Tryngolza

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Tryngolza?

Tryngolza stosowany jest jako uzupełnienie diety w leczeniu pacjentów dorosłych z genetycznie potwierdzonym zespołem rodzinnej chylomikronemii (FCS). Jest to rzadka choroba dziedziczna, w której organizm nie jest w stanie prawidłowo rozkładać tłuszczów, co prowadzi do nieprawidłowo wysokiego stężenia triglicerydów we krwi.

Zespół rodzinnej chylomikronemii wynika z obecności wariantów genetycznych powodujących utratę funkcji w genach odpowiedzialnych za metabolizm triglicerydów. Najczęściej dotyczy to genu lipazy lipoproteinowej (LPL), ale mogą być również zaangażowane inne geny, takie jak APOA5, GPIHBP1, LMF1 czy APOC2. W wyniku tych mutacji organizm nie jest w stanie skutecznie usuwać triglicerydów z krwi, co prowadzi do ich nagromadzenia.

Wysokie stężenie triglicerydów u pacjentów z FCS może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, z których najgroźniejszym jest ostre zapalenie trzustki. Jest to stan zagrażający życiu, który powoduje silny ból brzucha i może prowadzić do trwałego uszkodzenia trzustki. U znacznej części pacjentów z FCS w wywiadzie występują nawracające epizody ostrego zapalenia trzustki.

Lek jest stosowany u pacjentów, którzy przestrzegają diety niskotłuszczowej (zawierającej maksymalnie 20 g tłuszczu dziennie), a mimo to utrzymują się u nich wysokie stężenia triglicerydów. Tryngolza może być stosowany w połączeniu z innymi lekami obniżającymi stężenie lipidów, takimi jak statyny czy fibraty, jeśli pacjent już je przyjmuje. Lek ten nie zastępuje diety niskotłuszczowej, lecz jest jej uzupełnieniem.

Mechanizm działania Tryngolza polega na blokowaniu produkcji apolipoproteiny C-III (apoC-III), białka które spowalnia usuwanie triglicerydów z organizmu. Poprzez redukcję stężenia tego białka lek przyczynia się do obniżenia poziomu triglicerydów we krwi. W badaniach klinicznych wykazano, że stosowanie leku prowadziło do zmniejszenia stężenia triglicerydów średnio o 32% po 6 miesiącach i o 39% po 12 miesiącach leczenia w porównaniu z wartościami wyjściowymi.

Istotnym aspektem terapii jest również potencjalne zmniejszenie ryzyka wystąpienia zapalenia trzustki. W badaniach obserwowano znacząco mniejszą częstość występowania epizodów zapalenia trzustki u pacjentów leczonych lekiem w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Średnia częstość występowania zdarzeń zapalenia trzustki wynosiła 4,37 przypadków na 100 pacjentolat w grupie leczonej w porównaniu z 36,31 przypadków w grupie placebo.

Lek może być przepisany wyłącznie po potwierdzeniu diagnozy zespołu rodzinnej chylomikronemii badaniami genetycznymi. Nie jest przeznaczony do leczenia innych postaci hipertriglicerydemii. Przed rozpoczęciem terapii lekarz przeprowadza dokładną ocenę stanu zdrowia pacjenta, w tym weryfikację obecności charakterystycznych mutacji genetycznych oraz ocenę poziomu triglicerydów we krwi.

Leczenie Tryngolza jest długoterminowe i wymaga regularnego monitorowania. Jeśli po 6 miesiącach terapii u pacjenta nie obserwuje się odpowiedzi na leczenie, lekarz powinien indywidualnie rozważyć zasadność kontynuowania terapii. Ważne jest również, aby pacjent przez cały okres leczenia konsekwentnie przestrzegał zalecanej diety niskotłuszczowej, ponieważ modyfikacja diety stanowi podstawę postępowania w FCS.

Jaki jest skład Tryngolza, jakie substancje zawiera?

Substancja czynna:

• Olezarsen (w postaci olezarsenu sodu) – 80 mg w jednym wstrzykiwaczu półautomatycznym napełnionym zawierającym 0,8 ml roztworu (co odpowiada stężeniu 100 mg/ml)

Olezarsen jest koniugatem antysensownego oligonukleotydu z triantenową N-acetylogalaktozoaminą (GalNAc3). Jest to specjalna cząsteczka, która wiąże się z informacyjnym RNA apolipoproteiny C-III i powoduje jego degradację, co prowadzi do zmniejszenia produkcji tego białka w organizmie.

Substancje pomocnicze:

• Sodu diwodorofosforan (E 339)
• Disodu wodorofosforan (E 339)
• Sodu chlorek
• Woda do wstrzykiwań
• Sodu wodorotlenek (do skorygowania pH) (E 524)
• Kwas solny (do skorygowania pH) (E 507)

Roztwór ma pH około 7,4 i osmolalność około 290 mOsm/kg. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, co oznacza, że jest praktycznie wolny od sodu. Jest to istotna informacja dla osób stosujących dietę niskosodową.

Roztwór jest przejrzysty, bezbarwny do żółtego. W roztworze mogą znajdować się pęcherzyki powietrza, co jest zjawiskiem normalnym i nie wpływa na jakość leku.

Jak dawkować Tryngolza?

Standardowe dawkowanie u dorosłych:

Zalecana dawka wynosi 80 mg podawane w postaci wstrzyknięcia podskórnego raz w miesiącu. Lek należy podawać tego samego dnia każdego miesiąca. Dawkowanie należy wznowić w odstępach miesięcznych od daty ostatnio podanej dawki.

Sposób podawania:

Tryngolza jest przeznaczony wyłącznie do podawania podskórnego. Nie wolno podawać go domięśniowo. Lek można wstrzykiwać w następujące miejsca:

• Brzuch (z wyłączeniem obszaru w promieniu 5 cm wokół pępka)
• Przednią część uda
• Tylną górną część ramienia (tylko jeśli wstrzyknięcie wykonuje pracownik służby zdrowia lub opiekun)

Nie należy wstrzykiwać leku w skórę, która jest posiniaczona, tkliwa, zaczerwieniona, stwardniała, pokryta bliznami lub uszkodzoną. Należy unikać obszaru pępka.

Przygotowanie do podania:

Przed użyciem należy wyjąć wstrzykiwacz z lodówki i pozostawić go w oryginalnym opakowaniu przez co najmniej 30 minut, aby osiągnął temperaturę pokojową (do 30°C). Nie wolno przyspieszać tego procesu za pomocą innych źródeł ciepła, takich jak kuchenka mikrofalowa czy gorąca woda.

Postępowanie w przypadku pominięcia dawki:

W przypadku pominięcia dawki należy podać lek możliwie jak najszybciej po przypomnieniu sobie o pominiętej dawce. Następnie należy powrócić do comiesięcznego schematu dawkowania, licząc od daty ostatnio podanej dawki.

Szczególne grupy pacjentów:

Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat): Nie jest wymagana modyfikacja dawkowania. W badaniach klinicznych nie obserwowano różnic w bezpieczeństwie stosowania ani skuteczności między pacjentami w podeszłym wieku a młodszymi dorosłymi.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Nie jest wymagana modyfikacja dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (eGFR ≥30 do <90 ml/min/1,73 m²). U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową chorobą nerek lek można stosować wyłącznie wtedy, gdy przewidywane korzyści kliniczne przewyższają ryzyko, ponieważ nie prowadzono badań w tej grupie pacjentów.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Nie jest wymagana modyfikacja dawkowania u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lek można stosować wyłącznie wtedy, gdy przewidywane korzyści kliniczne przewyższają ryzyko.

Dzieci i młodzież (poniżej 18 lat): Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży. Lek nie powinien być stosowany w tej grupie wiekowej.

Monitorowanie leczenia:

U niektórych pacjentów może nie wystąpić odpowiedź na leczenie po 6 miesiącach terapii. W takim przypadku lekarz powinien indywidualnie rozważyć przerwanie stosowania leku. Podczas leczenia lekarz będzie regularnie monitorował poziom triglicerydów we krwi oraz inne parametry lipidowe.

Szkolenie pacjenta:

Pacjenci i ich opiekunowie powinni być przeszkoleni w zakresie prawidłowego podawania leku zgodnie ze szczegółową instrukcją użycia. Każdy wstrzykiwacz półautomatyczny napełniony jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku i po użyciu należy go wyrzucić do pojemnika na odpady ostre.

Dieta podczas leczenia:

Przez cały okres leczenia pacjent musi konsekwentnie przestrzegać przepisanej diety niskotłuszczowej (zawierającej maksymalnie 20 g tłuszczu dziennie). Jest to kluczowy element terapii, bez którego leczenie nie będzie odpowiednio skuteczne.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Tryngolza?

W przypadku przedawkowania Tryngolza należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala, nawet jeśli nie występują żadne niepokojące objawy. Przy wizycie u lekarza lub na oddziale ratunkowym należy zabrać ze sobą opakowanie leku lub pusty wstrzykiwacz, aby personel medyczny mógł dokładnie określić, jaka ilość leku została podana.

W przypadku podania zbyt dużej dawki leku pacjent będzie uważnie obserwowany przez personel medyczny. Lekarz może zlecić badania kontrolne oraz w razie konieczności zastosować odpowiednie leczenie wspomagające dostosowane do stanu klinicznego pacjenta i objawów, które mogą wystąpić.

Nie ma specyficznego antidotum w przypadku przedawkowania olezarsenu. Leczenie ma charakter objawowy i wspierający funkcje życiowe organizmu. Ważne jest, aby nie bagatelizować sytuacji przedawkowania, nawet jeśli początkowo nie obserwuje się żadnych niepokojących objawów, ponieważ niektóre efekty mogą pojawić się z opóźnieniem.

Aby zapobiec przypadkowemu przedawkowaniu, należy zawsze:

• Dokładnie sprawdzać dawkę przed podaniem leku
• Używać tylko jednego wstrzykiwacza półautomatycznego napełnionego na jedną dawkę miesięczną
• Nie stosować więcej niż jednej dawki w ciągu miesiąca
• Przechowywać lek w miejscu niedostępnym dla dzieci
• Prowadzić kalendarz lub notes z datami podawania leku, aby uniknąć pomyłek

Pacjenci powinni być dokładnie przeszkoleni w zakresie prawidłowego dawkowania i techniki podawania leku. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących dawkowania należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą przed podaniem kolejnej dawki.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Tryngolza – czy mogę spożywać alkohol?

Dieta podczas leczenia:

Podczas stosowania Tryngolza obowiązkowe jest przestrzeganie diety niskotłuszczowej, zawierającej maksymalnie 20 gramów tłuszczu dziennie. Jest to kluczowy element terapii zespołu rodzinnej chylomikronemii. Dieta ta musi być kontynuowana przez cały okres leczenia, ponieważ lek jest jedynie uzupełnieniem postępowania dietetycznego, a nie jego zamiennikiem.

Pacjenci powinni unikać produktów bogatych w tłuszcze, takich jak:

• Tłuste mięsa i wędliny
• Pełnotłuste produkty mleczne (śmietana, pełne mleko, żółte sery)
• Masło, margaryny i oleje spożywcze
• Orzechy, nasiona i awokado
• Smażone potrawy
• Ciasta, ciastka i słodycze zawierające tłuszcze
• Fast food i gotowe produkty przemysłowe

Zaleca się konsultację z dietetykiem specjalizującym się w zaburzeniach metabolizmu lipidów, który pomoże opracować zbilansowany jadłospis dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta przy zachowaniu restrykcji tłuszczowych.

Alkohol:

W dokumentacji leku nie ma szczegółowych informacji dotyczących bezpośrednich interakcji między olezarsenem a alkoholem. Należy jednak pamiętać, że spożywanie alkoholu może niekorzystnie wpływać na poziom triglicerydów we krwi, podnosząc ich stężenie. U osób z zespołem rodzinnej chylomikronemii, u których triglicerydy są już znacznie podwyższone, dodatkowy wzrost ich poziomu spowodowany alkoholem może zwiększać ryzyko wystąpienia ostrego zapalenia trzustki.

Dodatkowo, alkohol sam w sobie jest czynnikiem ryzyka ostrego zapalenia trzustki. Z tego względu zaleca się ograniczenie spożycia alkoholu lub całkowitą rezygnację z niego podczas leczenia Tryngolza. Przed podjęciem decyzji o spożywaniu alkoholu pacjent powinien skonsultować się z lekarzem prowadzącym, który oceni indywidualną sytuację kliniczną.

Inne leki obniżające stężenie lipidów:

Tryngolza można stosować jednocześnie z innymi lekami obniżającymi stężenie lipidów, takimi jak statyny i fibraty, jeśli pacjent już je przyjmuje. Pacjenci otrzymujący takie leczenie powinni utrzymywać stałe dawki przez cały okres terapii. Nie należy samodzielnie modyfikować dawek ani przerywać przyjmowania innych przepisanych leków bez konsultacji z lekarzem.

Suplementy diety:

Przed rozpoczęciem przyjmowania jakichkolwiek suplementów diety, w tym preparatów witaminowych, należy poinformować o tym lekarza. Niektóre suplementy mogą zawierać tłuszcze lub wpływać na metabolizm lipidów, co może mieć znaczenie w kontekście terapii FCS.

Czy można stosować Tryngolza w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:

Brak jest danych dotyczących stosowania olezarsenu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję, jednak dane te mogą nie w pełni odzwierciedlać sytuację u ludzi.

W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania Tryngolza w okresie ciąży. Jeśli kobieta jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub planuje zajście w ciążę, powinna poinformować o tym lekarza przed rozpoczęciem leczenia. Lekarz oceni, czy potencjalne korzyści z zastosowania leku przewyższają możliwe ryzyko dla płodu.

Antykoncepcja:

Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia Tryngolza. Przed rozpoczęciem terapii lekarz omówi z pacjentką odpowiednie metody zapobiegania ciąży. Jeśli kobieta zajdzie w ciążę podczas leczenia, powinna niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu omówienia dalszego postępowania.

Karmienie piersią:

Nie ma danych dotyczących przenikania olezarsenu lub jego metabolitów do mleka ludzkiego. Nie wiadomo również, czy lek wpływa na organizm noworodków i niemowląt karmionych piersią ani na produkcję mleka u matki.

W badaniach na zwierzętach (myszach) wykryto nieskoniugowany oligonukleotyd antysensowny o tej samej sekwencji nukleotydowej w mleku w bardzo małych stężeniach. Ze względu na słabą biodostępność doustną olezarsenu uważa się za mało prawdopodobne, aby małe stężenia obecne w mleku ludzkim doprowadziły do klinicznie istotnych stężeń u niemowląt karmionych piersią. Produkty na bazie oligonukleotydów charakteryzują się zazwyczaj słabą biodostępnością przy podaniu doustnym.

Mimo to nie można całkowicie wykluczyć zagrożenia dla noworodka lub niemowlęcia. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać lub wstrzymać podawanie leku, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki. Decyzję tę powinna podjąć matka wspólnie z lekarzem po dokładnym rozważeniu wszystkich aspektów.

Płodność:

Brak jest danych klinicznych dotyczących wpływu Tryngolza na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach (myszach) nie wykazały szkodliwego wpływu olezarsenu na płodność. Niemniej jednak ze względu na ograniczoną ilość danych, osoby planujące rodzicielstwo powinny omówić tę kwestię z lekarzem przed rozpoczęciem lub podczas leczenia tym lekiem.

Zalecenia ogólne:

Kobiety w ciąży lub karmiące piersią, a także planujące ciążę, powinny zawsze konsultować się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku. W przypadku Tryngolza szczególnie ważne jest przedyskutowanie z lekarzem wszystkich potencjalnych korzyści i ryzyka związanych z leczeniem w kontekście ciąży i karmienia piersią.

Jakie są skutki uboczne Tryngolza?

Jak każdy lek, Tryngolza może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich pacjentów. Poniżej przedstawiono działania niepożądane pogrupowane według częstości występowania.

Działania niepożądane wymagające natychmiastowej interwencji medycznej:

Często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 osób):

• Reakcje nadwrażliwości (reakcje alergiczne) – mogą one zagrażać życiu. Objawy mogą obejmować trudności w oddychaniu, uczucie zaciśniętego gardła, obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub gardła, zaczerwienienie skóry, pokrzywkę oraz dreszcze. W badaniach klinicznych ciężkie reakcje nadwrażliwości wystąpiły u 2 pacjentów, a u obu przypadki były ostre, wymagały leczenia i skutkowały przerwaniem terapii. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów należy natychmiast przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub wezwać pogotowie

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

• Ból głowy – występował u około 16% pacjentów
• Ból, tkliwość lub sztywność stawów (artralgia) – zgłaszany przez około 15% leczonych osób
• Rumień (zaczerwienienie) w miejscu wstrzyknięcia – najczęstsze działanie niepożądane, występowało u około 17% pacjentów
• Wymioty – obserwowane u około 10% osób

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 osób):

• Ból mięśni (mialgia)
• Przebarwienie skóry w miejscu wstrzyknięcia – występowało u około 9% pacjentów
• Dreszcze
• Ból w miejscu wstrzyknięcia – zgłaszany przez około 6% osób
• Obrzęk (opuchlizna) w miejscu wstrzyknięcia – występował u około 5% pacjentów

Reakcje w miejscu wstrzyknięcia:

Reakcje w miejscu wstrzyknięcia były najczęstszą grupą działań niepożądanych obserwowanych podczas leczenia. Obejmowały one głównie rumień, przebarwienia skóry, ból oraz obrzęk. Reakcje te były przeważnie łagodne i ustępowały samoistnie lub można je było leczyć objawowo. Nie wymagały one zazwyczaj przerwania terapii.

Aby zminimalizować ryzyko reakcji w miejscu wstrzyknięcia, zaleca się:

• Zmienianie miejsca wstrzyknięcia przy każdej kolejnej dawce
• Unikanie wstrzykiwania w skórę posiniaczoną, zaczerwienioną, stwardniałą lub uszkodzoną
• Przestrzeganie prawidłowej techniki wstrzykiwania zgodnie z instrukcją
• Pozostawianie leku do osiągnięcia temperatury pokojowej przed podaniem

Immunogenność:

W badaniach klinicznych trwających do 53 tygodni u 42% pacjentów leczonych olezarsenem wystąpiły przeciwciała przeciwlekowe (ADA) pojawiające się w trakcie leczenia. Nie obserwowano jednak wpływu tych przeciwciał na farmakodynamikę, bezpieczeństwo stosowania ani skuteczność leku, chociaż dane w tym zakresie są ograniczone.

Zapalenie trzustki:

Ważną obserwacją w badaniach klinicznych było zmniejszenie częstości występowania ostrego zapalenia trzustki u pacjentów leczonych lekiem. W grupie otrzymującej 80 mg olezarsenu wystąpiło 1 zdarzenie u 1 pacjenta w porównaniu z 11 zdarzeniami u 7 pacjentów w grupie placebo podczas 12-miesięcznego okresu leczenia.

Dodatkowe informacje dotyczące bezpieczeństwa:

W momencie dopuszczenia leku do obrotu dostępne są ograniczone dane dotyczące jego długoterminowego bezpieczeństwa u pacjentów z FCS. Chociaż w trakcie badań klinicznych nie zidentyfikowano poważnego ryzyka trombocytopenii (zmniejszenia liczby płytek krwi), hepatotoksyczności (uszkodzenia wątroby) ani toksyczności dla nerek, działania te obserwowano w przypadku niektórych innych oligonukleotydów antysensownych i nie można ich całkowicie wykluczyć. Z tego względu lek będzie dodatkowo monitorowany po wprowadzeniu do obrotu.

Zgłaszanie działań niepożądanych:

Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można również zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku, co jest szczególnie ważne w przypadku nowych leków podlegających dodatkowemu monitorowaniu.

Czy mogę łączyć Tryngolza z innymi lekami?

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Jest to ważne, ponieważ niektóre leki mogą wpływać na działanie innych preparatów, chociaż w przypadku Tryngolza ryzyko interakcji lekowych jest ograniczone.

Brak formalnych badań interakcji:

Nie przeprowadzono formalnych badań klinicznych dotyczących interakcji olezarsenu z innymi lekami. Oznacza to, że nie ma pełnych danych klinicznych potwierdzających bezpieczeństwo jednoczesnego stosowania tego leku z wszystkimi innymi produktami leczniczymi.

Niskie ryzyko interakcji farmakologicznych:

Badania przeprowadzone in vitro (w warunkach laboratoryjnych) dostarczyły jednak istotnych informacji o potencjalnych interakcjach:

• Olezarsen nie jest substratem ani inhibitorem transporterów komórkowych, co oznacza, że nie wpływa na transport innych leków przez błony komórkowe
• Nie wchodzi w interakcje z produktami leczniczymi silnie wiążącymi się z białkami osocza, co sugeruje, że nie wypiera innych leków z ich połączeń z białkami krwi
• Nie jest inhibitorem ani induktorem enzymów cytochromu P450 (CYP), które są odpowiedzialne za metabolizm wielu leków. To oznacza, że olezarsen nie przyspiesza ani nie spowalnia rozkładu innych leków metabolizowanych przez te enzymy
• Leki oligonukleotydowe, w tym olezarsen, zazwyczaj nie są substratami enzymów CYP, więc ich metabolizm nie jest zależny od tych enzymów

Z tych powodów nie oczekuje się, aby olezarsen powodował lub podlegał interakcjom za pośrednictwem transporterów, wiązania z białkami osocza lub enzymów CYP.

Leki obniżające stężenie lipidów:

Tryngolza można bezpiecznie stosować z innymi lekami obniżającymi stężenie lipidów, takimi jak:

• Statyny (np. atorwastatyna, symwastatyna, rozuwastatyna) – leki stosowane w leczeniu wysokiego cholesterolu
• Fibraty (np. fenofibrat, gemfibrozyl) – leki również stosowane w leczeniu zaburzeń lipidowych, w tym podwyższonych triglicerydów

W badaniach klinicznych pacjenci często kontynuowali swoje dotychczasowe leczenie lekami obniżającymi stężenie lipidów podczas przyjmowania olezarsenu, a taka terapia skojarzona była dobrze tolerowana. Pacjenci otrzymujący takie leczenie powinni utrzymywać stałe dawki tych leków przez cały okres terapii olezarsenem, chyba że lekarz zaleci inaczej.

Ogólne zalecenia:

Mimo że teoretyczne ryzyko interakcji jest niskie, należy zachować ostrożność i informować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym:

• Lekach dostępnych na receptę
• Lekach dostępnych bez recepty
• Suplementach diety i preparatach ziołowych
• Witaminach

Szczególnie ważne jest poinformowanie lekarza, jeśli pacjent:

• Rozpoczyna przyjmowanie nowego leku podczas terapii Tryngolza
• Planuje przerwać przyjmowanie któregoś z dotychczasowych leków
• Zmienia dawki przyjmowanych leków

Monitorowanie podczas terapii skojarzonej:

Lekarz może zalecić regularne badania kontrolne parametrów lipidowych oraz innych wskaźników zdrowia podczas stosowania Tryngolza w połączeniu z innymi lekami, aby upewnić się, że leczenie jest bezpieczne i skuteczne.

Ze względu na ograniczone dane kliniczne dotyczące interakcji, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących jednoczesnego stosowania Tryngolza z innymi lekami, zawsze należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Aktualna ulotka leku Tryngolza

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)