Izamby

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Izamby?

Izamby to preparat zawierający denosumab – ludzkie przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko białku RANKL, które odgrywa kluczową rolę w procesie resorpcji kości. Mechanizm działania leku polega na wiązaniu się z ligandem RANKL i zapobieganiu aktywacji jego receptora RANK na powierzchni prekursorów osteoklastów oraz dojrzałych osteoklastów. W wyniku tego procesu hamowane jest powstawanie, funkcjonowanie i przeżycie osteoklastów, co prowadzi do zmniejszenia resorpcji zarówno kości korowej, jak i beleczkowej. Poprzez zahamowanie nadmiernej resorpcji kostnej preparat przyczynia się do wzmocnienia struktury kości i zwiększenia jej gęstości mineralnej, co z kolei zmniejsza ryzyko wystąpienia złamań.

Lek stosowany jest w leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie oraz u mężczyzn, u których występuje zwiększone ryzyko złamań. Osteoporoza to schorzenie metaboliczne kości charakteryzujące się zmniejszeniem masy kostnej i pogorszeniem mikroarchitektury tkanki kostnej, co prowadzi do zwiększonej łamliwości kości. U kobiet po menopauzie osteoporoza wynika głównie ze spadku stężenia estrogenu, hormonu mającego istotny wpływ na prawidłową przebudowę kości. U mężczyzn osteoporoza może być związana z procesem starzenia się, niskim poziomem testosteronu lub innymi czynnikami ryzyka. W badaniach klinicznych wykazano, że stosowanie preparatu u kobiet po menopauzie z osteoporozą znacząco zmniejsza ryzyko nowych złamań kręgów, złamań pozakręgowych oraz złamań biodra. Po trzech latach leczenia względne zmniejszenie ryzyka złamań kręgów wyniosło 68 procent, a złamań biodra 40 procent. Preparat powoduje również istotny wzrost gęstości mineralnej kości we wszystkich kluczowych lokalizacjach – w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, biodrze, szyjce kości udowej, krętarzu oraz kości promieniowej.

Kolejnym wskazaniem jest leczenie utraty masy kostnej w przebiegu ablacji hormonalnej u mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego, u których występuje zwiększone ryzyko złamań. Terapia antyandrogenowa stosowana w leczeniu raka prostaty prowadzi do znacznego zmniejszenia stężenia testosteronu, co w konsekwencji powoduje przyspieszoną utratę masy kostnej i zwiększone ryzyko złamań osteoporotycznych. U mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego otrzymujących terapię antyandrogenową preparat znacząco zmniejsza ryzyko złamań kręgów oraz zapobiega postępującej utracie gęstości mineralnej kości. Badania kliniczne wykazały, że po trzech latach leczenia względne zmniejszenie ryzyka wystąpienia nowych złamań kręgów wyniosło 62 procent, a gęstość mineralna kości w odcinku lędźwiowym kręgosłupa wzrosła o 7,9 procent w porównaniu z grupą kontrolną.

Preparat znajduje również zastosowanie w leczeniu utraty masy kostnej związanej z długoterminowym układowym leczeniem glikokortykosteroidami u dorosłych pacjentów, u których występuje zwiększone ryzyko złamań. Przewlekłe stosowanie glikokortykosteroidów w dawkach powyżej 7,5 mg prednizonu lub jego ekwiwalentu na dobę stanowi jeden z najczęstszych przyczyn osteoporozy wtórnej. Glikokortykosteroidy wywierają negatywny wpływ na metabolizm kostny poprzez wiele mechanizmów, w tym zahamowanie tworzenia kości, zwiększenie resorpcji kostnej, zmniejszenie wchłaniania wapnia w przewodzie pokarmowym oraz negatywny wpływ na wydzielanie hormonów płciowych. W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów leczonych glikokortykosteroidami wykazano, że preparat powoduje istotnie większy wzrost gęstości mineralnej kości w porównaniu z ryzedronianem zarówno u pacjentów kontynuujących długotrwałe leczenie steroidami, jak i u osób rozpoczynających taką terapię. Po dwóch latach leczenia wzrost gęstości mineralnej kości w odcinku lędźwiowym kręgosłupa wyniósł odpowiednio 4,5 procent u pacjentów kontynuujących terapię glikokortykosteroidami oraz 4,6 procent u pacjentów rozpoczynających takie leczenie.

Preparat znajduje również zastosowanie w leczeniu utraty masy kostnej u kobiet z rakiem piersi bez przerzutów otrzymujących adjuwantowe leczenie inhibitorami aromatazy. Inhibitory aromatazy, stosowane w hormonoterapii raka piersi, prowadzą do znacznego obniżenia stężenia estrogenów, co może powodować przyspieszoną utratę masy kostnej i zwiększone ryzyko złamań. W tej grupie pacjentek stosowanie preparatu zapobiega utracie gęstości mineralnej kości i zmniejsza ryzyko powikłań kostnych związanych z terapią onkologiczną.

Aktualna ulotka leku Izamby

Jaki jest skład Izamby, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną preparatu jest denosumab. Każda ampułko-strzykawka o pojemności 1 ml zawiera 60 mg denosumabu, co odpowiada stężeniu 60 mg/ml. Denosumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym typu IgG2 wytwarzanym w linii komórkowej ssaków pochodzącej z komórek jajnika chomika chińskiego za pomocą technologii rekombinacji DNA.

Substancje pomocnicze zawarte w preparacie to:

• kwas octowy lodowaty oraz sodu wodorotlenek – po wymieszaniu tworzą bufor octanowy o pH wynoszącym 5,0-5,5, który zapewnia stabilność roztworu
• sorbitol (E 420) – substancja słodząca i stabilizująca, każdy ml roztworu zawiera 46 mg sorbitolu
• polisorbat 20 (E 432) – emulgator stabilizujący strukturę białka, każdy ml roztworu zawiera 0,1 mg polisorbatu 20
• woda do wstrzykiwań – rozpuszczalnik

Preparat zawiera substancje pomocnicze o znanym działaniu – sorbitol i polisorbat 20. Polisorbaty mogą powodować reakcje alergiczne u osób z nadwrażliwością na ten składnik. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie produktów zawierających sorbitol lub fruktozę. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu na 60 mg, co oznacza, że jest uznawany za produkt wolny od sodu.

Jak dawkować Izamby?

Co zrobić w przypadku przedawkowania Izamby?

Dotychczas brak jest doświadczenia klinicznego dotyczącego przedawkowania preparatu. W przeprowadzonych badaniach klinicznych denosumab był podawany w dawkach do 180 mg co 4 tygodnie, co odpowiada dawce skumulowanej do 1080 mg przez 6 miesięcy, i nie obserwowano żadnych dodatkowych działań niepożądanych poza tymi występującymi przy standardowym dawkowaniu.

W przypadku przypadkowego przedawkowania zaleca się niezwłoczny kontakt z lekarzem lub zgłoszenie się do najbliższego szpitala. Lekarz zadecyduje o dalszym postępowaniu i konieczności monitorowania pacjenta. Ze względu na mechanizm działania preparatu szczególną uwagę należy zwrócić na monitorowanie stężenia wapnia we krwi, ponieważ podanie nadmiernej dawki może teoretycznie zwiększyć ryzyko wystąpienia hipokalcemii.

Należy poinformować lekarza o:

• dokładnej ilości podanego preparatu
• czasie, który upłynął od wstrzyknięcia
• wszelkich objawach, które mogły wystąpić po podaniu

Lekarz może zlecić badania kontrolne stężenia wapnia oraz innych parametrów metabolizmu kostnego, a także monitorowanie wystąpienia objawów niepożądanych. W razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących dawkowania lub w przypadku podejrzenia przedawkowania należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Izamby – czy mogę spożywać alkohol?

Nie stwierdzono specyficznych interakcji preparatu z pokarmami. Pacjent może normalnie się odżywiać podczas stosowania leku, jednak ze względu na mechanizm działania preparatu szczególnie ważna jest odpowiednia podaż wapnia i witaminy D w diecie.

Zalecenia żywieniowe podczas stosowania preparatu:

• Wapń: Należy zapewnić odpowiednią podaż wapnia w diecie (co najmniej 1000 mg dziennie). Bogate źródła wapnia to produkty mleczne (mleko, jogurty, sery), ryby z miękkimi ościami (sardynki, szproty), warzywa ciemnozielone (brokuły, jarmuż), migdały, nasiona sezamu oraz produkty wzbogacone wapniem. Oprócz diety wszyscy pacjenci powinni przyjmować suplementy wapnia zgodnie z zaleceniem lekarza
• Witamina D: Należy zapewnić odpowiednią podaż witaminy D (co najmniej 400-800 jednostek międzynarodowych dziennie). Źródłami witaminy D w diecie są tłuste ryby morskie (łosoś, makrela, śledź), żółtka jaj, wzbogacone produkty mleczne oraz ekspozycja na słońce. Większość pacjentów będzie wymagała dodatkowo suplementacji witaminy D
• Białko: Odpowiednia podaż białka w diecie wspiera zdrowie kości. Zaleca się spożywanie chudego mięsa, ryb, jaj, roślin strączkowych i produktów mlecznych

Alkohol: W charakterystyce produktu leczniczego nie wymieniono specyficznych przeciwwskazań dotyczących spożywania alkoholu podczas stosowania preparatu. Jednak nadmierne spożycie alkoholu może negatywnie wpływać na zdrowie kości poprzez zaburzanie metabolizmu wapnia, zmniejszanie wchłaniania witaminy D oraz bezpośredni toksyczny wpływ na komórki kościotwórcze. Alkohol może również zwiększać ryzyko upadków i w konsekwencji złamań. Z tych powodów zaleca się ograniczenie spożycia alkoholu lub całkowitą abstynencję, szczególnie u osób leczonych z powodu osteoporozy.

Dodatkowe zalecenia dietetyczne:

• Należy unikać nadmiernego spożycia kofeiny, ponieważ może ona zwiększać wydalanie wapnia z moczem
• Zaleca się ograniczenie spożycia soli, ponieważ nadmiar sodu również zwiększa wydalanie wapnia
• Należy unikać diet bardzo niskobiałkowych, ponieważ odpowiednia podaż białka jest istotna dla zdrowia kości
• U pacjentów z nietolerancją fruktozy należy wziąć pod uwagę obecność sorbitolu w preparacie oraz addytywne działanie produktów zawierających sorbitol lub fruktozę

W razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących diety podczas stosowania preparatu należy skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem klinicznym.

Czy można stosować Izamby w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża: Brak jest danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania denosumabu u kobiet w ciąży. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozrodczość. Preparat nie jest zalecany do stosowania u kobiet w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznych metod antykoncepcji.

W badaniach na małpach cynomolgus, którym podawano denosumab przez całą ciążę w dawkach znacznie przekraczających dawki stosowane u ludzi, stwierdzono:

• zwiększoną częstość martwych urodzeń i śmiertelności poporodowej
• nieprawidłowy wzrost kości powodujący mniejszą ich wytrzymałość
• zmniejszoną hematopoezę i nieprawidłowe ustawienie zębów
• brak obwodowych węzłów chłonnych
• spowolnienie wzrostu w okresie noworodkowym

Wpływ denosumabu jest prawdopodobnie większy w drugim i trzecim trymestrze ciąży, ponieważ przeciwciała monoklonalne są transportowane przez łożysko w sposób liniowy w miarę rozwoju ciąży, przy czym największa ich ilość przenoszona jest w trzecim trymestrze.

Kobiety w wieku rozrodczym: Kobiety w wieku rozrodczym przyjmujące preparat powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia oraz przez co najmniej 5 miesięcy po zakończeniu terapii. Jeśli kobieta w trakcie stosowania preparatu lub w okresie krótszym niż 5 miesięcy po zakończeniu leczenia zajdzie w ciążę, powinna niezwłocznie poinformować o tym lekarza.

Karmienie piersią: Nie wiadomo, czy denosumab przenika do mleka ludzkiego. Badania prowadzone na genetycznie zmodyfikowanych myszach pozbawionych ligandu RANKL (docelowego miejsca działania denosumabu) sugerują, że brak RANKL podczas ciąży może zaburzać dojrzewanie gruczołów sutkowych, prowadząc do poporodowych zaburzeń laktacji.

Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać lub wstrzymać podawanie preparatu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki. Jeśli kobieta karmi piersią w trakcie przyjmowania preparatu, powinna poinformować o tym lekarza.

Płodność: Brak jest danych dotyczących wpływu denosumabu na płodność u ludzi. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność.

Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. Lekarz oceni indywidualnie stosunek korzyści do ryzyka i zadecyduje o bezpiecznym postępowaniu terapeutycznym.

Jakie są skutki uboczne Izamby?

Czy mogę łączyć Izamby z innymi lekami?

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)