Detimedac

Detimedac (dakarbazyna) jest lekiem przeciwnowotworowym z grupy leków cytotoksycznych, stosowanym w leczeniu zaawansowanych nowotworów złośliwych. Lek wpływa na rozwój komórek nowotworowych, hamując ich wzrost i namnażanie. Jest stosowany w terapii nowotworów takich jak: zaawansowany czerniak złośliwy (nowotwór złośliwy skóry), choroba Hodgkina (nowotwór złośliwy układu limfatycznego) oraz mięsaki tkanek miękkich (nowotwory złośliwe tkanki mięśniowej, tłuszczowej, włóknistej, naczyń krwionośnych i innych tkanek podporowych).

Lek może być stosowany zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Dakarbazyna jest substancją wrażliwą na światło, dlatego podczas podawania wymaga specjalnej ochrony przed światłem dziennym.

Jaki jest skład Detimedac, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną leku jest dakarbazyna w następujących dawkach:

Detimedac 100 mg – każda fiolka zawiera 100 mg dakarbazyny

Detimedac 200 mg – każda fiolka zawiera 200 mg dakarbazyny

Detimedac 500 mg – każda fiolka zawiera 500 mg dakarbazyny

Detimedac 1000 mg – każda fiolka zawiera 1000 mg dakarbazyny

Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: kwas cytrynowy bezwodny i mannitol.

Jak dawkować Detimedac?

Lek Detimedac może być podawany wyłącznie przez wykwalifikowany personel medyczny w warunkach szpitalnych. Dawkowanie jest ustalane indywidualnie przez lekarza specjalistę w zależności od:

rodzaju nowotworu i stopnia zaawansowania choroby

powierzchni ciała pacjenta (m²)

wyników badań krwi

innych stosowanych jednocześnie terapii przeciwnowotworowych

Typowe schematy dawkowania w poszczególnych wskazaniach:

Czerniak złośliwy z przerzutami: – 200-250 mg/m² powierzchni ciała dziennie przez 5 dni co 3 tygodnie lub – jednorazowa duża dawka 850-1000 mg/m² powierzchni ciała co 3 tygodnie

Choroba Hodgkina: – 375 mg/m² powierzchni ciała co 15 dni w skojarzeniu z doksorubicyną, bleomycyną i winblastyną (schemat ABVD)

Mięsaki tkanek miękkich: – 250 mg/m² powierzchni ciała dziennie przez 5 dni co 3 tygodnie w skojarzeniu z doksorubicyną (schemat ADIC)

Co zrobić w przypadku przedawkowania Detimedac?

W przypadku podejrzenia przedawkowania należy natychmiast poinformować lekarza lub pielęgniarkę. Główne objawy przedawkowania to:

Ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego (toksyczność szpikowa)

Całkowita utrata funkcji szpiku kostnego (aplazja szpikowa) – może wystąpić jako reakcja opóźniona, nawet po dwóch tygodniach

W razie przedawkowania zostanie zbadana liczba krwinek i mogą być wdrożone środki zaradcze, takie jak przetoczenie krwi.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Detimedac – czy mogę spożywać alkohol?

Podczas chemioterapii lekiem Detimedac obowiązuje całkowity zakaz spożywania alkoholu.

Czy można stosować Detimedac w okresie ciąży i karmienia piersią?

Stosowanie leku Detimedac jest bezwzględnie przeciwwskazane w następujących sytuacjach:

Ciąża lub podejrzenie ciąży

Planowanie ciąży

Okres karmienia piersią

Podczas leczenia oraz przez co najmniej 6 miesięcy po jego zakończeniu zarówno kobiety, jak i mężczyźni powinni stosować skuteczną metodę antykoncepcji.

Jakie są skutki uboczne Detimedac?

Najczęstsze działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

Zmniejszenie liczby krwinek (czerwonych, białych i płytek krwi)

Utrata apetytu (anoreksja)

Nudności i wymioty – mogą być nasilone

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 osób):

Wypadanie włosów

Przebarwienia skóry

Nadwrażliwość na światło

Objawy grypopodobne (zmęczenie, dreszcze, gorączka, bóle mięśniowe)

Zakażenia

Czy mogę łączyć Detimedac z innymi lekami?

Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach. Szczególne znaczenie mają interakcje z:

Innymi lekami przeciwnowotworowymi i radioterapią – możliwe nasilenie działania na szpik kostny

Metoksypsoralenem – może nasilać wrażliwość na światło słoneczne

Fenytoiną – zwiększone ryzyko drgawek

Cyklosporyną lub takrolimusem – mogą osłabiać układ odpornościowy

Fotemustyną – konieczne zachowanie tygodniowego odstępu między terapiami

Lekami uszkadzającymi wątrobę (np. diazepam, imipramina, ketokonazol, karbamazepina)