do uzyskania wyrównania konieczne jest kontynuowanie terapii przez 3 do 6 miesięcy. Zalecaną dawka początkową jest 0,4-0,8 g/kg masy ciała ( m.c.), a następnie co najmniej 0,2 g/kg m.c. co 3 tygodnie. Dawka niezbędna do osiągnięcia minimalnego poziomu 6g/l. zawiera się w zakresie od 0,2-0,8 g/kg m.c./ miesiąc. Po uzyskaniu wyrównania odstęp pomiędzy dawkami waha się w przedziale od 2 do 4 tygodni. W celu dostosowania dawki i częstości podawania należy monitorować poziom IgG w osoczu. Leczenie substytucyjne szpiczaka lub przewlekłej białaczki limfocytowej z ciężką wtórną hypogamaglobulinemią (obniżony poziom przeciwciał w osoczu) i nawracającymi zakażeniami; leczenie substytucyjne u dzieci z AIDS i nawracającymi zakażeniami: Zalecana jest dawka od 0,2 – 0,4 g/kg m.c. co 3-4 tygodnie Samoistna plamica małopłytkowa (ITP.): W leczeniu zaostrzeń 0,8-1,0 g/kg.m.c. w pierwszym dniu (dawkę można powtórzyć raz w ciągu trzech dni) lub 0,4 g/kg.m.c. dziennie przez 2 do 5 dni. W przypadku nawrotu leczenie może być powtarzane. Zespół Guillain-Barre: 0,4 g/kg.m.c. /dzień przez 3 do 5 dni. Dane kliniczne dotyczące leczenia dzieci są ograniczone. Zespół Kawasaki: 1,6 do 2,0g/kg.m.c. w dawkach podzielonych przez 2-4 dni, lub 2g/kg.m.c. w pojedynczej dawce, zwykle jako dodatek do leczenia standardowego preparatami kwasu acetylosalicylowego Allogeniczny przeszczep szpiku kostnego (przeszczep szpiku kostnego od innego dawcy): Leczenie przy użyciu Sandoglobulin P może być stosowane jako część postępowania przygotowującego pacjenta do przeszczepu oraz po przeszczepie. Dawkowanie w leczeniu zakażeń i profilaktyce zespołu „Graft vs. Host” ustala się indywidualnie. Dawką początkową jest zwykle 0,5g/kg.m.c. jednorazowo na 7 dni przed zabiegiem, następnie co tydzień przez pierwsze 3 miesiące po zabiegu. W przypadku utrzymującego się braku wytwarzania przeciwciał zaleca się dawkę 0,5 g/kg.m.c./ miesiąc do czasu unormowania poziomu przeciwciał. Wtórne zespoły niedoboru odporności: Jednorazowo 0,2-0,4g/kg.m.c. co 3-4 tygodnie do osiągnięcia minimalnego poziomu IgG od 4 do 6 g/l osocza. Ciężkie infekcje bakteryjne (posocznice) i wirusowe: 0,4-1,0g/kg.m.c. przez 1-4 dni, Zapobieganie zakażeniom u wcześniaków i niemowląt z niską wagą urodzeniową: 0,5-1,0g/kg.m.c. co 1-2 tygodnie, Sposób podawania: Sandoglobulin P należy podawać dożylnie, w infuzji za pomocą osobnego zestawu do podawania.