NovoRapid FlexPen

NovoRapid FlexPen to szybkodziałający analog insuliny aspart, stosowany w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1 roku życia. Zaczyna działać po 10-20 minutach od podania, osiągając maksymalną skuteczność między 1 a 3 godziną, a jego działanie utrzymuje się przez 3-5 godzin.

NovoRapid FlexTouch

NovoRapid FlexTouch to szybkodziałający analog insuliny aspart, stosowany w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1 roku życia. Działa już po 10-20 minutach od podania, osiągając maksymalny efekt między 1 a 3 godziną, z działaniem utrzymującym się przez 3-5 godzin. Dzięki szybkiemu początkowi działania, jest podawany tuż przed posiłkiem lub bezpośrednio po nim, często w połączeniu z insulinami o pośrednim lub długim czasie działania.

NovoRapid InnoLet

NovoRapid InnoLet to szybkodziałający analog insuliny aspart, przeznaczony do leczenia cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1 roku życia. Lek zaczyna działać po 10-20 minutach od podania, osiągając maksymalne działanie między 1 a 3 godziną i utrzymując efekt przez 3-5 godzin.

NovoRapid Penfill

NovoRapid Penfill to szybkodziałający analog insuliny, stosowany w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1. roku życia. Działa już po 10-20 minutach od podania, osiągając maksymalny efekt między 1. a 3. godziną i utrzymując się przez 3-5 godzin. Ze względu na krótki czas działania, lek ten zwykle łączy się z insulinami o pośrednim lub długim czasie działania, podając go przed lub zaraz po posiłku.

NovoRapid PumpCart

NovoRapid PumpCart to szybkok działający analog insuliny aspart, przeznaczony do stosowania w pompach insulinowych u dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1 roku życia. Insulina ta zaczyna działać już po 10-20 minutach od podania, osiągając maksymalny efekt między 1 a 3 godziną, a jej działanie utrzymuje się przez 3-5 godzin. Dzięki specjalnie zaprojektowanemu wkładowi, pozwala na precyzyjne kontrolowanie poziomu glukozy we krwi i zapobieganie powikłaniom cukrzycy.

Ogluo

Ogluo to lek zawierający glukagon, hormon glikogenolityczny, stosowany w leczeniu ciężkiej hipoglikemii u osób z cukrzycą, w tym dzieci od 2 roku życia. Lek dostępny jest w gotowym do użycia wstrzykiwaczu podskórnym. Glukagon pomaga wątrobie przekształcać zmagazynowany glikogen w glukozę, podnosząc poziom cukru we krwi i łagodząc objawy hipoglikemii. Wczesne objawy hipoglikemii to

Omeprazol Dr. Max

Omeprazol Dr. Max to lek, który zmniejsza ilość kwasu wydzielanego w żołądku. Jest stosowany w leczeniu choroby refluksowej przełyku, wrzodów żołądka i dwunastnicy. Lek ten jest dostępny na receptę.

Onglyza

Onglyza to lek przeciwcukrzycowy, który zawiera substancję czynną saksagliptynę. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych pacjentów, którzy nie mogą kontrolować poziomu cukru we krwi tylko za pomocą diety i ćwiczeń. Onglyza działa poprzez zwiększanie ilości insuliny wydzielanej przez organizm i zmniejszanie ilości cukru wytwarzanego przez organizm. Jest dostępny na receptę.

Ozempic

Ozempic to lek zawierający semaglutyd, stosowany w terapii cukrzycy typu 2, który pomaga obniżyć poziom cukru we krwi i zmniejszyć ryzyko chorób serca. Wspiera także ochronę nerek poprzez mechanizmy wykraczające poza regulację stężenia glukozy. Skuteczny zarówno w monoterapii, jak i w połączeniu z innymi lekami, przy jednoczesnym stosowaniu odpowiedniej diety i aktywności fizycznej.

Oziclide MR

Oziclide MR to doustny lek przeciwcukrzycowy, który zmniejsza stężenie glukozy we krwi. Jest to pochodna sulfonylomocznika i zawiera substancję czynną gliklazyd. Lek jest stosowany w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy typu 2. Gliklazyd zwiększa uwalnianie insuliny przez komórki beta trzustki w odpowiedzi na fizjologiczny bodziec jakim jest glukoza. Oziclide MR jest dostępny na receptę.

Paglitaz

Paglitaz to lek przeciwcukrzycowy, który należy do grupy tiazolidynodionów. Jego mechanizm działania polega na zmniejszeniu wytwarzania glukozy przez wątrobę i zwiększaniu wychwytu glukozy przez tkanki obwodowe. Wskazaniem do stosowania Paglitazu jest leczenie cukrzycy typu 2 zarówno w monoterapii jak i leczeniu skojarzonym z metforminą lub pochodną sulfonylomocznika lub metforminą i pochodną sulfonylomocznika. Paglitaz jest dostępny na receptę.

Pemidal

Pemidal to lek zawierający glimepiryd, substancję należącą do grupy leków nazywanych pochodnymi sulfonylomocznika. Glimepiryd działa głównie poprzez zwiększenie ilości insuliny uwalnianej przez trzustkę, co prowadzi do obniżenia stężenia cukru we krwi. Lek ten stosuje się w leczeniu cukrzycy typu 2, gdy dieta, ćwiczenia fizyczne oraz zmniejszenie masy ciała nie są wystarczająco skuteczne. Pemidal jest dostępny na receptę.

Pernuvi Combi

Pernuvi Combi to lek, który zawiera dwie substancje czynne: peryndopryl i indapamid. Jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Peryndopryl jest inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę, a indapamid jest lekiem moczopędnym. Działanie obu składników jest synergistyczne, co oznacza, że razem działają skuteczniej niż osobno. Lek jest dostępny na receptę.

PHINGROUM

Lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych. Sytagliptyna pomaga w uzyskaniu większego stężenia insuliny uwalnianej po posiłku oraz zmniejsza ilość cukru wytwarzanego przez organizm. Lek jest dostępny na receptę.

Pioglitazone Accord

Pioglitazone Accord to lek przeciwcukrzycowy stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Umożliwia kontrolowanie stężenia cukru we krwi. Może być stosowany jako jedyny lek, albo w połączeniu z innymi lekami. Jest dostępny na receptę.

Pioglitazone Actavis

Pioglitazone Actavis to lek przeciwcukrzycowy, który jest pochodną tiazolidynodionu. Zawarty w nim pioglitazon może działać poprzez zmniejszenie insulinooporności. Leczenie pioglitazonem prowadzi do ograniczenia produkcji glukozy przez wątrobę i zwiększenia wychwytu glukozy przez tkanki obwodowe w przypadku insulinooporności. Jest to preparat drugiego lub trzeciego rzutu w leczeniu cukrzycy typu 2 zarówno w monoterapii jak i terapii skojarzonej z innymi preparatami. Lek jest dostępny na receptę.

Pioglitazone Bioton

Pioglitazone Bioton to lek przeciwcukrzycowy, który jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Lek ten umożliwia kontrolowanie stężenia cukru we krwi. Może być stosowany jako jedyny lek lub w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Pioglitazone Bioton jest dostępny na receptę. Wskazaniem do jego stosowania jest cukrzyca typu 2 u dorosłych pacjentów, zwłaszcza tych z nadwagą, u których glikemia nie jest wystarczająco kontrolowana za pomocą diety i aktywności fizycznej, i u których nie można stosować metforminy ze względu na przeciwwskazania lub nietolerancję.

Pioglitazone Teva

Pioglitazone Teva to lek przeciwcukrzycowy, który zawiera substancję czynną pioglitazon. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, zwłaszcza u osób z nadwagą, u których glikemia jest niewystarczająco kontrolowana pomimo stosowania diety i aktywności fizycznej. Pioglitazone Teva pomaga kontrolować stężenie cukru (glukozy) we krwi, poprawiając wykorzystanie insuliny wytwarzanej przez organizm. Lek jest dostępny na receptę.

Pioglitazone Teva Pharma

Pioglitazone Teva Pharma to doustny lek przeciwcukrzycowy, który zawiera substancję czynną pioglitazon. Lek ten jest stosowany w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą typu 2, zwłaszcza u tych, którzy nie mogą przyjmować metforminy. Pioglitazon poprawia czynność komórek beta trzustki oraz zwiększa wrażliwość komórek na insulinę. Lek jest dostępny na receptę.

Polhumin Mix-2

Polhumin Mix-2 to ludzka insulina stosowana w leczeniu cukrzycy. Jest to lek wytwarzany za pomocą technik genetycznych (rekombinacja DNA) w bakteriach Escherichia coli, a jego działanie jest identyczne z insuliną wytwarzaną przez organizm ludzki. Polhumin Mix-2 jest lekiem o pośrednim czasie działania, co oznacza, że początek działania, polegający na zmniejszeniu stężenia cukru we krwi, występuje po około 30 minutach po wstrzyknięciu, maksimum działania występuje po 2-8 godzinach, a całkowity czas działania wynosi do 24 godzin. Jest to lek na receptę.

Polhumin Mix-3

Polhumin Mix-3 to lek na receptę, który jest ludzką insuliną. Jest to zawiesina do wstrzykiwań, stosowana w leczeniu cukrzycy wymagającej terapii insulinowej. Dawkowanie jest indywidualne i ustalane przez lekarza. Lek podaje się podskórnie w okolice brzucha, pośladków, uda lub górnej części ramienia. Regularne oznaczanie stężenia glukozy we krwi i w moczu jest zalecane podczas leczenia.

Polhumin Mix-4

Polhumin Mix-4 to lek zawierający insulinę ludzką, stosowany w leczeniu cukrzycy. Lek ten obniża stężenie cukru we krwi, wpływając na przemiany węglowodanów, tłuszczów i białek. Polhumin Mix-4 jest dostępny na receptę. Wskazaniem do jego stosowania jest cukrzyca wymagająca leczenia insuliną.

Polhumin Mix-5

Polhumin Mix-5 to lek stosowany w leczeniu cukrzycy, który zawiera insulinę ludzką. Insulina ta jest produkowana z wykorzystaniem technologii genetycznych, a dokładniej rekombinacji DNA w bakteriach Escherichia coli. Dzięki temu jest ona identyczna z insuliną wytwarzaną przez organizm ludzki. Lek jest dostępny na receptę.

Polhumin N

Polhumin N to ludzka insulina stosowana w leczeniu cukrzycy. Jest wytwarzana z wykorzystaniem technik genetycznych w bakteriach Escherichia coli i jest identyczna z insuliną wytwarzaną przez organizm ludzki. Preparat podaje się wyłącznie podskórnie, a iniekcje wykonuje się w górną część ramienia, udo, pośladek lub brzuch. Jest to lek na receptę przeznaczony w stanach cukrzycy wymagających leczenia insuliną.

Polhumin R

Polhumin R to lek przeciwcukrzycowy, który zawiera insulinę ludzką krótko działającą. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy, gdzie konieczne jest leczenie insuliną. Działa poprzez zmniejszanie stężenia glukozy we krwi. Lek jest dostępny na receptę.

Prandin

Prandin to doustny lek przeciwcukrzycowy zawierający repaglinid. Stosowany jest w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych w połączeniu z dietą i wysiłkiem fizycznym. Leczenie lekiem Prandin należy rozpocząć, gdy dieta, wysiłek fizyczny i zmniejszenie masy ciała nie prowadzą do prawidłowej kontroli (lub zmniejszenia) stężenia cukru we krwi. Prandin jest dostępny na receptę.

Protaphane

Protaphane to lek na receptę, który zawiera insulinę ludzką o przedłużonym działaniu. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 2 lat. Lek ten pomaga kontrolować poziom cukru we krwi, co jest kluczowe dla utrzymania dobrego stanu zdrowia i zapobiegania powikłaniom cukrzycy. Protaphane jest dostępny w postaci roztworu do wstrzykiwań.

Protaphane FlexPen

Protaphane FlexPen to preparat insuliny ludzkiej o stopniowo narastającym działaniu i długim czasie działania w formie wygodnego, fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza. Jest to insulina izofanowa (NPH), która pozwala na skuteczną kontrolę poziomu cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą. Początek działania następuje po około 1,5 godziny od wstrzyknięcia, a efekt utrzymuje się przez około 24 godziny. Wstrzykiwacz FlexPen wyposażony jest w precyzyjny mechanizm dawkowania, umożliwiający nastawienie dawki w zakresie od 1 do 60 jednostek z dokładnością do 1 jednostki. Jest to szczególnie przydatne przy indywidualnym dostosowywaniu dawki insuliny do potrzeb pacjenta.
Protaphane FlexPen
Protaphane FlexPen to insulina ludzka NPH (izofanowa) o stopniowo narastającym działaniu i długim czasie działania. Wygodny, fabrycznie napełniony wstrzykiwacz umożliwia precyzyjne dawkowanie (od 1 do 60 jednostek), co pozwala na indywidualne dostosowanie dawki.

Protaphane InnoLet

Protaphane InnoLet to preparat insuliny ludzkiej o przedłużonym działaniu (insulina izofanowa, NPH) we wstrzykiwaczu InnoLet. Ten wstrzykiwacz jest łatwy w użyciu dzięki prostej i kompaktowej budowie, umożliwiając precyzyjne dawkowanie insuliny od 1 do 50 jednostek.

Protaphane Penfill

Protaphane Penfill to insulina ludzka NPH (izofanowa) o pośrednim czasie działania, stosowana w leczeniu cukrzycy. Działa po około 1,5 godziny od podania i utrzymuje efekt do 24 godzin. Lek występuje jako zawiesina do wstrzykiwań we wkładzie, zawierająca 100 jednostek insuliny w 1 ml. Często stosowany w połączeniu z insulinami szybkodziałającymi, Protaphane Penfill umożliwia precyzyjne dawkowanie dzięki formie wkładu Penfill.

Qtern

Qtern to lek zawierający substancje czynne saksagliptynę oraz dapagliflozynę, które należą do grupy leków nazywanych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy określanej mianem cukrzycy typu 2 u pacjentów dorosłych. Lek jest dostępny na receptę. Wskazany jest do stosowania u dorosłych pacjentów w wieku powyżej 18 lat z cukrzycą typu 2 w celu poprawy kontroli glikemii, gdy stosowanie metforminy i (lub) pochodnej sulfonylomocznika (SU) wraz z jednym ze składników produktu Qtern nie zapewnia odpowiedniej kontroli glikemii lub gdy pacjent był już uprzednio leczony dapagliflozyną w skojarzeniu z saksagliptyną, stosowanymi osobno w dowolnych dawkach.

Qtrilmet

Lek Qtrilmet jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym, który zawiera trzy substancje czynne: metforminę, saksagliptynę i dapagliflozynę. Każda z nich działa inaczej w leczeniu cukrzycy. Stosuje się go w leczeniu cukrzycy typu 2 u osób dorosłych, u których poziom cukru we krwi nie jest wystarczająco kontrolowany za pomocą metforminy w skojarzeniu albo z saksagliptyną albo dapagliflozyną. Lek jest dostępny na receptę.

Ranmet XR

Ranmet XR to lek zawierający metforminę chlorowodorek, substancję czynną z grupy biguanidów. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, u których dieta i aktywność fizyczna nie wystarczają do uzyskania odpowiedniego poziomu glukozy we krwi. Ranmet XR jest lekiem wydawanym na podstawie recepty. Można go stosować samodzielnie lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub z insuliną.

RASKAL

Raskal zawiera dwie substancje czynne: dapagliflozynę i metforminę, które należą do doustnych leków przeciwcukrzycowych. Stosowany jest u dorosłych z cukrzycą typu 2, gdy kontrola cukru we krwi za pomocą innych leków, diety i ćwiczeń jest niewystarczająca. Dapagliflozyna usuwa nadmiar cukru z organizmu poprzez mocz, a metformina hamuje produkcję glukozy w wątrobie. Raskal wspomaga również zapobieganie chorobom serca i może być stosowany razem z innymi lekami przeciwcukrzycowymi.

Repaglinide Accord

Repaglinide Accord to doustny lek przeciwcukrzycowy, który zawiera substancję czynną o nazwie repaglinid. Lek ten pobudza trzustkę do produkcji większej ilości insuliny, co prowadzi do obniżenia stężenia cukru we krwi. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, w połączeniu z dietą i wysiłkiem fizycznym. Repaglinide Accord może być także stosowany razem z metforminą, innym doustnym lekiem przeciwcukrzycowym. Lek jest dostępny na receptę.

Repaglinide Krka

Repaglinide Krka to lek w postaci tabletek, który zawiera substancję czynną repaglinid. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych. Repaglinid pomaga trzustce w produkcji większej ilości insuliny, co prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi. Lek jest dostępny na receptę.

Repaglinide Teva

Repaglinide Teva to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Pomaga trzustce w produkcji większej ilości insuliny, co prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi. Jest dostępny na receptę.

Ristaben

Ristaben to doustny lek przeciwcukrzycowy, który zawiera substancję czynną sitagliptynę. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych w celu poprawy kontroli stężenia glukozy we krwi. Działa poprzez hamowanie aktywności peptydazy dipeptydylowej 4 (DPP-4) i zwiększanie stężenia hormonów inkretynowych. Lek jest dostępny na receptę.

Ristfor

Ristfor to doustny lek przeciwcukrzycowy, który zawiera dwie substancje czynne: sitagliptynę i metforminę. Te substancje działają w sposób uzupełniający się, zmniejszając stężenie glukozy we krwi u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2. Lek jest dostępny na receptę i jest zwykle stosowany w połączeniu z dietą i ćwiczeniami fizycznymi.

Rybelsus

Rybelsus to lek zawierający semaglutyd, stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych, gdy dieta i wysiłek fizyczny nie wystarczają do kontrolowania poziomu cukru we krwi. Może być stosowany samodzielnie u pacjentów nietolerujących metforminy lub w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, w tym insuliną. Rybelsus pomaga obniżyć poziom cukru we krwi i zapobiegać długoterminowym komplikacjom związanym z cukrzycą.

Ryzodeg

Ryzodeg to lek zawierający długo działający oraz szybko działający analog insuliny ludzkiej. Preparat zawiera substancję insulinę aspart + insulinę degludec. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 2 lat. Lek jest dostępny na receptę.

Sademlip

Lek Sademlip to połączenie dwóch składników leczniczych: sytagliptyny i metforminy. Sytagliptyna należy do grupy inhibitorów DPP-4, a metformina to biguanid. Działanie tych leków jest skoordynowane i pomaga w regulacji poziomu cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą typu 2. Lek ten jest dostępny na receptę.

Salson

Salson to lek zawierający substancję czynną gliklazyd, który zmniejsza stężenie cukru we krwi. Jest stosowany w leczeniu i zapobieganiu cukrzycy typu 2. Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 60 mg gliklazydu. Lek jest dostępny na receptę.

Sansik

Sansik to lek, który zawiera substancję czynną linagliptynę. Należy do grupy doustnych leków przeciwcukrzycowych, które pomagają organizmowi w zmniejszaniu ilości cukru we krwi. Jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u osób dorosłych, kiedy tej choroby nie można kontrolować we właściwy sposób za pomocą jednego doustnego leku przeciwcukrzycowego (metformina lub pochodne sulfonylomocznika) lub samej diety i ćwiczeń fizycznych. Lek Sansik jest dostępny na receptę.

Saxotin

Saxotin to lek doustny przeciwcukrzycowy, który zawiera substancję czynną wildagliptynę. Jest przeznaczony dla dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2, u których dieta i ćwiczenia fizyczne nie wystarczają do opanowania choroby. Lek pomaga kontrolować poziom cukru we krwi. Lekarz może przepisać go jako jedyny lek lub w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi, jeśli te okazały się nieskuteczne. Saxotin jest dostępny na receptę.

Segluromet

Segluromet to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u dorosłych pacjentów. Zawiera dwie substancje czynne, ertugliflozynę i metforminę. Ertugliflozyna blokuje aktywność białka SGLT2 w nerkach, co powoduje wydalanie z moczem nadmiaru cukru obecnego we krwi. Metformina hamuje wytwarzanie cukru (glukozy) w wątrobie. Lek jest stosowany u pacjentów, których glikemia jest niedostatecznie kontrolowana za pomocą maksymalnie tolerowanej dawki metforminy w monoterapii, u pacjentów stosujących maksymalnie tolerowane dawki metforminy w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi w leczeniu cukrzycy oraz u pacjentów już leczonych ertugliflozyną w skojarzeniu z metforminą w postaci osobnych tabletek. Segluromet jest dostępny na receptę.

Semglee

Semglee to lek zawierający insulinę glarginę, który jest stosowany do kontroli poziomu cukru we krwi u osób dorosłych, młodzieży i dzieci od 2 roku życia z cukrzycą typu 1 oraz u dorosłych z cukrzycą typu 2. Jest to lek dostępny na receptę. Semglee jest podawany raz na dobę, zawsze o tej samej porze dnia. Dawkę leku ustala lekarz na podstawie wyników badań poziomu cukru we krwi pacjenta.

Sigletic

Sigletic to lek na receptę, który zawiera substancję czynną sytagliptynę. Jest to inhibitor DPP-4 (inhibitory dipeptydylopeptydazy-4), który pomaga obniżyć stężenie cukru we krwi u dorosłych z cukrzycą typu 2. Lek jest dostępny w postaci tabletek powlekanych. Wskazaniem do stosowania Sigletic jest cukrzyca typu 2 u pacjentów dorosłych w celu poprawy kontroli glikemii. Może być stosowany jako monoterapia lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi.

Simlerid

Simlerid to lek zawierający substancję czynną sytagliptynę, która należy do klasy leków nazywanych inhibitorami DPP-4 (inhibitory dipeptydylopeptydazy-4). Lek ten działa poprzez zmniejszenie stężenia cukru we krwi u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2. Jest dostępny na receptę.

Siofor

Siofor to lek przeciwcukrzycowy z grupy biguanidów, który redukuje stężenie glukozy we krwi u chorych na cukrzycę typu 2. Lek ten zmniejsza wytwarzanie glukozy w wątrobie i wchłanianie jej w jelitach, a także poprawia metabolizm insuliny. Siofor występuje w różnych dawkach i formach, takich jak tabletki powlekane lub tabletki o przedłużonym uwalnianiu. Jest dostępny na receptę. Wskazaniem do stosowania jest leczenie cukrzycy typu 2, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi.

Reklama

Leki na cukrzycę – przewodnik

Cukrzyca to przewlekła choroba metaboliczna charakteryzująca się podwyższonym poziomem glukozy we krwi. Jej leczenie obejmuje zarówno podejście niefarmakologiczne (odpowiednia dieta, regularna aktywność fizyczna), jak i farmakoterapię z wykorzystaniem różnych grup leków przeciwcukrzycowych. Każda z tych grup ma swój specyficzny mechanizm działania, zalety, wady oraz wskazania do stosowania. Ważny jest dobór odpowiedniej terapii dostosowanej do indywidualnych potrzeb pacjenta, etapu rozwoju choroby oraz chorób współistniejących. Nowoczesne podejście do leczenia cukrzycy koncentruje się nie tylko na obniżaniu poziomu glukozy we krwi, ale także na zmniejszaniu ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych, ochronie nerek oraz poprawie jakości życia pacjenta.

kobieta sprawdza poziom cukru we krwi

Cukrzyca typu 2 – istota choroby

Cukrzyca typu 2 to najczęstszy typ cukrzycy, który charakteryzuje się postępującym charakterem. W początkowym etapie rozwoju choroby mamy do czynienia z insulinoopornością, czyli stanem, w którym tkanki organizmu nie reagują prawidłowo na działanie insuliny. Trzustka próbuje kompensować ten stan poprzez zwiększone wydzielanie insuliny, co prowadzi do hiperinsulinemii. Z czasem komórki beta trzustki ulegają wyczerpaniu, co skutkuje zmniejszeniem wydzielania insuliny i postępującą hiperglikemią.

Postępujący charakter cukrzycy typu 2 wymaga dostosowania leczenia do aktualnego etapu rozwoju choroby. Początkowo może wystarczyć modyfikacja stylu życia i dieta, następnie włącza się leki doustne, by ostatecznie, gdy zawiodą inne metody, sięgnąć po insulinoterapię.

Leki stosowane w terapii cukrzycy typu 2

Metformina – lek pierwszego wyboru

Metformina należy do grupy pochodnych biguanidu i jest lekiem pierwszego wyboru w terapii cukrzycy typu 2. Jej główne działanie polega na zmniejszeniu wątrobowej produkcji glukozy oraz zwiększeniu wrażliwości tkanek obwodowych na insulinę.

Mechanizm działania:

  • Hamuje wątrobową produkcję glukozy
  • Zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę
  • Zmniejsza wchłanianie glukozy z przewodu pokarmowego
  • Pozytywnie wpływa na gospodarkę lipidową

Zalety:

  • Nie powoduje hipoglikemii (gdy stosowana w monoterapii)
  • Nie prowadzi do przyrostu masy ciała, a nawet może sprzyjać jej redukcji
  • Poprawia profil lipidowy (obniża poziom trójglicerydów i LDL, zwiększa HDL)
  • Działa korzystnie na układ sercowo-naczyniowy

Działania niepożądane:

  • Dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (nudności, biegunka, bóle brzucha)
  • Metaliczny posmak w ustach
  • Rzadko kwasica mleczanowa (głównie przy nieprzestrzeganiu przeciwwskazań)

Przeciwwskazania:

  • Niewydolność nerek (eGFR < 30 ml/min/1,73m²)
  • Ciężka niewydolność wątroby
  • Niewydolność oddechowa
  • Niewydolność serca (zaawansowana)
  • Nadużywanie alkoholu
  • Odwodnienie, ciężkie infekcje, wstrząs

Metformina jest dostępna w wielu preparatach, takich jak Glucophage, Siofor, Metformax, Formetic, o różnych dawkach (500 mg, 850 mg, 1000 mg) oraz w formach o przedłużonym uwalnianiu (XR, SR).

Pochodne sulfonylomocznika

Pochodne sulfonylomocznika działają poprzez stymulację komórek beta trzustki do zwiększonego wydzielania insuliny, niezależnie od aktualnego stężenia glukozy we krwi.

Główni przedstawiciele:

  • Glimepiryd (Amaryl, Diaril, Glibetic)
  • Gliklazyd (Diaprel MR, Diabrezide, Diazidan)
  • Glipizyd (Glibenese GITS)
  • Glikwidon (Glurenorm)

Zalety:

  • Szybkie działanie obniżające poziom glukozy
  • Łatwe dawkowanie
  • Doświadczenie w stosowaniu (wieloletnie)
  • Dostępność preparatów o zmodyfikowanym uwalnianiu

Wady:

  • Mogą powodować hipoglikemię
  • Przyrost masy ciała
  • Z czasem tracą skuteczność (wtórna nieskuteczność)
  • Możliwe interakcje z innymi lekami

Ze względu na ryzyko hipoglikemii i przyrostu masy ciała, a także pojawienie się nowszych leków przeciwcukrzycowych, pochodne sulfonylomocznika są obecnie rzadziej stosowane jako leki pierwszego rzutu.

Inhibitory SGLT-2 (flozyny)

Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT-2) to stosunkowo nowa grupa leków przeciwcukrzycowych. Ich działanie polega na blokowaniu reabsorpcji glukozy w nerkach, co prowadzi do zwiększonego wydalania glukozy z moczem.

Główni przedstawiciele:

  • Empagliflozyna (Jardiance)
  • Dapagliflozyna (Forxiga)
  • Kanagliflozyna (Invokana)
  • Ertugliflozyna (Steglatro)

Mechanizm działania:

  • Obniżenie progu nerkowego dla glukozy (z około 180-200 mg/dl do około 140 mg/dl)
  • Zwiększone wydalanie glukozy z moczem (nawet do 70-80 g/dobę)
  • Utrata kalorii (około 280-320 kcal/dobę)

Korzyści:

  • Redukcja masy ciała
  • Obniżenie ciśnienia tętniczego
  • Działanie kardioprotekcyjne i nefroprotekcyjne
  • Niezależność od insuliny (działanie pozatrzustkowe)
  • Niskie ryzyko hipoglikemii przy monoterapii

Działania niepożądane:

  • Infekcje dróg moczowych i narządów płciowych
  • Zwiększone ryzyko kwasicy ketonowej (choć rzadko)
  • Ryzyko odwodnienia i hipotensji
  • Zwiększone ryzyko amputacji kończyn dolnych (głównie kanagliflozyna)

Flozyny wykazują dodatkowe korzyści poza obniżaniem poziomu cukru we krwi. Zmniejszają ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca oraz spowalniają progresję choroby nerek. Jest to szczególnie ważne, gdyż choroby sercowo-naczyniowe i nefropatia to najczęstsze powikłania cukrzycy.

Leki inkretynowe

Do leków inkretynowych zaliczamy dwie główne grupy:

1. Agoniści receptora GLP-1

Agoniści receptora GLP-1 naśladują działanie naturalnego hormonu – glukagonopodobnego peptydu-1, który stymuluje wydzielanie insuliny w sposób zależny od poziomu glukozy we krwi.

Główni przedstawiciele:

  • Liraglutyd (Victoza)
  • Semaglutyd (Ozempic – postać iniekcyjna, Rybelsus – postać doustna)
  • Dulaglutyd (Trulicity)
  • Eksenatyd (Byetta, Bydureon)
  • Liksysenatyd (Lyxumia)

Zalety:

  • Niskie ryzyko hipoglikemii
  • Redukcja masy ciała
  • Działanie kardioprotekcyjne
  • Hamowanie apetytu i opóźnianie opróżniania żołądka
  • Niektóre preparaty podawane tylko raz w tygodniu

Wady:

  • Podawane głównie w formie iniekcji (z wyjątkiem doustnego semaglutydu)
  • Dolegliwości żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka)
  • Wysoki koszt terapii
  • Przeciwwskazania przy chorobach trzustki

Nowością w tej grupie jest tirzepatyd (Mounjaro) – podwójny agonista receptorów GIP i GLP-1, który wykazuje jeszcze silniejsze działanie niż pozostałe leki z tej grupy, zarówno w zakresie obniżania glikemii, jak i redukcji masy ciała.

2. Inhibitory DPP-4 (gliptyny)

Inhibitory dipeptydylopeptydazy-4 hamują enzym rozkładający naturalne inkretyny, zwiększając tym samym ich stężenie we krwi.

Główni przedstawiciele:

  • Sitagliptyna (Januvia)
  • Wildagliptyna (Galvus)
  • Linagliptyna (Trajenta)
  • Saksagliptyna (Onglyza)

Zalety:

  • Stosowane doustnie
  • Neutralne względem masy ciała
  • Niskie ryzyko hipoglikemii
  • Dobra tolerancja

Wady:

  • Umiarkowane obniżenie glikemii
  • Możliwe działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego
  • Możliwe zwiększenie ryzyka niewydolności serca (saksagliptyna)

Pozostałe grupy leków przeciwcukrzycowych

Inhibitory alfa-glukozydazy

Akarboza (Glucobay) jest głównym przedstawicielem tej grupy. Hamuje enzymy rozkładające węglowodany złożone w jelicie, co spowalnia wchłanianie glukozy po posiłku.

Zalety:

  • Zmniejszenie hiperglikemii poposiłkowej
  • Brak ryzyka hipoglikemii w monoterapii
  • Może być stosowana u osób starszych

Wady:

  • Częste dolegliwości żołądkowo-jelitowe (wzdęcia, biegunka)
  • Umiarkowana skuteczność w obniżaniu HbA1c
  • Konieczność przyjmowania z pierwszym kęsem posiłku

Pochodne tiazolidynodionu (glitazony)

Pioglitazon jest jedynym przedstawicielem tej grupy dostępnym obecnie na rynku. Zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę poprzez aktywację receptorów PPAR-gamma.

Zalety:

  • Silne działanie uwrażliwiające na insulinę
  • Pozytywny wpływ na profil lipidowy
  • Niskie ryzyko hipoglikemii

Wady:

  • Retencja płynów i obrzęki
  • Przyrost masy ciała
  • Zwiększone ryzyko złamań kości
  • Przeciwwskazania przy niewydolności serca

Insulinoterapia w cukrzycy typu 2

Insulinoterapia w cukrzycy typu 2 jest zwykle wprowadzana, gdy leki doustne i iniekcyjne inne niż insulina przestają być skuteczne w kontrolowaniu poziomu glukozy we krwi. Może być również wprowadzona wcześniej w przypadku:

  • Znacznie podwyższonego poziomu glukozy przy rozpoznaniu
  • Ciąży
  • Ostrych sytuacji (zawał, udar, ciężka infekcja)
  • Zabiegu operacyjnego
  • Zaostrzenia niewydolności nerek lub wątroby

W cukrzycy typu 2 insulinoterapię najczęściej rozpoczyna się od wprowadzenia insuliny bazowej (długodziałającej), podawanej raz dziennie, zazwyczaj wieczorem. Jeśli taka terapia nie zapewnia dobrej kontroli glikemii, dodaje się insulinę szybkodziałającą do posiłków.

Rodzaje insuliny:

  • Insuliny szybkodziałające (Humalog, NovoRapid, Apidra)
  • Insuliny krótkodziałające (Actrapid, Gensulin R, Humulin R)
  • Insuliny o pośrednim czasie działania (Insulatard, Gensulin N, Humulin N)
  • Insuliny długodziałające (Lantus, Levemir, Tresiba)
  • Mieszanki insulinowe (Mixtard, Gensulin M, Humalog Mix)

Wady insulinoterapii:

  • Ryzyko hipoglikemii
  • Przyrost masy ciała
  • Konieczność wykonywania iniekcji
  • Potrzeba regularnego monitorowania glikemii

Strategie leczenia cukrzycy typu 2

Obecnie leczenie cukrzycy typu 2 opiera się na indywidualizacji terapii, która uwzględnia następujące czynniki:

  • Wiek pacjenta i przewidywaną długość życia
  • Czas trwania cukrzycy
  • Ryzyko hipoglikemii
  • Obecność powikłań makro- i mikronaczyniowych
  • Choroby współistniejące (szczególnie sercowo-naczyniowe i nerkowe)
  • Preferencje pacjenta i koszty leczenia

Etapy leczenia farmakologicznego

  1. Pierwszy etap: metformina jako leczenie początkowe wraz z modyfikacją stylu życia.
  2. Drugi etap: w przypadku nieosiągnięcia celu terapeutycznego dodaje się drugi lek. Wybór zależy od indywidualnych czynników:
    • U osób z chorobą sercowo-naczyniową lub wysokim ryzykiem jej wystąpienia – inhibitor SGLT-2 lub agonista receptora GLP-1
    • U osób z przewlekłą chorobą nerek – inhibitor SGLT-2
    • U osób z otyłością – agonista receptora GLP-1 lub inhibitor SGLT-2
    • U osób z niskim ryzykiem hipoglikemii – inhibitor DPP-4, inhibitor SGLT-2 lub agonista receptora GLP-1
    • U osób z ograniczonymi środkami finansowymi – pochodna sulfonylomocznika
  3. Trzeci etap: jeśli terapia dwulekowa nie jest skuteczna, dodaje się trzeci lek z innej grupy lub insulinę bazową.
  4. Czwarty etap: intensyfikacja insulinoterapii lub dodanie agonisty receptora GLP-1.

Monitorowanie skuteczności leczenia

Kluczowym parametrem oceny skuteczności leczenia cukrzycy jest hemoglobina glikowana (HbA1c), która odzwierciedla średni poziom glukozy we krwi z ostatnich 2-3 miesięcy. Zalecane wartości HbA1c zależą od indywidualnych czynników, ale ogólnie przyjmuje się:

  • ≤ 7,0% (53 mmol/mol) dla większości dorosłych pacjentów
  • < 6,5% (48 mmol/mol) dla pacjentów z krótkim czasem trwania cukrzycy, długim oczekiwanym czasem życia i brakiem znaczących chorób sercowo-naczyniowych
  • < 8,0% (64 mmol/mol) dla pacjentów w podeszłym wieku, z licznymi chorobami współistniejącymi i krótkim oczekiwanym czasem życia

Poza HbA1c monitoruje się także:

  • Glikemię na czczo i poposiłkową
  • Funkcję nerek (eGFR, albuminuria)
  • Parametry lipidowe
  • Ciśnienie tętnicze
  • Masę ciała

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Czy leki na cukrzycę są refundowane?

Większość leków przeciwcukrzycowych jest refundowana w różnym stopniu, zależnie od grupy lekowej i wskazań. Metformina jest refundowana dla wszystkich pacjentów z cukrzycą typu 2. Pochodne sulfonylomocznika również mają wysoki poziom refundacji. W przypadku nowszych leków, takich jak inhibitory SGLT-2 czy agoniści receptora GLP-1, refundacja może być ograniczona do pacjentów spełniających określone kryteria, np. z chorobą sercowo-naczyniową lub przewlekłą chorobą nerek.

Jak brać leki na cukrzycę?

Sposób przyjmowania leków przeciwcukrzycowych zależy od konkretnego preparatu:

  • Metformina – najlepiej przyjmować w trakcie lub po posiłku, aby zmniejszyć działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego. Formy o przedłużonym uwalnianiu (XR, SR) można przyjmować raz dziennie, zwykle wieczorem.
  • Pochodne sulfonylomocznika – zwykle przed posiłkami. Glimepiryd najczęściej przyjmuje się przed pierwszym głównym posiłkiem dnia. Formy o przedłużonym uwalnianiu (np. Diaprel MR) można przyjmować raz dziennie.
  • Inhibitory SGLT-2 – można przyjmować niezależnie od posiłków, najlepiej rano.
  • Inhibitory DPP-4 – większość można przyjmować niezależnie od posiłków.
  • Agoniści receptora GLP-1 – różne schematy dawkowania: niektóre podaje się raz dziennie (Victoza), inne raz w tygodniu (Ozempic, Trulicity).
  • Akarboza – musi być przyjmowana z pierwszym kęsem posiłku.

Zawsze należy stosować się do zaleceń lekarza i informacji zawartych w ulotce dla pacjenta.

Czy leki na cukrzycę mogą powodować przyrost masy ciała?

Niektóre leki przeciwcukrzycowe mogą prowadzić do przyrostu masy ciała, podczas gdy inne są neutralne pod tym względem lub nawet sprzyjają jej redukcji:

  • Mogą powodować przyrost masy ciała: insulina, pochodne sulfonylomocznika, glitazony.
  • Neutralne względem masy ciała: inhibitory DPP-4, akarboza.
  • Mogą sprzyjać redukcji masy ciała: metformina, inhibitory SGLT-2, agoniści receptora GLP-1.

Przy doborze terapii u pacjentów z nadwagą lub otyłością lekarz powinien uwzględniać wpływ leków na masę ciała.

Czy można odstawić leki na cukrzycę po normalizacji poziomu cukru?

Cukrzyca typu 2 jest chorobą przewlekłą o postępującym charakterze, dlatego zwykle nie zaleca się przerywania farmakoterapii po osiągnięciu docelowych wartości glikemii. W niektórych przypadkach, szczególnie przy znacznej redukcji masy ciała i zmianie stylu życia, możliwe jest zmniejszenie dawek leków lub nawet ich odstawienie, ale zawsze pod ścisłą kontrolą lekarza i przy regularnym monitorowaniu poziomu glukozy.

Które leki na cukrzycę powodują hipoglikemię?

Ryzyko hipoglikemii związane jest głównie z lekami zwiększającymi wydzielanie insuliny niezależnie od poziomu glukozy we krwi:

  • Insulina (najwyższe ryzyko)
  • Pochodne sulfonylomocznika (umiarkowane ryzyko)
  • Glinidy (umiarkowane ryzyko)

Niskie ryzyko hipoglikemii lub jej brak występuje przy stosowaniu:

  • Metforminy
  • Inhibitorów DPP-4
  • Inhibitorów SGLT-2
  • Agonistów receptora GLP-1 (w monoterapii)
  • Akarbozy
  • Glitazonów

Czy leki na cukrzycę mogą chronić przed powikłaniami sercowo-naczyniowymi?

Tak, niektóre nowsze leki przeciwcukrzycowe wykazują działanie kardioprotekcyjne niezależne od ich wpływu na glikemię:

  • Inhibitory SGLT-2 (empagliflozyna, kanagliflozyna, dapagliflozyna) – zmniejszają ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca oraz progresji przewlekłej choroby nerek. Empagliflozyna dodatkowo zmniejsza ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
  • Agoniści receptora GLP-1 (liraglutyd, semaglutyd, dulaglutyd) – zmniejszają ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (zawał serca, udar) szczególnie u osób z chorobą sercowo-naczyniową.

Te korzyści obserwowano w dużych badaniach klinicznych i są one uwzględniane w aktualnych wytycznych leczenia cukrzycy typu 2.

Czy leki na cukrzycę wchodzą w interakcje z innymi lekami?

Tak, niektóre leki przeciwcukrzycowe mogą wchodzić w interakcje z innymi lekami:

  • Metformina – może wchodzić w interakcje z jodowymi środkami kontrastowymi, niektórymi antybiotykami i lekami przeciwnowotworowymi.
  • Pochodne sulfonylomocznika – mogą wchodzić w interakcje z lekami przeciwzakrzepowymi, niektórymi antybiotykami, lekami przeciwzapalnymi, co może zwiększać ryzyko hipoglikemii.
  • Inhibitory SGLT-2 – ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu z diuretykami ze względu na ryzyko odwodnienia.

Zawsze należy informować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, aby uniknąć potencjalnych interakcji.