Givlaari

Givlaari zawiera giwosyran, stosowany w leczeniu ostrej porfirii wątrobowej (AHP) u dorosłych i młodzieży od 12. roku życia. AHP to rzadka genetyczna choroba, powodująca nagromadzenie ALA i PBG, które uszkadzają nerwy i wywołują silne bóle, nudności oraz osłabienie mięśniowe. Givlaari zmniejsza aktywność enzymu ALAS1, redukując produkcję ALA i PBG, co pomaga ograniczyć skutki choroby.

Glypressin

Glypressin to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań, który jest syntetyczną pochodną wazopresyny, naturalnego hormonu tylnego płata przysadki mózgowej. Początkowo terlipresyna wywiera działanie własne, ale w wyniku rozkładu enzymatycznego ulega przekształceniu do lipresyny. Lek ten stosuje się w leczeniu krwawień z żylaków przełyku. Glypressin jest dostępny na receptę.

Goprazol

Goprazol to lek w postaci kapsułek dojelitowych, który zawiera substancję czynną omeprazol. Jest to inhibitor pompy protonowej, który działa poprzez zmniejszanie wydzielania kwasu solnego w żołądku. Goprazol jest stosowany w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy oraz w zapobieganiu nawrotom tych schorzeń. Lek jest dostępny na receptę.

Goprazol Max

Goprazol Max to lek dostępny na receptę, który zawiera omeprazol – substancję czynną z grupy inhibitorów pompy protonowej. Lek ten zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w żołądku, co pomaga w łagodzeniu objawów takich jak pieczenie w przełyku czy ból w klatce piersiowej związanych z przedostawaniem się treści żołądkowej do przełyku. Goprazol Max stosuje się również podczas leczenia wrzodów żołądka. Wskazany jest do stosowania w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego.

HELICID

Helicid zawiera omeprazol, substancję czynną hamującą wydzielanie kwasu żołądkowego, jak inne inhibitory pompy protonowej. Może być stosowany jako alternatywa w leczeniu doustnym, pomagając pacjentom z problemami żołądkowymi. Idealny dla osób szukających skutecznych rozwiązań w redukcji kwasu żołądkowego.

Helicid 20

Helicid 20 to lek w postaci kapsułek dojelitowych, zawierający w składzie omeprazol. Należy do grupy leków o nazwie “inhibitory pompy protonowej”, których działanie polega na zmniejszaniu wydzielania kwasu solnego w żołądku. Lek jest stosowany w przypadku wystąpienia choroby refluksowej, wrzodów dwunastnicy lub żołądka, owrzodzenia wynikającego z zakażenia Helicobacter pylori, spowodowanego przez NLPZ lub osłonowo przy przyjmowaniu NLPZ. Jest dostępny na receptę.

Helicid 40

Helicid 40 to lek, który zawiera substancję czynną o nazwie omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej”. Ich działanie polega na zmniejszaniu ilości kwasu wydzielanego w żołądku. Lek jest stosowany w przypadku wystąpienia choroby refluksowej, wrzodów dwunastnicy lub żołądka, owrzodzenia wynikającego z zakażenia Helicobacter pylori, spowodowanego przez NLPZ lub osłonowo przy przyjmowaniu NLPZ. Używa go się także przy zespole Zollingera-Ellisona. Helicid 40 jest wydawany wyłącznie na receptę.

Helicid Control

Helicid Control to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną omeprazol. Jest to tzw. “inhibitor pompy protonowej”, który zmniejsza ilość wydzielanego w żołądku kwasu solnego. Lek stosowany jest u pacjentów dorosłych w leczeniu krótkoterminowym objawów refluksu żołądkowo-przełykowego, takich jak zgaga i zarzucanie kwaśnej treści żołądkowej do przełyku. Zaleca się przyjmowanie jednej kapsułki na dobę przez 14 dni.

Helicid Forte

Helicid Forte to lek dostępny na receptę, którego substancją czynną jest omeprazol. Należy on do grupy leków nazywanych “inhibitorami pompy protonowej”. Działanie leku polega na zmniejszeniu wydzielania kwasu solnego w żołądku. Stosowany jest w leczeniu choroby refluksowej przełyku, owrzodzeń górnej części jelita (owrzodzeń dwunastnicy) oraz żołądka, a także w przypadkach, gdy owrzodzenia są spowodowane zakażeniem bakterią Helicobacter pylori.

Helicid MAX

Helicid MAX to lek w postaci kapsułek dojelitowych, który zawiera substancję czynną omeprazol. Należy on do grupy leków określanych mianem „inhibitorów pompy protonowej”. Jego działanie polega na zmniejszaniu ilości kwasu solnego wydzielanego w żołądku. Helicid MAX stosuje się w leczeniu krótkoterminowym u osób dorosłych objawów refluksu żołądkowo-przełykowego, takich jak np. zgaga i zarzucanie kwaśnej treści żołądkowej – kwaśne odbijanie. Jest dostępny bez recepty.

Helicid Rapid

Helicid Rapid zawiera omeprazol, inhibitor pompy protonowej, który zmniejsza ilość kwasu żołądkowego. Lek jest stosowany u dorosłych do krótkotrwałego leczenia objawów refluksu, takich jak zgaga i zarzucanie kwaśnej treści żołądkowej. Helicid Rapid łagodzi ból i stan zapalny związany z refluksem, przynosząc ulgę już po kilku dniach stosowania.

Helicobacter Test INFAI

Helicobacter Test INFAI to test diagnostyczny, który umożliwia wykrywanie obecności bakterii Helicobacter pylori w organizmie. Test jest nieinwazyjny i bezbolesny, a jego wykonanie nie wymaga specjalistycznego sprzętu ani personelu medycznego. Wskazaniem do wykonania testu są dolegliwości takie jak powtarzające się bóle brzucha, nudności, niestrawność czy refluks. Test jest dostępny bez recepty.

Helides

Helides to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną esomeprazol. Jest to inhibitor pompy protonowej, który działa poprzez zmniejszanie wydzielania kwasu solnego w żołądku12. Lek jest stosowany w leczeniu choroby refluksowej przełyku, wrzodów żołądka związanych ze stosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), a także w leczeniu eradykacji Helicobacter pylori. Pierwsze efekty działania esomeprazolu obserwuje się zazwyczaj po 2-3 dniach stosowania.

Heligen Neo

Heligen Neo to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję omeprazol. Jest to inhibitor pompy protonowej, który działa poprzez zmniejszanie ilości kwasu solnego wytwarzanego w żołądku. Lek jest stosowany w leczeniu choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka, refluksowego zapalenia przełyku, zespołu Zollingera-Ellisona oraz w profilaktyce zachłystowego zapalenia płuc przed znieczuleniem ogólnym. Ponadto, Heligen Neo może być zastosowany celem zapobiegania powstawaniu wrzodów w przypadku przyjmowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).

Hepa-Merz

Hepa-Merz to lek, który zawiera substancję czynną ornitynę. Jest stosowany w przypadku występowania encefalopatii wątrobowej, na przykład w przebiegu przewlekłego zapalenia wątroby czy marskości wątroby. Lek ten poprzez swoje właściwości przyspiesza procesy odtruwania wątroby i wspomaga jej regenerację. Hepa-Merz jest dostępny na receptę.

Hepa-Merz 3000

Hepa-Merz 3000 to lek, który wzmacnia procesy odtruwania wątroby i mózgu, a także korzystnie wpływa na przemiany białek, tłuszczów i węglowodanów w organizmie. Preparat zawiera substancję ornityna (asparaginian ornityny), która przyspiesza usuwanie amoniaku z organizmu. Lek jest stosowany w terapii encefalopatii wątrobowej, wywołanej przez różnego rodzaju schorzenia wątroby, takie jak np. przewlekłe zapalenie wątroby, marskość wątroby.

Hepadetox

Hepadetox, zawierający tymonacyk, wspomaga rozkład toksycznych związków, chroniąc wątrobę przed uszkodzeniem i pobudzając jej wydzielanie żółci. Jest stosowany jako lek pomocniczy w ostrych i przewlekłych schorzeniach wątroby oraz w toksycznych uszkodzeniach wątroby spowodowanych alkoholem, lekami lub substancjami chemicznymi. Hepadetox pomaga utrzymać zdrowie wątroby, chroniąc ją przed toksynami.

Hepadetox Intense

Hepadetox Intense to preparat zawierający tymonacyk, wspomagający rozkład toksycznych związków i chroniący miąższ wątroby przed toksynami bakteryjnymi, wirusowymi i przemysłowymi. Pobudza wydzielanie żółci przez wątrobę, a także znajduje zastosowanie jako lek pomocniczy w ostrych i przewlekłych schorzeniach wątroby oraz w toksycznym uszkodzeniu wątroby spowodowanym alkoholem, lekami lub substancjami chemicznymi.

Heparegen

Lek na receptę, który stosowany jest u pacjentów z chorobami wątroby. Stosuje się go przede wszystkim w leczeniu ostrych i przewlekłych chorób wątroby o różnym pochodzeniu, w tym różnych form wirusowego zapalenia wątroby, toksycznego uszkodzenia wątroby spowodowanego nadużywaniem alkoholu.

Hepatect CP

Hepatect CP to roztwór do infuzji, który zawiera immunoglobulinę ludzką przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu B. Lek jest stosowany w celu zapobiegania ponownemu zakażeniu wirusem WZW B po przeszczepieniu wątroby ze względu na niewydolność wątroby spowodowaną WZW typu B. Hepatect CP jest również stosowany w immunoprofilaktyce WZW typu B w sytuacji przypadkowego narażenia osób nieimmunizowanych oraz u pacjentów, u których po szczepieniu przeciw WZW typu B nie wystąpiła odpowiedź immunologiczna. Lek jest dostępny na receptę.

Hepatosan fix

Hepatosan fix to produkt leczniczy w postaci ziół do zaparzania. Jest stosowany tradycyjnie w niestrawnościach i przy niedostatecznym wydzielaniu żółci. Składniki aktywne to ziele i korzeń mniszka lekarskiego, ziele karczocha, liść mięty pieprzowej, ziele krwawnika oraz ziele dziurawca. Produkt jest dostępny bez recepty.

Herceptin

Herceptin to lek zawierający substancję czynną trastuzumab, która jest rekombinowanym humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym IgG1. Lek ten łączy się wybiórczo z receptorem HER2, który jest nadmiernie wyrażany w niektórych typach raka, takich jak rak piersi. Herceptin jest stosowany w leczeniu pacjentów z HER2-dodatnim rakiem piersi z przerzutami oraz HER2-dodatnim rakiem piersi we wczesnym stadium. Jest to lek na receptę do zastrzeżonego stosowania.

Hidrasec

Hidrasec to lek przeciwbiegunkowy, którego substancją czynną jest racekadotryl. Jest stosowany w leczeniu objawów ostrej biegunki u dzieci powyżej 3. miesiąca życia. Lek ten powinien być przyjmowany równocześnie z dużą ilością płynów i dietą wspomagającą, gdy nie są one same wystarczające do kontroli biegunek i gdy biegunka nie może być leczona przyczynowo. Hidrasec jest dostępny na receptę.

Hulio

Hulio to lek biologiczny zawierający substancję czynną adalimumab, który jest stosowany w leczeniu różnych chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, łuszczyca, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa i niektóre postacie zapalenia tęczówki. Jest dostępny na receptę.

Humira

Humira to lek biologiczny, który zawiera substancję czynną adalimumab. Jest to rekombinowane ludzkie przeciwciało monoklonalne o działaniu immunomodulującym. Lek jest stosowany w leczeniu wielu chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i łuszczyca plackowata. Humira jest dostępna tylko na receptę.

Hyrimoz

Hyrimoz to lek immunosupresyjny, który zawiera substancję czynną adalimumab. Jest to rekombinowane ludzkie przeciwciało monoklonalne, które wiąże się swoiście z czynnikiem martwicy nowotworów (TNF) i neutralizuje jego aktywność. Lek jest stosowany w leczeniu różnych chorób, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczyca, choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Hyrimoz jest dostępny na receptę.

Iberogast

Iberogast to preparat złożony, który poprawia pracę układu pokarmowego. Jest dostępny bez recepty i składa się z różnych wyciągów roślinnych, które współdziałają, łagodząc wiele czynnościowych dolegliwości żołądkowo-jelitowych, takich jak bóle brzucha i uczucie pełności. Wskazany jest do stosowania w leczeniu zaburzeń czynnościowych związanych z motoryką przewodu pokarmowego, takich jak podrażnienia żołądka czy zespół jelita drażliwego. Preparat ten ma również działanie przeciwzapalne, wiatropędne, przeciwutleniające i przeciwbakteryjne.

Iberogast Balance

Iberogast Balance to roślinny produkt leczniczy stosowany w leczeniu dyspepsji funkcjonalnej u dorosłych powyżej 18 lat. Pomaga łagodzić objawy niestrawności, takie jak ból brzucha, pieczenie w nadbrzuszu, uczucie pełności po posiłku, wczesne uczucie sytości, utrata apetytu, nadmierne odbijanie i zgaga. Jeśli po 7 dniach nie nastąpi poprawa objawów, zaleca się kontakt z lekarzem.

Idacio

Idacio to lek zawierający substancję czynną adalimumab, który jest rekombinowanym ludzkim przeciwciałem monoklonalnym o działaniu immunomodulującym. Jest stosowany w leczeniu czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów o umiarkowanym i ciężkim nasileniu u dorosłych, gdy odpowiedź na leki modyfikujące przebieg choroby okazała się niewystarczająca. Może być stosowany w monoterapii, jeśli metotreksat jest źle tolerowany lub gdy dalsze leczenie metotreksatem jest niewskazane. Lek Idacio jest dostępny na receptę.

Imodium Instant

Imodium Instant to lek przeciwbiegunkowy dostępny bez recepty. Jego substancją czynną jest chlorowodorek loperamidu. Lek ten działa poprzez zmniejszenie perystaltyki jelit, co wydłuża czas przechodzenia treści pokarmowej przez jelita i zwiększa spoczynkowe napięcie zwieracza odbytu, zmniejszając tym samym natychmiastową potrzebę wypróżnienia. Jest wskazany w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki u osób dorosłych i dzieci powyżej 6 roku życia, a także w objawowym leczeniu ostrych epizodów biegunki związanej z zespołem jelita drażliwego u osób powyżej 18 roku życia.

Imraldi

Imraldi to lek na receptę, który zawiera substancję czynną adalimumab. Jest to rekombinowane ludzkie przeciwciało monoklonalne o działaniu immunomodulującym. Imraldi jest przeznaczony do leczenia różnych schorzeń, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, zapalenie stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, łuszczycowe zapalenie stawów, łuszczyca, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i nieinfekcyjne zapalenie błony naczyniowej oka.

Imuldosa

Imuldosa zawiera ustekinumab, przeciwciało monoklonalne, które rozpoznaje i wiąże się z określonymi białkami w organizmie, zmniejszając stan zapalny. Jest stosowany w leczeniu łuszczycy plackowatej u dorosłych i dzieci od 6 roku życia, łuszczycowego zapalenia stawów oraz umiarkowanej do ciężkiej postaci choroby Crohna u dorosłych. Imuldosa pomaga zmniejszyć objawy chorób zapalnych skóry, stawów i jelit, poprawiając jakość życia pacjentów i spowalniając postęp uszkodzeń stawów.

Infacol

Infacol to lek w postaci białej, jednorodnej zawiesiny o zapachu pomarańczowym, który pomaga w usuwaniu gazów z przewodu pokarmowego. Substancją czynną leku jest symetykon, który obniża napięcie powierzchniowe pęcherzyków gazu, ułatwiając ich pękanie. Lek stosuje się w celu łagodzenia dolegliwości związanych z nadmiernym gromadzeniem się gazów w przewodzie pokarmowym, takich jak wzdęcia i bóle kolkowe. Infacol jest dostępny bez recepty i jest wskazany do stosowania u niemowląt od 1 do 6 miesiąca życia.

Ipozumax

Ipozumax to lek, który zawiera substancję czynną itrakonazol. Jest to lek przeciwgrzybiczy stosowany w leczeniu różnych zakażeń grzybiczych, takich jak zakażenia grzybicze pochwy, skóry, jamy ustnej, oczu, paznokci i narządów wewnętrznych. Ipozumax jest dostępny na receptę.

IPP

IPP to lek dostępny na receptę, który jest stosowany w dziedzinie medycyny, jaką jest gastroenterologia. Substancja czynna leku IPP 20 i IPP 40 to pantoprazol, który hamuje wydzielanie soku żołądkowego. Stopień zahamowania wydzielania soku żołądkowego zależy od przyjmowanej dawki leku. Lek IPP stosowany jest w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego, refluksowego zapalenia przełyku, a także w celu zapobiegania owrzodzeniu dwunastnicy i żołądka u osób zażywających niesteroidowe leki przeciwzapalne.

IPP 20

IPP 20 to lek, który zawiera substancję czynną pantoprazol. Pantoprazol jest wybiórczym inhibitorem pompy protonowej, co oznacza, że zmniejsza ilość kwasu solnego wytwarzanego w żołądku. Lek ten jest stosowany w leczeniu chorób żołądka i jelit wywołanych przez kwas solny. IPP 20 jest dostępny na receptę.

IPP 40

IPP 40 to lek zawierający pantoprazol, który hamuje wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka. Jest stosowany w leczeniu refluksowego zapalenia przełyku, choroby wrzodowej dwunastnicy lub żołądka, a także w zespole Zollingera-Ellisona i innych zaburzeniach z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego. Lek jest dostępny na receptę.

Iqirvo

Iqirvo to lek zawierający elafibranor, który działa na receptory PPAR alfa i PPAR delta. Jest stosowany u dorosłych w leczeniu pierwotnego żółciowego zapalenia dróg żółciowych (PBC), choroby wątroby powodującej niszczenie dróg żółciowych i utrudniającej przepływ żółci. Elafibranor zmniejsza wytwarzanie i gromadzenie się żółci w wątrobie oraz stan zapalny, pomagając w zarządzaniu PBC. Lek można stosować samodzielnie lub w połączeniu z kwasem ursodeoksycholowym (UDCA).

Ircolon

Ircolon to lek w formie tabletek, który zawiera substancję czynną – trimebutynę. Jest to agonista receptorów enkefalinowych w ścianie jelit. Lek jest stosowany w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki i dolegliwości jelitowych związanych z czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego. Ircolon jest dostępny na receptę.

Ircolon Forte

Ircolon Forte to lek w formie tabletek, który jest dostępny na receptę. Zawiera substancję czynną – trimebutynę, będącą agonistą receptorów enkefalinowych w ścianie jelit. Stosowany jest w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki i dolegliwości jelitowych związanych z czynnościowymi zaburzeniami przewodu pokarmowego. Lek działa bezpośrednio na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, regulując ich pracę, a jednocześnie nie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy.

Itokin

Itokin, zawierający chlorowodorek itoprydu, to lek pobudzający perystaltykę przewodu pokarmowego. Działa poprzez blokowanie receptorów dopaminowych D2 i hamowanie aktywności acetylocholinoesterazy, co prowadzi do zwiększenia kurczliwości mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Itokin jest wskazany w leczeniu objawów żołądkowo-jelitowych czynnościowej niestrawności niezwiązanej z chorobą wrzodową, takich jak uczucie wzdęcia brzucha, uczucie nadmiernej pełności w żołądku, ból w nadbrzuszu, dyskomfort, brak łaknienia, zgaga, nudności i wymioty. Lek jest dostępny na receptę i przeznaczony do stosowania u osób dorosłych.

Jorveza

Jorveza to lek na receptę, który jest dostępny w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej. Jest wskazany do stosowania u osób powyżej 18 roku życia. Preparat zawiera budezonid, który jest kortykosteroidem o działaniu przeciwzapalnym. Lek ten jest zazwyczaj stosowany w leczeniu chorób zapalnych przewodu pokarmowego, takich jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna.

Klabax

Klabax to antybiotyk z grupy makrolidów, którego substancją czynną jest klarytromycyna. Stosowany jest w leczeniu różnych zakażeń bakteryjnych, takich jak zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, zakażenia skóry i tkanek miękkich, a także zakażeń ucha. Jest dostępny na receptę.

Klabiotic

Klabiotic to lek na receptę, który zawiera klarytromycynę, antybiotyk z grupy makrolidów. Jest stosowany w leczeniu zakażeń spowodowanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę, takich jak zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, ostre zapalenie ucha środkowego oraz zakażenia skóry i tkanek miękkich. Lek jest dostępny w postaci tabletek powlekanych.

Klarmin

Klarmin to silnie działający antybiotyk makrolidowy, który jest dostępny na receptę. Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę, takie jak zakażenia górnych dróg oddechowych, zatok i ucha środkowego, zakażenia dolnych dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc – typowe i atypowe), a także zakażenia skóry i tkanek miękkich. Klarmin jest również wskazany w leczeniu rozsianych lub zlokalizowanych zakażeń wywołanych przez Mycobacterium avium, Mycobacterium intracellulare, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium chelonae, Mycobacterium kansasii oraz zakażeń Helicobacter pylori u pacjentów z wrzodami dwunastnicy.

Klean-prep

Klean-Prep to lek stosowany w celu oczyszczenia jelit przed badaniami diagnostycznymi, takimi jak kolonoskopia, czy przed operacją. Preparat działa przeczyszczająco, usuwając zawartość jelit. Klean-Prep jest dostępny na receptę. Wskazaniem do jego stosowania jest konieczność dokładnego oczyszczenia jelit przed badaniem lub zabiegiem chirurgicznym.

Kłącze pięciornika

Kłącze pięciornika to preparat ziołowy, który jest dostępny bez recepty. Stosowany jest głównie doustnie, gdzie działa wspomagająco w przypadku wystąpienia biegunki. Nadaje się także do płukania gardła i jamy ustnej przy wystąpieniu stanów zapalnych, wykazując działanie ściągające. W składzie niektórych maści, takich jak Tormentile Baby czy Maść pięciornikowa złożona, znajduje się również kłącze pięciornika.

Koper włoski fix

Koper włoski fix to produkt leczniczy roślinny w postaci ziół do zaparzania. Jest dostępny bez recepty. Zawiera substancję czynną – owoc kopru włoskiego. Stosowany jest w objawowym leczeniu łagodnych zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak uczucie pełności oraz wzdęcia. Ponadto, znajduje zastosowanie w objawowym leczeniu dolegliwości skurczowych o łagodnym przebiegu związanych z menstruacją oraz jako środek wykrztuśny w kaszlu związanym z przeziębieniem.

Kora kruszyny

Kora kruszyny to produkt leczniczy w postaci zioła do zaparzania, który jest tradycyjnie stosowany w zaparciach jako środek przeczyszczający. Może być podawany dorosłym oraz dzieciom w wieku powyżej 12 lat. Substancją czynną leku jest kora kruszyny (Frangulae cortex). Lek jest dostępny bez recepty. Przy dłuższym stosowaniu zalecana jest konsultacja z lekarzem.

Korzeń arcydzięgla

Korzeń arcydzięgla to tradycyjny, roślinny produkt leczniczy dostępny bez recepty. Stosowany jest głównie jako środek wspomagający poprawiający apetyt oraz przy takich objawach niestrawności jak wzdęcia i uczucie pełności. W składzie zawiera 100% korzenia Angelica archangelica L., czyli arcydzięgla. Zaleca się stosowanie go poprzez zaparzanie i picie naparu. Produkt jest polecany dla osób dorosłych.

Choroby układu pokarmowego – objawy i sposoby leczenia

Układ pokarmowy to niezwykle złożony system organów odgrywający kluczową rolę w funkcjonowaniu całego organizmu. Odpowiada nie tylko za trawienie pokarmów i przyswajanie składników odżywczych, ale także za wydalanie niestrawionych resztek oraz produkcję wielu ważnych substancji regulacyjnych wpływających na pracę innych narządów. Ze względu na swoją złożoność i rozbudowaną strukturę – obejmującą jamę ustną, przełyk, żołądek, jelita, a także narządy pomocnicze jak wątroba, trzustka i ślinianki – układ pokarmowy narażony jest na wiele różnych schorzeń. Choroby układu pokarmowego mogą znacząco wpływać na codzienne funkcjonowanie, obniżając jakość życia oraz prowadząc do poważnych powikłań, jeśli nie zostaną odpowiednio zdiagnozowane i leczone. Wczesne rozpoznanie objawów i właściwa diagnostyka są kluczowe dla skutecznej terapii i zapobiegania rozwojowi poważniejszych stanów chorobowych.

choroby układu pokarmowego, leki

Najczęstsze choroby układu pokarmowego

Układ pokarmowy to system rozpoczynający się w jamie ustnej i biegnący przez gardło, przełyk, żołądek, jelito cienkie oraz grube, kończący się na odbycie. W jego skład wchodzą również narządy pomocnicze, takie jak ślinianki, wątroba i trzustka. Ze względu na swą złożoność, schorzenia układu pokarmowego mogą mieć bardzo zróżnicowany obraz kliniczny.

Do najczęściej występujących chorób układu pokarmowego należą:

Choroba refluksowa przełyku (GERD)

Jest to jedna z najczęstszych dolegliwości układu pokarmowego, występująca nawet u 30% populacji krajów rozwiniętych. Choroba refluksowa powstaje wskutek osłabienia dolnego zwieracza przełyku, co prowadzi do cofania się treści żołądkowej do przełyku. Głównym objawem jest zgaga – uczucie pieczenia za mostkiem, które może promieniować aż do gardła. Pacjenci często zgłaszają również kaszel, nadmierną produkcję śliny, nieświeży oddech czy uczucie „guli” w gardle.

Leczenie refluksu opiera się na modyfikacji stylu życia (unikanie obfitych posiłków przed snem, redukcja masy ciała) oraz farmakoterapii. Stosuje się przede wszystkim leki hamujące wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej takie jak omeprazol, pantoprazol, esomeprazol), a także środki zobojętniające kwas solny (związki magnezu i glinu) oraz leki osłaniające śluzówkę (sukralfat, kwas alginowy).

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa powstaje, gdy równowaga między czynnikami drażniącymi błonę śluzową a mechanizmami ochronnymi zostaje zaburzona. Najczęstszą przyczyną wrzodów jest zakażenie bakterią Helicobacter pylori (odpowiedzialną za 70-90% przypadków) oraz stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wrzody dwunastnicy występują około trzy razy częściej niż wrzody żołądka.

Główne objawy to ból w nadbrzuszu o charakterze pieczenia, występujący najczęściej na czczo, w nocy lub rano. Charakterystyczne jest ustępowanie bólu po posiłku (w przypadku wrzodów dwunastnicy) lub nasilanie się po jedzeniu (wrzody żołądka). Pacjenci skarżą się także na odbijanie, niesmak w ustach i brak apetytu.

Leczenie obejmuje eradykację Helicobacter pylori (terapia antybiotykowa), stosowanie leków hamujących wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej, H2-blokery) oraz modyfikację stylu życia (rezygnacja z palenia tytoniu, unikanie NLPZ).

Zespół jelita drażliwego (IBS)

Jest to przewlekłe zaburzenie funkcji jelit, dotykające około 11,3% społeczeństwa, niemal dwa razy częściej kobiety niż mężczyzn. Powstaje w wyniku zakłóceń interakcji między mózgiem a jelitami, a u 70-90% pacjentów z IBS współistnieją problemy psychiczne.

Główne objawy to nawracający ból brzucha, wzdęcia oraz zaburzenia rytmu wypróżnień (biegunki, zaparcia lub naprzemienne występowanie obu). Pacjenci zgłaszają również obecność śluzu w kale, nudności i zgagę.

Leczenie IBS koncentruje się na łagodzeniu objawów poprzez modyfikację diety (zwiększenie ilości błonnika), stosowanie leków rozkurczowych (trimebutyna, mebeweryna), przeciwbiegunkowych, osmotycznych (przy zaparciach) oraz probiotyków. W niektórych przypadkach korzystne efekty przynosi terapia przeciwdepresyjna.

Nieswoiste choroby zapalne jelit

Do tej grupy zalicza się przede wszystkim chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Są to przewlekłe stany zapalne, w których układ immunologiczny jest nadmiernie aktywowany, a jego komórki naciekają ściany przewodu pokarmowego.

W chorobie Leśniowskiego-Crohna stan zapalny może obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego od jamy ustnej po odbyt, najczęściej jednak zajmuje końcowy odcinek jelita krętego. Zmiany zapalne obejmują wszystkie warstwy ściany przewodu pokarmowego. Objawy to przede wszystkim bóle brzucha, uporczywe biegunki, gorączka, utrata masy ciała oraz pozajelitowe manifestacje (zapalenie stawów, zmiany skórne).

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego charakteryzuje się ciągłymi zmianami zapalnymi ograniczonymi tylko do błony śluzowej jelita grubego. Główne objawy to biegunka z domieszką krwi (nawet do 20 wypróżnień dziennie), bolesne parcie na stolec, osłabienie i utrata masy ciała.

Leczenie nieswoistych chorób zapalnych jelit opiera się na stosowaniu leków przeciwzapalnych (preparaty kwasu 5-aminosalicylowego), immunosupresyjnych (glikokortykosteroidy, azatiopryna, metotreksat) oraz leków biologicznych. W ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja, a nawet interwencja chirurgiczna.

Kamica żółciowa

Jest jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji z powodu chorób przewodu pokarmowego. W Polsce na kamicę pęcherzyka żółciowego cierpi co piąta osoba. Najczęściej występuje u kobiet powyżej 40. roku życia. Do czynników ryzyka należą również ciąża, otyłość, cukrzyca i hipertriglicerydemia.

Kamica powstaje, gdy cholesterol wytrąca się w postaci kryształów z powodu niedoboru kwasów żółciowych i fosfolipidów. Około 80% pacjentów nie ma objawów. U pozostałych kamienie powodują nawracającą kolkę żółciową – ostry ból w prawym podżebrzu lub środkowej części nadbrzusza, często promieniujący do prawego barku. Pojawiają się również wzdęcia, nudności, wymioty i zgaga.

Leczenie kamicy może być zachowawcze lub chirurgiczne (cholecystektomia – usunięcie pęcherzyka żółciowego), zależnie od nasilenia objawów i powikłań.

Ostre zapalenie trzustki (OZT)

To stan zapalny spowodowany niekontrolowaną aktywacją enzymów trzustkowych, prowadzący do uszkodzenia trzustki i okolicznych tkanek. Najczęstszymi przyczynami (odpowiadającymi za 80% przypadków) są kamica żółciowa i nadużywanie alkoholu.

OZT objawia się nagłym, bardzo silnym bólem w lewym górnym kwadrancie brzucha, promieniującym do kręgosłupa, któremu towarzyszą nudności, wymioty, tachykardia i gorączka.

Leczenie wymaga hospitalizacji i obejmuje odpowiednie nawodnienie, leczenie przeciwbólowe oraz korektę zaburzeń elektrolitowych. W przypadku OZT spowodowanego kamicą żółciową może być konieczna interwencja chirurgiczna.

Jakie są objawy chorób układu pokarmowego?

Dolegliwości ze strony układu pokarmowego mogą przyjmować różnorodne formy. Do najczęstszych objawów należą:

Ból brzucha

Jest to jeden z najczęstszych objawów chorób układu pokarmowego. Ból może mieć charakter ostry (wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej) lub przewlekły, stały lub nawracający. Lokalizacja bólu często wskazuje na źródło problemu – ból w prawym górnym kwadrancie może sugerować choroby wątroby lub pęcherzyka żółciowego, w lewym górnym – trzustki lub żołądka, a w dolnej części brzucha – jelita grubego.

Zaburzenia rytmu wypróżnień

Biegunka, czyli zwiększona częstotliwość wypróżnień (ponad 3 razy na dobę) ze zmianą konsystencji stolca na półpłynną lub płynną, może być objawem infekcji, nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego czy chorób zapalnych jelit.

Zaparcia, czyli utrudnione oddawanie twardego stolca, mogą wynikać z nieprawidłowej diety (ubogiej w błonnik), zbyt małej ilości płynów, braku aktywności fizycznej, a także poważniejszych schorzeń jak niedrożność jelit czy nowotwory.

Nudności i wymioty

Te objawy mogą towarzyszyć wielu chorobom układu pokarmowego, od niestrawności, przez infekcje, po ostre zapalenie trzustki czy niedrożność jelit. Szczególnie niepokojące są wymioty z domieszką krwi (tzw. fusowate wymioty), które mogą świadczyć o krwawieniu z górnego odcinka przewodu pokarmowego.

Wzdęcia i uczucie pełności

Nagromadzenie gazów w jelitach powodujące uczucie ciężkości i zwiększenie obwodu brzucha jest częstym objawem nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego, a także dysbiozy jelitowej.

Zgaga

Uczucie pieczenia za mostkiem, szczególnie po obfitych posiłkach lub w pozycji leżącej, jest typowym objawem choroby refluksowej przełyku.

Utrudnione połykanie (dysfagia)

Problemy z przechodzeniem pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka mogą wskazywać na schorzenia przełyku, w tym nowotwory.

Krwawienie z przewodu pokarmowego

Może objawiać się krwistymi wymiotami, czarnym stolcem (smolistym) lub świeżą krwią w stolcu. Jest to zawsze niepokojący objaw wymagający pilnej konsultacji lekarskiej.

Żółtaczka

Zażółcenie skóry i białkówek oczu, będące wynikiem zaburzeń w odpływie żółci, może wskazywać na choroby wątroby, dróg żółciowych lub trzustki.

Powiększenie wątroby (hepatomegalia)

Wyczuwalne lub widoczne powiększenie wątroby może być związane z wieloma schorzeniami, w tym zapaleniem wątroby, zastojem krwi lub nowotworami.

Wodobrzusze

Nadmierne gromadzenie płynu w jamie brzusznej jest najczęściej objawem marskości wątroby lub nowotworów.

Diagnostyka chorób układu pokarmowego

Rozpoznanie chorób układu pokarmowego wymaga kompleksowego podejścia diagnostycznego:

Wywiad lekarski i badanie fizykalne

Lekarz zbiera szczegółowe informacje dotyczące charakteru objawów, czasu ich występowania, ewentualnego związku z pokarmami czy historii chorób rodzinnych. Następnie przeprowadza dokładne badanie fizykalne, ze szczególnym uwzględnieniem oceny jamy brzusznej, w tym osłuchiwania, opukiwania i badania palpacyjnego.

Badania laboratoryjne

W diagnostyce chorób układu pokarmowego istotne są:

  • Morfologia krwi – może wskazywać na infekcje, stany zapalne czy krwawienia
  • Parametry stanu zapalnego (CRP, OB) – podwyższone w chorobach zapalnych
  • Próby wątrobowe (AlAT, AspAT, GGTP, fosfataza alkaliczna) – odzwierciedlają stan wątroby
  • Badania określające funkcje trzustki (amylaza, lipaza) – podwyższone w zapaleniu trzustki
  • Badania stolca – na krew utajoną, pasożyty, mikrobiom jelitowy
  • Testy oddechowe – np. w diagnostyce zakażenia Helicobacter pylori czy zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO)

Badania obrazowe

  • USG jamy brzusznej – nieinwazyjna metoda pozwalająca na ocenę wątroby, trzustki, pęcherzyka żółciowego i dużych naczyń. Przewód pokarmowy jest w tej metodzie słabo widoczny.
  • Tomografia komputerowa (CT) – bardziej szczegółowa metoda obrazowania, przydatna w diagnostyce nowotworów i ocenie zaawansowania zmian zapalnych.
  • Rezonans magnetyczny (MRI) – szczególnie wartościowy w ocenie dróg żółciowych i trzustki.
  • RTG jamy brzusznej – stosowane głównie w nagłych przypadkach, jak podejrzenie niedrożności czy perforacji przewodu pokarmowego.

Badania endoskopowe

  • Gastroskopia – wprowadzenie giętkiego endoskopu przez jamę ustną do przełyku, żołądka i dwunastnicy w celu oceny błony śluzowej i pobrania wycinków do badania histopatologicznego.
  • Kolonoskopia – badanie jelita grubego za pomocą giętkiego endoskopu wprowadzonego przez odbyt, umożliwiające ocenę błony śluzowej, pobranie wycinków i usunięcie polipów.
  • ECPW (endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna) – badanie pozwalające na ocenę dróg żółciowych i trzustkowych, połączone z możliwością interwencji terapeutycznej (np. usunięcia kamieni).

Diagnostyka molekularna i testy nadwrażliwości

  • Badania mikrobioty jelitowej – ocena składu flory bakteryjnej jelit
  • Testy na nietolerancje pokarmowe – identyfikacja pokarmów wywołujących reakcje organizmu
  • Testy genetyczne – pomocne w diagnostyce chorób o podłożu genetycznym

Leczenie chorób układu pokarmowego

Metody leczenia chorób układu pokarmowego zależą od rozpoznania i przyczyny dolegliwości. W większości przypadków możliwe jest leczenie zachowawcze:

Farmakoterapia

Dobór leków zależy od rodzaju schorzenia:

  • W chorobie refluksowej i wrzodowej stosuje się inhibitory pompy protonowej (omeprazol, pantoprazol), H2-blokery (ranitydyna), leki zobojętniające kwas solny i osłaniające błonę śluzową.
  • W zakażeniu Helicobacter pylori konieczna jest eradykacja za pomocą antybiotyków (klarytromycyna, amoksycylina) w połączeniu z inhibitorem pompy protonowej.
  • W zespole jelita drażliwego stosuje się leki rozkurczowe (drotaweryna, mebeweryna), probiotyki, leki przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów).
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit wykorzystuje się preparaty kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyna, sulfasalazyna), glikokortykosteroidy, leki immunosupresyjne (azatiopryna, metotreksat) oraz terapię biologiczną (infliksymab, adalimumab).
  • W chorobach wątroby stosuje się leczenie przyczynowe oraz hepatoprotekcyjne (sylimaryna, kwas ursodeoksycholowy).

Leczenie dietetyczne

Odpowiednia dieta jest kluczowym elementem terapii większości chorób układu pokarmowego:

  • W chorobie refluksowej zaleca się unikanie obfitych posiłków, szczególnie późnym wieczorem, ograniczenie kawy, alkoholu, potraw tłustych i ostrych.
  • W zespole jelita drażliwego pomocna może być dieta z ograniczeniem FODMAP (fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli).
  • W celiakii konieczne jest ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit dieta powinna być indywidualnie dostosowana do tolerancji pacjenta, często z ograniczeniem błonnika w okresie zaostrzeń.
  • W chorobach wątroby istotne jest ograniczenie tłuszczów, szczególnie zwierzęcych, oraz alkoholu.

Probiotykoterapia

Stosowanie odpowiednio dobranych probiotyków może przynieść korzyści w wielu schorzeniach układu pokarmowego, szczególnie w zespole jelita drażliwego, nieswoistych chorobach zapalnych jelit czy po antybiotykoterapii. Probiotyki pomagają przywrócić równowagę mikroflory jelitowej, wzmacniają barierę jelitową i modulują odpowiedź immunologiczną.

Leczenie chirurgiczne

W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne:

  • W chorobie wrzodowej – przy perforacji wrzodu, krwawieniu niemożliwym do opanowania metodami endoskopowymi czy zwężeniu odźwiernika.
  • W kamicy żółciowej – cholecystektomia (usunięcie pęcherzyka żółciowego), najczęściej metodą laparoskopową.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – przy ciężkich powikłaniach, jak perforacja, masywne krwawienie czy zwężenie jelita.
  • W nowotworach przewodu pokarmowego – resekcja zmiany z marginesem zdrowych tkanek.
  • W zapaleniu wyrostka robaczkowego – appendektomia.
  • W niedrożności jelit – uwolnienie przeszkody, często z resekcją odcinka jelita.

Leczenie endoskopowe

Coraz więcej procedur terapeutycznych można przeprowadzić metodami endoskopowymi, bez konieczności operacji:

  • Endoskopowe tamowanie krwawień z przewodu pokarmowego.
  • Usuwanie polipów podczas kolonoskopii.
  • Poszerzanie zwężeń przełyku czy innych odcinków przewodu pokarmowego.
  • ECPW z nacięciem zwieracza Oddiego i usunięciem kamieni z dróg żółciowych.
  • Zakładanie stentów do dróg żółciowych czy przełyku w przypadku zwężeń nowotworowych.

Profilaktyka chorób układu pokarmowego

Wiele chorób układu pokarmowego można zapobiec lub opóźnić ich rozwój poprzez odpowiednią profilaktykę:

Zdrowa i zbilansowana dieta

  • Regularne spożywanie posiłków w spokojnej atmosferze.
  • Dieta bogata w warzywa, owoce i produkty pełnoziarniste, dostarczające odpowiedniej ilości błonnika.
  • Ograniczenie tłuszczów nasyconych, cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej.
  • Odpowiednie nawodnienie organizmu – picie co najmniej 1,5-2 litrów wody dziennie.

Aktywność fizyczna

Regularna aktywność fizyczna wspomaga perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom i pomaga utrzymać prawidłową masę ciała, co zmniejsza ryzyko wielu chorób układu pokarmowego.

Unikanie używek

Ograniczenie lub rezygnacja z palenia tytoniu i spożywania alkoholu znacząco zmniejsza ryzyko chorób przewodu pokarmowego, w tym nowotworów i marskości wątroby.

Kontrola stresu

Przewlekły stres może nasilać objawy wielu chorób układu pokarmowego, szczególnie zespołu jelita drażliwego i choroby refluksowej. Techniki relaksacyjne, medytacja czy joga mogą pomóc w jego redukcji.

Regularne badania profilaktyczne

  • Kolonoskopia co 10 lat u osób po 50. roku życia lub wcześniej w przypadku obciążeń rodzinnych.
  • Regularne badania laboratoryjne, w tym próby wątrobowe.
  • Badania przesiewowe w kierunku zakażenia Helicobacter pylori u osób z grupy ryzyka.
  • Badania mikrobioty jelitowej przy nawracających dolegliwościach ze strony układu pokarmowego.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Kiedy ból brzucha powinien skłonić nas do wizyty u lekarza?

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdy ból brzucha:

  • Jest bardzo silny i ostry
  • Utrzymuje się ponad 24 godziny
  • Towarzyszy mu gorączka, wymioty lub biegunka
  • Występują objawy odwodnienia
  • W stolcu lub wymiocinach pojawia się krew
  • Ból uniemożliwia normalne funkcjonowanie

Jak odróżnić niestrawność od poważniejszego schorzenia?

Niestrawność (dyspepsja) to uczucie dyskomfortu w górnej części brzucha, często po posiłkach, które zwykle ustępuje samoistnie lub po zastosowaniu leków dostępnych bez recepty. Jednak gdy dolegliwości są uporczywe, nasilają się, towarzyszą im niepokojące objawy jak utrata masy ciała, trudności w połykaniu, wymioty czy krew w stolcu, należy pilnie skonsultować się z lekarzem, gdyż mogą one wskazywać na poważniejsze schorzenia.

Jak prawidłowo przygotować się do kolonoskopii?

Przygotowanie do kolonoskopii obejmuje:

  • Stosowanie diety lekkostrawnej 2-3 dni przed badaniem
  • Dzień przed badaniem spożywanie tylko płynów
  • Wypicie odpowiedniego środka przeczyszczającego według zaleceń lekarza
  • Powstrzymanie się od jedzenia na 6-8 godzin przed badaniem
  • Przyjęcie wszystkich leków przepisanych przez lekarza

Dokładne oczyszczenie jelita jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia badania.

Czy stres może powodować problemy żołądkowe?

Tak, stres może bezpośrednio wpływać na układ pokarmowy poprzez oś mózgowo-jelitową. Może nasilać objawy chorób przewodu pokarmowego, takich jak zespół jelita drażliwego, choroba refluksowa czy choroba wrzodowa. Przewlekły stres wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego w jelitach, zaburza perystaltykę i może zmieniać skład mikroflory jelitowej.

Jak dieta wpływa na mikrobiom jelitowy?

Dieta ma kluczowy wpływ na mikrobiom jelitowy. Produkty bogate w błonnik (warzywa, owoce, pełne ziarna) sprzyjają rozwojowi korzystnych bakterii jelitowych. Z kolei dieta wysokotłuszczowa, uboga w błonnik, a bogata w cukry proste i żywność wysoko przetworzoną, sprzyja rozwojowi bakterii potencjalnie patogennych, prowadząc do dysbiozy jelitowej. Dysbioza jest związana z wieloma chorobami, zarówno układu pokarmowego, jak i innymi, w tym otyłością, cukrzycą czy chorobami autoimmunologicznymi.

Jak wygląda diagnostyka i leczenie zespołu jelita drażliwego?

Diagnostyka zespołu jelita drażliwego opiera się na kryteriach rzymskich IV, które obejmują nawracający ból brzucha związany z defekacją lub zmianą rytmu wypróżnień, występujący przez co najmniej 3 dni w miesiącu w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Istotne jest wykluczenie innych chorób organicznych poprzez badania laboratoryjne, endoskopowe i obrazowe.

Leczenie jest wielokierunkowe i obejmuje:

  • Modyfikację diety (często dieta z ograniczeniem FODMAP)
  • Suplementację probiotyków
  • Leki rozkurczowe, przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów)
  • Psychoterapię, szczególnie poznawczo-behawioralną
  • Techniki relaksacyjne i redukcję stresu
  • W wybranych przypadkach – leki przeciwdepresyjne

Co to jest dysbioza jelitowa i jak ją leczyć?

Dysbioza jelitowa to zaburzenie równowagi mikroflory jelitowej, charakteryzujące się zmniejszeniem różnorodności bakterii, nadmiernym rozwojem potencjalnie patogennych drobnoustrojów i niedoborem bakterii korzystnych. Dysbioza może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym zaburzeń trawienia, zespołu jelita drażliwego czy chorób autoimmunologicznych.

Leczenie dysbiozy obejmuje:

  • Modyfikację diety – zwiększenie spożycia prebiotyków (błonnik, inulina) i fermentowanych produktów
  • Suplementację probiotyków – odpowiednio dobranych szczepów bakterii
  • Ograniczenie czynników zaburzających mikroflorę (antybiotyki, używki, stres)
  • W niektórych przypadkach – terapię przeciwgrzybiczą lub przeciwbakteryjną

Jakie są objawy nietolerancji pokarmowych i jak je diagnozować?

Nietolerancje pokarmowe mogą objawiać się:

  • Bólami brzucha, wzdęciami, gazami
  • Biegunką lub zaparciami
  • Nudnościami, odbijaniem
  • Zmęczeniem, bólami głowy
  • Zmianami skórnymi

Diagnoza opiera się na:

  • Szczegółowym wywiadzie
  • Diecie eliminacyjnej z następczą próbą prowokacyjną
  • Testach oddechowych (np. test wodorowy w nietolerancji laktozy)
  • Badaniach laboratoryjnych (np. przeciwciała w celiakii)
  • Testach na nadwrażliwości pokarmowe IgG-zależne

Jak prawidłowo dbać o mikroflorę jelitową?

Prawidłowa mikroflora jelitowa jest kluczowa dla zdrowia całego organizmu. Aby o nią dbać, należy:

  • Spożywać produkty bogate w błonnik rozpuszczalny i nierozpuszczalny
  • Włączyć do diety produkty fermentowane (jogurt naturalny, kefir, kiszonki)
  • Ograniczyć spożycie cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej
  • Unikać niepotrzebnej antybiotykoterapii
  • Regularnie się ruszać
  • Redukować stres
  • W razie potrzeby suplementować probiotyki, szczególnie po antybiotykoterapii

Kiedy kolonoskopia jest wskazana i jak często należy ją wykonywać?

Kolonoskopia jest wskazana:

  • W ramach badań przesiewowych raka jelita grubego u osób powyżej 50. roku życia (lub wcześniej przy obciążeniach rodzinnych)
  • Przy objawach alarmowych, takich jak krwawienie z odbytu, zmiana rytmu wypróżnień, anemia z niedoboru żelaza
  • W diagnostyce i monitorowaniu nieswoistych chorób zapalnych jelit
  • Po usunięciu polipów jelita grubego
  • U osób z zespołem Lyncha i rodzinną polipowatością gruczolakowatą

Częstotliwość badań zależy od indywidualnego ryzyka i wyników poprzednich badań:

  • U osób bez czynników ryzyka – co 10 lat po 50. roku życia
  • Po usunięciu polipów – zależnie od ich liczby, wielkości i budowy histologicznej (zwykle co 3-5 lat)
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – zgodnie z zaleceniami gastroenterologa (często co 1-2 lata)