Alleoptical to lek w postaci kropli do oczu, który zawiera substancję czynną – sodu kromoglikanu o stężeniu 20 mg/ml. Jest to lek przeciwalergiczny, stosowany w łagodzeniu objawów oraz leczeniu alergii ocznych u dzieci i dorosłych. Pomaga zarówno na całoroczne alergiczne zapalenie spojówek, jak i na sezonowe, wywołane przez różne rodzaje pyłków. Lek jest dostępny bez recepty.
Allergo-Comod to lek w postaci kropli do oczu, który zawiera substancję czynną kromoglikan sodowy. Jest stosowany w ostrym i przewlekłym alergicznym zapaleniu spojówek, na przykład zapalenie spojówek spowodowane katarem siennym, wiosenne alergiczne zapalenie rogówki i spojówek. Lek jest dostępny bez recepty.
Allergocrom to lek dostępny bez recepty, który jest stosowany miejscowo do oka. Substancją czynną preparatu jest kromoglikan sodowy, substancja o działaniu przeciwalergicznym. Kromoglikan sodowy, poprzez stabilizację błon komórek tucznych, hamuje powstawanie odczynów alergicznych w odpowiedzi na alergeny. Preparat jest wskazany w ostrym i przewlekłym alergicznym zapaleniu spojówek.
CromoHEXAL to lek przeciwalergiczny dostępny w postaci kropli do oczu. Zawiera substancję czynną – kromoglikan sodu, który hamuje degranulację komórek tucznych (mastocytów) i uwalnianie mediatorów reakcji zapalnych po ekspozycji na antygen. Lek jest szczególnie zalecany przy alergicznym, ostrym i przewlekłym zapaleniu spojówek oraz przy katarze siennym. Jest dostępny bez recepty.
Cusicrom 4% to lek w postaci kropli do oczu, który jest stosowany w leczeniu alergicznych zapaleń spojówek. Składnik aktywny to kromoglikan disodowy. Lek jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania obejmują alergiczne, ostre i przewlekłe zapalenie spojówek, wiosenne zapalenie rogówki i spojówek, niespecyficzne zapalenie spojówek oraz uczulenie wywołane przez soczewki kontaktowe.
Lek Lecrolyn jest lekiem przeciwalergicznym dostępnym w postaci kropli do oczu. Jest stosowany profilaktycznie przy chorobach oczu mających podłoże alergiczne, takich jak alergiczne zapalenie spojówek czy alergiczne zapalenie rogówki. Mechanizm działania tego leku polega na zapobieganiu degranulacji mastocytów, co prowadzi do zahamowania uwalniania histaminy i innych substancji wywołujących stan zapalny. Lek jest dostępny bez recepty.
Polcrom to lek w postaci aerozolu do nosa, który zawiera kromoglikan sodu. Wykazuje właściwości przeciwalergiczne, blokując uwalnianie histaminy oraz innych mediatorów komórkowych, które odpowiadają za objawy reakcji uczuleniowej. Dzięki temu zatrzymana zostaje reakcja uczuleniowa i związane z nią dolegliwości. Polcrom jest dostępny bez recepty i jest wskazany do zapobiegawczego leczenia sezonowego i całorocznego alergicznego nieżytu nosa.
Polcrom 2% to lek przeciwalergiczny dostępny bez recepty. Zawiera substancję czynną – kromoglikan sodowy. Stosowany jest w celu zapobiegania sezonowemu i całorocznemu alergicznemu nieżytowi nosa. Dawkowanie dla dorosłych i dzieci powyżej 3 lat to jedna dawka (2,8 mg) do każdego otworu nosowego 4-6 razy dziennie. Lek nie powinien być stosowany w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu.
Vividrin to lek w postaci kropli do oczu, który zawiera substancję czynną – kromoglikan sodowy. Substancja ta ma działanie przeciwalergiczne. Lek jest stosowany do zmniejszania objawów ostrego i przewlekłego alergicznego zapalenia spojówek, takich jak obrzęk i świąd błon śluzowych. Vividrin jest dostępny bez recepty.
Kromoglikan sodu – lek o działaniu przeciwalergicznym. Mechanizm działania kromoglikanu sodu polega na hamowaniu uwalniania mediatorów reakcji zapalnych po kontakcie z antygenem. Wskazaniem do stosowania leku jest zapobieganie ostremu i przewlekłemu alergicznemu zapaleniu spojówek, tzw. “wiosennemu” alergicznemu zapaleniu spojówek z towarzyszącym katarem siennym oraz leczenie sezonowego lub całorocznego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa.
Kromoglikan sodu dostępny jest w postaci kropli do oczu i aerozolu do nosa. Terapia lekiem powinna trwać przez cały okres ekspozycji pacjenta na alergen, nawet po ustąpieniu objawów.
Możliwe działania niepożądane (najczęstsze): są różne w zależności od drogi podania. Podanie leku do oka może powodować pieczenie oczu, obrzęk spojówek, przekrwienie spojówek, uczucie obecności ciała obcego w oku. Po podaniu do nosa może wystąpić ból głowy, podrażnienie błony śluzowej nosa, krwawienie z nosa, kichanie, reakcje nadwrażliwości (świąd, duszność, obrzęk naczynioruchowy).
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Kromoglikan sodu, znany również jako disodowy cromoglicylan, jest przełomowym lekiem w dziedzinie alergologii i pulmonologii, który od ponad pół wieku znajduje zastosowanie w leczeniu astmy oskrzelowej i schorzeń alergicznych. Ta unikalna substancja czynna, pierwotnie pozyskana z naturalnego ekstraktu ziela Ammi visnaga (ammowca większego), reprezentuje klasę leków nazywanych stabilizatorami komórek tucznych. Kromoglikan sodu wyróżnia się wśród współczesnych terapii swoim nietypowym mechanizmem działania – zamiast blokować receptory histaminowe czy działać przeciwzapalnie jak kortykosteroidy, zapobiega uwolnieniu mediatorów zapalnych bezpośrednio z komórek tucznych. To właśnie ta właściwość czyni go szczególnie cennym w profilaktyce stanów alergicznych i astmy oskrzelowej, choć jego skuteczność w ostrych napadach astmy pozostaje ograniczona. Substancja ta znalazła swoje miejsce w medycynie jako bezpieczna alternatywa dla kortykosteroidów, szczególnie w pediatrii, gdzie jej doskonały profil bezpieczeństwa czyni ją preferowanym wyborem w długoterminowym leczeniu.
Historia kromoglikanu sodu sięga lat 60. XX wieku i jest ściśle związana z legendarnymi już badaniami farmakologicznymi prowadzonymi przez firmę Fisons Plc. Przełomowe odkrycie tej substancji zawdzięczamy badaniom nad właściwościami przeciwskurczowymi egipskiego ziela leczniczego Ammi visnaga, z którego pozyskiwano naturalną substancję o nazwie khellin. Kluczową rolę w rozwoju tego leku odegrał Roger Altounyan, farmakolog z firmy Fisons, który sam cierpiał na astmę i przeprowadził znaczną część badań na sobie.
Wprowadzenie kromoglikanu sodu do praktyki klinicznej nastąpiło w 1969 roku w Wielkiej Brytanii, gdzie został po raz pierwszy zastosowany jako lek wziewny do leczenia astmy u dzieci i dorosłych. W tym samym okresie na sympozjum Royal Society of Medicine zademonstrowano skuteczność substancji w zapobieganiu astmie wysiłkowej oraz w leczeniu alergicznego nieżytu nosa.
Rozwój zastosowań klinicznych kromoglikanu sodu był stopniowy i obejmował różne formy podania. We wczesnych latach 70. opublikowano pierwsze doniesienia na temat zastosowania roztworu kromoglikanu w chorobach oczu, co doprowadziło do odkrycia jego istotnych korzyści w leczeniu zapalenia rogówki i spojówek alergicznego.
Kromoglikan sodu należy do grupy związków chemicznych nazywanych chromonami i charakteryzuje się unikalnym mechanizmem działania, który do dzisiaj nie został w pełni wyjaśniony przez naukowców. Tradycyjnie opisywany jako stabilizator komórek tucznych, kromoglikan sodu zapobiega uwalnianiu mediatorów zapalnych, takich jak histamina i leukotrieny, które są odpowiedzialne za objawy alergiczne i skurcz oskrzeli.
Głównym mechanizmem działania jest blokowanie degranulacji komórek tucznych poprzez ich stabilizację, co zapobiega uwalnianiu histaminy i powiązanych mediatorów. Jeden z przypuszczalnych mechanizmów farmakodynamicznych obejmuje blokowanie kanałów wapniowych regulowanych przez IgE. Bez wapnia wewnątrzkomórkowego pęcherzyki histaminowe nie mogą połączyć się z błoną komórkową i ulec degranulacji.
Kromoglikan hamuje degranulację komórek tucznych, zapobiegając tym samym uwalnianiu histaminy i substancji o powolnym działaniu anafilaktycznym (SRS-A), które są mediatorami reakcji alergicznych typu I. Może również redukować uwalnianie prozapalnych leukotrienów i prawdopodobnie działa poprzez hamowanie napływu wapnia.
Interesujące jest to, że mechanizm działania kromoglikanu w astmie nie jest w pełni zrozumiany, ponieważ chociaż stabilizuje komórki tuczne, prawdopodobnie nie to jest przyczyną jego działania przeciwastmatycznego. Firmy farmaceutyczne opracowały 20 powiązanych związków, które są równie lub bardziej skuteczne w stabilizowaniu komórek tucznych, a żaden z nich nie wykazał działania przeciwastmatycznego.
Kromoglikan sodu charakteryzuje się bardzo słabą absorpcją po podaniu doustnym, z biodostępnością wynoszącą jedynie 0,5% do 2%. Okres półtrwania substancji w organizmie wynosi 80-90 minut. Lek ma opóźniony początek działania, który może wynosić od 2 do 6 tygodni po rozpoczęciu terapii.
Wpływ kromoglikanu sodu na komórki tuczne utrzymuje się przez około 6 godzin po podaniu. Podobnie, mniej niż 0,07% podanego kromoglikanu sodu jest wchłanianych z roztworu okulistycznego lub kropli. Kromoglikan sodu jest głównie wydalany (98%) z kałem w niezmienionej postaci, a pozostała część jest wydalana z moczem.
Zarówno kromoglikan sodu, jak i nedokromil sodu są związkami silnie zjonizowanymi i słabo wchłanianymi przez błony biologiczne. Dlatego po inhalacji w postaci proszku lub z inhalatora dozującego są w dużej mierze zatrzymywane w miejscu działania na błonie śluzowej oskrzeli. Połknięty lek jest wydalany z kałem.
Kromoglikan sodu nie ma bezpośredniego działania rozszerzającego oskrzela i nie jest skuteczny w leczeniu ostrych napadów astmy. Jest to lek profilaktyczny zatwierdzony przez FDA do zapobiegania łagodnej do umiarkowanej astmy oskrzelowej u dzieci i dorosłych.
Kromoglikan jest uważany za przełomowy lek w leczeniu astmy, ponieważ u wielu pacjentów pozwala na uniezależnienie się od steroidów. Jest jednak głównie skuteczny jako profilaktyka astmy alergicznej i wysiłkowej, a nie jako leczenie ostrych napadów astmy.
Badania kliniczne nad skutecznością kromoglikanu w astmie dziecięcej dostarczają mieszanych wyników. Pierwsza ocena Cochrane stwierdziła, że „dowody na skuteczność kromoglikanu sodu (DSCG) w porównaniu z placebo nie są udowodnione”. W najnowszej ocenie wniosek brzmi „nie ma wystarczających dowodów, aby mieć pewność co do skuteczności (DSCG) w porównaniu z placebo”.
Chociaż nie było statystycznie istotnej różnicy między DSCG a placebo w pierwotnym punkcie końcowym (dni bez objawów), siedem wtórnych zmiennych wynikowych, dla których dane były dostępne w czterech lub więcej badaniach, było według autorów na korzyść DSCG, a sześć było statystycznie istotnych.
Kromoglikan sodu doustny jest jedynym lekiem licencjonowanym do leczenia mastocytozy, rzadkiej choroby charakteryzującej się patologicznym wzrostem liczby komórek tucznych w jednym lub więcej układzie narządów.
Wieloośrodkowe, podwójnie ślepe, kontrolowane placebo badanie skuteczności doustnego kromoglikanu sodu (200 mg doustnie cztery razy dziennie) przeprowadzono u 11 pacjentów z mastocytozą systemową. Skuteczność mierzona była ogólną oceną ciężkości choroby przez lekarza oraz średnimi dziennymi wynikami objawów pacjenta.
Średnia ocena lekarza dotycząca ciężkości choroby i wyniki objawów pacjentów w grupie leczonej placebo wzrosły znacząco podczas fazy randomizacji w stosunku do pacjentów w grupie leczonej kromoglikanem sodu, co odzwierciedla pogorszenie objawów po odstawieniu leku (p < 0,05 i < 0,028).
Kromoglikan sodu w postaci roztworu okulistycznego jest stosowany do objawowego leczenia niektórych alergicznych schorzeń oczu, takich jak alergiczne zapalenie spojówek, zapalenie rogówki i zapalenie rogówki i spojówek.
W postaci sprayu donosowego kromoglikan zapobiega objawom kataru siennego i innych alergii nosowych, w tym katarowi i świądowi nosa, kichaniu oraz alergicznemu zatykaniu nosa.
Kromoglikan sodu jest dostępny w Polsce w kilku postaciach farmaceutycznych:
Dla mastocytozy systemowej roztwór doustny należy podawać na 30 minut przed posiłkami i na noc:
Dla profilaktyki astmy:
Kromoglikan sodu może być stosowany pozarejestracyjnie w następujących wskazaniach:
Częstość występowania działań niepożądanych u pacjentów stosujących kromoglikan sodu pozostaje niejasna. Działania niepożądane różnią się również w zależności od drogi podania.
Roztwór okulistyczny: Roztwór okulistyczny jest związany z przemijającym pieczeniem oczu po podaniu, może również wystąpić suchość oczu, opuchlizna, podrażnienie, świąd, wysypka i jęczmień.
Spray donosowy: Działania niepożądane zgłaszane w przypadku sprayu donosowego z kromoglikanem sodu to: zatkanie nosa, kichanie, świąd nosa, krwawienia z nosa, zapalenie spojówek alergiczne i bóle głowy.
Roztwór do inhalacji: Działania niepożądane zgłaszane w przypadku roztworu do inhalacji to: podrażnienie gardła i chrypka, zapalenie przełyku, obrzęk krtani i gardła, senność, zawroty głowy, podrażnienie oskrzeli, nacieki płucne i kaszel.
Większość działań niepożądanych zgłaszanych u pacjentów z mastocytozą była przemijająca i mogła być objawami samej choroby. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów z mastocytozą, którzy otrzymywali doustny roztwór kromoglikanu sodu w badaniach klinicznych, były: ból głowy, biegunka, świąd, nudności, mialgia, ból brzucha, wysypka i drażliwość.
Dodatkowo działania niepożądane związane z roztworem doustnym obejmują: wymioty, zaparcia, rumień, nadwrażliwość na światło, pokrzywkę i obrzęk naczynioruchowy.
Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania kromoglikanu sodu jest nadwrażliwość na preparaty cromoglykanu lub składniki formulacji.
Klinicyści powinni rozważyć następujące środki ostrożności w leczeniu kromoglikanem sodu:
Kromoglikan sodu należy do kategorii B w ciąży, chociaż ryzyko nie zostało całkowicie wykluczone. Zgodnie z wytycznymi Global Initiative for Asthma 2023, dostępne są inne terapie o lepszej skuteczności i powinny być zalecane jako leczenie astmy u kobiet w ciąży.
Ilość kromoglikanu sodu wydzielana do mleka matki jest nieznana.
Zgodnie z dostępnymi danymi klinicznymi, dawka nie powinna przekraczać 20 mg/kg/dzień u niemowląt do 6. miesiąca życia. Należy przeprowadzić analizę ryzyka i korzyści przed zastosowaniem tego produktu u pacjentów pediatrycznych poniżej 2. roku życia.
Bezpieczeństwo i skuteczność kromoglikanu sodu nie zostały systematycznie zbadane u osób starszych. Ze względu na większe prawdopodobieństwo zmniejszonej funkcji wątrobowej, nerkowej lub sercowej u tej populacji pacjentów, leczenie kromoglikanem sodu należy zwykle rozpoczynać od najniższego zakresu dawkowania.
W leczeniu astmy oskrzelowej kromoglikan sodu jest częścią szerszego spektrum leków przeciwastmatycznych dostępnych w Polsce:
Leki kontrolujące (profilaktyczne):
Leki ratunkowe (doraźne):
W leczeniu mastocytozy systemowej stosuje się następujące grupy leków:
Leki blokujące mediatory:
Leki wspomagające:
W leczeniu alergicznego nieżytu nosa kromoglikan sodu stanowi jedną z opcji terapeutycznych:
Leki miejscowe:
Leki systemowe:
Chromony (kromoglikan sodu i nedokromil sodu) są stosowane jako wziewne leczenie profilaktyczne łagodnej astmy przewlekłej, szczególnie u dzieci. Są dostępne od ponad 30 lat i mają doskonały profil bezpieczeństwa, ale gorszą skuteczność niż wziewne kortykosteroidy.
Kromoglikan był niesteroidowym lekiem z wyboru w leczeniu astmy, w dużej mierze został zastąpiony przez antagonistów receptorów leukotrienowych ze względu na ich bezpieczeństwo i wygodę. Kromoglikan wymaga podawania cztery razy dziennie i nie zapewnia dodatkowych korzyści w połączeniu z wziewnymi kortykosteroidami.
Tradycyjne stabilizatory komórek tucznych nie mają właściwości rozszerzających oskrzela i dlatego nie są przydatne w ostrych napadach astmy. Aerozolowe kortykosteroidy zapewniają lepszą kontrolę astmy w porównaniu z aerozolowymi chromonami.
Poprawę objawową należy oceniać za pomocą testów czynności płuc u osób z rozpoznaną astmą oskrzelową. Objawy mogą nawrócić podczas zmniejszania dawki lub odstawiania kromoglikanu sodu. Ponieważ jest to lek profilaktyczny, kromoglikan sodu może potrzebować do 4 tygodni, aby pacjent doświadczył maksymalnych korzyści.
Lekarz powinien ściśle monitorować czynność nerek i wątroby u pacjentów z niewydolnością wątrobową lub nerkową i rozpocząć leczenie od zmniejszonej dawki przy rozważaniu leczenia kromoglikanem sodu. Działanie leku może się nasilić u pacjentów z tymi schorzeniami, zwiększając tym samym prawdopodobieństwo działań niepożądanych.
Regularne badania okulistyczne są niezbędne podczas stosowania okulistycznego roztworu kromoglikanu sodu.
Mimo że kromoglikan sodu ma ponad 50-letnią historię stosowania klinicznego, nadal prowadzone są badania mające na celu lepsze zrozumienie jego mechanizmu działania i potencjalnych nowych zastosowań. Współczesne badania koncentrują się na identyfikacji nowych celów terapeutycznych dla tej substancji.
Jednym z obiecujących kierunków badań jest zastosowanie kromoglikanu sodu w leczeniu lipoatrofii indukowanej insuliną oraz choroby Alzheimera w połączeniu z ibuprofenem. Badacze odkryli również, że kromoglikan może działać jako agonista receptora GPR35, który jest wyrażany w ludzkich komórkach tucznych, bazofilach i eozynofilach.
Rozwój technologii farmaceutycznych otwiera nowe możliwości poprawy właściwości farmakologicznych kromoglikanu sodu. Ostatnie badania wykazały, że kromoglikan może tworzyć niozomy, co daje temu lekowi wyższy profil przenikania przezskórnego i możliwość pasywnego podawania przezskórnego. Ponadto zaprojektowano serię kompleksów metalowych pochodzących z kromoglikanu, w tym kromoglikan-Zn, -Mg i -Ca. Te nowe kompleksy metalowe mogą przedłużyć czas działania i zmniejszyć reakcje niepożądane.
Kromoglikan sodu, mimo że został w dużej mierze zastąpiony przez nowsze terapie w leczeniu astmy, nadal zachowuje swoje miejsce w arsenale terapeutycznym współczesnej medycyny. Jego unikalny profil bezpieczeństwa czyni go szczególnie cennym w pediatrii oraz u pacjentów z przeciwwskazaniami do stosowania kortykosteroidów.
W leczeniu mastocytozy kromoglikan sodu pozostaje jedynym lekiem licencjonowanym specjalnie do tego wskazania, co podkreśla jego niezmienną wartość kliniczną. Mimo ograniczonych opcji terapeutycznych w tej rzadkiej chorobie, kromoglikan zapewnia znaczącą poprawę jakości życia pacjentów, szczególnie w kontroli objawów żołądkowo-jelitowych.
Przyszłość kromoglikanu sodu w medycynie może być związana z rozwojem nowych formulacji i metod podania, które mogłyby poprawić jego biodostępność i wygodę stosowania. Badania nad nowymi zastosowaniami terapeutycznymi, w tym w neurologii i endokrynologii, mogą otworzyć nowe perspektywy dla tego sprawdzonego leku.
Podsumowując, kromoglikan sodu pozostaje istotnym elementem współczesnej farmakoterapii, szczególnie w kontekście medycyny spersonalizowanej, gdzie jego doskonały profil bezpieczeństwa może przeważyć nad ograniczeniami skuteczności w wybranych populacjach pacjentów. Jego miejsce w terapii jest dobrze ugruntowane w leczeniu mastocytozy oraz jako bezpieczna alternatywa w pediatrycznej pneumonologii i alergologii.
Kromoglikan sodu jest lekiem o opóźnionym początku działania. Pełny efekt terapeutyczny może być widoczny dopiero po 2-6 tygodniach regularnego stosowania. W niektórych przypadkach pacjent może potrzebować do 4 tygodni, aby doświadczyć maksymalnych korzyści z leczenia. Z tego powodu bardzo ważne jest regularne przyjmowanie leku zgodnie z zaleceniami lekarza, nawet jeśli początkowo nie odczuwa się poprawy.
Nie, kromoglikan sodu nie ma bezpośredniego działania rozszerzającego oskrzela i nie jest skuteczny w leczeniu ostrych napadów astmy. Jest to lek stricte profilaktyczny, który zapobiega wystąpieniu objawów, ale nie leczy już istniejących objawów ostrego napadu. W przypadku ostrego napadu astmy należy zastosować leki ratunkowe, takie jak krótkodziałające beta-2-mimetyki (np. salbutamol).
Tak, kromoglikan sodu charakteryzuje się doskonałym profilem bezpieczeństwa i jest szczególnie przydatny w formulacjach pediatrycznych. Ma ponad 30-letnią historię bezpiecznego stosowania u dzieci. Jednak u niemowląt do 6. miesiąca życia dawka nie powinna przekraczać 20 mg/kg/dzień, a u dzieci poniżej 2. roku życia należy przeprowadzić analizę ryzyka i korzyści przed zastosowaniem.
W Polsce kromoglikan sodu jest dostępny w następujących postaciach:
Kromoglikan sodu należy do kategorii B w ciąży, co oznacza, że badania na zwierzętach nie wykazały ryzyka dla płodu, ale brak jest odpowiednich badań u kobiet w ciąży. Zgodnie z wytycznymi Global Initiative for Asthma 2023, dostępne są inne terapie o lepszej skuteczności i powinny być preferowane w leczeniu astmy u kobiet w ciąży. Decyzja o stosowaniu powinna być zawsze podjęta przez lekarza po ocenie ryzyka i korzyści.
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów przyjmujących kromoglikan doustnie są: ból głowy, biegunka, świąd, nudności, bóle mięśniowe, ból brzucha, wysypka i drażliwość. W przypadku postaci wziewnych może wystąpić podrażnienie gardła, chrypka i kaszel. Większość działań niepożądanych jest łagodna i przemijająca.
Kromoglikan sodu nie zapewnia dodatkowych korzyści w połączeniu z wziewnymi kortykosteroidami, dlatego zazwyczaj nie są one stosowane razem. Może być jednak bezpiecznie łączony z innymi lekami przeciwastmatycznymi, takimi jak krótkodziałające beta-2-mimetyki (leki ratunkowe) czy antagoniści receptorów leukotrienowych. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem przed dodaniem lub zmianą jakichkolwiek leków w terapii astmy.
Nie, kromoglikan sodu nie powoduje uzależnienia fizycznego ani psychicznego. Jest to lek, który można bezpiecznie odstawić po konsultacji z lekarzem. Należy jednak pamiętać, że jest to lek profilaktyczny, więc nagłe przerwanie stosowania może prowadzić do powrotu objawów choroby podstawowej, szczególnie u pacjentów z astmą czy mastocytozą.
Roztwór doustny kromoglikanu sodu należy przygotować zgodnie z następującymi wskazaniami:
Jeśli zapomnisz przyjąć dawkę kromoglikanu sodu, przyjmij ją jak najszybciej, gdy sobie przypomnisz. Jeśli jednak zbliża się czas na następną dawkę, pomiń pominiętą dawkę i wróć do regularnego harmonogramu dawkowania. Nigdy nie podwajaj dawki, aby nadrobić pominiętą. W przypadku mastocytozy regularne przyjmowanie leku jest szczególnie ważne dla utrzymania kontroli objawów.
Status refundacji kromoglikanu sodu w Polsce może się zmieniać i zależy od konkretnego preparatu i wskazania. Dla uzyskania aktualnych informacji o refundacji należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub farmaceutą, którzy mogą sprawdzić aktualne warunki refundacji w ramach NFZ.
