Dawkowanie Minirin - jak stosować

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Stosowanie leku Minirin w leczeniu moczówki prostej ośrodkowej: Minirin roztwór do wstrzykiwań podaje się w przypadku, gdy nie można zastosować doustnej lub donosowej postaci leku. Dawkę ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta po określeniu wpływu leku na diurezę i osmolalność moczu. Zwykle dawka wynosi: Dorośli: od 1 do 4 mikrogramów (0,25-1 ml) raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych. Dzieci powyżej 1 roku: od 0,1 do 1 mikrograma (0,025-0,25 ml) raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych. Dzieci poniżej 1 roku: doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci poniżej 1 roku jest ograniczone; z opisów poszczególnych przypadków wynika, że dawka początkowa powinna wynosić 0,05 mikrograma (0,0125 ml), a następne powinny być ustalane w zależności od wielkości diurezy i stężenia elektrolitów. Zwykle lek podaje się dożylnie, ale jeśli zachodzi konieczność, może być także podawany domięśniowo lub podskórnie. Stosowanie leku Minirin do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki Do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki zaleca się następujące, jednokrotne dawki podawane domięśniowo lub podskórnie: Dorośli: 4 mikrogramy (1 ml) Dzieci powyżej 1 roku: od 1 do 2 mikrogramów (0,25-0,5 ml) Dzieci poniżej 1 roku: 0,4 mikrograma (0,1 ml) Mocz oddany w ciągu pierwszej godziny po podaniu leku Minirin wyklucza się z testu. Przez następne 8 godzin należy zebrać dwie próbki moczu i oznaczyć jego osmolalność. Należy przestrzegać ograniczenia podaży płynów. U dzieci do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki zaleca się stosowanie głównie leku Minirin w postaci donosowej. Stosowanie leku Minirin w celu zapewnienia hemostazy Dawkę 0,3 mikrograma/kg masy ciała, rozcieńczoną w 50-100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu, podaje się we wlewie dożylnym przez 15-30 minut. W przypadku uzyskania pozytywnego efektu, dawkę można powtórzyć 1 lub 2 razy w odstępach co 6-12 godzin. Dalsze ponawianie dawki może skutkować słabszym efektem terapeutycznym. U pacjentów z hemofilią A pożądany wzrost aktywności czynnika VIII C jest oceniany z zastosowaniem takich samych kryteriów jakie stosowane są podczas leczenia koncentratem czynnika VIII. Jeśli wlew dożylny leku Minirin nie prowadzi do oczekiwanego wzrostu aktywności czynnika VIII C w osoczu, leczenie może być uzupełnione przetoczeniem koncentratu czynnika VIII. Leczenie chorych na hemofilię powinno być prowadzone w porozumieniu z laboratorium hematologicznym. Oznaczanie czynników krzepnięcia i czasu krwawienia przed podaniem leku Minirin. Po podaniu desmopresyny wyraźnie wzrasta aktywność czynnika VIII C (VIII:C) i stężenie antygenu czynnika von Willebranda (vWF:Ag) w osoczu. Nie jest jednak możliwe ustalenie jakiejkolwiek zależności pomiędzy stężeniem tych czynników w osoczu i czasem krwawienia, zarówno przed jak i po podaniu desmopresyny. Dlatego, jeśli to możliwe, wpływ desmopresyny na czas krwawienia powinien być sprawdzany indywidualnie u każdego pacjenta. Badanie czasu krwawienia należy wykonywać za pomocą metod standaryzowanych. Oznaczanie czasu krwawienia i osoczowych czynników krzepnięcia powinno być prowadzone we współpracy lub w porozumieniu z laboratorium hematologicznym. Kontrola podczas leczenia Aktywność czynnika VIII C musi być kontrolowana regularnie, ponieważ w kilku przypadkach stwierdzono, że efekt terapeutyczny zmniejszał się wraz z powtarzanymi dawkami. Podczas leczenia lekiem Minirin należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi.