Absenor to preparat oddziałujący na ośrodkowy układ nerwowy o działaniu przeciwpadaczkowym. Leczenie uogólnionych napadów padaczkowych w postaci napadów nieświadomości, napadów ogniskowych i napadów wtórnie uogólnionych oraz leczenie skojarzone innych rodzajów napadów padaczkowych. Leczenie epizodów maniakalnych w chorobie afektywnej dwubiegunowej, w przypadku gdy lit jest przeciwwskazany lub źle tolerowany.
Actimodan to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną modafinil. Jest on wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu nadmiernej senności związanej z narkolepsją, zarówno występującej z katapleksją (utrata napięcia mięśniowego), jak i bez niej. Nadmierna senność definiowana jest jako trudność w utrzymaniu stanu czuwania i zwiększone ryzyko zaśnięcia w nieodpowiednich sytuacjach. Actimodan jest lekiem na receptę.
Acuver to lek, który zawiera betahistynę, substancję czynną o działaniu przeciwwertebro-bazylarnym. Lek ten jest wskazany w leczeniu objawów choroby Ménière’a, takich jak zawroty głowy, szumy uszne, nudności i wymioty. Acuver jest dostępny na receptę.
Adartrel to lek z grupy agonistów dopaminy, który jest stosowany w leczeniu zespołu niespokojnych nóg o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego. Zespół niespokojnych nóg jest chorobą, która powoduje nieodparty przymus poruszania nogami, a czasami ramionami i innymi częściami ciała. Ludzie z tą chorobą często mają problem z siedzeniem, a szczególnie ze snem. Adartrel łagodzi nieprzyjemne odczucia oraz ogranicza przymus poruszania nogami i innymi kończynami. Lek jest dostępny na receptę.
Adavin to lek, który zawiera substancję czynną nicergolinę. Lek ten jest wskazany w leczeniu zaburzeń krążenia mózgowego i metabolizmu mózgu, takich jak napady przemijającego niedokrwienia mózgu, zaburzenia pamięci i koncentracji. Lek zwiększa ukrwienie w tkankach, szczególnie w mózgu, poprawia przepływ krwi w układzie krążenia oraz pobudza metabolizm komórek mózgu. Adavin jest dostępny na receptę.
Adifemu to lek zawierający fumaran dimetylu, stosowany w leczeniu rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego (SM) u pacjentów od 13. roku życia. Choroba ta uszkadza ośrodkowy układ nerwowy, powodując okresowe nasilenie objawów neurologicznych, takich jak zaburzenia chodu, równowagi oraz osłabienie wzroku. Adifemu pomaga powstrzymać układ odpornościowy przed uszkadzaniem mózgu i rdzenia kręgowego, spowalniając postęp choroby i łagodząc jej objawy.
Agapurin SR 400 to lek zawierający pentoksyfyllinę, który jest stosowany do poprawy krążenia krwi. Pentoksyfyllina zwiększa elastyczność czerwonych krwinek, hamuje agregację płytek krwi i zmniejsza lepkość krwi, co prowadzi do poprawy przepływu krwi. Agapurin SR 400 jest stosowany w leczeniu objawów niedokrwienia kończyn dolnych, takich jak ból nóg podczas chodzenia, ból spoczynkowy i owrzodzenia. Agapurin SR 400 jest dostępny tylko na receptę.
Akineton to lek przeciwcholinergiczny o silnym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy, stosowany w leczeniu choroby Parkinsona oraz zaburzeń pozapiramidowych w postaci mimowolnych, nieprawidłowych ruchów. Jest szczególnie wskazany w sytuacjach, gdy wymagane jest szybkie działanie, oraz w terapii wstępnej w ciężkich przypadkach parkinsonizmu.
Lek o działaniu cholinolitycznym, łagodzący objawy choroby Parkinsona oraz dyskinez wywołanych stosowaniem leków cholinergicznych. Leczenie sztywności mięśniowej, drżenia i spowolnienia ruchowego w chorobie Parkinsona. Leczenie zaburzeń motorycznych w zespołach pozapiramidowych (parkinsonowskich i dystonicznych) wywołanych przez neuroleptyki i podobnie działające leki, np. wczesnych dyskinez, akatyzji i objawów parkinsonowskich.
Aldemyl to lek stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów z łagodnym do umiarkowanie ciężkim otępieniem typu alzheimerowskiego. Substancją czynną leku jest rywastygmina, która należy do grupy substancji zwanych inhibitorami cholinesterazy. Działanie rywastygminy polega na blokowaniu enzymów powodujących rozpad acetylocholiny, co pomaga w łagodzeniu objawów choroby Alzheimera. Lek jest dostępny na receptę.
Almozen to lek na receptę, który jest agonistą receptora serotoninowego 5-HT1. Zawiera substancję czynną almotryptan. Jest stosowany do doraźnego leczenia napadów migreny z aurą lub bez niej. Dorośli w wieku 18-65 lat powinni przyjmować go niezależnie od posiłku, jak najwcześniej po wystąpieniu bólu migrenowego. Zalecana dawka wynosi 12,5 mg. Lek nie powinien być stosowany w profilaktyce migreny.
Altein to lek przeciwpadaczkowy zawierający substancję czynną lewetyracetam. Jest stosowany jako monoterapia w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat z nowo rozpoznaną padaczką. Może być również stosowany jako terapia wspomagająca w leczeniu napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną. Altein jest dostępny na receptę.
Altzer to lek, którego substancją czynną jest chlorowodorek donepezylu. Działa poprzez zwiększanie ilości substancji zwanej acetylocholiną w mózgu. Jest to lek z grupy inhibitorów acetylocholinesterazy. Stosuje się go w leczeniu objawów otępienia (zmian w sposobie działania mózgu) u osób z łagodną lub umiarkowanie ciężką chorobą Alzheimera. Lek Altzer jest przeznaczony wyłącznie do stosowania przez osoby dorosłe i jest dostępny na receptę.
Alzepezil to lek dostępny na receptę, który jest specyficznym i odwracalnym inhibitorem acetylocholinoesterazy. Stosuje się go w leczeniu objawów otępienia u pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą Alzheimera w postaci łagodnej do umiarkowanie ciężkiej. Lek ten poprawia pamięć i myślenie, a jego skuteczność jest zależna od dawki. Jest przeznaczony wyłącznie dla osób dorosłych.
Alzepezil ODT to lek, który należy do grupy inhibitorów acetylocholinesterazy. Stosuje się go w leczeniu objawów demencji (zaburzenia racjonalnego zachowania) u osób z rozpoznaną łagodną i średnio zaawansowaną chorobą Alzheimera. Lek jest przeznaczony wyłącznie dla dorosłych i jest dostępny na receptę.
Amantix to lek, którego substancją czynną jest siarczan amantadyny. Jest to lek dopaminergiczny, co oznacza, że może zwiększać poziom pewnych związków chemicznych przenoszących impulsy w układzie nerwowym, w tym w mózgu. Amantix stosowany jest w leczeniu objawów towarzyszących chorobie Parkinsona, takich jak drżenie i sztywność. Produkt leczniczy wykorzystywany jest także w terapii polekowych zaburzeń ruchowych. Lek jest dostępny na receptę.
Amifampridine SERB to specjalistyczny lek zawierający amifamprydynę, przeznaczony do leczenia zespołu miastenicznego Lamberta-Eatona (LEMS). Poprawia przekazywanie sygnałów nerwowych do mięśni poprzez zwiększenie uwalniania acetylocholiny, co pomaga w redukcji objawów osłabienia mięśni.
Amigrenex to lek stosowany w leczeniu migreny. Zawiera substancję czynną rimegepant, która jest inhibitorem receptora peptydu powiązanego z genem kalcytoniny, co pomaga złagodzić objawy migreny. Lek jest dostępny na receptę. Wskazaniem do stosowania Amigrenexu jest leczenie ostrego napadu migreny u dorosłych.
Amizepin to lek przeciwpadaczkowy (przeciwdrgawkowy) dostępny na receptę. Stosowany jest w leczeniu niektórych rodzajów padaczki, w leczeniu bólu występującego w przebiegu niektórych chorób neurologicznych, takich jak neuralgia nerwu trójdzielnego. Ponadto, stosuje się go również w zapobieganiu dwubiegunowym zaburzeniom nastroju i w leczeniu alkoholowego zespołu abstynencyjnego, czyli objawów pojawiających się u osób uzależnionych od alkoholu, gdy przestaną pić lub znacznie ograniczą spożycie alkoholu.
Amizepin PPH to lek w formie tabletek, który zawiera substancję czynną karbamazepinę. Jest to lek przeciwdrgawkowy, który wykazuje działanie przeciwdrgawkowe, może też modyfikować pewien rodzaj bólu i regulować zaburzenia nastroju. Stosowany jest w leczeniu niektórych rodzajów padaczki, w leczeniu bólu występującego w przebiegu niektórych chorób neurologicznych (takich jak neuralgia nerwu trójdzielnego). Lek jest dostępny na receptę.
Aparxon PR to lek, który jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. Działa poprzez pobudzanie receptorów dopaminowych w mózgu, co pomaga złagodzić objawy choroby. Jest dostępny na receptę i ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu. Wskazaniem do stosowania Aparxon PR jest choroba Parkinsona, zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z lewodopą.
Apo-Doperil to lek stosowany w leczeniu łagodnej i średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Należy do grupy leków zwanych inhibitorami acetylocholinesterazy. Lek ten dostępny jest na receptę. Wskazaniem do stosowania Apo-Doperil jest łagodna i średnio ciężka postać otępienia w chorobie Alzheimera.
APO-go Ampoules to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań i infuzji, który podaje się podskórnie. Jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. Lek skraca czas pozostawania w znieruchomieniu pacjentów z chorobą Parkinsona. Pomimo tego, że lek zawiera substancję aktywną pod nazwą apomorfina, to nie zawiera morfiny. Jest dostępny na receptę.
Apo-go PEN to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań podskórnych. Jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. Lek ten skraca czas pozostawania w znieruchomieniu pacjentów z chorobą Parkinsona. Jest dostępny na receptę.
Apo-go PFS to lek na receptę, który ma postać roztworu do infuzji. Jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. Lek skraca czas pozostawania w znieruchomieniu pacjentów z chorobą Parkinsona. Pomimo tego, że lek zawiera substancję aktywną pod nazwą apomorfina, to nie zawiera morfiny.
Apobetina to lek na receptę, który zawiera substancję czynną betahistynę. Jest stosowany w leczeniu choroby Meniere’a, która objawia się zawrotami głowy, postępującą utratą słuchu oraz szumami usznymi. Lek działa na układ nerwowy, poprawiając przepływ krwi w uchu wewnętrznym, co prowadzi do obniżenia zwiększonego ciśnienia.
Lek ApoMigra jest lekiem na receptę, który należy do grupy leków nazywanych tryptanami. Jest stosowany w leczeniu napadów migrenowych, które mogą być spowodowane przez przemijające rozszerzenie naczyń krwionośnych w głowie. Lek działa dopiero po wystąpieniu napadu migrenowego, pomagając zlikwidować ból głowy i złagodzić inne objawy towarzyszące migrenie. Każda tabletka leku ApoMigra zawiera pojedynczą dawkę sumatryptanu.
ApoRopin to lek, który zawiera substancję czynną o nazwie ropinirol. Jest to lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. Ropinirol działa poprzez pobudzanie receptorów dopaminowych w mózgu, co pomaga złagodzić objawy choroby Parkinsona. Lek jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania to początkowe leczenie choroby Parkinsona w monoterapii, a następnie w skojarzeniu z lewodopą, gdy działanie lewodopy staje się niewystarczające lub pojawiają się fluktuacje efektu terapeutycznego.
Lek AQUIPTA zawiera substancję czynną atogepant i jest stosowany w profilaktyce migreny u dorosłych, którzy doświadczają migreny przez co najmniej 4 dni w miesiącu¹. Działa poprzez blokowanie receptorów dla peptydu związanego z genem kalcytoniny (CGRP), co pomaga zapobiegać migrenom. AQUIPTA jest dostępna wyłącznie na receptę.
Arbicen to lek, który jest stosowany w leczeniu rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego (SM) u pacjentów w wieku 13 lat i starszych.
Aregalu jest lekiem immunomodulującym, który reguluje układ odpornościowy w celu ograniczenia stanu zapalnego. Jest często stosowany u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, ponieważ stan zapalny u tych pacjentów prowadzi do uszkodzenia nerwów. Lek jest dostępny na receptę.
Aricept to lek w formie tabletek powlekanych, stosowany w leczeniu objawowym łagodnej do średnio ciężkiej postaci otępienia w chorobie Alzheimera. Choroba Alzheimera jest rodzajem otępienia, jest to nieuleczalna i postępująca choroba neurodegeneracyjna, prowadząca do śmierci pacjenta. Lek jest dostępny na receptę.
Arkvimma to lek przeciwpadaczkowy zawierający lakozamid. Jest dostępny na receptę. Lek ten jest stosowany w celu zmniejszenia liczby napadów (drgawek) u osób dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 4 roku życia. Produkt leczniczy Arkvimma jest wskazany w monoterapii oraz w terapii wspomagającej w leczeniu napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych.
Arlevert to lek w formie tabletek, który zawiera dwie substancje czynne. Stosuje się go w celu ograniczenia objawów zawrotów głowy różnego pochodzenia. Lek zmniejsza uczucie zawrotów głowy lub wirowania i nudności. Substancje aktywne stosowane jednocześnie, działają bardziej skutecznie niż użyte osobno. Arlevert jest dostępny na receptę.
Aropilo to lek na receptę, który zawiera substancję czynną o nazwie ropinirol. Jest to lek dopaminergiczny, który działa poprzez pobudzanie receptorów dopaminowych w mózgu. Aropilo jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona oraz w objawowym leczeniu umiarkowanego do ciężkiego zespołu niespokojnych nóg. Zespół niespokojnych nóg to stan, który dotyczy kończyn dolnych i czasem ramion.
Aropilo SR to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona. Jest to agonista receptorów dopaminowych, co oznacza, że wiąże się z tymi receptorami i daje efekty podobne do dopaminy. Lek ten jest dostępny w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, co oznacza, że jego składniki są uwalniane stopniowo, aby zapewnić długotrwałe działanie. Wskazania do stosowania to leczenie choroby Parkinsona.
Artigo to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu zawrotów głowy różnego pochodzenia u dorosłych. Zawiera dwie substancje czynne – dimenhydraminę i cynaryzynę – które wykazują działanie przeciwcholinergiczne, parasympatykolityczne i depresyjne na OUN. Lek jest dostępny w formie tabletek powlekanych.
Asanix to lek, który zawiera substancję czynną rasagilinę. Jest stosowany u dorosłych w leczeniu choroby Parkinsona. Może być podawany w połączeniu z lewodopą lub bez niej. W chorobie Parkinsona dochodzi do utraty komórek, które produkują dopaminę w mózgu. Lek jest dostępny na receptę.
Asanix PPH to lek na receptę, który zawiera substancję czynną rasagilinę. Jest stosowany u dorosłych w leczeniu choroby Parkinsona. Można go podawać łącznie z lewodopą (innym lekiem stosowanym w leczeniu choroby Parkinsona) lub bez lewodopy. Choroba Parkinsona powoduje utratę komórek wytwarzających dopaminę w mózgu, co wpływa na kontrolę ruchu.
Atenza to lek na receptę, który zawiera metylofenidat. Jest stosowany w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat. Lek działa poprawiając czynność pewnych części mózgu, które są mniej aktywne, co może pomóc w poprawie uwagi, koncentracji i zmniejszeniu zachowań impulsywnych.
Atmina to lek zawierający rywastygminę, substancję czynną z grupy inhibitorów cholinesterazy. Jest stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego o nasileniu łagodnym do umiarkowanie ciężkim. Rywastygmina działa poprzez zwiększenie stężenia neuroprzekaźnika acetylocholiny w mózgu, co pomaga w łagodzeniu objawów choroby Alzheimera. Lek jest dostępny na receptę.
Lek Atofab zawiera atomoksetynę i jest stosowany w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Jest dostępny na receptę. Przyjmowanie leku jest niewskazane, jeśli pacjent ma uczulenie na atomoksetynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku. Lek jest dostępny w postaci twardych kapsułek.
Atomoksetyna Medice to lek na receptę, który zawiera atomoksetynę jako substancję czynną. Jest to lek z grupy sympatykomimetyków o działaniu ośrodkowym, stosowany w leczeniu ADHD u dzieci powyżej 6 roku życia, młodzieży i osób dorosłych. Atomoksetyna zwiększa stężenie noradrenaliny w mózgu, co pomaga zwiększyć koncentrację oraz zmniejszyć impulsywność i nadmierną ruchliwość u pacjentów z ADHD.
Atomoxetine Accord to lek zawierający atomoksetynę, który jest stosowany w leczeniu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u dzieci powyżej 6 roku życia oraz u młodzieży. Atomoksetyna zwiększa stężenie noradrenaliny w mózgu, co pomaga zwiększyć koncentrację oraz zmniejszyć impulsywność i nadmierną ruchliwość u pacjentów z ADHD. Lek ten nie ma działania stymulującego i dlatego nie powoduje uzależnienia. Jest dostępny na receptę.
Lek Atomoxetine NeuroPharma zawiera substancję czynną atomoksetynę. Jest to lek stosowany w leczeniu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD. Atomoksetyna zwiększa stężenie noradrenaliny w mózgu, co pomaga zwiększyć koncentrację oraz zmniejszyć impulsywność i nadmierną ruchliwość u pacjentów z ADHD. Lek ten jest dostępny na receptę.
Aubagio to lek na receptę, który zawiera substancję czynną teryflunomid. Jest to lek stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów, dzieci i młodzieży w wieku 10 lat i starszych ze stwardnieniem rozsianym o przebiegu rzutowo-ustępującym. Teryflunomid działa jako środek immunomodulujący, regulując układ odpornościowy, aby ograniczyć jego atak na układ nerwowy.
AuroBetina zawiera betahistynę, analog histaminy, stosowaną w leczeniu choroby Ménière’a i zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego. Działa poprzez poprawę przepływu krwi w uchu wewnętrznym, co obniża zwiększone ciśnienie, łagodząc objawy takie jak zawroty głowy, dzwonienie w uszach i problemy ze słuchem.
AuroMemo to lek na receptę, który zawiera substancję czynną memantynę (chlorowodorek memantyny). Jest to lek przeciwdziałający otępieniu, który działa na receptory NMDA występujące w mózgu. AuroMemo jest stosowany w leczeniu pacjentów z chorobą Alzheimera o nasileniu umiarkowanym do ciężkim. Lek ten jest dostępny w postaci tabletek powlekanych.
Auroxetyn to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) u dzieci, młodzieży i dorosłych. Substancją czynną jest atomoksetyna, która zwiększa stężenie noradrenaliny w mózgu. Lek ten należy stosować jako element kompleksowego programu leczenia, który obejmuje również metody niefarmakologiczne. Leku nie należy stosować w przypadku uczulenia na atomoksetynę lub u dzieci poniżej sześciu lat.
Avonex to lek zawierający interferon beta-1a, który jest stosowany w leczeniu stwardnienia rozsianego. Lek ten ma na celu zmniejszenie liczby nawrotów choroby. Avonex jest dostępny jako roztwór do wstrzykiwań. Jest to lek na receptę.
Choroby neurologiczne dotykają miliony osób na całym świecie, znacząco wpływając na jakość życia pacjentów i ich rodzin. Schorzenia układu nerwowego obejmują szeroki wachlarz dolegliwości, od łagodnych zaburzeń do poważnych chorób neurodegeneracyjnych, które mogą prowadzić do niepełnosprawności. Układ nerwowy, składający się z mózgu, rdzenia kręgowego i nerwów obwodowych, odpowiada za kluczowe funkcje organizmu – od podstawowych procesów życiowych po złożone funkcje poznawcze. Zaburzenia w jego funkcjonowaniu mogą wynikać z uwarunkowań genetycznych, czynników środowiskowych, infekcji, urazów czy procesów autoimmunologicznych. Wczesna diagnostyka i odpowiednie leczenie mają kluczowe znaczenie dla skutecznego zarządzania chorobami neurologicznymi, a dzięki postępowi medycyny i nowoczesnym terapiom, wielu pacjentów może cieszyć się poprawą jakości życia mimo przewlekłego charakteru tych schorzeń.
Układ nerwowy to skomplikowana sieć struktur odpowiedzialnych za kontrolę i koordynację wszystkich procesów zachodzących w organizmie. Dzieli się na ośrodkowy układ nerwowy (mózg i rdzeń kręgowy) oraz obwodowy układ nerwowy (nerwy obwodowe). Ta złożona struktura odpowiada za odbieranie bodźców z otoczenia, przetwarzanie informacji, koordynację ruchów, regulację funkcji narządów wewnętrznych oraz umożliwia funkcje wyższe, takie jak myślenie, pamięć czy emocje.
Zdrowie układu nerwowego można wspierać poprzez odpowiednią dietę bogatą w antyoksydanty i nienasycone kwasy tłuszczowe, regularne ćwiczenia fizyczne, aktywność umysłową oraz redukcję stresu. Badania pokazują, że takie działania mogą zmniejszyć ryzyko występowania niektórych chorób neurologicznych, szczególnie neurodegeneracyjnych, jak choroba Alzheimera czy Parkinsona.
Niezwykłą cechą układu nerwowego jest jego neuroplastyczność – zdolność do zmian i adaptacji w odpowiedzi na doświadczenia i uszkodzenia. Ta właściwość stanowi podstawę procesów uczenia się, pamięci oraz rehabilitacji po urazach mózgu czy rdzenia kręgowego. Dzięki neuroplastyczności, mózg może reorganizować swoją strukturę i funkcję, co daje nadzieję pacjentom po udarach czy z innymi uszkodzeniami neurologicznymi.
Choroba Alzheimera jest najczęstszą przyczyną otępienia u osób starszych, charakteryzującą się postępującą utratą pamięci, zdolności poznawczych i funkcji wykonawczych. W mózgu pacjentów dochodzi do gromadzenia się złogów białka beta-amyloidu oraz splątków neurofibrylarnych, co prowadzi do obumierania komórek nerwowych.
Leczenie farmakologiczne choroby Alzheimera opiera się na dwóch głównych grupach leków. Inhibitory cholinesterazy (donepezil, rywastygmina, galantamina) zwiększają poziom acetylocholiny – neurotransmitera kluczowego dla procesów pamięciowych. Druga grupa to antagoniści receptora NMDA (memantyna), regulujące aktywność glutaminianu, którego nadmiar może prowadzić do śmierci neuronów. W ostatnich latach pojawił się też pierwszy lek przyczynowy – aducanumab, który pomaga usuwać złogi amyloidu z mózgu.
Oprócz farmakoterapii, ważną rolę odgrywa terapia poznawcza, aktywizacja fizyczna pacjenta oraz odpowiednie wsparcie psychologiczne dla rodziny i opiekunów.
Choroba Parkinsona to postępujące schorzenie neurodegeneracyjne, które rozwija się na skutek zaniku neuronów dopaminergicznych w istocie czarnej mózgu. Charakterystyczne objawy obejmują drżenie spoczynkowe, sztywność mięśniową, spowolnienie ruchowe (bradykinezja) oraz zaburzenia postawy i chodu. U wielu pacjentów występują również objawy pozaruchowe, jak depresja, zaburzenia snu, problemy z węchem czy zaparcia.
Diagnostyka choroby Parkinsona opiera się głównie na badaniu klinicznym, jednak w celu wykluczenia innych schorzeń mogą być wykonane badania obrazowe (rezonans magnetyczny) czy testy neurologiczne. Charakterystyczne jest drżenie spoczynkowe, które ustępuje podczas wykonywania celowych ruchów, oraz stopniowe zmniejszanie się pisma (mikrografia).
Leczenie farmakologiczne koncentruje się na uzupełnianiu niedoboru dopaminy lub stymulacji receptorów dopaminowych. Podstawowym lekiem jest lewodopa, prekursor dopaminy, często podawana w połączeniu z inhibitorami dekarboksylazy (karbidopa, benserazyd), które zapobiegają jej rozkładowi poza mózgiem. Stosuje się także agonistów dopaminy (ropinirol, pramipeksol, rotygotyna), inhibitory MAO-B (selegilina, rasagilina) oraz inhibitory COMT (entakapon). W zaawansowanych przypadkach rozważa się leczenie chirurgiczne, w tym głęboką stymulację mózgu (DBS).
Istotnym elementem terapii są również rehabilitacja ruchowa, terapia mowy oraz wsparcie psychologiczne.
Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje osłonki mielinowe neuronów w ośrodkowym układzie nerwowym. Prowadzi to do powstawania ognisk demielinizacji i zaburzeń przewodnictwa nerwowego.
Objawy SM są bardzo zróżnicowane i zależą od lokalizacji zmian demielinizacyjnych. Mogą obejmować zaburzenia widzenia (podwójne widzenie, zapalenie nerwu wzrokowego), osłabienie mięśni, zaburzenia koordynacji i równowagi, drętwienia i mrowienia, problemy z kontrolą pęcherza moczowego, a także zmęczenie i zaburzenia poznawcze.
Leczenie stwardnienia rozsianego znacząco rozwinęło się w ostatnich latach, oferując pacjentom wiele opcji terapeutycznych. W leczeniu rzutów stosuje się glikokortykosteroidy (metylprednizolon) podawane dożylnie. Leczenie modyfikujące przebieg choroby obejmuje leki immunomodulujące (interferony beta, octan glatirameru), leki immunosupresyjne (fingolimod, kladrybina) oraz przeciwciała monoklonalne (natalizumab, okrelizumab, alemtuzumab). Od kwietnia 2024 roku pacjenci w Polsce mają dostęp do podskórnej formy podania terapii natalizumabem, co znacząco ułatwia leczenie.
Ważnym elementem terapii SM jest kompleksowa rehabilitacja, leczenie objawowe (np. spastyczności, bólu, zmęczenia) oraz wsparcie psychologiczne.
Neuropatia obwodowa to zespół objawów wynikających z uszkodzenia nerwów obwodowych. Może dotyczyć jednego nerwu (mononeuropatia) lub wielu nerwów jednocześnie (polineuropatia). Najczęstszymi przyczynami są cukrzyca, nadużywanie alkoholu, niedobory witamin (szczególnie B12), choroby autoimmunologiczne, infekcje, toksyny oraz działania niepożądane niektórych leków.
Objawy neuropatii obwodowej różnią się w zależności od rodzaju uszkodzonych włókien nerwowych. Typowo obejmują drętwienia, mrowienia, pieczenie, ból, osłabienie mięśni, zaburzenia czucia oraz problemy z koordynacją. W przypadkach uszkodzenia nerwów autonomicznych mogą wystąpić zaburzenia potliwości, niestabilność ciśnienia tętniczego czy dysfunkcje pęcherza moczowego.
Leczenie neuropatii obwodowej zależy od przyczyny. W przypadku neuropatii cukrzycowej kluczowe jest utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy we krwi. W terapii bólu neuropatycznego stosuje się leki przeciwpadaczkowe (gabapentyna, pregabalina), przeciwdepresyjne (amitryptylina, duloksetyna, wenlafaksyna) oraz miejscowe (plastry z lidokainą, kapsaicyna). Istotna jest również suplementacja witamin z grupy B, fizjoterapia oraz rehabilitacja.
Padaczka to przewlekła choroba neurologiczna charakteryzująca się nawracającymi, nieprowokowanymi napadami padaczkowymi, które są wynikiem nieprawidłowych wyładowań elektrycznych w mózgu. Dotyka około 1% populacji, co w Polsce oznacza 300-400 tysięcy pacjentów.
Objawy padaczki zależą od rodzaju napadu i mogą obejmować drgawki, utratę świadomości, zaburzenia czucia, halucynacje lub automatyzmy (powtarzalne, nieskoordynowane ruchy). U niektórych pacjentów występują charakterystyczne aury, czyli specyficzne odczucia poprzedzające napad.
Leczenie padaczki opiera się głównie na farmakoterapii. Stosuje się leki przeciwpadaczkowe, takie jak karbamazepina, lamotrygina, walproiniany, lewetiracetam, okskarbazepina czy topiramat. Wybór leku zależy od typu napadów, wieku pacjenta, chorób współistniejących oraz potencjalnych działań niepożądanych.
Szczególnym wyzwaniem jest padaczka lekooporna, występująca u 20-30% pacjentów. W takich przypadkach stosuje się kombinacje leków, rozważa leczenie chirurgiczne, stymulację nerwu błędnego lub dietę ketogeniczną. Nadzieję dają nowe leki, jak briwaracetam, stiripentol czy cenobamat, który może uwolnić od napadów 11-28% pacjentów lekoopornych.
Migrena to neurologiczna choroba napadowa charakteryzująca się nawracającymi, pulsującymi bólami głowy, często jednostronnymi, którym mogą towarzyszyć nudności, wymioty, nadwrażliwość na światło i dźwięki. Jest drugą co do częstości występowania neurologiczną chorobą napadową, znacząco obniżającą jakość życia pacjentów.
W przypadku migreny przewlekłej, gdy bóle głowy występują przez co najmniej 15 dni w miesiącu, przez okres dłuższy niż 3 miesiące, leczenie jest szczególnie trudne. W Polsce obecnie trwają prace nad programem lekowym dla pacjentów z migreną przewlekłą.
Leczenie migreny dzieli się na doraźne (przerywające napad) i profilaktyczne (zapobiegające napadom). W leczeniu doraźnym stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, tryptany (sumatryptan, zolmitryptan), a w ciężkich przypadkach leki przeciwwymiotne i opioidy. W profilaktyce migreny przewlekłej przełomem okazały się przeciwciała monoklonalne przeciw peptydowi związanemu z genem kalcytoniny (CGRP) lub jego receptorowi (erenumab, fremanezumab, galcanezumab), a także toksyna botulinowa typu A. Te nowoczesne terapie mogą prowadzić do całkowitej remisji u nawet 25% pacjentów z migreną przewlekłą.
Udar mózgu to nagłe zaburzenie krążenia mózgowego, prowadzące do uszkodzenia tkanki nerwowej. Wyróżnia się udary niedokrwienne (około 80% przypadków), spowodowane zatorem lub zakrzepem naczynia, oraz udary krwotoczne, wynikające z pęknięcia naczynia i wylewu krwi do mózgu.
Objawy udaru rozwijają się gwałtownie i mogą obejmować jednostronne osłabienie lub paraliż, zaburzenia mowy, zaburzenia widzenia, zawroty głowy, silny ból głowy oraz problemy z koordynacją. Kluczowa jest szybka diagnostyka i leczenie – im szybciej pacjent trafi do szpitala, tym większe szanse na ograniczenie uszkodzeń mózgu.
W leczeniu udaru niedokrwiennego, jeśli pacjent trafi do szpitala w ciągu 4,5 godziny od pojawienia się objawów, można zastosować leczenie trombolityczne (alteplaza), które rozpuszcza zakrzep. Nowszą metodą jest trombektomia mechaniczna, polegająca na mechanicznym usunięciu zakrzepu za pomocą specjalnego cewnika. Ta procedura może być stosowana nawet do 24 godzin od wystąpienia objawów u wybranych pacjentów. W Polsce funkcjonuje już 18 ośrodków wykonujących zabiegi trombektomii mechanicznej.
Po przebytym udarze kluczowa jest rehabilitacja neurologiczna, która pomaga odzyskać utracone funkcje poprzez wykorzystanie neuroplastyczności mózgu.
Diagnostyka neurologiczna obejmuje szereg badań i procedur, które pomagają ustalić przyczynę objawów i postawić właściwą diagnozę. Proces diagnostyczny zazwyczaj rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu lekarskiego i badania neurologicznego.
Badanie neurologiczne obejmuje ocenę funkcji poznawczych, równowagi, koordynacji, odruchów, siły mięśniowej, czucia oraz funkcji nerwów czaszkowych. Lekarz może również przeprowadzić specjalistyczne testy, jak badanie chodu czy ocenę pisma.
W zależności od podejrzewanego schorzenia, mogą być zalecone dodatkowe badania:
Nowoczesne techniki obrazowania mózgu pozwalają na dokładną wizualizację struktury i funkcji układu nerwowego:
Tomografia komputerowa (TK) – szybkie badanie, szczególnie przydatne w diagnostyce udarów, krwawień i urazów.
Rezonans magnetyczny (MRI) – dostarcza bardziej szczegółowych obrazów, pozwalając na wykrycie drobnych zmian strukturalnych, ognisk demielinizacji, guzów czy anomalii naczyniowych.
Funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI) – obrazuje aktywność mózgu podczas wykonywania określonych zadań.
Pozytonowa tomografia emisyjna (PET) – ocenia metabolizm mózgu, pomagając w diagnostyce chorób neurodegeneracyjnych.
Elektroencefalografia (EEG) – rejestruje aktywność elektryczną mózgu, niezbędna w diagnostyce padaczki.
Elektromiografia (EMG) i badanie przewodnictwa nerwowego – oceniają funkcję nerwów i mięśni, kluczowe w diagnostyce neuropatii obwodowych i chorób nerwowo-mięśniowych.
Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego – pomocna w diagnostyce infekcji, chorób demielinizacyjnych i nowotworów.
Badania krwi – mogą wykryć markery zapalne, przeciwciała, niedobory witamin czy zaburzenia metaboliczne.
Coraz większe znaczenie ma diagnostyka genetyczna, która pozwala na wykrycie mutacji odpowiedzialnych za choroby neurologiczne o podłożu genetycznym. Jest szczególnie istotna w przypadku chorób neurodegeneracyjnych, jak niektóre postacie choroby Alzheimera czy stwardnienie zanikowe boczne.
Terapia schorzeń neurologicznych jest złożona i często wymaga podejścia multidyscyplinarnego. W zależności od choroby, mogą być stosowane różne metody leczenia:
Leki odgrywają kluczową rolę w leczeniu wielu chorób neurologicznych. Są stosowane zarówno w celu łagodzenia objawów, jak i modyfikacji przebiegu choroby.
W leczeniu chorób neurodegeneracyjnych, jak choroba Parkinsona, stosuje się leki uzupełniające niedobory neuroprzekaźników (lewodopa) lub naśladujące ich działanie (agoniści dopaminy). W chorobie Alzheimera wykorzystuje się inhibitory cholinesterazy (donepezil, rywastygmina) i memantynę.
Choroby autoimmunologiczne, jak stwardnienie rozsiane, wymagają leków immunomodulujących i immunosupresyjnych, w tym interferonów beta, octanu glatirameru, fingolimodu czy przeciwciał monoklonalnych (natalizumab, okrelizumab).
W leczeniu padaczki stosuje się leki przeciwpadaczkowe, dobierane indywidualnie w zależności od typu napadów. Najczęściej wykorzystywane to karbamazepina, lamotrygina, walproiniany, lewetiracetam czy nowsze, jak briwaracetam i cenobamat.
Ból neuropatyczny wymaga specyficznego podejścia, z wykorzystaniem leków przeciwpadaczkowych (gabapentyna, pregabalina), przeciwdepresyjnych (amitryptylina, duloksetyna) oraz opioidów w ciężkich przypadkach.
Rehabilitacja odgrywa kluczową rolę w leczeniu wielu chorób neurologicznych, szczególnie po udarach mózgu, urazach czy w chorobach neurodegeneracyjnych. Obejmuje:
Fizjoterapię – ćwiczenia poprawiające siłę mięśniową, równowagę, koordynację i zakres ruchów.
Terapię zajęciową – ucząca pacjentów strategii radzenia sobie z codziennymi czynnościami.
Terapię mowy – poprawiająca funkcje komunikacyjne i połykanie.
Neuropsychologię – wspierająca funkcje poznawcze i emocjonalne.
W niektórych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne:
Głęboka stymulacja mózgu (DBS) – wszczepienie elektrod do określonych obszarów mózgu, skuteczne w chorobie Parkinsona, dystonii czy drżeniu samoistnym.
Chirurgia padaczki – usunięcie ogniska padaczkowego w przypadkach lekoopornych.
Leczenie operacyjne guzów mózgu, tętniaków czy malformacji naczyniowych.
Postęp w neurologii przynosi coraz nowsze metody leczenia:
Terapie genowe – modyfikacja genów odpowiedzialnych za choroby, np. w rdzeniowym zaniku mięśni (nusinersen, onasemnogen abeparwowek).
Terapie komórkami macierzystymi – wspierające regenerację uszkodzonych tkanek nerwowych.
Nowoczesne terapie biologiczne – przeciwciała monoklonalne w leczeniu migreny przewlekłej czy stwardnienia rozsianego.
Choroby neurologiczne często mają charakter przewlekły i wymagają długotrwałego zarządzania. Wpływają nie tylko na zdrowie fizyczne, ale także na sferę psychiczną i społeczną pacjenta.
Diagnoza choroby neurologicznej często wymaga znaczących zmian w życiu pacjenta i jego rodziny. Kluczowe jest zdobycie rzetelnej wiedzy o chorobie, poznanie metod radzenia sobie z objawami oraz modyfikacja stylu życia:
Dieta – w wielu chorobach neurologicznych zaleca się dietę bogatą w antyoksydanty, kwasy omega-3 i witaminy z grupy B. W przypadku choroby Parkinsona ważna jest odpowiednia podaż białka, a przy padaczce niektórzy pacjenci korzystają z diety ketogenicznej.
Aktywność fizyczna – regularne ćwiczenia dostosowane do możliwości pacjenta mogą poprawić sprawność, równowagę i nastrój.
Techniki relaksacyjne – medytacja, joga czy techniki oddechowe pomagają zmniejszyć stres, który może nasilać objawy wielu schorzeń neurologicznych.
Organizacja codzienności – planowanie aktywności, korzystanie z przypomnień, dostosowanie otoczenia do ograniczeń wynikających z choroby.
Wsparcie psychologiczne jest niezbędnym elementem kompleksowej opieki nad pacjentem neurologicznym. Może obejmować psychoterapię indywidualną, terapię rodzinną czy grupy wsparcia. Organizacje pacjentów, jak Fundacja EPI-BOHATER dla osób z padaczką czy Fundacja Chorób Mózgu, oferują nie tylko wsparcie emocjonalne, ale także edukację i pomoc w uzyskaniu dostępu do nowoczesnych terapii.
Rozwój technologii przynosi coraz więcej rozwiązań wspierających codzienne funkcjonowanie pacjentów neurologicznych:
Aplikacje mobilne – monitorujące objawy, przypominające o lekach czy wspierające rehabilitację poznawczą.
Urządzenia wspomagające mobilność – od lasek i chodzików po zaawansowane egzoszkielety.
Systemy komunikacji alternatywnej – dla pacjentów z zaburzeniami mowy.
Inteligentne domy – dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami neurologicznymi.
Neurologia jest dziedziną dynamicznie rozwijającą się, a postęp w badaniach naukowych i technologii medycznej przynosi nowe możliwości diagnostyczne i terapeutyczne.
Zaawansowane techniki neuroobrazowania, jak obrazowanie tensora dyfuzji (DTI) czy spektroskopia rezonansu magnetycznego, pozwalają na coraz dokładniejszą wizualizację struktur i funkcji mózgu.
Biomarkery w płynie mózgowo-rdzeniowym i krwi (np. białko tau i beta-amyloid w chorobie Alzheimera) umożliwiają wcześniejszą i dokładniejszą diagnostykę.
Metody diagnostyki molekularnej i genetycznej pomagają zidentyfikować przyczyny rzadkich chorób neurologicznych.
W leczeniu stwardnienia rozsianego pojawiło się wiele nowych leków, jak przeciwciała monoklonalne (natalizumab, okrelizumab, alemtuzumab), które znacząco zmieniły perspektywy dla pacjentów.
Dla pacjentów z padaczką lekooporną nadzieją jest cenobamat, który może uwolnić od napadów nawet 28% chorych.
W leczeniu migreny przewlekłej rewolucję przyniosły przeciwciała monoklonalne przeciw CGRP oraz toksyna botulinowa typu A.
W Polsce trwają prace nad programem lekowym dla pacjentów z migreną przewlekłą, co może znacząco poprawić dostęp do nowoczesnych terapii.
Trombektomia mechaniczna w leczeniu udaru niedokrwiennego mózgu jest już dostępna w 18 ośrodkach w Polsce, co znacząco poprawia rokowanie pacjentów.
Terapie genowe i komórkowe dają nadzieję na leczenie chorób dotychczas nieuleczalnych, jak niektóre formy stwardnienia zanikowego bocznego czy dystrofie mięśniowe.
Interfejsy mózg-komputer mogą w przyszłości pozwolić na kontrolowanie urządzeń za pomocą myśli, co byłoby przełomem dla pacjentów z paraliżem.
Personalizowana medycyna, uwzględniająca profil genetyczny pacjenta, może umożliwić bardziej precyzyjne i skuteczne leczenie.
Wczesne objawy chorób neurologicznych mogą być subtelne i niespecyficzne, dlatego często są początkowo ignorowane. Do niepokojących sygnałów, które powinny skłonić do konsultacji z lekarzem, należą: przewlekłe bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, drętwienia i mrowienia kończyn, osłabienie mięśni, problemy z koordynacją ruchów, zaburzenia mowy, trudności z pamięcią i koncentracją, a także zmiany osobowości czy nastroju. W przypadku nagłego pojawienia się objawów, takich jak jednostronne osłabienie, zaburzenia mowy czy widzenia, należy natychmiast szukać pomocy medycznej, gdyż mogą to być objawy udaru mózgu.
Niektóre choroby neurologiczne mają wyraźny komponent genetyczny, inne zaś mogą być związane z predyspozycją genetyczną, która w połączeniu z czynnikami środowiskowymi prowadzi do rozwoju choroby. Do chorób o udowodnionym podłożu genetycznym należą m.in. choroba Huntingtona, niektóre formy choroby Alzheimera, dystrofie mięśniowe czy ataksje rdzeniowo-móżdżkowe. W przypadku rodzinnego występowania chorób neurologicznych, diagnostyka genetyczna może pomóc określić ryzyko zachorowania u krewnych. Na przykład, ryzyko choroby Alzheimera o wczesnym początku u rodzeństwa i potomstwa osoby chorej wynosi około 50%.
Tak, stres może znacząco wpływać na przebieg wielu chorób neurologicznych. W padaczce stres jest znanym czynnikiem wyzwalającym napady, a w chorobie Parkinsona może nasilać drżenie i sztywność mięśni. Pacjenci ze stwardnieniem rozsianym często doświadczają zaostrzenia objawów w okresach wzmożonego stresu. Również w przypadku migreny czy innych bólów głowy, stres jest jednym z głównych czynników wyzwalających. Dlatego techniki zarządzania stresem, takie jak medytacja, joga czy terapia poznawczo-behawioralna, są ważnym elementem kompleksowego leczenia chorób neurologicznych.
Leczenie stwardnienia rozsianego znacząco rozwinęło się w ostatnich latach. Oprócz klasycznych leków immunomodulujących (interferony beta, octan glatirameru), dostępne są now ocześniejsze terapie, jak doustne leki immunosupresyjne (fingolimod, kladrybina, fumaran dimetylu) oraz wysoce skuteczne przeciwciała monoklonalne (natalizumab, okrelizumab, alemtuzumab). Od kwietnia 2024 roku pacjenci w Polsce mają dostęp do podskórnej formy podania natalizumabu, co ułatwia leczenie. Wybór terapii zależy od wielu czynników, w tym aktywności choroby, obecności chorób współistniejących oraz preferencji pacjenta. Dla pacjentów z agresywną formą SM, dostępne są również bardziej intensywne protokoły leczenia, w tym immunoablacja z przeszczepieniem macierzystych komórek krwiotwórczych.
Migrena przewlekła to stan, w którym bóle głowy występują przez co najmniej 15 dni w miesiącu, z czego przynajmniej 8 dni to typowe bóle migrenowe. Diagnostyka opiera się głównie na szczegółowym wywiadzie lekarskim i badaniu neurologicznym, czasem uzupełnionym o badania obrazowe w celu wykluczenia innych przyczyn bólu głowy. W leczeniu migreny przewlekłej stosuje się leki doraźne (tryptany, NLPZ) oraz profilaktyczne. Przełomem w profilaktyce są przeciwciała monoklonalne przeciw CGRP lub jego receptorowi (erenumab, fremanezumab, galcanezumab), które mogą prowadzić do całkowitej remisji u nawet 25% pacjentów. Skuteczna jest również toksyna botulinowa typu A, podawana w formie zastrzyków co 12 tygodni. W Polsce trwają prace nad programem lekowym dla pacjentów z migreną przewlekłą, co poprawi dostęp do tych nowoczesnych terapii.
Wsparcie osoby z chorobą neurologiczną wymaga cierpliwości, empatii i zrozumienia. Przede wszystkim warto zdobyć rzetelną wiedzę o chorobie, aby lepiej rozumieć, z czym zmaga się bliska osoba. Ważne jest oferowanie praktycznej pomocy, dostosowanej do potrzeb pacjenta, ale bez nadmiernej opiekuńczości, która może odbierać poczucie niezależności. Zachęcanie do przestrzegania zaleceń lekarskich i regularne przypominanie o lekach może być bardzo pomocne. Równie istotne jest wsparcie emocjonalne – wysłuchanie obaw, frustacji i lęków, bez osądzania czy minimalizowania problemów. Warto również dbać o własne zdrowie psychiczne, korzystając z grup wsparcia dla opiekunów czy pomocy psychologicznej, gdyż opieka nad osobą przewlekle chorą może być wyczerpująca emocjonalnie.
Dieta może odgrywać istotną rolę w przebiegu niektórych chorób neurologicznych. W chorobie Parkinsona ważne jest odpowiednie planowanie posiłków zawierających białko, gdyż może ono wpływać na wchłanianie lewodopy. Przy stwardnieniu rozsianym zaleca się dietę bogata w antyoksydanty, kwasy omega-3 i witaminę D. W przypadku padaczki lekoopornej u niektórych pacjentów skuteczna jest dieta ketogeniczna, która zmienia metabolizm mózgu i może zmniejszać częstość napadów. Dla pacjentów z migreną ważne jest identyfikowanie i unikanie potencjalnych pokarmowych czynników wyzwalających, takich jak alkohol, produkty zawierające tyraminę, glutaminian sodu czy aspartam. Ogólnie, dieta śródziemnomorska, bogata w świeże warzywa, owoce, ryby, oliwę z oliwek i pełnoziarniste produkty zbożowe, jest korzystna dla zdrowia mózgu i może zmniejszać ryzyko rozwoju chorób neurodegeneracyjnych.
Padaczka lekooporna, dotykająca 20-30% pacjentów z epilepsją, stanowi poważne wyzwanie terapeutyczne. W ostatnich latach pojawiły się jednak nowe możliwości leczenia. Przełomowym lekiem jest cenobamat, który może uwolnić od napadów 11-28% chorych z padaczką lekooporną. Inne nowe leki, jak briwaracetam czy stiripentol, również oferują nadzieję pacjentom nieodpowiadającym na standardowe terapie. Poza farmakoterapią, opcje leczenia obejmują zabiegi chirurgiczne (usunięcie ogniska padaczkowego), stymulację nerwu błędnego, głęboką stymulację mózgu oraz terapie niefarmakologiczne, jak dieta ketogeniczna. Prowadzone są również badania nad nowymi technologiami, takimi jak systemy zamkniętej pętli (closed-loop systems), które wykrywają nadchodzący napad i automatycznie dostarczają leczenie, oraz zaawansowane techniki neuromodulacji. Kluczowe dla skutecznego leczenia padaczki lekoopornej jest dostęp do wysokospecjalistycznych ośrodków epileptologicznych.
