Bilprevda

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Bilprevda?

Bilprevda to biologiczny produkt leczniczy zawierający denosumab – w pełni ludzkie przeciwciało monoklonalne, które działa poprzez hamowanie niszczenia tkanki kostnej. Substancja czynna leku wiąże się z białkiem RANKL (ligand aktywatora receptora jądrowego czynnika kappa-B), które odpowiada za aktywację komórek niszczących kość – osteoklastów. Blokując to białko, denosumab zapobiega nadmiernej resorpcji kości i zmniejsza ryzyko powikłań kostnych.

Główne wskazania do stosowania leku Bilprevda obejmują dwie kluczowe grupy pacjentów dorosłych:

Zapobieganie powikłaniom kostnym u pacjentów z zaawansowanym procesem nowotworowym obejmującym kości:

Lek jest przeznaczony dla dorosłych pacjentów z przerzutami nowotworowymi do kości, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych komplikacji kostnych. Powikłania te, określane jako zdarzenia związane z układem kostnym (SRE – skeletal related events), mogą znacząco obniżać jakość życia i wymagać intensywnego leczenia. Do tych powikłań należą:

• Złamania patologiczne – zarówno kręgosłupa, jak i innych kości, które mogą wystąpić samoistnie lub w wyniku niewielkiego urazu
• Konieczność napromieniania kości – w tym radioterapia wiązką zewnętrzną lub zastosowanie radioizotopów w celu łagodzenia bólu kostnego lub zapobiegania komplikacjom
• Ucisk rdzenia kręgowego – poważna komplikacja wymagająca natychmiastowej interwencji medycznej, która może prowadzić do porażenia
• Konieczność wykonywania zabiegów operacyjnych kości – procedury chirurgiczne mające na celu stabilizację kości, naprawę złamań lub dekompresję struktur nerwowych

Bilprevda może być stosowany u pacjentów z różnymi typami nowotworów litych z przerzutami do kości, w tym w przebiegu:

• Raka piersi z przerzutami do kości
• Raka gruczołu krokowego opornego na kastrację z przerzutami kostnymi
• Niedrobnokomórkowego raka płuca z zajęciem kości
• Raka nerki z przerzutami do układu kostnego
• Innych guzów litych, które rozprzestrzeniły się do kości
• Szpiczaka plazmocytowego z zajęciem kości

Leczenie guza olbrzymiokomórkowego kości:

Drugie wskazanie dotyczy pacjentów dorosłych oraz młodzieży z dojrzałym układem kostnym (która zakończyła wzrost), u których występuje guz olbrzymiokomórkowy kości (ang. giant cell tumour of bone). Jest to rzadki, zwykle łagodny, ale miejscowo agresywny nowotwór kości, który może prowadzić do znacznego niszczenia tkanki kostnej i powodować ból oraz upośledzenie funkcji.

Bilprevda w tym wskazaniu jest stosowany w dwóch szczególnych sytuacjach klinicznych:

• Nieoperacyjny guz olbrzymiokomórkowy kości – gdy guz znajduje się w lokalizacji anatomicznej, która uniemożliwia bezpieczne wykonanie zabiegu chirurgicznego (np. w kręgosłupie, okolicy krzyżowej, podstawie czaszki) lub gdy występują mnogie ogniska chorobowe, w tym możliwe przerzuty do płuc
• Guz, którego chirurgiczne usunięcie mogłoby spowodować ciężkie okaleczenie – sytuacje, w których zabieg operacyjny wymagałby amputacji kończyny, resekcji stawu, hemipelwektomii lub innych rozległych procedur prowadzących do poważnego kalectwa i znacznego pogorszenia jakości życia pacjenta

W przypadku guza olbrzymiokomórkowego kości denosumab działa poprzez eliminację komórek olbrzymich podobnych do osteoklastów, które są kluczowym elementem tego nowotworu. Po związaniu się z ligandem RANK wyrażanym przez komórki nowotworowe, dochodzi do istotnej redukcji lub całkowitej eliminacji komórek olbrzymich. W efekcie następuje ograniczenie osteolizy (niszczenia kości), a proliferacyjne podścielisko guza zostaje zastąpione przez gęsto utkaną nową tkankę kostną, która nie wykazuje aktywności nowotworowej.

Mechanizm działania farmakologicznego:

RANKL (ligand aktywatora receptora jądrowego czynnika kappa-B) jest białkiem występującym w postaci przezbłonowej lub rozpuszczalnej, które odgrywa kluczową rolę w procesach kostnych. Jest niezbędne do tworzenia, funkcjonowania i przeżycia osteoklastów – jedynego rodzaju komórek odpowiedzialnych za resorpcję (rozkład) tkanki kostnej. W warunkach fizjologicznych RANKL utrzymuje równowagę między tworzeniem a niszczeniem kości, jednak w sytuacjach patologicznych, takich jak przerzuty nowotworowe do kości czy guz olbrzymiokomórkowy, jego nadmierna aktywność prowadzi do wzmożonego niszczenia struktury kostnej.

Denosumab, będący ludzkim przeciwciałem monoklonalnym typu IgG2, wiąże się z RANKL z dużym powinowactwem i swoistością, zapobiegając jego interakcji z receptorem RANK na powierzchni prekursorów osteoklastów. Poprzez zablokowanie szlaku RANKL/RANK, lek hamuje różnicowanie się prekursorów w dojrzałe osteoklasty, zmniejsza aktywność już istniejących komórek niszczących kość oraz skraca czas ich przeżycia. W efekcie dochodzi do zmniejszenia resorpcji kości i ograniczenia niszczenia struktury kostnej indukowanego przez proces nowotworowy.

Działanie farmakodynamiczne i kliniczne:

Badania kliniczne wykazały, że już w ciągu jednego tygodnia od podania leku dochodzi do znaczącego zmniejszenia (o około 80%) stężenia markerów resorpcji kostnej w organizmie, co potwierdza szybkie i intensywne działanie preparatu. Ten efekt utrzymuje się przez cały okres leczenia. W przypadku pacjentów z przerzutami do kości denosumab wydłuża czas do wystąpienia pierwszego powikłania kostnego, zmniejsza całkowitą liczbę zdarzeń związanych z układem kostnym oraz opóźnia występowanie bólu kostnego wymagającego radioterapii.

Badania porównawcze z kwasem zoledronowym (bisfosfonian podawany dożylnie) wykazały, że denosumab był co najmniej równie lub bardziej skuteczny w zapobieganiu powikłaniom kostnym u pacjentów z różnymi typami nowotworów. U pacjentów z rakiem piersi mediana czasu do pierwszego zdarzenia związanego z układem kostnym nie została osiągnięta w grupie otrzymującej denosumab, podczas gdy w grupie otrzymującej kwas zoledronowy wynosiła 26,4 miesiąca. Podobne korzyści obserwowano u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego oraz innymi guzami litymi.

U pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości stosowanie denosumabu prowadziło do eliminacji lub znaczącej redukcji komórek olbrzymich w guzie oraz zapobiegało progresji choroby. W badaniach klinicznych wskaźnik odpowiedzi na leczenie wynosił ponad 85%, przy czym u wszystkich pacjentów, u których możliwe było wykonanie oceny histopatologicznej, stwierdzono korzystną odpowiedź na terapię. Co istotne, wiele pacjentów z operacyjną postacią choroby mogło uniknąć zabiegu chirurgicznego lub znacząco go opóźnić dzięki zmniejszeniu masy guza i stabilizacji struktury kostnej.

Preparat wykazuje również korzystny wpływ na jakość życia pacjentów poprzez łagodzenie bólu kostnego. Analiza pooled data wykazała, że u pacjentów początkowo odczuwających łagodny ból lub w ogóle nieodczuwających bólu, średni czas do nasilenia się bólu był istotnie dłuższy w grupie otrzymującej denosumab w porównaniu z kwasem zoledronowym. Złagodzenie najsilniejszego bólu (zmniejszenie o co najmniej 2 punkty w skali) obserwowano już w pierwszym tygodniu terapii u około 30% pacjentów z guzem olbrzymiokomórkowym kości, a odsetek ten wzrastał do ponad 50% po 5 tygodniach leczenia.

Aktualna ulotka leku Bilprevda

Jaki jest skład Bilprevda, jakie substancje zawiera?

Substancja czynna:

Każda fiolka zawiera 120 mg denosumabu w 1,7 ml roztworu, co odpowiada stężeniu 70 mg/ml. Denosumab jest w pełni ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG2, wytwarzanym z linii komórkowej ssaków (komórek jajnika chomika chińskiego) za pomocą technologii rekombinacji DNA.

Substancje pomocnicze:

• Kwas octowy lodowaty – składnik buforu octanowego regulującego pH roztworu
• Wodorotlenek sodu – stosowany do ustalenia właściwego pH roztworu, tworzy bufor octanowy wraz z kwasem octowym
• Sorbitol (E420) – substancja pomocnicza o znanym działaniu; każda fiolka zawiera 78,2 mg sorbitolu
• Polisorbat 20 (E432) – substancja pomocnicza o znanym działaniu; każda fiolka zawiera 0,17 mg polisorbatu 20
• Woda do wstrzykiwań – rozpuszczalnik

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę 120 mg, co oznacza, że jest praktycznie wolny od sodu.

Postać farmaceutyczna:

Bilprevda jest dostępny w postaci roztworu do wstrzykiwań o następujących właściwościach fizycznych:

• Roztwór klarowny do lekko opalizującego
• Bezbarwny do lekko żółtego
• Może zawierać śladowe ilości półprzezroczystych do białych cząstek białkowych (co jest zjawiskiem normalnym dla produktów białkowych i nie wpływa na jakość ani działanie leku)

Preparat jest dostarczany w jednorazowej fiolce zawierającej 1,7 ml roztworu. Fiolka jest wykonana ze szkła typu I z zatyczką z gumy bromobutylowej i kapslem aluminiowo-plastikowym.

Jak dawkować Bilprevda?

Co zrobić w przypadku przedawkowania Bilprevda?

Brak doświadczenia z przedawkowaniem leku Bilprevda w badaniach klinicznych. W programie badań klinicznych denosumab był podawany w dawkach do 180 mg co 4 tygodnie oraz 120 mg na tydzień przez 3 tygodnie bez wystąpienia nieprzewidzianych działań niepożądanych.

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala. Lekarz zadecyduje o odpowiednim postępowaniu, które może obejmować:

• Monitorowanie stężenia wapnia we krwi – ze względu na mechanizm działania leku istnieje teoretyczne ryzyko wystąpienia hipokalcemii (obniżenia stężenia wapnia), dlatego konieczne może być regularne badanie parametrów gospodarki wapniowej
• Obserwację pod kątem objawów hipokalcemii, takich jak: drętwienie lub mrowienie wokół ust, w palcach rąk i stóp, skurcze mięśni, drżenie, tężyczkę
• Suplementację wapnia i witaminy D – w razie potrzeby lekarz może zalecić zwiększoną dawkę suplementów
• Leczenie objawowe w zależności od stanu klinicznego pacjenta

Ponieważ denosumab jest dużym białkiem (przeciwciało monoklonalne), standardowe metody pozaustrojowe nie są stosowane w przypadku przedawkowania – nie jest możliwa hemodializa ani hemoperfuzja w celu usunięcia leku z organizmu.

Należy zabrać ze sobą to opakowanie leku lub ulotkę, aby personel medyczny wiedział dokładnie, jaki lek został podany.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Bilprevda – czy mogę spożywać alkohol?

Alkohol:

W charakterystyce produktu leczniczego oraz ulotce nie zawarto szczegółowych informacji dotyczących interakcji pomiędzy lekiem Bilprevda a alkoholem. Nie przeprowadzono badań oceniających bezpośredni wpływ spożycia alkoholu na działanie denosumabu.

Należy jednak pamiętać, że pacjenci leczeni z powodu zaawansowanego procesu nowotworowego często otrzymują równocześnie chemioterapię, hormonoterapię lub inne leki przeciwnowotworowe, a wiele z tych terapii może mieć interakcje z alkoholem. Dodatkowo, nadmierne spożycie alkoholu może negatywnie wpływać na gospodarkę wapniową i witaminą D w organizmie, co jest szczególnie istotne w kontekście stosowania leku Bilprevda.

Zalecenia dotyczące diety:

Podczas stosowania leku Bilprevda nie ma szczególnych ograniczeń dietetycznych, jednak istnieją ważne zalecenia związane z suplementacją wapnia i witaminy D:

• Obowiązkowa suplementacja: Wszyscy pacjenci muszą otrzymywać co najmniej 500 mg wapnia i 400 j.m. witaminy D na dobę (chyba że występuje hiperkalcemia – podwyższone stężenie wapnia we krwi). Suplementacja ta jest kluczowa dla zapobiegania hipokalcemii, która stanowi istotne ryzyko w trakcie leczenia
• Źródła wapnia w diecie: Oprócz suplementów zaleca się spożywanie produktów bogatych w wapń, takich jak nabiał (mleko, jogurt, ser), ryby z miękkimi ośćmi (sardynki, łosoś), zielone warzywa liściaste (brokuły, jarmuż), produkty wzbogacane w wapń (soki, płatki śniadaniowe)
• Witamina D: Niezbędna do prawidłowego wchłaniania wapnia; oprócz suplementów można ją uzyskać z pokarmów takich jak: tłuste ryby morskie (łosoś, makrela, śledź), wątroba, żółtko jaja, wzbogacane produkty mleczne

Substancje o znanym działaniu w preparacie:

Preparat zawiera sorbitol (E420) oraz polisorbat 20 (E432) jako substancje pomocnicze. U pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie produktów zawierających sorbitol lub fruktozę oraz pokarmu zawierającego te substancje.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi:

W badaniach klinicznych denosumab był podawany równocześnie ze standardowymi terapiami przeciwnowotworowymi, a także pacjentom przyjmującym wcześniej bisfosfoniany. Nie obserwowano klinicznie istotnych zmian we właściwościach farmakodynamicznych denosumabu podawanego w skojarzeniu z:

• Chemioterapią
• Hormonoterapią
• Po wcześniejszej ekspozycji na bisfosfoniany podawane dożylnie

Nie należy jednak stosować leku Bilprevda równocześnie z:

• Innymi produktami leczniczymi zawierającymi denosumab (np. stosowanymi w leczeniu osteoporozy)
• Bisfosfonianami – jednoczesne stosowanie nie jest zalecane

W każdym przypadku należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym tych wydawanych bez recepty, suplementach diety i preparatach ziołowych, aby umożliwić właściwą ocenę potencjalnych interakcji.

Czy można stosować Bilprevda w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania denosumabu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, w tym:

• Zwiększoną częstość martwych urodzeń i śmiertelności poporodowej u potomstwa narażonego na działanie leku
• Nieprawidłowy wzrost kości u noworodków, powodujący mniejszą wytrzymałość kości
• Zmniejszoną hematopoezę (tworzenie komórek krwi)
• Nieprawidłowe ustawienie zębów
• Brak obwodowych węzłów chłonnych
• Spowolniony wzrost w okresie noworodkowym

Lek Bilprevda nie jest zalecany do stosowania u kobiet w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznych metod antykoncepcyjnych.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny:

• Stosować skuteczne metody antykoncepcyjne podczas leczenia lekiem Bilprevda
• Kontynuować antykoncepcję przez co najmniej 5 miesięcy po zakończeniu przyjmowania ostatniej dawki leku
• Poinformować lekarza, jeśli planują zajście w ciążę

Wpływ na płód w zależności od trymestru ciąży:

Należy pamiętać, że wpływ leku Bilprevda będzie większy w drugim i trzecim trymestrze ciąży. Wynika to z faktu, że przeciwciała monoklonalne, takie jak denosumab, są transportowane przez łożysko w sposób liniowy w miarę rozwoju ciąży – największa ich ilość przenoszona jest właśnie w trzecim trymestrze. Dlatego szczególnie ważne jest unikanie ekspozycji na lek w późniejszych etapach ciąży.

Postępowanie w przypadku zajścia w ciążę:

Jeśli kobieta zajdzie w ciążę w trakcie stosowania leku Bilprevda lub w okresie krótszym niż 5 miesięcy po zakończeniu leczenia, musi natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego. Lekarz oceni sytuację indywidualnie i podejmie decyzję o dalszym postępowaniu, biorąc pod uwagę potencjalne ryzyko dla płodu oraz korzyści z kontynuacji lub przerwania terapii.

Karmienie piersią:

Nie wiadomo, czy denosumab przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków i niemowląt.

Badania prowadzone na myszach z usuniętym genem RANKL sugerują, że brak RANKL podczas ciąży może:

• Zaburzać dojrzewanie gruczołów sutkowych (rozwój struktury pęcherzykowo-płatowej gruczołu w okresie ciąży)
• Prowadzić do poporodowych zaburzeń laktacji
• Skutkować brakiem produkcji mleka lub jego niewystarczającą ilością

Decyzja dotycząca karmienia piersią:

Należy podjąć decyzję, czy:

• Przerwać karmienie piersią, lub
• Przerwać/wstrzymać podawanie leku Bilprevda

Decyzja ta powinna być podjęta biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki. W przypadku pacjentek z zaawansowanym procesem nowotworowym często konieczne jest kontynuowanie leczenia, co z reguły wyklucza możliwość karmienia piersią.

Płodność:

Brak danych dotyczących wpływu denosumabu na płodność ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność samców i samic. Niemniej jednak, z uwagi na ograniczone dane u ludzi, kobiety planujące zajście w ciążę powinny omówić tę kwestię z lekarzem prowadzącym przed rozpoczęciem terapii.

Jakie są skutki uboczne Bilprevda?

Czy mogę łączyć Bilprevda z innymi lekami?

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)