Ostatnia aktualizacja:

Substancja czynnaIbuprofen
Postać farmaceutycznaTabletki powlekane
Podmiot odpowiedzialnyTarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne "Polfa" S.A.
Kod ATCM01AE01
ProceduraNAR
KategorieLeki na ból mięśni i stawów, Leki na ból zęba, Leki na bóle menstruacyjne / bolesną miesiączkę, Leki przeciwbólowe, Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)

Dawkowanie Ibuprofen TZF - jak stosować

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek do krótkotrwałego stosowania doustnego. Sposób podawania Podanie doustne. Lek ten należy przyjmować podczas posiłków lub na czczo. W celu uniknięcia dolegliwości żołądkowo-jelitowych, zaleca się przyjmowanie leku podczas posiłku lub po posiłku. Tabletki Ibuprofen TZF należy przyjmować popijając szklanką wody. Tabletki należy połykać w całości i nie rozgryzać, przełamywać, rozkruszać ani ssać, aby uniknąć uczucia dyskomfortu w jamie ustnej i podrażnienia gardła. Dawkowanie Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Jeśli w przebiegu zakażenia jego objawy (takie jak gorączka i ból) utrzymują się lub nasilają, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Jeśli konieczne jest stosowanie leku dłużej niż 3 dni lub jeśli objawy ulegają nasileniu, należy skonsultować się z lekarzem. Maksymalna dawka dobowa nie może przekroczyć 1200 mg. Ibuprofen TZF, 200 mg: Dzieci w wieku od 6 do 9 lat (o masie ciała od 20 do 29 kg) Zwykle stosuje się 200 mg (1 tabletka), w razie potrzeby co 6 do 8 godzin. Nie należy stosować dawki większej niż 600 mg (3 tabletki) na dobę w dawkach podzielonych. Dzieci w wieku od 10 do 12 lat (o masie ciała od 30 do 39 kg) Zwykle stosuje się 200 mg (1 tabletka), w razie potrzeby co 6 godzin. Nie należy stosować dawki większej niż 800 mg (4 tabletki) na dobę w dawkach podzielonych. Ibuprofen TZF, 200 mg i 400 mg: Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat (o masie ciała powyżej 40 kg): Zwykle stosuje się 400 mg (1 tabletka), w razie potrzeby dawkę można powtórzyć 3 razy na dobę, zachowując odstęp 4 godzinny. Maksymalna dawka dobowa nie może przekroczyć 1200 mg (3 tabletki na dobę). Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych lek należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów. Pacjenci powinni być regularnie monitorowani pod kątem krwawienia z przewodu pokarmowego podczas leczenia ibuprofenem. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek Lekarz ustali właściwą dawkę dla pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Ibuprofen TZF, 400 mg: Dzieci Leku Ibuprofen TZF nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Ibuprofen TZF, 600 mg: Dorośli Zalecana dawka to 600 mg ibuprofenu (1 tabletka) jednorazowo. W razie potrzeby dawkę jednorazową 600 mg (1 tabletka) można powtórzyć, zachowując odstęp 6 - 8 godzin. Maksymalna dawka dobowa, bez konsultacji z lekarzem nie może przekroczyć 1200 mg (2 tabletki). Lek Ibuprofen TZF należy stosować tylko w przypadku, jeśli pacjent nie odczuje poprawy po zastosowaniu ibuprofenu w dawce 400 mg (maksymalnie 1200 mg ibuprofenu/dobę). W takim przypadku dawkę 600 mg ibuprofenu można zastosować uwzględniając odstęp 6 - 8 godzinny od przyjęcia dawki 400 mg. Osoby w podeszłym wieku Nie stosować bez porozumienia z lekarzem. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) należy stosować z ostrożnością zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, którzy są bardziej skłonni do występowania u nich działań niepożądanych i narażeni na ryzyko potencjalnie śmiertelnych krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń i perforacji. Osoby z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek Nie stosować bez porozumienia z lekarzem. Nie ma wymogu modyfikacji dawki u chorych z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek lub wątroby. Jednakże u tych pacjentów zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez możliwie najkrótszy czas potrzebny do kontrolowania objawów.