Leki zawierające elranatamab

Elranatamab jest innowacyjnym lekiem stosowanym w leczeniu dorosłych pacjentów z nawracającym i opornym na leczenie szpiczakiem mnogim, który jest formą raka szpiku kostnego. Jest to bispecyficzne przeciwciało, co oznacza, że jest zaprojektowane do rozpoznawania i wiązania się jednocześnie z dwoma celami: antygenem dojrzewania komórek B (BCMA) na powierzchni komórek nowotworowych oraz CD3 na powierzchni komórek T (komórek układu odpornościowego). Dzięki temu mechanizmowi, elranatamab łączy komórki nowotworowe z komórkami T, aktywując te ostatnie do niszczenia komórek mieloma. Substancja jest dostępny tylko na receptę i musi być podawany pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu szpiczaka mnogiego. Podaje się go w formie zastrzyku pod skórę, a w pierwszym tygodniu leczenia zastrzyki są podawane w dniach 1 i 4 w zwiększających się dawkach, a następnie co tydzień do 24 tygodnia. Pacjenci, którzy odpowiedzą na leczenie, mogą kontynuować je, otrzymując jedną iniekcję co dwa tygodnie. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zespołu uwalniania cytokin (CRS), pacjenci otrzymują leki na godzinę przed pierwszymi trzema dawkami Elrexfio. Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem objawów CRS lub zespołu neurotoksyczności związanej z komórkami efektorowymi układu odpornościowego (ICANS) przez 48 godzin po pierwszych dwóch dawkach Elrexfio. Leczenie powinno być kontynuowane tak długo, jak pacjent odnosi z niego korzyści lub do momentu, gdy skutki uboczne staną się nie do opanowania. Lekarz może opóźnić dawki, jeśli wystąpią pewne skutki uboczne, lub całkowicie przerwać leczenie z powodu pewnych ciężkich skutków ubocznych.

Mechanizm działania
Elranatamab działa poprzez dwa główne mechanizmy:
1. Wiązanie się z antygenem BCMA na powierzchni komórek szpiczaka
2. Jednoczesne wiązanie receptora CD3 na limfocytach T

Ta bispecyficzność pozwala na:
– Aktywację limfocytów T
– Ukierunkowanie ich działania cytotoksycznego na komórki nowotworowe
– Indukcję śmierci komórek szpiczaka poprzez mechanizmy zależne od limfocytów T

Wskazania terapeutyczne
Lek jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z nawrotowym lub opornym szpiczakiem mnogim, którzy:
– Otrzymali co najmniej cztery wcześniejsze linie leczenia
– Wykazują oporność na co najmniej jeden inhibitor proteasomu
– Wykazują oporność na co najmniej jeden lek immunomodulujący
– Wykazują oporność na przeciwciało anty-CD38

Skuteczność kliniczna
W badaniach klinicznych MagnetisMM-3 wykazano:
– Ogólny wskaźnik odpowiedzi (ORR): 61%
– Mediana czasu do pierwszej odpowiedzi: 1,2 miesiąca
– Mediana czasu trwania odpowiedzi: 15,8 miesięcy
– Odpowiedź całkowita lub lepsza: 33% pacjentów

Dawkowanie
Standardowy schemat dawkowania obejmuje:
1. Fazę zwiększania dawki (step-up):
– Dzień 1: 12 mg
– Dzień 4: 32 mg
– Dzień 7: 76 mg
2. Dawka podtrzymująca:
– 76 mg co tydzień

Działania niepożądane
Najczęstsze działania niepożądane (≥20%) obejmują:
– Zespół uwalniania cytokin (CRS)
– Reakcje związane z infuzją
– Neutropenia
– Anemia
– Trombocytopenia
– Zmęczenie
– Infekcje górnych dróg oddechowych

Specjalne ostrzeżenia
1. Zespół uwalniania cytokin (CRS):
– Wymaga ścisłego monitorowania
– Może wymagać czasowego przerwania leczenia
– Może wymagać podania tocilizumabu

2. Neurotoksyczność:
– Konieczne monitorowanie objawów neurologicznych
– Może wymagać modyfikacji dawki lub przerwania leczenia

Interakcje
– Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z silnymi induktorami CYP3A4
– Należy zachować ostrożność przy stosowaniu z lekami wydłużającymi odstęp QT

Właściwości farmakokinetyczne
– Objętość dystrybucji: 5,8 L
– Okres półtrwania: około 13 dni
– Klirens: 0,41 L/dzień
– Biodostępność przy podaniu podskórnym: około 90%

Przechowywanie i stabilność
– Przechowywać w temperaturze 2-8°C
– Chronić przed światłem
– Nie zamrażać
– Stabilność po rekonstytucji: 24 godziny w temperaturze 2-8°C