Kisunla 350 mg

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Kisunla 350 mg?

Kisunla 350 mg to lek zawierający substancję czynną donanemab, stosowany w leczeniu dorosłych pacjentów z wczesną objawową postacią choroby Alzheimera. Preparat jest przeznaczony dla osób z klinicznym rozpoznaniem łagodnych zaburzeń funkcji poznawczych oraz łagodnego otępienia spowodowanego chorobą Alzheimera, u których potwierdzono obecność patologicznych zmian amyloidu w mózgu.

Lek jest wskazany wyłącznie dla pacjentów będących heterozygotycznymi nosicielami allelu genu apolipoproteiny E ε4 (ApoE ε4) lub niebędących nosicielami tego allelu. Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest wykonanie badań genetycznych w celu określenia statusu ApoE ε4, co pozwala na ocenę indywidualnego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych związanych z leczeniem.

Kisunla 350 mg działa jako rekombinowane humanizowane przeciwciało monoklonalne należące do klasy immunoglobuliny gamma 1 (IgG1), które wykazuje wysokie powinowactwo do zmodyfikowanej formy beta-amyloidu z odciętym N-końcem (N3pE Aβ). Ta specyficzna forma amyloidu występuje w małych ilościach w blaszkach amyloidowych obecnych w mózgu pacjentów z chorobą Alzheimera. Mechanizm działania leku polega na wiązaniu się z N3pE Aβ i wspomaganiu procesu usuwania blaszek amyloidowych poprzez fagocytozę realizowaną przez komórki mikrogleju – naturalny system odpornościowy mózgu.

Preparat stosuje się u pacjentów, u których obecność amyloidu wskazującego na chorobę Alzheimera została potwierdzona za pomocą zatwierdzonych metod diagnostycznych, takich jak badanie obrazowe metodą pozytonowej tomografii emisyjnej (PET), analiza płynu mózgowo-rdzeniowego lub inne odpowiednie badania. W badaniach klinicznych wykazano, że odsetek pacjentów leczonych donanemabem, u których uzyskano usunięcie amyloidu, wynosił około 32,5% w tygodniu 24., 69,5% w tygodniu 52. i 80,8% w tygodniu 76. w populacji określonej we wskazaniach do stosowania.

Terapia preparatem Kisunla 350 mg powinna być prowadzona przez lekarza posiadającego doświadczenie w diagnozowaniu i leczeniu choroby Alzheimera, który dysponuje odpowiednim dostępem do badań obrazowych wykonywanych metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Lek należy podawać pod nadzorem wielodyscyplinarnego zespołu przeszkolonego w zakresie wykrywania, monitorowania i leczenia związanych z amyloidem nieprawidłowości widocznych w obrazowaniu (ARIA) oraz posiadającego doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu reakcji na infuzję.

Ważnym aspektem kwalifikacji do leczenia jest odpowiedni dobór pacjentów znajdujących się we wczesnej fazie objawowej choroby Alzheimera. W badaniach klinicznych uczestniczyli pacjenci z wynikiem oceny w kwestionariuszu Mini-Mental State Examination (MMSE) wynoszącym od 20 do 28 punktów włącznie, co odpowiada łagodnym zaburzeniom poznawczym związanym z chorobą Alzheimera lub łagodnemu otępieniu w przebiegu tej choroby. Pacjenci wykazywali stopniowe i postępujące zmiany funkcji pamięci trwające od co najmniej 6 miesięcy.

Preparat nie jest wskazany do stosowania u pacjentów będących homozygotycznymi nosicielami allelu ApoE ε4 ze względu na znacząco zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych, szczególnie zmian neuroobrazowych związanych z obecnością amyloidu. U tej grupy pacjentów obserwowano wyższą częstość występowania zarówno zmian ARIA-E (obrzęk i wysięki), jak i ARIA-H (mikrokrwotoki i powierzchowna syderoza).

Jaki jest skład Kisunla 350 mg, jakie substancje zawiera?

Substancja czynna:

• Każda fiolka zawiera 350 mg donanemabu w 20 ml roztworu, co odpowiada stężeniu 17,5 mg/ml. Donanemab jest rekombinowanym humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym wytwarzanym w komórkach jajnika chomika chińskiego (CHO).

Substancje pomocnicze:

• Kwas cytrynowy (E 330)
• Polisorbat 80 (E 433) – każda fiolka o pojemności 20 ml zawiera 4 mg polisorbatu 80
• Sodu cytrynian (E 331)
• Sacharoza
• Woda do wstrzykiwań

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:

Każda fiolka o pojemności 20 ml zawiera 11,5 mg sodu i 4 mg polisorbatu 80. W przypadku dawki 1400 mg (4 fiolki) ilość dostarczanego sodu wynosi 46 mg, co odpowiada 2% zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia 2 g sodu dla osoby dorosłej. W przypadku rozcieńczenia produktu w roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml (0,9%), ilość sodu dostarczonego przez rozcieńczalnik będzie wynosić od 53 mg (dla dawki 350 mg) do 956 mg (dla dawki 1400 mg), co odpowiada 3% – 48% zalecanego przez WHO maksymalnego dziennego spożycia.

Polisorbat 80 w dawce 1400 mg produktu leczniczego stanowi około 16 mg, co odpowiada około 0,23 mg/kg masy ciała. Polisorbaty mogą powodować reakcje alergiczne, dlatego pacjenci z nadwrażliwością na tę substancję powinni być szczególnie monitorowani podczas terapii.

Postać farmaceutyczna:

Preparat dostępny jest w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji. Roztwór jest klarowny do opalizującego, bezbarwny do lekko żółtego lub lekko brązowego o pH 5,5 – 6,5 i osmolalności około 300 mOsm/l. Produkt jest dostarczany w jednodawkowych fiolkach z przezroczystego szkła typu I o pojemności 20 ml, pakowanych pojedynczo w pudełka tekturowe. Dostępne są opakowania zawierające 1 fiolkę oraz opakowania zbiorcze zawierające 2 fiolki (2 opakowania po 1 sztuce).

Jak dawkować Kisunla 350 mg?

Kisunla 350 mg należy podawać dożylnie w infuzji co 4 tygodnie. Schemat dawkowania został opracowany w celu zapewnienia optymalnej równowagi między osiągnięciem celu terapeutycznego, jakim jest usunięcie blaszek amyloidowych, a minimalizacją ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.

Zalecany schemat dawkowania:

• Pierwsza dawka: 350 mg podawane dożylnie przez co najmniej 30 minut
• Druga dawka (po 4 tygodniach): 700 mg podawane dożylnie przez co najmniej 30 minut
• Trzecia dawka (po 8 tygodniach): 1050 mg podawane dożylnie przez co najmniej 30 minut
• Czwarta dawka i kolejne (od 12. tygodnia): 1400 mg podawane dożylnie co 4 tygodnie przez co najmniej 30 minut

Po każdej infuzji pacjentów należy obserwować przez co najmniej 30 minut w celu wykrycia ewentualnych reakcji na infuzję. Na zakończenie infuzji linię infuzyjną należy przepłukać roztworem chlorku sodu o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań.

Czas trwania leczenia:

Leczenie powinno być kontynuowane do czasu usunięcia blaszek amyloidu, co zazwyczaj następuje po 6 lub 12 miesiącach terapii. Usunięcie blaszek potwierdza się za pomocą zatwierdzonej metody (np. badanie PET wykazujące poziom amyloidu poniżej 24,1 centyloidu). Maksymalny czas trwania leczenia wynosi 18 miesięcy i nie należy go przekraczać, nawet jeśli usunięcie blaszek amyloidu nie zostanie potwierdzone.

Korzyści i ryzyko związane z leczeniem należy oceniać w regularnych odstępach czasu, zależnie od indywidualnych potrzeb pacjenta i z uwzględnieniem szybkości postępowania choroby. Należy rozważyć przerwanie leczenia przed końcem terapii trwającej maksymalnie 18 miesięcy, jeśli u pacjenta rozwinie się umiarkowanie ciężka postać choroby Alzheimera.

Pominięcie dawki:

W razie pominięcia infuzji, należy jak najszybciej wznowić podawanie leku co 4 tygodnie w tej samej dawce. Nie należy zwiększać dawki w celu nadrobienia pominiętej infuzji.

Monitorowanie podczas leczenia:

Przed rozpoczęciem leczenia powinien być dostępny aktualny (z okresu ostatnich 6 miesięcy) wynik rezonansu magnetycznego mózgu w celu oceny wcześniejszych zmian ARIA. Badanie MRI należy wykonać również:

• Przed podaniem drugiej dawki (po 1 miesiącu)
• Przed podaniem trzeciej dawki (po 2 miesiącach)
• Przed podaniem czwartej dawki (po 3 miesiącach)
• Przed podaniem siódmej dawki (po 6 miesiącach)
• Po upływie jednego roku leczenia (przed podaniem dwunastej dawki) – u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia zmian ARIA, takimi jak heterozygotyczne nosicielstwo allelu ApoE ε4 lub wystąpienie w przeszłości zdarzeń ARIA we wcześniejszej fazie leczenia

Jeśli w dowolnym momencie w trakcie leczenia u pacjenta wystąpią objawy świadczące o obecności zmian ARIA (takie jak ból głowy, dezorientacja, nudności, wymioty, chwiejność, zawroty głowy, drżenie, zaburzenia widzenia, zaburzenia mowy, pogorszenie funkcji poznawczych, zmiany świadomości lub drgawki), należy przeprowadzić ocenę kliniczną włącznie z dodatkowym badaniem MRI.

Modyfikacje dawkowania w przypadku wystąpienia zmian ARIA:

W zależności od nasilenia zmian neuroobrazowych związanych z amyloidem (ARIA) oraz występowania objawów klinicznych, może być konieczne wstrzymanie podawania leku lub zakończenie terapii:

• Bezobjawowe łagodne zmiany ARIA: należy rozważyć wstrzymanie podawania w zależności od radiologicznych cech ARIA, liczby epizodów ARIA oraz stanu klinicznego pacjenta
• Bezobjawowe umiarkowane zmiany ARIA oraz objawowe łagodne/umiarkowane zmiany ARIA: należy wstrzymać podawanie leku do czasu, kiedy badania MRI wykażą ustąpienie (ARIA-E) lub stabilizację (ARIA-H) zmian radiologicznych oraz ustąpienie objawów. Kontrolne badanie MRI należy wykonać 2 do 4 miesięcy po pierwszym rozpoznaniu zmian
• Radiologiczne lub objawowe ciężkie zmiany ARIA-E lub ARIA-H: należy definitywnie zakończyć leczenie
• Krwotok śródmózgowy o średnicy większej niż 1 cm: należy definitywnie zakończyć leczenie
• Nawracające objawowe lub radiologiczne umiarkowane albo ciężkie zdarzenia ARIA: należy definitywnie zakończyć leczenie

Przygotowanie roztworu do infuzji:

Roztwór donanemabu do infuzji musi być przygotowywany i podawany przez wykwalifikowanego przedstawiciela fachowego personelu medycznego zgodnie z zasadami aseptyki. Przed przystąpieniem do przygotowywania należy pozostawić donanemab do ogrzania w temperaturze pokojowej przez około 30 minut. Po rozcieńczeniu w roztworze chlorku sodu o stężeniu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań, końcowe stężenie rozcieńczonego roztworu powinno wynosić od 4 mg/ml do 10 mg/ml.

Szczególne grupy pacjentów:

Nie ma potrzeby dostosowania dawkowania u chorych z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Stosowanie donanemabu u dzieci i młodzieży nie ma uzasadnienia ze względu na charakter choroby Alzheimera, która dotyka osoby dorosłe.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Kisunla 350 mg?

W badaniach klinicznych podawano pojedyncze dawki dochodzące do 40 mg/kg (około 2800 mg u osoby o masie ciała 70 kg), co stanowi około dwukrotnie wyższą dawkę niż dawka terapeutyczna 1400 mg oceniana w badaniach kluczowych. Zmiany neuroobrazowe związane z obecnością amyloidu w postaci obrzęku (ARIA-E) wystąpiły u 2 z 4 pacjentów, którym podano tę podwyższoną dawkę, jednak zmiany te ustąpiły bez pozostawienia trwałych konsekwencji.

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

W razie przedawkowania preparatu Kisunla 350 mg nie istnieje specyficzne odtrutka ani szczególne leczenie przyczynowe. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub zwrócić się o pomoc medyczną. Postępowanie powinno być objawowe i podtrzymujące, ukierunkowane na monitorowanie i leczenie ewentualnych działań niepożądanych.

Zalecane działania monitorujące:

• Monitorowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI): W przypadku przedawkowania zaleca się rozpoczęcie wzmożonego monitorowania za pomocą badań MRI w celu wykrycia ewentualnych zmian neuroobrazowych związanych z obecnością amyloidu (ARIA). Kontrolne badania MRI powinny być wykonywane regularnie, zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego, szczególnie w okresie pierwszych tygodni po przedawkowaniu, kiedy ryzyko wystąpienia zmian ARIA jest najwyższe
• Obserwacja objawów klinicznych: Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą obserwacją medyczną w celu wykrycia ewentualnych objawów związanych ze zmianami ARIA, takich jak ból głowy, dezorientacja, nudności, wymioty, chwiejność, zawroty głowy, drżenie, zaburzenia widzenia, zaburzenia mowy, pogorszenie funkcji poznawczych, zmiany świadomości czy drgawki
• Leczenie objawowe: W przypadku wystąpienia objawów związanych ze zmianami ARIA, należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe. W przypadku zmian ARIA-E można rozważyć zastosowanie standardowego leczenia, w tym podanie kortykosteroidów, jednak ostateczna decyzja powinna być uzależniona od oceny klinicznej

Należy pamiętać, że ze względu na mechanizm działania donanemabu jako przeciwciała monoklonalnego, nie przewiduje się możliwości usunięcia leku z organizmu za pomocą standardowych metod dializy czy hemodializy. Lek jest metabolizowany w organizmie na szlakach katabolicznych w ten sam sposób co endogenna immunoglobulina G (IgG), rozkładając się do niewielkich cząsteczek peptydów i aminokwasów.

Pacjenci, u których doszło do przedawkowania, powinni być poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłoszenia się po pomoc medyczną w przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów, szczególnie objawów neurologicznych. Zaleca się, aby pacjenci lub ich opiekunowie zawsze mieli przy sobie kartę pacjenta i okazywali ją przedstawicielom fachowego personelu medycznego w sytuacjach wymagających pilnej interwencji.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Kisunla 350 mg – czy mogę spożywać alkohol?

W charakterystyce produktu leczniczego oraz w dostępnej dokumentacji klinicznej nie zawarto specjalnych zaleceń dotyczących ograniczeń pokarmowych podczas stosowania preparatu Kisunla 350 mg. Nie stwierdzono istotnych interakcji między lekiem a pokarmem, które wymagałyby wprowadzenia szczególnej diety czy wykluczenia określonych produktów spożywczych.

Spożywanie alkoholu:

Nie przeprowadzono specyficznych badań oceniających interakcje między donanemabem a alkoholem. Należy jednak pamiętać, że preparat stosuje się u pacjentów z chorobą Alzheimera, u których funkcje poznawcze są już upośledzone. Spożywanie alkoholu może dodatkowo nasilać zaburzenia funkcji poznawczych, wpływać na równowagę i koordynację ruchową oraz zwiększać ryzyko upadków i urazów.

Ze względu na charakter schorzenia oraz możliwe działania niepożądane leku, takie jak zawroty głowy, chwiejność czy zaburzenia świadomości, zaleca się ostrożność w spożywaniu alkoholu lub całkowite powstrzymanie się od jego picia podczas leczenia preparatem Kisunla 350 mg. Każdy pacjent powinien skonsultować tę kwestię ze swoim lekarzem prowadzącym, który uwzględni indywidualną sytuację zdrowotną oraz stosowane jednocześnie inne leki.

Zalecenia ogólne:

• Zbilansowana dieta: Pacjenci powinni stosować zbilansowaną dietę dostosowaną do swojego stanu zdrowia. Prawidłowe odżywianie ma istotne znaczenie dla ogólnego stanu zdrowia i może wspierać proces leczenia
• Nawodnienie: Należy zwracać uwagę na odpowiednie nawodnienie organizmu, szczególnie w dniu podawania infuzji oraz w okresie bezpośrednio po niej. Właściwe nawodnienie może pomóc w zmniejszeniu ryzyka wystąpienia niektórych działań niepożądanych
• Inne leki i suplementy: Pacjenci powinni poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, suplementach diety oraz preparatach ziołowych, ponieważ niektóre z nich mogą wpływać na przebieg leczenia lub ryzyko wystąpienia działań niepożądanych
• Leki przeciwzakrzepowe: Szczególną uwagę należy zwrócić na stosowanie leków przeciwzakrzepowych. Jeśli w trakcie leczenia donanemabem konieczne jest włączenie leków przeciwzakrzepowych (na przykład w przypadku stwierdzenia zakrzepów tętniczych, ostrego zatoru płucnego lub innych wskazań stanowiących zagrożenie życia), należy wstrzymać podawanie donanemabu. Dozwolone jest jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego oraz innych leków przeciwpłytkowych

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących diety, spożywania alkoholu czy przyjmowania innych substancji podczas leczenia preparatem Kisunla 350 mg, należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub farmaceutą. Każdy pacjent jest inny, a indywidualne zalecenia powinny uwzględniać całokształt stanu zdrowia, stosowane leczenie oraz styl życia pacjenta.

Czy można stosować Kisunla 350 mg w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu Kisunla 350 mg u kobiet w ciąży. Badania niekliniczne przeprowadzone na zwierzętach, oparte na analizie wagi dowodów, nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu donanemabu na reprodukcję. Pomimo braku dowodów na szkodliwe działanie w badaniach na zwierzętach, dane dotyczące stosowania u ludzi są niewystarczające do jednoznacznej oceny bezpieczeństwa w okresie ciąży.

W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania preparatu Kisunla 350 mg w okresie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować odpowiednią antykoncepcję podczas leczenia i przez określony czas po jego zakończeniu, zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Jeśli kobieta zajdzie w ciążę w trakcie leczenia lub planuje zajść w ciążę, powinna niezwłocznie poinformować o tym swojego lekarza w celu omówienia dalszego postępowania.

Należy podkreślić, że choroba Alzheimera jest schorzeniem dotykającym przede wszystkim osoby w starszym wieku, więc sytuacje wymagające oceny bezpieczeństwa stosowania leku w ciąży są rzadkie. Niemniej jednak, w przypadku kobiet młodszych, u których rozpoznano wczesną postać choroby Alzheimera, kwestia bezpieczeństwa w okresie ciąży powinna być szczegółowo omówiona z lekarzem przed rozpoczęciem terapii.

Karmienie piersią:

Nie wiadomo, czy donanemab jest wydzielany do mleka ludzkiego. Wiadomo natomiast, że ludzka immunoglobulina G (IgG), do której klasy należy donanemab jako przeciwciało monoklonalne, jest wydzielana do mleka ludzkiego przez kilka pierwszych dni po porodzie. Wkrótce po tym jej wydzielanie się zmniejsza, a stężenie pozostaje niskie. Ostatecznie jednak nie można wykluczyć ryzyka dla niemowląt karmionych piersią we wczesnym okresie poporodowym.

Po początkowym okresie poporodowym, gdy wydzielanie immunoglobulin do mleka ludzkiego znacznie się zmniejsza, dopuszcza się rozważenie stosowania preparatu Kisunla 350 mg w okresie karmienia piersią tylko wtedy, gdy jest to wymagane ze względów klinicznych. Decyzja o kontynuowaniu lub zaprzestaniu karmienia piersią bądź kontynuowaniu lub zaprzestaniu leczenia powinna uwzględniać korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki.

W praktyce klinicznej sytuacje wymagające stosowania leku w okresie karmienia piersią są niezwykle rzadkie ze względu na wiek pacjentów, u których występuje choroba Alzheimera. Niemniej jednak, jeśli taka sytuacja miałaby miejsce, należy przeprowadzić szczegółową konsultację z lekarzem w celu indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka.

Płodność:

Brak danych dotyczących wpływu donanemabu na płodność u ludzi. Nie przeprowadzono również specyficznych badań na zwierzętach w celu oceny możliwości osłabienia płodności przez donanemab. Ze względu na mechanizm działania leku oraz jego budowę jako przeciwciała monoklonalnego składającego się z naturalnie występujących aminokwasów i monosacharydów, nie przewiduje się negatywnego wpływu na płodność. Jednak ze względu na brak konkretnych danych, osoby w wieku rozrodczym powinny omówić tę kwestię z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia.

Zalecenia ogólne:

• Kobiety w wieku rozrodczym powinny poinformować lekarza o planowanej ciąży przed rozpoczęciem leczenia preparatem Kisunla 350 mg
• W przypadku zajścia w ciążę podczas leczenia należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym
• Decyzja o stosowaniu leku w okresie ciąży lub karmienia piersią powinna być podejmowana indywidualnie, po dokładnej ocenie potencjalnych korzyści i ryzyka
• Wszelkie wątpliwości dotyczące stosowania leku w kontekście planowania rodziny powinny być omówione z lekarzem prowadzącym

Jakie są skutki uboczne Kisunla 350 mg?

Podobnie jak wszystkie leki, preparat Kisunla 350 mg może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Najważniejszymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem donanemabu są zmiany neuroobrazowe związane z obecnością amyloidu (ARIA), które obejmują obrzęk i wysięki (ARIA-E) oraz mikrokrwotoki i powierzchowną syderozę (ARIA-H).

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

• Zmiany ARIA-E (20,6% pacjentów): Zmiany w postaci obrzęku mózgu lub wysięków w okolicy bruzd mózgu, wykrywane w badaniach MRI. Większość zmian ARIA-E jest bezobjawowa, ale gdy występują objawy, mogą obejmować bóle głowy, dezorientację, nudności, wymioty, chwiejność, zawroty głowy, drżenie, zaburzenia widzenia, zaburzenia mowy, pogorszenie funkcji poznawczych, zmiany świadomości i drgawki. Mediana czasu do ustąpienia zmian ARIA-E wynosiła około 8,3 tygodnia. U około 24,3% pacjentów ze zmianami ARIA-E wystąpiły wielokrotne epizody
• Zmiany ARIA-H (27,6% pacjentów): Zmiany obejmujące mikrokrwotoki mózgowe i powierzchowną syderozę, wykrywane w badaniach MRI. U około 35,9% pacjentów ze zmianami ARIA-H występowały wielokrotne epizody. Objawowe zmiany ARIA-H zgłoszono u 1,1% pacjentów
• Mikrokrwotoki: Drobne ogniska krwotoczne w tkance mózgowej widoczne w badaniach obrazowych
• Powierzchowna syderoza: Odkładanie się produktów rozpadu hemoglobiny na powierzchni mózgu
• Ból głowy (14,6% pacjentów): Może występować jako niezależne działanie niepożądane lub jako objaw towarzyszący zmianom ARIA

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u do 1 na 10 osób):

• Nudności: Uczucie mdłości, które może wystąpić szczególnie w związku z infuzją lub jako objaw zmian ARIA
• Wymioty: Mogą towarzyszyć nudnościom lub występować jako objaw zmian ARIA
• Reakcje związane z infuzją (8,3% pacjentów): Objawy mogą obejmować rumień, dreszcze, nudności, wymioty, poty, ból głowy, ucisk w klatce piersiowej, duszność i zmiany ciśnienia krwi. Zazwyczaj występują podczas infuzji lub w ciągu 30 minut po niej. Większość reakcji na infuzję wystąpiła podczas podawania pierwszych 4 dawek donanemabu. U około 46,9% pacjentów ponowne podanie leku doprowadziło do wystąpienia kolejnych zdarzeń, przy czym nasilenie i rodzaj objawów były zwykle podobne jak w przypadku pierwszych zdarzeń
• Nadwrażliwość: Reakcje alergiczne różnego stopnia nasilenia
• Krwotok wewnątrzczaszkowy (1,4% pacjentów): Obejmuje krwiak podtwardówkowy, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok mózgowy, udar krwotoczny i incydent naczyniowo-mózgowy. Krwotok śródmózgowy o średnicy większej niż 1 cm zaobserwowano u 0,4% pacjentów

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u do 1 na 100 osób):

• Reakcja anafilaktyczna (0,4% pacjentów): Ciężka reakcja alergiczna mogąca stanowić zagrożenie życia, wymagająca natychmiastowej interwencji medycznej

Szczególnie istotne informacje dotyczące działań niepożądanych:

Zmiany ARIA: Większość pierwszych radiologicznych zdarzeń ARIA wystąpiła we wczesnym okresie leczenia (w ciągu 24 tygodni od rozpoczęcia leczenia), chociaż zmiany ARIA mogą wystąpić w dowolnym momencie. Ciężkie zmiany ARIA zgłoszono u 1,4% pacjentów. Zgony na skutek zmian ARIA spowodowanych stosowaniem donanemabu występowały niezbyt często (0,4%, trzech pacjentów). Objawy kliniczne związane ze zmianami ARIA-E ustąpiły u około 80% pacjentów.

Ryzyko związane z genotypem ApoE ε4: U nosicieli allelu ApoE ε4 częstość występowania zmian ARIA-E i ARIA-H, w tym ciężkich i objawowych zmian ARIA, jest wyższa. U homozygotycznych nosicieli ryzyko jest większe niż u heterozygotycznych nosicieli. W grupie pacjentów otrzymujących donanemab, zmiany ARIA-E wystąpiły u 15,7% osób niebędących nosicielami oraz u 23,2% heterozygotycznych nosicieli w porównaniu z 41,3% homozygotycznych nosicieli. Ciężkie zmiany ARIA wystąpiły u 0,8% osób niebędących nosicielami oraz u 1,8% heterozygotycznych nosicieli w porównaniu z 2,8% homozygotycznych nosicieli.

Immunogenność: U 88,1% pacjentów leczonych donanemabem doszło do wytworzenia przeciwciał przeciwlekowych (ADA), przy czym u wszystkich pacjentów z ADA były to przeciwciała neutralizujące. ADA występowały u wszystkich pacjentów zgłaszających reakcje na infuzję. Wyższe miano ADA wiązało się ze zwiększoną częstością występowania reakcji na infuzję oraz reakcji nadwrażliwości typu natychmiastowego. Chociaż ekspozycja na donanemab zmniejszała się wraz ze wzrostem miana ADA, wytworzenie się ADA nie było związane z utratą skuteczności klinicznej donanemabu.

Kiedy skontaktować się z lekarzem:

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala w przypadku wystąpienia:

• Nagłego silnego bólu głowy
• Dezorientacji lub zmian świadomości
• Zaburzeń widzenia
• Zaburzeń mowy
• Drgawek
• Objawów reakcji alergicznej (wysypka, świąd, obrzęk twarzy, warg lub języka, trudności w oddychaniu)
• Objawów mogących wskazywać na krwotok wewnątrzczaszkowy (nagły silny ból głowy, osłabienie, drętwienie, zaburzenia widzenia)

Pacjenci powinni zawsze nosić przy sobie kartę pacjenta i okazywać ją wszystkim przedstawicielom fachowego personelu medycznego, szczególnie w sytuacjach wymagających pilnej interwencji. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych, w tym niewym ienionych w tym opisie, należy poinformować o nich lekarza prowadzącego lub farmaceutę.

Czy mogę łączyć Kisunla 350 mg z innymi lekami?

Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji preparatu Kisunla 350 mg z innymi produktami leczniczymi. Na podstawie cech charakterystycznych donanemabu jako przeciwciała monoklonalnego nie przewiduje się interakcji farmakokinetycznych z innymi produktami leczniczymi. Donanemab jest metabolizowany w organizmie na szlakach katabolicznych w ten sam sposób co endogenna immunoglobulina G (IgG), rozkładając się do niewielkich cząstek peptydów i aminokwasów, w związku z czym nie dochodzi do metabolicznego hamowania ani indukcji szlaków enzymatycznych.

Oczekuje się, że donanemab nie będzie metabolizowany przez enzymy metabolizujące leki należące do rodziny cytochromu P450 odpowiedzialne za metabolizm i eliminację związków drobnocząsteczkowych, a zatem nie powstaną żadne aktywne metabolity. Oznacza to, że ryzyko interakcji metabolicznych z innymi lekami jest minimalne.

Leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe:

Najistotniejsze zalecenia dotyczące interakcji dotyczą leków przeciwzakrzepowych i przeciwpłytkowych. U pacjentów leczonych preparatem Kisunla 350 mg obserwowano zmiany ARIA-H (mikrokrwotoki i powierzchowną syderozę) oraz krwotoki śródmózgowe o średnicy większej niż 1 cm. W związku z tym należy zachować szczególną ostrożność rozważając podanie leków przeciwzakrzepowych, ponieważ ryzyko krwotoków śródmózgowych może być zwiększone.

Kluczowe zasady dotyczące leków przeciwzakrzepowych:

• Leczenia donanemabem nie można rozpoczynać u pacjentów poddanych przewlekłej terapii przeciwzakrzepowej – jest to przeciwwskazanie bezwzględne
• Dozwolone jest jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego oraz innych leków przeciwpłytkowych u pacjentów już leczonych donanemabem. W badaniach klinicznych pacjenci, którzy otrzymywali donanemab i lek przeciwpłytkowy (głównie kwas acetylosalicylowy), nie wykazywali zwiększonej częstości występowania zmian ARIA
• Jeśli w trakcie leczenia donanemabem konieczne jest włączenie leków przeciwzakrzepowych (na przykład w przypadku stwierdzenia zakrzepów tętniczych, ostrego zatoru płucnego lub innych wskazań stanowiących zagrożenie życia), należy wstrzymać podawanie donanemabu. Podawanie donanemabu można wznowić, gdy już nie będzie wskazań medycznych do stosowania leków przeciwzakrzepowych

Leki trombolityczne:

Chociaż w badaniach klinicznych zastosowanie leków trombolitycznych było ograniczone, istnieje ryzyko ciężkiego krwotoku wewnątrzczaszkowego wynikające z jednoczesnego stosowania leków trombolitycznych. Należy unikać stosowania leków trombolitycznych, z wyjątkiem wskazań dotyczących bezpośredniego zagrożenia życia, w przypadku których nie ma alternatywnych metod leczenia (np. zator płucny z niestabilnością hemodynamiczną), gdy korzyści mogą przewyższać ryzyko. Lekarz specjalista i pacjent powinni ponownie indywidualnie rozważyć korzyści i ryzyko związane z leczeniem.

Ważna informacja dotycząca objawów udaru:

Zmiany ARIA mogą powodować ogniskowe deficyty neurologiczne podobne do obserwowanych w udarze niedokrwiennym. Lekarze klinicyści leczący udar niedokrwienny mózgu powinni zastanowić się, czy przyczyną występujących objawów nie są zmiany ARIA, zanim podadzą leki trombolityczne pacjentowi otrzymującemu donanemab. Badanie MRI lub rozpoznanie niedrożności naczynia mogą pomóc ustalić, że źródłem objawów jest raczej udar niedokrwienny niż ARIA, i ułatwić podjęcie świadomej decyzji o zastosowaniu leków trombolitycznych lub wykonaniu zabiegu trombektomii w stosowanych przypadkach.

Leczenie objawowe choroby Alzheimera:

W badaniach klinicznych, jeśli pacjenci byli już leczeni objawowo (inhibitorami acetylocholinoesterazy (AChEI) lub inhibitorem N-metylo-D-asparaginianu, memantyną) w momencie włączenia do badania, to leczenie to można było kontynuować. Leczenie objawowe mogło zostać dodane lub zmienione w trakcie badania, według uznania badacza. Nie zaobserwowano istotnych interakcji między donanemabem a tymi lekami. Około 55,6% pacjentów przyjmowało AChEI, a 20,3% memantynę, przy czym łącznie 61,0% pacjentów stosowało AChEI lub memantynę.

Kortykosteroidy:

W przypadku zmian ARIA-E można rozważyć zastosowanie standardowego leczenia objawowego, w tym podanie kortykosteroidów, jednak ostateczna decyzja powinna być uzależniona od oceny klinicznej. Nie stwierdzono istotnych interakcji między donanemabem a kortykosteroidami.

Ogólne zalecenia:

• Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym lekach dostępnych bez recepty, suplementach diety i preparatach ziołowych
• Nie należy rozpoczynać przyjmowania żadnych nowych leków bez konsultacji z lekarzem prowadzącym
• Szczególną uwagę należy zwrócić na leki wpływające na krzepnięcie krwi
• Pacjenci powinni zawsze nosić przy sobie kartę pacjenta i informować wszystkich przedstawicieli fachowego personelu medycznego o stosowaniu preparatu Kisunla 350 mg, szczególnie w sytuacjach wymagających pilnej interwencji medycznej
• W przypadku konieczności wykonania zabiegów chirurgicznych lub stomatologicznych należy poinformować lekarza lub dentystę o stosowaniu tego leku

Mimo że nie przewiduje się istotnych interakcji farmakokinetycznych z innymi lekami, każdy pacjent powinien być traktowany indywidualnie, a wszelkie decyzje dotyczące jednoczesnego stosowania innych leków powinny być podejmowane przez lekarza prowadzącego po dokładnej ocenie potencjalnych korzyści i ryzyka.

Aktualna ulotka leku Kisunla 350 mg

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)