Esscitaxin

Esscitaxin to lek przeciwdepresyjny zawierający jako substancję czynną escitalopram, który należy do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Mechanizm działania tego preparatu polega na zwiększaniu stężenia serotoniny w mózgu poprzez blokowanie jej wychwytu zwrotnego, co pomaga w przywróceniu równowagi neurochemicznej w układzie nerwowym.

Lek znajduje zastosowanie w terapii różnych zaburzeń psychicznych, przede wszystkim w leczeniu dużych epizodów depresji oraz szerokiego spektrum zaburzeń lękowych. Wskazania do stosowania obejmują zaburzenie lękowe z napadami lęku (z agorafobią lub bez agorafobii), fobię społeczną, uogólnione zaburzenie lękowe oraz zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Działanie terapeutyczne Esscitaxin opiera się na modulacji układu serotoninergicznego, który odgrywa kluczową rolę w regulacji nastroju, emocji i zachowań związanych z lękiem.

Zaburzenie układu serotoninergicznego w mózgu jest uznawane za istotny czynnik w rozwoju depresji oraz towarzyszących jej zaburzeń lękowych. Poprzez selektywne hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny, escitalopram zwiększa dostępność tego neuroprzekaźnika w szczelinie synaptycznej, co prowadzi do poprawy przekaźnictwa serotoninergicznego i stopniowej normalizacji procesów neurochemicznych odpowiedzialnych za regulację nastroju.

Ważną charakterystyką Esscitaxin jest to, że pełny efekt terapeutyczny może być obserwowany dopiero po kilku tygodniach regularnego stosowania. Jest to typowe dla leków z grupy SSRI, ponieważ zmiany neuroadaptacyjne w mózgu wymagają czasu. Pacjenci powinni kontynuować terapię zgodnie z zaleceniami lekarza, nawet jeśli początkowo nie odczuwają znaczącej poprawy samopoczucia. Preparat dostępny jest w dwóch mocach – tabletki 10 mg i 20 mg, co pozwala na precyzyjne dostosowanie dawkowania do indywidualnych potrzeb pacjenta i charakteru leczonego zaburzenia.

Jaki jest skład Esscitaxin, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną leku Esscitaxin jest escitalopram w postaci szczawianu. Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg lub 20 mg escytalopramu, w zależności od mocy preparatu.

Substancje pomocnicze wchodzące w skład rdzenia tabletki to:

• Celuloza mikrokrystaliczna – substancja wypełniająca nadająca odpowiednią objętość tabletce
• Kroskarmeloza sodowa – środek rozpadający ułatwiający rozpad tabletki w przewodzie pokarmowym
• Talk – substancja antyprzylepna zapobiegająca sklejaniu się składników
• Krzemionka koloidalna bezwodna – środek przeciwzbrylający poprawiający właściwości technologiczne
• Magnezu stearynian – środek poślizgowy ułatwiający proces tabletkowania

Otoczka tabletki składa się z następujących składników:

• Hypromeloza (E464) – polimer tworzący powłokę ochronną tabletki
• Tytanu dwutlenek (E171) – barwnik nadający białe zabarwienie
• Talk – składnik poprawiający właściwości powłoki
• Makrogol 400 – plastyfikator zwiększający elastyczność powłoki

Lek Esscitaxin zawiera mniej niż 1 mmol sodu na dawkę, co oznacza, że może być stosowany przez pacjentów wymagających diety niskosodowej.

Jak dawkować Esscitaxin?

Dawkowanie leku Esscitaxin należy zawsze dostosować indywidualnie przez lekarza w zależności od rodzaju leczonego zaburzenia, wieku pacjenta oraz odpowiedzi na leczenie. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą, z posiłkiem lub bez posiłku. Nie należy rozgryzać tabletek ze względu na ich gorzki smak.

Dawkowanie u dorosłych w zależności od wskazania:

• Depresja: dawka początkowa wynosi zwykle 10 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę do maksymalnej, czyli 20 mg na dobę
• Zaburzenie lękowe z napadami lęku: zalecana dawka początkowa to 5 mg (połowa tabletki 10 mg) raz na dobę przez pierwszy tydzień, następnie zwiększenie do 10 mg na dobę. Maksymalna dawka to 20 mg na dobę
• Fobia społeczna: zwykle stosuje się 10 mg raz na dobę. W zależności od odpowiedzi pacjenta dawka może być zmniejszona do 5 mg lub zwiększona do maksymalnej 20 mg na dobę
• Uogólnione zaburzenie lękowe: zalecana dawka to 10 mg raz na dobę, z możliwością zwiększenia do maksymalnej 20 mg na dobę
• Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne: dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę, z możliwością zwiększenia do maksymalnej 20 mg na dobę

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat): zalecana dawka początkowa to 5 mg (połowa tabletki 10 mg) raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę do maksymalnej 10 mg na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby nie powinni przyjmować dawki większej niż 10 mg na dobę. Podobnie pacjenci wolno metabolizujący leki przy udziale izoenzymu CYP2C19 nie powinni przekraczać dawki 10 mg na dobę.

Leczenie powinno być kontynuowane przez co najmniej 6 miesięcy od momentu wystąpienia poprawy. Nigdy nie należy zmieniać dawki bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem, a przerwanie leczenia powinno następować stopniowo przez kilka tygodni.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Esscitaxin?

W przypadku zastosowania większej niż przepisana dawki leku Esscitaxin, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do izby przyjęć najbliższego szpitala. Postępowanie to jest konieczne nawet wtedy, gdy pacjent nie odczuwa żadnych dolegliwości.

Objawy przedawkowania mogą obejmować:

• Zaburzenia neurologiczne: zawroty głowy, drżenie, pobudzenie, drgawki, śpiączka
• Objawy żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty
• Zaburzenia sercowo-naczyniowe: zaburzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia krwi
• Zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej organizmu

Na wizytę do lekarza lub szpitala należy zabrać ze sobą opakowanie (pudełko/blister) leku Esscitaxin, co ułatwi personelowi medycznemu identyfikację zastosowanego preparatu i podjęcie odpowiedniego leczenia objawowego.

W przypadku przedawkowania nie ma specyficznego antidotum, dlatego leczenie polega na postępowaniu objawowym i podtrzymującym funkcje życiowe. Ważne jest szybkie zgłoszenie się po pomoc medyczną, gdyż niektóre objawy przedawkowania mogą być poważne i wymagać natychmiastowej interwencji medycznej.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Esscitaxin – czy mogę spożywać alkohol?

Lek Esscitaxin można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku – pożywienie nie wpływa na wchłanianie ani działanie preparatu. Pacjenci mogą kontynuować normalną dietę podczas terapii.

Jeśli chodzi o spożywanie alkoholu, podobnie jak w przypadku wielu innych leków przeciwdepresyjnych, nie zaleca się jego spożywania podczas leczenia lekiem Esscitaxin. Chociaż nie oczekuje się bezpośrednich interakcji farmakologicznych z alkoholem, jego spożywanie może:

• Nasilać objawy depresji i zaburzeń lękowych
• Zmniejszać skuteczność działania przeciwdepresyjnego
• Zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie tych związanych z ośrodkowym układem nerwowym
• Wpływać na ocenę postępów w leczeniu

Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie należy podejmować tych czynności, dopóki pacjent nie przekona się, jak lek Esscitaxin na niego wpływa, ponieważ może powodować zawroty głowy, senność lub inne objawy wpływające na zdolność koncentracji i szybkość reakcji.

Czy można stosować Esscitaxin w okresie ciąży i karmienia piersią?

Nie należy stosować leku Esscitaxin, jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, dopóki lekarz nie omówi wspólnie z pacjentką ryzyka i korzyści wynikających ze stosowania leku. Każda kobieta w wieku rozrodczym powinna poinformować lekarza o planowanej lub istniejącej ciąży.

Stosowanie w ciąży, szczególnie w trzech ostatnich miesiącach, może być związane z ryzykiem wystąpienia objawów u noworodka, takich jak:

• Zaburzenia oddechowe: trudności w oddychaniu, sinica
• Objawy neurologiczne: napady drgawek, drżenie, sztywność lub zwiotczenie mięśni, nasilenie odruchów
• Zaburzenia ogólne: wahania temperatury ciała, trudności w karmieniu, wymioty, niskie stężenie cukru we krwi
• Objawy behawioralne: drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność lub trudności w zasypianiu

Przyjmowanie leku w ostatnim trymestrze ciąży może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (PPHN) – ciężkiego zaburzenia powodującego przyspieszenie oddechu i sine zabarwienie skóry noworodka. Objawy te pojawiają się zazwyczaj w pierwszych 24 godzinach po porodzie.

Karmienie piersią: przypuszcza się, że escitalopram przenika do mleka ludzkiego, dlatego przed podjęciem decyzji o karmieniu podczas terapii konieczna jest szczegółowa konsultacja z lekarzem.

Przyjmowanie leku pod koniec ciąży może również zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy występującego krótko po porodzie, zwłaszcza u pacjentek z zaburzeniami krzepnięcia krwi w wywiadzie. Nie należy nagle przerywać stosowania leku w okresie ciąży – wszelkie zmiany dawkowania powinny być omówione z lekarzem.

Jakie są skutki uboczne Esscitaxin?

Jak każdy lek, Esscitaxin może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Większość działań niepożądanych ustępuje zwykle po kilku tygodniach leczenia. Należy pamiętać, że wiele objawów może być również objawami leczonej choroby i ustąpią, gdy poprawi się samopoczucie.

Działania niepożądane wymagające natychmiastowej konsultacji lekarskiej:

• Reakcje alergiczne: obrzęk skóry, języka, warg, krtani lub twarzy, trudności w oddychaniu lub połykaniu
• Zespół serotoninowy: wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie, drżenia i gwałtowne skurcze mięśni
• Zaburzenia rytmu serca: szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenia (objawy torsade de pointes)
• Nieprawidłowe krwawienia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego
• Napady drgawek
• Myśli i zachowania samobójcze

Bardzo często występujące (u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• Nudności
• Ból głowy

Często występujące (u mniej niż 1 na 10 pacjentów):

• Objawy ze strony układu nerwowego: lęk, niepokój, nietypowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty głowy, ziewanie, drżenie
• Objawy żołądkowo-jelitowe: biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej
• Zaburzenia seksualne: opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, zmniejszenie popędu płciowego, trudności w osiąganiu orgazmu u kobiet
• Objawy ogólne: uczucie zmęczenia, gorączka, zwiększone pocenie, zwiększenie masy ciała
• Objawy ze strony układu ruchu: bóle mięśni i stawów

Niezbyt często występujące działania niepożądane obejmują między innymi pokrzywkę, wysypkę, świąd, zgrzytanie zębami, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, wypadanie włosów, nieregularne miesiączki oraz zmiany masy ciała.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów należy skontaktować się z lekarzem. Działania niepożądane można również zgłaszać bezpośrednio do Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych.

Czy mogę łączyć Esscitaxin z innymi lekami?

Należy zawsze poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o planowanych do stosowania preparatach, w tym lekach dostępnych bez recepty i suplementach diety.

Leki, których nie wolno łączyć z Esscitaxin:

• Inhibitory MAO: fenelzyna, iproniazyd, izokarboksazyd, nialamid, tranylcypromina (odczekać 14 dni przed rozpoczęciem leczenia escitalopramem)
• Moklobemid (selektywny inhibitor MAO-A)
• Selegilina (stosowana w chorobie Parkinsona)
• Linezolid (antybiotyk)
• Leki przeciwarytmiczne klasy IA i III
• Niektóre leki przeciwpsychotyczne (pimozyd, haloperydol)

Leki wymagające szczególnej ostrożności:

• Leki przeciwzakrzepowe (warfaryna, dipirydamol, fenprokumon) – może być konieczne monitorowanie czasu krzepnięcia krwi
• Leki przeciwzapalne (kwas acetylosalicylowy, NLPZ) – zwiększone ryzyko krwawień
• Leki wpływające na stężenie escytalopramu: cymetydyna, lanzoprazol, omeprazol, flukonazol, fluwoksamina
• Lit i tryptofan – zwiększone ryzyko zespołu serotoninowego
• Tramadol, sumatryptan – ryzyko wystąpienia działań niepożądanych

Zioła i suplementy: nie należy stosować równocześnie z zielem dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), które może zmniejszać skuteczność leku Esscitaxin.

Leki obniżające próg drgawkowy: meflochinę, bupropion, tramadol oraz neuroleptyki wymagają szczególnej ostrożności ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia napadów drgawkowych.

Niektóre leki mogą wymagać dostosowania dawkowania przez lekarza, dlatego tak istotne jest przedstawienie pełnej listy stosowanych preparatów podczas wizyty lekarskiej.