Nifuroksazyd Hasco

Nifuroksazyd Hasco to lek przeciwbakteryjny, który jest stosowany w leczeniu ostrej lub przewlekłej biegunki bakteryjnej. Działa na większość bakterii wywołujących zakażenia jelitowe, nie niszczy naturalnej flory bakteryjnej w jelitach i nie zaburza równowagi mikroflory przewodu pokarmowego. Lek jest dostępny bez recepty.

Nifuroksazyd Polfarmex

Nifuroksazyd Polfarmex to lek przeciwbakteryjny, który jest dostępny na receptę. Jest stosowany w leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki pochodzenia bakteryjnego. Lek nie wchłania się z jelit do krwioobiegu, działa przeciwbakteryjnie miejscowo w jelicie. Wskazaniem do stosowania jest ostra lub przewlekła biegunka w czasie trwania zakażeń bakteryjnych przewodu pokarmowego.

NO-IBS

NO-IBS to lek o działaniu przeciwskurczowym. Zawiera w składzie cytrynian alweryny, który powoduje rozluźnienie mięśni w jelitach i w macicy. Jest wskazany do łagodzenia skurczu mięśni gładkich w stanach, takich jak zespół jelita drażliwego, bolesna choroba uchyłkowa jelita grubego oraz pierwotne bolesne miesiączkowanie. Lek jest dostępny na receptę.

Noacid

Noacid to lek dostępny na receptę, który zawiera pantoprazol. Jest to substancja czynna, która hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku, co prowadzi do zwiększenia poziomu gastryny. Lek jest stosowany w doraźnym leczeniu objawów choroby refluksowej przełyku, takich jak zgaga i kwaśne odbijanie, u osób dorosłych.

Nolpaza

Nolpaza to lek zawierający substancję czynną pantoprazol. Należy do grupy leków o nazwie “inhibitory pompy protonowej”, których działanie polega na zmniejszaniu wydzielania kwasu solnego w żołądku. Lek jest stosowany w przypadku wystąpienia choroby refluksowej, wrzodów dwunastnicy lub żołądka. Nolpaza jest dostępna na receptę.

Nolpaza Control

Nolpaza Control to lek zawierający pantoprazol, który jest inhibitorem pompy protonowej. Działa poprzez zmniejszenie ilości kwasu wydzielanego w żołądku. Jest stosowany w krótkotrwałym leczeniu objawów choroby refluksowej przełyku, takich jak zgaga i kwaśne odbijanie, u osób dorosłych. Lek jest dostępny bez recepty.

Normalac

Normalac to lek dostępny bez recepty, który zawiera laktulozę jako substancję czynną. Jest to syntetyczny disacharyd, który nie ulega trawieniu i wchłanianiu w jelicie cienkim. Lek dociera do jelita grubego w niezmienionej postaci, gdzie pod wpływem bakterii ulega rozkładowi do kwasów mlekowego, octowego i mrówkowego. Wskazaniami do stosowania syropu Normalac są zaparcia oraz encefalopatia wątrobowa.

Normolax Natural fix

Normolax Natural Fix to preparat, który pobudza pracę jelit w przypadku zaparć. Skład jednej saszetki zawiera 0,384 g kory kruszyny, co odpowiada 16,1 mg – 29,9 mg glikozydów hydroksyantracenowych w przeliczeniu na glukofrangulinę A. W składzie znajduje się również mieszanka owocowa: kwiat hibiskusa, owoc bzu czarnego, wytłoki jabłkowe, owoc porzeczki czarnej, owoc róży. Jest to lek bez recepty. Wskazaniem do stosowania jest krótkotrwałe leczenie zaparć wywołanych błędami żywieniowymi.

Normosan

Normosan to produkt leczniczy dostępny bez recepty, który zawiera w swoim składzie zioła takie jak kora kruszyny, liść senesu, owoc kminku, owoc bzu czarnego i liść mięty pieprzowej. Jest to naturalny składnik o działaniu przeczyszczającym. Stosowany jest jako środek przeczyszczający do krótkotrwałego leczenia w zaparciach. Zaleca się stosowanie go przed snem, a działanie przeczyszczające następuje przeciętnie po 6-10 godzinach. Nie zaleca się stosowania Normosanu dłużej niż przez 7-10 dni.

Normosan caps

Normosan Caps to lek roślinny w postaci kapsułek, który zawiera wyciąg suchy z kory kruszyny. Działa przeczyszczająco poprzez pobudzenie perystaltyki jelita grubego. Stosowany jest do krótkotrwałego leczenia sporadycznie występujących zaparć. Lek jest dostępny bez recepty.

Normosan fix

Normosan Fix to preparat roślinny w postaci ziół do zaparzania w saszetkach. Jest stosowany jako środek przeczyszczający do krótkotrwałego leczenia w zaparciach. Działanie przeczyszczające następuje przeciętnie po 6-10 godzinach. Nie zaleca się stosowania Normosanu Fix dłużej niż przez 7-10 dni i nie częściej niż 2-3 razy w tygodniu. Produkt jest dostępny bez recepty.

Nozer

Nozer to lek zawierający omeprazol, który jest inhibitorem pompy protonowej. Jest stosowany w leczeniu choroby refluksowej przełyku, wrzodów żołądka i dwunastnicy, a także w zespole Zollingera-Ellisona. Nozer jest dostępny na receptę. Lek ten działa poprzez zmniejszenie produkcji kwasu w żołądku, co pomaga w łagodzeniu objawów związanych z nadmierną kwasowością.

Nozer Med

Nozer Med to lek w postaci kapsułek, którego substancją czynną jest omeprazol. Jest to inhibitor pompy protonowej, który zmniejsza produkcję kwasu żołądkowego. Lek jest stosowany w leczeniu dolegliwości związanych z nadmierną kwasotą żołądka, takich jak wrzody żołądka i dwunastnicy czy refluks żołądkowo-przełykowy. Nozer Med jest dostępny na receptę.

Nuclazox

Nuclazox to lek zawierający substancję czynną esomeprazol, który należy do grupy leków zwanych inhibitorami pompy protonowej. Działanie leku polega na hamowaniu wydzielania kwasu solnego w żołądku, co pomaga w leczeniu różnych schorzeń żołądkowo-jelitowych. Nuclazox jest stosowany w leczeniu objawów choroby refluksowej przełyku, takich jak zgaga czy kwaśne odbijanie. Lek ten jest dostępny na receptę.

Nux vomica-Homaccord

Nux vomica-Homaccord to homeopatyczny produkt leczniczy dostępny w postaci kropli doustnych. Jest stosowany głównie jako środek wspomagający w łagodnych dolegliwościach trawiennych, takich jak wzdęcia czy odbijania. Ze względu na swoje szerokie zastosowanie, nie posiada konkretnych wskazań leczniczych. Lek jest dostępny bez recepty.

Nystatyna Teva

Nystatyna Teva to antybiotyk polienowy o działaniu przeciwgrzybiczym. Lek działa na wiele szczepów drożdży i grzybów drożdżakopodobnych, szczególnie na drożdżaki z rodzaju Candida. Jest wskazany do leczenia grzybic przewodu pokarmowego, w tym jamy ustnej, oraz w profilaktyce u pacjentów leczonych dużymi dawkami antybiotyków lub kortykosteroidów. Lek jest dostępny na receptę.

Ocaliva

Ocaliva to lek na receptę, którego substancją czynną jest kwas obetycholowy. Wspomaga on czynność wątroby, ograniczając wytwarzanie i odkładanie się żółci w wątrobie, co łagodzi stan zapalny. Lek ten jest przeznaczony do leczenia osób dorosłych z chorobą wątroby znaną jako pierwotne żółciowe zapalenie dróg żółciowych. Może być stosowany samodzielnie lub w skojarzeniu z innym lekiem – kwasem ursodeoksycholowym.

Olamide

Olamide to lek przeciwwymiotny, który zawiera substancję czynną zwaną metoklopramidem. Działa na część mózgu, która zapobiega nudnościom i wymiotom. Jest przeznaczony dla dorosłych i dzieci w różnych przypadkach. Lek jest dostępny na receptę.

Olej rycynowy

Olej rycynowy to lek, który jest tradycyjnie stosowany w przypadku zaparć. Jego działanie przeczyszczające polega na pobudzeniu ruchów perystaltycznych jelita cienkiego, co wspomaga wypróżnienie. Substancją czynną leku jest olej rycynowy. Lek jest dostępny bez recepty. Wskazany jest do stosowania doraźnego w przypadku zaparć u osób dorosłych oraz dzieci powyżej 12 roku życia.

Olej rycynowy aflofarm

Olej rycynowy Aflofarm to lek dostępny bez recepty, który jest stosowany w przypadku ostrych i przewlekłych zaparć. Działa na zasadzie drażnienia ścian jelit, co prowadzi do efektu przeczyszczającego. Olej rycynowy powstaje w wyniku tłoczenia na zimno nasion rącznika pospolitego (Ricinus communis). Efekt przeczyszczający pojawia się zazwyczaj po 2-6 godzinach od zażycia leku.

Olejek miętowy NO-SPA

Olejek miętowy NO-SPA to lek, który zawiera substancję czynną drotawerynę. Jest to lek rozkurczowy, który pomaga przy skurczach mięśni gładkich pochodzenia zarówno nerwowego jak i mięśniowego. Stosowany jest w stanach skurczowych mięśni gładkich związanych z chorobami dróg żółciowych, dróg moczowych, przewodu pokarmowego, zespole drażliwego jelita grubego, zaparciach na tle spastycznym i wzdęciach jelit, zapaleniu trzustki. Lek stosowany jest także przy bolesnym miesiączkowaniu. Jest dostępny bez recepty.

Oleomint

Oleomint to lek roślinny zawierający olejek miętowy. Jest stosowany w objawowym leczeniu umiarkowanych skurczów przewodu pokarmowego, wzdęć oraz bólu brzucha, szczególnie u pacjentów z zespołem jelita drażliwego. Lek pomaga przywrócić właściwą pracę jelit poprzez zmniejszenie stanów skurczowych mięśniówki ściany jelit. Oleomint jest dostępny bez recepty.

Oleum Ricini PhytoPharm

Oleum Ricini PhytoPharm to lek, który zawiera olej rycynowy pozyskiwany z nasion rącznika pospolitego (Ricinus communis). Olej rycynowy działa drażniąco na błonę śluzową jelita cienkiego, pobudza perystaltykę jelit i w konsekwencji działa przeczyszczająco. Preparat jest tradycyjnie stosowany w zaparciach. Jest dostępny bez recepty.

Olopeg

Olopeg to lek w postaci koncentratu do sporządzania roztworu doustnego, zawierający substancję czynną makrogol. Jest stosowany w objawowym leczeniu zaparć oraz do oczyszczania jelit przed badaniami i zabiegami. Lek jest dostępny na receptę.

Omar

Omar to lek zawierający substancję czynną omeprazol, który należy do grupy leków określanych mianem “inhibitorów pompy protonowej”. Działanie tego leku polega na zmniejszeniu ilości kwasu solnego wydzielanego w żołądku. Stosowany jest w celu łagodzenia objawów takich jak zgaga, cofanie się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku. Lek jest dostępny na receptę.

Omar MAX

Omar MAX to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy do grupy tzw. inhibitorów pompy protonowej, które zmniejszają ilość wytwarzanego w żołądku kwasu solnego. Stosowany jest u osób dorosłych w celu doraźnego leczenia objawów refluksu, takich jak zgaga i cofanie się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku.

Omeboix

Omeboix to lek zawierający substancję czynną omeprazol, który należy do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej”. Działanie tego leku polega na zmniejszaniu ilości kwasu wydzielanego w żołądku. Omeboix jest stosowany w leczeniu różnych chorób i zaburzeń, takich jak choroba refluksowa przełyku (GERD), owrzodzenia górnego odcinka jelita cienkiego (wrzody dwunastnicy) lub żołądka (wrzody żołądka), owrzodzenia zakażone bakteriami Helicobacter pylori oraz owrzodzenia spowodowane przez niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Lek jest dostępny na receptę.

Omeplis

Omeplis to lek zawierający substancję czynną o nazwie omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej”. Ich działanie polega na zmniejszaniu ilości kwasu wydzielanego w żołądku. Omeplis jest wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu owrzodzenia dwunastnicy, zapobieganiu nawrotom owrzodzenia dwunastnicy, leczeniu owrzodzeń żołądka, zapobieganiu nawrotom owrzodzenia żołądka oraz w terapii eradykacyjnej Helicobacter pylori (H. pylori) w chorobie wrzodowej. Jest dostępny na receptę.

Omepraz Bio

Omepraz Bio to lek w postaci kapsułek dojelitowych, których substancją czynną jest omeprazol. Omeprazol należy do grupy leków nazywanych inhibitorami pompy protonowej, której działanie polega na hamowaniu procesu wytwarzania kwasu solnego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, refluksowego zapalenia przełyku oraz zespołu Zollingera-Ellisona. Omepraz Bio jest dostępny bez recepty.

Omeprazol Accord

Omeprazol Accord to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy do grupy leków zwanych inhibitorami pompy protonowej. Lek ogranicza wydzielanie kwasu żołądkowego, przez co zmniejsza drażniący wpływ kwaśnej treści żołądkowej na przełyk i błonę śluzową żołądka. Stosowany jest w leczeniu zgagi oraz objawów cofania treści żołądkowej do przełyku. Jest dostępny na receptę.

Omeprazol Aurobindo

Omeprazol Aurobindo to lek w postaci twardych kapsułek dojelitowych, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej”. Ich działanie polega na zmniejszeniu ilości kwasu solnego wydzielanego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, refluksowe zapalenie przełyku, a także w terapii eradykacyjnej Helicobacter pylori. Omeprazol Aurobindo jest dostępny na receptę.

Omeprazol Biofarm

Omeprazol Biofarm to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej”. Lek ten działa poprzez hamowanie wytwarzania kwasu solnego w żołądku. Stosowany jest w terapii stanów związanych z refluksem żołądkowo-przełykowym, takich jak zgaga i nadmierne wydzielanie kwasu żołądkowego. Jest dostępny na receptę.

Omeprazol Dr. Max

Omeprazol Dr. Max to lek, który zmniejsza ilość kwasu wydzielanego w żołądku. Jest stosowany w leczeniu choroby refluksowej przełyku, wrzodów żołądka i dwunastnicy. Lek ten jest dostępny na receptę.

Omeprazol Farmax

Omeprazol Farmax to lek, który należy do grupy inhibitorów pompy protonowej. Działa poprzez hamowanie produkcji kwasu solnego w żołądku. Stosowany jest w leczeniu różnych stanów związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, refluksowe zapalenie przełyku oraz zespół Zollingera-Ellisona. Lek jest dostępny na receptę.

Omeprazol Generics

Omeprazol Generics to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Jest to inhibitor pompy protonowej, który działa poprzez zmniejszanie wydzielania kwasu solnego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń układu pokarmowego związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, refluksowe zapalenie przełyku, zespół Zollingera-Ellisona oraz w terapii eradykacyjnej Helicobacter pylori. Omeprazol Generics jest dostępny na receptę.

Omeprazol Medana

Omeprazol Medana to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy leków określanych jako „inhibitory pompy protonowej”. Ich działanie polega na zmniejszeniu ilości kwasu solnego wydzielanego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu chorób związanych z nadmierną produkcją kwasu solnego w żołądku, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, choroba refluksowa przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka oraz innych schorzeń układu pokarmowego. Omeprazol Medana jest dostępny na receptę.

Omeprazol Medreg

Omeprazol Medreg to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej“, których działanie polega na zmniejszaniu ilości kwasu wydzielanego z żołądka. Lek Omeprazol Medreg jest stosowany w leczeniu następujących chorób i zaburzeń: choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, refluksowego zapalenia przełyku, zespołu Zollingera-Ellisona. Jest dostępny na receptę.

Omeprazol Mylan

Omeprazol Mylan to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy do grupy leków nazywanych inhibitorami pompy protonowej, które działają poprzez hamowanie wytwarzania kwasu solnego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu różnych stanów związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, refluks żołądkowo-przełykowy oraz zespół Zollingera-Ellisona. Omeprazol Mylan jest dostępny na receptę.

Omeprazol Quisisana

Omeprazol Quisisana to lek w postaci kapsułek dojelitowych twardych, zawierający substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej”. Ich działanie polega na zmniejszaniu ilości kwasu solnego wydzielanego w żołądku. Lek stosowany jest w leczeniu różnych schorzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, refluksowe zapalenie przełyku czy zespół Zollingera-Ellisona. Omeprazol Quisisana jest lekiem na receptę.

Omeprazol Sandoz

Omeprazol Sandoz to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej”. Ich działanie polega na zmniejszeniu ilości kwasu solnego wydzielanego w żołądku. Lek ten jest stosowany w leczeniu objawów związanych z chorobą refluksową przełyku, a także w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Dostępny jest na receptę.

Omeprazol Stada

Omeprazol Stada to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Jest to specyficzny inhibitor pompy protonowej (H+/K+ ATP-azy) w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka, co oznacza, że zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, refluksowe zapalenie przełyku czy zespół Zollingera-Ellisona. Omeprazol Stada jest dostępny na receptę.

Omeprazol Teva

Omeprazol Teva to lek zawierający substancję czynną omeprazol, który należy do grupy leków zwanych inhibitorami pompy protonowej. Działanie tego leku polega na zmniejszeniu produkcji kwasu solnego w żołądku. Omeprazol Teva jest stosowany w leczeniu różnych chorób i zaburzeń, takich jak choroba wrzodowa dwunastnicy, choroba wrzodowa żołądka, refluksowe zapalenie przełyku, zespół Zollingera-Ellisona. Lek jest dostępny na receptę.

Omeprazol Zentiva

Omeprazol Zentiva to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Jest to inhibitor pompy protonowej, który działa poprzez zmniejszenie wydzielania kwasu solnego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu chorób takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, refluks żołądkowo-przełykowy oraz zespół Zollingera-Ellisona. Omeprazol Zentiva jest dostępny na receptę.

Omeprazole APTEO MED

Omeprazole APTEO MED to inhibitor pompy protonowej, który zmniejsza wydzielanie kwasu w żołądku. Stosowany jest w leczeniu objawów refluksu, takich jak zgaga i zarzucanie treści żołądkowej, u dorosłych. Działa poprzez zmniejszenie ilości kwasu, co łagodzi ból i stan zapalny przełyku.

Omeprazole Genoptim

Omeprazole Genoptim to lek, który hamuje wydzielanie kwasu solnego w soku żołądkowym. Zawiera substancję czynną omeprazol, która jest inhibitorem pompy protonowej. Jest stosowany w leczeniu objawów refluksu, takich jak zgaga czy zarzucanie treści żołądkowej, u osób dorosłych. Lek jest dostępny na receptę.

Omeprazole Genoptim SPH

Omeprazole Genoptim SPH to lek w postaci kapsułek dojelitowych, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem inhibitorów pompy protonowej, które zmniejszają ilość wytwarzanego w żołądku kwasu solnego. Stosowany jest w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego, takich jak zgaga i zarzucanie kwaśnej treści żołądkowej. Jest dostępny bez recepty.

Omeprazole Mercapharm

Omeprazole Mercapharm to lek, który zawiera substancję czynną omeprazol. Jest to inhibitor pompy protonowej, który działa poprzez zmniejszenie wydzielania kwasu solnego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, choroba refluksowa przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka oraz innych schorzeń układu pokarmowego. Omeprazole Mercapharm jest dostępny na receptę.

Omeprazole Noridem

Omeprazole Noridem to inhibitor pompy protonowej zmniejszający wydzielanie kwasu żołądkowego. Lek występuje również w formie proszku do roztworu do infuzji jako alternatywa dla leczenia doustnego, co pomaga w terapii pacjentów, którzy nie mogą przyjmować leku doustnie.

Omeprazole Sandoz

Lek Omeprazole Sandoz zawiera omeprazol, substancję czynną z grupy inhibitorów pompy protonowej. Działa poprzez zmniejszenie ilości kwasu solnego wytwarzanego w żołądku. Stosowany jest w postaci proszku do sporządzania roztworu do wlewów dożylnych jako alternatywa dla leczenia doustnego.

Omeprazole-1A Pharma

Omeprazole-1A Pharma to lek w postaci kapsułek dojelitowych, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy tzw. inhibitorów pompy protonowej, które zmniejszają ilość wytwarzanego w żołądku kwasu solnego. Stosowany jest w leczeniu stanów związanych z refluksowym zapaleniem przełyku, chorobą wrzodową dwunastnicy i żołądka, a także w terapii zespołu Zollingera-Ellisona. Jest to lek na receptę.

Reklama

Choroby układu pokarmowego – objawy i sposoby leczenia

Układ pokarmowy to niezwykle złożony system organów odgrywający kluczową rolę w funkcjonowaniu całego organizmu. Odpowiada nie tylko za trawienie pokarmów i przyswajanie składników odżywczych, ale także za wydalanie niestrawionych resztek oraz produkcję wielu ważnych substancji regulacyjnych wpływających na pracę innych narządów. Ze względu na swoją złożoność i rozbudowaną strukturę – obejmującą jamę ustną, przełyk, żołądek, jelita, a także narządy pomocnicze jak wątroba, trzustka i ślinianki – układ pokarmowy narażony jest na wiele różnych schorzeń. Choroby układu pokarmowego mogą znacząco wpływać na codzienne funkcjonowanie, obniżając jakość życia oraz prowadząc do poważnych powikłań, jeśli nie zostaną odpowiednio zdiagnozowane i leczone. Wczesne rozpoznanie objawów i właściwa diagnostyka są kluczowe dla skutecznej terapii i zapobiegania rozwojowi poważniejszych stanów chorobowych.

choroby układu pokarmowego, leki

Najczęstsze choroby układu pokarmowego

Układ pokarmowy to system rozpoczynający się w jamie ustnej i biegnący przez gardło, przełyk, żołądek, jelito cienkie oraz grube, kończący się na odbycie. W jego skład wchodzą również narządy pomocnicze, takie jak ślinianki, wątroba i trzustka. Ze względu na swą złożoność, schorzenia układu pokarmowego mogą mieć bardzo zróżnicowany obraz kliniczny.

Do najczęściej występujących chorób układu pokarmowego należą:

Choroba refluksowa przełyku (GERD)

Jest to jedna z najczęstszych dolegliwości układu pokarmowego, występująca nawet u 30% populacji krajów rozwiniętych. Choroba refluksowa powstaje wskutek osłabienia dolnego zwieracza przełyku, co prowadzi do cofania się treści żołądkowej do przełyku. Głównym objawem jest zgaga – uczucie pieczenia za mostkiem, które może promieniować aż do gardła. Pacjenci często zgłaszają również kaszel, nadmierną produkcję śliny, nieświeży oddech czy uczucie „guli” w gardle.

Leczenie refluksu opiera się na modyfikacji stylu życia (unikanie obfitych posiłków przed snem, redukcja masy ciała) oraz farmakoterapii. Stosuje się przede wszystkim leki hamujące wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej takie jak omeprazol, pantoprazol, esomeprazol), a także środki zobojętniające kwas solny (związki magnezu i glinu) oraz leki osłaniające śluzówkę (sukralfat, kwas alginowy).

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa powstaje, gdy równowaga między czynnikami drażniącymi błonę śluzową a mechanizmami ochronnymi zostaje zaburzona. Najczęstszą przyczyną wrzodów jest zakażenie bakterią Helicobacter pylori (odpowiedzialną za 70-90% przypadków) oraz stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wrzody dwunastnicy występują około trzy razy częściej niż wrzody żołądka.

Główne objawy to ból w nadbrzuszu o charakterze pieczenia, występujący najczęściej na czczo, w nocy lub rano. Charakterystyczne jest ustępowanie bólu po posiłku (w przypadku wrzodów dwunastnicy) lub nasilanie się po jedzeniu (wrzody żołądka). Pacjenci skarżą się także na odbijanie, niesmak w ustach i brak apetytu.

Leczenie obejmuje eradykację Helicobacter pylori (terapia antybiotykowa), stosowanie leków hamujących wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej, H2-blokery) oraz modyfikację stylu życia (rezygnacja z palenia tytoniu, unikanie NLPZ).

Zespół jelita drażliwego (IBS)

Jest to przewlekłe zaburzenie funkcji jelit, dotykające około 11,3% społeczeństwa, niemal dwa razy częściej kobiety niż mężczyzn. Powstaje w wyniku zakłóceń interakcji między mózgiem a jelitami, a u 70-90% pacjentów z IBS współistnieją problemy psychiczne.

Główne objawy to nawracający ból brzucha, wzdęcia oraz zaburzenia rytmu wypróżnień (biegunki, zaparcia lub naprzemienne występowanie obu). Pacjenci zgłaszają również obecność śluzu w kale, nudności i zgagę.

Leczenie IBS koncentruje się na łagodzeniu objawów poprzez modyfikację diety (zwiększenie ilości błonnika), stosowanie leków rozkurczowych (trimebutyna, mebeweryna), przeciwbiegunkowych, osmotycznych (przy zaparciach) oraz probiotyków. W niektórych przypadkach korzystne efekty przynosi terapia przeciwdepresyjna.

Nieswoiste choroby zapalne jelit

Do tej grupy zalicza się przede wszystkim chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Są to przewlekłe stany zapalne, w których układ immunologiczny jest nadmiernie aktywowany, a jego komórki naciekają ściany przewodu pokarmowego.

W chorobie Leśniowskiego-Crohna stan zapalny może obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego od jamy ustnej po odbyt, najczęściej jednak zajmuje końcowy odcinek jelita krętego. Zmiany zapalne obejmują wszystkie warstwy ściany przewodu pokarmowego. Objawy to przede wszystkim bóle brzucha, uporczywe biegunki, gorączka, utrata masy ciała oraz pozajelitowe manifestacje (zapalenie stawów, zmiany skórne).

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego charakteryzuje się ciągłymi zmianami zapalnymi ograniczonymi tylko do błony śluzowej jelita grubego. Główne objawy to biegunka z domieszką krwi (nawet do 20 wypróżnień dziennie), bolesne parcie na stolec, osłabienie i utrata masy ciała.

Leczenie nieswoistych chorób zapalnych jelit opiera się na stosowaniu leków przeciwzapalnych (preparaty kwasu 5-aminosalicylowego), immunosupresyjnych (glikokortykosteroidy, azatiopryna, metotreksat) oraz leków biologicznych. W ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja, a nawet interwencja chirurgiczna.

Kamica żółciowa

Jest jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji z powodu chorób przewodu pokarmowego. W Polsce na kamicę pęcherzyka żółciowego cierpi co piąta osoba. Najczęściej występuje u kobiet powyżej 40. roku życia. Do czynników ryzyka należą również ciąża, otyłość, cukrzyca i hipertriglicerydemia.

Kamica powstaje, gdy cholesterol wytrąca się w postaci kryształów z powodu niedoboru kwasów żółciowych i fosfolipidów. Około 80% pacjentów nie ma objawów. U pozostałych kamienie powodują nawracającą kolkę żółciową – ostry ból w prawym podżebrzu lub środkowej części nadbrzusza, często promieniujący do prawego barku. Pojawiają się również wzdęcia, nudności, wymioty i zgaga.

Leczenie kamicy może być zachowawcze lub chirurgiczne (cholecystektomia – usunięcie pęcherzyka żółciowego), zależnie od nasilenia objawów i powikłań.

Ostre zapalenie trzustki (OZT)

To stan zapalny spowodowany niekontrolowaną aktywacją enzymów trzustkowych, prowadzący do uszkodzenia trzustki i okolicznych tkanek. Najczęstszymi przyczynami (odpowiadającymi za 80% przypadków) są kamica żółciowa i nadużywanie alkoholu.

OZT objawia się nagłym, bardzo silnym bólem w lewym górnym kwadrancie brzucha, promieniującym do kręgosłupa, któremu towarzyszą nudności, wymioty, tachykardia i gorączka.

Leczenie wymaga hospitalizacji i obejmuje odpowiednie nawodnienie, leczenie przeciwbólowe oraz korektę zaburzeń elektrolitowych. W przypadku OZT spowodowanego kamicą żółciową może być konieczna interwencja chirurgiczna.

Jakie są objawy chorób układu pokarmowego?

Dolegliwości ze strony układu pokarmowego mogą przyjmować różnorodne formy. Do najczęstszych objawów należą:

Ból brzucha

Jest to jeden z najczęstszych objawów chorób układu pokarmowego. Ból może mieć charakter ostry (wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej) lub przewlekły, stały lub nawracający. Lokalizacja bólu często wskazuje na źródło problemu – ból w prawym górnym kwadrancie może sugerować choroby wątroby lub pęcherzyka żółciowego, w lewym górnym – trzustki lub żołądka, a w dolnej części brzucha – jelita grubego.

Zaburzenia rytmu wypróżnień

Biegunka, czyli zwiększona częstotliwość wypróżnień (ponad 3 razy na dobę) ze zmianą konsystencji stolca na półpłynną lub płynną, może być objawem infekcji, nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego czy chorób zapalnych jelit.

Zaparcia, czyli utrudnione oddawanie twardego stolca, mogą wynikać z nieprawidłowej diety (ubogiej w błonnik), zbyt małej ilości płynów, braku aktywności fizycznej, a także poważniejszych schorzeń jak niedrożność jelit czy nowotwory.

Nudności i wymioty

Te objawy mogą towarzyszyć wielu chorobom układu pokarmowego, od niestrawności, przez infekcje, po ostre zapalenie trzustki czy niedrożność jelit. Szczególnie niepokojące są wymioty z domieszką krwi (tzw. fusowate wymioty), które mogą świadczyć o krwawieniu z górnego odcinka przewodu pokarmowego.

Wzdęcia i uczucie pełności

Nagromadzenie gazów w jelitach powodujące uczucie ciężkości i zwiększenie obwodu brzucha jest częstym objawem nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego, a także dysbiozy jelitowej.

Zgaga

Uczucie pieczenia za mostkiem, szczególnie po obfitych posiłkach lub w pozycji leżącej, jest typowym objawem choroby refluksowej przełyku.

Utrudnione połykanie (dysfagia)

Problemy z przechodzeniem pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka mogą wskazywać na schorzenia przełyku, w tym nowotwory.

Krwawienie z przewodu pokarmowego

Może objawiać się krwistymi wymiotami, czarnym stolcem (smolistym) lub świeżą krwią w stolcu. Jest to zawsze niepokojący objaw wymagający pilnej konsultacji lekarskiej.

Żółtaczka

Zażółcenie skóry i białkówek oczu, będące wynikiem zaburzeń w odpływie żółci, może wskazywać na choroby wątroby, dróg żółciowych lub trzustki.

Powiększenie wątroby (hepatomegalia)

Wyczuwalne lub widoczne powiększenie wątroby może być związane z wieloma schorzeniami, w tym zapaleniem wątroby, zastojem krwi lub nowotworami.

Wodobrzusze

Nadmierne gromadzenie płynu w jamie brzusznej jest najczęściej objawem marskości wątroby lub nowotworów.

Diagnostyka chorób układu pokarmowego

Rozpoznanie chorób układu pokarmowego wymaga kompleksowego podejścia diagnostycznego:

Wywiad lekarski i badanie fizykalne

Lekarz zbiera szczegółowe informacje dotyczące charakteru objawów, czasu ich występowania, ewentualnego związku z pokarmami czy historii chorób rodzinnych. Następnie przeprowadza dokładne badanie fizykalne, ze szczególnym uwzględnieniem oceny jamy brzusznej, w tym osłuchiwania, opukiwania i badania palpacyjnego.

Badania laboratoryjne

W diagnostyce chorób układu pokarmowego istotne są:

  • Morfologia krwi – może wskazywać na infekcje, stany zapalne czy krwawienia
  • Parametry stanu zapalnego (CRP, OB) – podwyższone w chorobach zapalnych
  • Próby wątrobowe (AlAT, AspAT, GGTP, fosfataza alkaliczna) – odzwierciedlają stan wątroby
  • Badania określające funkcje trzustki (amylaza, lipaza) – podwyższone w zapaleniu trzustki
  • Badania stolca – na krew utajoną, pasożyty, mikrobiom jelitowy
  • Testy oddechowe – np. w diagnostyce zakażenia Helicobacter pylori czy zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO)

Badania obrazowe

  • USG jamy brzusznej – nieinwazyjna metoda pozwalająca na ocenę wątroby, trzustki, pęcherzyka żółciowego i dużych naczyń. Przewód pokarmowy jest w tej metodzie słabo widoczny.
  • Tomografia komputerowa (CT) – bardziej szczegółowa metoda obrazowania, przydatna w diagnostyce nowotworów i ocenie zaawansowania zmian zapalnych.
  • Rezonans magnetyczny (MRI) – szczególnie wartościowy w ocenie dróg żółciowych i trzustki.
  • RTG jamy brzusznej – stosowane głównie w nagłych przypadkach, jak podejrzenie niedrożności czy perforacji przewodu pokarmowego.

Badania endoskopowe

  • Gastroskopia – wprowadzenie giętkiego endoskopu przez jamę ustną do przełyku, żołądka i dwunastnicy w celu oceny błony śluzowej i pobrania wycinków do badania histopatologicznego.
  • Kolonoskopia – badanie jelita grubego za pomocą giętkiego endoskopu wprowadzonego przez odbyt, umożliwiające ocenę błony śluzowej, pobranie wycinków i usunięcie polipów.
  • ECPW (endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna) – badanie pozwalające na ocenę dróg żółciowych i trzustkowych, połączone z możliwością interwencji terapeutycznej (np. usunięcia kamieni).

Diagnostyka molekularna i testy nadwrażliwości

  • Badania mikrobioty jelitowej – ocena składu flory bakteryjnej jelit
  • Testy na nietolerancje pokarmowe – identyfikacja pokarmów wywołujących reakcje organizmu
  • Testy genetyczne – pomocne w diagnostyce chorób o podłożu genetycznym

Leczenie chorób układu pokarmowego

Metody leczenia chorób układu pokarmowego zależą od rozpoznania i przyczyny dolegliwości. W większości przypadków możliwe jest leczenie zachowawcze:

Farmakoterapia

Dobór leków zależy od rodzaju schorzenia:

  • W chorobie refluksowej i wrzodowej stosuje się inhibitory pompy protonowej (omeprazol, pantoprazol), H2-blokery (ranitydyna), leki zobojętniające kwas solny i osłaniające błonę śluzową.
  • W zakażeniu Helicobacter pylori konieczna jest eradykacja za pomocą antybiotyków (klarytromycyna, amoksycylina) w połączeniu z inhibitorem pompy protonowej.
  • W zespole jelita drażliwego stosuje się leki rozkurczowe (drotaweryna, mebeweryna), probiotyki, leki przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów).
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit wykorzystuje się preparaty kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyna, sulfasalazyna), glikokortykosteroidy, leki immunosupresyjne (azatiopryna, metotreksat) oraz terapię biologiczną (infliksymab, adalimumab).
  • W chorobach wątroby stosuje się leczenie przyczynowe oraz hepatoprotekcyjne (sylimaryna, kwas ursodeoksycholowy).

Leczenie dietetyczne

Odpowiednia dieta jest kluczowym elementem terapii większości chorób układu pokarmowego:

  • W chorobie refluksowej zaleca się unikanie obfitych posiłków, szczególnie późnym wieczorem, ograniczenie kawy, alkoholu, potraw tłustych i ostrych.
  • W zespole jelita drażliwego pomocna może być dieta z ograniczeniem FODMAP (fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli).
  • W celiakii konieczne jest ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit dieta powinna być indywidualnie dostosowana do tolerancji pacjenta, często z ograniczeniem błonnika w okresie zaostrzeń.
  • W chorobach wątroby istotne jest ograniczenie tłuszczów, szczególnie zwierzęcych, oraz alkoholu.

Probiotykoterapia

Stosowanie odpowiednio dobranych probiotyków może przynieść korzyści w wielu schorzeniach układu pokarmowego, szczególnie w zespole jelita drażliwego, nieswoistych chorobach zapalnych jelit czy po antybiotykoterapii. Probiotyki pomagają przywrócić równowagę mikroflory jelitowej, wzmacniają barierę jelitową i modulują odpowiedź immunologiczną.

Leczenie chirurgiczne

W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne:

  • W chorobie wrzodowej – przy perforacji wrzodu, krwawieniu niemożliwym do opanowania metodami endoskopowymi czy zwężeniu odźwiernika.
  • W kamicy żółciowej – cholecystektomia (usunięcie pęcherzyka żółciowego), najczęściej metodą laparoskopową.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – przy ciężkich powikłaniach, jak perforacja, masywne krwawienie czy zwężenie jelita.
  • W nowotworach przewodu pokarmowego – resekcja zmiany z marginesem zdrowych tkanek.
  • W zapaleniu wyrostka robaczkowego – appendektomia.
  • W niedrożności jelit – uwolnienie przeszkody, często z resekcją odcinka jelita.

Leczenie endoskopowe

Coraz więcej procedur terapeutycznych można przeprowadzić metodami endoskopowymi, bez konieczności operacji:

  • Endoskopowe tamowanie krwawień z przewodu pokarmowego.
  • Usuwanie polipów podczas kolonoskopii.
  • Poszerzanie zwężeń przełyku czy innych odcinków przewodu pokarmowego.
  • ECPW z nacięciem zwieracza Oddiego i usunięciem kamieni z dróg żółciowych.
  • Zakładanie stentów do dróg żółciowych czy przełyku w przypadku zwężeń nowotworowych.

Profilaktyka chorób układu pokarmowego

Wiele chorób układu pokarmowego można zapobiec lub opóźnić ich rozwój poprzez odpowiednią profilaktykę:

Zdrowa i zbilansowana dieta

  • Regularne spożywanie posiłków w spokojnej atmosferze.
  • Dieta bogata w warzywa, owoce i produkty pełnoziarniste, dostarczające odpowiedniej ilości błonnika.
  • Ograniczenie tłuszczów nasyconych, cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej.
  • Odpowiednie nawodnienie organizmu – picie co najmniej 1,5-2 litrów wody dziennie.

Aktywność fizyczna

Regularna aktywność fizyczna wspomaga perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom i pomaga utrzymać prawidłową masę ciała, co zmniejsza ryzyko wielu chorób układu pokarmowego.

Unikanie używek

Ograniczenie lub rezygnacja z palenia tytoniu i spożywania alkoholu znacząco zmniejsza ryzyko chorób przewodu pokarmowego, w tym nowotworów i marskości wątroby.

Kontrola stresu

Przewlekły stres może nasilać objawy wielu chorób układu pokarmowego, szczególnie zespołu jelita drażliwego i choroby refluksowej. Techniki relaksacyjne, medytacja czy joga mogą pomóc w jego redukcji.

Regularne badania profilaktyczne

  • Kolonoskopia co 10 lat u osób po 50. roku życia lub wcześniej w przypadku obciążeń rodzinnych.
  • Regularne badania laboratoryjne, w tym próby wątrobowe.
  • Badania przesiewowe w kierunku zakażenia Helicobacter pylori u osób z grupy ryzyka.
  • Badania mikrobioty jelitowej przy nawracających dolegliwościach ze strony układu pokarmowego.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Kiedy ból brzucha powinien skłonić nas do wizyty u lekarza?

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdy ból brzucha:

  • Jest bardzo silny i ostry
  • Utrzymuje się ponad 24 godziny
  • Towarzyszy mu gorączka, wymioty lub biegunka
  • Występują objawy odwodnienia
  • W stolcu lub wymiocinach pojawia się krew
  • Ból uniemożliwia normalne funkcjonowanie

Jak odróżnić niestrawność od poważniejszego schorzenia?

Niestrawność (dyspepsja) to uczucie dyskomfortu w górnej części brzucha, często po posiłkach, które zwykle ustępuje samoistnie lub po zastosowaniu leków dostępnych bez recepty. Jednak gdy dolegliwości są uporczywe, nasilają się, towarzyszą im niepokojące objawy jak utrata masy ciała, trudności w połykaniu, wymioty czy krew w stolcu, należy pilnie skonsultować się z lekarzem, gdyż mogą one wskazywać na poważniejsze schorzenia.

Jak prawidłowo przygotować się do kolonoskopii?

Przygotowanie do kolonoskopii obejmuje:

  • Stosowanie diety lekkostrawnej 2-3 dni przed badaniem
  • Dzień przed badaniem spożywanie tylko płynów
  • Wypicie odpowiedniego środka przeczyszczającego według zaleceń lekarza
  • Powstrzymanie się od jedzenia na 6-8 godzin przed badaniem
  • Przyjęcie wszystkich leków przepisanych przez lekarza

Dokładne oczyszczenie jelita jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia badania.

Czy stres może powodować problemy żołądkowe?

Tak, stres może bezpośrednio wpływać na układ pokarmowy poprzez oś mózgowo-jelitową. Może nasilać objawy chorób przewodu pokarmowego, takich jak zespół jelita drażliwego, choroba refluksowa czy choroba wrzodowa. Przewlekły stres wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego w jelitach, zaburza perystaltykę i może zmieniać skład mikroflory jelitowej.

Jak dieta wpływa na mikrobiom jelitowy?

Dieta ma kluczowy wpływ na mikrobiom jelitowy. Produkty bogate w błonnik (warzywa, owoce, pełne ziarna) sprzyjają rozwojowi korzystnych bakterii jelitowych. Z kolei dieta wysokotłuszczowa, uboga w błonnik, a bogata w cukry proste i żywność wysoko przetworzoną, sprzyja rozwojowi bakterii potencjalnie patogennych, prowadząc do dysbiozy jelitowej. Dysbioza jest związana z wieloma chorobami, zarówno układu pokarmowego, jak i innymi, w tym otyłością, cukrzycą czy chorobami autoimmunologicznymi.

Jak wygląda diagnostyka i leczenie zespołu jelita drażliwego?

Diagnostyka zespołu jelita drażliwego opiera się na kryteriach rzymskich IV, które obejmują nawracający ból brzucha związany z defekacją lub zmianą rytmu wypróżnień, występujący przez co najmniej 3 dni w miesiącu w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Istotne jest wykluczenie innych chorób organicznych poprzez badania laboratoryjne, endoskopowe i obrazowe.

Leczenie jest wielokierunkowe i obejmuje:

  • Modyfikację diety (często dieta z ograniczeniem FODMAP)
  • Suplementację probiotyków
  • Leki rozkurczowe, przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów)
  • Psychoterapię, szczególnie poznawczo-behawioralną
  • Techniki relaksacyjne i redukcję stresu
  • W wybranych przypadkach – leki przeciwdepresyjne

Co to jest dysbioza jelitowa i jak ją leczyć?

Dysbioza jelitowa to zaburzenie równowagi mikroflory jelitowej, charakteryzujące się zmniejszeniem różnorodności bakterii, nadmiernym rozwojem potencjalnie patogennych drobnoustrojów i niedoborem bakterii korzystnych. Dysbioza może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym zaburzeń trawienia, zespołu jelita drażliwego czy chorób autoimmunologicznych.

Leczenie dysbiozy obejmuje:

  • Modyfikację diety – zwiększenie spożycia prebiotyków (błonnik, inulina) i fermentowanych produktów
  • Suplementację probiotyków – odpowiednio dobranych szczepów bakterii
  • Ograniczenie czynników zaburzających mikroflorę (antybiotyki, używki, stres)
  • W niektórych przypadkach – terapię przeciwgrzybiczą lub przeciwbakteryjną

Jakie są objawy nietolerancji pokarmowych i jak je diagnozować?

Nietolerancje pokarmowe mogą objawiać się:

  • Bólami brzucha, wzdęciami, gazami
  • Biegunką lub zaparciami
  • Nudnościami, odbijaniem
  • Zmęczeniem, bólami głowy
  • Zmianami skórnymi

Diagnoza opiera się na:

  • Szczegółowym wywiadzie
  • Diecie eliminacyjnej z następczą próbą prowokacyjną
  • Testach oddechowych (np. test wodorowy w nietolerancji laktozy)
  • Badaniach laboratoryjnych (np. przeciwciała w celiakii)
  • Testach na nadwrażliwości pokarmowe IgG-zależne

Jak prawidłowo dbać o mikroflorę jelitową?

Prawidłowa mikroflora jelitowa jest kluczowa dla zdrowia całego organizmu. Aby o nią dbać, należy:

  • Spożywać produkty bogate w błonnik rozpuszczalny i nierozpuszczalny
  • Włączyć do diety produkty fermentowane (jogurt naturalny, kefir, kiszonki)
  • Ograniczyć spożycie cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej
  • Unikać niepotrzebnej antybiotykoterapii
  • Regularnie się ruszać
  • Redukować stres
  • W razie potrzeby suplementować probiotyki, szczególnie po antybiotykoterapii

Kiedy kolonoskopia jest wskazana i jak często należy ją wykonywać?

Kolonoskopia jest wskazana:

  • W ramach badań przesiewowych raka jelita grubego u osób powyżej 50. roku życia (lub wcześniej przy obciążeniach rodzinnych)
  • Przy objawach alarmowych, takich jak krwawienie z odbytu, zmiana rytmu wypróżnień, anemia z niedoboru żelaza
  • W diagnostyce i monitorowaniu nieswoistych chorób zapalnych jelit
  • Po usunięciu polipów jelita grubego
  • U osób z zespołem Lyncha i rodzinną polipowatością gruczolakowatą

Częstotliwość badań zależy od indywidualnego ryzyka i wyników poprzednich badań:

  • U osób bez czynników ryzyka – co 10 lat po 50. roku życia
  • Po usunięciu polipów – zależnie od ich liczby, wielkości i budowy histologicznej (zwykle co 3-5 lat)
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – zgodnie z zaleceniami gastroenterologa (często co 1-2 lata)