Calcium Aflofarm to lek w postaci syropu o smaku truskawkowym, który zawiera dwie sole wapniowe: laktobionian wapnia i glukonolaktobionian wapnia. Jest przeznaczony dla dzieci od drugiego roku życia, młodzieży i dorosłych w celu uzupełniania niedoborów wapnia. Wapń jest niezbędnym składnikiem mineralnym, który pomaga utrzymać równowagę elektrolitową w organizmie i prawidłowe funkcjonowanie wielu mechanizmów regulacyjnych. Produkt jest dostępny bez recepty.
Calcium Hasco to lek zawierający organiczne sole wapnia, które są łatwo przyswajalne przez organizm. Wapń jest niezbędny w wielu procesach fizjologicznych, takich jak utrzymanie prawidłowego krzepnięcia krwi, kurczliwości mięśni, przewodnictwa nerwowego i czynności błon komórkowych. Lek jest stosowany w profilaktyce i uzupełnianiu niedoboru wapnia, zwłaszcza w stanach zwiększonego zapotrzebowania (np. w okresie ciąży lub laktacji, w leczeniu osteoporozy), a także wspomagająco w leczeniu objawów alergii. Calcium Hasco jest dostępny bez recepty.
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? to preparat zawierający organiczne sole wapnia (wapnia glukonolaktobionian bezwodny oraz wapnia laktobionian dwuwodny), które dostarczają 115,6 mg jonów wapniowych w 5 ml syropu. Wapń jest podstawowym składnikiem budulcowym organizmu i pełni istotne funkcje w wielu procesach fizjologicznych. Uczestniczy w utrzymaniu prawidłowego krzepnięcia krwi, wspiera kurczliwość mięśni oraz przewodnictwo nerwowe. Ma także wpływ na funkcjonowanie błon komórkowych. Preparat
Calcium Hasco syrop o smaku pomarańczowym to lek zawierający sole wapnia, który odgrywa kluczową rolę w budowie organizmu i procesach fizjologicznych, takich jak krzepnięcie krwi, kurczliwość mięśni i przewodnictwo nerwowe. Wapń zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych, działając przeciwwysiękowo i przeciwobrzękowo, i przenika przez łożysko oraz do mleka kobiecego. Wskazany do profilaktyki i leczenia niedoboru wapnia, osteoporozy oraz wspomagającego leczenia objawów alergii.
Calcium Hasco to lek zawierający sole wapnia. Wapń jest składnikiem budulcowym organizmu oraz
odgrywa ważną rolę w wielu procesach fizjologicznych (utrzymaniu prawidłowego krzepnięcia krwi,
kurczliwości mięśni, przewodnictwa nerwowego, czynności błon komórkowych). Syrop o smaku malinowym.
Calcium Hasco Allergy to lek w postaci syropu, który zawiera organiczne sole wapnia. Jest stosowany w profilaktyce i uzupełnianiu niedoboru wapnia w organizmie, na przykład w okresie ciąży lub karmienia piersią. Ponadto, jest pomocniczo stosowany w leczeniu objawów alergii. Lek jest dostępny bez recepty.
Sanosvit Calcium to lek w postaci syropu, który zawiera glukonolaktobionian wapnia i laktobionian wapnia. Wapń jest niezbędny dla utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej organizmu oraz dla prawidłowego funkcjonowania wielu mechanizmów regulacyjnych. Sanosvit Calcium jest stosowany w profilaktyce i uzupełnianiu niedoboru wapnia w organizmie, np. w okresie ciąży lub laktacji, w leczeniu osteoporozy, a także wspomagająco w leczeniu objawów alergii. Sanosvit Calcium jest dostępny bez recepty.
Glukonolaktobionian wapnia – to jedna z postaci wapnia. Wapń to podstawowy składnik mineralny występujący w organizmie. Wpływa na utrzymanie równowagi elektrolitowej organizmu, a także jest niezbędny do prawidłowego rozwoju, budowy kości oraz działania układu nerwowego, mięśniowego i serca. Ponadto bierze udział w procesie krzepnięcia krwi i funkcjonowaniu hormonów.
Głównym wskazaniem do stosowania tej postaci wapnia jest uzupełnianie jego niedoborów zwłaszcza w stanach zwiększonego zapotrzebowania, takich jak: ciąża, karmienie piersią, okresy intensywnego wzrostu u dzieci, złamanie kości i krzywica. Ponadto wapń stosuje się wspomagająco w leczeniu chorób alergicznych, infekcjach górnych dróg oddechowych i osteoporozie.
Glukonolaktobionian wapnia dostępny jest w postaci syropu o różnych, najczęściej owocowych smakach.
Możliwe działania niepożądane: występują rzadko, ponieważ lek jest zwykle dobrze tolerowany przez pacjentów. W przypadku zażycia dużych dawek mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe i hiperkalcemia.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Glukonolaktobionian wapnia stanowi jeden z najbardziej efektywnych związków stosowanych w uzupełnianiu niedoborów wapnia w organizmie. Jest to organiczny związek chemiczny powstały z połączenia kwasu glukonowego i laktobionowego z jonem wapnia, charakteryzujący się doskonałą rozpuszczalnością w wodzie i wysoką biodostępnością. Substancja ta odgrywa kluczową rolę w farmakoterapii stanów hipokalcemii oraz w profilaktyce zaburzeń metabolizmu wapniowo-fosforanowego. Dzięki swoim właściwościom farmakologicznym glukonolaktobionian wapnia znajduje szerokie zastosowanie zarówno w pediatrii, jak i u pacjentów dorosłych, szczególnie w okresach zwiększonego zapotrzebowania na wapń. Jego unikalny mechanizm działania oraz optymalna tolerancja sprawiają, że stanowi on złoty standard w suplementacji wapnia w postaci płynnej.
Glukonolaktobionian wapnia działa na poziomie komórkowym poprzez dostarczanie jonów wapnia niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Wapń pełni kluczową rolę w utrzymaniu prawidłowej czynności wielu mechanizmów regulacyjnych, wpływa na działanie licznych enzymów, jest przekaźnikiem informacji wewnątrzkomórkowej, a także niezbędnym elementem procesu krzepnięcia krwi. Wpływa na przewodnictwo nerwowe i kurczliwość mięśni poprzecznie prążkowanych.
Wapń to główny składnik kości, który pomaga w utrzymaniu prawidłowej gęstości kości. Wzrost uwalniania kalcytoniny nasila pobieranie wapnia z krwi w celu uzupełnienia jego poziomu w tkankach kostnych. Działanie to zapewnia ochronę przed utratą tkanki kostnej i zmniejsza ryzyko złamań kości.
Po podaniu doustnym glukonolaktobionian wapnia ulega absorpcji w górnym odcinku jelita cienkiego. Po podaniu p.o. ok. 30% wapnia wchłania się w jelicie cienkim; w dwunastnicy dominuje transport aktywny, zależny od 1,25-dihydroksylocholekalcyferolu, który pobudza syntezę białka wiążącego wapń. Proces ten jest regulowany przez złożony system hormonalny obejmujący parathormon, kalcytoninę oraz aktywną postać witaminy D.
Homeostaza wapnia podlega ścisłej kontroli hormonalnej – jego stężenie zwiększa się pod wpływem parathormonu i czynnej postaci wit. D. Kalcytonina zmniejsza stężenie wapnia. Ten precyzyjny mechanizm regulacyjny zapewnia utrzymanie prawidłowego stężenia wapnia we krwi w przedziale 2,15-2,6 mmol/l.
Glukonolaktobionian wapnia znajduje zastosowanie w szerokim spektrum wskazań klinicznych, obejmujących zarówno profilaktykę, jak i leczenie stanów związanych z niedoborem wapnia.
Glukonolaktobionian wapnia jest stosowany w zapobieganiu i uzupełnieniu niedoborów wapnia. Zwiększone zapotrzebowanie na wapń towarzyszy m.in. ciąży, laktacji, osteoporozie, krzywicy, złamaniom kości, demineralizacji kości, intensywnemu wzrostowi.
Substancja ta jest szczególnie ceniona w leczeniu hipokalcemii – stanu charakteryzującego się obniżonym stężeniem wapnia we krwi. Hipokalcemia oznacza zbyt małe stężenie wapnia we krwi, poniżej 2,25 mmol/l (9 mg/dl). Stan ten może prowadzić do poważnych komplikacji, w tym do tężyczki.
W okresach intensywnego wzrostu u dzieci i młodzieży, podczas ciąży oraz w okresie laktacji zapotrzebowanie na wapń znacząco wzrasta. Glukonolaktobionian wapnia stanowi wówczas bezpieczną i skuteczną metodę uzupełnienia niedoborów tego pierwiastka.
Glukonolaktobionian wapnia jest także stosowany pomocniczo w objawach alergii i infekcji górnych dróg oddechowych. Chociaż mechanizm działania przeciwalergicznego nie został w pełni wyjaśniony, kliniczne doświadczenie wskazuje na korzystne efekty jego stosowania w stanach zapalnych.
Glukonolaktobionian wapnia charakteryzuje się korzystnym profilem farmakokinetycznym, który wyróżnia go spośród innych związków wapnia dostępnych na rynku farmaceutycznym.
Wysoka rozpuszczalność w wodzie sprawia, że substancja ta jest idealnym składnikiem preparatów płynnych, szczególnie syropów. Glukonolaktobionian i laktobionian dzięki swojej dobrej rozpuszczalności stosowane są jako źródło wapnia w syropach. Ta właściwość przekłada się bezpośrednio na lepszą biodostępność w porównaniu z mniej rozpuszczalnymi solami wapnia.
Po wchłonięciu wapń przenika do płynu zewnątrz- i wewnątrzkomórkowego, jednak zdecydowana jego większość zostaje wbudowana do tkanki kostnej. Prawidłowe stężenie wapnia we krwi wynosi 2,15–2,6 mmol/l. 50% wapnia we krwi znajduje się w postaci zjonizowanej (odsetek ten zależy od pH krwi), 45% związane jest z białkami osocza, głównie albuminami, a 5% występuje w postaci cytrynianów, fosforanów, mleczanów i innych soli.
Proces wchłaniania jest modulowany przez różne czynniki dietetyczne i farmakologiczne. Wchłanianie wapnia zwiększa się pod wpływem wit. D, parathormonu i kwaśnego odczynu pokarmu; wchłanianie soli wapnia zmniejsza się natomiast pod wpływem kalcytoniny, glikokortykosteroidów, nadmiaru tłuszczów, zasadowego odczynu pokarmu, fitynianów, szczawianów, fosforanów.
Dawkowanie glukonolaktobionianu wapnia powinno być dostosowane do wieku pacjenta, stanu klinicznego oraz nasilenia niedoboru wapnia.
| Grupa wiekowa | Maksymalna dawka dobowa |
|---|---|
| Dzieci do 6 lat | 4 410 mg glukonolaktobionianu wapnia |
| Dzieci i młodzież 6-17 lat | 8 820 mg glukonolaktobionianu wapnia |
| Dorośli | 13 230 mg glukonolaktobionianu wapnia |
U dzieci w wieku do 6 lat stosuje się zwykle maksymalne dawki dobowe 4 410 mg glukonolaktobionianu wapnia. U dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat stosuje się zwykle maksymalne dawki dobowe 8 820 mg glukonolaktobionianu wapnia. U osób dorosłych stosuje się zwykle maksymalne dawki dobowe 13 230 mg glukonolaktobionianu wapnia.
Glukonolaktobionian wapnia przyjmuje się doustnie. Preparat najczęściej podawany jest w postaci syropu, co ułatwia dawkowanie, szczególnie u dzieci. Syrop można podawać bezpośrednio lub po rozcieńczeniu w niewielkiej ilości wody.
Dla optymalizacji wchłaniania zaleca się podział dawki dobowej na kilka mniejszych porcji. W miarę wzrostu ilości spożywanego wapnia, odsetek wchłaniania maleje. Największa skuteczność wchłaniania występuje przy dawkach wynoszących 500 mg lub mniej.
Stosowanie glukonolaktobionianu wapnia podlega określonym ograniczeniom wynikającym z właściwości farmakologicznych substancji oraz możliwości wystąpienia działań niepożądanych.
Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na glukonolaktobionian wapnia, zbyt wysoki poziom wapnia we krwi (np. u pacjentów z nadczynnością przytarczyc, hiperwitaminozą D, ciężką niewydolnością nerek), kamica nerkowa, blok przedsionkowo-komorowy oraz wzrost wydalania wapnia z moczem (hiperkalciuria).
Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z galaktozemią. Stosowanie glukonolaktobionianu jest przeciwwskazane u chorych na galaktozemię, ze względu na obecność laktozy w strukturze związku.
Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów ze skłonnością do tworzenia się kamieni nerkowych, niewydolnością nerek, chorobą nerek, dną moczanową, sarkoidozą oraz u osób przyjmujących duże dawki witaminy D, diuretyki tiazydowe, glikozydy nasercowej lub epinefrynę.
Podczas długotrwałego stosowania konieczne jest regularne monitorowanie stężenia wapnia w surowicy krwi oraz w moczu, aby uniknąć rozwoju hiperkalcemii i jej powikłań.
Glukonolaktobionian wapnia może wchodzić w interakcje z wieloma grupami leków, co wymaga szczególnej uwagi podczas planowania terapii skojarzonej.
Zaburzenie wchłaniania tetracyklin (tetracykliny należy przyjąć co najmniej 2 h przed lub 4-6 h po przyjęciu glukonolaktobionianu wapnia). Podobne interakcje dotyczą również chinolonów oraz bisfosfonianów.
Zmniejszenie wchłaniania bisfosfonianów (bisfosfoniany należy przyjąć co najmniej 1 h przed podaniem glukonolaktobionianu wapnia). Zmniejszenie wchłaniania lewotyroksyny (należy zachować 4-godzinny odstęp między przyjęciem leków).
Szczególnie istotne są interakcje z glikozydami nasercowymi. Należy zachować dużą ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania glikozydów naparstnicy, zwłaszcza jeśli jednocześnie stosowana jest wit. D, ze względu na ryzyko wzmocnienia kardiotoksycznego działania tych leków.
Tiazydy, nasilając zwrotne wchłanianie wapnia, mogą prowadzić do hiperkalcemii, co wymaga ścisłego monitorowania parametrów biochemicznych.
Profile bezpieczeństwa glukonolaktobionianu wapnia jest korzystny, jednak jak każda substancja czynna może wywoływać działania niepożądane.
Wśród objawów przedawkowania glukonolaktobionianu wapnia można wyróżnić nudności, wymioty, wzdęcia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wzmożone pragnienie, utratę apetytu, wielomocz i osłabienie mięśniowe.
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są dolegliwości żołądkowo-jelitowe, obejmujące wzdęcia, zaparcia oraz w rzadkich przypadkach biegunki. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wzdęcia, zaparcia lub biegunki występują szczególnie przy stosowaniu większych dawek.
Na polskim rynku farmaceutycznym dostępnych jest kilka preparatów zawierających glukonolaktobionian wapnia jako substancję czynną lub w kombinacji z laktobionianem wapnia.
Sanosvit Calcium (syrop): 5 ml syropu zawiera 1442,5 mg glukonolaktobionianu wapnia i 313,6 mg laktobionianu wapnia, co odpowiada około 120 mg jonów wapnia.
Wszystkie preparaty dostępne są bez recepty (OTC) i charakteryzują się różnorodnością smaków, co ułatwia przyjmowanie przez pacjentów pediatrycznych.
Hipokalcemia stanowi poważny stan kliniczny wymagający szybkiej interwencji terapeutycznej. Wybór odpowiedniej substancji czynnej oraz drogi podania zależy od nasilenia objawów i stanu ogólnego pacjenta.
W przypadkach ostrej hipokalcemii z objawami tężyczki stosuje się preparaty wapnia do podania pozajelitowego. W stanach zagrożenia życia (tężyczka, drgawki, zaburzenia rytmu serca, kurcz głośni), niezależnie od fosfatemii, podaje się początkowo 1 amp. 10-procentowego Calcium Chloratum lub 2 amp. Calcium Gluconicum (gluconas, glubionate), co odpowiada podaniu odpowiednio 272 mg lub 186 mg wapnia elementarnego.
W terapii długoterminowej przewlekłej hipokalcemii preferuje się preparaty doustne, w tym glukonolaktobionian wapnia. W przebiegu leczenia najważniejsze jest usunięcie przyczyny, która doprowadziła do hipokalcemii. Przewlekła hipokalcemia jest leczona przyczynowo. Przy napadach tężyczki podaje się dożylnie chlorek lub glukonian wapnia. Kluczowe znaczenie może mieć suplementacja wapnia i witaminy D.
W Polsce w leczeniu hipokalcemii wykorzystuje się następujące substancje czynne:
Tężyczka jest zespołem objawów będących wynikiem nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej. Charakterystyczne objawy tężyczkowe obejmują skurcze i drżenia poszczególnych grup mięśniowych z towarzyszącymi objawami sensorycznymi.
Napad tężyczkowy przerywa się przez dożylne podanie preparatów wapnia. Przewlekłe leczenie polega na doustnej suplementacji wapnia oraz witaminy D, ewentualnie magnezu. W tej fazie leczenia glukonolaktobionian wapnia stanowi substancję pierwszego wyboru ze względu na doskonałą tolerancję i wysoką biodostępność.
Nie wykazano, aby glukonolaktobionian wapnia wpływał negatywnie na przebieg ciąży i rozwój dziecka, dlatego lek można stosować w okresie ciąży w dawkach zalecanych przez lekarza. Glukonolaktobionian wapnia może być stosowany w okresie laktacji w dawkach zalecanych przez lekarza.
Okresy ciąży i laktacji charakteryzują się zwiększonym zapotrzebowaniem na wapń, co czyni suplementację tym pierwiastkiem szczególnie istotną dla zdrowia matki i rozwoju płodu.
W populacji pediatrycznej glukonolaktobionian wapnia stanowi preparat pierwszego wyboru ze względu na postać syropu i możliwość precyzyjnego dawkowania. Dzieci w okresie intensywnego wzrostu mają szczególnie wysokie zapotrzebowanie na wapń, niezbędny do prawidłowego rozwoju układu kostnego.
Glukonolaktobionian wapnia charakteryzuje się wyjątkową rozpuszczalnością w wodzie, co przekłada się na lepszą biodostępność w porównaniu z węglanem wapnia czy glukonian wapnia. Dodatkowo, dzięki swojej postaci płynnej, jest szczególnie odpowiedni dla dzieci i osób mających trudności z połykaniem tabletek.
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków, jednak dla minimalizacji ewentualnych dolegliwości żołądkowych zaleca się podawanie podczas lub po posiłku. Dawkę dobową należy podzielić na kilka mniejszych porcji w celu optymalizacji wchłaniania.
Większość preparatów zawierających glukonolaktobionian wapnia to syropy, które mogą zawierać cukry dodane. Pacjenci z cukrzycą powinni skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji i uwzględnić zawartość węglowodanów w preparacie przy planowaniu diety.
Czas trwania suplementacji zależy od wskazania i stanu klinicznego pacjenta. W przypadku niedoborów wapnia leczenie powinno trwać do normalizacji parametrów biochemicznych, natomiast w profilaktyce może być stosowany długoterminowo pod kontrolą lekarską.
Jednoczesne stosowanie z magnezem może zmniejszać wchłanianie wapnia, dlatego zaleca się rozdzielenie przyjmowania tych minerałów w czasie. Witamina D natomiast poprawia wchłanianie wapnia i często jest zalecana w skojarzeniu.
Przedawkowanie objawia się nudnościami, wymiotami, wzmożonym pragnieniem, osłabieniem mięśniowym, wielomoczem oraz zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi. W przypadku wystąpienia tych objawów należy przerwać suplementację i skonsultować się z lekarzem.
Chociaż tradycyjnie wapń był stosowany wspomagająco w leczeniu objawów alergicznych, współczesne dowody naukowe na jego skuteczność w tym wskazaniu są ograniczone. Nie powinien on zastąpić standardowego leczenia przeciwalergicznego.
Wapń może wpływać na wchłanianie wielu leków, w tym antybiotyków (tetracykliny, chinolony), hormonów tarczycy (lewotyroksyna) czy bisfosfonianów. Konieczne jest zachowanie odpowiednich odstępów czasowych między przyjmowaniem tych preparatów.
