Timohep forte

Timohep forte to lek zawierający kwas tiazolidynokarboksylowy, który wspomaga rozkład toksycznych związków i chroni wątrobę przed uszkodzeniem. Stosowany jako pomocniczy lek w leczeniu ostrych i przewlekłych schorzeń wątroby, spowodowanych m.in.alkoholem, lekami czy substancjami chemicznymi. Pobudza wydzielanie żółci, wspierając zdrowie wątroby.

Tinidazolum Polpharma

Tinidazolum Polpharma to lek o właściwościach przeciwbakteryjnych i przeciwpierwotniakowych. Jest stosowany w leczeniu wielu rodzajów zakażeń, w tym zakażeń bakteriami beztlenowymi, zapalenia pochwy, wrzodziejącego zapalenia dziąseł i innych. Lek jest dostępny na receptę.

Tiorfan

Tiorfan to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną o nazwie racekadotryl. Jest to inhibitor enkefalinazy jelitowej, enzymu uczestniczącego w procesie trawienia białek. Lek jest stosowany w leczeniu objawów ostrej biegunki u dorosłych, jeśli nie jest możliwe leczenie przyczynowe. Może być również stosowany jako leczenie wspomagające, gdy możliwe jest stosowanie leczenia przyczynowe.

Tobramycin B. Braun

Tobramycin B. Braun to antybiotyk aminoglikozydowy, który jest dostępny na receptę. Lek zawiera substancję czynną – tobramycynę. Jest stosowany do leczenia ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie wrażliwe na tobramycynę, takie jak szpitalne zakażenia dolnych dróg oddechowych, skomplikowane i nawracające zakażenia dróg moczowych, zakażenia wewnątrz jamy brzusznej, zakażenia skóry i tkanek miękkich. Lek jest podawany w postaci roztworu do infuzji.

Tribux

Tribux to lek w postaci tabletek, który zawiera trimebutynę. Jest stosowany do regulacji pracy przewodu pokarmowego i jego motoryki. Lek jest zwykle stosowany w leczeniu objawowym zespołu jelita drażliwego oraz zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, takich jak biegunki czy zaparcia. Tribux jest dostępny na receptę.

Tribux Bio

Tribux Bio to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną trimebutynę. Działa on bezpośrednio na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, regulując ich pracę. Jest wskazany do stosowania w leczeniu zaburzeń trawienia, które objawiają się wzdęciami, uczuciem pełności, bólami brzucha lub nudnościami oraz w leczeniu zaburzeń czynności układu pokarmowego będących objawami stresu: bóle brzucha, biegunka, zaparcia. Produkt leczniczy do krótkotrwałego leczenia.

Tribux forte

Tribux Forte to lek na receptę, który reguluje motorykę przewodu pokarmowego. Jest stosowany w przypadku wystąpienia objawów takich jak zaburzenie motoryki przewodu pokarmowego, określane w medycynie jako zespół jelita drażliwego. Ponadto, Tribux Forte jest wskazany do stosowania w zaburzeniach czynnościowych dróg żółciowych i przewodu pokarmowego.

Trikolon

Trikolon to lek zawierający trimebutyny maleinian, który reguluje pracę mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Stosowany jest w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego oraz dolegliwości jelitowych związanych z zespołem jelita drażliwego. Pomaga także w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, takich jak niestrawność, bóle brzucha, skurcze jelit, biegunki i zaparcia.

Trikolon Forte

Trikolon Forte to lek zawierający trimebutyny maleinian, który reguluje pracę mięśni gładkich przewodu pokarmowego. Stosowany jest w leczeniu objawowym zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego oraz dolegliwości jelitowych związanych z zespołem jelita drażliwego. Pomaga także w leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego, takich jak niestrawność, bóle brzucha, skurcze jelit, biegunki i zaparcia.

Trilac

Trilac to dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia medycznego, który zawiera probiotyczne bakterie. Jest dostępny bez recepty. Wskazaniami do stosowania preparatu Trilac są: zaburzenia jelitowe wywołane antybiotykoterapią, zaburzenia czynnościowe jelit spowodowane brakiem prawidłowej flory bakteryjnej oraz ostre i przewlekłe zapalenie jelit. Preparat wspomaga przywracanie prawidłowego składu flory jelitowej.

Trimesan

Trimesan to lek przeciwbakteryjny do stosowania wewnętrznego. Substancją czynną leku jest trimetoprim, który hamuje reduktazę kwasu dihydrofoliowego, enzym biorący udział w przemianie kwasu dihydrofoliowego w kwas tetrahydrofoliowy. Lek jest stosowany w leczeniu zakażeń dróg moczowych, zakażeń przewodu pokarmowego (m.in. biegunka, dur brzuszny), oraz zapalenia płuc. Trimesan jest dostępny na receptę.

Truberzi

Truberzi to lek na receptę, który jest stosowany w leczeniu zespołu jelita drażliwego z dominacją biegunki (IBS-D) u dorosłych. Lek ten działa poprzez zmniejszenie aktywności w jelicie cienkim i okrężnicy, co pomaga zmniejszyć objawy IBS-D, takie jak biegunka, ból brzucha i uczucie pilnej potrzeby wypróżnienia.

Ubretid

Ubretid to lek moczopędny, który zawiera substancję czynną o nazwie bromek butylskopolaminy. Lek stosuje się w leczeniu zaburzeń czynności pęcherza moczowego u dorosłych pacjentów, takich jak nietrzymanie moczu lub częstomocz. Ubretid jest dostępny na receptę.

Ulcamed

Ulcamed to lek, który działa ochronnie na błonę śluzową żołądka. Posiada również właściwości przeciwbakteryjne wobec Helicobacter pylori. Jest zalecany przede wszystkim w czasie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Lek jest wskazany u osób dorosłych w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, pomocniczo w eradykacji Helicobacter pylori w skojarzeniu z innymi lekami oraz zapaleniu błony śluzowej żołądka związanym z zaburzeniami dyspeptycznymi, gdy pożądana jest eradykacja Helicobacter pylori. Ulcamed jest dostępny na receptę.

Ulfamid

Ulfamid to lek przeciwwrzodowy, który wiąże się z receptorami histaminowymi H2, zapobiegając działaniu histaminy oraz hamując podstawowe i stymulowane wydzielanie kwasu solnego i pepsyny. W efekcie tego działania objętość i kwaśność soku żołądkowego ulegają redukcji. Lek stosowany jest w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przy zapaleniu przełyku wywołanym refluksem żołądkowo-przełykowym oraz przy wystąpieniu zespołu Zollingera-Ellisona. Ulfamid jest dostępny na receptę.

Ulgastran

Ulgastran to lek przeciwpadaczkowy, który zawiera substancję czynną o nazwie sukralfat. Lek stosuje się w leczeniu chorób żołądka i dwunastnicy, takich jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy oraz refluks żołądkowo-przełykowy. Ulgastran jest dostępny na receptę.

Ulgix Laxi

Ulgix Laxi to lek, który ułatwia wypróżnianie i nie pobudza perystaltyki jelit. Substancją czynną leku jest sodu dokuzynian. Lek stosuje się w zapobieganiu zaparciom i leczeniu przewlekłych zaparć, wspomagająco u pacjentów z guzkami krwawniczymi i (lub) szczelinami odbytu, jak również u pacjentów, u których ze względu na stan zdrowia niewskazany jest wysiłek przy oddawaniu stolca oraz w przygotowaniu do zabiegów diagnostycznych i operacyjnych. Ulgix Laxi jest dostępny bez recepty.

Ultop

Ultop to lek hamujący wydzielanie kwasu solnego w soku żołądkowym, zawierający inhibitor pompy protonowej. Preparat zawiera substancję omeprazol. Lek jest dostępny na receptę. Ultop stosuje się w leczeniu chorób związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego.

Uman Big

Uman Big to preparat immunoglobulinowy, który zawiera przeciwciała przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu B (ludzka). Lek stosuje się w celu zapobiegania nawrotom WZW B po przeszczepieniu wątroby spowodowanym uszkodzeniem wywołanym przez HBV oraz w immunoprofilaktyce WZW B u osób nieuodpornionych lub niewyszczepionych. Uman Big jest dostępny na receptę.

Urosal

Urosal działa przeciwbakteryjnie w jelitach, drogach żółciowych i moczowych dzięki skojarzonej aktywności metenaminy i salicylanu fenylu. Działa odkażająco, przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Lek stosuje się w zapaleniu pęcherza moczowego, odmiedniczkowym zapaleniu nerek, zapaleniu miedniczek nerkowych, stanach zapalnych pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, w biegunce i nieżycie jelit.

Ursofalk

Ursofalk jest lekiem stosowanym w chorobach wątroby związanych z cholestazą (zastojem żółci) oraz kamicy żółciowej.

Uzpruvo

Uzpruvo to lek immunosupresyjny zawierający ustekinumab, stosowany w leczeniu łuszczycy plackowatej u dorosłych oraz dzieci i młodzieży od 6. roku życia, łuszczycowego zapalenia stawów u dorosłych oraz umiarkowanej do ciężkiej choroby Crohna. Działa, zmniejszając stan zapalny oraz łagodząc objawy tych chorób, poprawiając jakość życia pacjentów.

Velsipity

Velsipity to lek zawierający etrasymod, stosowany w leczeniu umiarkowanego lub ciężkiego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego u dorosłych i młodzieży od 16. roku życia. Etrasymod działa, redukując liczbę limfocytów we krwi, co zmniejsza stan zapalny jelita i łagodzi objawy choroby. Velsipity jest stosowany, gdy inne leki nie przynoszą wystarczającej odpowiedzi.

Vemonis Femi

Vemonis Femi to lek dostępny bez recepty, który zawiera trzy substancje czynne: metamizol sodu, drotaweryny chlorowodorek oraz kofeinę. Metamizol działa przeciwbólowo, kofeina zwiększa ten efekt, a drotaweryna działa rozkurczowo. Lek jest przeznaczony do stosowania u osób dorosłych do objawowego leczenia bólu różnego pochodzenia o dużym nasileniu oraz bólów związanych ze stanami skurczowymi mięśni gładkich, takimi jak bolesne miesiączkowanie, zespół jelita drażliwego czy zapalenie pęcherzyka żółciowego.

Ventazol

Ventazol to lek na receptę, który zawiera substancję czynną omeprazol. Jest to inhibitor pompy protonowej, który zmniejsza produkcję kwasu solnego w żołądku. Lek jest dostępny w postaci kapsułek dojelitowych. Stosowany jest w leczeniu dolegliwości przewodu pokarmowego takich jak nadżerkowe refluksowe zapalenie przełyku i zgaga.

Venter

Venter to lek stosowany w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Substancją czynną preparatu jest sukralfat, który działa miejscowo, tworząc warstwę ochronną na powierzchni wrzodu żołądka, chroniąc go przed działaniem pepsyny, kwasu solnego oraz soli żółciowych. Lek przyspiesza gojenie wrzodów dwunastnicy i żołądka. Venter jest wydawany na podstawie recepty.

Verolax

Verolax to lek w postaci tabletek, który zawiera wyciąg suchy z liści senesu. Jest stosowany w krótkotrwałych zaparciach (do 14 dni), których nie da się wyeliminować za pomocą zmiany diety. Lek jest dostępny na receptę.

Vimovo

Vimovo to lek, który zawiera dwie substancje czynne: naproksen i ezomeprazol. Naproksen jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ), natomiast ezomeprazol jest inhibitorem pompy protonowej. Lek ten jest stosowany w objawowym leczeniu chorób stawów, takich jak choroba zwyrodnieniowa stawów, reumatoidalne zapalenie stawów oraz zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Vimovo jest dostępny na receptę.

Waylivra

Waylivra zawiera wolanesorsen, który wspomaga leczenie rodzinnej chylomikronemii (FCS), genetycznej choroby powodującej wysokie stężenie trójglicerydów we krwi, mogącej prowadzić do zapalenia trzustki. Stosowany wraz z dietą niskotłuszczową, Waylivra zmniejsza stężenie trójglicerydów. Lek jest przepisywany po nieudanych próbach leczenia innymi lekami oraz po potwierdzeniu FCS badaniami genetycznymi, u pacjentów zagrożonych zapaleniem trzustki.

Węgiel leczniczy (Norit)

Węgiel leczniczy (Norit) to lek pochodzenia roślinnego, który wykazuje silne właściwości adsorpcyjne. Jest wskazany do stosowania w przypadku biegunek, nieżytów jelit, wzdęć oraz nadmiernej fermentacji jelitowej. Może być również stosowany pomocniczo w leczeniu zatruć substancjami toksycznymi, z wyjątkiem zatruć cyjankami, mocnymi kwasami i zasadami. Lek jest dostępny bez recepty.

Węgiel leczniczy Microfarm

Węgiel leczniczy Microfarm to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną – węgiel aktywny. Dzięki swoim silnym właściwościom adsorpcyjnym, jest stosowany w leczeniu biegunek, niestrawności i wzdęć. Może być również używany w zatruciach lekami i innymi substancjami chemicznymi, ale tylko po konsultacji z lekarzem.

Węgiel leczniczy VP

Węgiel leczniczy VP to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną – węgiel aktywny. Jest stosowany w leczeniu biegunek, niestrawności i wzdęć. Po podaniu doustnym wiąże różne substancje znajdujące się w przewodzie pokarmowym, co uniemożliwia ich wchłonięcie. Może być również stosowany w przypadku zatruć lekami i innymi związkami chemicznymi, ale tylko po porozumieniu z lekarzem.

Wezenla

Lek WEZENLA zawiera ustekinumab, przeciwciało monoklonalne, i należy do grupy leków immunosupresyjnych, które osłabiają część układu odpornościowego. Stosowany jest w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej postaci choroby Crohna u dorosłych, zwłaszcza gdy inne leki są nieskuteczne lub nietolerowane. WEZENLA pomaga zmniejszyć objawy choroby Crohna poprzez rozpoznawanie i łączenie się z określonymi białkami w organizmie.

Xenna

Xenna to lek stosowany w doraźnym leczeniu zaparć. Jest preparatem przeczyszczającym, który działa bezpośrednio na ściany jelita grubego. Lek może być stosowany pomocniczo w kłopotach hemoroidalnych w celu uregulowania stolca. Xenna jest dostępna bez recepty.

Xenna Extra comfort

Xenna Extra Comfort to lek roślinny stosowany w doraźnym leczeniu zaparć. Jest dostępny bez recepty. Wytwarzany jest w postaci tabletek dojelitowych zawierających suchy wyciąg z owoców senesu. Substancją czynną preparatu są antranoidy, nazywane również sennozydami, które pobudzają czynność jelita grubego, co ułatwia przesuwanie mas kałowych. Lek powoduje zmiękczenie stolca poprzez zwiększenie wydzielania śluzu z jednoczesnym hamowaniem zwrotnego wchłaniania wody ze światła jelita.

Xirobud

Lek Xirobud jest lekiem na receptę, który zawiera substancję czynną budezonid. Jest stosowany w leczeniu choroby Crohna obejmującej jelito cienkie i początkowy odcinek jelita grubego. Choroba Crohna jest chorobą zapalną jelit, która powoduje takie objawy, jak biegunka, gorączka i ból brzucha. Lek Xirobud jest również stosowany w leczeniu mikroskopowego zapalenia jelita grubego, choroby z przewlekłym zapaleniem jelita grubego, która często powoduje wodnistą biegunkę. Może być stosowany zarówno w leczeniu czynnej fazy choroby, jak i w ciężkich przypadkach, w celu zapobiegania jej nawrotom (leczenie podtrzymujące).

Xotepic

Xotepic to lek, który zawiera pantoprazol jako substancję czynną. Pantoprazol hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku, co pomaga w leczeniu różnych dolegliwości żołądkowych. Xotepic jest stosowany w leczeniu refluksowego zapalenia przełyku, choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka, a także w zespole Zollingera-Ellisona i innych chorobach przebiegających ze zwiększonym wydzielaniem soku żołądkowego. Lek jest dostępny na receptę.

Yesintek

Yesintek to lek immunosupresyjny z ustekinumabem – przeciwciałem monoklonalnym, które precyzyjnie działa na specyficzne białka w organizmie. Stosowany w leczeniu umiarkowanej i ciężkiej choroby Crohna, pomaga złagodzić objawy u pacjentów, którzy nie reagują na inne terapie.

Zalanzo

Zalanzo to dostępny na receptę lek hamujący wydzielanie kwasu solnego w soku żołądkowym, zawierający inhibitor pompy protonowej. · Preparat zawiera substancję lanzoprazol.

Zantac

Zantac to lek, który zawiera substancję czynną ranitydynę. Jest to specyficzny, szybko działający antagonista receptorów histaminowych H2. Stosowany jest w leczeniu choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka, owrzodzenia pooperacyjnego, refluksowego zapalenia przełyku, zespołu Zollingera-Ellisona, objawów refluksu żołądkowo-przełykowego, dyspepsji, zapobieganiu zespołowi Mendelsona, krwawieniom z owrzodzenia stresowego u pacjentów ciężko chorych, nawracającym krwawieniom z owrzodzenia trawiennego. Lek jest dostępny na receptę.

Zdroviprazol

Zdroviprazol to lek zawierający substancję czynną omeprazol, który należy do grupy leków nazywanych „inhibitorami pompy protonowej”. Jest stosowany w leczeniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego, takich jak zgaga i zarzucanie kwaśnej treści żołądkowej, u pacjentów dorosłych. Lek jest dostępny na receptę.

Zessly

Zessly to lek immunosupresyjny, który zawiera substancję czynną infliksymab. Jest to przeciwciało monoklonalne o dużym powinowactwie do ludzkiego czynnika martwicy nowotworu alfa (TNF-α). Lek jest stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) w skojarzeniu z metotreksatem oraz w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej, czynnej postaci choroby Crohna. Zessly jest dostępny na receptę.

Zgaginstop Antacidum

Zgaginstop Antacidum to miętowe tabletki zobojętniające kwas solny w żołądku, skutecznie łagodzące zgagę oraz kwaśne odbijanie. Stosowane doraźnie przynoszą szybką ulgę w dolegliwościach żołądkowych.

Ziele bukwicy

Ziele bukwicy to tradycyjny preparat leczniczy w postaci ziół do zaparzania. Jest stosowany pomocniczo w zaburzeniach trawienia, niestrawności oraz łagodnych biegunkach. Zewnętrznie może być stosowany do przemywań i okładów w zadrapaniach i otarciach skóry. Jest dostępny bez recepty.

Ziele drapacza lekarskiego

Ziele drapacza lekarskiego to roślina zielna z rodziny astrowatych, która swoją nazwę zawdzięcza kolczastym liściom. Jest zasobna w minerały oraz substancje, które łagodzą dolegliwości trawienne oraz wzmagają apetyt. Znane jest z właściwości tonizujących, wiatropędnych, przeciwreumatycznych, wzmacniających, moczopędnych i odkażających. Wspomaga leczenie chorób wątroby, hemoroidów i gruźlicy płuc. Jest dostępne bez recepty.

Ziele dziurawca

Ziele dziurawca to naturalny preparat, który pozytywnie wpływa na funkcjonowanie organizmu, zwłaszcza układu pokarmowego i nerwowego. Wykazuje właściwości żółciotwórcze i rozkurczowe. Pobudza wydzielanie soków trawiennych, usprawniając procesy trawienne. Działa diuretycznie i zwiększa wydalanie wody z organizmu. Stosowany jest w łagodzeniu zaburzeń nastroju o charakterze depresyjnym. Jest dostępny bez recepty.

Ziele krwawnika

Ziele krwawnika to produkt leczniczy roślinny, który jest dostępny bez recepty. Stosowany jest tradycyjnie w chorobach przewodu pokarmowego oraz w zaburzeniach trawienia. Zewnętrznie może być stosowany jako środek wspomagający leczenie ran. Ziele krwawnika ma właściwości lecznicze, takie jak działanie antybakteryjne, przeciwzapalne, a także pomaga przy niestrawnościach. Może być stosowane zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie.

Ziele pięciornika gęsiego

Ziele pięciornika gęsiego to produkt leczniczy, który jest dostępny bez recepty. Jest to zioło do zaparzania, które zawiera 100% ziela pięciornika gęsiego. Tradycyjnie stosowany jest jako pomocniczy środek w biegunkach o niewielkim nasileniu. Może być również używany zewnętrznie do płukania w łagodnych stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej i gardła. Zawiera garbniki, flawonoidy, saponiny, cholinę, sterole, kwasy organiczne, minerały oraz witaminę C.

Ziele piołunu

Ziele piołunu to roślina zielna z rodziny astrowatych, która jest dobrze znana ze swoich właściwości leczniczych i jest szeroko stosowana w medycynie naturalnej. Zawiera wiele cennych składników, które mają pozytywny wpływ na zdrowie. Działa przeciwbakteryjnie i przeciwpasożytniczo, wzmacnia układ odpornościowy, stymuluje trawienie i poprawia apetyt. Może być stosowane w leczeniu pasożytów jelitowych, problemów trawiennych. Nie jest dostępne na receptę.

Ziele przywrotnika

Ziele przywrotnika to produkt leczniczy roślinny, który jest dostępny bez recepty. Jest stosowany tradycyjnie jako środek wspomagający w biegunkach o niewielkim nasileniu. Substancją czynną jest ziele przywrotnika (Alchemillae herba). Dorośli i dzieci powyżej 12 roku życia mogą stosować ten lek, przyjmując 1 łyżkę stołową ziela przywrotnika (ok. 3g) zalanej 1/2 szklanki ciepłej wody, dwa razy dziennie. Spożywać odwar pomiędzy posiłkami, pamiętając aby był zawsze świeży i ciepły.

Reklama

Choroby układu pokarmowego – objawy i sposoby leczenia

Układ pokarmowy to niezwykle złożony system organów odgrywający kluczową rolę w funkcjonowaniu całego organizmu. Odpowiada nie tylko za trawienie pokarmów i przyswajanie składników odżywczych, ale także za wydalanie niestrawionych resztek oraz produkcję wielu ważnych substancji regulacyjnych wpływających na pracę innych narządów. Ze względu na swoją złożoność i rozbudowaną strukturę – obejmującą jamę ustną, przełyk, żołądek, jelita, a także narządy pomocnicze jak wątroba, trzustka i ślinianki – układ pokarmowy narażony jest na wiele różnych schorzeń. Choroby układu pokarmowego mogą znacząco wpływać na codzienne funkcjonowanie, obniżając jakość życia oraz prowadząc do poważnych powikłań, jeśli nie zostaną odpowiednio zdiagnozowane i leczone. Wczesne rozpoznanie objawów i właściwa diagnostyka są kluczowe dla skutecznej terapii i zapobiegania rozwojowi poważniejszych stanów chorobowych.

choroby układu pokarmowego, leki

Najczęstsze choroby układu pokarmowego

Układ pokarmowy to system rozpoczynający się w jamie ustnej i biegnący przez gardło, przełyk, żołądek, jelito cienkie oraz grube, kończący się na odbycie. W jego skład wchodzą również narządy pomocnicze, takie jak ślinianki, wątroba i trzustka. Ze względu na swą złożoność, schorzenia układu pokarmowego mogą mieć bardzo zróżnicowany obraz kliniczny.

Do najczęściej występujących chorób układu pokarmowego należą:

Choroba refluksowa przełyku (GERD)

Jest to jedna z najczęstszych dolegliwości układu pokarmowego, występująca nawet u 30% populacji krajów rozwiniętych. Choroba refluksowa powstaje wskutek osłabienia dolnego zwieracza przełyku, co prowadzi do cofania się treści żołądkowej do przełyku. Głównym objawem jest zgaga – uczucie pieczenia za mostkiem, które może promieniować aż do gardła. Pacjenci często zgłaszają również kaszel, nadmierną produkcję śliny, nieświeży oddech czy uczucie „guli” w gardle.

Leczenie refluksu opiera się na modyfikacji stylu życia (unikanie obfitych posiłków przed snem, redukcja masy ciała) oraz farmakoterapii. Stosuje się przede wszystkim leki hamujące wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej takie jak omeprazol, pantoprazol, esomeprazol), a także środki zobojętniające kwas solny (związki magnezu i glinu) oraz leki osłaniające śluzówkę (sukralfat, kwas alginowy).

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa powstaje, gdy równowaga między czynnikami drażniącymi błonę śluzową a mechanizmami ochronnymi zostaje zaburzona. Najczęstszą przyczyną wrzodów jest zakażenie bakterią Helicobacter pylori (odpowiedzialną za 70-90% przypadków) oraz stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Wrzody dwunastnicy występują około trzy razy częściej niż wrzody żołądka.

Główne objawy to ból w nadbrzuszu o charakterze pieczenia, występujący najczęściej na czczo, w nocy lub rano. Charakterystyczne jest ustępowanie bólu po posiłku (w przypadku wrzodów dwunastnicy) lub nasilanie się po jedzeniu (wrzody żołądka). Pacjenci skarżą się także na odbijanie, niesmak w ustach i brak apetytu.

Leczenie obejmuje eradykację Helicobacter pylori (terapia antybiotykowa), stosowanie leków hamujących wydzielanie kwasu solnego (inhibitory pompy protonowej, H2-blokery) oraz modyfikację stylu życia (rezygnacja z palenia tytoniu, unikanie NLPZ).

Zespół jelita drażliwego (IBS)

Jest to przewlekłe zaburzenie funkcji jelit, dotykające około 11,3% społeczeństwa, niemal dwa razy częściej kobiety niż mężczyzn. Powstaje w wyniku zakłóceń interakcji między mózgiem a jelitami, a u 70-90% pacjentów z IBS współistnieją problemy psychiczne.

Główne objawy to nawracający ból brzucha, wzdęcia oraz zaburzenia rytmu wypróżnień (biegunki, zaparcia lub naprzemienne występowanie obu). Pacjenci zgłaszają również obecność śluzu w kale, nudności i zgagę.

Leczenie IBS koncentruje się na łagodzeniu objawów poprzez modyfikację diety (zwiększenie ilości błonnika), stosowanie leków rozkurczowych (trimebutyna, mebeweryna), przeciwbiegunkowych, osmotycznych (przy zaparciach) oraz probiotyków. W niektórych przypadkach korzystne efekty przynosi terapia przeciwdepresyjna.

Nieswoiste choroby zapalne jelit

Do tej grupy zalicza się przede wszystkim chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Są to przewlekłe stany zapalne, w których układ immunologiczny jest nadmiernie aktywowany, a jego komórki naciekają ściany przewodu pokarmowego.

W chorobie Leśniowskiego-Crohna stan zapalny może obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego od jamy ustnej po odbyt, najczęściej jednak zajmuje końcowy odcinek jelita krętego. Zmiany zapalne obejmują wszystkie warstwy ściany przewodu pokarmowego. Objawy to przede wszystkim bóle brzucha, uporczywe biegunki, gorączka, utrata masy ciała oraz pozajelitowe manifestacje (zapalenie stawów, zmiany skórne).

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego charakteryzuje się ciągłymi zmianami zapalnymi ograniczonymi tylko do błony śluzowej jelita grubego. Główne objawy to biegunka z domieszką krwi (nawet do 20 wypróżnień dziennie), bolesne parcie na stolec, osłabienie i utrata masy ciała.

Leczenie nieswoistych chorób zapalnych jelit opiera się na stosowaniu leków przeciwzapalnych (preparaty kwasu 5-aminosalicylowego), immunosupresyjnych (glikokortykosteroidy, azatiopryna, metotreksat) oraz leków biologicznych. W ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja, a nawet interwencja chirurgiczna.

Kamica żółciowa

Jest jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji z powodu chorób przewodu pokarmowego. W Polsce na kamicę pęcherzyka żółciowego cierpi co piąta osoba. Najczęściej występuje u kobiet powyżej 40. roku życia. Do czynników ryzyka należą również ciąża, otyłość, cukrzyca i hipertriglicerydemia.

Kamica powstaje, gdy cholesterol wytrąca się w postaci kryształów z powodu niedoboru kwasów żółciowych i fosfolipidów. Około 80% pacjentów nie ma objawów. U pozostałych kamienie powodują nawracającą kolkę żółciową – ostry ból w prawym podżebrzu lub środkowej części nadbrzusza, często promieniujący do prawego barku. Pojawiają się również wzdęcia, nudności, wymioty i zgaga.

Leczenie kamicy może być zachowawcze lub chirurgiczne (cholecystektomia – usunięcie pęcherzyka żółciowego), zależnie od nasilenia objawów i powikłań.

Ostre zapalenie trzustki (OZT)

To stan zapalny spowodowany niekontrolowaną aktywacją enzymów trzustkowych, prowadzący do uszkodzenia trzustki i okolicznych tkanek. Najczęstszymi przyczynami (odpowiadającymi za 80% przypadków) są kamica żółciowa i nadużywanie alkoholu.

OZT objawia się nagłym, bardzo silnym bólem w lewym górnym kwadrancie brzucha, promieniującym do kręgosłupa, któremu towarzyszą nudności, wymioty, tachykardia i gorączka.

Leczenie wymaga hospitalizacji i obejmuje odpowiednie nawodnienie, leczenie przeciwbólowe oraz korektę zaburzeń elektrolitowych. W przypadku OZT spowodowanego kamicą żółciową może być konieczna interwencja chirurgiczna.

Jakie są objawy chorób układu pokarmowego?

Dolegliwości ze strony układu pokarmowego mogą przyjmować różnorodne formy. Do najczęstszych objawów należą:

Ból brzucha

Jest to jeden z najczęstszych objawów chorób układu pokarmowego. Ból może mieć charakter ostry (wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej) lub przewlekły, stały lub nawracający. Lokalizacja bólu często wskazuje na źródło problemu – ból w prawym górnym kwadrancie może sugerować choroby wątroby lub pęcherzyka żółciowego, w lewym górnym – trzustki lub żołądka, a w dolnej części brzucha – jelita grubego.

Zaburzenia rytmu wypróżnień

Biegunka, czyli zwiększona częstotliwość wypróżnień (ponad 3 razy na dobę) ze zmianą konsystencji stolca na półpłynną lub płynną, może być objawem infekcji, nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego czy chorób zapalnych jelit.

Zaparcia, czyli utrudnione oddawanie twardego stolca, mogą wynikać z nieprawidłowej diety (ubogiej w błonnik), zbyt małej ilości płynów, braku aktywności fizycznej, a także poważniejszych schorzeń jak niedrożność jelit czy nowotwory.

Nudności i wymioty

Te objawy mogą towarzyszyć wielu chorobom układu pokarmowego, od niestrawności, przez infekcje, po ostre zapalenie trzustki czy niedrożność jelit. Szczególnie niepokojące są wymioty z domieszką krwi (tzw. fusowate wymioty), które mogą świadczyć o krwawieniu z górnego odcinka przewodu pokarmowego.

Wzdęcia i uczucie pełności

Nagromadzenie gazów w jelitach powodujące uczucie ciężkości i zwiększenie obwodu brzucha jest częstym objawem nietolerancji pokarmowych, zespołu jelita drażliwego, a także dysbiozy jelitowej.

Zgaga

Uczucie pieczenia za mostkiem, szczególnie po obfitych posiłkach lub w pozycji leżącej, jest typowym objawem choroby refluksowej przełyku.

Utrudnione połykanie (dysfagia)

Problemy z przechodzeniem pokarmu z jamy ustnej przez przełyk do żołądka mogą wskazywać na schorzenia przełyku, w tym nowotwory.

Krwawienie z przewodu pokarmowego

Może objawiać się krwistymi wymiotami, czarnym stolcem (smolistym) lub świeżą krwią w stolcu. Jest to zawsze niepokojący objaw wymagający pilnej konsultacji lekarskiej.

Żółtaczka

Zażółcenie skóry i białkówek oczu, będące wynikiem zaburzeń w odpływie żółci, może wskazywać na choroby wątroby, dróg żółciowych lub trzustki.

Powiększenie wątroby (hepatomegalia)

Wyczuwalne lub widoczne powiększenie wątroby może być związane z wieloma schorzeniami, w tym zapaleniem wątroby, zastojem krwi lub nowotworami.

Wodobrzusze

Nadmierne gromadzenie płynu w jamie brzusznej jest najczęściej objawem marskości wątroby lub nowotworów.

Diagnostyka chorób układu pokarmowego

Rozpoznanie chorób układu pokarmowego wymaga kompleksowego podejścia diagnostycznego:

Wywiad lekarski i badanie fizykalne

Lekarz zbiera szczegółowe informacje dotyczące charakteru objawów, czasu ich występowania, ewentualnego związku z pokarmami czy historii chorób rodzinnych. Następnie przeprowadza dokładne badanie fizykalne, ze szczególnym uwzględnieniem oceny jamy brzusznej, w tym osłuchiwania, opukiwania i badania palpacyjnego.

Badania laboratoryjne

W diagnostyce chorób układu pokarmowego istotne są:

  • Morfologia krwi – może wskazywać na infekcje, stany zapalne czy krwawienia
  • Parametry stanu zapalnego (CRP, OB) – podwyższone w chorobach zapalnych
  • Próby wątrobowe (AlAT, AspAT, GGTP, fosfataza alkaliczna) – odzwierciedlają stan wątroby
  • Badania określające funkcje trzustki (amylaza, lipaza) – podwyższone w zapaleniu trzustki
  • Badania stolca – na krew utajoną, pasożyty, mikrobiom jelitowy
  • Testy oddechowe – np. w diagnostyce zakażenia Helicobacter pylori czy zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO)

Badania obrazowe

  • USG jamy brzusznej – nieinwazyjna metoda pozwalająca na ocenę wątroby, trzustki, pęcherzyka żółciowego i dużych naczyń. Przewód pokarmowy jest w tej metodzie słabo widoczny.
  • Tomografia komputerowa (CT) – bardziej szczegółowa metoda obrazowania, przydatna w diagnostyce nowotworów i ocenie zaawansowania zmian zapalnych.
  • Rezonans magnetyczny (MRI) – szczególnie wartościowy w ocenie dróg żółciowych i trzustki.
  • RTG jamy brzusznej – stosowane głównie w nagłych przypadkach, jak podejrzenie niedrożności czy perforacji przewodu pokarmowego.

Badania endoskopowe

  • Gastroskopia – wprowadzenie giętkiego endoskopu przez jamę ustną do przełyku, żołądka i dwunastnicy w celu oceny błony śluzowej i pobrania wycinków do badania histopatologicznego.
  • Kolonoskopia – badanie jelita grubego za pomocą giętkiego endoskopu wprowadzonego przez odbyt, umożliwiające ocenę błony śluzowej, pobranie wycinków i usunięcie polipów.
  • ECPW (endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna) – badanie pozwalające na ocenę dróg żółciowych i trzustkowych, połączone z możliwością interwencji terapeutycznej (np. usunięcia kamieni).

Diagnostyka molekularna i testy nadwrażliwości

  • Badania mikrobioty jelitowej – ocena składu flory bakteryjnej jelit
  • Testy na nietolerancje pokarmowe – identyfikacja pokarmów wywołujących reakcje organizmu
  • Testy genetyczne – pomocne w diagnostyce chorób o podłożu genetycznym

Leczenie chorób układu pokarmowego

Metody leczenia chorób układu pokarmowego zależą od rozpoznania i przyczyny dolegliwości. W większości przypadków możliwe jest leczenie zachowawcze:

Farmakoterapia

Dobór leków zależy od rodzaju schorzenia:

  • W chorobie refluksowej i wrzodowej stosuje się inhibitory pompy protonowej (omeprazol, pantoprazol), H2-blokery (ranitydyna), leki zobojętniające kwas solny i osłaniające błonę śluzową.
  • W zakażeniu Helicobacter pylori konieczna jest eradykacja za pomocą antybiotyków (klarytromycyna, amoksycylina) w połączeniu z inhibitorem pompy protonowej.
  • W zespole jelita drażliwego stosuje się leki rozkurczowe (drotaweryna, mebeweryna), probiotyki, leki przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów).
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit wykorzystuje się preparaty kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyna, sulfasalazyna), glikokortykosteroidy, leki immunosupresyjne (azatiopryna, metotreksat) oraz terapię biologiczną (infliksymab, adalimumab).
  • W chorobach wątroby stosuje się leczenie przyczynowe oraz hepatoprotekcyjne (sylimaryna, kwas ursodeoksycholowy).

Leczenie dietetyczne

Odpowiednia dieta jest kluczowym elementem terapii większości chorób układu pokarmowego:

  • W chorobie refluksowej zaleca się unikanie obfitych posiłków, szczególnie późnym wieczorem, ograniczenie kawy, alkoholu, potraw tłustych i ostrych.
  • W zespole jelita drażliwego pomocna może być dieta z ograniczeniem FODMAP (fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli).
  • W celiakii konieczne jest ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit dieta powinna być indywidualnie dostosowana do tolerancji pacjenta, często z ograniczeniem błonnika w okresie zaostrzeń.
  • W chorobach wątroby istotne jest ograniczenie tłuszczów, szczególnie zwierzęcych, oraz alkoholu.

Probiotykoterapia

Stosowanie odpowiednio dobranych probiotyków może przynieść korzyści w wielu schorzeniach układu pokarmowego, szczególnie w zespole jelita drażliwego, nieswoistych chorobach zapalnych jelit czy po antybiotykoterapii. Probiotyki pomagają przywrócić równowagę mikroflory jelitowej, wzmacniają barierę jelitową i modulują odpowiedź immunologiczną.

Leczenie chirurgiczne

W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne:

  • W chorobie wrzodowej – przy perforacji wrzodu, krwawieniu niemożliwym do opanowania metodami endoskopowymi czy zwężeniu odźwiernika.
  • W kamicy żółciowej – cholecystektomia (usunięcie pęcherzyka żółciowego), najczęściej metodą laparoskopową.
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – przy ciężkich powikłaniach, jak perforacja, masywne krwawienie czy zwężenie jelita.
  • W nowotworach przewodu pokarmowego – resekcja zmiany z marginesem zdrowych tkanek.
  • W zapaleniu wyrostka robaczkowego – appendektomia.
  • W niedrożności jelit – uwolnienie przeszkody, często z resekcją odcinka jelita.

Leczenie endoskopowe

Coraz więcej procedur terapeutycznych można przeprowadzić metodami endoskopowymi, bez konieczności operacji:

  • Endoskopowe tamowanie krwawień z przewodu pokarmowego.
  • Usuwanie polipów podczas kolonoskopii.
  • Poszerzanie zwężeń przełyku czy innych odcinków przewodu pokarmowego.
  • ECPW z nacięciem zwieracza Oddiego i usunięciem kamieni z dróg żółciowych.
  • Zakładanie stentów do dróg żółciowych czy przełyku w przypadku zwężeń nowotworowych.

Profilaktyka chorób układu pokarmowego

Wiele chorób układu pokarmowego można zapobiec lub opóźnić ich rozwój poprzez odpowiednią profilaktykę:

Zdrowa i zbilansowana dieta

  • Regularne spożywanie posiłków w spokojnej atmosferze.
  • Dieta bogata w warzywa, owoce i produkty pełnoziarniste, dostarczające odpowiedniej ilości błonnika.
  • Ograniczenie tłuszczów nasyconych, cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej.
  • Odpowiednie nawodnienie organizmu – picie co najmniej 1,5-2 litrów wody dziennie.

Aktywność fizyczna

Regularna aktywność fizyczna wspomaga perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom i pomaga utrzymać prawidłową masę ciała, co zmniejsza ryzyko wielu chorób układu pokarmowego.

Unikanie używek

Ograniczenie lub rezygnacja z palenia tytoniu i spożywania alkoholu znacząco zmniejsza ryzyko chorób przewodu pokarmowego, w tym nowotworów i marskości wątroby.

Kontrola stresu

Przewlekły stres może nasilać objawy wielu chorób układu pokarmowego, szczególnie zespołu jelita drażliwego i choroby refluksowej. Techniki relaksacyjne, medytacja czy joga mogą pomóc w jego redukcji.

Regularne badania profilaktyczne

  • Kolonoskopia co 10 lat u osób po 50. roku życia lub wcześniej w przypadku obciążeń rodzinnych.
  • Regularne badania laboratoryjne, w tym próby wątrobowe.
  • Badania przesiewowe w kierunku zakażenia Helicobacter pylori u osób z grupy ryzyka.
  • Badania mikrobioty jelitowej przy nawracających dolegliwościach ze strony układu pokarmowego.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Kiedy ból brzucha powinien skłonić nas do wizyty u lekarza?

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdy ból brzucha:

  • Jest bardzo silny i ostry
  • Utrzymuje się ponad 24 godziny
  • Towarzyszy mu gorączka, wymioty lub biegunka
  • Występują objawy odwodnienia
  • W stolcu lub wymiocinach pojawia się krew
  • Ból uniemożliwia normalne funkcjonowanie

Jak odróżnić niestrawność od poważniejszego schorzenia?

Niestrawność (dyspepsja) to uczucie dyskomfortu w górnej części brzucha, często po posiłkach, które zwykle ustępuje samoistnie lub po zastosowaniu leków dostępnych bez recepty. Jednak gdy dolegliwości są uporczywe, nasilają się, towarzyszą im niepokojące objawy jak utrata masy ciała, trudności w połykaniu, wymioty czy krew w stolcu, należy pilnie skonsultować się z lekarzem, gdyż mogą one wskazywać na poważniejsze schorzenia.

Jak prawidłowo przygotować się do kolonoskopii?

Przygotowanie do kolonoskopii obejmuje:

  • Stosowanie diety lekkostrawnej 2-3 dni przed badaniem
  • Dzień przed badaniem spożywanie tylko płynów
  • Wypicie odpowiedniego środka przeczyszczającego według zaleceń lekarza
  • Powstrzymanie się od jedzenia na 6-8 godzin przed badaniem
  • Przyjęcie wszystkich leków przepisanych przez lekarza

Dokładne oczyszczenie jelita jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia badania.

Czy stres może powodować problemy żołądkowe?

Tak, stres może bezpośrednio wpływać na układ pokarmowy poprzez oś mózgowo-jelitową. Może nasilać objawy chorób przewodu pokarmowego, takich jak zespół jelita drażliwego, choroba refluksowa czy choroba wrzodowa. Przewlekły stres wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego w jelitach, zaburza perystaltykę i może zmieniać skład mikroflory jelitowej.

Jak dieta wpływa na mikrobiom jelitowy?

Dieta ma kluczowy wpływ na mikrobiom jelitowy. Produkty bogate w błonnik (warzywa, owoce, pełne ziarna) sprzyjają rozwojowi korzystnych bakterii jelitowych. Z kolei dieta wysokotłuszczowa, uboga w błonnik, a bogata w cukry proste i żywność wysoko przetworzoną, sprzyja rozwojowi bakterii potencjalnie patogennych, prowadząc do dysbiozy jelitowej. Dysbioza jest związana z wieloma chorobami, zarówno układu pokarmowego, jak i innymi, w tym otyłością, cukrzycą czy chorobami autoimmunologicznymi.

Jak wygląda diagnostyka i leczenie zespołu jelita drażliwego?

Diagnostyka zespołu jelita drażliwego opiera się na kryteriach rzymskich IV, które obejmują nawracający ból brzucha związany z defekacją lub zmianą rytmu wypróżnień, występujący przez co najmniej 3 dni w miesiącu w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Istotne jest wykluczenie innych chorób organicznych poprzez badania laboratoryjne, endoskopowe i obrazowe.

Leczenie jest wielokierunkowe i obejmuje:

  • Modyfikację diety (często dieta z ograniczeniem FODMAP)
  • Suplementację probiotyków
  • Leki rozkurczowe, przeciwbiegunkowe lub przeczyszczające (zależnie od dominujących objawów)
  • Psychoterapię, szczególnie poznawczo-behawioralną
  • Techniki relaksacyjne i redukcję stresu
  • W wybranych przypadkach – leki przeciwdepresyjne

Co to jest dysbioza jelitowa i jak ją leczyć?

Dysbioza jelitowa to zaburzenie równowagi mikroflory jelitowej, charakteryzujące się zmniejszeniem różnorodności bakterii, nadmiernym rozwojem potencjalnie patogennych drobnoustrojów i niedoborem bakterii korzystnych. Dysbioza może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym zaburzeń trawienia, zespołu jelita drażliwego czy chorób autoimmunologicznych.

Leczenie dysbiozy obejmuje:

  • Modyfikację diety – zwiększenie spożycia prebiotyków (błonnik, inulina) i fermentowanych produktów
  • Suplementację probiotyków – odpowiednio dobranych szczepów bakterii
  • Ograniczenie czynników zaburzających mikroflorę (antybiotyki, używki, stres)
  • W niektórych przypadkach – terapię przeciwgrzybiczą lub przeciwbakteryjną

Jakie są objawy nietolerancji pokarmowych i jak je diagnozować?

Nietolerancje pokarmowe mogą objawiać się:

  • Bólami brzucha, wzdęciami, gazami
  • Biegunką lub zaparciami
  • Nudnościami, odbijaniem
  • Zmęczeniem, bólami głowy
  • Zmianami skórnymi

Diagnoza opiera się na:

  • Szczegółowym wywiadzie
  • Diecie eliminacyjnej z następczą próbą prowokacyjną
  • Testach oddechowych (np. test wodorowy w nietolerancji laktozy)
  • Badaniach laboratoryjnych (np. przeciwciała w celiakii)
  • Testach na nadwrażliwości pokarmowe IgG-zależne

Jak prawidłowo dbać o mikroflorę jelitową?

Prawidłowa mikroflora jelitowa jest kluczowa dla zdrowia całego organizmu. Aby o nią dbać, należy:

  • Spożywać produkty bogate w błonnik rozpuszczalny i nierozpuszczalny
  • Włączyć do diety produkty fermentowane (jogurt naturalny, kefir, kiszonki)
  • Ograniczyć spożycie cukrów prostych i żywności wysoko przetworzonej
  • Unikać niepotrzebnej antybiotykoterapii
  • Regularnie się ruszać
  • Redukować stres
  • W razie potrzeby suplementować probiotyki, szczególnie po antybiotykoterapii

Kiedy kolonoskopia jest wskazana i jak często należy ją wykonywać?

Kolonoskopia jest wskazana:

  • W ramach badań przesiewowych raka jelita grubego u osób powyżej 50. roku życia (lub wcześniej przy obciążeniach rodzinnych)
  • Przy objawach alarmowych, takich jak krwawienie z odbytu, zmiana rytmu wypróżnień, anemia z niedoboru żelaza
  • W diagnostyce i monitorowaniu nieswoistych chorób zapalnych jelit
  • Po usunięciu polipów jelita grubego
  • U osób z zespołem Lyncha i rodzinną polipowatością gruczolakowatą

Częstotliwość badań zależy od indywidualnego ryzyka i wyników poprzednich badań:

  • U osób bez czynników ryzyka – co 10 lat po 50. roku życia
  • Po usunięciu polipów – zależnie od ich liczby, wielkości i budowy histologicznej (zwykle co 3-5 lat)
  • W nieswoistych chorobach zapalnych jelit – zgodnie z zaleceniami gastroenterologa (często co 1-2 lata)