Bactrim forte

Bactrim Forte to lek przeciwbakteryjny, który zawiera dwie substancje czynne: sulfametoksazol i trimetoprim. Jest stosowany w leczeniu różnych zakażeń, takich jak zakażenia dróg oddechowych, ucha środkowego czy układu moczowego. Lek jest przeznaczony dla osób dorosłych oraz dzieci w wieku powyżej 12 lat. Bactrim Forte jest dostępny na receptę.

Betadine

Betadine to lek o właściwościach przeciwbakteryjnych, przeciwwirusowych i przeciwgrzybiczych. Jest dostępny w różnych formach, takich jak maść, płyn i globulki dopochwowe. Stosowany jest głównie do zapobiegania i leczenia zakażeń skóry i błon śluzowych spowodowanych przez bakterie, wirusy i grzyby. Betadine jest dostępny na receptę.

Biodacyna

Antybiotyk aminoglikozydowy stosowany miejscowo w leczeniu bakteryjnych zakażeń. Występuje w formie roztw. do wstrz. i (lub) inf. i jest podawany domięśniowo lub dożylnie.

Biodacyna Ophthalmicum 0,3%

Biodacyna Ophthalmicum 0,3% to krople do oczu, które zawierają antybiotyk aminoglikozydowy – amikacynę. Lek jest stosowany w leczeniu ostrych i przewlekłych bakteryjnych zakażeń oka, takich jak zapalenie spojówki, rogówki, zapalenie brzegów powiek i woreczka łzowego oraz w leczeniu jęczmienia. Może być również stosowany profilaktycznie u pacjentów przygotowywanych do operacji na gałce ocznej. Lek jest dostępny na receptę.

Biofazolin

Biofazolin to antybiotyk należący do grupy cefalosporyn I generacji. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na cefazolinę, takie jak zakażenia układu oddechowego, moczowo-płciowego, skóry i tkanek miękkich, dróg żółciowych, kości i stawów. Lek jest dostępny na receptę i podawany jest domięśniowo lub dożylnie.

Biofuroksym

Biofuroksym to antybiotyk beta-laktamowy, cefalosporyna II generacji, stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest skuteczny przeciwko wielu bakteriom, w tym tym powodującym zakażenia układu oddechowego, moczowego, kości i stawów, skóry i tkanek miękkich oraz brzucha. Biofuroksym jest również stosowany w celu zapobiegania zakażeniom podczas operacji. Lek jest dostępny na receptę i jest podawany dożylnie lub domięśniowo.

Bioracef

Bioracef to antybiotyk z grupy cefalosporyn, który jest stosowany do leczenia różnych rodzajów zakażeń bakteryjnych. Jest skuteczny w leczeniu zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, układu moczowego, skóry i tkanek miękkich. Bioracef jest również stosowany w leczeniu wczesnej postaci boreliozy. Lek jest dostępny na receptę i musi być zawsze stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza.

Biotaksym

Antybiotyk beta-laktamowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Do stosowania ogólnego (podawany dożylnie lub domięśniowo). Substancją czynną leku Biotaksym jest cefotaksym, który jest półsyntetycznym antybiotykiem należącym do cefalosporyn III generacji o szerokim spektrum działania.

Biotrakson

Antybiotyk beta-laktamowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Zawiera substancję czynną ceftriakson należącą do antybiotyków z grupy cefalosporyn III generacji. Ma postać proszku do przygotowania roztworu do wstrzykiwań (domięśniowych albo dożylnych).

Biotum

Biotum to antybiotyk beta-laktamowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest to proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Substancją czynną preparatu jest ceftazydym, antybiotyk z grupy cefalosporyn, zaliczany do III generacji tych antybiotyków. Lek jest wskazany w leczeniu różnych zakażeń u dorosłych, dzieci i noworodków. Biotum jest dostępny na receptę.

Biseptol

Biseptol to lek stosowany podczas leczenia zakażeń układu moczowego, przewodu pokarmowego i dróg oddechowych.

Boostrix Polio

Boostrix Polio to szczepionka przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi i poliomyelitis. Jest przeznaczona do szczepienia przypominającego (tzw. booster) osób w wieku od 4 lat. Szczepionka nie jest wskazana do szczepienia podstawowego. Jest dostępna na receptę.

Borasol

Borasol to lek w postaci roztworu do stosowania na skórę, zawierający substancję czynną – kwas borowy. Lek wykazuje działanie przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne. Stosowany jest do odkażania w stanach zapalnych skóry, wypryskach, oparzeniach, stłuczeniach, obrzękach zapalnych tkanek miękkich, powierzchownych uszkodzeniach naskórka lub skóry oraz w stanach zapalnych zewnętrznych narządów moczopłciowych. Borasol jest dostępny bez recepty.

Bramitob

Bramitob to lek z grupy aminoglikozydów, który zawiera substancję czynną tobramycynę. Lek jest stosowany w leczeniu przewlekłych zakażeń płuc wywołanych przez bakterie Pseudomonas aeruginosa u pacjentów z mukowiscydozą w wieku 6 lat i powyżej.

Braunoderm zabarwiony

Braunoderm zabarwiony to preparat odkażający do stosowania na skórę. Zawiera substancje czynne alkohol izopropylowy i powidon jodowany. Jest stosowany do dezynfekcji skóry przed operacjami, wstrzyknięciami, nakłuciami, cewnikowaniem, pobieraniem próbek krwi, szczepieniami. Lek jest dostępny bez recepty.

Braunol

Braunol to płyn stosowany w dezynfekcji skóry i błon śluzowych oraz w leczeniu infekcji bakteryjnych i grzybiczych. Preparat zawiera powidon jodowany, który odpowiada za jego działanie antyseptyczne. Braunol jest dostępny bez recepty.

Cayston

Cayston to lek zawierający aztreonam, który jest aktywny przeciwko tlenowym drobnoustrojom Gram-ujemnym, w tym Pseudomonas aeruginosa. Lek jest stosowany do supresyjnego leczenia przewlekłych infekcji dróg oddechowych wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa u pacjentów z mukowiscydozą (CF) w wieku 6 lat i starszych. Po podaniu wziewnym stężenie aztreonamu w krążeniu systemowym jest małe, w porównaniu ze standardową dawką aztreonamu do wstrzykiwań. Lek jest dostępny na receptę.

Ceclor

Ceclor to antybiotyk z grupy cefalosporyn o działaniu bakteriobójczym. Jest dostępny na receptę. Stosowany jest w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych, zapalenia ucha środkowego, zapalenia zatok, zakażeń dolnych dróg oddechowych, zakażeń dróg moczowych oraz zakażeń skóry i tkanek miękkich. Preparat zawiera substancję czynną cefaklor.

Ceclor MR

Ceclor MR to doustny półsyntetyczny antybiotyk z grupy cefalosporyn. Jest dostępny w postaci tabletek powlekanych o przedłużonym uwalnianiu. Lek jest stosowany w leczeniu różnych zakażeń, takich jak ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie migdałków, zapalenie dróg moczowych, zapalenie płuc, zapalenie zatok oraz zakażenia skóry i tkanek miękkich. Ceclor MR jest lekiem na receptę.

Cefaleksyna TZF

Cefaleksyna TZF to doustny antybiotyk z grupy cefalosporyn, który działa przeciwbakteryjnie. Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wrażliwe na ten antybiotyk szczepy bakterii, takich jak zakażenia dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, a także układu moczowo-płciowego. Lek jest dostępny na receptę.

Cefazolin AptaPharma

Cefazolin AptaPharma to antybiotyk z grupy cefalosporyn I generacji. Działa bakteriobójczo, blokując biosyntezę ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do jej rozpadu. Stosowany jest w leczeniu ciężkich zakażeń układu oddechowego, układu moczowego i narządów płciowych, skóry i tkanek miękkich, dróg żółciowych, kości i stawów, posocznicy, zapalenia wsierdzia oraz w profilaktyce zakażeń okołooperacyjnych. Lek jest dostępny na receptę.

Cefazolin Dali Pharma

Cefazolin Dali Pharma to antybiotyk beta-laktamowy o szerokim spektrum działania, stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest to lek przeciwbakteryjny do stosowania ogólnego. Cefazolin jest dostępny na receptę i jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Lek ten jest zwykle podawany w formie iniekcji lub infuzji.

Cefazolin MIP Pharma

Cefazolin MIP Pharma to antybiotyk beta-laktamowy o szerokim spektrum działania, stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest dostępny na receptę. Lek jest dostępny w formie proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Wskazania do stosowania obejmują zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na cefazolinę, takie jak zakażenia dróg oddechowych, układu moczowo-płciowego, dróg żółciowych, zakażenia skóry i tkanek miękkich, kości i stawów, posocznicach, zapaleniach wsierdzia. Ponadto cefazolinę podaje się w zapobieganiu zakażeń okołooperacyjnych, zwłaszcza przy operacjach klasyfikowanych jako zakaźne lub potencjalnie zakaźne.

Cefazolin Noridem

Cefazolin Noridem to antybiotyk z grupy cefalosporyn pierwszej generacji. Lek jest stosowany w leczeniu różnego rodzaju zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefazolinę. Podstawowe wskazania obejmują zakażenia skóry i tkanek miękkich oraz zakażenia kości i stawów. Cefazolina jest również szeroko stosowana w profilaktyce okołooperacyjnej – podawana przed, w trakcie i po zabiegach chirurgicznych w celu zapobiegania ewentualnym zakażeniom. Lek działa poprzez hamowanie syntezy ściany

Cefazolin Phagecon

Cefazolin Phagecon zawiera cefazolinę (w postaci cefazoliny sodowej), która należy do grupy antybiotyków zwanych cefalosporynami. Cefalosporyny niszczą bakterie i są stosowane w leczeniu zakażeń, gdy są pewne lub prawdopodobne, że bakterie są wrażliwe na cefazolinę.

Cefazolinę stosuje się do leczenia zakażeń dróg oddechowych, nerek i dróg moczowych, skóry, kości i stawów oraz zapalenia wsierdzia. Może również być stosowana w przypadku bakteriemii związanej z tymi zakażeniami. Ponadto, Cefazolin Phagecon może być podawany przed lub po zabiegu chirurgicznym w celu zapobiegania zakażeniom.

Cefazolin Sandoz

Cefazolin Sandoz to antybiotyk, który zawiera cefazolinę jako substancję czynną. Jest to półsyntetyczna cefalosporyna, która jest podawana dożylnie lub wstrzykiwana w mięśnie. Działa ona bakteriobójczo poprzez hamowanie syntezy ściany komórki bakteryjnej, podobnie jak inne antybiotyki beta-laktamowe. Preparat jest wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wrażliwe na cefazolinę bakterie, w sytuacji gdy konieczne jest podanie pozajelitowe. Jest dostępny na receptę.

Cefazolin TZF

Cefazolin TZF to antybiotyk z grupy cefalosporyn, który jest dostępny w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji. Jest stosowany w leczeniu różnych rodzajów zakażeń bakteryjnych, takich jak zakażenia układu oddechowego, układu moczowo-płciowego, dróg żółciowych, skóry i tkanek miękkich, kości i stawów, posocznicach, zapaleniach wsierdzia. Ponadto, Cefazolin TZF jest stosowany w zapobieganiu zakażeń okołooperacyjnych. Lek jest dostępny na receptę.

Cefepim MIP Pharma

Cefepim MIP Pharma to antybiotyk beta-laktamowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest to lek do podawania dożylnego. Substancją czynną preparatu jest cefepim, antybiotyk z grupy cefalosporyn, zaliczany do IV generacji tych antybiotyków. Preparat jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez wrażliwe na działanie cefepimu bakterie. Lek dostępny jest na receptę.

Cefepime Accord

Cefepime Accord to lek przeciwbakteryjny z grupy cefalosporyn czwartej generacji. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń, takich jak szpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych czy powikłane zakażenia jamy brzusznej. Lek jest dostępny na receptę.

Cefepime AptaPharma

Lek Cefepime AptaPharma to antybiotyk z grupy cefalosporyn beta-laktamowych, stosowany w leczeniu niektórych zakażeń bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefepim.

Cefepime Kabi

Cefepime Kabi to antybiotyk dostępny na receptę, który jest stosowany w leczeniu różnych ciężkich zakażeń. Należy do grupy antybiotyków zwanych cefalosporynami IV generacji. Lek jest stosowany w leczeniu takich zakażeń jak szpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych, powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej (w tym zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej). Leczenie gorączki z neutropenią jest również wskazane, jeśli podejrzewa się, że gorączka jest spowodowana zakażeniem bakteryjnym.

Cefepime Panpharma

Cefepime Panpharma to lek antybiotykowy dostępny na receptę, który występuje w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji. Jego substancją czynną jest cefepim, należący do grupy antybiotyków cefalosporyn. Lek ten stosowany jest w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na cefepim. Wskazania do stosowania obejmują sepsę, ciężkie zapalenie płuc, powikłane zakażenia układu moczowego, zakażenia jamy brzusznej, zakażenia pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych oraz leczenie stanów gorączkowych o nieznanej przyczynie u pacjentów z upośledzoną czynnością układu odpornościowego.

Cefepime Solufarma

Cefepime Solufarma to antybiotyk z grupy czwartych generacji cefalosporyn. Jest to lek o szerokim spektrum działania, skuteczny przeciwko wielu bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Cefepime Solufarma jest zwykle stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń, takich jak zapalenie płuc, zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia układu moczowego oraz sepsy. Lek jest dostępny na receptę.

Cefepime TZF

Cefepime TZF to antybiotyk z grupy cefalosporyn czwartej generacji, który jest stosowany w leczeniu wielu rodzajów zakażeń bakteryjnych. Działa poprzez zatrzymanie wzrostu bakterii. Jest to lek na receptę. Wskazania do stosowania obejmują ciężkie zakażenia, takie jak szpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych, powikłane zakażenia jamy brzusznej oraz zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej.

Cefobid

Cefobid to antybiotyk beta-laktamowy, cefalosporyna III generacji do stosowania pozajelitowego. Jest stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych, takich jak zakażenia dróg oddechowych, dróg moczowych, zapalenie otrzewnej, posocznica, zakażenia skóry i tkanki miękkiej oraz zakażenia dróg rodnych. Cefobid jest dostępny na receptę.

Cefotaxim-MIP

Cefotaxim-MIP to antybiotyk z grupy cefalosporyn III generacji. Jest dostępny w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji. Lek jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje, takie jak zakażenia dolnych dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych, zakażenia narządów płciowych, posocznica, zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zapalenie otrzewnej, zakażenia kości i stawów oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Cefotaxim-MIP jest lekiem dostępnym wyłącznie na receptę.

Cefotaxime Dali Pharma

Cefotaxime Dali Pharma to antybiotyk z grupy cefalosporyn, stosowany w leczeniu ciężkich, ostrych i przewlekłych zakażeń bakteryjnych. Skuteczny w zwalczaniu zakażeń dróg oddechowych, gardła, nosa, uszu, nerek, dróg moczowych, skóry, tkanek miękkich, kości, stawów, narządów płciowych, brzucha, opon mózgowych, krwi, serca oraz boreliozy. Stosowany także w profilaktyce zakażeń okołooperacyjnych.

Cefox

Cefox to antybiotyk stosowany u dorosłych i dzieci. Lek działa poprzez niszczenie bakterii wywołujących zakażenia. Jest wskazany w leczeniu takich zakażeń jak ostre paciorkowcowe zapalenie gardła i migdałków, bakteryjne zapalenie zatok przynosowych, ostre zapalenie ucha środkowego, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich oraz w leczeniu wczesnej postaci choroby z Lyme (boreliozy). Lek jest dostępny na receptę.

Ceftazidim AptaPharma

Ceftazidim AptaPharma to antybiotyk, który skutecznie zwalcza bakterie wywołujące różnego rodzaju infekcje. Należy do grupy leków cefalosporyn, które działają bakteriobójczo. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych, takich jak: dolne drogi oddechowe, w tym płuca, oskrzela u pacjentów z mukowiscydozą, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ucha, dróg moczowych, skóry i tkanek miękkich, jamy brzusznej oraz powłok brzusznych, a także kości i stawów. Lek jest dostępny na receptę.

Ceftazidim MIP Pharma

Ceftazidim MIP Pharma to antybiotyk z grupy cefalosporyn III generacji o działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania polega na blokowaniu końcowego etapu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Lek jest przeznaczony do stosowania pozajelitowego. Wskazania do stosowania obejmują zakażenia spowodowane przez drobnoustroje wrażliwe na ceftazydym. Lek jest dostępny na receptę.

Ceftazidime Kabi

Ceftazidime Kabi to antybiotyk w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji. Jest stosowany u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków. Działa bakteriobójczo na bakterie wywołujące zakażenia. Wskazany jest do stosowania w leczeniu szpitalnego zapalenia płuc, zakażeń dolnych dróg oddechowych u osób cierpiących na mukowiscydozę, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych o podłożu bakteryjnym, ropnego przewlekłego zapalenie ucha środkowego, złośliwego zapalenia ucha zewnętrznego, powikłanych zakażeń dróg moczowych, powikłanych zakażeń tkanek miękkich i skóry, powikłanych zakażeń wewnątrzbrzusznych, zakażeń kości i stawów a także w leczeniu zapalenia otrzewnej u pacjentów poddawanych ciągłej dializie otrzewnowej. Lek jest dostępny na receptę.

Ceftriaxon AptaPharma

Ceftriaxon AptaPharma to antybiotyk z grupy cefalosporyn III generacji. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych, które najczęściej wymagają leczenia szpitalnego. Należą do nich zakażenia dolnych dróg oddechowych, kości i stawów, tkanek miękkich, zapalenie opon mózgowych, posocznica, rzeżączka, borelioza. Lek jest dostępny na receptę.

Ceftriaxon Kabi 1 g

Ceftriaxon Kabi 1 g to antybiotyk z grupy cefalosporyn III generacji. Jest dostępny na receptę. Lek jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych, takich jak zakażenia ucha, nosa i gardła, płuc, pęcherza i nerek, skóry i tkanek miękkich, w tym zakażone rany, narządów płciowych (w tym rzeżączkę), zapalenie otrzewnej, zakażenia kości i stawów, krwi (tzw. sepsa), mózgu (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych).

Ceftriaxon-MIP

Ceftriaxon-MIP to antybiotyk z grupy cefalosporyn III generacji, który jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych. Lek ten jest dostępny w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji dożylnych i wstrzykiwań domięśniowych. Wskazania do stosowania obejmują zakażenia dolnych dróg oddechowych, kości i stawów, tkanek miękkich, zapalenie opon mózgowych, posocznicę, rzeżączkę, boreliozę oraz zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym. Lek jest dostępny na receptę.

Ceftriaxone Kabi

Ceftriaxone Kabi to antybiotyk z grupy cefalosporyn, który skutecznie zwalcza bakterie powodujące różnego rodzaju zakażenia. Jest stosowany u dorosłych pacjentów oraz dzieci, w tym także u noworodków. Lek jest wskazany do leczenia zakażeń takich jak: bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, pozaszpitalne zapalenie płuc, szpitalne zapalenie płuc, ostre zapalenia ucha środkowego, zakażenia w obrębie jamy brzusznej, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), zakażenia kości i stawów, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, rzeżączka, kiła oraz bakteryjne zapalenie wsierdzia. Ceftriaxone Kabi jest dostępny na receptę.

Ceftriaxone Kalceks

Lek Ceftriaxone Kalceks jest antybiotykiem z grupy cefalosporyn, stosowanym u dorosłych i dzieci (w tym noworodków). Jego działanie polega na zabijaniu bakterii powodujących różne zakażenia, w tym zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, płuc, ucha środkowego, brzucha, dróg moczowych, kości, skóry, krwi i serca. Może być również stosowany w leczeniu zakażeń przenoszonych drogą płciową, gorączki spowodowanej neutropenią, zakażeń klatki piersiowej, boreliozy oraz w celu zapobiegania zakażeniom podczas operacji.

Ceftriaxone TZF

Ceftriaxone TZF to antybiotyk z grupy cefalosporyn III generacji. Działa bakteriobójczo, blokując syntezę ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do ich śmierci. Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez szczepy wrażliwe na ceftriakson u dorosłych, młodzieży i dzieci, również u noworodków. Wskazania do stosowania obejmują zakażenia skóry i tkanek miękkich, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, pozaszpitalne i szpitalne zapalenia płuc, ostre zapalenie ucha środkowego, zakażenia w obrębie jamy brzusznej i dróg moczowych, zakażenia kości i stawów, bakteryjne zapalenie wsierdzia, kiła i rzeżączka. Lek jest dostępny na receptę.

Cefuroxim Kabi

Cefuroxim Kabi to antybiotyk, który skutecznie zwalcza bakterie wywołujące zakażenia u pacjentów dorosłych i dzieci. Należy on do grupy leków nazywanych cefalosporynami. Jest stosowany w leczeniu zakażeń: płuc lub klatki piersiowej, układu moczowego, skóry i tkanek miękkich oraz brzucha. Cefuroxim Kabi jest również stosowany w celu zapobiegania zakażeniom podczas operacji. Lek dostępny jest na receptę.

Cefuroxim-MIP

Cefuroxim-MIP to antybiotyk beta-laktamowy o szerokim spektrum działania, stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Jest dostępny na receptę. Substancją czynną preparatu jest cefuroksym, antybiotyk z grupy cefalosporyn, zaliczany do II generacji tych antybiotyków. Preparat jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków: pozaszpitalne zapalenie płuc, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek oraz zakażenia tkanek miękkich – zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran.

Cefuroxime Aristo

Lek Cefuroxime Aristo (cefuroksym) to antybiotyk z grupy cefalosporyn, skuteczny w zwalczaniu bakterii powodujących infekcje. Stosowany jest zarówno u dorosłych, jak i dzieci, w leczeniu: gardła, zatok, ucha środkowego, płuc, układu moczowego, skóry i tkanek miękkich oraz w terapii boreliozy.

Antybiotyki – kompleksowy przewodnik po leczeniu zakażeń bakteryjnych

Antybiotyki to jedne z najważniejszych osiągnięć medycyny, które zrewolucjonizowały leczenie zakażeń bakteryjnych. Odkrycie penicyliny przez Alexandra Fleminga w 1928 roku otworzyło nową erę w medycynie, umożliwiając skuteczne zwalczanie chorób, które wcześniej często kończyły się śmiercią. Współcześnie antybiotyki znajdują zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń bakteryjnych, od zapalenia płuc i oskrzeli, przez infekcje dróg moczowych, po groźne zakażenia ogólnoustrojowe. Jednak wraz z szerokim wykorzystaniem tych leków pojawił się problem antybiotykooporności – coraz więcej szczepów bakterii uodparnia się na działanie antybiotyków, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Właściwe stosowanie antybiotyków, zgodnie z zaleceniami lekarza i zasadami racjonalnej antybiotykoterapii, jest kluczowe dla zachowania ich skuteczności i minimalizacji ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.

antybiotyki

Czym są antybiotyki i jak działają?

Antybiotyki to substancje, które mają zdolność zabijania bakterii lub hamowania ich wzrostu i namnażania. Początkowo termin ten odnosił się wyłącznie do naturalnych związków wytwarzanych przez drobnoustroje (głównie grzyby i bakterie), jednak obecnie obejmuje również substancje półsyntetyczne i syntetyczne o działaniu przeciwbakteryjnym.

Mechanizm działania antybiotyków może być różny, w zależności od ich rodzaju. Najważniejsze mechanizmy to:

  1. Hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii – powoduje to osłabienie struktury komórki bakteryjnej, co prowadzi do jej śmierci. Tak działają np. antybiotyki beta-laktamowe, do których należą penicyliny i cefalosporyny.
  2. Zaburzanie funkcji błony komórkowej – wywołuje to uszkodzenie integralności błony i wycieku zawartości komórki. Ten mechanizm wykorzystują m.in. polimyksyny.
  3. Hamowanie syntezy białek bakteryjnych – blokuje to procesy życiowe bakterii. W ten sposób działają aminoglikozydy, tetracykliny, makrolidy czy chloramfenikol.
  4. Blokowanie syntezy kwasów nukleinowych – uniemożliwia to bakteriom namnażanie się. Tak działają chinolony i ryfampicyna.
  5. Hamowanie metabolizmu komórki bakteryjnej – zakłóca to procesy biochemiczne niezbędne do przeżycia bakterii. Ten mechanizm wykorzystują sulfonamidy i trimetoprim.

Ze względu na sposób działania, antybiotyki możemy podzielić na dwie główne grupy:

  • Bakteriobójcze – zabijają komórki bakteryjne. Należą do nich m.in. penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, chinolony.
  • Bakteriostatyczne – hamują namnażanie bakterii, co daje układowi odpornościowemu czas na zwalczenie infekcji. Zaliczamy tu m.in. tetracykliny, makrolidy, chloramfenikol.

Główne grupy antybiotyków i ich zastosowanie

W zależności od budowy chemicznej i mechanizmu działania, antybiotyki dzielimy na kilka głównych grup:

Antybiotyki beta-laktamowe

Są to najczęściej stosowane antybiotyki, które zawierają w swojej strukturze pierścień beta-laktamowy. Działają poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii. Do tej grupy należą:

  • Penicyliny – pierwsza odkryta grupa antybiotyków, obejmująca naturalne (penicylina benzylowa), półsyntetyczne (ampicylina, amoksycylina) i odporne na beta-laktamazy (kloksacylina).
  • Cefalosporyny – podzielone na pięć generacji w zależności od spektrum działania i odporności na beta-laktamazy. Przykłady to cefaleksyna (I generacja), cefuroksym (II generacja), ceftriakson (III generacja).
  • Karbapenemy – antybiotyki o szerokim spektrum działania, stosowane zwykle w ciężkich zakażeniach. Przykłady to imipenem, meropenem.
  • Monobaktamy – działają głównie na bakterie Gram-ujemne. Głównym przedstawicielem jest aztreonam.

Makrolidy

Działają poprzez hamowanie syntezy białek bakteryjnych. Mają szerokie zastosowanie, szczególnie w zakażeniach dróg oddechowych. Do makrolidów należą:

  • Erytromycyna – pierwszy przedstawiciel grupy
  • Klarytromycyna
  • Azytromycyna
  • Roksytromycyna

Makrolidy są często stosowane u pacjentów z alergią na penicyliny oraz w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie atypowe (np. Mycoplasma, Chlamydia).

Tetracykliny

Hamują syntezę białek bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką 30S rybosomu. Przykłady to:

  • Tetracyklina
  • Doksycyklina
  • Minocyklina
  • Tygecyklina

Tetracykliny znajdują zastosowanie w leczeniu boreliozy, trądziku, zakażeń dróg oddechowych wywołanych przez bakterie atypowe oraz infekcji przenoszonych drogą płciową.

Aminoglikozydy

Działają bakteriobójczo, zaburzając syntezę białek. Są szczególnie skuteczne wobec bakterii Gram-ujemnych. Do tej grupy należą:

  • Gentamycyna
  • Amikacyna
  • Tobramycyna
  • Streptomycyna
  • Neomycyna

Aminoglikozydy mogą wykazywać działanie nefrotoksyczne i ototoksyczne, dlatego stosuje się je głównie w ciężkich zakażeniach i pod ścisłą kontrolą lekarza.

Fluorochinolony

Hamują działanie enzymu bakteryjnego (gyrazy DNA), uniemożliwiając replikację DNA bakterii. Przykłady to:

  • Ciprofloksacyna
  • Lewofloksacyna
  • Moksyfloksacyna
  • Norfloksacyna

Fluorochinolony mają szerokie spektrum działania i są stosowane w zakażeniach dróg moczowych, zakażeniach układu oddechowego oraz zakażeniach przewodu pokarmowego.

Inne ważne grupy antybiotyków

  • Glikopeptydy (wankomycyna, teikoplanina) – stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie, szczególnie oporne na metycylinę szczepy gronkowca złocistego (MRSA).
  • Linkozamidy (klindamycyna, linkomycyna) – skuteczne wobec bakterii beztlenowych i Gram-dodatnich.
  • Oksazolidynony (linezolid) – nowsza grupa antybiotyków, skuteczna wobec bakterii opornych na wiele innych antybiotyków.
  • Polimyksyny (kolistyna) – stare antybiotyki, które przeżywają renesans ze względu na skuteczność wobec wieloopornych bakterii Gram-ujemnych.
  • Sulfonamidy i trimetoprim – hamują metabolizm kwasu foliowego, często stosowane razem (ko-trimoksazol) w leczeniu zakażeń układu moczowego i oddechowego.

Kiedy stosować antybiotyki?

Antybiotyki są skuteczne wyłącznie w leczeniu infekcji bakteryjnych. Nie działają na wirusy, grzyby czy pasożyty (z wyjątkiem antybiotyków o specjalnym działaniu przeciwgrzybiczym lub przeciwpasożytniczym). Dlatego tak ważne jest, aby stosować je tylko wtedy, gdy jest to rzeczywiście konieczne.

Antybiotyki mogą być stosowane w leczeniu następujących schorzeń bakteryjnych:

  1. Zapalenie płuc wywołane przez bakterie
  2. Bakteryjne zapalenie oskrzeli
  3. Zapalenie zatok przynosowych (gdy jest ono wywołane przez bakterie)
  4. Angina paciorkowcowa (zapalenie gardła wywołane przez paciorkowce)
  5. Bakteryjne zapalenie ucha środkowego
  6. Zakażenia układu moczowego (zapalenie pęcherza, odmiedniczkowe zapalenie nerek)
  7. Zakażenia skóry i tkanek miękkich
  8. Borelioza
  9. Rzeżączka i inne choroby przenoszone drogą płciową
  10. Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
  11. Gruźlica
  12. Trądzik (w niektórych przypadkach)

Antybiotyki w leczeniu konkretnych dolegliwości

1. Zapalenie zatok

Zapalenie zatok często ma podłoże wirusowe, jednak w przypadku infekcji bakteryjnej antybiotyk może być konieczny. Najczęściej stosowane antybiotyki w leczeniu bakteryjnego zapalenia zatok to:

  • Amoksycylina – lek pierwszego wyboru
  • Amoksycylina z kwasem klawulanowym – gdy podejrzewa się szczepy wytwarzające beta-laktamazy
  • Makrolidy (klarytromycyna, azytromycyna) – u pacjentów uczulonych na antybiotyki beta-laktamowe
  • Doksycyklina – alternatywa dla pacjentów z alergią na penicyliny
  • Fluorochinolony – w przypadkach opornych na leczenie standardowe

Obok farmakoterapii, ważne jest płukanie nosa solą fizjologiczną czy wodą morską, co pomaga w mechanicznym usuwaniu wydzieliny i drobnoustrojów.

2. Trądzik

W leczeniu trądziku stosuje się zarówno miejscowe, jak i ogólne antybiotyki:

  • Miejscowo: klindamycyna, erytromycyna, często w połączeniu z nadtlenkiem benzoilu lub retinoidami
  • Ogólnie: doksycyklina, minocyklina, limecyklina, erytromycyna

Terapia trądziku często wymaga podejścia skojarzonego, łączącego antybiotyki z innymi lekami przeciwtrądzikowymi, takimi jak retinoidy czy preparaty zawierające kwas azelainowy.

3. Zapalenie ucha

W ostrym bakteryjnym zapaleniu ucha środkowego stosuje się:

  • Amoksycylinę – lek pierwszego wyboru
  • Amoksycylinę z kwasem klawulanowym – w przypadkach oporności bakterii
  • Cefalosporyny II i III generacji (cefuroksym, ceftriakson)
  • Makrolidy – u pacjentów z alergią na penicyliny

Leczenie trwa zwykle 5-10 dni, w zależności od wieku pacjenta i ciężkości zakażenia.

4. Angina

W leczeniu anginy paciorkowcowej stosuje się:

  • Fenoksymetylpenicylinę (penicylinę V) – lek pierwszego wyboru
  • Amoksycylinę – alternatywa dla penicyliny V
  • Makrolidy (klarytromycyna, azytromycyna) – u pacjentów z alergią na penicyliny
  • Cefalosporyny I generacji (cefaleksyna) – alternatywa dla osób uczulonych na penicyliny, ale bez reakcji natychmiastowej

Ważne jest, aby przeprowadzić pełną kurację antybiotykową (zwykle 10 dni dla penicyliny V), co zmniejsza ryzyko powikłań, takich jak gorączka reumatyczna czy kłębuszkowe zapalenie nerek.

Błędy w stosowaniu antybiotyków

Nieprawidłowe stosowanie antybiotyków może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Oto najczęstsze błędy:

  1. Stosowanie antybiotyków w infekcjach wirusowych – antybiotyki nie działają na wirusy, więc ich stosowanie w przeziębieniu, grypie czy ostrej infekcji górnych dróg oddechowych o etiologii wirusowej jest bezcelowe i szkodliwe.
  2. Przerywanie kuracji – zaprzestanie przyjmowania antybiotyku po ustąpieniu objawów, przed zakończeniem zaleconego okresu leczenia, może prowadzić do nawrotu infekcji i rozwoju oporności bakterii.
  3. Nieprzestrzeganie zalecanego dawkowania – przyjmowanie antybiotyku w nieregularnych odstępach czasu lub w nieprawidłowych dawkach zmniejsza jego skuteczność.
  4. Samoleczenie – stosowanie antybiotyków bez konsultacji z lekarzem, np. wykorzystywanie pozostałości z poprzednich terapii, może prowadzić do niewłaściwego leczenia i rozwoju oporności bakterii.
  5. Niepoprawne łączenie z żywnością i innymi lekami – niektóre produkty spożywcze i leki mogą wpływać na wchłanianie i działanie antybiotyków.

Prawidłowe stosowanie antybiotyków

Aby maksymalizować skuteczność antybiotyków i minimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, należy przestrzegać następujących zasad:

  1. Stosuj antybiotyki wyłącznie na zalecenie lekarza – tylko on może ocenić, czy infekcja ma podłoże bakteryjne i wymaga antybiotykoterapii.
  2. Przestrzegaj zaleconego dawkowania i czasu trwania terapii – nawet jeśli objawy ustąpią wcześniej, kontynuuj leczenie do końca przepisanego cyklu.
  3. Przyjmuj antybiotyk w regularnych odstępach czasu – pomaga to utrzymać stałe stężenie leku we krwi, co jest kluczowe dla jego skuteczności.
  4. Popijaj antybiotyk wodą – nie używaj mleka, soków, kawy czy alkoholu, które mogą wpływać na wchłanianie leku.
  5. Zwróć uwagę na interakcje z pożywieniem – niektóre antybiotyki (np. tetracykliny, fluorochinolony) powinny być przyjmowane na pusty żołądek lub przynajmniej godzinę przed posiłkiem lub dwie godziny po posiłku.
  6. Unikaj alkoholu podczas antybiotykoterapii – alkohol może osłabiać działanie antybiotyków oraz nasilać ich działania niepożądane. Szczególnie niebezpieczne jest połączenie alkoholu z metronidazolem, które może wywołać reakcję disulfiramową (nudności, wymioty, bóle głowy, zaburzenia ciśnienia).
  7. Stosuj probiotyki – pomagają one przywrócić równowagę flory bakteryjnej jelit, która zostaje zaburzona przez antybiotyki. Probiotyki najlepiej przyjmować w odstępie kilku godzin od antybiotyku.

Działania niepożądane antybiotyków

Antybiotyki, jak wszystkie leki, mogą powodować działania niepożądane. Najczęstsze z nich to:

  1. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe – biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha. Są one związane z zaburzeniem równowagi flory bakteryjnej jelit.
  2. Reakcje alergiczne – od łagodnych wysypek skórnych po ciężkie reakcje anafilaktyczne. Szczególnie często występują u osób uczulonych na antybiotyki beta-laktamowe.
  3. Kandydoza – nadmierny wzrost grzybów z rodzaju Candida, prowadzący do grzybicy jamy ustnej, przełyku lub pochwy.
  4. Biegunka poantybiotykowa – może mieć różne nasilenie, od łagodnej do ciężkiej, wywołanej przez Clostridioides difficile (dawniej Clostridium difficile).
  5. Działanie hepatotoksyczne – uszkodzenie wątroby, które może objawiać się żółtaczką, bólami brzucha, zmęczeniem.
  6. Działanie nefrotoksyczne – uszkodzenie nerek, szczególnie związane ze stosowaniem aminoglikozydów.
  7. Działanie ototoksyczne – uszkodzenie słuchu lub równowagi, również głównie związane z aminoglikozydami.
  8. Fotowrażliwość – zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne, występująca przy stosowaniu niektórych antybiotyków, np. tetracyklin czy fluorochinolonów.

Antybiotykooporność

Antybiotykooporność to zdolność bakterii do przetrwania i namnażania się pomimo obecności antybiotyku, który normalnie powinien je zabić lub zahamować ich wzrost. Jest to poważny problem globalny, który zagraża skuteczności leczenia zakażeń bakteryjnych.

Przyczyny rozwoju antybiotykooporności to:

  1. Nadużywanie antybiotyków – stosowanie ich bez wyraźnych wskazań, np. w infekcjach wirusowych.
  2. Nieprawidłowe stosowanie – przerywanie kuracji, nieprzestrzeganie dawkowania.
  3. Szerokie stosowanie w rolnictwie – dodawanie antybiotyków do pasz dla zwierząt w celu przyspieszenia wzrostu lub zapobiegania chorobom.
  4. Naturalna zdolność bakterii do adaptacji – bakterie mogą rozwijać mechanizmy oporności poprzez mutacje lub wymianę materiału genetycznego.

Skutki antybiotykooporności są poważne:

  • Infekcje trudniejsze do leczenia
  • Dłuższy czas hospitalizacji
  • Wyższe koszty leczenia
  • Zwiększona śmiertelność
  • Konieczność stosowania droższych i bardziej toksycznych antybiotyków

Probiotyki i prebiotyki w trakcie antybiotykoterapii

Aby zminimalizować negatywny wpływ antybiotyków na florę bakteryjną, zaleca się stosowanie probiotyków i prebiotyków:

Probiotyki

Probiotyki to żywe mikroorganizmy, które podawane w odpowiednich ilościach mają korzystny wpływ na zdrowie. Najczęściej stosowane szczepy probiotyczne to:

  • Lactobacillus (L. rhamnosus, L. acidophilus, L. casei)
  • Bifidobacterium (B. longum, B. bifidum, B. infantis)
  • Saccharomyces boulardii (drożdże probiotyczne)

Probiotyki podczas antybiotykoterapii:

  • Zmniejszają ryzyko wystąpienia biegunki związanej z antybiotykami
  • Pomagają przywrócić równowagę flory jelitowej
  • Wzmacniają układ odpornościowy
  • Zapobiegają nadmiernemu rozwojowi grzybów Candida

Probiotyki najlepiej przyjmować w odstępie 2-3 godzin od antybiotyku, aby ten nie zniszczył żywych kultur bakterii zawartych w preparacie. Warto kontynuować suplementację probiotykami jeszcze przez 2-4 tygodnie po zakończeniu antybiotykoterapii.

Prebiotyki

Prebiotyki to składniki pokarmowe, które nie są trawione w przewodzie pokarmowym, ale stymulują wzrost i aktywność korzystnych bakterii jelitowych. Do najważniejszych prebiotyków należą:

  • Inulina
  • Fruktooligosacharydy (FOS)
  • Galaktooligosacharydy (GOS)

Prebiotyki można znaleźć w wielu produktach spożywczych, takich jak:

  • Cykoria
  • Czosnek
  • Cebula
  • Banany
  • Szparagi
  • Karczoch
  • Otręby pszenne

Połączenie probiotyków i prebiotyków (tzw. synbiotyki) daje szczególnie korzystne efekty w przywracaniu równowagi mikroflory jelitowej po antybiotykoterapii.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Czy antybiotyki działają na wirusy?

Nie, antybiotyki nie działają na wirusy. Są skuteczne tylko wobec bakterii i niektórych grzybów. Stosowanie antybiotyków w infekcjach wirusowych, takich jak przeziębienie czy grypa, jest nieskuteczne i może prowadzić do rozwoju oporności bakterii na antybiotyki.

Po jakim czasie antybiotyk zaczyna działać?

Czas działania antybiotyku zależy od wielu czynników, w tym rodzaju antybiotyku, dawki, drogi podania oraz typu infekcji. Ogólnie, pierwsze efekty terapeutyczne można zaobserwować po 24-72 godzinach od rozpoczęcia terapii. Antybiotyki bakteriobójcze działają zwykle szybciej niż bakteriostatyczne. Jeśli po 2-3 dniach nie obserwuje się poprawy, należy skonsultować się z lekarzem.

Czy podczas przyjmowania antybiotyku można spożywać nabiał?

Niektóre antybiotyki, zwłaszcza tetracykliny i fluorochinolony, mogą tworzyć kompleksy z wapniem zawartym w nabiale, co zmniejsza ich wchłanianie. Dlatego produkty mleczne najlepiej spożywać 2 godziny przed lub 4-6 godzin po przyjęciu takiego antybiotyku. W przypadku innych antybiotyków, takich jak penicyliny czy cefalosporyny, interakcja z nabiałem jest mniejsza, ale wciąż zaleca się popijanie ich wodą, a nie mlekiem.

Czy można przerwać kurację antybiotykową, gdy objawy ustąpią?

Nie, nigdy nie należy przerywać kuracji antybiotykowej bez konsultacji z lekarzem, nawet jeśli objawy ustąpią. Przedwczesne zaprzestanie przyjmowania antybiotyku może prowadzić do przetrwania najbardziej opornych bakterii, co zwiększa ryzyko nawrotu infekcji oraz rozwoju antybiotykooporności.

Jak długo trwa standardowa kuracja antybiotykiem?

Długość kuracji zależy od rodzaju infekcji, typu antybiotyku oraz stanu pacjenta. Typowo trwa od 5 do 14 dni, jednak w niektórych przypadkach (np. gruźlica, zapalenie szpiku kostnego) może być znacznie dłuższa, nawet kilkumiesięczna. Kluczowe jest, aby przestrzegać czasu leczenia zaleconego przez lekarza.

Czy podczas antybiotykoterapii można spożywać alkohol?

Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas antybiotykoterapii z kilku powodów:

  • Alkohol może osłabiać działanie niektórych antybiotyków
  • Może zwiększać ryzyko wystąpienia lub nasilać działania niepożądane
  • Obciąża wątrobę, która jest już zaangażowana w metabolizm antybiotyku
  • Połączenie alkoholu z niektórymi antybiotykami (zwłaszcza metronidazolem) może wywołać niebezpieczną reakcję disulfiramową, objawiającą się nudnościami, wymiotami, bólami głowy i zaburzeniami krążenia

Jak przechowywać antybiotyki?

Antybiotyki należy przechowywać zgodnie z zaleceniami zawartymi w ulotce. Ogólne zasady:

  • Przechowuj w suchym miejscu, w temperaturze pokojowej (15-25°C), chyba że ulotka stanowi inaczej
  • Chroń przed światłem i wilgocią
  • Trzymaj poza zasięgiem dzieci
  • Nie stosuj po upływie terminu ważności
  • Nie przechowuj antybiotyków „na zapas” – niewykorzystane leki należy oddać do apteki

Czy kobiety w ciąży mogą przyjmować antybiotyki?

Niektóre antybiotyki są bezpieczne dla kobiet w ciąży, inne mogą stwarzać ryzyko dla rozwijającego się płodu. Decyzję o zastosowaniu antybiotykoterapii u kobiety ciężarnej zawsze podejmuje lekarz, który musi rozważyć stosunek korzyści do ryzyka. Do względnie bezpiecznych antybiotyków w ciąży należą penicyliny i cefalosporyny, natomiast przeciwwskazane są m.in. tetracykliny i fluorochinolony.

Czy antybiotyki zmniejszają skuteczność antykoncepcji hormonalnej?

Niektóre antybiotyki, szczególnie rifampicyna, mogą zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych poprzez przyspieszenie ich metabolizmu wątrobowego. W przypadku innych antybiotyków dowody na takie interakcje są mniej przekonujące, jednak dla bezpieczeństwa zaleca się stosowanie dodatkowych metod antykoncepcji podczas antybiotykoterapii i przez 7 dni po jej zakończeniu.

Czym jest biegunka poantybiotykowa i jak jej zapobiegać?

Biegunka poantybiotykowa to częste działanie niepożądane antybiotyków, wynikające z zaburzenia równowagi mikroflory jelitowej. Może mieć różne nasilenie – od łagodnej do ciężkiej, wywołanej przez bakterię Clostridioides difficile. Aby zmniejszyć ryzyko jej wystąpienia, zaleca się:

  • Stosowanie probiotyków podczas i po antybiotykoterapii
  • Odpowiednie nawodnienie
  • Dietę bogatą w prebiotyki (błonnik rozpuszczalny)
  • Unikanie pokarmów drażniących jelita (tłustych, pikantnych, alkoholu)

Gdy biegunka jest ciężka lub towarzyszy jej gorączka i silne bóle brzucha, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.