Iruxol Mono to maść zawierająca enzym proteolityczny, klostridiopeptydazę, który pochodzi z oczyszczonych kultur bakteryjnych (Clostridium histolyticum). Główne zastosowanie tej maści to enzymatyczne oczyszczenie ran, w tym owrzodzeń i oparzeń o ograniczonej powierzchni, z tkanki martwiczej. Klostridiopeptydaza, będąca składnikiem maści, ma działanie kolagenazy, co oznacza, że jest w stanie rozkładać naturalny kolagen. W wyniku tego procesu, maść wspomaga trawienie włókien kolagenu i innych białek, co prowadzi do oczyszczenia rany z tkanki martwiczej. Lek jest dostępny na receptę.
Kolagenaza N jest enzymem proteolitycznym, który ma zdolność do rozkładania naturalnego kolagenu. Jest pozyskiwany z izolowanych kultur Clostridium hystoliticum. Pod wpływem tego enzymu, kolagen rozpada się na peptydy, które ulegają dalszym przemianom, w których biorą udział proteazy i peptydaza kolagenowa.
Kolagenaza N przyspiesza oczyszczanie ran i wspomaga proces gojenia się ran. Jest stosowana w terapii trudno gojących się ran i owrzodzeń oraz w przygotowaniu do przeszczepów skóry. Kolagenazę N stosuje się miejscowo na skórę samodzielnie lub w politerapii z antybiotykiem. Aplikuje się 2 mm warstwę na odpowiednio uwodnioną ranę do dwóch razy na dobę. Nakłada się opatrunek. Istotne jest, aby brzegi rany i zdrową skórę zabezpieczyć przed działaniem substancji czynnej. Zwiększanie ilości kolagenazy N nie przekłada się na wzrost skuteczności.
Nie zaleca się wdrażania kuracji kolagenazą N przy nadwrażliwości oraz rozległych oparzeniach. Nie należy przedłużać terapii kolagenazą N, jeśli w ciągu 14 dni terapii nie został zaobserwowany progres. Podczas aplikacji należy chronić błony śluzowe i zdrową skórę.
Ze względu na ryzyko dezaktywacji kolagenazy N i zniesienia jej działania, nie zaleca się stosowania równolegle z środkami odkażającymi, detergentami zawierającymi metale ciężkie, mydłem oraz miejscowo stosowanymi antybiotykami (tyrotrycyna, gramicydyna, tetracyklina).
Kolagenaza N jest zaliczana do kategorii C klasyfikacji leków wg FDA. Badania na zwierzętach wykazały działania niepożądane na płód, lecz w populacji ludzkiej nie przeprowadzono badań analogicznych.
