Liść szałwii

Liść szałwii to produkt leczniczy w formie zioła do zaparzania, który stosuje się miejscowo w stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej oraz gardła. Jest dostępny bez recepty. W liściach szałwii znajdują się substancje takie jak olejek eteryczny, flawonoidy, witaminy i sole mineralne, które mają właściwości lecznicze. Szałwia jest również źródłem garbników i goryczy, kwasów organicznych, karotenu i związków żywicowych.

Liv 52

Liv 52 to ziołowy produkt leczniczy, który wspomaga proces oczyszczania oraz regeneracji wątroby. Składa się z himalajskich ziół zamkniętych w formie łatwej do połknięcia tabletki. Wskazany jest do stosowania jako ochrona oraz wsparcie dla prawidłowego funkcjonowania wątroby. Jest dostępny bez recepty.

Lopacut

Lopacut to lek przeciwbiegunkowy dostępny w postaci tabletek powlekanych. Zawiera substancję czynną – chlorowodorek loperamidu. Lek ma zastosowanie w łagodzeniu objawów ostrej biegunki u dorosłych i młodzieży powyżej 12. roku życia. Działa poprzez zmianę konsystencji stolca i zmniejszenie liczby wypróżnień. Lek jest dostępny bez recepty.

Loper

Loper to lek o działaniu przeciwbiegunkowym, dostępny bez recepty. Substancją czynną preparatu jest loperamid, syntetyczny opioid. Loperamid wiąże się z receptorami opioidowymi komórek ściany jelita hamując perystaltykę i wydłużając czas pasażu treści jelitowej. Lek jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki oraz w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców oraz poprawy ich konsystencji u pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego.

Loperamid APTEO MED

Loperamid APTEO MED to lek, którego substancją czynną jest loperamidu chlorowodorek. Jest to substancja o działaniu przeciwbiegunkowym. Lek wydłuża czas przejścia treści pokarmowej przez jelita, zmniejsza wydalanie wody i elektrolitów oraz zmniejsza natychmiastową potrzebę wypróżniania. Stosuje się go w objawowym leczeniu ostrej biegunki u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i powyżej, a także w objawowym leczeniu ostrych epizodów biegunki związanych z zespołem jelita drażliwego u osób dorosłych, w wieku 18 lat i powyżej, po wstępnej diagnozie postawionej przez lekarza. Lek jest dostępny bez recepty.

Loperamid Dr.Max

Loperamid Dr.Max to lek przeciwbiegunkowy, który działa na układ pokarmowy. Jest wskazany do stosowania w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki. U osób z przetoką jelita krętego może być stosowany w celu zmniejszenia ilości i objętości stolców oraz zwiększenia ich konsystencji. Lek jest dostępny bez recepty.

Loperamid WZF

Loperamid WZF to lek przeciwbiegunkowy dostępny na receptę. Zawiera substancję czynną – loperamid, który wydłuża czas przejścia pokarmu przez przewód pokarmowy, zmniejsza wydalanie wody i elektrolitów oraz zmniejsza natychmiastową potrzebę wypróżniania. Jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci powyżej 6 roku życia w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki. Może być również stosowany u pacjentów z wytworzoną przetoką jelita krętego, aby zmniejszyć ilość i objętość stolców oraz poprawić ich konsystencję.

Loperamide Aurovitas

Loperamide Aurovitas to lek przeciwbiegunkowy, który zawiera loperamid. Loperamid pomaga zatrzymać biegunkę, powodując, że stolec jest bardziej zwarty oraz zmniejsza się częstość wypróżnień. Lek jest stosowany w leczeniu nagłych, krótkotrwałych (ostrych) ataków biegunki u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 12 lat. Leku nie należy stosować dłużej niż przez 2 dni bez konsultacji z lekarzem. Jest dostępny bez recepty.

Loperamide Grindeks

Lek Loperamide Grindeks (loperamid chlorowodorek) to lek w postaci twardych kapsułek, który utwardza stolec i zmniejsza częstość oraz objętość wypróżnień. Stosowany jest w objawowym leczeniu nagłych, krótkotrwałych napadów biegunki u dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat.

Losec

Losec to lek, który hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku, chroniąc błonę śluzową żołądka przed działaniem nadmiernej ilości soków trawiennych, które mogą być przyczyną choroby wrzodowej. Stosowany jest w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zapalenia przełyku wywołanego zarzucaniem treści żołądkowej do przełyku, oraz w zespole Zollinger-Ellisona. Lek jest dostępny na receptę.

Loseprazol

Loseprazol to lek w postaci kapsułek dojelitowych twardych, zawierający substancję czynną omeprazol, która należy do grupy inhibitorów pompy protonowej. Działanie leku polega na zmniejszeniu ilości kwasu wydzielanego w żołądku. Stosowany jest w przypadku wystąpienia choroby refluksowej, wrzodów dwunastnicy lub żołądka, owrzodzenia wynikającego z zakażenia Helicobacter pylori, spowodowanego przez NLPZ lub osłonowo przy przyjmowaniu NLPZ. Może być również używany przy zespole Zollingera-Ellisona. Loseprazol jest dostępny na receptę.

Lyvdelzi

to preparat leczniczy zawierający substancję czynną seladelpar, która należy do grupy agonistów receptora delta aktywowanego przez proliferatory peroksysomów (PPAR delta). Lek przeznaczony jest dla osób dorosłych w terapii pierwotnego zapalenia dróg żółciowych (primary biliary cholangitis, PBC) – przewlekłej choroby wątroby charakteryzującej się postępującym niszczeniem przewodów żółciowych. Pierwotne zapalenie dróg żółciowych to autoimmunologiczne schorzenie, w którym dochodzi do powolnej destrukcji przewodów żółciowych w wątrobie, co znacząco

Maalox

Maalox to lek dostępny bez recepty, który zawiera wodorotlenek glinu i wodorotlenek magnezu. Działa miejscowo, zobojętniając nadmiar kwasu solnego w żołądku, co pomaga osłonić błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Jest wskazany do stosowania w objawowym leczeniu zaburzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego związanych z nadkwaśnością, takich jak nieżyt żołądka, refluks żołądkowo-przełykowy, niestrawność, zgaga, a także pomocniczo w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.

Macmiror

Macmiror to lek w postaci tabletek powlekanych, zawierający substancję czynną nifuratel. Jest skuteczny we wszystkich rodzajach zakażeń układu moczowo-płciowego. Stosowany jest w leczeniu zakażeń dróg moczowych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na nifuratel, zakażeń pochwy i sromu wywołanych przez rzęsistka pochwowego, grzyby z rodzaju Candida spp., bakterie tlenowe i beztlenowe wrażliwe na nifuratel. Lek jest dostępny na receptę.

Macrogol Aurovitas

Macrogol Aurovitas to lek, którego substancją czynną jest makrogol 4000. Należy on do grupy leków przeczyszczających o działaniu osmotycznym. Dzięki zwiększeniu ilości wody w stolcu, lek pomaga w przezwyciężeniu problemów związanych z zbyt wolną pracą jelit. Jest stosowany w objawowym leczeniu zaparć u dorosłych i u dzieci powyżej 8 roku życia. Lek występuje w postaci proszku, który należy rozpuścić w szklance wody (co najmniej 50 ml) i wypić. Zazwyczaj potrzeba 24 do 48 godzin, aby lek zaczął działać. Leczenie zaparcia za pomocą leków powinno stanowić jedynie uzupełnienie zdrowego stylu życia i diety.

Magnezu siarczan

Magnezu siarczan GEMI to lek silnie przeczyszczający. Jego głównym wskazaniem do stosowania jest leczenie niedoboru magnezu w potwierdzonej hipomagnezemii. Leku nie należy stosować w czasie ciąży i karmienia piersią. Dawkowanie: dorośli: 10 g – 15 g (2-3 łyżeczki) rozpuścić w szklance wody (250 ml). Stosować doraźnie, raz na dobę12345 Magnezu siarczan, znany również jako sól gorzka, to lek o działaniu przeczyszczającym. Jest skuteczny i bezpieczny w radzeniu sobie z problemem zaparć. Sporządzony z proszku roztwór działa jak osmotyczny środek przeczyszczający. Można go stosować nie tylko przy zaparciach, ale również w zatruciach pokarmowych. Przyspiesza pasaż treści jelitowej, co wpływa na szybsze wydalanie oraz usuwanie trucizny z organizmu. Jego osmotyczne działanie w świetle jelita wykorzystuje się także w celu opróżniania jelit przed badaniami diagnostycznymi przewodu pokarmowego lub przed zabiegami chirurgicznymi. Siarczan magnezu przyjmowany w małych dawkach działa żółciopędnie i wpływa pobudzająco na gruczoły trawienne. Lek jest dostępny bez recepty.

Magnezu siarczan GEMI

Magnezu siarczan GEMI to lek silnie przeczyszczający. Jego głównym wskazaniem do stosowania jest leczenie niedoboru magnezu w potwierdzonej hipomagnezemii. Leku nie należy stosować w czasie ciąży i karmienia piersią. Dawkowanie: dorośli: 10 g – 15 g (2-3 łyżeczki) rozpuścić w szklance wody (250 ml). Stosować doraźnie, raz na dobę

Manti

Manti to lek zobojętniający sok żołądkowy, który zawiera wodorotlenek glinu, wodorotlenek magnezu i symetykon. Jest stosowany w przypadku problemów trawiennych takich jak zgaga, nadkwaśność, wzdęcia. Lek jest zalecany do łagodzenia objawów związanych z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, zapaleniem błony śluzowej żołądka, nadkwaśnością, przepukliną rozworu przełykowego, niestrawnością oraz innymi zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi. Manti jest dostępny bez recepty.

MANTI Extra

MANTI Extra to lek dostępny bez recepty, który zawiera trzy substancje czynne: famotydynę, węglan wapnia i wodorotlenek magnezu. Jest stosowany w przypadku problemów trawiennych, zgagi, nadkwaśności, bólu i pieczenia w nadbrzuszu. Przeznaczony dla dorosłych i młodzieży powyżej 16 roku życia. Lek ma postać tabletek do rozgryzania i żucia o smaku miętowym. Węglan wapnia i wodorotlenek magnezu działają poprzez szybką neutralizację nadmiaru kwasu już wyprodukowanego w żołądku, podczas gdy famotydyna hamuje produkcję kwasu solnego w żołądku i wywiera bardziej długotrwały efekt, zmniejszając kwaśność soku żołądkowego przez 10-12 godzin.

Maximaroll

Maximaroll to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną sylimarynę pochodzącą z suchego wyciągu z owoców ostropestu plamistego. Jest stosowany wspomagająco w stanach rekonwalescencji po uszkodzeniu wątroby spowodowanym czynnikami wewnętrznymi lub zewnętrznymi, na przykład alkoholem czy toksycznymi środkami ochrony roślin. Ponadto, jest pomocny w dolegliwościach występujących po przebyciu ostrych i przewlekłych chorób wątroby, takich jak wzdęcia czy odbijania.

Mebelin

Mebelin to lek, który zawiera substancję czynną mebewerynę. Należy on do grupy leków nazywanych spazmolitykami. Stosowany jest w objawowym leczeniu zespołu jelita drażliwego (ZJD) u pacjentów dorosłych. Jest dostępny na receptę.

Medrol

Medrol to silnie działający lek glikokortykosteroidowy dostępny w postaci tabletek. Zawiera substancję czynną metyloprednizolon, która wpływa na procesy zapalne i immunologiczne, a także na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Lek jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń, takich jak choroby reumatyczne, stany alergiczne, ciężka postać astmy czy odrzucenie przeszczepu. Medrol jest dostępny na receptę.

MELISA FIX

MELISA FIX to tradycyjny roślinny produkt leczniczy w postaci ziół do zaparzania. Jest przeznaczony dla osób powyżej 12 roku życia. Zawiera liść melisy, dlatego stosuje się go w przypadku występowania łagodnych objawów napięcia nerwowego oraz celem ułatwienia zasypiania. Może być również stosowany w leczeniu objawowym łagodnych dolegliwości żołądkowo-jelitowych, takich jak wzdęcia i oddawanie wiatrów. Lek jest dostępny bez recepty.

Melisana Klosterfrau

Melisana Klosterfrau to wieloskładnikowy produkt leczniczy roślinny, który jest tradycyjnie stosowany w stanach złego samopoczucia towarzyszącym różnym dolegliwościom. Jest wskazany do stosowania w stanach złego samopoczucia o podłożu psychosomatycznym z objawami nadmiernej wrażliwości na zmiany pogody, zaburzenia czynności żołądka i jelit na tle nerwowym. Dodatkowo, można go stosować miejscowo na skórę aby zmniejszyć nerwobóle i powysiłkowe bóle mięśni. Melisana Klosterfrau jest dostępny bez recepty.

Melisana Klosterfrau Original

Melisana Klosterfrau Original to tradycyjny produkt leczniczy roślinny o wszechstronnym zastosowaniu. Stosowany jest w stanach złego samopoczucia o podłożu psychosomatycznym z objawami nadmiernej wrażliwości na zmiany pogody, zaburzenia czynności żołądka i jelit na tle nerwowym. Dodatkowo można go stosować miejscowo na skórę, aby zmniejszyć nerwobóle i powysiłkowe bóle mięśni. Jest dostępny bez recepty.

Mentho-Paraffinol Hasco

Mentho-Paraffinol Hasco to lek o działaniu przeczyszczającym, który jest dostępny bez recepty. Preparat ma postać płynu doustnego i jest stosowany w przypadku wystąpienia zaparć. Zawiera w swoim składzie parafinę ciekłą, która powleka wewnętrzną ścianę jelita warstwą ochronną i rozmiękcza masy kałowe, co ułatwia wypróżnianie. Dawkowanie to 1-3 łyżki stołowe na noc lub rano na czczo.

Mentholaxin

Mentholaxin to preparat o działaniu przeczyszczającym, który zmiękcza masy kałowe. Składa się z parafiny ciekłej i olejku miętowego. Parafina powoduje rozmiękczenie twardych mas kałowych, ułatwiając defekację. Preparat jest przeznaczony do stosowania doraźnego, głównie w przypadku zaparć. Jest dostępny bez recepty.

Mesopral

Mesopral to lek, który zawiera substancję czynną o nazwie ezomeprazol. Należy on do grupy leków nazywanych „inhibitorami pompy protonowej”, które zmniejszają ilość kwasu wytwarzanego w żołądku. Lek stosowany jest przy chorobie refluksowej żołądka, wrzodach żołądka, a także przy leczeniu zakażenia Helicobacter pylori. Mesopral jest dostępny na receptę.

Mestinon

Mestinon to lek dostępny na receptę, który jest stosowany w leczeniu objawów miastenii gravis. Lek ten działa poprzez zwiększenie ilości acetylocholiny w organizmie, co pomaga poprawić siłę mięśni. Mestinon jest zalecany dla pacjentów dorosłych oraz dzieci powyżej 3 roku życia. Wskazania do stosowania obejmują objawy towarzyszące sezonowemu alergicznemu zapaleniu błony śluzowej nosa oraz całorocznemu zapaleniu błony śluzowej nosa.

Metafen rozkurczowy

Metafen Rozkurczowy to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną – drotawerynę. Drotaweryna jest syntetyczną pochodną papaweryny i wykazuje działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie. Lek jest stosowany w stanach skurczowych mięśni gładkich związanych z chorobami dróg żółciowych, dróg moczowych, przewodu pokarmowego, a także przy skurczach menstruacyjnych. Metafen Rozkurczowy jest dostępny bez recepty.

Meteospasmyl

Meteospasmyl to lek, który jest stosowany w leczeniu objawów takich dolegliwości jak zespół jelita drażliwego czy bolesna uchyłkowatość jelita grubego. Składniki aktywne leku to alweryna i symetykon. Alweryna działa jako spazmolityk, który działa bezpośrednio na mięśnie gładkie, natomiast symetykon zmniejsza napięcie powierzchniowe pęcherzyków gazu jelitowego, ułatwiając ich usuwanie. Lek jest zalecany w redukowaniu objawowych stanów skurczowych mięśni gładkich w przewodzie pokarmowym.

Metex

Metex to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną metotreksat. Jest to lek z grupy cytostatyków i antymetabolitów, antagonistów kwasu foliowego, inhibitorów reduktazy dihydrofolianowej. Stosowany jest w leczeniu takich schorzeń jak czynne, reumatoidalne zapalenie stawów u dorosłych pacjentów, wielostawowe postacie ciężkiego, czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (gdy niesteroidowe leki przeciwzapalne są niewystarczające), ciężka łuszczyca oporna na leczenie oraz łuszczycowe zapalenie stawów u dorosłych.

Metex PEN

Metex PEN to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu różnych stanów zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczyca czy choroba Crohna. Substancją czynną leku jest metotreksat, który działa poprzez hamowanie aktywności niektórych enzymów komórkowych, co prowadzi do zmniejszenia szybkości podziału komórek. Metex PEN jest zalecany dla pacjentów dorosłych oraz dzieci powyżej 3 roku życia.

Methofill

Methofill to lek, który zawiera substancję czynną metotreksat. Jest to antymetabolit, antagonista kwasu foliowego. Lek jest dostępny na receptę. Methofill jest wskazany w leczeniu czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów u dorosłych pacjentów oraz w wielostawowych postaciach ciężkiego, czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, jeśli leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi okazało się nieskuteczne.

Methofill SD

Methofill SD to lek zawierający metotreksat. Jest stosowany w leczeniu wielu schorzeń, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, ciężkie postacie łuszczycy, choroby Leśniowskiego-Crohna oraz wielostawowe postacie ciężkiego, czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów. Lek ten modyfikuje i spowalnia postęp choroby. Methofill SD jest dostępny na receptę.

Methylprednisolone Sopharma

Methylprednisolone Sopharma to lek, którego substancja czynna – metyloprednizolon – należy do grupy glikokortykosteroidów. Dzięki swoim właściwościom, glikokortykosteroidy przenikają przez błony komórkowe i łączą się ze specyficznymi receptorami w cytoplazmie, a następnie wnikają do jądra komórkowego, stymulując syntezę enzymów. Lek jest stosowany jako leczenie objawowe w przypadkach zaburzeń endokrynologicznych, takich jak pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy, ostra niedoczynność kory nadnerczy oraz w leczeniu stanu wstrząsu wywołanego niewydolnością kory nadnerczy lub wstrząsu nieodpowiadającego na konwencjonalne leczenie. Lek jest dostępny na receptę.

Metoclopramide Baxter

Metoclopramide Baxter to lek przeciwwymiotny, który zawiera substancję aktywną o nazwie metoklopramid. Działa on na pewną część mózgu, dzięki czemu zapobiega mdłościom (nudnościom) lub wymiotom. Lek ten jest stosowany u osób dorosłych w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom po zabiegach chirurgicznych, leczenia ostrych nudności i wymiotów związanych z migreną oraz zapobiegania nudnościom i wymiotom spowodowanym przez radioterapię. Jest dostępny na receptę.

Metoclopramide hameln

Metoclopramide hameln to skuteczny lek przeciwwymiotny, który zawiera substancję czynną o nazwie “metoklopramid”. Działa on na specyficzną część mózgu, która zapobiega nudnościom i wymiotom. Jest stosowany u dorosłych w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom, które mogą pojawić się po zabiegach chirurgicznych, leczeniu nudności i wymiotów związanych z migreną oraz zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z radioterapią. Lek jest dostępny na receptę.

Metoclopramidi hydrochloridum Noridem

Metoclopramidi hydrochloridum Noridem to lek przeciwwymiotny, którego substancją czynną jest metoklopramid. Działa on na specyficzną część mózgu, która odpowiada za zapobieganie nudnościom i wymiotom. Jest stosowany u dorosłych do zapobiegania nudnościom i wymiotom, które mogą wystąpić po zabiegu chirurgicznym, leczenia nudności i wymiotów, w tym nudności i wymiotów związanych z ostrym napadem migreny oraz zapobiegania nudnościom i wymiotom związanym z radioterapią. Jest dostępny na receptę.

Metronidazol Polpharma

Metronidazol Polpharma to lek o działaniu przeciwpierwotniakowym i przeciwbakteryjnym. Jest dostępny na receptę. Lek jest wskazany do miejscowego leczenia rzęsistkowicy wywołanej przez Trichomonas vaginalis i bakteryjnego zapalenia pochwy wywołanego przez Gardnerella vaginalis, Bacteroides spp., Mycoplasma hominis. Metronidazol Polpharma dostępny jest w postaci tabletek oraz tabletek dopochwowych.

Mezavant

Mezavant to lek przeciwzapalny stosowany w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Jego substancją czynną jest mesalazyna, która działa na błonę śluzową jelita, redukując stan zapalny i łagodząc objawy choroby. Lek jest wskazany do uzyskania i podtrzymania klinicznej i endoskopowej remisji u pacjentów z czynnym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego o przebiegu łagodnym do umiarkowanego. Mezavant jest dostępny na receptę.

Microlax

Microlax to lek przeczyszczający, który zmiękcza stolec i ułatwia wypróżnienie. Składa się z trzech aktywnych składników: ciekłego sorbitolu, cytrynianu sodu i laurylosulfooctanu sodu. Lek jest przeznaczony dla osób dorosłych do objawowego leczenia okresowych zaparć. Microlax jest dostępny bez recepty.

MINGAST

to lek dostępny bez recepty (OTC), zawierający jako substancję czynną parafinę ciekłą (Paraffinum liquidum). Jest to preparat o działaniu przeczyszczającym, stosowany w przypadku zaparć. Mechanizm działania leku opiera się na zmiękczaniu mas kałowych i ułatwianiu ich przesuwania w jelitach. Parafina ciekła tworzy powłokę ochronną na błonie śluzowej jelit, co dodatkowo zmniejsza wchłanianie wody i ułatwia wypróżnienie. Lek jest szczególnie pomocny dla osób cierpiących na przewlekłe

Moventig

Moventig to lek zawierający substancję czynną o nazwie naloksegol. Jest stosowany u pacjentów dorosłych w leczeniu zaparcia wywołanego konkretnie przez leki przeciwbólowe określane mianem opioidów (np. morfina, oksykodon, fentanyl, tramadol, kodeina), gdy są one przyjmowane regularnie. Moventig jest stosowany, gdy okazuje się, że stosowanie środków przeczyszczających nie zapewnia wystarczającej ulgi w przypadku zaparcia. Jest dostępny na receptę.

Mucofalk O

Mucofalk O to lek roślinny w postaci granulatu o smaku pomarańczowym. Zawiera łupiny nasienne babki jajowatej, które pęcznieją w obecności wody, co prowadzi do zwiększenia objętości stolca. Stosowany jest w leczeniu nawykowych zaparć, w stanach, w których pożądane jest ułatwione wypróżnianie z miękkim stolcem oraz u pacjentów, u których zaleca się przyjmowanie zwiększonej dziennej porcji błonnika pokarmowego. Lek dostępny jest bez recepty.

Nalewka gorzka

Nalewka gorzka to preparat ziołowy dostępny bez recepty. Zawiera wyciąg alkoholowy ze świeżego ziela dziurawca, nalewkę z liści mięty pieprzowej, nalewkę z korzenia kozłka i nalewkę gorzką z korzeni goryczki, liści bobrka, owocni pomarańczy gorzkiej. Składniki ziołowe wykazują działanie rozkurczowe, przeciwbakteryjne, przeciwwzdęciowe oraz przeciwbólowe.

Nalewka miętowa

Nalewka miętowa to lek dostępny bez recepty, który jest tradycyjnie stosowany w łagodnych dolegliwościach trawiennych takich jak niestrawność czy wzdęcia. Może być również stosowany pomocniczo w stanach skurczowych w obrębie jelit. Produkt ten ma działanie rozkurczowe i przeciwbakteryjne, wspomaga pracę żołądka i wątroby, ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów.

Namaxir

Namaxir to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną metotreksat. Jest to roztwór do wstrzykiwań stosowany w leczeniu pewnych rodzajów zapalenia stawów i łuszczycy. Wskazany jest do stosowania w leczeniu aktywnego reumatoidalnego zapalenia stawów u dorosłych pacjentów, wielostawowych postaci ciężkiego, czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, jeśli odpowiedź na niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) jest niewystarczająca. Lek ten należy stosować tylko raz w tygodniu.

Nasienie płesznika

Nasienie płesznika to preparat roślinny w postaci ziół do zaparzania. Jest stosowany tradycyjnie w przypadku zaparć oraz nieżytów żołądka i jelit. Nasiona babki płesznika ułatwiają przesuwanie mas zalegających w jelitach, co poprawia ich pracę. Lek jest dostępny bez recepty.

Nasiona lnu

Nasiona lnu to preparat roślinny, który jest dostępny bez recepty. Stosowany jest jako środek osłaniający w łagodnych dolegliwościach przewodu pokarmowego. Nasiona te są bogate w substancje śluzowe, które wspierają czynność jelit, wspomagają ich perystaltykę i przyspieszają wypróżnianie. Dodatkowo len pomaga utrzymać układ pokarmowy w zdrowiu, wykazując właściwości powlekające.

Choroby układu pokarmowego – objawy i sposoby leczenia

Układ pokarmowy to niezwykle złożony system organów odgrywający kluczową rolę w funkcjonowaniu całego organizmu. Odpowiada nie tylko za trawienie pokarmów i przyswajanie składników odżywczych, ale także za wydalanie niestrawionych resztek oraz produkcję wielu ważnych substancji regulacyjnych wpływających na pracę innych narządów. Ze względu na swoją złożoność i rozbudowaną strukturę – obejmującą jamę ustną, przełyk, żołądek, jelita, a także narządy pomocnicze jak wątroba, trzustka i ślinianki – układ pokarmowy narażony jest na wiele różnych schorzeń. Choroby układu pokarmowego mogą znacząco wpływać na codzienne funkcjonowanie, obniżając jakość życia oraz prowadząc do poważnych powikłań, jeśli nie zostaną odpowiednio zdiagnozowane i leczone. Wczesne rozpoznanie objawów i właściwa diagnostyka są kluczowe dla skutecznej terapii i zapobiegania rozwojowi poważniejszych stanów chorobowych.

choroby układu pokarmowego, leki

Najczęstsze choroby układu pokarmowego

Układ pokarmowy to system rozpoczynający się w jamie ustnej i biegnący przez gardło, przełyk, żołądek, jelito cienkie oraz grube, kończący się na odbycie. W jego skład wchodzą również narządy pomocnicze, takie jak ślinianki, wątroba i trzustka. Ze względu na swą złożoność, schorzenia układu pokarmowego mogą mieć bardzo zróżnicowany obraz kliniczny.

Do najczęściej występujących chorób układu pokarmowego należą:

Choroba refluksowa przełyku (GERD)

Jest to jedna z najczęstszych dolegliwości układu pokarmowego, występująca nawet u 30% populacji krajów rozwiniętych. Choroba refluksowa powstaje wskutek osłabienia dolnego zwieracza przełyku, co prowadzi do cofania się treści żołądkowej do przełyku. Głównym objawem jest zgaga – uczucie pieczenia za mostkiem, które może promieniować aż do gardła. Pacjenci często zgłaszają również kaszel, nadmierną produkcję śliny, nieświeży oddech czy uczucie „guli” w gardle.

Leczenie refluksu opiera się na modyfikacji stylu życia (unikanie obfitych posiłków przed snem, redukcja masy ciała) oraz farmakoterapii. Stosuje się przede wszystkim leki hamujące wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej takie jak omeprazol, pantoprazol, esomeprazol), a także środki zobojętniające kwas solny (związki magnezu i glinu) oraz leki osłaniające śluzówkę (sukralfat, kwas alginowy).

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa powstaje, gdy równowaga między czynnikami drażniącymi błonę śluzową a mechanizmami ochronnymi zostaje zaburzona. Najczęstszą przyczyną wrzodów jest zakażenie bakterią Helicobacter pylori (odpowiedzialną za 70-90% przypadków) oraz stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wrzody dwunastnicy występują około trzy razy częściej niż wrzody żołądka.

Główne objawy to ból w nadbrzuszu o charakterze pieczenia, występujący najczęściej na czczo, w nocy lub rano. Charakterystyczne jest ustępowanie bólu po posiłku (w przypadku wrzodów dwunastnicy) lub nasilanie się po jedzeniu (wrzody żołądka). Pacjenci skarżą się także na odbijanie, niesmak w ustach i brak apetytu.

Leczenie obejmuje eradykację Helicobacter pylori (terapia antybiotykowa), stosowanie leków hamujących wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej, H2-blokery) oraz modyfikację stylu życia (rezygnacja z palenia tytoniu, unikanie NLPZ).

Zespół jelita drażliwego (IBS)

Jest to przewlekłe zaburzenie funkcji jelit, dotykające około 11,3% społeczeństwa, niemal dwa razy częściej kobiety niż mężczyzn. Powstaje w wyniku zakłóceń interakcji między mózgiem a jelitami, a u 70-90% pacjentów z IBS współistnieją problemy psychiczne.

Główne objawy to nawracający ból brzucha, wzdęcia oraz zaburzenia rytmu wypróżnień (biegunki, zaparcia lub naprzemienne występowanie obu). Pacjenci zgłaszają również obecność śluzu w kale, nudności i zgagę.

Leczenie IBS koncentruje się na łagodzeniu objawów poprzez modyfikację diety (zwiększenie ilości błonnika), stosowanie leków rozkurczowych (trimebutyna, mebeweryna), przeciwbiegunkowych, osmotycznych (przy zaparciach) oraz probiotyków. W niektórych przypadkach korzystne efekty przynosi terapia przeciwdepresyjna.

Nieswoiste choroby zapalne jelit

Do tej grupy zalicza się przede wszystkim chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Są to przewlekłe stany zapalne, w których układ immunologiczny jest nadmiernie aktywowany, a jego komórki naciekają ściany przewodu pokarmowego.

W chorobie Leśniowskiego-Crohna stan zapalny może obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego od jamy ustnej po odbyt, najczęściej jednak zajmuje końcowy odcinek jelita krętego. Zmiany zapalne obejmują wszystkie warstwy ściany przewodu pokarmowego. Objawy to przede wszystkim bóle brzucha, uporczywe biegunki, gorączka, utrata masy ciała oraz pozajelitowe manifestacje (zapalenie stawów, zmiany skórne).

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego charakteryzuje się ciągłymi zmianami zapalnymi ograniczonymi tylko do błony śluzowej jelita grubego. Główne objawy to biegunka z domieszką krwi (nawet do 20 wypróżnień dziennie), bolesne parcie na stolec, osłabienie i utrata masy ciała.

Leczenie nieswoistych chorób zapalnych jelit opiera się na stosowaniu leków przeciwzapalnych (preparaty kwasu 5-aminosalicylowego), immunosupresyjnych (glikokortykosteroidy, azatiopryna, metotreksat) oraz leków biologicznych. W ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja, a nawet interwencja chirurgiczna.

Kamica żółciowa

Jest jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji z powodu chorób przewodu pokarmowego. W Polsce na kamicę pęcherzyka żółciowego cierpi co piąta osoba. Najczęściej występuje u kobiet powyżej 40. roku życia. Do czynników ryzyka należą również ciąża, otyłość, cukrzyca i hipertriglicerydemia.

Kamica powstaje, gdy cholesterol wytrąca się w postaci kryształów z powodu niedoboru kwasów żółciowych i fosfolipidów. Około 80% pacjentów nie ma objawów. U pozostałych kamienie powodują nawracającą kolkę żółciową – ostry ból w prawym podżebrzu lub środkowej części nadbrzusza, często promieniujący do prawego barku. Pojawiają się również wzdęcia, nudności, wymioty i zgaga.

Leczenie kamicy może być zachowawcze lub chirurgiczne (cholecystektomia – usunięcie pęcherzyka żółciowego), zależnie od nasilenia objawów i powikłań.

Ostre zapalenie trzustki (OZT)

To stan zapalny spowodowany niekontrolowaną aktywacją enzymów trzustkowych, prowadzący do uszkodzenia trzustki i okolicznych tkanek. Najczęstszymi przyczynami (odpowiadającymi za 80% przypadków) są kamica żółciowa i nadużywanie alkoholu.

OZT objawia się nagłym, bardzo silnym bólem w lewym górnym kwadrancie brzucha, promieniującym do kręgosłupa, któremu towarzyszą nudności, wymioty, tachykardia i gorączka.

Leczenie wymaga hospitalizacji i obejmuje odpowiednie nawodnienie, leczenie przeciwbólowe oraz korektę zaburzeń elektrolitowych. W przypadku OZT spowodowanego kamicą żółciową może być konieczna interwencja chirurgiczna.

Jakie są objawy chorób układu pokarmowego?

Dolegliwości ze strony układu pokarmowego mogą przyjmować różnorodne formy. Do najczęstszych objawów należą:

Ból brzucha

Jest to jeden z najczęstszych objawów chorób układu pokarmowego. Ból może mieć charakter ostry (wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej) lub przewlekły, stały lub nawracający. Lokalizacja bólu często wskazuje na źródło problemu – ból w prawym górnym kwadrancie może sugerować choroby wątroby lub pęcherzyka żółciowego, w lewym górnym – trzustki lub żołądka, a w dolnej części brzucha – jelita grubego.

Zaburzenia rytmu wypróżnień

Biegunka, czyli zwiększona częstotliwość wypróżnień (ponad 3 razy na dobę) ze zmianą konsystencji stolca na półpłynną lub płynną, może być objawem infekcji, nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego czy chorób zapalnych jelit.

Zaparcia, czyli utrudnione oddawanie twardego stolca, mogą wynikać z nieprawidłowej diety (ubogiej w błonnik), zbyt małej ilości płynów, braku aktywności fizycznej, a także poważniejszych schorzeń jak niedrożność jelit czy nowotwory.

Nudności i wymioty

Te objawy mogą towarzyszyć wielu chorobom układu pokarmowego, od niestrawności, przez infekcje, po ostre zapalenie trzustki czy niedrożność jelit. Szczególnie niepokojące są wymioty z domieszką krwi (tzw. fusowate wymioty), które mogą świadczyć o krwawieniu z górnego odcinka przewodu pokarmowego.

Wzdęcia i uczucie pełności

Nagromadzenie gazów w jelitach powodujące uczucie ciężkości i zwiększenie obwodu brzucha jest częstym objawem nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego, a także dysbiozy jelitowej.

Zgaga

Uczucie pieczenia za mostkiem, szczególnie po obfitych posiłkach lub w pozycji leżącej, jest typowym objawem choroby refluksowej przełyku.

Utrudnione połykanie (dysfagia)

Problemy z przechodzeniem pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka mogą wskazywać na schorzenia przełyku, w tym nowotwory.

Krwawienie z przewodu pokarmowego

Może objawiać się krwistymi wymiotami, czarnym stolcem (smolistym) lub świeżą krwią w stolcu. Jest to zawsze niepokojący objaw wymagający pilnej konsultacji lekarskiej.

Żółtaczka

Zażółcenie skóry i białkówek oczu, będące wynikiem zaburzeń w odpływie żółci, może wskazywać na choroby wątroby, dróg żółciowych lub trzustki.

Powiększenie wątroby (hepatomegalia)

Wyczuwalne lub widoczne powiększenie wątroby może być związane z wieloma schorzeniami, w tym zapaleniem wątroby, zastojem krwi lub nowotworami.

Wodobrzusze

Nadmierne gromadzenie płynu w jamie brzusznej jest najczęściej objawem marskości wątroby lub nowotworów.

Diagnostyka chorób układu pokarmowego

Rozpoznanie chorób układu pokarmowego wymaga kompleksowego podejścia diagnostycznego:

Wywiad lekarski i badanie fizykalne

Lekarz zbiera szczegółowe informacje dotyczące charakteru objawów, czasu ich występowania, ewentualnego związku z pokarmami czy historii chorób rodzinnych. Następnie przeprowadza dokładne badanie fizykalne, ze szczególnym uwzględnieniem oceny jamy brzusznej, w tym osłuchiwania, opukiwania i badania palpacyjnego.

Badania laboratoryjne

W diagnostyce chorób układu pokarmowego istotne są:

  • Morfologia krwi – może wskazywać na infekcje, stany zapalne czy krwawienia
  • Parametry stanu zapalnego (CRP, OB) – podwyższone w chorobach zapalnych
  • Próby wątrobowe (AlAT, AspAT, GGTP, fosfataza alkaliczna) – odzwierciedlają stan wątroby
  • Badania określające funkcje trzustki (amylaza, lipaza) – podwyższone w zapaleniu trzustki
  • Badania stolca – na krew utajoną, pasożyty, mikrobiom jelitowy
  • Testy oddechowe – np. w diagnostyce zakażenia Helicobacter pylori czy zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO)

Badania obrazowe

  • USG jamy brzusznej – nieinwazyjna metoda pozwalająca na ocenę wątroby, trzustki, pęcherzyka żółciowego i dużych naczyń. Przewód pokarmowy jest w tej metodzie słabo widoczny.
  • Tomografia komputerowa (CT) – bardziej szczegółowa metoda obrazowania, przydatna w diagnostyce nowotworów i ocenie zaawansowania zmian zapalnych.
  • Rezonans magnetyczny (MRI) – szczególnie wartościowy w ocenie dróg żółciowych i trzustki.
  • RTG jamy brzusznej – stosowane głównie w nagłych przypadkach, jak podejrzenie niedrożności czy perforacji przewodu pokarmowego.

Badania endoskopowe

  • Gastroskopia – wprowadzenie giętkiego endoskopu przez jamę ustną do przełyku, żołądka i dwunastnicy w celu oceny błony śluzowej i pobrania wycinków do badania histopatologicznego.
  • Kolonoskopia – badanie jelita grubego za pomocą giętkiego endoskopu wprowadzonego przez odbyt, umożliwiające ocenę błony śluzowej, pobranie wycinków i usunięcie polipów.
  • ECPW (endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna) – badanie pozwalające na ocenę dróg żółciowych i trzustkowych, połączone z możliwością interwencji terapeutycznej (np. usunięcia kamieni).

Diagnostyka molekularna i testy nadwrażliwości

  • Badania mikrobioty jelitowej – ocena składu flory bakteryjnej jelit
  • Testy na nietolerancje pokarmowe – identyfikacja pokarmów wywołujących reakcje organizmu
  • Testy genetyczne – pomocne w diagnostyce chorób o podłożu genetycznym

Leczenie chorób układu pokarmowego

Metody leczenia chorób układu pokarmowego zależą od rozpoznania i przyczyny dolegliwości. W większości przypadków możliwe jest leczenie zachowawcze:

Farmakoterapia

Dobór leków zależy od rodzaju schorzenia:

  • W chorobie refluksowej i wrzodowej stosuje się inhibitory pompy protonowej (omeprazol, pantoprazol), H2-blokery (ranitydyna), leki zobojętniające kwas solny i osłaniające błonę śluzową.
  • W zakażeniu Helicobacter pylori konieczna jest eradykacja za pomocą antybiotyków (klarytromycyna, amoksycylina) w połączeniu z inhibitorem pompy protonowej.
  • W zespole jelita drażliwego stosuje się leki rozkurczowe (drotaweryna, mebeweryna), probiotyki, leki przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów).
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit wykorzystuje się preparaty kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyna, sulfasalazyna), glikokortykosteroidy, leki immunosupresyjne (azatiopryna, metotreksat) oraz terapię biologiczną (infliksymab, adalimumab).
  • W chorobach wątroby stosuje się leczenie przyczynowe oraz hepatoprotekcyjne (sylimaryna, kwas ursodeoksycholowy).

Leczenie dietetyczne

Odpowiednia dieta jest kluczowym elementem terapii większości chorób układu pokarmowego:

  • W chorobie refluksowej zaleca się unikanie obfitych posiłków, szczególnie późnym wieczorem, ograniczenie kawy, alkoholu, potraw tłustych i ostrych.
  • W zespole jelita drażliwego pomocna może być dieta z ograniczeniem FODMAP (fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli).
  • W celiakii konieczne jest ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit dieta powinna być indywidualnie dostosowana do tolerancji pacjenta, często z ograniczeniem błonnika w okresie zaostrzeń.
  • W chorobach wątroby istotne jest ograniczenie tłuszczów, szczególnie zwierzęcych, oraz alkoholu.

Probiotykoterapia

Stosowanie odpowiednio dobranych probiotyków może przynieść korzyści w wielu schorzeniach układu pokarmowego, szczególnie w zespole jelita drażliwego, nieswoistych chorobach zapalnych jelit czy po antybiotykoterapii. Probiotyki pomagają przywrócić równowagę mikroflory jelitowej, wzmacniają barierę jelitową i modulują odpowiedź immunologiczną.

Leczenie chirurgiczne

W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne:

  • W chorobie wrzodowej – przy perforacji wrzodu, krwawieniu niemożliwym do opanowania metodami endoskopowymi czy zwężeniu odźwiernika.
  • W kamicy żółciowej – cholecystektomia (usunięcie pęcherzyka żółciowego), najczęściej metodą laparoskopową.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – przy ciężkich powikłaniach, jak perforacja, masywne krwawienie czy zwężenie jelita.
  • W nowotworach przewodu pokarmowego – resekcja zmiany z marginesem zdrowych tkanek.
  • W zapaleniu wyrostka robaczkowego – appendektomia.
  • W niedrożności jelit – uwolnienie przeszkody, często z resekcją odcinka jelita.

Leczenie endoskopowe

Coraz więcej procedur terapeutycznych można przeprowadzić metodami endoskopowymi, bez konieczności operacji:

  • Endoskopowe tamowanie krwawień z przewodu pokarmowego.
  • Usuwanie polipów podczas kolonoskopii.
  • Poszerzanie zwężeń przełyku czy innych odcinków przewodu pokarmowego.
  • ECPW z nacięciem zwieracza Oddiego i usunięciem kamieni z dróg żółciowych.
  • Zakładanie stentów do dróg żółciowych czy przełyku w przypadku zwężeń nowotworowych.

Profilaktyka chorób układu pokarmowego

Wiele chorób układu pokarmowego można zapobiec lub opóźnić ich rozwój poprzez odpowiednią profilaktykę:

Zdrowa i zbilansowana dieta

  • Regularne spożywanie posiłków w spokojnej atmosferze.
  • Dieta bogata w warzywa, owoce i produkty pełnoziarniste, dostarczające odpowiedniej ilości błonnika.
  • Ograniczenie tłuszczów nasyconych, cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej.
  • Odpowiednie nawodnienie organizmu – picie co najmniej 1,5-2 litrów wody dziennie.

Aktywność fizyczna

Regularna aktywność fizyczna wspomaga perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom i pomaga utrzymać prawidłową masę ciała, co zmniejsza ryzyko wielu chorób układu pokarmowego.

Unikanie używek

Ograniczenie lub rezygnacja z palenia tytoniu i spożywania alkoholu znacząco zmniejsza ryzyko chorób przewodu pokarmowego, w tym nowotworów i marskości wątroby.

Kontrola stresu

Przewlekły stres może nasilać objawy wielu chorób układu pokarmowego, szczególnie zespołu jelita drażliwego i choroby refluksowej. Techniki relaksacyjne, medytacja czy joga mogą pomóc w jego redukcji.

Regularne badania profilaktyczne

  • Kolonoskopia co 10 lat u osób po 50. roku życia lub wcześniej w przypadku obciążeń rodzinnych.
  • Regularne badania laboratoryjne, w tym próby wątrobowe.
  • Badania przesiewowe w kierunku zakażenia Helicobacter pylori u osób z grupy ryzyka.
  • Badania mikrobioty jelitowej przy nawracających dolegliwościach ze strony układu pokarmowego.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Kiedy ból brzucha powinien skłonić nas do wizyty u lekarza?

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdy ból brzucha:

  • Jest bardzo silny i ostry
  • Utrzymuje się ponad 24 godziny
  • Towarzyszy mu gorączka, wymioty lub biegunka
  • Występują objawy odwodnienia
  • W stolcu lub wymiocinach pojawia się krew
  • Ból uniemożliwia normalne funkcjonowanie

Jak odróżnić niestrawność od poważniejszego schorzenia?

Niestrawność (dyspepsja) to uczucie dyskomfortu w górnej części brzucha, często po posiłkach, które zwykle ustępuje samoistnie lub po zastosowaniu leków dostępnych bez recepty. Jednak gdy dolegliwości są uporczywe, nasilają się, towarzyszą im niepokojące objawy jak utrata masy ciała, trudności w połykaniu, wymioty czy krew w stolcu, należy pilnie skonsultować się z lekarzem, gdyż mogą one wskazywać na poważniejsze schorzenia.

Jak prawidłowo przygotować się do kolonoskopii?

Przygotowanie do kolonoskopii obejmuje:

  • Stosowanie diety lekkostrawnej 2-3 dni przed badaniem
  • Dzień przed badaniem spożywanie tylko płynów
  • Wypicie odpowiedniego środka przeczyszczającego według zaleceń lekarza
  • Powstrzymanie się od jedzenia na 6-8 godzin przed badaniem
  • Przyjęcie wszystkich leków przepisanych przez lekarza

Dokładne oczyszczenie jelita jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia badania.

Czy stres może powodować problemy żołądkowe?

Tak, stres może bezpośrednio wpływać na układ pokarmowy poprzez oś mózgowo-jelitową. Może nasilać objawy chorób przewodu pokarmowego, takich jak zespół jelita drażliwego, choroba refluksowa czy choroba wrzodowa. Przewlekły stres wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego w jelitach, zaburza perystaltykę i może zmieniać skład mikroflory jelitowej.

Jak dieta wpływa na mikrobiom jelitowy?

Dieta ma kluczowy wpływ na mikrobiom jelitowy. Produkty bogate w błonnik (warzywa, owoce, pełne ziarna) sprzyjają rozwojowi korzystnych bakterii jelitowych. Z kolei dieta wysokotłuszczowa, uboga w błonnik, a bogata w cukry proste i żywność wysoko przetworzoną, sprzyja rozwojowi bakterii potencjalnie patogennych, prowadząc do dysbiozy jelitowej. Dysbioza jest związana z wieloma chorobami, zarówno układu pokarmowego, jak i innymi, w tym otyłością, cukrzycą czy chorobami autoimmunologicznymi.

Jak wygląda diagnostyka i leczenie zespołu jelita drażliwego?

Diagnostyka zespołu jelita drażliwego opiera się na kryteriach rzymskich IV, które obejmują nawracający ból brzucha związany z defekacją lub zmianą rytmu wypróżnień, występujący przez co najmniej 3 dni w miesiącu w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Istotne jest wykluczenie innych chorób organicznych poprzez badania laboratoryjne, endoskopowe i obrazowe.

Leczenie jest wielokierunkowe i obejmuje:

  • Modyfikację diety (często dieta z ograniczeniem FODMAP)
  • Suplementację probiotyków
  • Leki rozkurczowe, przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów)
  • Psychoterapię, szczególnie poznawczo-behawioralną
  • Techniki relaksacyjne i redukcję stresu
  • W wybranych przypadkach – leki przeciwdepresyjne

Co to jest dysbioza jelitowa i jak ją leczyć?

Dysbioza jelitowa to zaburzenie równowagi mikroflory jelitowej, charakteryzujące się zmniejszeniem różnorodności bakterii, nadmiernym rozwojem potencjalnie patogennych drobnoustrojów i niedoborem bakterii korzystnych. Dysbioza może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym zaburzeń trawienia, zespołu jelita drażliwego czy chorób autoimmunologicznych.

Leczenie dysbiozy obejmuje:

  • Modyfikację diety – zwiększenie spożycia prebiotyków (błonnik, inulina) i fermentowanych produktów
  • Suplementację probiotyków – odpowiednio dobranych szczepów bakterii
  • Ograniczenie czynników zaburzających mikroflorę (antybiotyki, używki, stres)
  • W niektórych przypadkach – terapię przeciwgrzybiczą lub przeciwbakteryjną

Jakie są objawy nietolerancji pokarmowych i jak je diagnozować?

Nietolerancje pokarmowe mogą objawiać się:

  • Bólami brzucha, wzdęciami, gazami
  • Biegunką lub zaparciami
  • Nudnościami, odbijaniem
  • Zmęczeniem, bólami głowy
  • Zmianami skórnymi

Diagnoza opiera się na:

  • Szczegółowym wywiadzie
  • Diecie eliminacyjnej z następczą próbą prowokacyjną
  • Testach oddechowych (np. test wodorowy w nietolerancji laktozy)
  • Badaniach laboratoryjnych (np. przeciwciała w celiakii)
  • Testach na nadwrażliwości pokarmowe IgG-zależne

Jak prawidłowo dbać o mikroflorę jelitową?

Prawidłowa mikroflora jelitowa jest kluczowa dla zdrowia całego organizmu. Aby o nią dbać, należy:

  • Spożywać produkty bogate w błonnik rozpuszczalny i nierozpuszczalny
  • Włączyć do diety produkty fermentowane (jogurt naturalny, kefir, kiszonki)
  • Ograniczyć spożycie cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej
  • Unikać niepotrzebnej antybiotykoterapii
  • Regularnie się ruszać
  • Redukować stres
  • W razie potrzeby suplementować probiotyki, szczególnie po antybiotykoterapii

Kiedy kolonoskopia jest wskazana i jak często należy ją wykonywać?

Kolonoskopia jest wskazana:

  • W ramach badań przesiewowych raka jelita grubego u osób powyżej 50. roku życia (lub wcześniej przy obciążeniach rodzinnych)
  • Przy objawach alarmowych, takich jak krwawienie z odbytu, zmiana rytmu wypróżnień, anemia z niedoboru żelaza
  • W diagnostyce i monitorowaniu nieswoistych chorób zapalnych jelit
  • Po usunięciu polipów jelita grubego
  • U osób z zespołem Lyncha i rodzinną polipowatością gruczolakowatą

Częstotliwość badań zależy od indywidualnego ryzyka i wyników poprzednich badań:

  • U osób bez czynników ryzyka – co 10 lat po 50. roku życia
  • Po usunięciu polipów – zależnie od ich liczby, wielkości i budowy histologicznej (zwykle co 3-5 lat)
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – zgodnie z zaleceniami gastroenterologa (często co 1-2 lata)