Dipperam HCT to lek zawierający trzy substancje czynne: amlodypinę, walsartan i hydrochlorotiazyd. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Wszystkie te substancje pomagają kontrolować wysokie ciśnienie tętnicze. Lek jest dostępny na receptę.
Dironorm to lek złożony, zawierający amlodypinę i lizynopryl. Jest stosowany w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów. Lek jest wskazany dla pacjentów, u których ciśnienie krwi jest skutecznie kontrolowane przy jednoczesnym podawaniu lizynoprylu i amlodypiny w tych samych dawkach, jak w tym leku złożonym. Dironorm jest dostępny na receptę.
Egiramlon to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: ramipryl i amlodypinę. Jest to preparat złożony, który zawiera inhibitor konwertazy angiotensyny (ramipryl) oraz antagonistę wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny (amlodypina). Egiramlon jest wskazany do leczenia nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze jest odpowiednio kontrolowane podczas jednoczesnego stosowania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach jak w tym preparacie złożonym, ale w oddzielnych preparatach.
Elestar to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: olmesartan medoksomil i amlodypinę. Jest to lek złożony, który działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych, co prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. Elestar jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów, u których nie uzyskano odpowiedniej kontroli ciśnienia tętniczego podczas monoterapii olmesartanem medoksomilu lub amlodypiną.
Elestar HCT to lek obniżający ciśnienie krwi, który zawiera trzy substancje aktywne: olmesartan medoksomil, amlodypinę i hydrochlorotiazyd. Te składniki przyczyniają się do zahamowania zwężania naczyń krwionośnych, co prowadzi do zmniejszenia napięcia naczyń i obniżenia ciśnienia. Lek jest dostępny na receptę. Wskazaniem do stosowania Elestar HCT jest nadciśnienie tętnicze u pacjentów, u których ciśnienie nie jest wystarczająco kontrolowane podczas stosowania tylko olmesartanu medoksomilu lub tylko amlodypiny.
Exforge to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Jest to preparat złożony, zawierający dwie substancje czynne: walsartan i amlodypinę. Walsartan należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II, natomiast amlodypina jest inhibitorem napływu jonów wapnia do komórek. Dzięki temu, Exforge obniża ciśnienie tętnicze krwi w stopniu większym, niż w przypadku zastosowania tych substancji w monoterapii.
Exforge HCT to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych. Składa się z trzech substancji czynnych: amlodypiny, walsartanu oraz hydrochlorotiazydu, które pomagają kontrolować podwyższone ciśnienie tętnicze. Lek jest dostępny w postaci tabletek powlekanych. Wskazany jest do stosowania u osób dorosłych, u których ciśnienie krwi jest skutecznie regulowane dzięki skojarzonemu stosowaniu amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu.
Finamlox to lek na receptę, który zawiera substancję czynną amlodypinę, należącą do grupy leków nazywanych antagonistami wapnia. Jest wskazany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia tętniczego) oraz bólu w klatce piersiowej, zwanego dławicą piersiową i jej rzadko występującej postaci, zwanej dławicą piersiową typu Prinzmetala. U pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym lek rozszerza naczynia krwionośne, co ułatwia przepływ krwi. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, Finamlox ułatwia dopływ krwi do mięśnia sercowego, zwiększając ilość dostarczanego tlenu, co zapobiega bólowi w klatce piersiowej.
Lek IPAM zawiera trzy substancje czynne: peryndopryl, indapamid i amlodypinę, które wspólnie obniżają ciśnienie tętnicze krwi. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych, szczególnie u pacjentów już przyjmujących te leki osobno. IPAM pomaga kontrolować ciśnienie krwi, ułatwiając sercu pompować krew oraz zwiększając wydalanie moczu i rozszerzając naczynia krwionośne.
Lisinopril/Amlodipine Alkaloid to złożony lek przeciwnadciśnieniowy zawierający lizynopryl (inhibitor ACE) i amlodypinę (antagonista kanału wapniowego). Stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych.
Lek Lisinopril/Amlodipine Alkaloid-INT to preparat składający się z amlodypiny, która należy do grupy antagonistów kanałów wapniowych oraz lizynoprylu, który zaliczany jest do inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE). Jego zastosowanie polega na leczeniu nadciśnienia tętniczego krwi u osób dorosłych. Produkt leczniczy Lisinopril/Amlodipine Alkaloid-INT jest wskazany do stosowania w leczeniu substytucyjnym dorosłych pacjentów, u których ciśnienie tętnicze krwi jest odpowiednio kontrolowane podczas jednoczesnego podawania lizynoprylu i amlodypiny w tych samych dawkach. Lek jest dostępny na receptę.
Nesyrgy: Lek zawierający nebiwolol i amlodypinę, stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Nebiwolol działa na układ sercowo-naczyniowy, rozszerzając naczynia krwionośne i kontrolując siłę skurczu serca, natomiast amlodypina hamuje przenikanie wapnia do ścian naczyń, zapobiegając ich zwężaniu. Przeznaczony dla dorosłych pacjentów uprzednio przyjmujących obie substancje w oddzielnych tabletkach.
Normodipine to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną o nazwie amlodypina. Należy do grupy leków określanych jako antagoniści wapnia, które rozszerzają naczynia krwionośne, poprawiając przepływ krwi. Stosuje się go w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz dławicy piersiowej, w tym rzadko występującej postaci zwanej dławicą piersiową typu Prinzmetala. Jest dostępny na receptę.
Norvasc to lek blokujący kanały wapniowe, który działa głównie na naczynia krwionośne, powodując zmniejszenie napięcia mięśni gładkich ścian naczyń i rozszerzenie naczyń. Dzięki temu obniża ciśnienie tętnicze i zmniejsza obwodowy opór naczyniowy. Substancją czynną leku jest amlodypina. Norvasc jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz dławicy piersiowej. Jest to lek dostępny na receptę.
Olmita to lek zawierający dwie substancje czynne: olmesartan medoksomil i amlodypinę. Olmesartan medoksomil jest antagonistą receptora angiotensyny II, który obniża ciśnienie tętnicze poprzez zmniejszenie napięcia naczyń krwionośnych. Amlodypina jest inhibitorem kanału wapniowego, który zapobiega zwężaniu naczyń krwionośnych, co prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi. Lek jest zwykle stosowany do leczenia nadciśnienia tętniczego u dorosłych, kiedy monoterapia za pomocą olmesartanu medoksomilu lub amlodypiny nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Olmita jest dostępna na receptę.
Perindopril + Amlodipine Teva Pharmaceuticals to lek składający się z dwóch substancji czynnych: peryndoprylu i amlodypiny. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz stabilnej choroby wieńcowej u osób dorosłych. Lek ten działa poprzez rozszerzanie i rozluźnianie naczyń krwionośnych, co obniża ciśnienie krwi i poprawia ukrwienie mięśnia sercowego. Jest dostępny na receptę.
Perindopril/Amlodipine Krka to lek, który zawiera dwie substancje czynne: peryndopryl i amlodypinę. Peryndopryl jest inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), który pomaga rozszerzyć naczynia krwionośne, obniżając ciśnienie krwi i ułatwiając sercu pompowanie krwi. Amlodypina jest antagonistą wapnia, który pomaga rozszerzyć naczynia krwionośne i zmniejszyć ciśnienie krwi. Lek jest zwykle przepisywany pacjentom, którzy już stosują peryndopryl i amlodypinę w oddzielnych tabletkach. Jest dostępny na receptę i jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca.
Poltriq to złożony lek przeciwnadciśnieniowy, który zawiera trzy substancje czynne: peryndopryl, indapamid i amlodypinę. Jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, łącząc w jednej tabletce trzy składniki obniżające ciśnienie krwi. Peryndopryl rozszerza naczynia krwionośne, indapamid działa moczopędnie, a amlodypina rozluźnia naczynia krwionośne, zapewniając skuteczną kontrolę ciśnienia.
Ramidilan HCT to lek, który zawiera trzy składniki aktywne: ramipryl, amlodypinę i hydrochlorotiazyd. Ramipryl należy do grupy inhibitorów ACE, które działają na organizm poprzez zmniejszenie wytwarzania substancji, które mogą zwiększać ciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz ułatwienie sercu pompowania krwi do wszystkich części organizmu. Amlodypina należy do grupy antagonistów wapnia, które zmniejszają napięcie i rozszerzają naczynia krwionośne, co ułatwia przepływ krwi. Hydrochlorotiazyd to lek moczopędny, który zwiększa objętość wydalanego moczu, co prowadzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Ramidilan HCT jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów, którzy uzyskali odpowiednią kontrolę ciśnienia tętniczego przy jednoczesnym stosowaniu substancji czynnych w takich dawkach jak w leku złożonym, ale w postaci oddzielnych tabletek.
Lek Ramipril + Amlodipine + Hydrochlorothiazide Adamed jest lekiem na receptę, który zawiera trzy substancje czynne: ramipryl, amlodypinę i hydrochlorotiazyd. Ramipryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE), amlodypina jest antagonistą wapnia, a hydrochlorotiazyd jest lekiem moczopędnym. Lek ten jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego.
Ramizek Combi to lek łączący ramipryl (inhibitor ACE) i amlodypinę (antagonista wapnia), przeznaczony do leczenia nadciśnienia tętniczego. Ramipryl zmniejsza produkcję substancji podnoszących ciśnienie, rozluźnia naczynia krwionośne i wspiera pracę serca, natomiast amlodypina rozszerza naczynia, ułatwiając przepływ krwi. Lek stosowany jest u pacjentów, których ciśnienie jest już kontrolowane za pomocą tych substancji w osobnych preparatach.
Ramladio to lek składający się z dwóch substancji czynnych: ramiprylu i amlodypiny. Ramipryl należy do grupy leków nazywanych inhibitorami ACE (inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę), natomiast amlodypina należy do grupy leków nazywanych antagonistami wapnia. Lek Ramladio stosowany jest w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia) u pacjentów, u których uzyskano odpowiednią kontrolę ciśnienia tętniczego podając obie substancje czynne w takich dawkach, jak w leku złożonym, ale w oddzielnych tabletkach. Jest to lek na receptę.
Ramlolan to lek przeciwdepresyjny z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Zawiera substancję czynną opipramol. Jest stosowany w leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych i zaburzeń występujących pod postacią somatyczną. Lek jest dostępny na receptę.
Reverantza to lek zawierający dwie substancje czynne: olmesartan medoksomil i amlodypinę (w postaci bezylanu). Obie te substancje pomagają obniżać wysokie ciśnienie tętnicze. Olmesartan medoksomil należy do grupy leków nazywanych antagonistami receptorów angiotensyny II, które obniżają ciśnienie tętnicze poprzez zmniejszenie napięcia naczyń krwionośnych. Amlodypina należy do grupy leków nazywanych antagonistami wapnia. Amlodypina hamuje przenikanie wapnia do ścian naczyń krwionośnych, zapobiegając ich zwężaniu, a tym samym obniżając ciśnienie krwi. Reverantza jest stosowany do leczenia nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których ciśnienie nie jest wystarczająco kontrolowane podczas stosowania tylko olmesartanu medoksomilu lub tylko amlodypiny.
Rimal to lek, który zawiera dwie substancje czynne – ramipryl i amlodypinę. Ramipryl należy do grupy leków nazywanych inhibitorami ACE (inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę). Lek jest wskazany do leczenia nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów, u których uzyskano odpowiednią kontrolę ciśnienia podczas jednoczesnego stosowania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach jak w tym produkcie złożonym, ale w oddzielnych produktach. Produkt leczniczy wydawany jest na podstawie recepty.
Rosamera to lek, który jest skojarzeniem trzech substancji czynnych: rozuwastatyny, peryndoprylu i amlodypiny. Rozuwastatyna pomaga kontrolować wysokie stężenie cholesterolu, a peryndopryl i amlodypina pomagają kontrolować wysokie ciśnienie tętnicze (nadciśnienie tętnicze). Lek jest przepisywany do stosowania u dorosłych pacjentów w leczeniu zwiększonego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienia) i jednocześnie występującego wysokiego stężenia cholesterolu. Rosamera jest dostępny na receptę.
Lek Rosuvastatin/Amlodipine Teva jest lekiem skojarzonym, który zawiera dwie substancje czynne: rozuwastatynę i amlodypinę. Rozuwastatyna należy do grupy leków nazywanych statynami, które są stosowane w leczeniu hipercholesterolemii, czyli wysokiego stężenia cholesterolu w organizmie. Amlodypina jest lekiem z grupy antagonistów wapnia, stosowanym w leczeniu nadciśnienia tętniczego i stabilnej dławicy piersiowej. Lek jest dostępny na receptę.
Sarpin to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: amlodypinę i walsartan. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, czyli stanu, w którym ciśnienie krwi jest zbyt wysokie. Amlodypina należy do grupy leków zwanych antagonistami wapnia, które rozszerzają naczynia krwionośne, co obniża ciśnienie krwi. Walsartan jest inhibitorem receptora angiotensyny II, co oznacza, że blokuje działanie hormonu angiotensyny II, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia ciśnienia krwi.
Sartesta to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: amlodypinę i walsartan. Te substancje pomagają kontrolować podwyższone ciśnienie tętnicze. Lek jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów, u których ciśnienie nie jest dostatecznie kontrolowane podczas stosowania tylko amlodypiny lub tylko walsartanu.
Sobycombi to lek w postaci tabletek, który zawiera dwie substancje czynne: bisoprolol i amlodypinę. Jest wskazany do leczenia wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia) i (lub) choroby serca (stabilnej choroby wieńcowej) u pacjentów, u których uzyskano odpowiednią kontrolę podczas jednoczesnego stosowania bisoprololu i amlodypiny, w takich samych dawkach jak w leku złożonym Sobycombi. Lek jest dostępny na receptę.
Sumilar to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: ramipryl i amlodypinę. Ramipryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny, a amlodypina jest antagonistą kanałów wapniowych. Lek jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (nadciśnienia tętniczego) u pacjentów, u których odpowiednią kontrolę ciśnienia uzyskano podając obie substancje czynne w takich dawkach, jak w leku złożonym, ale w postaci oddzielnych tabletek.
Sumilar Duo to lek, który składa się z dwóch substancji czynnych: ramiprylu i amlodypiny. Ramipryl należy do grupy inhibitorów ACE, a amlodypina do grupy antagonistów kanałów wapniowych. Lek ten jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których uzyskano właściwą kontrolę ciśnienia stosując każdą z substancji czynnych w tych samych mocach, co w produkcie złożonym, ale w postaci oddzielnych tabletek. Sumilar Duo jest dostępny na receptę.
Sumilar HCT to lek na receptę, który zawiera trzy substancje czynne: ramipryl, amlodypinę i hydrochlorotiazyd. Jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia tętniczego) u dorosłych pacjentów. Lek ten jest dostępny w postaci kapsułek twardych.
Telam to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: telmisartan i amlodypinę. Jest to preparat złożony, który działa jako antagonista wapnia oraz antagonista receptora AT 1 angiotensyny II. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których nie uzyskuje się odpowiedniej kontroli ciśnienia za pomocą amlodypiny w monoterapii lub za pomocą preparatu złożonego, zawierającego mniejsze dawki telmisartanu i amlodypiny, lub u pacjentów, którzy przyjmują amlodypinę i telmisartan w postaci osobnych preparatów, w takich samych dawkach jak w preparacie złożonym.
Teldipin to lek, który zawiera dwie substancje czynne – telmisartan i amlodypinę. Te składniki działają na zasadzie różnych mechanizmów, ale oba skutecznie obniżają ciśnienie krwi. Lek jest wskazany w leczeniu zastępczym nadciśnienia tętniczego pierwotnego u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze jest odpowiednio kontrolowane podczas jednoczesnego stosowania telmisartanu i amlodypiny w takich samych dawkach jak w produkcie złożonym. Teldipin jest dostępny na receptę.
Tenox to lek zawierający substancję czynną amlodypinę, która jest antagonistą wapnia. Działa głównie na naczynia krwionośne, powodując zmniejszenie napięcia mięśni gładkich ścian naczyń i rozszerzenie naczyń, co obniża ciśnienie tętnicze i zmniejsza obwodowy opór naczyniowy. Tenox jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz w profilaktyce przewlekłej stabilnej postaci dławicy piersiowej i w leczeniu dławicy piersiowej naczynioskurczowej (typu Prinzmetala). Lek jest dostępny na receptę.
Tertens-AM to lek zawierający dwie substancje czynne: indapamid i amlodypinę. Jest stosowany w leczeniu substytucyjnym pacjentów z nadciśnieniem tętniczym samoistnym, którzy stosują te dwie substancje w takich samych dawkach w oddzielnych preparatach. Lek jest dostępny na receptę.
Tolutris to lek stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, zawierający trzy substancje czynne: telmisartan, amlodypinę i hydrochlorotiazyd. Lek Tolutris jest dostępny wyłącznie na receptę.
Triplixam to lek złożony, który zawiera trzy substancje czynne: peryndopryl, indapamid i amlodypinę. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Peryndopryl należy do grupy leków nazywanych inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), indapamid jest lekiem moczopędnym, a amlodypina należy do antagonistów wapnia. Lek jest dostępny na receptę.
Triveram to lek na receptę, który zawiera trzy substancje czynne: atorwastatynę, peryndopryl z argininą oraz amlodypinę. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego i/lub stabilnej choroby wieńcowej, z towarzyszącą pierwotną hipercholesterolemią lub hiperlipidemią mieszaną u dorosłych pacjentów. Lek ten jest przeznaczony dla pacjentów, którzy są już skutecznie leczeni atorwastatyną, peryndoprylem i amlodypiną w oddzielnych tabletkach.
Twynsta to lek zawierający dwie substancje czynne – telmisartan i amlodypinę, które działają poprzez obniżanie ciśnienia tętniczego. Telmisartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, a amlodypina jest inhibitorem napływu jonów wapnia do komórek. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Twynsta jest dostępny na receptę.
Valtricom to lek na receptę, który zawiera trzy substancje czynne: amlodypinę, walsartan oraz hydrochlorotiazyd. Wszystkie te substancje pomagają kontrolować podwyższone ciśnienie tętnicze. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których ciśnienie jest odpowiednio kontrolowane podczas leczenia skojarzonego amlodypiną, walsartanem i hydrochlorotiazydem w postaci oddzielnych preparatów.
Vilpin to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz dławicy piersiowej. Należy do grupy leków określanych jako antagoniści wapnia. Działa poprzez rozkurczanie naczyń krwionośnych, co pomaga obniżyć ciśnienie krwi. Lek jest dostępny na receptę.
Vilpin Combi to lek złożony, który składa się z dwóch substancji czynnych – peryndoprylu oraz amlodypiny. Jest dostępny w czterech różnych dawkach: 5 mg + 5 mg, 5 mg + 10 mg, 10 mg + 5 mg oraz 10 mg + 10 mg. Lek jest wskazany w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego i/lub stabilnej choroby wieńcowej u osób, u których uzyskano odpowiednią kontrolę objawów stosując peryndopryl i amlodypinę. Vilpin Combi jest lekiem na receptę.
Lek Wamlox zawiera dwie substancje czynne: amlodypinę i walsartan. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Substancjami czynnymi leku są: amlodypina i walsartan. Każda tabletka powlekana zawiera 5 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu) oraz 80 mg walsartanu. Lek jest dostępny na receptę.
Zahron Combi to lek, który składa się z dwóch substancji czynnych – rozuwastatyny i amlodypiny. Jest przeznaczony dla dorosłych pacjentów, którzy cierpią na zwiększone ciśnienie tętnicze krwi oraz wysokie stężenie cholesterolu. W przypadku, gdy zmiana diety i aktywno
Amlodypina – to wielofunkcyjny, chemiczny związek organiczny z grupy pirydyn. Jest lekiem blokującym kanały wapniowe III generacji i zaliczany jest do tzw. antagonistów kanału wapniowego. Lek stosowany w leczeniu chorób o podłożu kardiologicznym takich jak nadciśnienie tętnicze, przewlekła, stabilna dławica piersiowa oraz naczynioruchowa dławica piersiowa (tzw. dławica Prinzmetala). Amlodypina działa równomiernie, nie powodując nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego. Przyjęcie amlodypiny raz na dobę, najlepiej o tej samej porze, obniża ciśnienie tętnicze przez 24 godziny.
Amlodypina należy do długodziałających pochodnych dihydropirydyny, które są lekiem pierwszego wyboru w leczeniu osób z nadciśnieniem tętniczym w podeszłym wieku, chorych na astmę oraz chorych z izolowanym nadciśnieniem skurczowym.
Możliwe działania niepożądane: obrzęk okolicy kostek, ból głowy, zawroty głowy, senność, kołatanie serca, ból brzucha, nudności, zmęczenie, osłabienie, biegunka, zaparcia, kurcze mięśni.
Uwaga: Pacjenci stosujący amlodypinę nie powinni spożywać grejpfruta ani soku grejpfrutowego, ponieważ może to spowodować zwiększenie stężenia amlodypiny we krwi, co może wywołać nasilenie działania obniżającego ciśnienie krwi.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Amlodypina to jeden z najczęściej przepisywanych leków na nadciśnienie tętnicze w Polsce i na świecie. Ta substancja czynna z grupy antagonistów wapnia (blokerów kanałów wapniowych) od ponad 30 lat skutecznie pomaga milionom pacjentów w kontrolowaniu wysokiego ciśnienia krwi i łagodzeniu objawów dławicy piersiowej. Amlodypina wyróżnia się wśród innych leków przeciwnadciśnieniowych swoim długotrwałym działaniem, które pozwala na przyjmowanie tylko jednej tabletki dziennie, oraz stosunkowo niewielu działaniami niepożądanymi. Lek ten jest szczególnie ceniony w leczeniu osób starszych, u których stanowi często pierwszą linię terapii. Dzięki swojemu unikalnemu mechanizmowi działania, amlodypina nie tylko obniża ciśnienie tętnicze, ale także chroni przed powikłaniami sercowo-naczyniowymi, takimi jak udar mózgu czy zawał serca. W Polsce dostępna jest pod wieloma nazwami handlowymi, zarówno jako preparat jednoskładnikowy, jak i w połączeniu z innymi substancjami czynnymi, co pozwala lekarzom na indywidualne dostosowanie terapii do potrzeb każdego pacjenta.
Amlodypina należy do grupy leków nazywanych antagonistami kanałów wapniowych typu L lub blokerami kanałów wapniowych. Jest to pochodna dihydropirydyny o przedłużonym działaniu, która w sposób selektywny blokuje kanały wapniowe znajdujące się w błonach komórkowych mięśni gładkich naczyń krwionośnych oraz, w mniejszym stopniu, w komórkach mięśnia sercowego.
Kanały wapniowe to specjalne struktury białkowe w błonie komórkowej, które umożliwiają napływ jonów wapnia do wnętrza komórki. Jony wapnia odgrywają kluczową rolę w procesie skurczu mięśnia – im więcej wapnia dociera do wnętrza komórki, tym silniejszy jest skurcz. Amlodypina, blokując te kanały, ogranicza napływ wapnia do komórek mięśni gładkich naczyń krwionośnych, co prowadzi do ich rozluźnienia i rozszerzenia naczyń.
Efektem tego mechanizmu jest zmniejszenie oporu obwodowego naczyń krwionośnych, co bezpośrednio przekłada się na obniżenie ciśnienia tętniczego. Rozszerzenie naczyń krwionośnych ułatwia także pracę serca, które nie musi pokonywać tak dużego oporu przy pompowaniu krwi do całego organizmu.
W przypadku dławicy piersiowej, amlodypina prawdopodobnie rozszerza tętnice wieńcowe, poprawiając przepływ krwi i dostarczanie tlenu do mięśnia sercowego. Dodatkowo, zmniejszając obciążenie następcze serca (opór, który musi pokonać przy skurczu), redukuje zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen i energię.
Amlodypina charakteryzuje się bardzo korzystnym profilem farmakokinetycznym, który czyni ją wygodną w stosowaniu. Po podaniu doustnym lek jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, przy czym pokarm nie wpływa na jego wchłanianie. Biodostępność amlodypiny wynosi od 64% do 90%, co oznacza, że większość przyjętej dawki dociera do krążenia systemowego.
Jedną z najważniejszych cech amlodypiny jest jej długi okres półtrwania, który wynosi od 30 do 50 godzin. Dzięki temu lek może być przyjmowany tylko raz dziennie, co znacznie poprawia compliance (przestrzeganie terapii) przez pacjentów. Stan stacjonarny, czyli stabilne stężenie leku we krwi, osiągany jest po około 6-8 dniach codziennego stosowania.
Amlodypina jest metabolizowana w wątrobie przez izoenzym CYP3A4 cytochromu P450, tworząc nieaktywne farmakologicznie metabolity. Około 60% dawki zostaje wydalane z moczem w postaci metabolitów, a tylko 10% w postaci niezmienionej. U pacjentów z zaburzeniami funkcji nerek nie ma konieczności dostosowywania dawki, ponieważ lek nie jest znacząco usuwany przez nerki. Natomiast u osób z ciężkimi zaburzeniami funkcji wątroby może być konieczne zmniejszenie dawki.
Głównym wskazaniem do stosowania amlodypiny jest nadciśnienie tętnicze (pierwotne i wtórne). Lek może być stosowany jako monoterapia u pacjentów z łagodnym do umiarkowanego nadciśnieniem, lub w terapii skojarzonej z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi w przypadkach cięższych form choroby.
Amlodypina jest szczególnie zalecana zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego jako lek pierwszego wyboru u:
Amlodypina jest wskazana w leczeniu dwóch głównych typów dławicy piersiowej:
Przewlekła stabilna dławica piersiowa – w tym przypadku lek pomaga zwiększyć tolerancję wysiłku fizycznego, wydłużając czas do pojawienia się bólu dławicowego podczas aktywności fizycznej oraz zmniejszając częstość i nasilenie ataków dławicowych.
Dławica naczynioskurczowa (dławica Prinzmetala) – amlodypina blokuje skurcze tętnic wieńcowych i przywraca normalny przepływ krwi w naczyniach wieńcowych, co jest szczególnie ważne w tym typie dławicy spowodowanej skurczem naczyń.
Poza zarejestrowanymi wskazaniami, amlodypina jest czasami stosowana off-label w objawia Raynauda związanym z twardziną układową, gdzie pomaga w poprawie krążenia obwodowego.
W Polsce dostępnych jest kilkanaście preparatów zawierających amlodypinę jako jedyną substancję czynną:
Wszystkie te preparaty zawierają amlodypinę w postaci bezylanu amlodypiny w dawkach 5 mg lub 10 mg.
Dla dorosłych:
Dla dzieci (6-17 lat):
Specjalne grupy pacjentów:
Lek należy przyjmować codziennie o tej samej porze, niezależnie od posiłków. Ze względu na stopniowy początek działania, amlodypina często jest przepisywana do przyjmowania wieczorem.
| Wskazanie | Dawka początkowa | Dawka maksymalna | Czas dostosowania |
|---|---|---|---|
| Nadciśnienie u dorosłych | 5 mg/dobę | 10 mg/dobę | 2-4 tygodnie |
| Dławica u dorosłych | 5 mg/dobę | 10 mg/dobę | 2-4 tygodnie |
| Nadciśnienie u dzieci 6-17 lat | 2,5 mg/dobę | 5 mg/dobę | 4 tygodnie |
W leczeniu nadciśnienia tętniczego amlodypina może być stosowana jako monoterapia lub w skojarzeniu z innymi substancjami czynnymi. Współczesne wytyczne coraz częściej zalecają rozpoczynanie leczenia od terapii skojarzonej, szczególnie u pacjentów z nadciśnieniem II stopnia lub obciążonych dodatkowymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego.
Najczęstsze skojarzenia z amlodypiną w leczeniu nadciśnienia:
Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE):
Sartany (blokery receptora angiotensyny II):
Leki moczopędne:
Terapia potrójną często obejmuje amlodypinę w połączeniu z inhibitorem ACE/sartanem oraz lekiem moczopędnym, co pozwala na skuteczną kontrolę ciśnienia u pacjentów z opornym nadciśnieniem.
W terapii dławicy piersiowej amlodypina może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z:
Beta-blokerami:
Długodziałającymi azotanami:
Innymi antagonistami wapnia:
Statynami (często stosowane łącznie w prewencji wtórnej):
Amlodypina jest generalnie dobrze tolerowana, ale jak każdy lek może powodować działania niepożądane. Większość z nich jest łagodna i ustępuje po pewnym czasie stosowania lub przy zmniejszeniu dawki.
Pacjenci w podeszłym wieku: Zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęków i zawrotów głowy. Zaleca się rozpoczynanie od niższych dawek i stopniowe ich zwiększanie pod ścisłą kontrolą lekarską.
Pacjenci z chorobami wątroby: Metabolizm amlodypiny może być zaburzony, co prowadzi do zwiększenia stężenia leku we krwi. Konieczne może być zmniejszenie dawki.
Ciąża i laktacja: Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania. Lek powinien być stosowany tylko w przypadkach, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem.
Amlodypina może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, co może prowadzić do zwiększenia lub zmniejszenia jej działania, bądź nasilenia działań niepożądanych.
Inhibitory CYP3A4 (zwiększają stężenie amlodypiny):
Induktory CYP3A4 (zmniejszają stężenie amlodypiny):
Inne ważne interakcje:
Rutynowe badania laboratoryjne nie są konieczne, jednak u niektórych pacjentów może być wskazane:
Przedawkowanie amlodypiny prowadzi głównie do:
Leczenie przedawkowania:
Amlodypina została przebadana w licznych randomizowanych badaniach klinicznych, które potwierdziły jej wysoką skuteczność w leczeniu nadciśnienia tętniczego i dławicy piersiowej.
Badanie ASCOT (Anglo-Scandinavian Cardiac Outcomes Trial): Wykazało, że terapia oparta na amlodypinie zmniejszyła ryzyko udaru mózgu o 23% w porównaniu z terapią opartą na atenololu. Dodatkowo obserwowano redukcję ryzyka zawału serca i zgonów sercowo-naczyniowych.
Meta-analiza 13 badań obejmująca ponad 50 000 pacjentów wykazała, że amlodypina zmniejsza ryzyko zawału serca o 13% w porównaniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Ochrona przed udarem: Liczne badania potwierdzają, że amlodypina oferuje szczególnie silną ochronę przed udarem mózgu, redukując ryzyko o 40% w porównaniu z placebo, o 18% w porównaniu z inhibitorami ACE i o 16% w porównaniu z sartanami.
Badania z placebo: Wykazały znaczące zwiększenie czasu trwania wysiłku – średnio o 12,8% (63 sekundy) dla dawki 10 mg i 7,9% (38 sekund) dla dawki 5 mg. Ponadto zaobserwowano wydłużenie czasu do wystąpienia depresji odcinka ST o 1 mm oraz zmniejszenie częstości ataków dławicowych.
Badanie PREVENT: Wykazało redukcję hospitalizacji z powodu niestabilnej dławicy piersiowej o 33% oraz zmniejszenie potrzeby rewaskularyzacji wieńcowej o 43%.
Tak, amlodypinę można przyjmować niezależnie od posiłków. Pokarm nie wpływa na wchłanianie leku z przewodu pokarmowego, więc może być przyjmowana przed, w trakcie lub po jedzeniu, zgodnie z preferencjami pacjenta.
Amlodypinę można przerwać nagle bez ryzyka wystąpienia zespołu odstawienia, w przeciwieństwie do niektórych innych leków przeciwnadciśnieniowych. Jednak ciśnienie tętnicze zwykle powraca do wartości sprzed leczenia w ciągu około tygodnia, dlatego przerwanie leczenia powinno odbywać się wyłącznie po konsultacji z lekarzem.
Jeśli minęło mniej niż 12 godzin od planowanej pory przyjęcia, należy przyjąć zapomniną dawkę. Jeśli minęło więcej niż 12 godzin, należy pominąć zapomniną dawkę i przyjąć następną o normalnej porze. Nigdy nie należy przyjmować podwójnej dawki.
Amlodypina może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów, szczególnie na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki. Może powodować zawroty głowy, zmęczenie czy zaburzenia widzenia. Jeśli wystąpią takie objawy, należy unikać prowadzenia pojazdów do czasu ich ustąpienia.
Obrzęki są najczęstszym działaniem niepożądanym amlodypiny i wynikają z rozszerzenia naczyń krwionośnych, co prowadzi do zwiększonej przepuszczalności kapilar i przesączania płynu do tkanek. Obrzęki zwykle dotyczą kostek i stóp, są łagodne i nie wiążą się z zatrzymaniem sodu czy niewydolnością serca.
W przeciwieństwie do niektórych innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. beta-blokerów czy leków moczopędnych), amlodypina rzadko wpływa na funkcję seksualną. Wręcz przeciwnie, poprzez poprawę przepływu krwi może mieć korzystny wpływ na erekcję u mężczyzn.
Pełny efekt przeciwnadciśnieniowy amlodypiny rozwija się stopniowo i osiąga maksimum po około tygodniu regularnego stosowania. Stan stacjonarny stężenia leku we krwi jest osiągany po 6-8 dniach. To stopniowe działanie jest korzystne, ponieważ zapobiega nagłemu spadkowi ciśnienia.
Amlodypina nie jest zalecana w ciąży ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa. U kobiet w wieku rozrodczym należy rozważyć przejście na bezpieczniejsze alternatywy przed planowaną ciążą. W przypadku nieplanowanej ciąży należy skonsultować się z lekarzem co do zmiany leczenia.
Tak, amlodypina jest uważana za jeden z najbezpieczniejszych leków przeciwnadciśnieniowych u osób starszych. Zgodnie z wytycznymi jest lekiem pierwszego wyboru w tej grupie wiekowej. Może być konieczne rozpoczęcie od niższej dawki i ostrożniejsze jej zwiększanie.
Tak, amlodypina jest bezpieczna i skuteczna u diabetyków. W przeciwieństwie do niektórych innych leków przeciwnadciśnieniowych, nie wpływa niekorzystnie na gospodarkę węglowodanową czy lipidową. Może być wręcz korzystna u diabetyków ze względu na ochronę nerek.
Jeśli po 3-4 tygodniach stosowania maksymalnej tolerowanej dawki amlodypiny (10 mg) ciśnienie nadal pozostaje podwyższone, lekarz może zdecydować o dołączeniu drugiego leku przeciwnadciśnieniowego lub zmianie na preparat skojarony. Nowoczesne podejście preferuje terapię skojarzoną już od początku leczenia.
Alkohol może nasilać hipotensyjne działanie amlodypiny, prowadząc do nadmiernego obniżenia ciśnienia i wystąpienia zawrotów głowy czy omdleń. Jeśli pacjent spożywa alkohol, powinien robić to z umiarem i obserwować reakcję organizmu, szczególnie na początku leczenia.
