Adrimax to lek dostępny bez recepty, który zawiera substancję czynną lewodropropizynę. Wykazuje działanie przeciwkaszlowe i jest wskazany w objawowym leczeniu nieproduktywnego, suchego kaszlu u dzieci powyżej 2 lat oraz osób dorosłych. Lek ten jest dostępny w postaci syropu o aromacie malinowym.
Contril to lek dostępny bez recepty, przeznaczony do leczenia objawowego kaszlu suchego. Produkt leczniczy zawiera substancję czynną – lewodropropizynę, która wykazuje działanie przeciwkaszlowe. Lek rozkurcza oskrzela, hamuje odruch kaszlu, a także zmniejsza jego częstotliwość. Polecany jest nawet w przypadku uporczywego kaszlu.
LevoDril to lek dostępny bez recepty, który jest wskazany do objawowego leczenia nieproduktywnego (suchego) kaszlu u dorosłych i dzieci powyżej 2 lat. Substancją czynną jest lewodropropizyna, która wykazuje działanie przeciwkaszlowe i rozkurczające oskrzela. Lek ten skutecznie hamuje kaszel o różnym pochodzeniu, jak np. kaszel w przebiegu raka płuca, kaszel związany z zakażeniami górnych i dolnych dróg oddechowych czy krztusiec.
Levofree to lek przeciwkaszlowy, który zawiera substancję czynną lewodropropizynę. Jest przeznaczony do objawowego leczenia suchego, nieproduktywnego kaszlu. Lek jest dostępny bez recepty i może być stosowany przez dorosłych, młodzież oraz dzieci powyżej 2 roku życia. Nie należy go stosować dłużej niż 7 dni bez konsultacji z lekarzem.
Levopront to lek w postaci syropu, który zawiera substancję czynną – lewodropropizynę. Jest stosowany w objawowym leczeniu nieproduktywnego (suchego) kaszlu u dzieci powyżej 2 lat i u dorosłych. Lek działa przeciwkaszlowo i znosi skurcz oskrzeli. Levopront jest dostępny bez recepty.
Levosol to lek bez recepty stosowany w leczeniu suchego, nieproduktywnego kaszlu. Zawiera substancję czynną – lewodropropizynę o działaniu przeciwkaszlowym i znoszącym skurcz oskrzeli. Levosol może być stosowany w kaszlu o różnym podłożu. Jest dostępny w postaci tabletek i syropu.
Pulmopect to lek przeciwkaszlowy, którego substancją czynną jest lewodropropizyna. Jest wskazany do stosowania w leczeniu objawów suchego, nieproduktywnego kaszlu. Preparat jest dostępny bez recepty i przeznaczony do stosowania u osób dorosłych oraz dzieci powyżej 2. roku życia.
Solvetusan to lek stosowany w objawowym leczeniu kaszlu suchego (nieproduktywnego). Substancją czynną leku jest lewodropropizyna. Solvetusan wykazuje działanie przeciwkaszlowe i znosi skurcz oskrzeli. Lek występuje w postaci syropu lub tabletek. Jest dostępny bez recepty.
Unituss to syrop przeciwkaszlowy zawierający lewodropropizynę, przeznaczony do objawowego leczenia suchego kaszlu u dorosłych i dzieci powyżej 2. roku życia. Lek działa przeciwkaszlowo i rozkurczowo na oskrzela, a jego stosowanie nie powinno przekraczać 7 dni bez konsultacji z lekarzem. Przeciwwskazaniami są ciąża, karmienie piersią oraz obfita wydzielina oskrzelowa z zaburzeniami czynności rzęsek.
Unituss Junior to lek w postaci syropu o smaku truskawkowym. Jest przeznaczony do objawowego leczenia suchego, nieproduktywnego kaszlu u dzieci powyżej drugiego roku życia i dorosłych. Substancją czynną leku jest lewodropropizyna, która działa przeciwkaszlowo i znosi skurcz oskrzeli. Lek jest dostępny bez recepty.
Lewodropropizyna to rewolucyjna substancja czynna, która zmieniła podejście do leczenia suchego kaszlu. W przeciwieństwie do tradycyjnych leków przeciwkaszlowych działających na ośrodkowy układ nerwowy, lewodropropizyna działa obwodowo, bezpośrednio w drogach oddechowych. To oznacza znacznie mniejsze ryzyko działań niepożądanych, takich jak senność czy depresja oddechowa, które często towarzyszą stosowaniu leków na bazie kodeiny czy dekstrometorfanu. Wprowadzona na rynek w 2001 roku, lewodropropizyna szybko zyskała uznanie zarówno wśród lekarzy, jak i pacjentów dzięki swojej skuteczności i wysokiemu profilowi bezpieczeństwa. Jest to lewoskrętny enancjomer dropropizyny, co zapewnia lepszą tolerancję przy zachowaniu pełnej skuteczności przeciwkaszlowej. Dostępna bez recepty w postaci syropów i tabletek, lewodropropizyna stanowi bezpieczną opcję terapeutyczną dla dorosłych i dzieci powyżej 2. roku życia.
Lewodropropizyna wykazuje unikalny mechanizm działania przeciwkaszlowego o charakterze obwodowym, polegający na hamowaniu aktywności włókien C nerwu błędnego zlokalizowanych w drzewie tchawiczo-oskrzelowym. Badania wykazały, że lewodropropizyna hamuje uwalnianie neuropeptydów z włókien C, co prowadzi do zmniejszenia aktywności tych włókien i w efekcie do osłabienia odruchu kaszlowego.
Substancja hamuje skurcz oskrzeli wywołany histaminą, serotoniną i bradykininą, nie wykazuje jednak działania w przypadku skurczu oskrzeli indukowanego acetylocholiną. Ta selektywność działania oznacza, że lewodropropizyna nie zaburza naturalnych mechanizmów regulacyjnych oskrzeli, co jest istotną zaletą w porównaniu do innych leków przeciwkaszlowych.
W przeciwieństwie do pochodnych opioidowych nie powoduje depresji oddechowej, istotnych objawów sercowo-naczyniowych ani zaparć, nie zaburza oczyszczania śluzowo-rzęskowego. To sprawia, że lewodropropizyna może być bezpiecznie stosowana przez osoby z chorobami układu oddechowego, w tym astmatyków.
Początkowo jako lek przeciwkaszlowy stosowana była mieszanina racemiczna dropropizyny. Pod koniec lat 80-tych rozdzielono racemat na dwa enancjomery i badano ich właściwości. W badaniach wykazano, że lewoskrętny enancjomer – lewodropropizyna wykazuje podobne działanie przeciwkaszlowe co racemat, przy lepszej tolerancji leku i korzystniejszym profilu bezpieczeństwa.
Lewodropropizynę wprowadzono do lecznictwa na początku lat 90. XX wieku. Aktualnie można w Polsce nabyć leki z tą cząsteczką bez recepty i można je stosować, zarówno u dorosłych jak i u dzieci, które ukończyły drugi rok życia.
Po podaniu doustnym lewodropropizyna szybko się wchłania. Dostępność biologiczna wynosi około 75%. Lewodropropizyna wiąże się z białkami osocza w niewielkim stopniu (11-14%) i jest szybko dystrybuowana w organizmie.
Po podaniu doustnym lek zaczyna działać w ciągu godziny, co czyni go skutecznym narzędziem w szybkim łagodzeniu objawów kaszlu.
Czas półtrwania wynosi 1-2 godziny. Lek jest wydalany głównie z moczem w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów (skoniugowanej lewodropropizyny i wolnej lub skoniugowanej p-hydroksylewodropropizyny).
Lewodropropizyna metabolizowana jest do: lewodropropizyny skoniugowanej oraz wolnej i skoniugowanej p–hydroksylewodropropizyny. Lewodropropizyna jest wydalana głównie z moczem — w ciągu 2 dni zostaje wydalone około 35% podanej dawki leku.
Nie ulega kumulacji, co oznacza, że nie ma ryzyka nagromadzenia substancji w organizmie przy regularnym stosowaniu.
Preparat jest wskazany w leczeniu objawowym nieproduktywnego kaszlu. Lewodropropizyna jest skuteczna w hamowaniu kaszlu o różnej etiologii (w tym kaszel w przebiegu raka płuca, związany z zakażeniami górnych i dolnych dróg oddechowych, krztusiec).
Została ona również uwzględniona w wytycznych postępowania w kaszlu u osób dorosłych dla lekarzy rodzinnych z 2018 roku, jako lek z wyboru do łagodzenia kaszlu suchego w przebiegu zakażenia dolnych dróg oddechowych oraz jako lek dodatkowy, stosowany w łagodzeniu kaszlu w przebiegu raka płuc.
60 mg do 3 razy na dobę w odstępach co najmniej 6 godzin. Standardowa dawka dobowa dla dorosłych wynosi 180 mg.
Dzieci o masie ciała 10–20 kg: 18 mg 3 razy na dobę, dzieci o masie ciała 20–30 kg: 30 mg 3 razy na dobę.
| Masa ciała dziecka | Dawka pojedyncza | Częstotliwość | Dawka dobowa |
|---|---|---|---|
| 10-20 kg | 18 mg (3 ml syropu) | 3 razy dziennie | 54 mg |
| 20-30 kg | 30 mg (5 ml syropu) | 3 razy dziennie | 90 mg |
| Powyżej 30 kg | 60 mg (1 tabletka) | 3 razy dziennie | 180 mg |
Substancji nie należy stosować dłużej niż 7 dni bez konsultacji z lekarzem. Jeżeli kaszel nie ustępuje po 7 dniach stosowania preparatu, należy skonsultować się z lekarzem.
Lewodropropizyna jest przeciwwskazana w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą oraz u osób z obfitą wydzieliną oskrzelową i zaburzeniami czynności rzęsek nabłonka oskrzelowego.
Lewodropropizyna przenika do mleka matki. Ze względu na brak wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania substancji w okresie laktacji, lek przeciwwskazany jest u kobiet karmiących piersią.
Należy zachować ostrożność stosując lewodropropizynę u pacjentów chorujących na ciężką niewydolność nerek oraz przyjmujących leki uspokajające. Lek może powodować senność; zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.
Pacjenci w podeszłym wieku powinni stosować lewodropropizynę z ostrożnością, a także osoby z ciężką niewydolnością nerek.
Działania niepożądane występują bardzo rzadko, zazwyczaj mają łagodne nasilenie i ustępują po zakończeniu leczenia. Przez ten czas określono, że substancja ta jest bezpieczna i bardzo rzadko powoduje działania uboczne.
Skóra i tkanka podskórna:
Układ pokarmowy:
Układ nerwowy:
Układ sercowo-naczyniowy:
Opisano pojedynczy przypadek epidermolizy ze skutkiem śmiertelnym, ponadto bóle żołądka, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki, reakcje alergiczne, ogólne złe samopoczucie.
Nie nasila działania leków wpływających na OUN (np. pochodne benzodiazepiny, alkohol, fenytoina, imipramina). Nie ma wpływu na aktywność doustnych leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryna) ani na hipoglikemizujące działanie insuliny.
Lewodropropizyna nie nasila działania substancji wpływających na ośrodkowy układ nerwowy, takich jak benzodiazepiny czy alkohol. Nie stwierdzono również interakcji z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi oraz lekami stosowanymi w przypadku chorób oskrzeli i płuc.
U osób szczególnie wrażliwych należy zachować ostrożność w przypadku równoległego stosowania leków uspokajających.
Po podaniu pojedynczej dawki do 240 mg lub po podawaniu leku w dawce 120 mg 3 razy na dobę przez 8 dni nie obserwowano działań niepożądanych. Przedawkowanie lewodropropizyny może powodować ból brzucha i wymioty.
U dziecka w wieku 3 lat, które przyjęło lek w dawce dobowej 360 mg wystąpił ból brzucha o umiarkowanym nasileniu i wymioty; objawy ustąpiły bez dalszych konsekwencji.
W odróżnieniu od kodeiny nie powoduje zaparć, nie uzależnia, a efekt jej działania jest bardziej przewidywalny, ponieważ działanie kodeiny cechuje zmienność osobnicza, wynikająca z różnic w jej metabolizmie.
W porównaniu z dekstrometorfanem, lewodropropizyna wykazuje szybszy początek działania, ze względu na trudną do przeniknięcia przez cząsteczkę dekstrometorfanu barierę krew-mózg.
Według badań, leki te mają zbliżoną do siebie skuteczność, jednak lewodropropizyna charakteryzuje się mniejszymi działaniami niepożądanymi. Zaletą butamiratu jest fakt, że może być stosowany u dzieci już od 2. miesiąca życia, podczas gdy lewodropropizyna dopiero od 2. roku życia.
Meta-analiza 7 badań klinicznych lewodropropizyny w porównaniu z kontrolą, obejmująca łącznie 1,178 pacjentów, wykazała statystycznie istotną różnicę w ogólnej skuteczności przeciwkaszlowej na korzyść lewodropropizyny.
Analiza wykazała, że lewodropropizyna jest skutecznym lekiem przeciwkaszlowym u dzieci i dorosłych, z statystycznie istotnie lepszymi wynikami skuteczności w porównaniu z centralnymi lekami przeciwkaszlowymi (kodeina, kloperastyna, dekstrometorfan) pod względem redukcji intensywności i częstotliwości kaszlu oraz nocnych wybudzeń.
W podwójnie ślepym, randomizowanym badaniu klinicznym dotyczącym leczenia nieproduktywnego kaszlu u 140 dorosłych z pierwotnym rakiem płuca lub przerzutami do płuc, porównano skuteczność 7-dniowego leczenia lewodropropizyną z dihydrokodeiną. Procent pacjentów doświadczających senności w grupie otrzymującej lewodropropizynę (8%) był znacznie niższy w porównaniu z grupą dihydrokodeiny (22%).
Preparaty lewodropropizyny dopuszczone do obrotu w Polsce: Adrimax, Contril, Levodrill, Levofree, Levopront, Levosol, Pulmopect, Solvetusan, Unituss Junior.
Lewodropropizyna jest wymieniona w Rekomendacjach Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej jako preferowany lek w leczeniu suchego kaszlu u dzieci. Nie stosować u dzieci do ukończenia 2. roku życia.
Nie wykazano różnic w farmakokinetyce u dzieci i osób w podeszłym wieku, jednak zaleca się ostrożność ze względu na możliwe współistniejące choroby.
Należy zachować ostrożność stosując lewodropropizynę u pacjentów chorujących na ciężką niewydolność nerek ze względu na głównie nerkową drogę eliminacji leku.
Nie, lewodropropizyna nie powoduje uzależnienia. W przeciwieństwie do opioidowych leków przeciwkaszlowych, takich jak kodeina, lewodropropizyna działa obwodowo i nie wpływa na ośrodki nagrody w mózgu odpowiedzialne za powstawanie uzależnienia.
Lewodropropizynę można stosować u dzieci od ukończenia 2. roku życia. U młodszych dzieci brak jest badań potwierdzających bezpieczeństwo stosowania.
Nie, lewodropropizyna jest przeciwwskazana w okresie ciąży ze względu na brak wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania u kobiet w ciąży. Substancja przenika przez barierę łożyskową.
Bez konsultacji z lekarzem nie należy stosować lewodropropizyny dłużej niż 7 dni. Jeśli kaszel utrzymuje się po tym okresie, konieczna jest konsultacja lekarska w celu ustalenia przyczyny kaszlu.
Lewodropropizyna charakteryzuje się niskim potencjałem interakcji z innymi lekami. Nie nasila działania leków wpływających na ośrodkowy układ nerwowy i nie współdziała z lekami przeciwzakrzepowymi czy przeciwcukrzycowymi. Ostrożność zaleca się jedynie przy równoczesnym stosowaniu z lekami uspokajającymi.
Lewodropropizyna może w rzadkich przypadkach powodować senność, dlatego zaleca się ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie na początku terapii.
Lewodropropizyna jest wskazana wyłącznie do leczenia kaszlu suchego, nieproduktywnego. Nie należy jej stosować przy kaszlu z obfitą wydzieliną oskrzelową, gdyż może to utrudnić odkrztuszanie i oczyszczanie dróg oddechowych.
Lewodropropizyna zaczyna działać w ciągu godziny od przyjęcia doustnego. Maksimalne stężenie we krwi osiąga po 1-2 godzinach.
Nie zaleca się równoczesnego stosowania leków przeciwkaszlowych z mukolitycznymi. W przypadku potrzeby można stosować je oddzielnie – np. mukolityk w ciągu dnia, a lek przeciwkaszlowy na noc.
W przypadku przedawkowania mogą wystąpić bóle brzucha i wymioty. Należy wdrożyć leczenie objawowe, a w razie potrzeby zastosować płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego. W przypadku ciężkich objawów należy skontaktować się z lekarzem lub pogotowiem ratunkowym.
