Asmag to lek zawierający magnez w postaci wodoroasparaginianu. Jest stosowany w celu uzupełnienia niedoboru magnezu w organizmie. Jedna tabletka zawiera 20 mg jonów magnezu. Lek jest dostępny bez recepty. Wskazaniem do stosowania jest niedobór magnezu.
Asmag Forte to lek dostępny bez recepty, który zawiera magnez w postaci wodoroasparaginianu czterowodnego. Każda tabletka zawiera 500 mg tej substancji, co odpowiada 34 mg jonów magnezu. Lek jest stosowany do uzupełnienia niedoboru magnezu w organizmie. Magnez jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania układu mięśniowego i nerwowego, pomaga w utrzymaniu zdrowych kości i zębów. Asmag Forte należy przyjmować po posiłku, popijając wodą.
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? to preparat łączący działanie magnezu, potasu oraz kwasu asparaginowego, który znajduje szerokie zastosowanie w leczeniu wspomagającym chorób układu krążenia i mięśnia sercowego. Szczególnie skuteczny jest w przypadkach niemiarowości i nadpobudliwości serca, zwłaszcza gdy te zaburzenia wynikają z niedoborów magnezu i potasu. Lek pomaga również w rekonwalescencji po zawale serca. Magnez i potas są kluczowymi jonami uczestniczącymi w
Czterowodny wodoroasparaginian magnezu – to jedna z postaci magnezu, podstawowego pierwiastka niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania życia człowieka. Magnez bierze udział m.in. w licznych przemianach metabolicznych oraz we wszystkich podstawowych czynnościach fizjologicznych. Wykazuje działanie uspokajające, łagodzące pobudliwość nerwowo-mięśniową, a także korzystnie wpływa na ściany naczyń krwionośnych. Ponadto jest czynnikiem stabilizującym płytki krwi i ochraniającym przed tworzeniem się zakrzepów. Bierze również udział w mineralizacji kości i jest niezbędny do syntezy niektórych hormonów (np. insuliny).
Czterowodny wodoroasparaginian magnezu dostępny jest w postaci tabletek. Magnez można również dostarczać do organizmu wraz z pożywieniem. Dobrym źródłem tego pierwiastka są warzywa liściaste, mięso, podroby, banany, kakao.
Niedobór magnezu może powodować skurcze, drżenia mięśniowe, apatię, osłabienie, zawroty głowy, stany lękowe, stany splątania, niemiarowość serca, zwiększoną podatność na stres oraz zmniejszoną odporność na zakażenia.
Możliwe działania niepożądane: Stosowanie magnezu w zalecanych przez producenta dawkach nie powoduje skutków ubocznych. Większe dawki magnezu mogą powodować wystąpienie zaburzeń żołądkowo-jelitowych.
Opracowanie: Aleksandra Rutkowska – technik farmaceutyczny – nr dyplomu T/50033363/10
Czterowodny wodoroasparaginian magnezu to jedna z najważniejszych i najbardziej przyswajalnych form magnezu stosowanych w lecznictwie i suplementacji. Ta organiczna sól magnezu, zawierająca kwas asparaginowy jako nośnik, odgrywa kluczową rolę w leczeniu niedoborów magnezu oraz wspieraniu wielu kluczowych procesów biochemicznych w organizmie człowieka. Magnez jest niezbędnym makroelementem biorącym udział w ponad 300 reakcjach enzymatycznych, wpływającym na funkcjonowanie układu nerwowo-mięśniowego, sercowo-naczyniowego oraz metabolizm komórkowy. Wodoroasparaginian magnezu charakteryzuje się wysoką biodostępnością, doskonałą rozpuszczalnością w wodzie oraz dobrą tolerancją przez organizm, co czyni go preparatem pierwszego wyboru w terapii niedoborów magnezu.
Czterowodny wodoroasparaginian magnezu (magnesii hydroaspartas tetrahydricus) to organiczne połączenie magnezu z kwasem asparaginowym, stabilizowane czterema cząsteczkami wody. Wzór chemiczny tego związku to Mg(C4H6NO4)2·4H2O, gdzie jon magnezu (Mg2+) jest związany z dwoma anionami asparaginianu. Struktura chelatowa tego związku zapewnia znacznie lepszą biodostępność w porównaniu z nieorganicznymi solami magnezu.
W farmakopei substancja ta jest dostępna w postaci białego, krystalicznego proszku, dobrze rozpuszczalnego w wodzie. Każde 300 mg wodoroasparaginianu magnezu dostarcza około 20 mg jonów magnezu (Mg2+), co stanowi aktywną część farmakologiczną. Forma czterowodna zapewnia stabilność chemiczną oraz optymalną rozpuszczalność preparatu.
Kwas asparaginowy pełni funkcję naturalnego nośnika, ułatwiającego transport magnezu przez błony komórkowe i poprawiającego jego wchłanianie w jelicie cienkim. To aminokwas endogenny, występujący naturalnie w organizmie, co przyczynia się do doskonałej tolerancji preparatu.
Magnez jako drugi najważniejszy kation wewnątrzkomórkowy (po potasie) odgrywa fundamentalną rolę w homeostazje komórkowej. Jest nieodzownym kofaktorem dla ponad 300 enzymów, uczestniczących w podstawowych procesach metabolicznych organizmu.
W metabolizmie energetycznym magnez aktywuje enzymy odpowiedzialne za reakcje przeniesienia grupy fosforylowej oraz jest niezbędny do syntezy i wykorzystania związków wysokoenergetycznych, takich jak ATP (adenozynotrifosforan) i GTP (guanozynotrifosforan). Uczestniczy także w syntezie nośników wodoru i elektronów, w tym NADH2, NADPH2, FAD oraz koenzymu A.
Magnez reguluje cykl komórkowy i jest podstawowym elementem przemian węglowodanowych, białkowych, tłuszczowych oraz kwasów nukleinowych. Stabilizuje błony komórkowe poprzez tworzenie kompleksów z fosfolipidami, chroni lizosomy i rybosomy, wykazuje działanie neuroprotekcyjne oraz stabilizuje płytki krwi, działając jako naturalny czynnik przeciwzakrzepowy.
Magnez pełni kluczową rolę w przekazywaniu impulsów nerwowych oraz w kurczliwości mięśni. Reguluje pobudliwość błon komórkowych poprzez antagonistyczne działanie względem wapnia, co pozwala na kontrolowanie nadmiernej aktywności nerwowo-mięśniowej. W układzie nerwowym magnez hamuje uwalnianie hormonów stresu (adrenaliny i noradrenaliny) oraz uczestniczy w syntezie serotoniny – neurotransmitera odpowiedzialnego za regulację nastroju i snu.
Głównym wskazaniem do stosowania czterowodnego wodoroasparaginianu magnezu jest leczenie i profilaktyka niedoborów magnezu w organizmie. Niedobór magnezu (hipomagnesemia) może rozwijać się z różnych przyczyn i manifestować się wieloma objawami klinicznymi.
Wiele sytuacji klinicznych i środowiskowych może prowadzić do niedoboru magnezu:
Niedobór magnezu może manifestować się szerokim spektrum objawów, od łagodnych po poważne zaburzenia kliniczne:
Objawy wczesne i łagodne:
Objawy mięśniowo-nerwowe:
Objawy sercowo-naczyniowe:
Objawy ciężkiego niedoboru:
Leczenie niedoborów magnezu opiera się na kompleksowym podejściu, które obejmuje identyfikację i eliminację przyczyn niedoboru oraz odpowiednie uzupełnienie tego pierwiastka. W przypadku łagodnych niedoborów zaleca się podaż doustną, podczas gdy ciężkie stany hipomagnezemii mogą wymagać leczenia pozajelitowego.
W Polsce dostępnych jest kilka form magnezu o różnej biodostępności i właściwościach farmakologicznych:
Organiczne sole magnezu (najlepiej przyswajalne):
Nieorganiczne sole magnezu (gorsza biodostępność):
Preparaty kombinowane: Wiele dostępnych preparatów zawiera magnez w połączeniu z witaminą B6 (pirydoksyną), która zwiększa wchłanianie magnezu z przewodu pokarmowego o 20-40% i ułatwia jego transport do komórek. Przykłady takich preparatów to Asmag B6, Magvit B6, czy Magne B6.
Dawkowanie czterowodnego wodoroasparaginianu magnezu zależy od wieku pacjenta i stopnia niedoboru:
Dorośli:
Dzieci:
Preparat należy przyjmować doustnie, po posiłku, popijając odpowiednią ilością wody. Podawanie na czczo może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń żołądkowo-jelitowych.
Wchłanianie magnezu odbywa się głównie w jelicie cienkim, a proces ten jest regulowany przez mechanizmy homeosttatyczne organizmu. Wchłanianie wodoroasparaginianu magnezu wynosi około 30% podanej dawki, co jest znacząco wyższym wskaźnikiem niż w przypadku nieorganicznych soli magnezu. Wchłanianie zwiększa się pod wpływem kalcytriolu (aktywna forma witaminy D3) oraz w stanach niedoboru magnezu.
Czynniki zmniejszające wchłanianie magnezu to nadmiar fosforu, wapnia, sodu, żelaza, cynku, potasu w diecie oraz obecność fitynianów. Z kolei laktoza, alkohole cukrowe (sorbitol, ksylitol) oraz białka mogą nasilać wchłanianie magnezu.
Stężenie magnezu we krwi wynosi fizjologicznie 0,65-1,25 mmol/l. We krwi około 55% magnezu pozostaje w postaci zjonizowanej, 30% wiąże się z białkami, a 15% tworzy związki kompleksowe z anionami. Stężenie wewnątrzkomórkowe magnezu jest około 10 razy większe niż pozakomórkowe.
Około połowa całkowitej ilości magnezu w organizmie znajduje się w kościach w postaci nierozpuszczalnej, 45% w płynie wewnątrzkomórkowym, a jedynie 5% w płynie pozakomórkowym. Magnez jest wydalany głównie z moczem i podlega częściowo wchłanianiu zwrotnemu w nerkach.
Ostrożność należy zachować u pacjentów z:
Podczas długotrwałego stosowania konieczne jest okresowe kontrolowanie stężenia magnezu we krwi.
Stosowanie magnezu w zalecanych dawkach rzadko powoduje działania niepożądane. Możliwe skutki uboczne to:
Najczęstsze (>1%):
Rzadsze (<1%):
Objawy przedawkowania magnezu obejmują:
Leczenie przedawkowania polega na zaprzestaniu podawania magnezu oraz podaniu dożylnym soli wapnia (2,5-5 mmol glukonianu wapniowego) jako antidotum.
Magnez może zmniejszać wchłanianie:
Zwiększające wydalanie magnezu:
Synergistycznie działające:
Czterowodny wodoroasparaginian magnezu może być bezpiecznie stosowany w ciąży i okresie laktacji po konsultacji z lekarzem. Magnez przenika przez łożysko w ilościach zapewniających prawidłowy rozwój płodu. W ciąży zapotrzebowanie na magnez wzrasta do 350-400 mg dziennie.
Magnez wykazuje właściwości tokolityczne, hamując przedwczesne skurcze macicy poprzez działanie antagonistyczne względem wapnia. Badania wskazują, że odpowiednia suplementacja magnezu może zapobiegać cukrzycy ciążowej oraz zmniejszać ryzyko przedwczesnego porodu.
W okresie laktacji zalecane spożycie magnezu wynosi 310-360 mg dziennie. Magnez przechodzi do mleka matki, ale w ilościach bezpiecznych dla dziecka.
Podstawowym badaniem oceniającym stan gospodarki magnezowej jest oznaczenie stężenia magnezu w surowicy krwi. Wartości referencyjne to 0,65-1,25 mmol/l (1,58-3,04 mg/dl).
W przypadku długotrwałej suplementacji wskazane jest okresowe monitorowanie:
Skuteczność leczenia ocenia się na podstawie:
W przypadku braku poprawy po miesiącu stosowania preparatu należy rozważyć inne przyczyny objawów oraz ewentualną zmianę strategii terapeutycznej.
| Forma magnezu | Biodostępność | Zawartość Mg2+ | Przykładowe preparaty |
|---|---|---|---|
| Wodoroasparaginian | ~90% | 6,7% | Asmag, Laktomag |
| Mleczan | ~85% | 10,2% | Magvit B6 |
| Cytrynian | ~80% | 16,2% | Magnefar B6 Bio |
| Chlorek | ~30% | 25,5% | Slow-Mag |
| Węglan | ~25% | 28,8% | preparaty generyczne |
| Tlenek | ~5% | 60,3% | preparaty generyczne |
Pacjent powinien skontaktować się z lekarzem w przypadku:
Tak, wodoroasparaginian magnezu charakteryzuje się jedną z najwyższych biodostępności spośród wszystkich form magnezu (około 90%). Organiczna struktura z kwasem asparaginowym zapewnia lepsze wchłanianie i tolerancję w porównaniu z nieorganicznymi solami magnezu, takimi jak tlenek czy węglan magnezu.
Czas leczenia zależy od stopnia niedoboru i przyczyn jego powstania. W przypadku łagodnych niedoborów pierwsze efekty można zauważyć już po 1-2 tygodniach, jednak pełna normalizacja poziomów magnezu w organizmie może trwać od 4 do 12 tygodni. W przypadkach przewlekłego niedoboru może być konieczne długoterminowe stosowanie preparatów.
Przedawkowanie magnezu z preparatów doustnych jest rzadkie u osób ze zdrową funkcją nerek, ponieważ nadmiar jest wydawany z moczem. Jednak zbyt wysokie dawki mogą powodować biegunkę, nudności i osłabienie. U osób z niewydolnością nerek ryzyko przedawkowania jest znacznie wyższe i wymaga monitorowania medycznego.
Magnez może oddziaływać z niektórymi lekami. Zmniejsza wchłanianie antybiotyków z grupy tetracyklin, fluorków i żelaza. Nie należy go stosować jednocześnie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Zawsze należy zachować co najmniej 2-godzinną przerwę między przyjęciem magnezu a innymi lekami.
U dzieci niedobór magnezu może objawiać się nadpobudliwością, trudnościami z koncentracją, zaburzeniami snu, skurczami mięśni, częstymi infekcjami oraz opóźnieniem wzrostu. W przypadku podejrzenia niedoboru u dziecka zawsze należy skonsultować się z pediatrą.
Tak, witamina B6 (pirydoksyna) zwiększa wchłanianie magnezu z przewodu pokarmowego o 20-40% oraz ułatwia jego transport do komórek i utrzymanie optymalnych zapasów wewnątrzkomórkowych. Dlatego wiele preparatów magnezu zawiera dodatek witaminy B6.
Magnez jest bezpieczny w ciąży i często jest zalecany ze względu na zwiększone zapotrzebowanie. Może pomóc w zapobieganiu przedwczesnym skurczom macicy, cukrzycy ciążowej oraz wspierać prawidłowy rozwój płodu. Dawkowanie powinno być jednak ustalane indywidualnie przez lekarza.
Magnez można przyjmować o każdej porze dnia, jednak najlepiej po posiłku dla lepszej tolerancji żołądkowej. Niektóre osoby preferują przyjmowanie wieczorem ze względu na działanie uspokajające magnezu, które może ułatwić zasypianie i poprawić jakość snu.
Nie, osoby na diecie wegańskiej często spożywają więcej magnezu niż osoby na diecie mieszanej, ponieważ produkty roślinne (orzechy, nasiona, ziarna zbóż, zielone warzywa liściaste) są bogatymi źródłami tego pierwiastka. Jednak należy uważać na wysoką zawartość fitynianów, które mogą zmniejszać wchłanianie magnezu.
Biegunka jest najczęstszym działaniem niepożądanym preparatów magnezu. Można zmniejszyć dawkę, podzielić ją na kilka mniejszych porcji w ciągu dnia lub zmienić formę magnezu na lepiej tolerowaną. Jeśli biegunka się utrzymuje, należy skonsultować się z lekarzem w celu oceny konieczności kontynuowania terapii.
