Ditropan to lek, który ma postać tabletek. Jego głównym składnikiem jest oksybutynina. Lek ten działa rozkurczająco na mięśnie gładkie pęcherza moczowego. Stosuje się go u osób z objawami niestabilności pęcherza moczowego, takimi jak parcie naglące, nietrzymanie moczu, trudności z oddawaniem moczu. Może być stosowany u dzieci powyżej 5 roku życia. Lek jest dostępny na receptę.
Diuramid to lek, który zawiera substancję czynną acetazolamid. Jest to inhibitor anhydrazy węglanowej, który działa moczopędnie. Lek ten stosuje się w leczeniu jaskry, padaczki (jednocześnie z innymi lekami) oraz obrzęków spowodowanych niewydolnością krążenia lub wywołanych przez leki. Diuramid jest dostępny na receptę.
Dobepidil jest lekiem stosowanym w leczeniu objawów otępienia spowodowanych chorobą Alzheimera. Jest specyficznym i odwracalnym inhibitorem acetylocholinoesterazy, głównego enzymu rozkładającego acetylocholinę w mózgu. Dzięki temu mechanizmowi działania, donepezyl przyczynia się do poprawy funkcji poznawczych u pacjentów. Lek jest dostępny na receptę.
Dobroson to lek nasenny i uspokajający, który zawiera substancję czynną zopiklon. Działa przeciwlękowo, przeciwdrgawkowo i rozluźnia mięśnie szkieletowe. Jest wskazany do krótkotrwałego leczenia bezsenności u dorosłych, szczególnie w przypadkach, gdy zaburzenie snu jest ciężkie, uniemożliwia normalne funkcjonowanie lub prowadzi do stanu powodującego silne wyczerpanie pacjenta. Lek Dobroson jest dostępny na receptę.
Dolorstad to lek, który działa na bazie sumatryptanu. Jest to substancja czynna odpowiedzialna za skurczenie naczyń krwionośnych w obrębie głowy, co wpływa na łagodzenie bólu migrenowego w różnych rodzajach migreny. Lek jest dostępny na receptę. Wskazaniem do jego stosowania są napady migreny.
Donatine, to lek stosowany w leczeniu objawowym łagodnej do umiarkowanej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Działa jako wybiórczy i odwracalny inhibitor acetylocholinoesterazy, enzymu odpowiedzialnego za rozkład acetylocholiny, neuroprzekaźnika ważnego dla procesów pamięci i uczenia się. W rezultacie, zwiększa poziom acetylocholiny w mózgu, co pomaga poprawić funkcje poznawcze, takie jak pamięć i orientacja. Lek jest dostępny na receptę.
Donecept to lek, który zawiera substancję czynną donepezil. Jest to odwracalny inhibitor esterazy acetylocholinowej, który poprawia funkcje poznawcze u osób cierpiących na różnego rodzaju otępienia. Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu objawowym łagodnej do średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Donecept jest dostępny na receptę.
Donectil to lek, który jest stosowany w leczeniu objawowym łagodnej i średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Jest dostępny wyłącznie na receptę. Lek ten jest dostępny w postaci tabletek powlekanych, a substancją czynną jest chlorowodorek donepezylu. Donectil działa poprzez hamowanie enzymu acetylocholinesterazy, co prowadzi do zwiększenia stężenia acetylocholiny, neuroprzekaźnika, który odgrywa kluczową rolę w funkcjach poznawczych.
Donectil ODT to lek na receptę, który zawiera substancję czynną donepezil. Jest to specyficzny i odwracalny inhibitor acetylocholinoesterazy, enzymu biorącego udział w rozkładaniu acetylocholiny w zakończeniach nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym. Lek jest stosowany w leczeniu objawowym łagodnej i średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej należy umieścić na języku i odczekać aż rozpuści się w ustach, a następnie połknąć.
Donenerton to lek na receptę, który jest stosowany do leczenia objawów otępienia u osób dorosłych, u których rozpoznano chorobę Alzheimera w postaci łagodnej do umiarkowanie ciężkiej. Objawy obejmują coraz większą utratę pamięci, splątanie i zmiany zachowania. Lek ten łagodzi objawy, co pomaga pacjentom z chorobą Alzheimera w wykonywaniu codziennych czynności.
Donepezan to lek, który zawiera substancję czynną donepezilu chlorowodorek. Jest to odwracalny inhibitor acetylocholinesterazy, głównego enzymu rozkładającego acetylocholinę w mózgu. Lek jest stosowany w leczeniu objawowym łagodnej do średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Jest dostępny na receptę.
Donepestan to lek na receptę, który ma postać tabletek powlekanych. Jest stosowany w leczeniu objawowym łagodnej do umiarkowanie ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Lek ten działa poprzez zwiększenie poziomu acetylocholiny, substancji chemicznej, która jest niezbędna dla procesów pamięci, myślenia i rozumienia. Stosuje się go wyłącznie u osób dorosłych.
Donepex to lek, który zawiera donepezyl chlorowodorek jako substancję czynną. Jest to odwracalny inhibitor acetylocholinesterazy, enzymu odpowiedzialnego za rozkład acetylocholiny w mózgu. Donepex jest stosowany w leczeniu łagodnej do średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Lek jest dostępny na receptę.
Donepezil Bluefish to lek w postaci tabletek powlekanych, który zawiera substancję czynną donepezil. Jest to swoisty i odwracalny inhibitor esterazy acetylocholinowej w zakończeniach nerwowych w OUN. Lek jest stosowany w objawowym leczeniu łagodnej lub umiarkowanie ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Donepezil Bluefish jest dostępny na receptę.
Donepezil hameln to lek, który jest swoistym i odwracalnym inhibitorem esterazy acetylocholinowej, zlokalizowanej w zakończeniach nerwowych w OUN. Głównym zadaniem leku jest poprawa zdolności poznawczych. Wskazany jest w leczeniu objawowym łagodnej do średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Lek jest dostępny na receptę.
Donepezil Hydrochloride Accord to lek na receptę, który ma postać tabletek powlekanych. Jest stosowany wyłącznie u osób dorosłych. Lek ten łagodzi objawy łagodnej oraz średnio ciężkiej choroby Alzheimera, która charakteryzuje się pogłębiającą się utratą pamięci, dezorientacją i zmianami w zachowaniu. Wskazaniami do stosowania Donepezil Hydrochloride Accord jest łagodna oraz średnio ciężka postać otępienia przebiegająca w chorobie Alzheimera.
Donepezil hydrochloride Sanovel to lek w formie tabletek powlekanych, stosowany w leczeniu niektórych postaci otępienia. Jest on przeznaczony wyłącznie dla osób dorosłych. Lek ten łagodzi objawy łagodnej oraz średnio ciężkiej choroby Alzheimera. Jest dostępny na receptę.
Donepezil Polfa Łódź to lek w formie tabletek powlekanych, który jest dostępny na receptę. Jest to inhibitor acetylocholinesterazy, który zwiększa poziom substancji uczestniczącej w procesach pamięci (acetylocholiny) w mózgu, spowalniając jej rozpad. Stosuje się go w leczeniu objawów otępienia u osób z rozpoznaną chorobą Alzheimera w postaci łagodnej do umiarkowanie ciężkiej. Objawy obejmują: wzrastającą utratę pamięci, dezorientację, zmiany zachowania. W wyniku tych objawów, pacjenci cierpiący na chorobę Alzheimera mają narastające trudności w wykonywaniu zwykłych, codziennych czynności.
Donepezil Polfarmex to lek na receptę, który zawiera donepezylu chlorowodorek jako substancję czynną. Jest to odwracalny inhibitor acetylocholinoesterazy, głównego enzymu rozkładającego acetylocholinę w mózgu. Lek ten jest stosowany w leczeniu objawowym łagodnej do średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera.
Donepezil Stada Oro to lek, który ma postać tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej. Jest to odwracalny inhibitor esterazy acetylocholinowej, który poprawia funkcje poznawcze u ludzi cierpiących na różnego rodzaju otępienia. Głównym wskazaniem do stosowania Donepezil Stada Oro jest łagodna oraz średnio ciężka postać otępienia przebiegająca w chorobie Alzheimera. Lek jest dostępny na receptę.
Donepezil SymPhar to lek, który zawiera substancję czynną donepezilu chlorowodorek. Jest to odwracalny inhibitor acetylocholinesterazy, głównego enzymu rozkładającego acetylocholinę w mózgu. Lek jest wskazany w leczeniu objawowym łagodnej do średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Jest dostępny na receptę.
Donepezil TEVA to lek stosowany w leczeniu objawowym łagodnej do średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Jest to inhibitor acetylocholinesterazy, który poprawia funkcje poznawcze u pacjentów zmagających się z różnymi stanami otępienia. Lek jest dostępny na receptę.
Donepezyl to lek stosowany w leczeniu objawowym łagodnej do umiarkowanej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Jest to bezpieczny środek, który nie niesie ze sobą większych działań niepożądanych. Lek ten jest dostępny na receptę i jest przeznaczony wyłącznie dla osób dorosłych.
Doneprion to lek stosowany w leczeniu niektórych postaci otępienia, w tym łagodnej do średnio ciężkiej choroby Alzheimera. Działa poprzez poprawę zdolności poznawczych, co wpływa na ośrodkowy układ nerwowy. Lek jest dostępny wyłącznie na receptę.
Donestad to lek, który należy do grupy leków zwanych inhibitorami acetylocholinesterazy. Jest stosowany w leczeniu objawów demencji u pacjentów z rozpoznaną chorobą Alzheimera o łagodnej do średnio ciężkiej postaci. Lek jest dostępny na receptę. Lek należy przyjmować wieczorem, bezpośrednio przed udaniem się na spoczynek.
Donesyn to lek na receptę, który zawiera donepezil chlorowodorek, substancję czynną zaliczaną do inhibitorów acetylocholinesterazy. Jest wskazany do objawowego leczenia łagodnej do umiarkowanie ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Lek ten przeznaczony jest dla dorosłych pacjentów i działa objawowo.
Donethon to lek stosowany w leczeniu objawów zespołu otępiennego, takiego jak choroba Alzheimera. Jego działanie opiera się na zawartości chlorowodorku donepezylu. Lek jest dostępny na receptę. Wskazaniem do stosowania jest łagodna do średnio ciężka postać otępienia w chorobie Alzheimera.
Donezic tabletki stosuje się w leczeniu objawowym łagodnej i średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 5 mg donepezylu chlorowodorku.
Dopamar to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. Składa się z dwóch substancji czynnych: lewodopy i karbidopy. Lek ten skraca czas nagłej sztywności mięśni, która może się utrzymywać u osób chorujących na chorobę Parkinsona przez kilka minut lub nawet godzin. Jedna tabletka Dopamar zawiera 200 mg lewodopy i 50 mg karbidopy.
Dopamar Mite to lek na receptę, który ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu. Jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. Składa się z dwóch aktywnych składników: lewodopy i karbidopy. Lek ten skraca czas nagłej sztywności mięśni, która może się utrzymywać u osób chorujących na chorobę Parkinsona przez kilka minut lub nawet godzin.
Dormicum to krótko działający lek nasenny, który wykazuje również działanie uspokajające, przeciwdrgawkowe oraz zwiotczające mięśnie. Substancją czynną leku jest midazolam, należący do grupy benzodiazepin. Lek jest dostępny na receptę. Stosowany jest w krótkotrwałym leczeniu bezsenności, kiedy dolegliwości są ciężkie, uniemożliwiają normalne funkcjonowanie lub powodują znaczne wyczerpanie u pacjenta. Midazolam stosowany jest również w premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi lub diagnostycznymi.
Dormidina to lek zawierający substancję czynną doksylaminę. Jest to lek przeciwhistaminowy, który wykazuje działanie uspokajające i nasenne. Dormidina jest przeznaczona do krótkotrwałego, objawowego leczenia sporadycznie występującej bezsenności u osób dorosłych. Produkt jest dostępny na receptę.
Dretacen jest lekiem przeciwpadaczkowym stosowanym w leczeniu napadów drgawkowych w padaczce. Jest zalecany jako monoterapia w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u pacjentów powyżej 16 lat z nowo zdiagnozowaną padaczką. Może być również stosowany jako terapia wspomagająca w leczeniu napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną. Dretacen jest dostępny na receptę.
Dulodet to lek przeciwdepresyjny, który zawiera substancję czynną duloksetynę. Zwiększa on stężenie serotoniny i noradrenaliny w układzie nerwowym. Stosowany jest u dorosłych w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych uogólnionych (utrzymujące się uczucie lęku lub nerwowość), oraz bólu w neuropatii cukrzycowej (często opisywanego jako ból piekący, kłujący, przeszywający, rwący lub podobny do porażenia prądem). Lek jest dostępny na receptę.
Lek Duloxetine Actavis zawiera substancję czynną duloksetynę, która zwiększa stężenie serotoniny i noradrenaliny w układzie nerwowym. Jest to lek doustny stosowany w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) u kobiet. Produkt jest wydawany z apteki na podstawie recepty.
Duloxetine Mylan to lek, który zawiera substancję czynną duloksetynę. Jest to inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny (5-HT) i noradrenaliny. Lek jest dostępny na receptę. Wskazany jest do stosowania u dorosłych w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych uogólnionych (przewlekłe uczucie lęku lub nerwowość), a także bólu w neuropatii cukrzycowej (opisywanego zwykle jako palący, przeszywający, kłujący, rwący lub ból porównywany do porażenia prądem).
Duloxetine Sandoz to lek, który zawiera substancję czynną duloksetynę. Jest to lek przeciwbólowy, przeciwdepresyjny i przeciwlękowy. Stosowany jest w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych, zaburzeń lękowych uogólnionych oraz bólu w obwodowej neuropatii cukrzycowej. Lek ten jest dostępny na receptę.
Duloxgamma to lek, który zawiera duloksetynę jako substancję czynną. Jest to inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny (5-HT) i noradrenaliny, który słabo hamuje zwrotny wychwyt dopaminy. Lek jest stosowany w leczeniu zaburzeń depresyjnych, bólu w obwodowej neuropatii cukrzycowej u dorosłych oraz zaburzeń lękowych uogólnionych. Duloxgamma jest dostępny na receptę.
Duodopa to lek stosowany w leczeniu zaawansowanej postaci choroby Parkinsona. Jest to żel dojelitowy, który zawiera dwie substancje czynne – lewodopę i karbidopę. Lewodopa ulega w mózgu dekarboksylacji do dopaminy, co skutkuje redukcją symptomów związanych z chorobą Parkinsona. Lek jest dostępny na receptę. Wskazany jest dla pacjentów, u których występują ciężkie fluktuacje ruchowe oraz hiperkinezy i/lub dyskinezy, w przypadku gdy dostępne połączenia leków stosowanych w chorobie Parkinsona nie przynoszą zadowalających rezultatów.
Dutilox to lek przeciwdepresyjny, który zawiera substancję czynną duloksetynę. Jest dostępny na receptę i występuje w postaci kapsułek dojelitowych. Stosowany jest u osób dorosłych w leczeniu depresji, stanów lękowych, a także bólu związanego z występowaniem neuropatii cukrzycowej. Dutilox zwiększa stężenie serotoniny i noradrenaliny w układzie nerwowym, co ma wpływ na poprawę nastroju i zmniejszenie odczuwania bólu.
Dystardis to lek na receptę, który zawiera substancję czynną tetrabenazynę. Jest stosowany w leczeniu choroby Huntingtona, stanu neurologicznego charakteryzującego się niekontrolowanymi ruchami, utratą zdolności umysłowych i zmianami emocjonalnymi. Dystardis działa poprzez zmniejszenie ilości pewnej substancji chemicznej w mózgu zwaną dopaminą, co pomaga zmniejszyć objawy choroby Huntingtona.
Efektan to lek, który zawiera substancję czynną dimenhydraminę. Działa przeciwwymiotnie, przeciwuczuleniowo i łagodząco na układ nerwowy. Jest skuteczny w zapobieganiu chorobie lokomocyjnej oraz w leczeniu nudności i wymiotów o różnym pochodzeniu, z wyjątkiem tych wywołanych przez leki stosowane w chemioterapii nowotworów. Pierwsze efekty działania leku można zauważyć już po 30 minutach od jego podania, a jego działanie utrzymuje się przez okres od 3 do 6 godzin. Lek jest dostępny na receptę.
Efektan Max to lek, który zawiera substancję czynną dimenhydraminę (dimenhydrynat). Działa przeciwwymiotnie, przeciwuczuleniowo i łagodząco. Stosuje się go w zapobieganiu chorobie lokomocyjnej oraz w leczeniu nudności i wymiotów o różnym pochodzeniu (z wyjątkiem tych wywołanych przez leki stosowane w chemioterapii nowotworów). Początek działania występuje po 30 minutach, a efekty lecznicze obserwowane są przez 3 do 6 godzin po podaniu leku.
Efigalo to lek zawierający substancję czynną o nazwie fingolimod. Jest to lek immunosupresyjny, który działa poprzez zmniejszanie zdolności limfocytów do swobodnego przemieszczania się w organizmie pacjenta oraz powstrzymuje je przed przenikaniem do mózgu i rdzenia kręgowego. W ten sposób ogranicza uszkodzenie nerwów powodujące stwardnienie rozsiane. Efigalo jest stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów, dzieci i młodzieży w wieku ≥10 lat ze stwardnieniem rozsianym (MS) o przebiegu rzutowo-ustępującym. Lek jest dostępny na receptę.
Egzysta to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń, takich jak padaczka, ból neuropatyczny oraz uogólnione zaburzenia lękowe u osób dorosłych. Ból neuropatyczny, który może mieć pochodzenie obwodowe lub ośrodkowe, jest jednym z najczęstszych powodów stosowania leku Egzysta. Preparat ten doskonale radzi sobie z redukowaniem bólu neuropatycznego. Lek Egzysta sprawdza się również w leczeniu padaczki oraz zaburzeń lękowych.
Elenium to lek przeciwlękowy z grupy pochodnych benzodiazepiny. Substancją czynną preparatu jest chlordiazepoksyd, który działa uspokajająco i przeciwlękowo. Preparat jest wskazany do stosowania w doraźnym, krótkotrwałym leczeniu objawów zespołów lękowych różnego pochodzenia oraz zwiększonego napięcia mięśniowego o różnej etiologii. Elenium jest dostępny na receptę.
Eliptus to lek przeciwpadaczkowy, który jest stosowany w leczeniu napadów drgawkowych w padaczce. Może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Eliptus jest dostępny na receptę.
Elvanse to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Lek ten poprawia działanie niektórych niezbyt aktywnych części mózgu, co może ułatwić skupienie się i koncentrację uwagi oraz zmniejszyć nadpobudliwość. Elvanse jest dostępny w postaci kapsułek.
Emerpand to lek zawierający rywastygminę, substancję czynną z grupy karbaminianów, która jest inhibitorem acetylocholinoesterazy i butyrylocholinoesterazy. Działa na enzym w ośrodkowym układzie nerwowym, hamując rozkład acetylocholiny uwalnianej przez neurony, co zwiększa przekaźnictwo cholinergiczne. Lek jest stosowany w leczeniu objawowym łagodnej i średnio zaawansowanej postaci otępienia typu alzheimerowskiego oraz łagodnej i średnio zaawansowanej postaci otępienia u pacjentów z idiopatyczną chorobą Parkinsona. Emerpand jest dostępny na receptę.
Emperin to lek, który zawiera dichlorowodorek betahistyny. Substancja ta odpowiada za złagodzenie dolegliwości charakterystycznych dla zespołu Méniere’a, takich jak zawroty głowy, „dzwonienie” w uszach. Lek jest stosowany w leczeniu objawów zespołu Ménire’a, takich jak zaburzenia równowagi, dzwonienie w uszach, utrata słuchu i nudności. Jest dostępny na receptę.
Choroby neurologiczne dotykają miliony osób na całym świecie, znacząco wpływając na jakość życia pacjentów i ich rodzin. Schorzenia układu nerwowego obejmują szeroki wachlarz dolegliwości, od łagodnych zaburzeń do poważnych chorób neurodegeneracyjnych, które mogą prowadzić do niepełnosprawności. Układ nerwowy, składający się z mózgu, rdzenia kręgowego i nerwów obwodowych, odpowiada za kluczowe funkcje organizmu – od podstawowych procesów życiowych po złożone funkcje poznawcze. Zaburzenia w jego funkcjonowaniu mogą wynikać z uwarunkowań genetycznych, czynników środowiskowych, infekcji, urazów czy procesów autoimmunologicznych. Wczesna diagnostyka i odpowiednie leczenie mają kluczowe znaczenie dla skutecznego zarządzania chorobami neurologicznymi, a dzięki postępowi medycyny i nowoczesnym terapiom, wielu pacjentów może cieszyć się poprawą jakości życia mimo przewlekłego charakteru tych schorzeń.
Układ nerwowy to skomplikowana sieć struktur odpowiedzialnych za kontrolę i koordynację wszystkich procesów zachodzących w organizmie. Dzieli się na ośrodkowy układ nerwowy (mózg i rdzeń kręgowy) oraz obwodowy układ nerwowy (nerwy obwodowe). Ta złożona struktura odpowiada za odbieranie bodźców z otoczenia, przetwarzanie informacji, koordynację ruchów, regulację funkcji narządów wewnętrznych oraz umożliwia funkcje wyższe, takie jak myślenie, pamięć czy emocje.
Zdrowie układu nerwowego można wspierać poprzez odpowiednią dietę bogatą w antyoksydanty i nienasycone kwasy tłuszczowe, regularne ćwiczenia fizyczne, aktywność umysłową oraz redukcję stresu. Badania pokazują, że takie działania mogą zmniejszyć ryzyko występowania niektórych chorób neurologicznych, szczególnie neurodegeneracyjnych, jak choroba Alzheimera czy Parkinsona.
Niezwykłą cechą układu nerwowego jest jego neuroplastyczność – zdolność do zmian i adaptacji w odpowiedzi na doświadczenia i uszkodzenia. Ta właściwość stanowi podstawę procesów uczenia się, pamięci oraz rehabilitacji po urazach mózgu czy rdzenia kręgowego. Dzięki neuroplastyczności, mózg może reorganizować swoją strukturę i funkcję, co daje nadzieję pacjentom po udarach czy z innymi uszkodzeniami neurologicznymi.
Choroba Alzheimera jest najczęstszą przyczyną otępienia u osób starszych, charakteryzującą się postępującą utratą pamięci, zdolności poznawczych i funkcji wykonawczych. W mózgu pacjentów dochodzi do gromadzenia się złogów białka beta-amyloidu oraz splątków neurofibrylarnych, co prowadzi do obumierania komórek nerwowych.
Leczenie farmakologiczne choroby Alzheimera opiera się na dwóch głównych grupach leków. Inhibitory cholinesterazy (donepezil, rywastygmina, galantamina) zwiększają poziom acetylocholiny – neurotransmitera kluczowego dla procesów pamięciowych. Druga grupa to antagoniści receptora NMDA (memantyna), regulujące aktywność glutaminianu, którego nadmiar może prowadzić do śmierci neuronów. W ostatnich latach pojawił się też pierwszy lek przyczynowy – aducanumab, który pomaga usuwać złogi amyloidu z mózgu.
Oprócz farmakoterapii, ważną rolę odgrywa terapia poznawcza, aktywizacja fizyczna pacjenta oraz odpowiednie wsparcie psychologiczne dla rodziny i opiekunów.
Choroba Parkinsona to postępujące schorzenie neurodegeneracyjne, które rozwija się na skutek zaniku neuronów dopaminergicznych w istocie czarnej mózgu. Charakterystyczne objawy obejmują drżenie spoczynkowe, sztywność mięśniową, spowolnienie ruchowe (bradykinezja) oraz zaburzenia postawy i chodu. U wielu pacjentów występują również objawy pozaruchowe, jak depresja, zaburzenia snu, problemy z węchem czy zaparcia.
Diagnostyka choroby Parkinsona opiera się głównie na badaniu klinicznym, jednak w celu wykluczenia innych schorzeń mogą być wykonane badania obrazowe (rezonans magnetyczny) czy testy neurologiczne. Charakterystyczne jest drżenie spoczynkowe, które ustępuje podczas wykonywania celowych ruchów, oraz stopniowe zmniejszanie się pisma (mikrografia).
Leczenie farmakologiczne koncentruje się na uzupełnianiu niedoboru dopaminy lub stymulacji receptorów dopaminowych. Podstawowym lekiem jest lewodopa, prekursor dopaminy, często podawana w połączeniu z inhibitorami dekarboksylazy (karbidopa, benserazyd), które zapobiegają jej rozkładowi poza mózgiem. Stosuje się także agonistów dopaminy (ropinirol, pramipeksol, rotygotyna), inhibitory MAO-B (selegilina, rasagilina) oraz inhibitory COMT (entakapon). W zaawansowanych przypadkach rozważa się leczenie chirurgiczne, w tym głęboką stymulację mózgu (DBS).
Istotnym elementem terapii są również rehabilitacja ruchowa, terapia mowy oraz wsparcie psychologiczne.
Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje osłonki mielinowe neuronów w ośrodkowym układzie nerwowym. Prowadzi to do powstawania ognisk demielinizacji i zaburzeń przewodnictwa nerwowego.
Objawy SM są bardzo zróżnicowane i zależą od lokalizacji zmian demielinizacyjnych. Mogą obejmować zaburzenia widzenia (podwójne widzenie, zapalenie nerwu wzrokowego), osłabienie mięśni, zaburzenia koordynacji i równowagi, drętwienia i mrowienia, problemy z kontrolą pęcherza moczowego, a także zmęczenie i zaburzenia poznawcze.
Leczenie stwardnienia rozsianego znacząco rozwinęło się w ostatnich latach, oferując pacjentom wiele opcji terapeutycznych. W leczeniu rzutów stosuje się glikokortykosteroidy (metylprednizolon) podawane dożylnie. Leczenie modyfikujące przebieg choroby obejmuje leki immunomodulujące (interferony beta, octan glatirameru), leki immunosupresyjne (fingolimod, kladrybina) oraz przeciwciała monoklonalne (natalizumab, okrelizumab, alemtuzumab). Od kwietnia 2024 roku pacjenci w Polsce mają dostęp do podskórnej formy podania terapii natalizumabem, co znacząco ułatwia leczenie.
Ważnym elementem terapii SM jest kompleksowa rehabilitacja, leczenie objawowe (np. spastyczności, bólu, zmęczenia) oraz wsparcie psychologiczne.
Neuropatia obwodowa to zespół objawów wynikających z uszkodzenia nerwów obwodowych. Może dotyczyć jednego nerwu (mononeuropatia) lub wielu nerwów jednocześnie (polineuropatia). Najczęstszymi przyczynami są cukrzyca, nadużywanie alkoholu, niedobory witamin (szczególnie B12), choroby autoimmunologiczne, infekcje, toksyny oraz działania niepożądane niektórych leków.
Objawy neuropatii obwodowej różnią się w zależności od rodzaju uszkodzonych włókien nerwowych. Typowo obejmują drętwienia, mrowienia, pieczenie, ból, osłabienie mięśni, zaburzenia czucia oraz problemy z koordynacją. W przypadkach uszkodzenia nerwów autonomicznych mogą wystąpić zaburzenia potliwości, niestabilność ciśnienia tętniczego czy dysfunkcje pęcherza moczowego.
Leczenie neuropatii obwodowej zależy od przyczyny. W przypadku neuropatii cukrzycowej kluczowe jest utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy we krwi. W terapii bólu neuropatycznego stosuje się leki przeciwpadaczkowe (gabapentyna, pregabalina), przeciwdepresyjne (amitryptylina, duloksetyna, wenlafaksyna) oraz miejscowe (plastry z lidokainą, kapsaicyna). Istotna jest również suplementacja witamin z grupy B, fizjoterapia oraz rehabilitacja.
Padaczka to przewlekła choroba neurologiczna charakteryzująca się nawracającymi, nieprowokowanymi napadami padaczkowymi, które są wynikiem nieprawidłowych wyładowań elektrycznych w mózgu. Dotyka około 1% populacji, co w Polsce oznacza 300-400 tysięcy pacjentów.
Objawy padaczki zależą od rodzaju napadu i mogą obejmować drgawki, utratę świadomości, zaburzenia czucia, halucynacje lub automatyzmy (powtarzalne, nieskoordynowane ruchy). U niektórych pacjentów występują charakterystyczne aury, czyli specyficzne odczucia poprzedzające napad.
Leczenie padaczki opiera się głównie na farmakoterapii. Stosuje się leki przeciwpadaczkowe, takie jak karbamazepina, lamotrygina, walproiniany, lewetiracetam, okskarbazepina czy topiramat. Wybór leku zależy od typu napadów, wieku pacjenta, chorób współistniejących oraz potencjalnych działań niepożądanych.
Szczególnym wyzwaniem jest padaczka lekooporna, występująca u 20-30% pacjentów. W takich przypadkach stosuje się kombinacje leków, rozważa leczenie chirurgiczne, stymulację nerwu błędnego lub dietę ketogeniczną. Nadzieję dają nowe leki, jak briwaracetam, stiripentol czy cenobamat, który może uwolnić od napadów 11-28% pacjentów lekoopornych.
Migrena to neurologiczna choroba napadowa charakteryzująca się nawracającymi, pulsującymi bólami głowy, często jednostronnymi, którym mogą towarzyszyć nudności, wymioty, nadwrażliwość na światło i dźwięki. Jest drugą co do częstości występowania neurologiczną chorobą napadową, znacząco obniżającą jakość życia pacjentów.
W przypadku migreny przewlekłej, gdy bóle głowy występują przez co najmniej 15 dni w miesiącu, przez okres dłuższy niż 3 miesiące, leczenie jest szczególnie trudne. W Polsce obecnie trwają prace nad programem lekowym dla pacjentów z migreną przewlekłą.
Leczenie migreny dzieli się na doraźne (przerywające napad) i profilaktyczne (zapobiegające napadom). W leczeniu doraźnym stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, tryptany (sumatryptan, zolmitryptan), a w ciężkich przypadkach leki przeciwwymiotne i opioidy. W profilaktyce migreny przewlekłej przełomem okazały się przeciwciała monoklonalne przeciw peptydowi związanemu z genem kalcytoniny (CGRP) lub jego receptorowi (erenumab, fremanezumab, galcanezumab), a także toksyna botulinowa typu A. Te nowoczesne terapie mogą prowadzić do całkowitej remisji u nawet 25% pacjentów z migreną przewlekłą.
Udar mózgu to nagłe zaburzenie krążenia mózgowego, prowadzące do uszkodzenia tkanki nerwowej. Wyróżnia się udary niedokrwienne (około 80% przypadków), spowodowane zatorem lub zakrzepem naczynia, oraz udary krwotoczne, wynikające z pęknięcia naczynia i wylewu krwi do mózgu.
Objawy udaru rozwijają się gwałtownie i mogą obejmować jednostronne osłabienie lub paraliż, zaburzenia mowy, zaburzenia widzenia, zawroty głowy, silny ból głowy oraz problemy z koordynacją. Kluczowa jest szybka diagnostyka i leczenie – im szybciej pacjent trafi do szpitala, tym większe szanse na ograniczenie uszkodzeń mózgu.
W leczeniu udaru niedokrwiennego, jeśli pacjent trafi do szpitala w ciągu 4,5 godziny od pojawienia się objawów, można zastosować leczenie trombolityczne (alteplaza), które rozpuszcza zakrzep. Nowszą metodą jest trombektomia mechaniczna, polegająca na mechanicznym usunięciu zakrzepu za pomocą specjalnego cewnika. Ta procedura może być stosowana nawet do 24 godzin od wystąpienia objawów u wybranych pacjentów. W Polsce funkcjonuje już 18 ośrodków wykonujących zabiegi trombektomii mechanicznej.
Po przebytym udarze kluczowa jest rehabilitacja neurologiczna, która pomaga odzyskać utracone funkcje poprzez wykorzystanie neuroplastyczności mózgu.
Diagnostyka neurologiczna obejmuje szereg badań i procedur, które pomagają ustalić przyczynę objawów i postawić właściwą diagnozę. Proces diagnostyczny zazwyczaj rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu lekarskiego i badania neurologicznego.
Badanie neurologiczne obejmuje ocenę funkcji poznawczych, równowagi, koordynacji, odruchów, siły mięśniowej, czucia oraz funkcji nerwów czaszkowych. Lekarz może również przeprowadzić specjalistyczne testy, jak badanie chodu czy ocenę pisma.
W zależności od podejrzewanego schorzenia, mogą być zalecone dodatkowe badania:
Nowoczesne techniki obrazowania mózgu pozwalają na dokładną wizualizację struktury i funkcji układu nerwowego:
Tomografia komputerowa (TK) – szybkie badanie, szczególnie przydatne w diagnostyce udarów, krwawień i urazów.
Rezonans magnetyczny (MRI) – dostarcza bardziej szczegółowych obrazów, pozwalając na wykrycie drobnych zmian strukturalnych, ognisk demielinizacji, guzów czy anomalii naczyniowych.
Funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI) – obrazuje aktywność mózgu podczas wykonywania określonych zadań.
Pozytonowa tomografia emisyjna (PET) – ocenia metabolizm mózgu, pomagając w diagnostyce chorób neurodegeneracyjnych.
Elektroencefalografia (EEG) – rejestruje aktywność elektryczną mózgu, niezbędna w diagnostyce padaczki.
Elektromiografia (EMG) i badanie przewodnictwa nerwowego – oceniają funkcję nerwów i mięśni, kluczowe w diagnostyce neuropatii obwodowych i chorób nerwowo-mięśniowych.
Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego – pomocna w diagnostyce infekcji, chorób demielinizacyjnych i nowotworów.
Badania krwi – mogą wykryć markery zapalne, przeciwciała, niedobory witamin czy zaburzenia metaboliczne.
Coraz większe znaczenie ma diagnostyka genetyczna, która pozwala na wykrycie mutacji odpowiedzialnych za choroby neurologiczne o podłożu genetycznym. Jest szczególnie istotna w przypadku chorób neurodegeneracyjnych, jak niektóre postacie choroby Alzheimera czy stwardnienie zanikowe boczne.
Terapia schorzeń neurologicznych jest złożona i często wymaga podejścia multidyscyplinarnego. W zależności od choroby, mogą być stosowane różne metody leczenia:
Leki odgrywają kluczową rolę w leczeniu wielu chorób neurologicznych. Są stosowane zarówno w celu łagodzenia objawów, jak i modyfikacji przebiegu choroby.
W leczeniu chorób neurodegeneracyjnych, jak choroba Parkinsona, stosuje się leki uzupełniające niedobory neuroprzekaźników (lewodopa) lub naśladujące ich działanie (agoniści dopaminy). W chorobie Alzheimera wykorzystuje się inhibitory cholinesterazy (donepezil, rywastygmina) i memantynę.
Choroby autoimmunologiczne, jak stwardnienie rozsiane, wymagają leków immunomodulujących i immunosupresyjnych, w tym interferonów beta, octanu glatirameru, fingolimodu czy przeciwciał monoklonalnych (natalizumab, okrelizumab).
W leczeniu padaczki stosuje się leki przeciwpadaczkowe, dobierane indywidualnie w zależności od typu napadów. Najczęściej wykorzystywane to karbamazepina, lamotrygina, walproiniany, lewetiracetam czy nowsze, jak briwaracetam i cenobamat.
Ból neuropatyczny wymaga specyficznego podejścia, z wykorzystaniem leków przeciwpadaczkowych (gabapentyna, pregabalina), przeciwdepresyjnych (amitryptylina, duloksetyna) oraz opioidów w ciężkich przypadkach.
Rehabilitacja odgrywa kluczową rolę w leczeniu wielu chorób neurologicznych, szczególnie po udarach mózgu, urazach czy w chorobach neurodegeneracyjnych. Obejmuje:
Fizjoterapię – ćwiczenia poprawiające siłę mięśniową, równowagę, koordynację i zakres ruchów.
Terapię zajęciową – ucząca pacjentów strategii radzenia sobie z codziennymi czynnościami.
Terapię mowy – poprawiająca funkcje komunikacyjne i połykanie.
Neuropsychologię – wspierająca funkcje poznawcze i emocjonalne.
W niektórych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne:
Głęboka stymulacja mózgu (DBS) – wszczepienie elektrod do określonych obszarów mózgu, skuteczne w chorobie Parkinsona, dystonii czy drżeniu samoistnym.
Chirurgia padaczki – usunięcie ogniska padaczkowego w przypadkach lekoopornych.
Leczenie operacyjne guzów mózgu, tętniaków czy malformacji naczyniowych.
Postęp w neurologii przynosi coraz nowsze metody leczenia:
Terapie genowe – modyfikacja genów odpowiedzialnych za choroby, np. w rdzeniowym zaniku mięśni (nusinersen, onasemnogen abeparwowek).
Terapie komórkami macierzystymi – wspierające regenerację uszkodzonych tkanek nerwowych.
Nowoczesne terapie biologiczne – przeciwciała monoklonalne w leczeniu migreny przewlekłej czy stwardnienia rozsianego.
Choroby neurologiczne często mają charakter przewlekły i wymagają długotrwałego zarządzania. Wpływają nie tylko na zdrowie fizyczne, ale także na sferę psychiczną i społeczną pacjenta.
Diagnoza choroby neurologicznej często wymaga znaczących zmian w życiu pacjenta i jego rodziny. Kluczowe jest zdobycie rzetelnej wiedzy o chorobie, poznanie metod radzenia sobie z objawami oraz modyfikacja stylu życia:
Dieta – w wielu chorobach neurologicznych zaleca się dietę bogatą w antyoksydanty, kwasy omega-3 i witaminy z grupy B. W przypadku choroby Parkinsona ważna jest odpowiednia podaż białka, a przy padaczce niektórzy pacjenci korzystają z diety ketogenicznej.
Aktywność fizyczna – regularne ćwiczenia dostosowane do możliwości pacjenta mogą poprawić sprawność, równowagę i nastrój.
Techniki relaksacyjne – medytacja, joga czy techniki oddechowe pomagają zmniejszyć stres, który może nasilać objawy wielu schorzeń neurologicznych.
Organizacja codzienności – planowanie aktywności, korzystanie z przypomnień, dostosowanie otoczenia do ograniczeń wynikających z choroby.
Wsparcie psychologiczne jest niezbędnym elementem kompleksowej opieki nad pacjentem neurologicznym. Może obejmować psychoterapię indywidualną, terapię rodzinną czy grupy wsparcia. Organizacje pacjentów, jak Fundacja EPI-BOHATER dla osób z padaczką czy Fundacja Chorób Mózgu, oferują nie tylko wsparcie emocjonalne, ale także edukację i pomoc w uzyskaniu dostępu do nowoczesnych terapii.
Rozwój technologii przynosi coraz więcej rozwiązań wspierających codzienne funkcjonowanie pacjentów neurologicznych:
Aplikacje mobilne – monitorujące objawy, przypominające o lekach czy wspierające rehabilitację poznawczą.
Urządzenia wspomagające mobilność – od lasek i chodzików po zaawansowane egzoszkielety.
Systemy komunikacji alternatywnej – dla pacjentów z zaburzeniami mowy.
Inteligentne domy – dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami neurologicznymi.
Neurologia jest dziedziną dynamicznie rozwijającą się, a postęp w badaniach naukowych i technologii medycznej przynosi nowe możliwości diagnostyczne i terapeutyczne.
Zaawansowane techniki neuroobrazowania, jak obrazowanie tensora dyfuzji (DTI) czy spektroskopia rezonansu magnetycznego, pozwalają na coraz dokładniejszą wizualizację struktur i funkcji mózgu.
Biomarkery w płynie mózgowo-rdzeniowym i krwi (np. białko tau i beta-amyloid w chorobie Alzheimera) umożliwiają wcześniejszą i dokładniejszą diagnostykę.
Metody diagnostyki molekularnej i genetycznej pomagają zidentyfikować przyczyny rzadkich chorób neurologicznych.
W leczeniu stwardnienia rozsianego pojawiło się wiele nowych leków, jak przeciwciała monoklonalne (natalizumab, okrelizumab, alemtuzumab), które znacząco zmieniły perspektywy dla pacjentów.
Dla pacjentów z padaczką lekooporną nadzieją jest cenobamat, który może uwolnić od napadów nawet 28% chorych.
W leczeniu migreny przewlekłej rewolucję przyniosły przeciwciała monoklonalne przeciw CGRP oraz toksyna botulinowa typu A.
W Polsce trwają prace nad programem lekowym dla pacjentów z migreną przewlekłą, co może znacząco poprawić dostęp do nowoczesnych terapii.
Trombektomia mechaniczna w leczeniu udaru niedokrwiennego mózgu jest już dostępna w 18 ośrodkach w Polsce, co znacząco poprawia rokowanie pacjentów.
Terapie genowe i komórkowe dają nadzieję na leczenie chorób dotychczas nieuleczalnych, jak niektóre formy stwardnienia zanikowego bocznego czy dystrofie mięśniowe.
Interfejsy mózg-komputer mogą w przyszłości pozwolić na kontrolowanie urządzeń za pomocą myśli, co byłoby przełomem dla pacjentów z paraliżem.
Personalizowana medycyna, uwzględniająca profil genetyczny pacjenta, może umożliwić bardziej precyzyjne i skuteczne leczenie.
Wczesne objawy chorób neurologicznych mogą być subtelne i niespecyficzne, dlatego często są początkowo ignorowane. Do niepokojących sygnałów, które powinny skłonić do konsultacji z lekarzem, należą: przewlekłe bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, drętwienia i mrowienia kończyn, osłabienie mięśni, problemy z koordynacją ruchów, zaburzenia mowy, trudności z pamięcią i koncentracją, a także zmiany osobowości czy nastroju. W przypadku nagłego pojawienia się objawów, takich jak jednostronne osłabienie, zaburzenia mowy czy widzenia, należy natychmiast szukać pomocy medycznej, gdyż mogą to być objawy udaru mózgu.
Niektóre choroby neurologiczne mają wyraźny komponent genetyczny, inne zaś mogą być związane z predyspozycją genetyczną, która w połączeniu z czynnikami środowiskowymi prowadzi do rozwoju choroby. Do chorób o udowodnionym podłożu genetycznym należą m.in. choroba Huntingtona, niektóre formy choroby Alzheimera, dystrofie mięśniowe czy ataksje rdzeniowo-móżdżkowe. W przypadku rodzinnego występowania chorób neurologicznych, diagnostyka genetyczna może pomóc określić ryzyko zachorowania u krewnych. Na przykład, ryzyko choroby Alzheimera o wczesnym początku u rodzeństwa i potomstwa osoby chorej wynosi około 50%.
Tak, stres może znacząco wpływać na przebieg wielu chorób neurologicznych. W padaczce stres jest znanym czynnikiem wyzwalającym napady, a w chorobie Parkinsona może nasilać drżenie i sztywność mięśni. Pacjenci ze stwardnieniem rozsianym często doświadczają zaostrzenia objawów w okresach wzmożonego stresu. Również w przypadku migreny czy innych bólów głowy, stres jest jednym z głównych czynników wyzwalających. Dlatego techniki zarządzania stresem, takie jak medytacja, joga czy terapia poznawczo-behawioralna, są ważnym elementem kompleksowego leczenia chorób neurologicznych.
Leczenie stwardnienia rozsianego znacząco rozwinęło się w ostatnich latach. Oprócz klasycznych leków immunomodulujących (interferony beta, octan glatirameru), dostępne są now ocześniejsze terapie, jak doustne leki immunosupresyjne (fingolimod, kladrybina, fumaran dimetylu) oraz wysoce skuteczne przeciwciała monoklonalne (natalizumab, okrelizumab, alemtuzumab). Od kwietnia 2024 roku pacjenci w Polsce mają dostęp do podskórnej formy podania natalizumabu, co ułatwia leczenie. Wybór terapii zależy od wielu czynników, w tym aktywności choroby, obecności chorób współistniejących oraz preferencji pacjenta. Dla pacjentów z agresywną formą SM, dostępne są również bardziej intensywne protokoły leczenia, w tym immunoablacja z przeszczepieniem macierzystych komórek krwiotwórczych.
Migrena przewlekła to stan, w którym bóle głowy występują przez co najmniej 15 dni w miesiącu, z czego przynajmniej 8 dni to typowe bóle migrenowe. Diagnostyka opiera się głównie na szczegółowym wywiadzie lekarskim i badaniu neurologicznym, czasem uzupełnionym o badania obrazowe w celu wykluczenia innych przyczyn bólu głowy. W leczeniu migreny przewlekłej stosuje się leki doraźne (tryptany, NLPZ) oraz profilaktyczne. Przełomem w profilaktyce są przeciwciała monoklonalne przeciw CGRP lub jego receptorowi (erenumab, fremanezumab, galcanezumab), które mogą prowadzić do całkowitej remisji u nawet 25% pacjentów. Skuteczna jest również toksyna botulinowa typu A, podawana w formie zastrzyków co 12 tygodni. W Polsce trwają prace nad programem lekowym dla pacjentów z migreną przewlekłą, co poprawi dostęp do tych nowoczesnych terapii.
Wsparcie osoby z chorobą neurologiczną wymaga cierpliwości, empatii i zrozumienia. Przede wszystkim warto zdobyć rzetelną wiedzę o chorobie, aby lepiej rozumieć, z czym zmaga się bliska osoba. Ważne jest oferowanie praktycznej pomocy, dostosowanej do potrzeb pacjenta, ale bez nadmiernej opiekuńczości, która może odbierać poczucie niezależności. Zachęcanie do przestrzegania zaleceń lekarskich i regularne przypominanie o lekach może być bardzo pomocne. Równie istotne jest wsparcie emocjonalne – wysłuchanie obaw, frustacji i lęków, bez osądzania czy minimalizowania problemów. Warto również dbać o własne zdrowie psychiczne, korzystając z grup wsparcia dla opiekunów czy pomocy psychologicznej, gdyż opieka nad osobą przewlekle chorą może być wyczerpująca emocjonalnie.
Dieta może odgrywać istotną rolę w przebiegu niektórych chorób neurologicznych. W chorobie Parkinsona ważne jest odpowiednie planowanie posiłków zawierających białko, gdyż może ono wpływać na wchłanianie lewodopy. Przy stwardnieniu rozsianym zaleca się dietę bogata w antyoksydanty, kwasy omega-3 i witaminę D. W przypadku padaczki lekoopornej u niektórych pacjentów skuteczna jest dieta ketogeniczna, która zmienia metabolizm mózgu i może zmniejszać częstość napadów. Dla pacjentów z migreną ważne jest identyfikowanie i unikanie potencjalnych pokarmowych czynników wyzwalających, takich jak alkohol, produkty zawierające tyraminę, glutaminian sodu czy aspartam. Ogólnie, dieta śródziemnomorska, bogata w świeże warzywa, owoce, ryby, oliwę z oliwek i pełnoziarniste produkty zbożowe, jest korzystna dla zdrowia mózgu i może zmniejszać ryzyko rozwoju chorób neurodegeneracyjnych.
Padaczka lekooporna, dotykająca 20-30% pacjentów z epilepsją, stanowi poważne wyzwanie terapeutyczne. W ostatnich latach pojawiły się jednak nowe możliwości leczenia. Przełomowym lekiem jest cenobamat, który może uwolnić od napadów 11-28% chorych z padaczką lekooporną. Inne nowe leki, jak briwaracetam czy stiripentol, również oferują nadzieję pacjentom nieodpowiadającym na standardowe terapie. Poza farmakoterapią, opcje leczenia obejmują zabiegi chirurgiczne (usunięcie ogniska padaczkowego), stymulację nerwu błędnego, głęboką stymulację mózgu oraz terapie niefarmakologiczne, jak dieta ketogeniczna. Prowadzone są również badania nad nowymi technologiami, takimi jak systemy zamkniętej pętli (closed-loop systems), które wykrywają nadchodzący napad i automatycznie dostarczają leczenie, oraz zaawansowane techniki neuromodulacji. Kluczowe dla skutecznego leczenia padaczki lekoopornej jest dostęp do wysokospecjalistycznych ośrodków epileptologicznych.
