Bilprevda

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Bilprevda?

Bilprevda to biologiczny produkt leczniczy zawierający denosumab – w pełni ludzkie przeciwciało monoklonalne, które działa poprzez hamowanie niszczenia tkanki kostnej. Substancja czynna leku wiąże się z białkiem RANKL (ligand aktywatora receptora jądrowego czynnika kappa-B), które odpowiada za aktywację komórek niszczących kość – osteoklastów. Blokując to białko, denosumab zapobiega nadmiernej resorpcji kości i zmniejsza ryzyko powikłań kostnych.

Główne wskazania do stosowania leku Bilprevda obejmują dwie kluczowe grupy pacjentów dorosłych:

Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym obejmującym kości:

Lek jest przeznaczony dla dorosłych pacjentów z przerzutami nowotworowymi do kości, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych komplikacji kostnych. Powikłania te, określane jako zdarzenia związane z układem kostnym (SRE – skeletal related events), mogą znacząco obniżać jakość życia i wymagać intensywnego leczenia. Do tych powikłań należą:

• Złamania patologiczne – zarówno kręgosłupa, jak i innych kości, które mogą wystąpić samoistnie lub w wyniku niewielkiego urazu
• Konieczność napromieniania kości – w tym radioterapia wiązką zewnętrzną lub zastosowanie radioizotopów w celu łagodzenia bólu kostnego lub zapobiegania komplikacjom
• Ucisk rdzenia kręgowego – poważna komplikacja wymagająca natychmiastowej interwencji medycznej, która może prowadzić do porażenia
• Konieczność wykonywania zabiegów operacyjnych kości – procedury chirurgiczne mające na celu stabilizację kości, naprawę złamań lub dekompresję struktur nerwowych

Bilprevda może być stosowany u pacjentów z różnymi typami nowotworów litych z przerzutami do kości, w tym w przebiegu:

• Raka piersi z przerzutami do kości
• Raka gruczołu krokowego opornego na kastrację z przerzutami kostnymi
• Niedrobnokomórkowego raka płuca z zajęciem kości
• Raka nerki z przerzutami do układu kostnego
• Innych guzów litych, które rozprzestrzeniły się do kości
• Szpiczaka plazmocytowego z zajęciem kości

Leczenie guza olbrzymiokomórkowego kości:

Drugie wskazanie dotyczy pacjentów dorosłych oraz młodzieży z dojrzałym układem kostnym (która zakończyła wzrost), u których występuje guz olbrzymiokomórkowy kości (ang. giant cell tumour of bone). Jest to rzadki, zwykle łagodny, ale miejscowo agresywny nowotwór kości, który może prowadzić do znacznego niszczenia tkanki kostnej i powodować ból oraz upośledzenie funkcji.

Bilprevda w tym wskazaniu jest stosowany w dwóch szczególnych sytuacjach klinicznych:

• Nieoperacyjny guz olbrzymiokomórkowy kości – gdy guz znajduje się w lokalizacji anatomicznej, która uniemożliwia bezpieczne wykonanie zabiegu chirurgicznego (np. w kręgosłupie, okolicy krzyżowej, podstawie czaszki) lub gdy występują mnogie ogniska chorobowe, w tym możliwe przerzuty do płuc
• Guz, którego chirurgiczne usunięcie mogłoby spowodować ciężkie okaleczenie – sytuacje, w których zabieg operacyjny wymagałby amputacji kończyny, resekcji stawu, hemipelwektomii lub innych rozległych procedur prowadzących do poważnego kalectwa i znacznego pogorszenia jakości życia pacjenta

W przypadku guza olbrzymiokomórkowego kości denosumab działa poprzez eliminację komórek olbrzymich podobnych do osteoklastów, które są kluczowym elementem tego nowotworu. Po związaniu się z ligandem RANK wyrażanym przez komórki nowotworowe, dochodzi do istotnej redukcji lub całkowitej eliminacji komórek olbrzymich. W efekcie następuje ograniczenie osteolizy (niszczenia kości), a proliferacyjne podścielisko guza zostaje zastąpione przez gęsto utkaną nową tkankę kostną, która nie wykazuje aktywności nowotworowej.

Mechanizm działania farmakologicznego:

RANKL (ligand aktywatora receptora jądrowego czynnika kappa-B) jest białkiem występującym w postaci przezbłonowej lub rozpuszczalnej, które odgrywa kluczową rolę w procesach kostnych. Jest niezbędne do tworzenia, funkcjonowania i przeżycia osteoklastów – jedynego rodzaju komórek odpowiedzialnych za resorpcję (rozkład) tkanki kostnej. W warunkach fizjologicznych RANKL utrzymuje równowagę między tworzeniem a niszczeniem kości, jednak w sytuacjach patologicznych, takich jak przerzuty nowotworowe do kości czy guz olbrzymiokomórkowy, jego nadmierna aktywność prowadzi do wzmożonego niszczenia struktury kostnej.

Denosumab, będący ludzkim przeciwciałem monoklonalnym typu IgG2, wiąże się z RANKL z dużym powinowactwem i swoistością, zapobiegając jego interakcji z receptorem RANK na powierzchni prekursorów osteoklastów. Poprzez zablokowanie szlaku RANKL/RANK, lek hamuje różnicowanie się prekursorów w dojrzałe osteoklasty, zmniejsza aktywność już istniejących komórek niszczących kość oraz skraca czas ich przeżycia. W efekcie dochodzi do zmniejszenia resorpcji kości i ograniczenia niszczenia struktury kostnej indukowanego przez proces nowotworowy.

Działanie farmakodynamiczne i kliniczne:

Badania kliniczne wykazały, że już w ciągu jednego tygodnia od podania leku dochodzi do znaczącego zmniejszenia (o około 80%) stężenia markerów resorpcji kostnej w organizmie, co potwierdza szybkie i intensywne działanie preparatu. Ten efekt utrzymuje się przez cały okres leczenia. W przypadku pacjentów z przerzutami do kości denosumab wydłuża czas do wystąpienia pierwszego powikłania kostnego, zmniejsza całkowitą liczbę zdarzeń związanych z układem kostnym oraz opóźnia występowanie bólu kostnego wymagającego radioterapii.

Badania porównawcze z kwasem zoledronowym (bisfosfonian podawany dożylnie) wykazały, że denosumab był co najmniej równie lub bardziej skuteczny w zapobieganiu powikłaniom kostnym u pacjentów z różnymi typami nowotworów. U pacjentów z rakiem piersi mediana czasu do pierwszego zdarzenia związanego z układem kostnym nie została osiągnięta w grupie otrzymującej denosumab, podczas gdy w grupie otrzymującej kwas zoledronowy wynosiła 26,4 miesiąca. Podobne korzyści obserwowano u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego oraz innymi guzami litymi.

U pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości stosowanie denosumabu prowadziło do eliminacji lub znaczącej redukcji komórek olbrzymich w guzie oraz zapobiegało progresji choroby. W badaniach klinicznych wskaźnik odpowiedzi na leczenie wynosił ponad 85%, przy czym u wszystkich pacjentów, u których możliwe było wykonanie oceny histopatologicznej, stwierdzono korzystną odpowiedź na terapię. Co istotne, wiele pacjentów z operacyjną postacią choroby mogło uniknąć zabiegu chirurgicznego lub znacząco go opóźnić dzięki zmniejszeniu masy guza i stabilizacji struktury kostnej.

Preparat wykazuje również korzystny wpływ na jakość życia pacjentów poprzez łagodzenie bólu kostnego. Analiza pooled data wykazała, że u pacjentów początkowo odczuwających łagodny ból lub w ogóle nieodczuwających bólu, średni czas do nasilenia się bólu był istotnie dłuższy w grupie otrzymującej denosumab w porównaniu z kwasem zoledronowym. Złagodzenie najsilniejszego bólu (zmniejszenie o co najmniej 2 punkty w skali) obserwowano już w pierwszym tygodniu terapii u około 30% pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości, a odsetek ten wzrastał do ponad 50% po 5 tygodniach leczenia.

Jaki jest skład Bilprevda, jakie substancje zawiera?

Substancja czynna:

Każda fiolka zawiera 120 mg denosumabu w 1,7 ml roztworu, co odpowiada stężeniu 70 mg/ml. Denosumab jest w pełni ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG2, wytwarzanym z linii komórkowej ssaków (komórek jajnika chomika chińskiego) za pomocą technologii rekombinacji DNA.

Substancje pomocnicze:

• Kwas octowy lodowaty – składnik buforu octanowego regulującego pH roztworu
• Wodorotlenek sodu – stosowany do ustalenia właściwego pH roztworu, tworzy bufor octanowy wraz z kwasem octowym
• Sorbitol (E420) – substancja pomocnicza o znanym działaniu; każda fiolka zawiera 78,2 mg sorbitolu
• Polisorbat 20 (E432) – substancja pomocnicza o znanym działaniu; każda fiolka zawiera 0,17 mg polisorbatu 20
• Woda do wstrzykiwań – rozpuszczalnik

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę 120 mg, co oznacza, że jest praktycznie wolny od sodu.

Postać farmaceutyczna:

Bilprevda jest dostępny w postaci roztworu do wstrzykiwań o następujących właściwościach fizycznych:

• Roztwór klarowny do lekko opalizującego
• Bezbarwny do lekko żółtego
• Może zawierać śladowe ilości półprzezroczystych do białych cząstek białkowych (co jest zjawiskiem normalnym dla produktów białkowych i nie wpływa na jakość ani działanie leku)

Preparat jest dostarczany w jednorazowej fiolce zawierającej 1,7 ml roztworu. Fiolka jest wykonana ze szkła typu I z zatyczką z gumy bromobutylowej i kapslem aluminiowo-plastikowym.

Jak dawkować Bilprevda?

Bilprevda podaje się w formie wstrzyknięcia podskórnego (pod skórę). Miejscami podania mogą być: udo, brzuch lub ramię. Lek powinien być podawany przez fachowego pracownika ochrony zdrowia. Do podawania zaleca się stosowanie igły o rozmiarze 27 G.

Wstrzyknięcie należy wykonywać powoli, a zawartość fiolki powinna osiągnąć temperaturę pokojową (do 25°C) przed podaniem, aby uniknąć dyskomfortu w miejscu wkłucia. Należy wstrzyknąć całą zawartość fiolki. Każda fiolka jest przeznaczona do jednorazowego użytku.

Suplementacja wapnia i witaminy D:

Wszyscy pacjenci muszą otrzymywać co najmniej 500 mg wapnia i 400 j.m. witaminy D na dobę, chyba że występuje u nich hiperkalcemia (podwyższone stężenie wapnia we krwi). Suplementacja jest konieczna przez cały okres leczenia, ponieważ denosumab może powodować obniżenie stężenia wapnia we krwi.

Dawkowanie w zapobieganiu powikłaniom kostnym u dorosłych z zaawansowanym procesem nowotworowym obejmującym kości:

Zalecana dawka wynosi 120 mg w pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym raz na 4 tygodnie. Dawkę podaje się regularnie co 28 dni (raz w miesiącu) w udo, brzuch lub ramię. Leczenie kontynuuje się tak długo, jak jest to korzystne dla pacjenta i dopóki nie wystąpią istotne działania niepożądane.

Dawkowanie w leczeniu guza olbrzymiokomórkowego kości (u dorosłych i młodzieży z dojrzałym układem kostnym):

Schemat dawkowania w tym wskazaniu jest bardziej intensywny i obejmuje:

• Dawki wysycające: W pierwszym miesiącu leczenia podaje się dodatkowe dawki 120 mg w dniu 8. i 15. (czyli trzy dawki w pierwszym miesiącu: w dniu 1., 8. i 15.)
• Dawki podtrzymujące: Od drugiego miesiąca leczenia stosuje się 120 mg w pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym raz na 4 tygodnie

Pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości należy regularnie badać, aby upewnić się, że wciąż odnoszą korzyści z leczenia. Decyzja o kontynuacji lub zakończeniu terapii powinna być podejmowana indywidualnie na podstawie oceny klinicznej i radiologicznej.

U pacjentów, którzy przeszli całkowitą resekcję guza w trakcie leczenia, w badaniach klinicznych stosowano leczenie przez dodatkowe 6 miesięcy po operacji. Ograniczone dane nie wskazują na występowanie efektu z „odbicia” (gwałtownego pogorszenia) po zakończeniu leczenia, jednak po przerwaniu terapii konieczne jest monitorowanie pacjenta.

Szczególne grupy pacjentów:

Zaburzenia czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym u pacjentów dializowanych. Jednak pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) lub otrzymujący dializoterapię są narażeni na większe ryzyko rozwoju hipokalcemii (obniżenia stężenia wapnia we krwi). Szczególnie ważne jest u tych pacjentów regularne kontrolowanie stężenia wapnia oraz zapewnienie odpowiedniej suplementacji wapnia i witaminy D.

Zaburzenia czynności wątroby: Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania denosumabu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ przeciwciała monoklonalne nie są na ogół metabolizowane w wątrobie, nie należy oczekiwać wpływu zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę denosumabu, a dostosowanie dawkowania nie jest wymagane.

Pacjenci w podeszłym wieku (65 lat i więcej): Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Kontrolowane badania kliniczne wykazały podobną skuteczność i podobne bezpieczeństwo stosowania u pacjentów starszych i młodszych.

Dzieci i młodzież: Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności denosumabu u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia, z wyjątkiem młodzieży (w wieku 12-17 lat) z dojrzałym układem kostnym (zdefiniowanym jako przynajmniej jedna dojrzała kość długa z zamkniętą nasadową chrząstką wzrostową i masa ciała co najmniej 45 kg), u której występuje guz olbrzymiokomórkowy kości. U tej grupy dawkowanie jest takie samo jak u pacjentów dorosłych.

Ważne uwagi dotyczące dawkowania:

• Nie należy modyfikować dawki w zależności od masy ciała pacjenta
• Nie jest wymagane monitorowanie czynności nerek w trakcie leczenia w celu dostosowania dawki
• Preparat nie może być podawany dożylnie ani domięśniowo – tylko podskórnie
• Nie należy wstrzykiwać roztworu mętnego lub przebarwionego
• Nie należy wstrząsać fiolką
• Nie należy ponownie wprowadzać igły do fiolki po pobraniu dawki

Co zrobić w przypadku przedawkowania Bilprevda?

Brak doświadczenia z przedawkowaniem leku Bilprevda w badaniach klinicznych. W programie badań klinicznych denosumab był podawany w dawkach do 180 mg co 4 tygodnie oraz 120 mg na tydzień przez 3 tygodnie bez wystąpienia nieprzewidzianych działań niepożądanych.

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala. Lekarz zadecyduje o odpowiednim postępowaniu, które może obejmować:

• Monitorowanie stężenia wapnia we krwi – ze względu na mechanizm działania leku istnieje teoretyczne ryzyko wystąpienia hipokalcemii (obniżenia stężenia wapnia), dlatego konieczne może być regularne badanie parametrów gospodarki wapniowej
• Obserwację pod kątem objawów hipokalcemii, takich jak: drętwienie lub mrowienie wokół ust, w palcach rąk i stóp, skurcze mięśni, drżenie, tężyczkę
• Suplementację wapnia i witaminy D – w razie potrzeby lekarz może zalecić zwiększoną dawkę suplementów
• Leczenie objawowe w zależności od stanu klinicznego pacjenta

Ponieważ denosumab jest dużym białkiem (przeciwciało monoklonalne), standardowe metody pozaustrojowe nie są stosowane w przypadku przedawkowania – nie jest możliwa hemodializa ani hemoperfuzja w celu usunięcia leku z organizmu.

Należy zabrać ze sobą to opakowanie leku lub ulotkę, aby personel medyczny wiedział dokładnie, jaki lek został podany.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Bilprevda – czy mogę spożywać alkohol?

Alkohol:

W charakterystyce produktu leczniczego oraz ulotce nie zawarto szczegółowych informacji dotyczących interakcji pomiędzy lekiem Bilprevda a alkoholem. Nie przeprowadzono badań oceniających bezpośredni wpływ spożycia alkoholu na działanie denosumabu.

Należy jednak pamiętać, że pacjenci leczeni z powodu zaawansowanego procesu nowotworowego często otrzymują równocześnie chemioterapię, hormonoterapię lub inne leki przeciwnowotworowe, a wiele z tych terapii może mieć interakcje z alkoholem. Dodatkowo, nadmierne spożycie alkoholu może negatywnie wpływać na gospodarkę wapniową i witaminą D w organizmie, co jest szczególnie istotne w kontekście stosowania leku Bilprevda.

Zalecenia dotyczące diety:

Podczas stosowania leku Bilprevda nie ma szczególnych ograniczeń dietetycznych, jednak istnieją ważne zalecenia związane z suplementacją wapnia i witaminy D:

• Obowiązkowa suplementacja: Wszyscy pacjenci muszą otrzymywać co najmniej 500 mg wapnia i 400 j.m. witaminy D na dobę (chyba że występuje hiperkalcemia – podwyższone stężenie wapnia we krwi). Suplementacja ta jest kluczowa dla zapobiegania hipokalcemii, która stanowi istotne ryzyko w trakcie leczenia
• Źródła wapnia w diecie: Oprócz suplementów zaleca się spożywanie produktów bogatych w wapń, takich jak nabiał (mleko, jogurt, ser), ryby z miękkimi ośćmi (sardynki, łosoś), zielone warzywa liściaste (brokuły, jarmuż), produkty wzbogacane w wapń (soki, płatki śniadaniowe)
• Witamina D: Niezbędna do prawidłowego wchłaniania wapnia; oprócz suplementów można ją uzyskać z pokarmów takich jak: tłuste ryby morskie (łosoś, makrela, śledź), wątroba, żółtko jaja, wzbogacane produkty mleczne

Substancje o znanym działaniu w preparacie:

Preparat zawiera sorbitol (E420) oraz polisorbat 20 (E432) jako substancje pomocnicze. U pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie produktów zawierających sorbitol lub fruktozę oraz pokarmu zawierającego te substancje.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi:

W badaniach klinicznych denosumab był podawany równocześnie ze standardowymi terapiami przeciwnowotworowymi, a także pacjentom przyjmującym wcześniej bisfosfoniany. Nie obserwowano klinicznie istotnych zmian we właściwościach farmakodynamicznych denosumabu podawanego w skojarzeniu z:

• Chemioterapią
• Hormonoterapią
• Po wcześniejszej ekspozycji na bisfosfoniany podawane dożylnie

Nie należy jednak stosować leku Bilprevda równocześnie z:

• Innymi produktami leczniczymi zawierającymi denosumab (np. stosowanymi w leczeniu osteoporozy)
• Bisfosfonianami – jednoczesne stosowanie nie jest zalecane

W każdym przypadku należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym tych wydawanych bez recepty, suplementach diety i preparatach ziołowych, aby umożliwić właściwą ocenę potencjalnych interakcji.

Czy można stosować Bilprevda w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania denosumabu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, w tym:

• Zwiększoną częstość martwych urodzeń i śmiertelności poporodowej u potomstwa narażonego na działanie leku
• Nieprawidłowy wzrost kości u noworodków, powodujący mniejszą wytrzymałość kości
• Zmniejszoną hematopoezę (tworzenie komórek krwi)
• Nieprawidłowe ustawienie zębów
• Brak obwodowych węzłów chłonnych
• Spowolniony wzrost w okresie noworodkowym

Lek Bilprevda nie jest zalecany do stosowania u kobiet w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznych metod antykoncepcyjnych.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny:

• Stosować skuteczne metody antykoncepcyjne podczas leczenia lekiem Bilprevda
• Kontynuować antykoncepcję przez co najmniej 5 miesięcy po zakończeniu przyjmowania ostatniej dawki leku
• Poinformować lekarza, jeśli planują zajście w ciążę

Wpływ na płód w zależności od trymestru ciąży:

Należy pamiętać, że wpływ leku Bilprevda będzie większy w drugim i trzecim trymestrze ciąży. Wynika to z faktu, że przeciwciała monoklonalne, takie jak denosumab, są transportowane przez łożysko w sposób liniowy w miarę rozwoju ciąży – największa ich ilość przenoszona jest właśnie w trzecim trymestrze. Dlatego szczególnie ważne jest unikanie ekspozycji na lek w późniejszych etapach ciąży.

Postępowanie w przypadku zajścia w ciążę:

Jeśli kobieta zajdzie w ciążę w trakcie stosowania leku Bilprevda lub w okresie krótszym niż 5 miesięcy po zakończeniu leczenia, musi natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego. Lekarz oceni sytuację indywidualnie i podejmie decyzję o dalszym postępowaniu, biorąc pod uwagę potencjalne ryzyko dla płodu oraz korzyści z kontynuacji lub przerwania terapii.

Karmienie piersią:

Nie wiadomo, czy denosumab przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków i niemowląt.

Badania prowadzone na myszach z usuniętym genem RANKL sugerują, że brak RANKL podczas ciąży może:

• Zaburzać dojrzewanie gruczołów sutkowych (rozwój struktury pęcherzykowo-płatowej gruczołu w okresie ciąży)
• Prowadzić do poporodowych zaburzeń laktacji
• Skutkować brakiem produkcji mleka lub jego niewystarczającą ilością

Decyzja dotycząca karmienia piersią:

Należy podjąć decyzję, czy:

• Przerwać karmienie piersią, lub
• Przerwać/wstrzymać podawanie leku Bilprevda

Decyzja ta powinna być podjęta biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki. W przypadku pacjentek z zaawansowanym procesem nowotworowym często konieczne jest kontynuowanie leczenia, co z reguły wyklucza możliwość karmienia piersią.

Płodność:

Brak danych dotyczących wpływu denosumabu na płodność ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność samców i samic. Niemniej jednak, z uwagi na ograniczone dane u ludzi, kobiety planujące zajście w ciążę powinny omówić tę kwestię z lekarzem prowadzącym przed rozpoczęciem terapii.

Jakie są skutki uboczne Bilprevda?

Jak każdy lek, lek Bilprevda może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Ogólny profil bezpieczeństwa jest spójny we wszystkich zatwierdzonych wskazaniach do stosowania denosumabu.

Najczęstsze działania niepożądane:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• Hipokalcemia (obniżone stężenie wapnia we krwi) – najczęściej występuje w ciągu pierwszych 2 tygodni leczenia; może być ciężka i objawowa; ryzyko jest większe u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek
• Ból mięśniowo-szkieletowy – może obejmować ból mięśni, kości lub stawów; u niektórych pacjentów może być bardzo nasilony
• Duszność – trudności w oddychaniu
• Biegunka – luźne stolce

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• Nowy nowotwór pierwotny – w badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z zaawansowanymi nowotworami złośliwymi kości, nowe pierwotne nowotwory złośliwe stwierdzono u 1,5% pacjentów leczonych denosumabem; nie stwierdzono żadnej szczególnej prawidłowości w zakresie poszczególnych nowotworów
• Martwica kości szczęki (ONJ) – poważne powikłanie polegające na odsłonięciu i obumieraniu fragmentu kości szczęki; częstość występowania wzrasta wraz z czasem trwania terapii
• Hipofosfatemia – obniżone stężenie fosforanów we krwi
• Ekstrakcja zęba
• Nadmierna potliwość

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 100 pacjentów):

• Atypowe złamania kości udowej – nietypowe złamania w okolicy podkrętarzowej i trzonu kości udowej, które mogą wystąpić po niewielkim urazie lub samoistnie; często są obustronne
• Hiperkalcemia po przerwaniu terapii u pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości – może wystąpić w okresie od kilku tygodni do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia, czasem wymaga hospitalizacji
• Liszajowate osutki polekowe – reakcje skórne przypominające liszaj płaski

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 1000 pacjentów):

• Nadwrażliwość na lek – reakcje alergiczne
• Reakcja anafilaktyczna – ciężka, potencjalnie zagrażająca życiu reakcja alergiczna

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• Martwica kości przewodu słuchowego zewnętrznego – efekt klasy terapeutycznej; możliwe czynniki ryzyka obejmują stosowanie kortykosteroidów, chemioterapii lub zakażenia/urazy ucha

Szczegółowy opis wybranych, istotnych działań niepożądanych:

1. Hipokalcemia (obniżone stężenie wapnia we krwi):

Jest to najczęstsze i potencjalnie poważne działanie niepożądane. W badaniach klinicznych hipokalcemia występowała częściej u pacjentów leczonych denosumabem w porównaniu z pacjentami otrzymującymi kwas zoledronowy. Najwyższą częstość odnotowano u pacjentów ze szpiczakiem plazmocytowym (16,9%).

Objawy hipokalcemii mogą obejmować:

• Parestezje (drętwienie, mrowienie) wokół ust, w palcach rąk i nóg
• Sztywność mięśni, drżenia
• Kurcze i skurcze mięśni, tężyczkę
• Wydłużenie odcinka QT w EKG
• Drgawki
• Zaburzenia świadomości, w tym śpiączkę (w najcięższych przypadkach)

Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano występowanie ciężkiej, objawowej hipokalcemii, w tym przypadków zakończonych zgonem. Większość przypadków występowała w pierwszych tygodniach leczenia, lecz mogą one wystąpić także w późniejszym czasie.

Szczególnie narażeni są pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek – w badaniu klinicznym hipokalcemia wystąpiła u 19% pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min oraz u 63% pacjentów dializowanych (pomimo suplementacji wapnia).

2. Martwica kości szczęki (ONJ – osteonecrosis of the jaw):

Jest to poważne powikłanie polegające na odsłonięciu i obumieraniu fragmentu kości szczęki. Częstość występowania ONJ była wyższa przy dłuższej ekspozycji na lek. W badaniach klinicznych:

• U pacjentów ze szpiczakiem plazmocytowym: 5,9% (mediana czasu stosowania 19,4 miesiąca)
• U pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym obejmującym kości: 1,8% (mediana ekspozycji 12 miesięcy)
• U pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości: 6,8% (mediana dawek: 34)

Skorygowana o pacjento-lata częstość występowania potwierdzonej ONJ wzrasta z czasem trwania leczenia: 1,1-2,0 na 100 pacjento-lat w pierwszym roku do 4,5-7,1 w późniejszych latach.

Czynniki ryzyka ONJ:

• Chemioterapia, radioterapia głowy i szyi, kortykosteroidy, inhibitory angiogenezy
• Ekstrakcja zęba, nieodpowiednia higiena jamy ustnej, choroba przyzębia
• Niewłaściwie dopasowane protezy dentystyczne
• Rak, palenie tytoniu, zaburzenia krzepnięcia

3. Atypowe złamania kości udowej:

Nietypowe złamania w okolicy podkrętarzowej i trzonu kości udowej mogą wystąpić po niewielkim urazie lub samoistnie. Mają charakterystyczny obraz radiograficzny. Często są obustronne – dlatego u pacjentów, którzy doznali złamania jednej kości udowej, powinna zostać oceniona druga kość udowa.

U pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości częstość występowania była wyższa niż w innych wskazaniach (0,95-3,9% w zależności od badania).

4. Reakcje nadwrażliwości:

Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszane były przypadki nadwrażliwości, w tym rzadkie reakcje anafilaktyczne. Objawy mogą obejmować: wysypkę, pokrzywkę, obrzęk twarzy lub gardła, trudności w oddychaniu, spadek ciśnienia tętniczego.

Inne obserwacje:

• U pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości obserwowano również częstsze występowanie nowych nowotworów złośliwych (3,8-11,8% w zależności od badania), w tym nowotworów kości i nieobejmujących kości
• Ból mięśniowo-szkieletowy – w okresie po wprowadzeniu do obrotu obserwowano występowanie bólu o bardzo dużym nasileniu; ból rzadko prowadził do przerwania terapii

Co zrobić w przypadku wystąpienia działań niepożądanych:

Jeżeli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Szczególnie pilne jest zgłoszenie objawów:

• Hipokalcemii (drętwienie, mrowienie, skurcze mięśni)
• Problemów w jamie ustnej (ból, obrzęk, ruchomość zębów, niezagojone rany)
• Nowego lub nietypowego bólu biodra, uda lub pachwiny
• Reakcji alergicznych (wysypka, duszność, obrzęk)

Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Czy mogę łączyć Bilprevda z innymi lekami?

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to również leków, które wydawane są bez recepty, suplementów diety oraz preparatów ziołowych.

Leki, których nie wolno stosować jednocześnie z Bilprevda:

1. Inne produkty lecznicze zawierające denosumab:

Pacjenci leczeni lekiem Bilprevda nie powinni być równocześnie leczeni innymi produktami leczniczymi zawierającymi denosumab, które są stosowane w leczeniu osteoporozy (np. Prolia, Xgeva). Równoczesne stosowanie dwóch preparatów z denosumabem mogłoby prowadzić do przedawkowania i zwiększenia ryzyka działań niepożądanych, szczególnie hipokalcemii.

2. Bisfosfoniany:

Pacjenci leczeni lekiem Bilprevda nie powinni być równocześnie leczeni bisfosfonianami. Bisfosfoniany to inna grupa leków hamujących resorpcję kości, stosowanych w podobnych wskazaniach (np. kwas zoledronowy, kwas pamidronowy, kwas aledronowy, kwas ryzedronowy, kwas ibandronowy). Jednoczesne stosowanie dwóch różnych klas leków antyresorpcyjnych nie jest zalecane ze względu na:

• Możliwość nasilenia działań niepożądanych, szczególnie martwicy kości szczęki
• Zbyt silne zahamowanie obrotu kostnego
• Brak udokumentowanych korzyści z terapii skojarzonej

Leki, które mogą być stosowane jednocześnie z Bilprevda:

Terapie przeciwnowotworowe:

W badaniach klinicznych denosumab był bezpiecznie podawany równocześnie ze standardowymi terapiami przeciwnowotworowymi. Nie obserwowano klinicznie istotnych zmian w działaniu denosumabu podawanego w skojarzeniu z:

• Chemioterapią – różne schematy chemioterapii stosowane w leczeniu nowotworów
• Hormonoterapią – leki hormonalne używane w terapii nowotworów hormonozależnych (np. raka piersi, raka gruczołu krokowego)
• Inhibitorami angiogenezy – leki blokujące tworzenie nowych naczyń krwionośnych w guzie
• Radioterapią – napromienianie w ramach leczenia onkologicznego

Wcześniejsze leczenie bisfosfonianami:

Pacjenci, którzy wcześniej otrzymywali bisfosfoniany podawane dożylnie, mogli być włączeni do leczenia lekiem Bilprevda. Nie obserwowano klinicznie istotnych zmian we właściwościach farmakodynamicznych denosumabu u pacjentów po wcześniejszej ekspozycji na bisfosfoniany.

Leki wymagające szczególnej uwagi podczas stosowania Bilprevda:

1. Kortykosteroidy (glikokortykosteroidy):

Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów może zwiększać ryzyko:

• Martwicy kości szczęki
• Martwicy kości przewodu słuchowego zewnętrznego
• Atypowych złamań kości udowej
• Zaburzeń gojenia ran

Nie oznacza to przeciwwskazania do jednoczesnego stosowania, ale wymaga zwiększonej czujności i monitorowania pacjenta.

2. Inhibitory pompy protonowej (IPP):

Leki zmniejszające wydzielanie kwasu żołądkowego (np. omeprazol, pantoprazol, esomeprazol) mogą potencjalnie wpływać na wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego. U pacjentów stosujących IPP może być konieczne zwiększenie dawki suplementacji wapnia lub szczególnie staranne monitorowanie stężenia wapnia we krwi.

3. Leki wpływające na gospodarkę wapniową:

• Diuretyki pętlowe (furosemid) – mogą zwiększać wydalanie wapnia i nasilać hipokalcemię
• Leki immunosupresyjne (np. cyklosporyna) – mogą wpływać na metabolizm wapnia
• Preparaty zawierające wapń i witaminę D – są obowiązkowe podczas terapii

Brak przeprowadzonych formalnych badań interakcji:

Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji leku Bilprevda z innymi produktami leczniczymi. Jednak z uwagi na to, że denosumab jest dużym białkiem (przeciwciało monoklonalne), nie jest metabolizowany przez enzymy cytochromu P450 ani inne szlaki metaboliczne charakterystyczne dla małych cząsteczek chemicznych. Dlatego nie oczekuje się typowych interakcji farmakokinetycznych z większością leków.

Szczególne zalecenia:

• Zawsze informuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym tych na receptę, bez recepty, suplementach i ziołach
• Nie przerywaj ani nie zmieniaj dawkowania innych leków bez konsultacji z lekarzem
• Pamiętaj o obowiązkowej suplementacji wapnia i witaminy D podczas całego okresu leczenia
• Zgłoś lekarzowi rozpoczęcie stosowania jakichkolwiek nowych leków w trakcie terapii lekiem Bilprevda
• Informuj wszystkich lekarzy (w tym dentystów) o stosowaniu leku Bilprevda, szczególnie przed planowanymi zabiegami

Karta przypominająca dla pacjenta:

Lekarz powinien przekazać pacjentowi kartę przypominającą, która zawiera ważne informacje dotyczące bezpieczeństwa stosowania leku Bilprevda. Kartę tę należy zawsze nosić przy sobie i pokazywać wszystkim lekarzom i dentystom, z którymi pacjent się kontaktuje, aby zapewnić prawidłową koordynację opieki medycznej.

Aktualna ulotka leku Bilprevda

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)