Lek Adtralza zawiera tralokinumab, przeciwciało monoklonalne blokujące działanie białka IL-13, które odgrywa rolę w objawach atopowego zapalenia skóry. Stosowany u dorosłych i młodzieży powyżej 12 roku życia z umiarkowanym do ciężkiego atopowym zapaleniem skóry. Lek może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami na egzemę, poprawiając stan skóry, zmniejszając swędzenie i ból.
Tralokinumab to w pełni ludzkie przeciwciało monoklonalne IgG4, które wiąże się swoiście z interleukiną 13 (IL-13) – cytokiną typu 2. Dzięki temu hamuje jej interakcje z receptorami IL-13. Substancja ta neutralizuje aktywność biologiczną IL-13 poprzez blokowanie jej połączenia z kompleksem receptorowym IL-13Rα1/IL-4Rα.
IL-13 jest główną przyczyną występowania chorób zapalnych typu 2 u ludzi, takich jak atopowe zapalenie skóry (AZS). Hamowanie szlaku IL-13 za pomocą tralokinumabu ogranicza działanie wielu mediatorów stanu zapalnego typu 2 u pacjentów.
Wskazania do stosowania
Tralokinumab jest wskazany do leczenia atopowego zapalenia skóry o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego u:
- dorosłych pacjentów
- nastoletnich pacjentów w wieku 12 lat i starszych
Lek przeznaczony jest dla pacjentów, którzy są odpowiednimi kandydatami do leczenia ogólnoustrojowego.
Sposób działania
Tralokinumab działa poprzez specyficzne mechanizmy:
- Wiąże się z IL-13 i blokuje jej połączenie z receptorami
- Hamuje szlak zapalny typu 2 w organizmie
- Ogranicza działanie mediatorów stanu zapalnego w skórze
- Zmniejsza grubość skóry i zwiększa ekspresję markera integralności nabłonka (lokryny)
- Zmniejsza kolonizację skóry przez bakterie Staphylococcus aureus (ponad 10-krotnie)
- Poprawia strukturę lipidową warstwy rogowej skóry, co wskazuje na poprawę integralności skóry
Dawkowanie i sposób podawania
Tralokinumab podaje się we wstrzyknięciach podskórnych według następującego schematu:
Dawkowanie u dorosłych i młodzieży (12 lat i starszych):
- Dawka początkowa: 600 mg (cztery wstrzyknięcia po 150 mg lub dwa wstrzyknięcia po 300 mg)
- Następnie: 300 mg co dwa tygodnie (dwa wstrzyknięcia po 150 mg lub jedno wstrzyknięcie 300 mg)
U pacjentów, u których po 16 tygodniach leczenia udało się uzyskać ustąpienie wszystkich lub prawie wszystkich zmian skórnych, można rozważyć podawanie dawki co 4 tygodnie. Należy jednak pamiętać, że prawdopodobieństwo utrzymania się poprawy może być niższe przy rzadszym dawkowaniu.
Sposób podawania:
- Wstrzyknięcie podskórne w udo lub brzuch (z pominięciem obszaru 5 cm wokół pępka)
- Jeśli wstrzyknięcie wykonuje inna osoba, można podać lek w ramię
- Zaleca się zmianę miejsca wstrzyknięcia przy każdej dawce
- Lek nie powinien być wstrzykiwany w skórę bolesną, uszkodzoną ani w miejsca z siniakami lub bliznami
- Pacjent może samodzielnie wykonywać wstrzyknięcia po odpowiednim przeszkoleniu
Skuteczność kliniczna
Skuteczność tralokinumabu została potwierdzona w badaniach klinicznych:
- Znacząca poprawa objawów atopowego zapalenia skóry już po 16 tygodniach leczenia
- U większego odsetka pacjentów uzyskano „czystą” lub „prawie czystą” skórę (IGA 0 lub 1) w porównaniu z placebo
- Wyraźna poprawa wskaźnika EASI (zmniejszenie objawów o co najmniej 75%)
- Szybkie łagodzenie świądu, widoczne już w pierwszym tygodniu leczenia
- Poprawa jakości życia pacjentów
- Możliwość stosowania jako monoterapii lub w połączeniu z miejscowymi kortykosteroidami
- Utrzymywanie się odpowiedzi klinicznej w dłuższym okresie (52 tygodnie)
Działania niepożądane
Najczęściej występujące działania niepożądane to:
- Zakażenia górnych dróg oddechowych (23,4%) – zazwyczaj przeziębienia
- Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (7,2%) – ból, zaczerwienienie
- Zapalenie spojówek (5,4%)
- Alergiczne zapalenie spojówek (2,0%)
- Eozynofilia (1,3%)
Większość działań niepożądanych ma łagodne lub umiarkowane nasilenie i zwykle ustępuje w trakcie leczenia. Warto zauważyć, że wyprysk opryszczkowy występował rzadziej u osób leczonych tralokinumabem (0,3%) w porównaniu z placebo (1,5%).
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku:
- Nie wymagają dostosowania dawki
- Ograniczone dane dla osób powyżej 75 lat
Zaburzenia czynności nerek:
- Nie wymagają dostosowania dawki
- Ograniczone dane dla pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek
Zaburzenia czynności wątroby:
- Nie wymagają dostosowania dawki
- Ograniczone dane dla pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby
Duża masa ciała:
- U pacjentów o masie ciała powyżej 100 kg, zmniejszenie dawki do podawania co 4 tygodnie może nie być odpowiednie
Dzieci:
- Bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały określone u dzieci poniżej 12 lat
Szczególne ostrzeżenia i środki ostrożności
- Reakcje nadwrażliwości – w przypadku wystąpienia ogólnoustrojowej reakcji nadwrażliwości należy przerwać leczenie i wdrożyć odpowiednie postępowanie
- Zapalenie spojówek – pacjenci, u których wystąpi zapalenie spojówek nieustępujące po standardowym leczeniu, powinni zostać poddani badaniu okulistycznemu
- Zakażenia pasożytnicze – pacjentów z zakażeniem pasożytami jelitowymi należy wyleczyć przed rozpoczęciem leczenia tralokinumabem
- Szczepienia – żywe i żywe atenuowane szczepionki nie powinny być podawane jednocześnie z tralokinumabem, zaleca się wykonanie takich szczepień przed rozpoczęciem leczenia
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
- Ciąża – z ostrożności zaleca się unikanie stosowania tralokinumabu w okresie ciąży (ograniczone dane)
- Karmienie piersią – należy rozważyć korzyści dla matki i dziecka przy podejmowaniu decyzji o kontynuacji leczenia
- Płodność – badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność
Podsumowanie
Tralokinumab stanowi nowoczesną opcję terapeutyczną dla pacjentów z atopowym zapaleniem skóry o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego. Jako przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko IL-13 działa celowanie, blokując kluczowy mediator zapalenia w AZS. Leczenie przynosi nie tylko poprawę objawów skórnych, ale również znacząco wpływa na jakość życia pacjentów poprzez zmniejszenie świądu i innych dolegliwości związanych z chorobą. Profil bezpieczeństwa leku jest korzystny, z niewielką liczbą działań niepożądanych, które zazwyczaj mają łagodny przebieg.