M-M-RvaxPro to szczepionka zawierająca osłabione wirusy odry, świnki i różyczki. Po zaszczepieniu, układ immunologiczny (naturalna obrona organizmu) wytworzy przeciwciała przeciw tym wirusom. Szczepionka jest przeznaczona do uodpornienia czynnego przeciw odrze, śwince i różyczce. Zalecane jest stosowanie szczepionki u osób w wieku 12 miesięcy lub starszych, ale w szczególnych przypadkach może być podawana niemowlętom w wieku od 9. miesiąca życia. Szczepionka jest dostępna na receptę.
Priorix-Tetra to szczepionka stosowana w celu zapobiegania odrze, śwince, ospie wietrznej i różyczce u dzieci po ukończeniu 11. miesiąca do 12. roku życia włącznie. Zawiera żywe wirusy, które stymulują układ odpornościowy do wytworzenia przeciwciał, dzięki czemu pacjent będzie chroniony przed infekcją wirusami odry, świnki i różyczki. Jest dostępny na receptę.
Proquad to szczepionka stosowana do zapobiegania czterem chorobom: odrze, śwince, różyczce i ospie wietrznej. Jest to lek na receptę, który jest podawany w postaci iniekcji. Szczepionka ta jest zalecana dla dzieci w wieku od 12 miesięcy do 12 lat. Proquad jest często stosowany jako część rutynowego programu szczepień dziecięcych. Szczepionka ta jest bezpieczna i skuteczna w zapobieganiu tym chorobom zakaźnym.
Wirus świnki, znany również jako Mumps rubulavirus, to wirus RNA z rodziny paramyksowirusów. Wywołuje u człowieka nagminne zapalenie przyusznic, potocznie zwaną świnką. Występuje jako pojedynczy serotyp i nie ma rezerwuaru zwierzęcego.
Zawiera jednoniciowy łańcuch RNA o ujemnej polarności. Wielkość wirusa wynosi od 120 do 200 nm. Posiada on otoczkę grubości około 10 nm, która osłania nić RNA występującą w postaci helikalnego kapsydu. Łańcuch RNA ma długość 15384 nt i koduje 7 genów: nukleokapsydowy (N), błonowy (M), fosforowy (P), fuzyjny (F), mały hydrofobowy (SH), hemaglutyninowo-neuraminidazowy (HN) i białkowy (L). Gen mały hydrofobowy (SH) jest najbardziej zmienny.
Charakter epidemiologiczny wirusa świnki związany jest z obecnością 10 (lub więcej) genotypów nazwanych literami od A do J, które różnią się sekwencją w genie SH. Pewne genotypy wirusa świnki takie jak C, D, H, J oraz typ Urabe Am 9 – są prawdopodobnie odpowiedzialne za objawy zwiększonej zjadliwości wobec układu nerwowego.
Ze względu na swoją lipidową otoczkę wirus jest wrażliwy na działanie mydeł, eteru, wysychanie i działanie temperatury oraz promieniowania ultrafioletowego.
