Davercin

Davercin to lek, który występuje w postaci żelu, roztworu i tabletek powlekanych. Jest to antybiotyk z grupy makrolidów, który działa przeciwbakteryjnie. Głównym składnikiem aktywnym jest cykliczny 11,12-węglan erytromycyny. Lek jest stosowany miejscowo w leczeniu trądziku pospolitego. Davercin jest dostępny na receptę.

Debecylina

Debecylina to lek na receptę, który zawiera benzylopenicylinę benzatynową jako substancję czynną. Jest stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na ten antybiotyk. Wskazania do stosowania obejmują zakażenia górnych dróg oddechowych wywołane przez paciorkowce, choroby weneryczne, zapobieganie nawrotom ostrych rzutów gorączki reumatycznej, zapaleniu wsierdzia i kłębuszkowemu zapaleniu nerek. U dzieci jest stosowany wyłącznie w zapobieganiu chorobie reumatycznej i zapaleniu wsierdzia.

Deltyba

Deltyba to lek na receptę, który zawiera substancję czynną delamanid. Jest stosowany w leczeniu gruźlicy wielolekoopornej (MDR-TB) u dorosłych, którzy nie reagują na standardowe leczenie gruźlicy. Deltyba jest zwykle stosowany w połączeniu z innymi lekami przeciwgruźliczymi.

Dermisil

Dermisil to lek dostępny na receptę, który zawiera w swoim składzie antybiotyk oraz kortykosteroid. Dzięki temu działa dwukierunkowo – hamuje rozwój bakterii wywołujących zakażenie i zmniejsza zapalne zmiany skórne, takie jak wypryski, świąd czy obrzęk. Stosowany jest w leczeniu stanów zapalnych skóry, takich jak atopowe zapalenie skóry, wyprysk dziecięcy (u dzieci po 1. roku życia), wyprysk pieniążkowaty, wyprysk zastoinowy, kontaktowe zapalenie skóry i łojotokowe zapalenie skóry, z towarzyszącym wtórnym zakażeniem bakteryjnym lub podejrzeniem takiego zakażenia.

Detreomycyna

Detreomycyna to lek w postaci maści, który zawiera antybiotyk chloramfenikol. Jest to antybiotyk o szerokim zakresie działania bakteriostatycznego, skutecznym wobec wielu rodzajów bakterii, zarówno Gram-dodatnich, jak i Gram-ujemnych, krętków i riketsji. Detreomycyna jest stosowana w miejscowym leczeniu ropnych chorób skóry zakażonych drobnoustrojami opornymi na leczenie innymi antybiotykami. Lek ten jest dostępny na receptę.

Dicortineff

Dicortineff to lek w postaci kropli do uszu i oczu, który jest stosowany w stanach zapalnych gałki ocznej i spojówek, a także w przypadku zapalenia ucha zewnętrznego i środkowego. Substancjami czynnymi kropli Dicortineff są neomycyna, gramicydyna, fludrokortyzon. Lek działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, przeciwuczuleniowo. Dicortineff jest dostępny na receptę.

Dificlir

Dificlir to antybiotyk zawierający substancję czynną fidaksomycynę. Jest stosowany w leczeniu zakażeń błony śluzowej okrężnicy (jelito grube), wywołanych przez bakterie, zwane Clostridium difficile. Ta choroba może spowodować bolesną, ciężką biegunkę. Lek jest dostępny na receptę.

Dovprela

Dovprela zawiera pretomanid, antybiotyk stosowany w leczeniu gruźlicy płuc u dorosłych. W połączeniu z linezolidem i bedakiliną, jest stosowany u pacjentów z gruźlicą odporną na wiele grup antybiotyków lub tych, którzy nie reagują na standardowe leczenie. Dovprela zabija bakterie powodujące choroby, pomagając w zwalczaniu infekcji.

Doxycycline Genoptim

Doxycycline Genoptim to antybiotyk zawierający substancję czynną doksycyklinę, który należy do grupy tetracyklin. Lek ten hamuje rozwój bakterii i pierwotniaków, co czyni go skutecznym w leczeniu różnych zakażeń bakteryjnych. Jest stosowany w leczeniu zakażeń układu oddechowego, układu moczowego, układu pokarmowego, a także w leczeniu infekcji skóry. Doxycycline Genoptim jest dostępny na receptę.

Doxycyclinum Polfarmex

Doxycyclinum Polfarmex to lek, którego substancją czynną jest doksycyklina – antybiotyk z grupy tetracyklin. Działa on hamująco na rozwój wielu drobnoustrojów, w tym bakterii i pierwotniaków. Lek stosuje się w leczeniu różnych zakażeń bakteryjnych, takich jak zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie gardła, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli i płuc. Jest dostępny na receptę.

Doxycyclinum TZF

Doxycyclinum TZF to antybiotyk z grupy tetracyklin, który hamuje rozwój bakterii i pierwotniaków. Lek stosuje się w leczeniu różnych zakażeń bakteryjnych, takich jak zapalenie migdałków podniebiennych, zapalenie gardła, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli i płuc. Doxycyclinum TZF jest dostępny na receptę.

DTP – Szczepionka błoniczo-tężcowo-krztuścowa adsorbowana

Szczepionka DTP jest skojarzoną szczepionką błoniczo-tężcowo-krztuścową, która wywołuje czynną odporność przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Substancjami czynnymi są: toksoid błoniczy (D), toksoid tężcowy (T) adsorbowane na wodorotlenku glinu oraz zawiesina inaktywowanego szczepu Bordetella pertussis – pełnokomórkowy antygen krztuścowy (P). Szczepienie przeprowadza się o upływie miesiąca od zakończenia cyklu szczepienia pierwotnego w okresie pierwszych 6 miesięcy życia. Szczepionka jest dostępna na receptę. Wskazaniem do jej stosowania jest czynne uodpornienie przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi dzieci po ukończeniu 6. tygodnia życia do ukończenia 2. roku życia, zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych.

Dubine

Dubine to lek, który zawiera ozenoksacynę – substancję czynną z grupy antybiotyków stosowanych w dermatologii. Jego zastosowanie polega na leczeniu bakteryjnych zakażeń skóry u osób dorosłych, młodzieży, dzieci oraz niemowląt powyżej 6 miesiąca życia. W szczególności, lek ten skutecznie zwalcza liszajce zakaźne bezpęcherzowe. Lek Dubine jest wskazany do krótkotrwałego leczenia liszajca zakaźnego bezpęcherzowego u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt (w wieku 6 miesięcy i starszych). Lek jest dostępny na receptę.

Ducressa

Ducressa to lek w postaci kropli do oczu, który zawiera dwie substancje czynne: lewofloksacynę i deksametazon. Lewofloksacyna jest antybiotykiem, który eliminuje bakterie powodujące zakażenie oka. Deksametazon jest kortykosteroidem, który działa przeciwzapalnie. Lek Ducressa jest stosowany w celu zapobiegania stanom zapalnym i ich leczeniu oraz zapobiegania ewentualnemu zakażeniu oka po operacji zaćmy u osób dorosłych. Jest dostępny na receptę.

Duomox

Duomox to antybiotyk z grupy penicylin, który zawiera substancję czynną amoksycylinę. Jest stosowany w leczeniu różnych infekcji bakteryjnych, takich jak zapalenie gardła, zatok, ucha, skóry, dróg moczowych i jamy brzusznej. Lek jest dostępny na receptę.

Duracef

Duracef to antybiotyk zawierający substancję czynną cefadroksyl. Jest stosowany w leczeniu zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, układu moczowego, zapalenia szpiku i bakteryjnego zapalenia stawów. Lek jest dostępny na receptę.

Edicin

Edicin to antybiotyk glikopeptydowy zawierający wankomycynę. Jest stosowany zarówno doustnie, jak i dożylnie podczas leczenia zakażeń. Wykorzystuje się go u pacjentów wszystkich grup wiekowych w leczeniu różnych zakażeń, takich jak powikłania zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia kości i stawów, pozaszpitalne zapalenie płuc, szpitalne zapalenie płuc, w tym respiratorowe zapalenie płuc, zakaźne zapalenie wsierdzia, ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Lek jest dostępny na receptę.

Emblaveo

Emblaveo jest antybiotykiem zawierającym aztreonam i awibaktam. Aztreonam należy do monobaktamów i zabija bakterie Gram-ujemne, a awibaktam blokuje beta-laktamazy, co umożliwia aztreonamowi zwalczanie bakterii opornych na jego działanie. Lek Emblaveo jest stosowany u dorosłych w leczeniu powikłanych zakażeń bakteryjnych brzucha, szpitalnego zapalenia płuc, powikłanych zakażeń układu moczowego oraz zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-ujemne oporne na inne antybiotyki.

Ertapenem AptaPharma

Ertapenem AptaPharma to lek na receptę, który jest często stosowany w leczeniu różnych rodzajów infekcji bakteryjnych. Jest to antybiotyk z grupy karbapenemów, które są bardzo skuteczne przeciwko wielu rodzajom bakterii. Ertapenem działa poprzez zatrzymanie wzrostu bakterii. Wskazania do stosowania tego leku obejmują infekcje skóry, płuc, jamy brzusznej, miednicy, a także infekcje układu moczowego i ginekologiczne.

Ertapenem Eugia

Ertapenem Eugia to lek przeciwbakteryjny z grupy karbapenemów. Jest stosowany w leczeniu poważnych zakażeń, takich jak zapalenie opon mózgowych, infekcje dróg moczowych i infekcje układu oddechowego. Lek jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania obejmują różne rodzaje zakażeń, w tym te powodowane przez bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne.

Ertapenem Fresenius Kabi

Ertapenem Fresenius Kabi to lek, który zawiera antybiotyk z grupy beta-laktamów o nazwie ertapenem. Dzięki swoim właściwościom bakteriobójczym, skutecznie zwalcza wiele rodzajów bakterii, które wywołują zakażenia w różnych częściach ciała. Lek ten jest przeznaczony dla pacjentów w wieku 3 miesięcy i starszych. Jest stosowany do leczenia zakażeń takich jak: zakażenia w obrębie jamy brzusznej, pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre zakażenia ginekologiczne, zakażenia skóry i tkanek miękkich w przypadku stopy cukrzycowej. Ertapenem Fresenius Kabi jest dostępny na receptę.

Ertapenem SUN

Ertapenem SUN to wszechstronny antybiotyk beta-laktamowy, skuteczny w leczeniu szerokiego spektrum zakażeń bakteryjnych, w tym zakażeń jamy brzusznej, płuc i skóry u pacjentów z cukrzycą. Chroni również przed zakażeniami po operacjach na okrężnicy i odbytnicy, zapewniając kompleksową ochronę zdrowia.

Erythromycinum Intravenosum TZF

Erythromycinum Intravenosum TZF to lek w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji, przeznaczony do stosowania w lecznictwie zamkniętym. Jest to antybiotyk makrolidowy, który hamuje rozwój bakterii powodujących zakażenia. Lek jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, ucha, skóry, przewodu pokarmowego, zapaleniu dziąseł czy powiek. Erythromycinum Intravenosum TZF jest dostępny na receptę.

Erythromycinum TZF

Erythromycinum TZF to antybiotyk makrolidowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Substancją czynną preparatu jest erytromycyna, która hamuje syntezę białek bakteryjnych, co uniemożliwia wzrost i namnażanie się komórek bakteryjnych. Lek jest wskazany w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych, dolnych dróg oddechowych, ucha środkowego i zewnętrznego, zapalenia dziąseł, zakażeń skóry i tkanek miękkich oraz zakażeń układu pokarmowego. Erythromycinum TZF jest dostępny na receptę.

Ethambutol Teva

Ethambutol Teva to skuteczny lek przeciwgruźliczy, który działa poprzez hamowanie namnażania i eliminację prątków wywołujących gruźlicę u ludzi i zwierząt, a także niektórych prątków atypowych, które są przyczyną mykobakterioz. Jest wskazany, w skojarzeniu z innymi lekami przeciwgruźliczymi, w leczeniu gruźlicy płuc i opłucnej (zakażenia pierwotne i wtórne) oraz gruźlicy pozapłucnej (opon mózgowo-rdzeniowych, kości i stawów, narządów moczowo-płciowych, zwojów nerwowych). Lek jest dostępny na receptę.

Exblifep

EXBLIFEP to antybiotyk zawierający cefepim i enmetazobaktam. Cefepim, będący cefalosporyną czwartej generacji, zabija bakterie, a enmetazobaktam blokuje enzymy beta-laktamazy, zwiększając skuteczność cefepimu. Lek stosowany jest u dorosłych w leczeniu powikłanych zakażeń dróg moczowych, szpitalnego zapalenia płuc oraz bakteriemii.

Faringosept

Faringosept to lek dostępny bez recepty, w postaci tabletek do ssania. Jego substancją czynną jest ambazon, który wykazuje działanie bakteriostatyczne. Produkt przeznaczony jest dla młodzieży i osób dorosłych, do stosowania w zakażeniach jamy ustnej i gardła. Stosowany jest pomocniczo w ostrych zakażeniach jamy ustnej i gardła, takich jak zapalenie migdałków, zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej, a także po operacji usunięcia migdałków i po ekstrakcji zębów.

Fetcroja

Lek Fetcroja zawiera cefiderokol, który jest antybiotykiem z grupy cefalosporyn. Jest stosowany u dorosłych pacjentów w leczeniu zakażeń wywołanych przez określone bakterie, zwłaszcza gdy inne antybiotyki zawodzą. Cefiderokol pomaga zwalczać bakterie powodujące zakażenia.

Fibrovein

Fibrovein to lek, który zawiera w swoim składzie siarczan sodowy tetradecylu. Jest on stosowany w leczeniu różnego rodzaju schorzeń naczyniowych, takich jak żylaki, pajączki naczyniowe oraz rozszerzone naczynia krwionośne o różnej wielkości. Dzięki swojej substancji czynnej, Fibrovein należy do grupy tzw. leków obliterujących, które po wstrzyknięciu do zmienionej chorobowo żyły, powodują spuchnięcie jej wewnętrznej powierzchni oraz sklejenie jej ścian. W efekcie przepływ krwi przez żyłę staje się niemożliwy, a po pewnym czasie następuje zwłóknienie tkanki bliznowatej. Produkt leczniczy Fibrovein jest przeznaczony do stosowania u osób dorosłych i jest dostępny na receptę.

Floxitrat

Floxitrat to antybiotyk z grupy fluorochinolonów, który zawiera moksyfloksacynę. Lek ten wykazuje działanie bakteriobójcze poprzez blokowanie aktywności gyrazy DNA i topoizomerazy IV bakterii. Wskazaniami do stosowania Floxitratu są zakażenia bakteryjne u dorosłych, takie jak zakażenie zatok, nagłe pogorszenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zakażenie płuc (zapalenie płuc) nabyte poza szpitalem (oprócz ciężkich przypadków), a także lekkie lub umiarkowane zakażenia górnego odcinka dróg rodnych, w tym zakażenia jajowodów i błony śluzowej macicy. Floxitrat jest dostępny na receptę.

Fluomizin

Fluomizin to lek w formie tabletek dopochwowych, które stosuje się w przypadku bakteryjnego zapalenia pochwy. Substancją czynną preparatu jest dekwaliniowy chlorek, który oddziałuje na komórki bakteryjne zwiększając ich przepuszczalność, co prowadzi do eliminacji aktywności enzymu i śmierci komórki. Lek jest wydawany w aptekach wyłącznie na podstawie recepty. Zaleca się stosowanie go w przypadku leczenia zapalenia pochwy o podłożu bakteryjnym.

Fosfacin

Fosfacin to antybiotyk zawierający fosfomycynę w postaci trometamolu fosfomycyny. Jego działanie polega na zwalczaniu bakterii, które mogą wywoływać różnego rodzaju zakażenia. Fosfacin jest szczególnie skuteczny w leczeniu niepowikłanych zakażeń pęcherza moczowego u kobiet i nastoletnich dziewcząt. Lek jest dostępny na receptę.

Fosfomycin Sandoz

Fosfomycin Sandoz to lek, który zawiera substancję czynną fosfomycynę w postaci trometamolu fosfomycyny. Jest to antybiotyk, który skutecznie zwalcza bakterie mogące powodować różnego rodzaju infekcje. Fosfomycyna jest szczególnie skuteczna w leczeniu niepowikłanych zakażeń pęcherza moczowego u kobiet i nastoletnich dziewcząt. Lek jest dostępny na receptę.

Fosfomycin US Pharmacia

Fosfomycin US Pharmacia to antybiotyk, który zawiera fosfomycynę w postaci trometamolu fosfomycyny. Jest skuteczny w zwalczaniu bakterii wywołujących zakażenia. Lek jest szczególnie polecany w leczeniu niepowikłanych zakażeń pęcherza moczowego u kobiet i nastoletnich dziewcząt. Fosfomycin US Pharmacia jest dostępny na receptę.

Fromilid

Fromilid to antybiotyk z grupy makrolidów, którego substancją czynną jest klarytromycyna. Jest stosowany w leczeniu zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, zapalenia ucha środkowego oraz zakażeń skóry i tkanek podskórnych, takich jak zapalenie mieszków włosowych czy zapalenie tkanki łącznej. Lek jest dostępny na receptę.

Fromilid Uno

Fromilid Uno to lek o przedłużonym uwalnianiu, który zawiera antybiotyk klarytromycynę. Jest stosowany w leczeniu zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, zakażeń skóry i tkanek miękkich, a także zapalenia ucha środkowego. Lek jest dostępny na receptę.

Fucibet Lipid

Fucibet Lipid to krem dermatologiczny, który zawiera w swoim składzie walerianian betametazonu, będący sterydem, oraz kwas fusydynowy. Jest stosowany w leczeniu stanów zapalnych skóry, takich jak atopowe zapalenie skóry z towarzyszącym zakażeniem. Lek jest dostępny na receptę.

Fucidin

Fucidin to antybiotyk o działaniu przeciwbakteryjnym, który jest dostępny na receptę. Substancją czynną leku jest kwas fusydowy, który działa na niektóre bakterie Gram-dodatnie, szczególnie na gronkowce. Lek Fucidin jest wskazany w miejscowym leczeniu bakteryjnych zakażeń skóry wywołanych przez bakterie wrażliwe na kwas fusydowy, takie jak liszajec, czyraczność, zapalenie gruczołów potowych i mieszków włosowych, zanokcica, figówka. Ponadto krem można stosować także w trądziku pospolitym.

Furaginum Adamed

Furaginum Adamed to lek na receptę, który zawiera substancję czynną furazydynę. Jest to lek przeciwbakteryjny, stosowany w leczeniu ostrych i przewlekłych zakażeń dolnych dróg moczowych wywołanych przez pałeczki okrężnicy (Escherichia coli). Należy zachować ostrożność podczas stosowania, szczególnie u dzieci do 3 miesięcy życia, osób z niewydolnością nerek, polineuropatią, niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej oraz kobiet w ciąży.

Furaginum Teva

Furaginum Teva to lek na receptę, który zawiera substancję czynną furazydynę. Jest to lek przeciwbakteryjny, stosowany w leczeniu ostrych i przewlekłych zakażeń dolnych dróg moczowych wywołanych przez bakterie z gatunku pałeczki okrężnicy (Escherichia coli). Należy zachować ostrożność podczas stosowania, szczególnie u dzieci do 3 miesięcy życia, osób z niewydolnością nerek, polineuropatią, niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej oraz kobiet w ciąży.

Furaginum US Pharmacia

Furaginum US Pharmacia to lek stosowany w leczeniu ostrych oraz nawracających niepowikłanych zakażeń dolnych dróg moczowych. Zawiera substancję czynną furaginę, która hamuje rozwój bakterii wywołujących zakażenia dróg moczowych. Lek jest dostępny bez recepty i może być stosowany u młodzieży powyżej 15 lat oraz u dorosłych.

Furocef

Furocef to antybiotyk beta-laktamowy, cefalosporyna II generacji, stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Substancją czynną preparatu jest cefuroksym. Lek jest dostępny na receptę. Furocef jest wskazany w leczeniu zakażeń u dorosłych i u dzieci o masie ciała powyżej 40 kg, takich jak ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków i gardła, ostre bakteryjne zapalenie zatok, ostre zapalenie ucha środkowego, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, niepowikłane zakażenia skóry i tkanki miękkiej oraz leczenie wczesnej postaci choroby z Lyme (boreliozy).

Fusacid

Fusacid to lek na receptę, który zawiera kwas fusydowy, antybiotyk o silnym działaniu przeciwbakteryjnym. Jest przeznaczony do miejscowego stosowania na skórę w leczeniu zakażeń bakteryjnych, zwłaszcza wywołanych przez bakterie Staphylococcus aureus. Należy zachować ostrożność podczas stosowania, szczególnie w przypadku zakażeń wywołanych przez oporne drobnoustroje, takie jak Pseudomonas aeruginosa.

Fusacid H

Fusacid H to lek na receptę, który zawiera kwas fusydowy i hydrokortyzon. Jest stosowany w miejscowym leczeniu stanów zapalnych skóry z obecnym lub możliwym zakażeniem bakteryjnym, wywołanym przez bakterie wrażliwe na kwas fusydynowy. Należy zachować ostrożność podczas stosowania, szczególnie w przypadku zakażeń wywołanych przez oporne drobnoustroje, takie jak Pseudomonas aeruginosa.

Fusicutan plus

Fusicutan Plus to lek w postaci kremu, który zawiera dwie substancje czynne: antybiotyk (kwas fusydynowy) i kortykosteroid (betametazon). Jest stosowany w początkowym leczeniu wyprysku lub zapalenia skóry, które są powikłane zakażeniami bakteriami wrażliwymi na kwas fusydynowy. Lek jest dostępny na receptę.

Gebetil

Gebetil to lek na receptę, który zawiera dwie substancje czynne: betametazon i gentamycynę. Jest stosowany w leczeniu miejscowych zmian skórnych o charakterze zapalnym, które wymagają stosowania silnie działającego glikokortykosteroidu. Gebetil jest przeznaczony do stosowania na suchą skórę i jest zalecany dla osób dorosłych oraz dzieci powyżej pierwszego roku życia.

Gentamicin B. BRAUN

Lek Gentamicin B. Braun to antybiotyk z grupy aminoglikozydów, który skutecznie zwalcza ciężkie zakażenia bakteryjne. Jego substancja czynna, gentamycyna, jest w stanie zabić wiele rodzajów bakterii. Lek ten jest skuteczny w leczeniu wielu chorób, takich jak: powikłane i nawracające zakażenia nerek, dróg moczowych i pęcherza, zakażenia płuc i dróg oddechowych występujące w trakcie leczenia w szpitalu, zakażenia w obrębie brzucha, w tym zapalenia otrzewnej, zakażenia skóry i tkanek miękkich, również w ciężkich oparzeniach, posocznica (zakażenie obejmujące cały organizm), bakterie we krwi, zapalenie wsierdzia oraz zakażenia po operacjach. Lek Gentamicin B. Braun dostępny jest na receptę.

Gentamicin WZF 0,3%

Gentamicin WZF 0,3% to antybiotyk z grupy aminoglikozydów, który jest stosowany miejscowo w leczeniu bakteryjnych zakażeń oczu. Jest wskazany w miejscowym leczeniu ostrego i przewlekłego bakteryjnego zapalenia spojówek, krawędzi powiek, woreczka łzowego, bakteryjnego zapalenia i owrzodzenia rogówki, oraz profilaktycznie przed i po zabiegach chirurgicznych na gałce ocznej. Lek jest dostępny na receptę.

Gentamycin Krka

Gentamycin Krka to antybiotyk aminoglikozydowy, który jest dostępny na receptę. Lek ten jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez tlenowe bakterie Gram-ujemne, które są wrażliwe na gentamycynę. Wskazania do stosowania obejmują między innymi posocznicę, zakażenia układu moczowego, zakażenia układu oddechowego, wtórne zakażenia oparzeń oraz ran pourazowych i pooperacyjnych, a także ciężkie zakażenia u noworodków.

Hexacima

Hexacima to szczepionka złożona, która zawiera szczepy bakterii oraz wirusów uczących organizm odporności na krztusiec, błonicę, tężec, wirusowe zapalenie typu B, poliomyelitis oraz Haemophilus influenzae typu B. Stosuje się ją u dzieci w wieku od sześciu tygodni do dwóch lat. Szczepionkę Hexacima stosuje się w podaniu domięśniowym – dziecko jest szczepione w ramię lub górną część nogi. Jest dostępna na receptę.

Antybiotyki – kompleksowy przewodnik po leczeniu zakażeń bakteryjnych

Antybiotyki to jedne z najważniejszych osiągnięć medycyny, które zrewolucjonizowały leczenie zakażeń bakteryjnych. Odkrycie penicyliny przez Alexandra Fleminga w 1928 roku otworzyło nową erę w medycynie, umożliwiając skuteczne zwalczanie chorób, które wcześniej często kończyły się śmiercią. Współcześnie antybiotyki znajdują zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń bakteryjnych, od zapalenia płuc i oskrzeli, przez infekcje dróg moczowych, po groźne zakażenia ogólnoustrojowe. Jednak wraz z szerokim wykorzystaniem tych leków pojawił się problem antybiotykooporności – coraz więcej szczepów bakterii uodparnia się na działanie antybiotyków, co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Właściwe stosowanie antybiotyków, zgodnie z zaleceniami lekarza i zasadami racjonalnej antybiotykoterapii, jest kluczowe dla zachowania ich skuteczności i minimalizacji ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.

antybiotyki

Czym są antybiotyki i jak działają?

Antybiotyki to substancje, które mają zdolność zabijania bakterii lub hamowania ich wzrostu i namnażania. Początkowo termin ten odnosił się wyłącznie do naturalnych związków wytwarzanych przez drobnoustroje (głównie grzyby i bakterie), jednak obecnie obejmuje również substancje półsyntetyczne i syntetyczne o działaniu przeciwbakteryjnym.

Mechanizm działania antybiotyków może być różny, w zależności od ich rodzaju. Najważniejsze mechanizmy to:

  1. Hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii – powoduje to osłabienie struktury komórki bakteryjnej, co prowadzi do jej śmierci. Tak działają np. antybiotyki beta-laktamowe, do których należą penicyliny i cefalosporyny.
  2. Zaburzanie funkcji błony komórkowej – wywołuje to uszkodzenie integralności błony i wycieku zawartości komórki. Ten mechanizm wykorzystują m.in. polimyksyny.
  3. Hamowanie syntezy białek bakteryjnych – blokuje to procesy życiowe bakterii. W ten sposób działają aminoglikozydy, tetracykliny, makrolidy czy chloramfenikol.
  4. Blokowanie syntezy kwasów nukleinowych – uniemożliwia to bakteriom namnażanie się. Tak działają chinolony i ryfampicyna.
  5. Hamowanie metabolizmu komórki bakteryjnej – zakłóca to procesy biochemiczne niezbędne do przeżycia bakterii. Ten mechanizm wykorzystują sulfonamidy i trimetoprim.

Ze względu na sposób działania, antybiotyki możemy podzielić na dwie główne grupy:

  • Bakteriobójcze – zabijają komórki bakteryjne. Należą do nich m.in. penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, chinolony.
  • Bakteriostatyczne – hamują namnażanie bakterii, co daje układowi odpornościowemu czas na zwalczenie infekcji. Zaliczamy tu m.in. tetracykliny, makrolidy, chloramfenikol.

Główne grupy antybiotyków i ich zastosowanie

W zależności od budowy chemicznej i mechanizmu działania, antybiotyki dzielimy na kilka głównych grup:

Antybiotyki beta-laktamowe

Są to najczęściej stosowane antybiotyki, które zawierają w swojej strukturze pierścień beta-laktamowy. Działają poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii. Do tej grupy należą:

  • Penicyliny – pierwsza odkryta grupa antybiotyków, obejmująca naturalne (penicylina benzylowa), półsyntetyczne (ampicylina, amoksycylina) i odporne na beta-laktamazy (kloksacylina).
  • Cefalosporyny – podzielone na pięć generacji w zależności od spektrum działania i odporności na beta-laktamazy. Przykłady to cefaleksyna (I generacja), cefuroksym (II generacja), ceftriakson (III generacja).
  • Karbapenemy – antybiotyki o szerokim spektrum działania, stosowane zwykle w ciężkich zakażeniach. Przykłady to imipenem, meropenem.
  • Monobaktamy – działają głównie na bakterie Gram-ujemne. Głównym przedstawicielem jest aztreonam.

Makrolidy

Działają poprzez hamowanie syntezy białek bakteryjnych. Mają szerokie zastosowanie, szczególnie w zakażeniach dróg oddechowych. Do makrolidów należą:

  • Erytromycyna – pierwszy przedstawiciel grupy
  • Klarytromycyna
  • Azytromycyna
  • Roksytromycyna

Makrolidy są często stosowane u pacjentów z alergią na penicyliny oraz w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie atypowe (np. Mycoplasma, Chlamydia).

Tetracykliny

Hamują syntezę białek bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką 30S rybosomu. Przykłady to:

  • Tetracyklina
  • Doksycyklina
  • Minocyklina
  • Tygecyklina

Tetracykliny znajdują zastosowanie w leczeniu boreliozy, trądziku, zakażeń dróg oddechowych wywołanych przez bakterie atypowe oraz infekcji przenoszonych drogą płciową.

Aminoglikozydy

Działają bakteriobójczo, zaburzając syntezę białek. Są szczególnie skuteczne wobec bakterii Gram-ujemnych. Do tej grupy należą:

  • Gentamycyna
  • Amikacyna
  • Tobramycyna
  • Streptomycyna
  • Neomycyna

Aminoglikozydy mogą wykazywać działanie nefrotoksyczne i ototoksyczne, dlatego stosuje się je głównie w ciężkich zakażeniach i pod ścisłą kontrolą lekarza.

Fluorochinolony

Hamują działanie enzymu bakteryjnego (gyrazy DNA), uniemożliwiając replikację DNA bakterii. Przykłady to:

  • Ciprofloksacyna
  • Lewofloksacyna
  • Moksyfloksacyna
  • Norfloksacyna

Fluorochinolony mają szerokie spektrum działania i są stosowane w zakażeniach dróg moczowych, zakażeniach układu oddechowego oraz zakażeniach przewodu pokarmowego.

Inne ważne grupy antybiotyków

  • Glikopeptydy (wankomycyna, teikoplanina) – stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie, szczególnie oporne na metycylinę szczepy gronkowca złocistego (MRSA).
  • Linkozamidy (klindamycyna, linkomycyna) – skuteczne wobec bakterii beztlenowych i Gram-dodatnich.
  • Oksazolidynony (linezolid) – nowsza grupa antybiotyków, skuteczna wobec bakterii opornych na wiele innych antybiotyków.
  • Polimyksyny (kolistyna) – stare antybiotyki, które przeżywają renesans ze względu na skuteczność wobec wieloopornych bakterii Gram-ujemnych.
  • Sulfonamidy i trimetoprim – hamują metabolizm kwasu foliowego, często stosowane razem (ko-trimoksazol) w leczeniu zakażeń układu moczowego i oddechowego.

Kiedy stosować antybiotyki?

Antybiotyki są skuteczne wyłącznie w leczeniu infekcji bakteryjnych. Nie działają na wirusy, grzyby czy pasożyty (z wyjątkiem antybiotyków o specjalnym działaniu przeciwgrzybiczym lub przeciwpasożytniczym). Dlatego tak ważne jest, aby stosować je tylko wtedy, gdy jest to rzeczywiście konieczne.

Antybiotyki mogą być stosowane w leczeniu następujących schorzeń bakteryjnych:

  1. Zapalenie płuc wywołane przez bakterie
  2. Bakteryjne zapalenie oskrzeli
  3. Zapalenie zatok przynosowych (gdy jest ono wywołane przez bakterie)
  4. Angina paciorkowcowa (zapalenie gardła wywołane przez paciorkowce)
  5. Bakteryjne zapalenie ucha środkowego
  6. Zakażenia układu moczowego (zapalenie pęcherza, odmiedniczkowe zapalenie nerek)
  7. Zakażenia skóry i tkanek miękkich
  8. Borelioza
  9. Rzeżączka i inne choroby przenoszone drogą płciową
  10. Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
  11. Gruźlica
  12. Trądzik (w niektórych przypadkach)

Antybiotyki w leczeniu konkretnych dolegliwości

1. Zapalenie zatok

Zapalenie zatok często ma podłoże wirusowe, jednak w przypadku infekcji bakteryjnej antybiotyk może być konieczny. Najczęściej stosowane antybiotyki w leczeniu bakteryjnego zapalenia zatok to:

  • Amoksycylina – lek pierwszego wyboru
  • Amoksycylina z kwasem klawulanowym – gdy podejrzewa się szczepy wytwarzające beta-laktamazy
  • Makrolidy (klarytromycyna, azytromycyna) – u pacjentów uczulonych na antybiotyki beta-laktamowe
  • Doksycyklina – alternatywa dla pacjentów z alergią na penicyliny
  • Fluorochinolony – w przypadkach opornych na leczenie standardowe

Obok farmakoterapii, ważne jest płukanie nosa solą fizjologiczną czy wodą morską, co pomaga w mechanicznym usuwaniu wydzieliny i drobnoustrojów.

2. Trądzik

W leczeniu trądziku stosuje się zarówno miejscowe, jak i ogólne antybiotyki:

  • Miejscowo: klindamycyna, erytromycyna, często w połączeniu z nadtlenkiem benzoilu lub retinoidami
  • Ogólnie: doksycyklina, minocyklina, limecyklina, erytromycyna

Terapia trądziku często wymaga podejścia skojarzonego, łączącego antybiotyki z innymi lekami przeciwtrądzikowymi, takimi jak retinoidy czy preparaty zawierające kwas azelainowy.

3. Zapalenie ucha

W ostrym bakteryjnym zapaleniu ucha środkowego stosuje się:

  • Amoksycylinę – lek pierwszego wyboru
  • Amoksycylinę z kwasem klawulanowym – w przypadkach oporności bakterii
  • Cefalosporyny II i III generacji (cefuroksym, ceftriakson)
  • Makrolidy – u pacjentów z alergią na penicyliny

Leczenie trwa zwykle 5-10 dni, w zależności od wieku pacjenta i ciężkości zakażenia.

4. Angina

W leczeniu anginy paciorkowcowej stosuje się:

  • Fenoksymetylpenicylinę (penicylinę V) – lek pierwszego wyboru
  • Amoksycylinę – alternatywa dla penicyliny V
  • Makrolidy (klarytromycyna, azytromycyna) – u pacjentów z alergią na penicyliny
  • Cefalosporyny I generacji (cefaleksyna) – alternatywa dla osób uczulonych na penicyliny, ale bez reakcji natychmiastowej

Ważne jest, aby przeprowadzić pełną kurację antybiotykową (zwykle 10 dni dla penicyliny V), co zmniejsza ryzyko powikłań, takich jak gorączka reumatyczna czy kłębuszkowe zapalenie nerek.

Błędy w stosowaniu antybiotyków

Nieprawidłowe stosowanie antybiotyków może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Oto najczęstsze błędy:

  1. Stosowanie antybiotyków w infekcjach wirusowych – antybiotyki nie działają na wirusy, więc ich stosowanie w przeziębieniu, grypie czy ostrej infekcji górnych dróg oddechowych o etiologii wirusowej jest bezcelowe i szkodliwe.
  2. Przerywanie kuracji – zaprzestanie przyjmowania antybiotyku po ustąpieniu objawów, przed zakończeniem zaleconego okresu leczenia, może prowadzić do nawrotu infekcji i rozwoju oporności bakterii.
  3. Nieprzestrzeganie zalecanego dawkowania – przyjmowanie antybiotyku w nieregularnych odstępach czasu lub w nieprawidłowych dawkach zmniejsza jego skuteczność.
  4. Samoleczenie – stosowanie antybiotyków bez konsultacji z lekarzem, np. wykorzystywanie pozostałości z poprzednich terapii, może prowadzić do niewłaściwego leczenia i rozwoju oporności bakterii.
  5. Niepoprawne łączenie z żywnością i innymi lekami – niektóre produkty spożywcze i leki mogą wpływać na wchłanianie i działanie antybiotyków.

Prawidłowe stosowanie antybiotyków

Aby maksymalizować skuteczność antybiotyków i minimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, należy przestrzegać następujących zasad:

  1. Stosuj antybiotyki wyłącznie na zalecenie lekarza – tylko on może ocenić, czy infekcja ma podłoże bakteryjne i wymaga antybiotykoterapii.
  2. Przestrzegaj zaleconego dawkowania i czasu trwania terapii – nawet jeśli objawy ustąpią wcześniej, kontynuuj leczenie do końca przepisanego cyklu.
  3. Przyjmuj antybiotyk w regularnych odstępach czasu – pomaga to utrzymać stałe stężenie leku we krwi, co jest kluczowe dla jego skuteczności.
  4. Popijaj antybiotyk wodą – nie używaj mleka, soków, kawy czy alkoholu, które mogą wpływać na wchłanianie leku.
  5. Zwróć uwagę na interakcje z pożywieniem – niektóre antybiotyki (np. tetracykliny, fluorochinolony) powinny być przyjmowane na pusty żołądek lub przynajmniej godzinę przed posiłkiem lub dwie godziny po posiłku.
  6. Unikaj alkoholu podczas antybiotykoterapii – alkohol może osłabiać działanie antybiotyków oraz nasilać ich działania niepożądane. Szczególnie niebezpieczne jest połączenie alkoholu z metronidazolem, które może wywołać reakcję disulfiramową (nudności, wymioty, bóle głowy, zaburzenia ciśnienia).
  7. Stosuj probiotyki – pomagają one przywrócić równowagę flory bakteryjnej jelit, która zostaje zaburzona przez antybiotyki. Probiotyki najlepiej przyjmować w odstępie kilku godzin od antybiotyku.

Działania niepożądane antybiotyków

Antybiotyki, jak wszystkie leki, mogą powodować działania niepożądane. Najczęstsze z nich to:

  1. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe – biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha. Są one związane z zaburzeniem równowagi flory bakteryjnej jelit.
  2. Reakcje alergiczne – od łagodnych wysypek skórnych po ciężkie reakcje anafilaktyczne. Szczególnie często występują u osób uczulonych na antybiotyki beta-laktamowe.
  3. Kandydoza – nadmierny wzrost grzybów z rodzaju Candida, prowadzący do grzybicy jamy ustnej, przełyku lub pochwy.
  4. Biegunka poantybiotykowa – może mieć różne nasilenie, od łagodnej do ciężkiej, wywołanej przez Clostridioides difficile (dawniej Clostridium difficile).
  5. Działanie hepatotoksyczne – uszkodzenie wątroby, które może objawiać się żółtaczką, bólami brzucha, zmęczeniem.
  6. Działanie nefrotoksyczne – uszkodzenie nerek, szczególnie związane ze stosowaniem aminoglikozydów.
  7. Działanie ototoksyczne – uszkodzenie słuchu lub równowagi, również głównie związane z aminoglikozydami.
  8. Fotowrażliwość – zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne, występująca przy stosowaniu niektórych antybiotyków, np. tetracyklin czy fluorochinolonów.

Antybiotykooporność

Antybiotykooporność to zdolność bakterii do przetrwania i namnażania się pomimo obecności antybiotyku, który normalnie powinien je zabić lub zahamować ich wzrost. Jest to poważny problem globalny, który zagraża skuteczności leczenia zakażeń bakteryjnych.

Przyczyny rozwoju antybiotykooporności to:

  1. Nadużywanie antybiotyków – stosowanie ich bez wyraźnych wskazań, np. w infekcjach wirusowych.
  2. Nieprawidłowe stosowanie – przerywanie kuracji, nieprzestrzeganie dawkowania.
  3. Szerokie stosowanie w rolnictwie – dodawanie antybiotyków do pasz dla zwierząt w celu przyspieszenia wzrostu lub zapobiegania chorobom.
  4. Naturalna zdolność bakterii do adaptacji – bakterie mogą rozwijać mechanizmy oporności poprzez mutacje lub wymianę materiału genetycznego.

Skutki antybiotykooporności są poważne:

  • Infekcje trudniejsze do leczenia
  • Dłuższy czas hospitalizacji
  • Wyższe koszty leczenia
  • Zwiększona śmiertelność
  • Konieczność stosowania droższych i bardziej toksycznych antybiotyków

Probiotyki i prebiotyki w trakcie antybiotykoterapii

Aby zminimalizować negatywny wpływ antybiotyków na florę bakteryjną, zaleca się stosowanie probiotyków i prebiotyków:

Probiotyki

Probiotyki to żywe mikroorganizmy, które podawane w odpowiednich ilościach mają korzystny wpływ na zdrowie. Najczęściej stosowane szczepy probiotyczne to:

  • Lactobacillus (L. rhamnosus, L. acidophilus, L. casei)
  • Bifidobacterium (B. longum, B. bifidum, B. infantis)
  • Saccharomyces boulardii (drożdże probiotyczne)

Probiotyki podczas antybiotykoterapii:

  • Zmniejszają ryzyko wystąpienia biegunki związanej z antybiotykami
  • Pomagają przywrócić równowagę flory jelitowej
  • Wzmacniają układ odpornościowy
  • Zapobiegają nadmiernemu rozwojowi grzybów Candida

Probiotyki najlepiej przyjmować w odstępie 2-3 godzin od antybiotyku, aby ten nie zniszczył żywych kultur bakterii zawartych w preparacie. Warto kontynuować suplementację probiotykami jeszcze przez 2-4 tygodnie po zakończeniu antybiotykoterapii.

Prebiotyki

Prebiotyki to składniki pokarmowe, które nie są trawione w przewodzie pokarmowym, ale stymulują wzrost i aktywność korzystnych bakterii jelitowych. Do najważniejszych prebiotyków należą:

  • Inulina
  • Fruktooligosacharydy (FOS)
  • Galaktooligosacharydy (GOS)

Prebiotyki można znaleźć w wielu produktach spożywczych, takich jak:

  • Cykoria
  • Czosnek
  • Cebula
  • Banany
  • Szparagi
  • Karczoch
  • Otręby pszenne

Połączenie probiotyków i prebiotyków (tzw. synbiotyki) daje szczególnie korzystne efekty w przywracaniu równowagi mikroflory jelitowej po antybiotykoterapii.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Czy antybiotyki działają na wirusy?

Nie, antybiotyki nie działają na wirusy. Są skuteczne tylko wobec bakterii i niektórych grzybów. Stosowanie antybiotyków w infekcjach wirusowych, takich jak przeziębienie czy grypa, jest nieskuteczne i może prowadzić do rozwoju oporności bakterii na antybiotyki.

Po jakim czasie antybiotyk zaczyna działać?

Czas działania antybiotyku zależy od wielu czynników, w tym rodzaju antybiotyku, dawki, drogi podania oraz typu infekcji. Ogólnie, pierwsze efekty terapeutyczne można zaobserwować po 24-72 godzinach od rozpoczęcia terapii. Antybiotyki bakteriobójcze działają zwykle szybciej niż bakteriostatyczne. Jeśli po 2-3 dniach nie obserwuje się poprawy, należy skonsultować się z lekarzem.

Czy podczas przyjmowania antybiotyku można spożywać nabiał?

Niektóre antybiotyki, zwłaszcza tetracykliny i fluorochinolony, mogą tworzyć kompleksy z wapniem zawartym w nabiale, co zmniejsza ich wchłanianie. Dlatego produkty mleczne najlepiej spożywać 2 godziny przed lub 4-6 godzin po przyjęciu takiego antybiotyku. W przypadku innych antybiotyków, takich jak penicyliny czy cefalosporyny, interakcja z nabiałem jest mniejsza, ale wciąż zaleca się popijanie ich wodą, a nie mlekiem.

Czy można przerwać kurację antybiotykową, gdy objawy ustąpią?

Nie, nigdy nie należy przerywać kuracji antybiotykowej bez konsultacji z lekarzem, nawet jeśli objawy ustąpią. Przedwczesne zaprzestanie przyjmowania antybiotyku może prowadzić do przetrwania najbardziej opornych bakterii, co zwiększa ryzyko nawrotu infekcji oraz rozwoju antybiotykooporności.

Jak długo trwa standardowa kuracja antybiotykiem?

Długość kuracji zależy od rodzaju infekcji, typu antybiotyku oraz stanu pacjenta. Typowo trwa od 5 do 14 dni, jednak w niektórych przypadkach (np. gruźlica, zapalenie szpiku kostnego) może być znacznie dłuższa, nawet kilkumiesięczna. Kluczowe jest, aby przestrzegać czasu leczenia zaleconego przez lekarza.

Czy podczas antybiotykoterapii można spożywać alkohol?

Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas antybiotykoterapii z kilku powodów:

  • Alkohol może osłabiać działanie niektórych antybiotyków
  • Może zwiększać ryzyko wystąpienia lub nasilać działania niepożądane
  • Obciąża wątrobę, która jest już zaangażowana w metabolizm antybiotyku
  • Połączenie alkoholu z niektórymi antybiotykami (zwłaszcza metronidazolem) może wywołać niebezpieczną reakcję disulfiramową, objawiającą się nudnościami, wymiotami, bólami głowy i zaburzeniami krążenia

Jak przechowywać antybiotyki?

Antybiotyki należy przechowywać zgodnie z zaleceniami zawartymi w ulotce. Ogólne zasady:

  • Przechowuj w suchym miejscu, w temperaturze pokojowej (15-25°C), chyba że ulotka stanowi inaczej
  • Chroń przed światłem i wilgocią
  • Trzymaj poza zasięgiem dzieci
  • Nie stosuj po upływie terminu ważności
  • Nie przechowuj antybiotyków „na zapas” – niewykorzystane leki należy oddać do apteki

Czy kobiety w ciąży mogą przyjmować antybiotyki?

Niektóre antybiotyki są bezpieczne dla kobiet w ciąży, inne mogą stwarzać ryzyko dla rozwijającego się płodu. Decyzję o zastosowaniu antybiotykoterapii u kobiety ciężarnej zawsze podejmuje lekarz, który musi rozważyć stosunek korzyści do ryzyka. Do względnie bezpiecznych antybiotyków w ciąży należą penicyliny i cefalosporyny, natomiast przeciwwskazane są m.in. tetracykliny i fluorochinolony.

Czy antybiotyki zmniejszają skuteczność antykoncepcji hormonalnej?

Niektóre antybiotyki, szczególnie rifampicyna, mogą zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych poprzez przyspieszenie ich metabolizmu wątrobowego. W przypadku innych antybiotyków dowody na takie interakcje są mniej przekonujące, jednak dla bezpieczeństwa zaleca się stosowanie dodatkowych metod antykoncepcji podczas antybiotykoterapii i przez 7 dni po jej zakończeniu.

Czym jest biegunka poantybiotykowa i jak jej zapobiegać?

Biegunka poantybiotykowa to częste działanie niepożądane antybiotyków, wynikające z zaburzenia równowagi mikroflory jelitowej. Może mieć różne nasilenie – od łagodnej do ciężkiej, wywołanej przez bakterię Clostridioides difficile. Aby zmniejszyć ryzyko jej wystąpienia, zaleca się:

  • Stosowanie probiotyków podczas i po antybiotykoterapii
  • Odpowiednie nawodnienie
  • Dietę bogatą w prebiotyki (błonnik rozpuszczalny)
  • Unikanie pokarmów drażniących jelita (tłustych, pikantnych, alkoholu)

Gdy biegunka jest ciężka lub towarzyszy jej gorączka i silne bóle brzucha, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.