Denbrayce

Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Denbrayce?

Denbrayce to lek zawierający w swoim składzie bromodeoksyurydynę (BrdU), substancję należącą do grupy immunosupresyjnych leków antymetabolitycznych. Preparat jest przeznaczony do zastosowania u dorosłych pacjentów w ramach terapii schorzeń autoimmunologicznych oraz zapobiegania odrzuceniu przeszczepu. Lek działa poprzez włączanie się do syntezy DNA komórek szybko proliferujących, w tym komórek układu odpornościowego, co prowadzi do modulacji odpowiedzi immunologicznej organizmu.

Główne wskazania do stosowania preparatu obejmują:

• Profilaktyka odrzucania przeszczepu nerki – lek znajduje zastosowanie u dorosłych biorców przeszczepu nerki w celu zapobiegania ostrym epizodom odrzucania przeszczepu. Stosowany jest w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi, takimi jak cyklosporyna, kortykosteroidy lub baziliksymab
• Leczenie opornego ostrego odrzucania przeszczepu nerki – preparat może być wykorzystywany w terapii ostrych epizodów odrzucania przeszczepu nerki u pacjentów, którzy nie odpowiadają na standardowe leczenie innymi lekami immunosupresyjnymi
• Leczenie trzęsaczki układowej (twardziny układowej) – lek jest wskazany w terapii postępującej trzęsaczki układowej, która jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną charakteryzującą się nadmiernym włóknieniem tkanek, zaburzeniami naczyniowymi i obecnością autoprzeciwciał
• Leczenie zapalenia skórno-mięśniowego lub wielomięśniowego – preparat znajduje zastosowanie w terapii tych zapaleń mięśni o podłożu autoimmunologicznym, szczególnie w przypadkach opornych na inne metody leczenia

Mechanizm działania bromodeoksyurydyny polega na tym, że substancja ta jest analogiem tymidyny – jednego z nukleozydów będących składnikiem DNA. Po podaniu leku BrdU włącza się do łańcucha DNA podczas podziału komórki, zastępując tymidinę. To włączenie może prowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu komórek, szczególnie tych, które szybko się dzielą, takich jak limfocyty T i B odpowiedzialne za odpowiedź immunologiczną. W efekcie dochodzi do zmniejszenia aktywności układu odpornościowego, co jest pożądane w leczeniu chorób autoimmunologicznych oraz w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionych narządów.

Lek charakteryzuje się selektywnym działaniem na komórki proliferujące, co sprawia, że jego wpływ jest szczególnie widoczny w tkankach o wysokiej aktywności mitotycznej. W kontekście transplantologii preparat pomaga utrzymać funkcję przeszczepionego narządu poprzez tłumienie odpowiedzi immunologicznej skierowanej przeciwko obcym antygenom. W przypadku chorób autoimmunologicznych lek przyczynia się do zmniejszenia nadmiernej aktywności układu odpornościowego, która prowadzi do uszkodzenia własnych tkanek organizmu.

Stosowanie preparatu wymaga ścisłego nadzoru medycznego oraz regularnego monitorowania parametrów krwi i funkcji narządów. Terapia jest zazwyczaj długoterminowa i stanowi część kompleksowego protokołu leczenia, uwzględniającego inne leki immunosupresyjne oraz odpowiednie postępowanie wspomagające. Decyzję o włączeniu leku do terapii podejmuje lekarz specjalista po dokładnej ocenie stanu klinicznego pacjenta, profilu ryzyka oraz potencjalnych korzyści wynikających z leczenia.

Jaki jest skład Denbrayce, jakie substancje zawiera?

Substancją czynną preparatu jest bromodeoksyurydyna (BrdU). Każdy mililitr koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 12,5 mg bromodeoksyurydyny.

Substancje pomocnicze zawarte w preparacie to:

• Alkohol benzylowy
• Glikol propylenowy
• Alkohol etylowy bezwodny
• Makrogol 300
• Woda do wstrzykiwań

Preparat jest dostarczany w postaci koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji, który przed podaniem wymaga rozcieńczenia w odpowiednim roztworze infuzyjnym. Lek jest dostępny w fiolkach zawierających 5 ml koncentratu.

Jak dawkować Denbrayce?

Dawkowanie preparatu powinno być ustalone indywidualnie przez lekarza specjalistę doświadczonego w terapii immunosupresyjnej i leczeniu chorób autoimmunologicznych. Lek jest podawany wyłącznie drogą dożylną w postaci infuzji.

Przygotowanie roztworu do infuzji:

Koncentrat należy rozcieńczyć przed podaniem. Zalecane rozcieńczalniki to 0,9% roztwór chlorku sodu lub 5% roztwór glukozy. Przygotowany roztwór podaje się w infuzji dożylnej trwającej od 30 minut do 1 godziny.

Dawkowanie w profilaktyce odrzucania przeszczepu nerki:

Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 0,6 mg/kg masy ciała na dobę, podawana w infuzji dożylnej. Leczenie rozpoczyna się w dniu transplantacji lub w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu i jest kontynuowane przez okres do 14 dni. Następnie pacjent może być przeniesiony na doustną terapię immunosupresyjną zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.

Dawkowanie w leczeniu ostrego odrzucania przeszczepu:

W przypadku opornego ostrego odrzucania przeszczepu nerki dawka może wynosić od 0,6 do 1,2 mg/kg masy ciała na dobę przez okres 10-14 dni, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia.

Dawkowanie w terapii chorób autoimmunologicznych:

W leczeniu trzęsaczki układowej, zapalenia skórno-mięśniowego lub wielomięśniowego zalecana dawka wynosi zazwyczaj 0,6 mg/kg masy ciała na dobę. Czas trwania terapii ustala lekarz indywidualnie w zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji preparatu.

Monitorowanie terapii:

Podczas stosowania leku konieczne jest regularne monitorowanie morfologii krwi, w tym liczby leukocytów, płytek krwi oraz stężenia hemoglobiny. Należy również kontrolować parametry czynności wątroby i nerek. W przypadku wystąpienia znacznej leukopenii, trombocytopenii lub innych poważnych działań niepożądanych, dawkę leku należy zmniejszyć lub przerwać terapię zgodnie z zaleceniami lekarza.

Szczególne grupy pacjentów:

• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek – u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek może być konieczne dostosowanie dawki lub zwiększenie odstępów między podaniami
• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby – należy zachować ostrożność, a dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie
• Pacjenci w podeszłym wieku – nie ustalono szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania, jednak ze względu na możliwe współistniejące zaburzenia czynności narządów wskazana jest ostrożność

Lek powinien być stosowany wyłącznie w warunkach szpitalnych lub w ośrodkach wyspecjalizowanych w terapii immunosupresyjnej, gdzie możliwe jest odpowiednie monitorowanie pacjenta.

Co zrobić w przypadku przedawkowania Denbrayce?

Przedawkowanie bromodeoksyurydyny może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych, szczególnie tych związanych z supresją szpiku kostnego. Do najpoważniejszych objawów przedawkowania należą:

• Ciężka leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek)
• Trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi)
• Niedokrwistość
• Zwiększone ryzyko infekcji wynikające z osłabienia układu odpornościowego
• Skazy krwotoczne związane z zaburzeniami krzepnięcia
• Objawy żołądkowo-jelitowe takie jak nudności, wymioty, biegunka

Postępowanie w przypadku przedawkowania:

Nie istnieje specyficzne antidotum na bromodeoksyurydynę. Leczenie przedawkowania jest objawowe i wspierające. W przypadku podejrzenia przedawkowania należy:

• Natychmiast przerwać infuzję leku
• Prowadzić intensywne monitorowanie parametrów hematologicznych (morfologia krwi z rozmazem)
• Kontrolować funkcje życiowe pacjenta
• Rozważyć hospitalizację w celu obserwacji i leczenia wspomagającego
• W przypadku ciężkiej mielosupresji może być konieczne zastosowanie czynników stymulujących wzrost kolonii (G-CSF), transfuzji koncentratu krwinek czerwonych lub płytek krwi
• Wdrożyć profilaktykę przeciwdrobnoustrojową w przypadku ciężkiej neutropenii
• Izolować pacjenta w razie znacznego osłabienia układu odpornościowego

Dializa nie jest skuteczną metodą eliminacji bromodeoksyurydyny z organizmu. Pacjent z przedawkowaniem wymaga ścisłego nadzoru medycznego w warunkach szpitalnych do czasu normalizacji parametrów hematologicznych i ustąpienia objawów toksyczności.

Co mogę jeść i pić podczas stosowania Denbrayce – czy mogę spożywać alkohol?

Podczas terapii preparatem należy unikać spożywania alkoholu. Alkohol może nasilać hepatotoksyczne działanie leku oraz zwiększać ryzyko interakcji z innymi stosowanymi jednocześnie lekami immunosupresyjnymi. Ponadto spożycie alkoholu może osłabiać funkcjonowanie układu odpornościowego, który już jest supresjonowany w wyniku leczenia, co zwiększa podatność na infekcje.

Zalecenia dietetyczne:

• Należy spożywać pokarm bogaty w wartości odżywcze, aby wspierać organizm podczas terapii immunosupresyjnej
• Zaleca się unikanie surowego mięsa, niepasteryzowanych produktów mlecznych, surowych jaj oraz nieumytych owoców i warzyw ze względu na zwiększone ryzyko infekcji pokarmowych
• Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu
• Nie ma specyficznych ograniczeń dotyczących rodzaju spożywanych pokarmów, jednak w przypadku występowania nudności lub zaburzeń żołądkowo-jelitowych zaleca się dietę łatwo strawną

Sok grejpfrutowy:

Jeżeli preparat jest stosowany łącznie z cyklosporyną lub innymi lekami metabolizowanymi przez cytochrom P450, należy unikać spożywania soku grejpfrutowego, ponieważ może on wpływać na metabolizm tych leków i zmieniać ich stężenie we krwi.

Wszelkie wątpliwości dotyczące diety podczas terapii należy skonsultować z lekarzem prowadzącym lub dietetykiem klinicznym.

Czy można stosować Denbrayce w okresie ciąży i karmienia piersią?

Ciąża:

Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży. Bromodeoksyurydyna wykazuje działanie genotoksyczne i mutagenne, ponieważ włącza się do DNA komórek, w tym komórek płodu. Stosowanie leku w czasie ciąży może prowadzić do poważnych zaburzeń rozwojowych płodu, wad wrodzonych oraz utraty ciąży.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia preparatem oraz przez co najmniej 6 miesięcy po zakończeniu terapii. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć ciążę poprzez wykonanie testu ciążowego.

W przypadku zajścia w ciążę podczas stosowania leku należy niezwłocznie poinformować lekarza prowadzącego. Lekarz oceni stosunek potencjalnego ryzyka dla płodu do korzyści wynikających z kontynuacji terapii u matki i podejmie decyzję o dalszym postępowaniu.

Karmienie piersią:

Nie wiadomo, czy bromodeoksyurydyna przenika do mleka kobiecego. Ze względu na potencjalne poważne działania niepożądane u karmionego dziecka, karmienie piersią jest przeciwwskazane podczas stosowania preparatu i przez co najmniej 1 tydzień po ostatniej dawce leku.

Płodność:

Bromodeoksyurydyna może mieć wpływ na płodność zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Lek może wpływać na spermatogenezę i oogenezy. Mężczyźni powinni rozważyć zachowanie nasienia przed rozpoczęciem terapii, jeśli planują potomstwo w przyszłości. Zaleca się stosowanie skutecznej antykoncepcji przez mężczyzn podczas leczenia oraz przez co najmniej 6 miesięcy po jego zakończeniu.

Jakie są skutki uboczne Denbrayce?

Jak każdy lek, preparat może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Ze względu na mechanizm działania bromodeoksyurydyny, wiele działań niepożądanych jest związanych z supresją układu odpornościowego i szpiku kostnego.

Bardzo często występujące działania niepożądane (u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• Leukopenia – zmniejszenie liczby białych krwinek
• Infekcje – zwiększona podatność na infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze
• Zaburzenia żołądkowo-jelitowe – nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha

Często występujące działania niepożądane (u 1 do 10 pacjentów na 100):

• Trombocytopenia – zmniejszenie liczby płytek krwi
• Niedokrwistość
• Zaburzenia czynności wątroby – podwyższone stężenie enzymów wątrobowych (ALT, AST)
• Ból głowy
• Zawroty głowy
• Dreszcze, gorączka
• Reakcje w miejscu wstrzyknięcia – ból, zaczerwienienie, obrzęk

Niezbyt często występujące działania niepożądane (u 1 do 10 pacjentów na 1000):

• Neutropenia i agranulocytoza – ciężkie zmniejszenie liczby granulocytów
• Pancytopenia – zmniejszenie liczby wszystkich typów komórek krwi
• Zapalenie trzustki
• Zaburzenia krzepnięcia krwi
• Alergiczne reakcje skórne – wysypka, świąd, pokrzywka

Rzadko występujące działania niepożądane (u 1 do 10 pacjentów na 10 000):

• Ciężkie reakcje alergiczne – wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy
• Zapalenie wątroby (hepatotoksyczność)
• Zaburzenia neurologiczne – drgawki, encefalopatia
• Wtórne nowotwory – długoterminowe stosowanie leków immunosupresyjnych może zwiększać ryzyko rozwoju nowotworów, w tym chłoniaków i raka skóry

Kiedy skontaktować się z lekarzem:

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia:

• Oznak infekcji (gorączka, dreszcze, ból gardła, kaszel, dyzuria)
• Nietypowych siniaków lub krwawień, krwawienia z nosa lub dziąseł
• Silnych bólów brzucha, wymioty z krwią, czarny stolec
• Duszności, bólu w klatce piersiowej
• Objawów reakcji alergicznej (wysypka, świąd, obrzęk twarzy lub języka, trudności w oddychaniu)
• Żółtaczki (żółte zabarwienie skóry lub białek oczu)
• Znacznego osłabienia lub zmęczenia

Regularnie monitorowanie parametrów laboratoryjnych i przestrzeganie zaleceń lekarza może pomóc w wczesnym wykryciu i odpowiednim zarządzaniu działaniami niepożądanymi.

Czy mogę łączyć Denbrayce z innymi lekami?

Preparat może wchodzić w interakcje z wieloma lekami, co może wpływać na skuteczność terapii lub zwiększać ryzyko działań niepożądanych. Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym preparatach bez recepty, suplementach diety i produktach ziołowych.

Leki immunosupresyjne:

Preparat jest często stosowany w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi, takimi jak:

• Cyklosporyna – jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko nefrotoksyczności i hepatotoksyczności. Wymagane jest regularne monitorowanie czynności nerek i wątroby oraz stężenia cyklosporyny we krwi
• Takrolimus – podobnie jak w przypadku cyklosporyny, może nasilać toksyczność nerkową i wątrobową
• Kortykosteroidy – łączenie z glikokortykosteroidami może zwiększać ryzyko infekcji i opóźniać gojenie ran
• Mykofenolan mofetylu – jednoczesne stosowanie wymaga ostrożności ze względu na addytywne działanie immunosupresyjne
• Azatiopryna, metotreksat – jednoczesne stosowanie z innymi lekami antymetabolitycznymi może nasilać supresję szpiku kostnego

Leki mielotoksyczne:

Jednoczesne stosowanie z lekami, które mogą powodować supresję szpiku kostnego (np. kotrimoksazol, gancyklowir, walgancyklowir, sulfonamidy) może zwiększać ryzyko wystąpienia ciężkiej mielosupresji.

Szczepionki:

• Szczepionki żywe atenuowane – są przeciwwskazane podczas terapii preparatem ze względu na ryzyko rozwoju uogólnionej infekcji wywołanej przez szczep szczepionkowy. Dotyczy to szczepionek przeciwko odrze, śwince, różyczce, ospie wietrznej, gruźlicy (BCG), żółtej febrze, rotawirusom
• Szczepionki inaktywowane – mogą być stosowane, jednak odpowiedź immunologiczna może być osłabiona, co zmniejsza skuteczność szczepienia

Leki przeciwwirusowe:

Acyklowir, gancyklowir i inne leki przeciwwirusowe mogą zwiększać ryzyko nefrotoksyczności, szczególnie gdy są stosowane jednocześnie z preparatem i innymi lekami immunosupresyjnymi.

Leki nefrotoksyczne i hepatotoksyczne:

Jednoczesne stosowanie z lekami, które mogą uszkadzać nerki (np. aminoglikozydy, amfoterycyna B, niesteroidowe leki przeciwzapalne) lub wątrobę (np. paracetamol w dużych dawkach, niektóre leki przeciwgrzybicze) wymaga szczególnej ostrożności i regularnego monitorowania funkcji tych narządów.

Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI):

Leki z tej grupy stosowane jednocześnie z preparatem mogą zwiększać ryzyko wystąpienia leukopenii.

Leki wpływające na krzepnięcie:

U pacjentów przyjmujących antykoagulanty (np. warfarynę) lub leki przeciwpłytkowe (np. kwas acetylosalicylowy, klopidogrel) należy zachować szczególną ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko krwawień, zwłaszcza w przypadku trombocytopenii wywołanej przez preparat.

Inne interakcje:

• Leki moczopędne – mogą wpływać na stężenie preparatu we krwi
• Probenecyd – może zmniejszać wydalanie bromodeoksyurydyny przez nerki
• Leki indukujące lub hamujące enzymy wątrobowe – mogą wpływać na metabolizm leków stosowanych jednocześnie

Ze względu na złożoność interakcji lekowych, wszelkie zmiany w przyjmowanych lekach powinny być konsultowane z lekarzem prowadzącym. Samoistne odstawianie lub dodawanie leków może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, w tym odrzucenia przeszczepu lub zaostrzenia choroby autoimmunologicznej.

Aktualna ulotka leku Denbrayce

Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)