Amiodaron Accord

Amiodaron Accord to lek przeciwarytmiczny, który zawiera substancję czynną amiodaronu chlorowodorek. Jego działanie polega na kontrolowaniu niemiarowego bicia serca (zwanego arytmią). Jest stosowany w leczeniu pacjentów dorosłych z poważnymi, objawowymi tachyarytmiami komorowymi oraz objawowymi zaburzeniami rytmu serca wymagającymi leczenia, takimi jak tachyarytmie nadkomorowe. Lek jest dostępny na receptę.

Atenolol Sanofi

Atenolol Sanofi to lek dostępny na receptę, który występuje w postaci tabletek. Zawiera substancję czynną – atenolol, który jest lekiem wybiórczo blokującym receptory beta1-adrenergiczne w sercu. Lek ten chroni serce w czasie wysiłku fizycznego lub stresu, zwalnia czynność serca, zmniejsza kurczliwość i zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen, powodując obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Stosuje się go w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej, zaburzeń rytmu serca z szybką czynnością serca oraz wczesnej interwencji w ostrej fazie zawału mięśnia sercowego.

Atram

Atram to lek, który zawiera substancję czynną karwedilol. Należy on do grupy leków nazywanych beta-adrenolitykami oraz do grupy leków o działaniu rozszerzającym naczynia krwionośne. Lek ten jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego, przewlekłej, stabilnej dławicy piersiowej oraz niewydolności serca. Atram jest dostępny na receptę.

Avedol

Avedol to lek, który zawiera substancję czynną karwedilol. Jest to lek na receptę, który działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych, co poprawia przepływ krwi i obniża ciśnienie krwi. Stosuje się go w leczeniu nadciśnienia tętniczego krwi oraz dławicy piersiowej. Avedol jest również wskazany jako leczenie wspomagające w niewydolności serca, poprawiając jego czynność.

Betaloc

Lek Betaloc jest stosowany w kardiologii. Z jego pomocą leczy się nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, a także zaburzenia rytmu serca Lek Betaloc jest stosowany także w profilaktyce migreny.

Betaloc ZOK

Lek powodujący zmniejszenie częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu oraz obniżenie ciśnienia tętniczego. Substancją czynną preparatu jest metoprolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki).

Beto 100/150/200/25/50 ZK

Beto ZK to lek zawierający metoprolol, który jest selektywnym lekiem β1-adrenolitycznym. Działa poprzez hamowanie receptorów β1-adrenergicznych w sercu, co prowadzi do zmniejszenia tachykardii spowodowanej nagłym wyrzutem katecholamin, a także zmniejsza kurczliwość serca i ciśnienie tętnicze krwi. Lek jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej, zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza częstoskurczu nadkomorowego, kołatania serca spowodowanego zaburzeniami czynnościowymi serca. Beto ZK jest dostępny na receptę.

Biosotal

Biosotal to lek, który zawiera substancję czynną chlorowodorek sotalolu. Jest to lek zaliczany do grupy niewybiórczych beta-adrenolityków, a jego działanie polega na blokowaniu receptorów beta1 i beta2. Stosowany jest w zagrażających życiu komorowych zaburzeniach rytmu serca, nadkomorowych zaburzeniach rytmu serca takich jak migotanie i trzepotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy, częstoskurcz śródwęzłowy i okołowęzłowy oraz w zaburzenia rytmu będących wynikiem zespołu Wolffa-Parkinsona-White’a. Lek jest dostępny na receptę.

Blobet ZOK

Blobet ZOK to lek zawierający bursztynian metoprololu, stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej, niewydolności serca, zaburzeń rytmu serca oraz w profilaktyce migreny. Blobet ZOK jest dostępny wyłącznie na receptę.

Bloxazoc

Bloxazoc to lek na receptę, który zawiera metoprolol. Jest to lek z grupy beta-blokerów, który spowalnia częstotliwość skurczy mięśnia sercowego i prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej oraz zaburzeń rytmu serca.

Carvedilol Genoptim

Carvedilol Genoptim to lek zawierający substancję czynną karwedilol, który działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej oraz jako leczenie wspomagające umiarkowanej do ciężkiej stabilnej niewydolności serca. Lek jest dostępny na receptę.

Carvedilol Orion

Carvedilol Orion to lek, który zawiera substancję czynną karwedilol. Jest to lek dostępny na receptę. Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego, przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej oraz w leczeniu wspomagającym przewlekłej, stabilnej niewydolności serca. Dawkowanie leku jest indywidualne i zależy od stanu pacjenta oraz rodzaju schorzenia.

Carvedilol SymPhar

Carvedilol SymPhar to lek, który jest dostępny na receptę. Jest to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej oraz jako leczenie wspomagające w umiarkowanej do ciężkiej stabilnej niewydolności serca. Działa poprzez rozluźnienie i rozszerzenie naczyń krwionośnych, co zmniejsza opór przepływu krwi i obniża ciśnienie krwi. Lek ten jest dostępny w postaci tabletek powlekanych.

Carvedilol-ratiopharm

Carvedilol-ratiopharm to lek, który należy do grupy leków nazywanych alfa- i beta-adrenolitykami. Stosowany jest w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego) oraz w leczeniu dławicy piersiowej. Lek ten jest również stosowany w leczeniu wspomagającym niewydolności serca. Carvedilol-ratiopharm jest dostępny na receptę.

Carvedilolum 123ratio

Carvedilolum 123ratio to lek zawierający karwedylol. Substancja czynna rozszerza naczynia krwionośne, a jednocześnie zmniejsza opór obwodowy co powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Lek zwiększa stężenie noradrenaliny we krwi. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, stabilnej choroby niedokrwiennej serca oraz objawowej niewydolności serca. Jest dostępny na receptę.

Carvetrend

Carvetrend to lek, który oddziałuje na układ sercowo-naczyniowy. Posiada działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi oraz zwalniające czynność serca. Jest stosowany w chorobie wieńcowej, nadciśnieniu tętniczym oraz niewydolności serca. Lek jest dostępny na receptę.

Cordarone

Cordarone to silny lek przeciwarytmiczny dostępny na receptę. Jego substancją czynną jest chlorowodorek amiodaronu. Lek ten jest stosowany w leczeniu groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca, takich jak arytmia w przebiegu zespołu Wolffa-Parkinsona-White’a, migotanie i trzepotanie przedsionków, częstoskurcz komorowy oraz migotanie komór. Cordarone występuje w postaci tabletek oraz roztworu do wstrzykiwań, który jest przeznaczony do stosowania wyłącznie w lecznictwie zamkniętym.

Dilatrend

Dilatrend to lek, który zawiera substancję czynną karwedilol. Jest to lek oddziałujący na układ sercowo-naczyniowy, który obniża wysokie ciśnienie tętnicze krwi. Znalazł zastosowanie w leczeniu różnego rodzaju chorób serca, takich jak nadciśnienie tętnicze, stabilna dławica piersiowa oraz stabilna niewydolność serca. Lek jest dostępny na receptę.

Dilzem

Dilzem to lek, który ma postać tabletek o przedłużonym uwalnianiu. Działa poprzez rozszerzanie naczyń krwionośnych, co ułatwia sercu pompowanie krwi i obniża ciśnienie krwi. Stosowany jest w leczeniu chorób serca, takich jak stabilna i niestabilna dławica piersiowa oraz dławica Prinzmetala, a także w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Jest dostępny na receptę.

Dilzem retard

Dilzem Retard to lek na receptę zawierający diltiazem, który należy do grupy leków nazywanych antagonistami wapnia. Działa na mięśnie gładkie naczyń oraz ma wpływ na mięsień sercowy. Jest wskazany w leczeniu choroby niedokrwiennej serca oraz nadciśnienia tętniczego. Lek może być stosowany również w leczeniu dusznicy bolesnej naczynioskurczowej (postać Prinzmetala).

Flecainide acetate Alkaloid-INT

Flecainide acetate Alkaloid-INT to lek przeciwarytmiczny klasy Ic, który zawiera substancję czynną flekainid. Jest dostępny na receptę. Lek jest stosowany w leczeniu częstoskurczu nawrotnego w węźle przedsionkowo-komorowym, zaburzeń rytmu serca związanych z zespołem WPW i podobnymi chorobami, w których występują dodatkowe drogi przewodzenia, w przypadku gdy inne leczenie nie było skuteczne. Ponadto, jest stosowany w leczeniu ciężkiej objawowej i zagrażającej życiu napadowej arytmii komorowej, w przypadku braku odpowiedzi na inne rodzaje leczenia lub gdy inne leki nie były tolerowane. Może być również używany do leczenia napadowych arytmii przedsionkowych (migotanie przedsionków, trzepotanie przedsionków i częstoskurcz) u pacjentów z powodującymi niepełnosprawność objawami po kardiowersji.

Hypoten

Hypoten to lek występujący w formie tabletek, zawierający substancję czynną karwedilol. Jest to substancja należąca do grupy leków działających zarówno na receptory alfa- jak i beta-adrenergiczne. Działanie Hypotenu polega na rozszerzeniu naczyń krwionośnych, obniżeniu ciśnienia krwi i zmniejszeniu oporu, jaki musi pokonać serce pompując krew. Wskazania do stosowania to nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca oraz choroba wieńcowa. Hypoten jest lekiem dostępnym na receptę.

Isoptin

Isoptin to lek, który blokuje kanały wapniowe, działając bezpośrednio na mięsień sercowy. Dzięki temu obniża zapotrzebowanie serca na tlen i jednocześnie zwiększa dowóz tlenu do serca poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych. Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej, różnych odmian dławicy piersiowej oraz różnych zaburzeń rytmu serca. Jest dostępny na receptę.

Isoptin SR

Isoptin SR to lek zawierający werapamil o przedłużonym uwalnianiu. Działa bezpośrednio na serce, hamując układ przewodzący serca, co wydłuża czas przewodzenia między przedsionkiem a komorą serca. Isoptin SR wpływa również na funkcjonowanie naczyń krwionośnych, zmniejszając napięcie mięśni gładkich ścian tętnic i rozszerzając tętnice. Jest wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej serca oraz w zaburzeniach rytmu serca. Lek jest dostępny na receptę.

Isoptin SR-E 240

Isoptin SR-E 240 to lek w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, zawierający substancję czynną – werapamilu chlorowodorek. Jest to lek z grupy selektywnych antagonistów wapnia działających bezpośrednio na mięsień sercowy. Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej oraz różnych zaburzeń rytmu serca. Lek jest dostępny na receptę.

Lignocainum Hydrochloricum WZF

Lignocainum Hydrochloricum WZF to lek dostępny na receptę, który ma działanie miejscowo znieczulające i przeciwarytmiczne. Hamuje wytwarzanie i przewodzenie bodźców we włóknach nerwowych oraz w układzie przewodzącym serca. Stosowany jest w znieczuleniu miejscowym – nasiękowym, w blokadach nerwów, pni nerwowych i splotów nerwowych, podpajęczynówkowym, zewnątrzoponowym – podczas zabiegów z zakresu chirurgii ogólnej, urologii, ortopedii, ginekologii, położnictwa, a także w różnych procedurach diagnostycznych i terapeutycznych. Ponadto, jest stosowany w komorowych zaburzeniach rytmu serca.

Metocard

Metocard to lek, który zawiera substancję czynną metoprolol, należącą do grupy beta-blokerów. Lek ten jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej oraz zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza częstoskurczu nadkomorowego. Metocard jest również stosowany pomocniczo u osób chorych na nadczynność tarczycy. Lek jest dostępny wyłącznie na receptę.

Metocard ZK

Metocard ZK to lek w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, którego substancją czynną jest metoprolol. Metoprolol należy do grupy beta-blokerów i powoduje zmniejszenie częstotliwości rytmu serca oraz siły jego skurczu, a także obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu dławicy piersiowej, nadciśnienia tętniczego krwi oraz zaburzeń rytmu serca. Metocard ZK jest dostępny na receptę.

Metogen SC

Metogen SC to lek na receptę, który zawiera substancję czynną – bursztynian metoprololu. Jest to wybiórczy beta-adrenolityk, który działa głównie na serce. Lek jest stosowany w stabilnej, przewlekłej, łagodnej do umiarkowanej niewydolności serca z zaburzoną czynnością lewej komory (frakcja wyrzutowa < 40%) jako uzupełnienie leczenia standardowego inhibitorami ACE i lekami moczopędnymi. Ponadto, Metogen SC jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, zaburzeń rytmu serca, niewydolności serca oraz dławicy piersiowej.

Opacorden

Opacorden to lek przeciwarytmiczny, który zawiera substancję czynną amiodaron. Jest stosowany w leczeniu i zapobieganiu zaburzeń rytmu serca, takich jak zespół Wolffa-Parkinsona-White’a (WPW), migotanie i trzepotanie przedsionków, napadowe tachyarytmie nadkomorowe, a także groźne dla życia komorowe zaburzenia rytmu. Lek jest dostępny na receptę.

Oxycardil

Oxycardil to lek zawierający chlorowodorek diltiazemu, który jest antagonistą wapnia. Działa na mięśnie gładkie naczyń, a także ma silny wpływ na mięsień sercowy. Jest wskazany w leczeniu choroby niedokrwiennej serca oraz nadciśnienia tętniczego. Oxycardil jest dostępny na receptę.

Phenytoinum WZF

Phenytoinum WZF to lek przeciwdrgawkowy w formie tabletek. Jego głównym składnikiem jest fenytoina, która działa poprzez hamowanie rozprzestrzeniania się pobudzeń nerwowych. Lek jest zalecany w leczeniu padaczki, w tym napadów uogólnionych i napadów częściowych złożonych. Stosowany jest również w profilaktyce napadów padaczkowych po operacjach neurochirurgicznych i urazach głowy oraz w leczeniu nerwobólu nerwu trójdzielnego. Phenytoinum WZF jest dostępny na receptę.

Polfenon

Polfenon to lek przeciwarytmiczny, który zawiera substancję czynną propafenon. Stabilizuje on błony komórkowe i blokuje kanał sodowy, co prowadzi do wydłużenia przerwy między skurczem a rozkurczem serca. Jest wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu objawowych tachyarytmii nadkomorowych, takich jak częstoskurcz węzłowy, częstoskurcz nadkomorowy u pacjentów z zespołem Wolffa-Parkinsona-White’a (WPW) lub napadowe migotanie przedsionków oraz zagrażającej życiu, ciężkiej, objawowej tachyarytmii komorowej. Lek jest dostępny na receptę.

Propranolol Accord

Propranolol Accord to lek na receptę, który zawiera substancję czynną propranololu chlorowodorek. Jest to lek z grupy beta-adrenolityków. Stosowany jest w leczeniu bólu w klatce piersiowej (spowodowanego słabym dopływem krwi do serca), nadciśnienia tętniczego, profilaktyce zawału serca, leczeniu drżenia, kontroli nieregularnego lub zbyt szybkiego bicia serca oraz szybkiego rytmu serca i innych objawów powodowanych przez nadczynność tarczycy. Lek ten jest również stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego spowodowanego przez guz w okolicach nerki (guz chromochłonny nadnerczy), zmniejsza ciężkie bóle głowy (migrena), zapobiega krwawieniu z żołądka u pacjentów z wysokim ciśnieniem krwi w wątrobie i obrzękiem naczyń krwionośnych w przełyku.

Propranolol Aurovitas

Propranolol Aurovitas to lek, który zawiera substancję czynną propranololu chlorowodorek, należący do grupy leków beta-adrenolitycznych. Stosowany jest w leczeniu bólu w klatce piersiowej (spowodowanego słabym dopływem krwi do serca), nadciśnienia tętniczego, profilaktyce zawału serca, leczeniu drżenia, kontroli nieregularnego lub zbyt szybkiego bicia serca oraz szybkiego rytmu serca i innych objawów powodowanych przez nadczynność tarczycy. Lek jest dostępny na receptę.

Propranolol WZF

Propranolol WZF to lek stosowany w leczeniu różnych schorzeń, takich jak nadciśnienie tętnicze, migrena, czy pewne rodzaje zaburzeń rytmu serca. Działa na układ krążenia, ale również na inne części ciała. Jego działanie opiera się o kilka mechanizmów: zapobiega arytmii serca, obniża ciśnienie krwi, spowalnia czynność mięśnia sercowego, a także przewodnictwa węzła przedsionkowo-komorowego, obniża ilość zużywanego przez serce tlenu, a także zmniejsza aktywność na bodźce węzła zatokowego. Dodatkowo preparat wykazuje działanie przeciwmigrenowe, a także przeciwlękowe. Lek jest dostępny wyłącznie na receptę.

Rytmonorm

Rytmonorm to lek przeciwarytmiczny, który zawiera substancję czynną chlorowodorek propafenonu. Jest stosowany w objawowych tachyarytmiach nadkomorowych, takich jak częstoskurcz węzłowy, częstoskurcz nadkomorowy u pacjentów z zespołem Wolffa-Parkinsona-White’a (WPW) lub napadowe migotanie przedsionków. Lek jest również stosowany w ciężkiej objawowej tachyarytmii komorowej. Rytmonorm jest dostępny na receptę.

Sotahexal

Sotahexal to lek zawierający substancję czynną sotalol, który należy do grupy leków znanych jako beta-blokery. Beta-blokery wpływają na sposób, w jaki serce pracuje, zwalniając tętno i zmniejszając siłę, z jaką serce pompuje krew. Głównym zastosowaniem Sotahexal jest leczenie pewnych form nieprawidłowego rytmu serca, zwanych arytmią. W przypadku arytmi, serce może bić zbyt szybko, zbyt wolno lub w sposób nieregularny. Sotahexal może pomóc w kontrolowaniu tych nieprawidłowych rytmów serca, zapewniając, że serce bije regularnie i z odpowiednią prędkością. Lek ten jest dostępny na receptę.

Staveran

Staveran to lek dostępny na receptę, który zawiera substancję czynną chlorowodorek werapamilu. Jest to preparat blokujący kanały wapniowe, który działa przeciwarytmicznie i obniża ciśnienie tętnicze krwi. Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego, w profilaktyce i leczeniu choroby wieńcowej, a także w leczeniu zaburzeń rytmu serca.

Symlok SR

Symlok SR to lek zawierający substancję czynną metoprolol, który należy do grupy leków nazywanych selektywnymi lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne (beta-adrenolityki). Działanie leku polega na blokowaniu jednego z rodzajów receptorów beta-adrenergicznych – receptorów beta-1. Lek jest wskazany w przypadku dusznicy bolesnej, nadciśnienia tętniczego, zaburzeń rytmu serca, szczególnie częstoskurczu nadkomorowego, a także stabilnej, symptomatycznej niewydolności serca. Symlok SR jest dostępny na receptę.

Symtrend

Lek Symtrend to preparat z grupy leków o działaniu alfa- i beta-adrenolitycznym. Jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego oraz dławicy piersiowej. Ponadto, Symtrend może być wykorzystywany jako leczenie wspomagające w przypadku niewydolności serca, co przyczynia się do poprawy jego funkcjonowania. Lek jest dostępny na receptę.

Vivacor

Vivacor to lek, który zawiera substancję czynną karwedilol. Jest to lek blokujący receptory alfa- i beta-adrenergiczne, co prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, zwolnienia akcji serca i zmniejszenia zapotrzebowania na tlen przez mięsień sercowy. Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego, stabilnej dławicy piersiowej oraz jako lek wspomagający w przewlekłej niewydolności serca. Lek jest dostępny na receptę.

Leki antyarytmiczne – przegląd rodzajów, działania i zastosowania

Zaburzenia rytmu serca, określane ogólnie jako arytmie, stanowią poważny problem medyczny dotykający znacznej części populacji. Szacuje się, że różne formy arytmii występują u 1,5-5% ogółu społeczeństwa. Te nieprawidłowości w pracy serca mogą manifestować się jako zbyt szybkie, zbyt wolne lub nieregularne bicie serca, prowadząc do szeregu objawów – od łagodnych kołatań po stan bezpośredniego zagrożenia życia. W leczeniu arytmii kluczową rolę odgrywają leki antyarytmiczne, które działają poprzez modyfikację przewodzenia impulsów elektrycznych w sercu. Ich dobór zależy od rodzaju arytmii, chorób współistniejących oraz indywidualnych cech pacjenta. Artykuł prezentuje szczegółowy przegląd współczesnej farmakoterapii zaburzeń rytmu serca, uwzględniając mechanizmy działania, wskazania, przeciwwskazania oraz najnowsze kierunki rozwoju leków antyarytmicznych.

leczenie arytmii

Czym jest arytmia serca?

Arytmia serca to termin obejmujący wszelkie zaburzenia prawidłowego rytmu pracy serca. W warunkach fizjologicznych serce zdrowego człowieka bije z częstością 60-80 uderzeń na minutę, a praca mięśnia sercowego jest rytmiczna i nieprzerwana. Za prawidłowy rytm odpowiada układ bodźcotwórczo-przewodzący serca, który generuje i przewodzi impulsy elektryczne w określonej kolejności, zapewniając skoordynowaną pracę serca.

Gdy dochodzi do nieprawidłowości w powstawaniu lub przewodzeniu impulsów elektrycznych, pojawiają się zaburzenia rytmu. Ze względu na ich różnorodność, arytmie możemy klasyfikować według kilku kryteriów.

Podział arytmii ze względu na częstość pracy serca:

  1. Bradykardię – zbyt wolna praca serca (poniżej 60 uderzeń na minutę)
  2. Tachykardię – zbyt szybka praca serca (powyżej 100 uderzeń na minutę)
  3. Niemiarowość – nieregularny rytm serca, np. migotanie przedsionków

Podział ze względu na miejsce powstawania:

Arytmie nadkomorowe

Powstają powyżej rozwidlenia pęczka Hisa, czyli w przedsionkach serca. Należą do nich:

  • Migotanie przedsionków (najczęstsza arytmia)
  • Trzepotanie przedsionków
  • Częstoskurcze nadkomorowe (przedsionkowe, węzłowe, przedsionkowo-komorowe)
  • Dodatkowe pobudzenia nadkomorowe
  • Tachykardie zatokowe

Arytmie komorowe

Powstają poniżej rozwidlenia pęczka Hisa, w komorach serca. Zaliczamy do nich:

  • Dodatkowe pobudzenia komorowe
  • Częstoskurcze komorowe
  • Trzepotanie komór
  • Migotanie komór

Arytmie nadkomorowe zazwyczaj nie stanowią bezpośredniego zagrożenia życia, choć nieleczone mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak udary mózgu czy niewydolność serca. Natomiast utrwalone arytmie komorowe, szczególnie częstoskurcz komorowy i migotanie komór, są bezpośrednim zagrożeniem życia i wymagają natychmiastowej interwencji.

Objawy arytmii

Objawy arytmii mogą być bardzo zróżnicowane – od całkowitego braku objawów po dramatyczne i zagrażające życiu. Nasilenie dolegliwości zależy od rodzaju arytmii, częstości rytmu serca, chorób współistniejących oraz indywidualnej tolerancji pacjenta.

Najczęstsze objawy arytmii to:

  • Uczucie kołatania serca
  • Uczucie nieregularnego bicia serca
  • Osłabienie, zmęczenie
  • Zawroty głowy
  • Omdlenia lub zasłabnięcia
  • Duszność, trudności z oddychaniem
  • Ból w klatce piersiowej
  • Niepokój, lęk
  • Zaburzenia pamięci i koncentracji
  • Nadmierna potliwość (szczególnie u dzieci)

W przypadku migotania przedsionków pacjenci często odczuwają nieregularne kołatania serca oraz zmęczenie. Przy bradykardii może dominować osłabienie i zawroty głowy. Natomiast częstoskurcz komorowy może prowadzić do omdleń, duszności i silnego bólu w klatce piersiowej.

Przyczyny arytmii serca

Przyczyny arytmii są złożone i często wieloczynnikowe. Do najważniejszych należą:

Choroby serca:

  • Choroba niedokrwienna serca i zawał serca
  • Niewydolność serca
  • Kardiomiopatie
  • Wady zastawkowe serca
  • Zapalenie mięśnia sercowego
  • Wrodzone wady serca

Zaburzenia ogólnoustrojowe:

  • Nadczynność lub niedoczynność tarczycy
  • Zaburzenia elektrolitowe (zwłaszcza potasu, magnezu, wapnia)
  • Niedokrwistość
  • Nadciśnienie tętnicze
  • Cukrzyca
  • Przewlekła obturacyjna choroba płuc
  • Bezdech senny

Czynniki zewnętrzne:

  • Używki (kofeina, alkohol, nikotyna)
  • Leki (niektóre leki psychiatryczne, przeciwhistaminowe, przeciwgrzybicze, antybiotyki)
  • Stres
  • Nadmierny wysiłek fizyczny
  • Hipoksja

Czynniki genetyczne:

  • Zespół długiego QT
  • Zespół Brugadów
  • Zespół Wolffa-Parkinsona-White’a
  • Polimorficzny częstoskurcz komorowy zależny od katecholamin

Warto podkreślić, że ryzyko występowania arytmii wzrasta z wiekiem. U osób starszych degeneracja układu bodźcotwórczo-przewodzącego oraz częstsze występowanie chorób serca sprzyjają rozwojowi zaburzeń rytmu.

Klasyfikacja leków antyarytmicznych

Najszerzej stosowaną klasyfikacją leków antyarytmicznych jest podział według Vaughana Williamsa, który kategoryzuje leki w zależności od ich mechanizmu działania na poziomie komórkowym.

Leki antyarytmiczne klasy I (blokery kanału sodowego)

Ta grupa leków działa poprzez blokowanie kanałów sodowych w komórkach mięśnia sercowego, co spowalnia przewodzenie impulsów elektrycznych. Dzieli się na trzy podgrupy ze względu na specyficzne właściwości elektrofizjologiczne.

Klasa IA

Leki z tej podgrupy spowalniają przewodzenie impulsów i wydłużają potencjał czynnościowy.

Główne substancje:

  • Chinidyna – skuteczna w leczeniu migotania przedsionków, choć obecnie rzadko stosowana ze względu na efekty uboczne i działanie proarytmiczne
  • Prokainamid – stosowany w leczeniu migotania przedsionków w zespole Wolffa-Parkinsona-White’a
  • Dizopyramid – wykorzystywany w migotaniu przedsionków zależnym od nerwu błędnego

Działania niepożądane:

  • Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego
  • Wydłużenie odstępu QT (ryzyko groźnych arytmii)
  • Toczeń rumieniowaty polekowy (prokainamid)
  • Cynchonizm (chinidyna) – objawiający się zawrotami głowy, szumem w uszach, zaburzeniami widzenia

Klasa IB

Leki z tej podgrupy blokują kanały sodowe i skracają potencjał czynnościowy.

Główne substancje:

  • Lidokaina – stosowana dożylnie w leczeniu częstoskurczu komorowego i migotania komór
  • Meksyletyna – dostępna w formie doustnej, stosowana w częstoskurczu komorowym
  • Tokainid – obecnie rzadko stosowany

Działania niepożądane:

  • Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy, senność)
  • Drętwienie języka
  • Toksyczność lidokainy przy wyższych dawkach (drgawki, depresja oddechowa)

Klasa IC

Leki te silnie blokują kanały sodowe bez znaczącego wpływu na potencjał czynnościowy.

Główne substancje:

  • Flekainid – stosowany w leczeniu i profilaktyce migotania przedsionków
  • Propafenon – wykorzystywany w terapii „pigułki w kieszeni” przy napadach arytmii
  • Enkainid – obecnie rzadko stosowany

Działania niepożądane:

  • Efekt proarytmiczny – mogą prowokować groźne arytmie, zwłaszcza u pacjentów z chorobą wieńcową
  • Zwiększone ryzyko nagłej śmierci sercowej u pacjentów z chorobą wieńcową

Ważne: Leki klasy IC powinny być stosowane w skojarzeniu z beta-blokerami, aby zapobiec szybkiemu migotaniu przedsionków. Przed włączeniem tej grupy leków konieczne jest wykonanie badania echokardiograficznego dla oceny funkcji serca.

Leki antyarytmiczne klasy II (beta-blokery)

Beta-blokery hamują receptory beta-adrenergiczne, co prowadzi do spowolnienia pracy serca i zmniejszenia przewodnictwa w węźle zatokowo-przedsionkowym i przedsionkowo-komorowym.

Główne substancje:

  • Metoprolol
  • Karwedilol
  • Atenolol
  • Propranolol
  • Bisoprolol

Mechanizm działania:

  • Zmniejszenie częstości pracy serca (efekt chronotropowy ujemny)
  • Zmniejszenie kurczliwości serca (efekt inotropowy ujemny)
  • Spowolnienie przewodnictwa w węźle przedsionkowo-komorowym (efekt dromotropowy ujemny)

Zastosowanie:

  • Tachyarytmie
  • Nadkomorowe zaburzenia rytmu
  • Profilaktyka po zawale serca

Działania niepożądane:

  • Zmęczenie, osłabienie
  • Bradykardia
  • Niedociśnienie tętnicze
  • Zaburzenia snu
  • Koszmary senne
  • Zaburzenia czucia w kończynach
  • Maskowanie objawów hipoglikemii u pacjentów z cukrzycą
  • Zaostrzenie objawów astmy i POChP

Leki antyarytmiczne klasy III (blokery kanału potasowego)

Ta grupa leków blokuje kanały potasowe, co prowadzi do wydłużenia potencjału czynnościowego i spowolnienia przewodnictwa we wszystkich komórkach serca.

Główne substancje:

  • Amiodaron – najbardziej wszechstronny i skuteczny lek antyarytmiczny
  • Sotalol – łączy właściwości beta-blokerów z blokowaniem kanałów potasowych
  • Dronedaron – nowsza pochodna amiodaronu o korzystniejszym profilu bezpieczeństwa
  • Bretylium, dofetilid, ibutilid – obecnie rzadko stosowane

Zastosowanie:

  • Migotanie przedsionków
  • Częstoskurcz komorowy
  • Zaburzenia rytmu u pacjentów z dysfunkcją lewej komory

Działania niepożądane amiodaronu:

  • Zaburzenia funkcji tarczycy (zarówno nadczynność jak i niedoczynność)
  • Zwłóknienie płuc
  • Fotowrażliwość skóry
  • Mikrozłogi w rogówce
  • Zaburzenia widzenia, smaku, światłowstręt
  • Hepatotoksyczność

Leki antyarytmiczne klasy IV (blokery kanału wapniowego)

Niedihydropirydynowe blokery kanału wapniowego hamują wychwyt wapnia przez komórki serca, co prowadzi do spowolnienia przewodzenia w węźle przedsionkowo-komorowym.

Główne substancje:

  • Werapamil
  • Diltiazem

Zastosowanie:

  • Spowolnienie przewodzenia w węźle przedsionkowo-komorowym
  • Nadkomorowe zaburzenia rytmu
  • Częstoskurcz nadkomorowy

Działania niepożądane:

  • Bradykardia
  • Niedociśnienie tętnicze
  • Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego
  • Obrzęki
  • Omdlenia

Inne leki stosowane w arytmii

Niektóre substancje nie zostały uwzględnione w klasyfikacji Vaughana Williamsa, ale są stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca:

Digoksyna:

  • Spowalnia przewodnictwo w węźle przedsionkowo-komorowym
  • Stosowana głównie w migotaniu przedsionków do kontroli częstości rytmu komór
  • Wymaga monitorowania stężenia w surowicy ze względu na wąskie okno terapeutyczne

Adenozyna:

  • Spowalnia lub blokuje przewodzenie w węźle przedsionkowo-komorowym
  • Przerywa napad częstoskurczu nadkomorowego
  • Charakteryzuje się bardzo krótkim czasem działania (kilka sekund)
  • Podawana dożylnie w bolusie

Iwabradyna:

  • Selektywnie hamuje kanały If w węźle zatokowo-przedsionkowym
  • Zwalnia rytm zatokowy bez wpływu na ciśnienie tętnicze
  • Stosowana w nieadekwatnej tachykardii zatokowej

Najnowsze leki antyarytmiczne

W ostatnich latach pojawiły się nowe leki antyarytmiczne, które mają na celu zwiększenie skuteczności i bezpieczeństwa terapii:

Ranolazyna

Pierwotnie stosowana jako lek przeciwdławicowy, ranolazyna wykazuje także działanie antyarytmiczne poprzez hamowanie późnego prądu sodowego (INa-late). Znajduje zastosowanie:

  • W leczeniu migotania przedsionków
  • W terapii skojarzonej z amiodaronem lub dronedaronem
  • U pacjentów z niewydolnością serca, gdzie inne leki antyarytmiczne są przeciwwskazane

Wernakalant

Należy do grupy ARDA (leki wydłużające repolaryzację przedsionków):

  • Stosowany do farmakologicznej kardiowersji migotania przedsionków o niedawnym początku
  • Wykazuje lepsze działanie niż amiodaron w przywracaniu rytmu zatokowego
  • Podawany pozajelitowo (dożylnie)
  • Przeznaczony dla pacjentów bez strukturalnych zaburzeń serca lub z umiarkowanymi zaburzeniami

Dronedaron

Nowsza pochodna amiodaronu:

  • Bezpieczniejszy profil działań niepożądanych (nie zawiera jodu, więc nie wpływa na tarczycę)
  • Stosowany najczęściej w połączeniu z ranolazyną
  • Skuteczny w redukcji epizodów migotania przedsionków
  • Przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością serca klasy III i IV wg NYHA oraz z utrwalonym migotaniem przedsionków

Kanakinumab

Nowe podejście oparte na teorii zapalnej etiologii migotania przedsionków:

  • Przeciwciało monoklonalne blokujące interleukiny prozapalne
  • Zmniejsza ryzyko nawrotu migotania przedsionków po kardiowersji
  • Obecnie w zaawansowanych badaniach klinicznych

Zasady bezpiecznego stosowania leków antyarytmicznych

Leczenie przeciwarytmiczne wymaga szczególnej ostrożności, ponieważ leki te mogą same powodować zaburzenia rytmu (efekt proarytmiczny). Aby zapewnić bezpieczeństwo terapii, należy przestrzegać kilku istotnych zasad:

Przed rozpoczęciem leczenia:

  • Dokładna diagnostyka – ustalenie rodzaju arytmii oraz jej przyczyn
  • Badania laboratoryjne – morfologia, elektrolity, parametry funkcji nerek i wątroby
  • Badanie EKG – ocena przewodnictwa i rytmu serca
  • Badanie echokardiograficzne – ocena funkcji skurczowej lewej komory

W trakcie leczenia:

  • Regularna kontrola lekarska – ocena skuteczności leczenia i monitorowanie działań niepożądanych
  • Przestrzeganie zaleceń dotyczących dawkowania – edukacja pacjenta i rodziny
  • Kontrola pulsu – nauczenie pacjenta lub członka rodziny, jak sprawdzać puls
  • Unikanie interakcji lekowych – konsultacja z lekarzem przed przyjęciem jakichkolwiek innych leków

Niepokojące objawy wymagające konsultacji lekarskiej:

  • Nasilenie arytmii
  • Przyspieszenie lub zwolnienie rytmu serca
  • Ból w klatce piersiowej
  • Zawroty głowy, oszołomienie lub omdlenie
  • Zaburzenia widzenia
  • Obrzęki kończyn dolnych
  • Duszność

Alternatywne metody leczenia arytmii

Farmakoterapia nie jest jedyną metodą leczenia zaburzeń rytmu serca. W zależności od rodzaju arytmii i stanu pacjenta można zastosować:

Kardiowersję elektryczną

Polega na przywróceniu prawidłowego rytmu za pomocą impulsu elektrycznego. Stosowana głównie w migotaniu i trzepotaniu przedsionków oraz w częstoskurczach komorowych. Procedura jest wykonywana w krótkotrwałym znieczuleniu ogólnym.

Ablację

Małoinwazyjny zabieg polegający na zniszczeniu obszaru serca odpowiedzialnego za powstawanie lub podtrzymywanie arytmii. Wykonuje się go za pomocą cewników wprowadzanych do serca przez naczynia krwionośne. Energia o częstotliwości radiowej lub krioablacja (zamrażanie) niszczy precyzyjnie określony fragment tkanki serca.

Ablacja jest szczególnie skuteczna w:

  • Typowych częstoskurczach nadkomorowych (skuteczność ok. 95%)
  • Trzepotaniu przedsionków (skuteczność ok. 90%)
  • Migotaniu przedsionków (skuteczność 60-80%)
  • Niektórych częstoskurczach komorowych

Wszczepienie stymulatora serca

Urządzenie elektroniczne wszczepianie pod skórę klatki piersiowej, które generuje impulsy elektryczne, gdy serce bije zbyt wolno. Stosowane głównie w bradykardiach i blokach przedsionkowo-komorowych.

Wszczepienie kardiowertera-defibrylatora (ICD)

Urządzenie monitorujące rytm serca i automatycznie przywracające prawidłowy rytm w przypadku wystąpienia groźnych arytmii komorowych. Stosowane u pacjentów z wysokim ryzykiem nagłej śmierci sercowej.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Czy leki antyarytmiczne trzeba stosować do końca życia?

Zależy to od rodzaju arytmii i jej przyczyny. W przypadku odwracalnych przyczyn (np. nadczynność tarczycy, zaburzenia elektrolitowe), po ich wyleczeniu można zwykle zaprzestać stosowania leków antyarytmicznych. Natomiast przy trwałych zmianach strukturalnych serca lub genetycznie uwarunkowanych arytmiach, leczenie najczęściej jest długotrwałe. Ablacja w wielu przypadkach może być alternatywą pozwalającą uniknąć dożywotniego przyjmowania leków.

Jak postępować w przypadku pominięcia dawki leku antyarytmicznego?

Jeśli pominięto dawkę, a do następnej jest więcej niż połowa czasu między dawkami, należy przyjąć pominiętą dawkę. Jeśli zostało mniej czasu, pominiętą dawkę należy opuścić i kontynuować schemat dawkowania. Nie należy podwajać dawki. W przypadku leków takich jak amiodaron o długim okresie półtrwania, pojedyncze pominięcie dawki ma mniejsze znaczenie.

Czy można stosować leki antyarytmiczne w ciąży?

Większość leków antyarytmicznych przenika przez łożysko i może wpływać na płód. Jednak w niektórych przypadkach korzyść z leczenia matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. Najlepiej zbadanymi i względnie bezpiecznymi lekami w ciąży są beta-blokery (szczególnie metoprolol), digoksyna oraz adenozyna. Amiodaron, propafenon i sotalol powinny być stosowane tylko w sytuacjach, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem.

Jakie interakcje leków antyarytmicznych są najważniejsze?

Leki antyarytmiczne wchodzą w liczne interakcje z innymi lekami:

  • Amiodaron hamuje wiele enzymów wątrobowych, co prowadzi do zwiększenia stężenia wielu leków, w tym warfaryny, digoksyny, statyn
  • Propafenon zwiększa stężenie digoksyny, warfaryny i beta-blokerów
  • Antagoniści witaminy K (warfaryna) – ich działanie może być nasilone lub osłabione przez leki antyarytmiczne
  • Leki wydłużające odstęp QT mogą zwiększać ryzyko groźnych arytmii w połączeniu z lekami antyarytmicznymi klasy IA i III

Jak żyć z arytmią serca?

Oprócz farmakoterapii, istotne są zmiany stylu życia:

  • Unikanie kofeiny, alkoholu, nikotyny
  • Regularna, umiarkowana aktywność fizyczna (po konsultacji z lekarzem)
  • Zdrowa dieta z ograniczeniem soli
  • Redukcja stresu poprzez techniki relaksacyjne
  • Kontrola masy ciała
  • Regularne przyjmowanie leków
  • Monitorowanie pulsu w domu
  • Regularny sen

Podsumowanie

Leki antyarytmiczne odgrywają kluczową rolę w leczeniu zaburzeń rytmu serca, choć ich skuteczność jest ograniczona, a stosowanie wiąże się z ryzykiem działań niepożądanych, w tym efektu proarytmicznego. Dobór odpowiedniego leku zależy od rodzaju arytmii, chorób współistniejących oraz indywidualnych cech pacjenta.

Obecnie dostępnych jest wiele grup leków o różnych mechanizmach działania, a nowe substancje, takie jak ranolazyna, wernakalant czy kanakinumab, dają nadzieję na zwiększenie skuteczności i bezpieczeństwa farmakoterapii arytmii. Równocześnie metody niefarmakologiczne, szczególnie ablacja, stają się coraz bardziej dostępne i skuteczne.

Najważniejszym elementem skutecznego leczenia arytmii jest indywidualizacja terapii, uwzględniająca nie tylko aspekty medyczne, ale także preferencje i jakość życia pacjenta. W wielu przypadkach optymalne efekty przynosi połączenie różnych metod leczenia – farmakoterapii, ablacji oraz modyfikacji stylu życia.

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Czy każda arytmia wymaga leczenia farmakologicznego?

Nie, nie każda arytmia wymaga farmakoterapii. Łagodne, sporadyczne zaburzenia rytmu, które nie powodują objawów i nie wiążą się z ryzykiem powikłań, często wymagają jedynie obserwacji. Leczenie jest konieczne, gdy arytmia powoduje dokuczliwe objawy, zakłóca codzienne funkcjonowanie lub stwarza ryzyko powikłań, takich jak udar mózgu czy niewydolność serca.

Jakie są najczęstsze działania niepożądane leków antyarytmicznych?

Działania niepożądane różnią się w zależności od grupy leków. Najczęstsze to:

  • Bradykardia (zwolnienie rytmu serca)
  • Zaburzenia przewodzenia
  • Zawroty głowy i omdlenia
  • Zmęczenie i osłabienie
  • Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
  • Zaburzenia snu
  • Efekt proarytmiczny (wywoływanie nowych arytmii)

W przypadku niektórych leków mogą wystąpić specyficzne działania niepożądane, jak zaburzenia tarczycy i zwłóknienie płuc przy stosowaniu amiodaronu.

Kiedy należy rozważyć ablację zamiast farmakoterapii?

Ablację warto rozważyć:

  • Gdy leki są nieskuteczne lub źle tolerowane
  • U młodych pacjentów, dla których perspektywa długotrwałego przyjmowania leków jest niekorzystna
  • Przy częstych, napadowych arytmiach znacząco obniżających jakość życia
  • W niektórych typach arytmii mających bardzo wysoką skuteczność ablacji (np. typowy trzepot przedsionków, AVNRT)
  • Gdy arytmia jest zagrożeniem dla życia

Decyzja powinna być zawsze podejmowana indywidualnie, po konsultacji z kardiologiem-elektrofizjologiem.

Czy suplementy mogą pomóc w leczeniu arytmii?

Niektóre niedobory elektrolitów, szczególnie magnezu i potasu, mogą nasilać arytmie, więc ich uzupełnianie może przynieść korzyści. Jednak suplementy nigdy nie powinny zastępować leków przepisanych przez lekarza. Ponadto niektóre suplementy ziołowe mogą wchodzić w interakcje z lekami antyarytmicznymi lub same powodować arytmie. Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek suplementacji należy skonsultować się z lekarzem.

Jak długo trwa leczenie arytmii?

Czas leczenia zależy od rodzaju arytmii i jej przyczyny:

  • Przy odwracalnych przyczynach (np. zaburzenia elektrolitowe, nadczynność tarczycy, ostre infekcje) – do czasu ich wyleczenia
  • Przy strukturalnych chorobach serca – zazwyczaj długotrwale lub dożywotnio
  • Po skutecznej ablacji – leki można często odstawić lub znacząco zredukować

Decyzja o zakończeniu leczenia powinna być zawsze podejmowana pod nadzorem lekarza.