Nexviadyme to nowoczesny lek stosowany w terapii choroby Pompego, zawierający awalglukozydazę alfa. Lek ten zastępuje brakujący enzym, redukując nagromadzenie glikogenu w mięśniach i przeciwdziałając ich uszkodzeniom, oferując skuteczne leczenie dla pacjentów w każdym wieku.
Awalglukozydaza alfa to rekombinowana ludzka kwaśna α-glukozydaza (rhGAA) wytwarzana metodą rekombinacji DNA w komórkach jajnika chomika chińskiego (CHO). Jest to zmodyfikowana wersja alglukozydazy alfa, która zawiera około 7 cząsteczek heksamannozy (każda z dwiema końcowymi resztami mannozo-6-fosforanu) połączonych z utlenionymi resztami kwasu sjalowego. Dzięki tej modyfikacji awalglukozydaza alfa ma 15-krotnie większą zawartość reszt mannozo-6-fosforanu (M6P) niż alglukozydaza alfa, co zwiększa jej skuteczność.
Awalglukozydaza alfa jest wskazana w długotrwałej enzymatycznej terapii zastępczej u pacjentów z chorobą Pompego (niedobór kwaśnej α-glukozydazy). Choroba Pompego to rzadka, dziedziczna choroba metaboliczna, w której dochodzi do gromadzenia się glikogenu w różnych tkankach, głównie w mięśniach, co prowadzi do postępującej niewydolności mięśniowej i oddechowej.
Awalglukozydaza alfa wiąże się z receptorami mannozo-6-fosforanu (M6P) na powierzchni komórek za pośrednictwem znajdujących się na niej grup węglowodanowych. Następnie jest internalizowana i transportowana do lizosomów, gdzie ulega rozszczepieniu, co prowadzi do zwiększenia jej aktywności enzymatycznej w procesie rozkładu glikogenu.
Wlew należy podawać stopniowo, rozpoczynając od niskiej szybkości i zwiększając ją co 30 minut. Czas trwania infuzji wynosi zwykle od 4 do 7 godzin, w zależności od dawki i schematu zwiększania szybkości wlewu.
U pacjentów, którzy dobrze tolerują wlewy i nie doświadczyli umiarkowanych lub ciężkich reakcji związanych z infuzją przez kilka miesięcy, można rozważyć podawanie leku w warunkach domowych.
Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem jest zagrażająca życiu nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą po ponownej nieudanej próbie podania produktu.
Reakcje związane z infuzją (IAR) zgłaszano u około 39,4% pacjentów. Najczęściej obejmują:
Większość reakcji związanych z infuzją ma przebieg łagodny do umiarkowanego. Ryzyko ich wystąpienia jest większe przy szybszym podawaniu infuzji oraz u pacjentów z zaawansowaną chorobą Pompego.
Reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksję, zgłaszano u 60,6% pacjentów. W przypadku ciężkiej reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać podawanie leku i rozpocząć odpowiednie leczenie.
U większości pacjentów podczas leczenia dochodzi do wytworzenia przeciwciał przeciwlekowych (ADA). Powstawanie ADA nie powodowało zwykle pogorszenia skuteczności klinicznej leczenia, ale może wpływać na występowanie reakcji związanych z infuzją.
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów podatnych na przeciążenie płynami, z ostrymi chorobami układu oddechowego lub z zaburzeniami czynności serca.
U pacjentów z wczesną postacią choroby Pompego z przerostem mięśnia sercowego stosowanie znieczulenia ogólnego wiązało się z występowaniem zaburzeń rytmu serca, które mogą prowadzić do zatrzymania krążenia lub zgonu.
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania awalglukozydazy alfa u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Lek można stosować tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka karmionego piersią.
W badaniach klinicznych u pacjentów z LOPD, stosowanie awalglukozydazy alfa w dawce 20 mg/kg raz na dwa tygodnie przez 49 tygodni prowadziło do:
U dzieci z IOPD, u których stwierdzono pogorszenie stanu klinicznego lub nie osiągnięto optymalnej odpowiedzi klinicznej podczas leczenia alglukozydazą alfa, zastosowanie awalglukozydazy alfa, szczególnie w dawce 40 mg/kg raz na dwa tygodnie, prowadziło do stabilizacji lub poprawy:
Awalglukozydaza alfa stanowi ważną opcję leczenia dla pacjentów z chorobą Pompego, zarówno z postacią wczesną (IOPD), jak i późną (LOPD). Dzięki udoskonalonej budowie cząsteczki z większą zawartością reszt mannozo-6-fosforanu wykazuje lepsze wiązanie z receptorami komórkowymi, co może przekładać się na większą skuteczność terapii. Mimo potencjalnych reakcji związanych z infuzją i immunogenności, lek wykazuje korzystny profil bezpieczeństwa, a odpowiednie monitorowanie i premedykacja mogą minimalizować ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych.
