Lignox Spray

Lignox Spray to lek dostępny na receptę, który zawiera lidokainę, substancję o działaniu miejscowo znieczulającym. Jest to aerozol przeznaczony do stosowania na skórę lub błony śluzowe. Sposób dawkowania preparatu różni się w zależności od wskazania do stosowania i wielkości znieczulanego obszaru. Lek jest stosowany w różnych dziedzinach medycyny, takich jak stomatologia, otorynolaryngologia czy położnictwo, w celu znieczulenia powierzchniowego przed różnymi zabiegami.

Lydagriks

Lydagriks to lek zawierający lidokainę, stosowany do miejscowego znieczulenia podczas drobnych zabiegów chirurgicznych. Lydagriks jest dostępny wyłącznie na receptę.

Marcaine 0,5%

Marcaine 0,5% to lek miejscowo znieczulający o budowie amidowej, który charakteryzuje się długim czasem działania. Blokuje przekazywanie czucia bólu, ciepła lub zimna przez nerwy. Jest stosowany do znieczuleń o długim czasie działania: nasiękowych, nerwów obwodowych, zewnątrzoponowych. Preparat jest szczególnie zalecany w leczeniu bólu (np. podczas porodu) ze względu na silną blokadę czuciową i mniejszą – ruchową. Marcaine 0,5% jest dostępny na receptę.

Marcaine Spinal 0,5% Heavy

Marcaine Spinal 0,5% Heavy to lek z grupy leków znieczulających działających miejscowo. Substancją czynną tego leku jest bupiwakaina, która odwraca przewodnictwo impulsów nerwowych, co skutkuje zniesieniem odczuwania bólu, ciepła i zimna. Lek jest stosowany w znieczuleniach podpajęczynówkowych u dorosłych i dzieci w każdym wieku. Można go wykorzystać do znieczuleń do zabiegów urologicznych, zabiegów w obrębie kończyn dolnych (jeżeli zabieg chirurgiczny trwa od 2 do 3 godzin) lub do zabiegów w obrębie jamy brzusznej (jeżeli zabieg trwa 45 do 60 minut). Lek jest dostępny na receptę.

Marcaine-Adrenaline 0,5%

Marcaine-Adrenaline 0,5% to lek miejscowo znieczulający, który jest dostępny wyłącznie w lecznictwie zamkniętym. Charakteryzuje się długim czasem działania i blokuje przekazywanie czucia bólu, ciepła lub zimna przez nerwy. Jest stosowany do znieczulenia nasiękowego, znieczulenia nerwów obwodowych, znieczulenia zewnątrzoponowego oraz do podania nadtwardówkowego lub okołonerwowego. Lek jest dostępny na receptę.

Mepidont

Mepidont to lek stosowany w stomatologii, który działa jako środek znieczulający miejscowo. Jego substancją czynną jest mepiwakaina, związek o budowie amidowej. Działanie znieczulające rozpoczyna się szybko po podaniu. Lek jest wykorzystywany do wszelkich zabiegów zachowawczych i chirurgicznych w stomatologii, szczególnie gdy pożądane jest osiągnięcie znieczulenia miejscowego o przedłużonym czasie. Mepidont jest dostępny na receptę.

Midazolam B. Braun

Midazolam B. Braun to krótko działający lek z grupy benzodiazepin, stosowany w celu indukcji sedacji, zmniejszenia lęku i napięcia mięśniowego. Wykorzystywany jest jako znieczulenie ogólne u dorosłych, a także w sedacji u dorosłych i dzieci na oddziałach intensywnej terapii lub przed zabiegami medycznymi, zapewniając pacjentom uczucie spokoju i senności.

Midazolam hameln

Midazolam hameln to krótko działający lek z grupy benzodiazepin. Charakteryzuje się szybkim początkiem działania i krótkim czasem działania. Wykazuje silne działanie nasenne i uspokajające, a także działa przeciwlękowo, przeciwdrgawkowo oraz obniża napięcie mięśniowe. Jest stosowany jako lek uspokajający przed zabiegami chirurgicznymi lub diagnostycznymi, a także w leczeniu krótkotrwałej bezsenności. Midazolam hameln jest dostępny na receptę.

Midazolamum Aguettant

Midazolamum Aguettant to lek z grupy benzodiazepin, który działa uspokajająco, nasennie i przeciwdrgawkowo. Ten lek jest dostępny wyłącznie na receptę.

.

Mivacron

Mivacron to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań, który należy do grupy leków zwiotczających mięśnie. Jest to substancja wysoce swoista, która blokuje przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, wywołując blok niedepolaryzujący (polaryzacyjny, konkurencyjny), cechujący się szybkim ustępowaniem. Stosuje się go jako uzupełnienie znieczulenia ogólnego w celu zwiotczenia mięśnia szkieletowego oraz umożliwienia założenia intubacji dotchawiczej i prowadzenia mechanicznej wentylacji u dorosłych, dzieci i niemowląt w wieku 2 miesięcy i powyżej. Lek jest dostępny na receptę.

Motti

Motti to lek na receptę, który jest dostępny w postaci kremu. Składa się z dwóch aktywnych składników: lidokainy i prylokainy. Jest stosowany do miejscowego znieczulenia skóry. Działa poprzez uwalnianie tych substancji czynnych z kremu do warstw naskórka i skóry właściwej w okolicy receptorów i zakończeń nerwowych pośredniczących w odczuwaniu bólu.

Nalpain

Nalpain to lek przeciwbólowy o właściwościach opioidowych, dostępny na receptę. Zawiera substancję czynną nalbufinę. Stosowany jest do krótkotrwałego leczenia bólu o nasileniu od umiarkowanego do silnego. Może być również stosowany w znieczuleniu przed- i pooperacyjnym.

Nanolipo

Nanolipo to lek miejscowo znieczulający, który jest przeznaczony do znieczulania powierzchniowych warstw skóry. Jest stosowany przed cewnikowaniem i nakłuciem żył u osób dorosłych oraz młodzieży i dzieci od 1 miesiąca życia, a także przed bolesnym zabiegiem miejscowym na większych powierzchniach nieuszkodzonej skóry, w przypadku gdy stosowanie produktu leczniczego miejscowo znieczulającego jest odpowiednie wyłącznie u osób dorosłych. Lek Nanolipo jest dostępny na receptę.

Norcuron

Norcuron to lek w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, który należy do grupy leków zwiotczających mięśnie. Jest stosowany podczas zabiegu chirurgicznego jako część znieczulenia ogólnego, a także w celu umożliwienia intubacji dotchawiczej. Lek jest dostępny na receptę.

Novain

Novain to lek znieczulający miejscowo stosowany w stomatologii. Zawiera substancję czynną lidokainę, która blokuje przewodzenie impulsów nerwowych, co prowadzi do utraty czucia w miejscu podania. Lek jest dostępny na receptę i jest stosowany do znieczulenia podczas różnych procedur stomatologicznych. Wskazania do stosowania obejmują znieczulenie błony śluzowej jamy ustnej przed zabiegami stomatologicznymi.

Nylosed

Nylosed to lek zawierający substancję czynną propofol, która jest zaliczana do środków znieczulenia ogólnego. Jest podawany dożylnie przez lekarza w celu wywołania senności i utrzymania we śnie dorosłych i dzieci w wieku powyżej 1. miesiąca podczas operacji lub innych zabiegów. Może być również stosowany do wywołania uspokojenia podczas operacji lub innych zabiegów u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 1. miesiąca. Ponadto, Nylosed może być stosowany do spowodowania uspokojenia u pacjentów w wieku powyżej 16 lat podczas leczenia w oddziale intensywnej terapii. Lek jest dostępny na receptę.

Orabloc

Orabloc to lek stosowany w stomatologii jako środek znieczulający miejscowo. Zawiera substancję czynną artykainę, która blokuje przewodnictwo nerwowe, co prowadzi do znieczulenia. Lek jest dostępny na receptę. Wskazany jest do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 4 lat do znieczulenia niewielkich obszarów jamy ustnej podczas zabiegów stomatologicznych.

Pankaine Spinal Heavy

Pankaine Spinal Heavy to lek miejscowo znieczulający o długotrwałym działaniu. Po jego podaniu znieczulone zostają określone części ciała, dzięki czemu pacjent nie odczuwa bólu. Jest stosowany do wykonywania znieczulenia dooponowego (podpajęczynówkowego) podczas zabiegów w obrębie kończyn dolnych, w tym biodra – trwających 2-3 godziny; w zabiegach urologicznych; podczas zabiegów w obrębie jamy brzusznej, w tym cesarskiego cięcia – trwających 45-60 minut. Lek jest dostępny na receptę.

Pliaglis

Pliaglis to krem zawierający substancje znieczulające miejscowo: lidokainę i tetrakainę. Jest stosowany w celu znieczulenia obszaru skóry przed bolesnymi zabiegami, takimi jak wprowadzenie igły lub zabiegi laserowe. Działa poprzez miejscowe znieczulenie skóry, co pomaga zmniejszyć lub wyeliminować ból związany z takimi procedurami.

Plofed 1%

Plofed 1% to lek w postaci emulsji do wstrzykiwań lub infuzji, który jest stosowany wyłącznie w lecznictwie zamkniętym, takim jak szpitale. Jest to krótko działający anestetyk dożylny, który zawiera substancję czynną o nazwie propofol. Plofed 1% jest stosowany do znieczulenia ogólnego, co oznacza, że powoduje senność i utrzymanie pacjentów we śnie podczas operacji. Jest również stosowany jako środek uspokajający podczas oddychania kontrolowanego u pacjentów wymagających intensywnej terapii. Ponadto, Plofed 1% jest używany do wywołania uspokojenia u pacjentów poddawanych zabiegom diagnostycznym i chirurgicznym. Lek ten jest dostępny na receptę.

Podtlenek azotu

Podtlenek azotu to bezbarwny, niepalny gaz o charakterystycznym, delikatnie słodkim zapachu. Jest stosowany jako środek wspomagający do znieczulenia pacjenta w czasie bolesnych zabiegów stomatologicznych, porodów, na oddziałach ratunkowych, czy w trakcie zmiany opatrunków. Jest również nośnikiem środków anestetycznych stosowanych w znieczuleniu ogólnym. Lek jest dostępny na receptę.

Podtlenek azotu AIR PRODUCTS

Podtlenek azotu AIR PRODUCTS to lek pomocniczy w znieczuleniu ogólnym, który jest podawany w połączeniu z innymi środkami znieczulającymi podawanymi dożylnie lub wziewnie. Jest również stosowany jako lek pomocniczy uśmierzający ból w płytkim znieczuleniu bez utraty świadomości na bloku operacyjnym lub na sali porodowej. Podtlenek azotu AIR PRODUCTS jest podawany w równomolowej mieszaninie z tlenem (50% v/v podtlenku azotu i 50% v/v tlenu). Lek jest dostępny na receptę.

Podtlenek Azotu Medyczny Air Liquide

Podtlenek Azotu Medyczny Air Liquide to gaz medyczny, który zawiera podtlenek azotu, nazywany również “gazem rozweselającym”, oraz tlen. Podtlenek azotu ma działanie przeciwbólowe, zmniejsza odczuwanie bólu i podwyższa próg odczuwania bólu, ma również działanie rozluźniające i niewielkie działanie uspokajające. Lek jest przeznaczony do krótkotrwałego znieczulenia w trakcie wykonywania bolesnych zabiegów i procedur medycznych, a także przy bólu o łagodnym i umiarkowanym nasileniu. Jest dostępny na receptę.

Podtlenek Azotu Medyczny SPAWMET

Podtlenek Azotu Medyczny SPAWMET to produkt leczniczy, który zaliczany jest do grupy anestetyków ogólnych. Jego zastosowanie jest wyłącznie medyczne i podawany jest wziewnie. Jest to bezbarwny gaz o słodkawym zapachu i właściwościach utleniających, który znajduje się w butli lub zbiorniku w postaci skroplonej. Wskazania do stosowania to wprowadzenie i podtrzymanie znieczulenia ogólnego w skojarzeniu z innymi anestetykami, wziewnymi lub dożylnymi. W mieszaninie z tlenem stosowany jest do osiągnięcia efektu przeciwbólowego wywołanego płytkim znieczuleniem bez utraty świadomości (analgezja okołoporodowa). Lek ten jest dostępny na receptę.

PODTLENEK AZOTU MESSER

Podtlenek azotu Messer, oznaczany symbolem chemicznym N2O, to gaz pozbawiony barwy i zapachu. Jego zastosowanie polega na wprowadzaniu i podtrzymywaniu znieczulenia ogólnego. W celu uzyskania pożądanego efektu, podtlenek azotu Messer podaje się zawsze w połączeniu z tlenem lub innymi środkami znieczulającymi, zarówno wziewnymi, jak i dożylnymi. Jest stosowany do wprowadzenia i podtrzymania znieczulenia ogólnego w skojarzeniu z innymi anestetykami (wziewnymi lub dożylnymi). W mieszaninie z tlenem jest stosowany do osiągnięcia efektu przeciwbólowego wywołanego płytkim znieczuleniem bez utraty świadomości (np. analgezja okołoporodowa). Lek jest dostępny na receptę.

Podtlenek azotu N2O

Podtlenek azotu N2O to bezbarwny, niepalny gaz medyczny o charakterystycznym, delikatnie słodkim zapachu. Jest stosowany jako środek przeciwbólowy o słabych właściwościach znieczulających, a także jako anestetyk podstawowy w połączeniu z innymi anestetykami wziewnymi lub dożylnymi do przeprowadzania znieczulenia ogólnego. Wskazaniami do jego stosowania są bolesne zabiegi stomatologiczne, porody, na oddziałach ratunkowych, czy w trakcie zmiany opatrunków. Lek ten jest dostępny na receptę.

Podtlenek azotu SIAD

Podtlenek azotu SIAD to gaz medyczny, który zawiera substancję czynną podtlenek azotu. Jest to bezbarwny gaz o słodkawym zapachu, który jest podawany wziewnie. Podtlenek azotu SIAD ma działanie przeciwbólowe i narkotyzujące. Jest stosowany jako anestetyk we wprowadzeniu do znieczulenia całkowitego i, razem z innymi podawanymi dożylnie lub wziewnie anestetykami, w celu jego podtrzymania w trakcie zabiegu medycznego. Może być również stosowany jako środek przeciwbólowy/uspokajający, gdzie konieczne jest szybkie działanie przeciwbólowe/uspokajające. Lek ten jest dostępny na receptę.

Prilotekal

Prilotekal to lek w postaci roztworu do wstrzykiwań, który zawiera substancję czynną o nazwie prylokaina. Jest to amidowy środek znieczulenia miejscowego. Prilotekal jest stosowany do znieczulenia rdzeniowego u dorosłych podczas krótkotrwałych zabiegów chirurgicznych. Dawkowanie należy ustalić indywidualnie, uwzględniając stan zdrowia pacjenta oraz równolegle stosowane leki. Lek jest dostępny na receptę.

Propofol 1% Fresenius

Propofol 1% Fresenius to lek stosowany w znieczuleniu ogólnym. Jest to krótko działający anestetyk dożylny, który po podaniu powoduje sen (utratę przytomności) w ciągu 30-40 sekund. Lek jest również stosowany do sedacji u dorosłych i dzieci powyżej 1 miesiąca życia poddawanych zabiegom diagnostycznym i chirurgicznym. Propofol 1% Fresenius jest dostępny na receptę.

Propofol Baxter

Propofol Baxter to krótko działający lek do znieczulenia ogólnego. Po dożylnym podaniu preparatu szybko pojawia się działanie hipnotyczne. W zależności od dawki, czas do indukcji znieczulenia wynosi 30 – 40 sekund. Działanie propofolu po podaniu w pojedynczym wstrzyknięciu jest krótkie (4-6 min) ze względu na szybki metabolizm i wydalanie. Jest stosowany do indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego u dorosłych i dzieci powyżej 3 lat, a także do wywołania sedacji u dorosłych i dzieci powyżej 3 lat poddawanych zabiegom diagnostycznym i chirurgicznym. Lek dostępny jest na receptę.

Propofol Farmak

Propofol Farmak to środek znieczulenia ogólnego zawierający propofol, stosowany do wprowadzania i podtrzymywania znieczulenia podczas operacji lub innych zabiegów. Wykorzystywany również do sedacji pacjentów na oddziałach intensywnej terapii oraz podczas procedur diagnostycznych i chirurgicznych. Podawany w formie zastrzyku lub infuzji, skutecznie umożliwia kontrolę poziomu świadomości pacjenta.

Propofol Hospira

Propofol Hospira to silnie i krótko działający anestetyk dożylny, który wywołuje utratę świadomości zależną od dawki. Lek ten jest stosowany do indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego, a także do sedacji podczas procedur diagnostycznych i chirurgicznych. Propofol Hospira jest dostępny tylko na receptę. Wskazania do stosowania obejmują indukcję i podtrzymanie znieczulenia ogólnego, sedację podczas procedur diagnostycznych i chirurgicznych, a także sedację pacjentów wentylowanych mechanicznie na oddziałach intensywnej opieki medycznej.

Propofol MCT/LCT Fresenius

Propofol MCT/LCT Fresenius to lek, który zawiera substancję czynną propofol i należy do grupy leków zwanych lekami znieczulenia ogólnego. Stosowany jest w celu utraty świadomości (snu), aby umożliwić przeprowadzenie operacji lub innych zabiegów. Może być także stosowany do uzyskania sedacji (stanu, w którym pacjent jest senny, ale nie zostaje całkowicie uśpiony). Jest dostępny na receptę.

Propofol Norameda

Propofol Norameda to lek w postaci emulsji do wstrzykiwań lub infuzji, zawierający substancję czynną propofol. Jest to lek z grupy anestetyków ogólnych, który jest stosowany do wywołania i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Propofol Norameda stosuje się do wywołania snu lub obniżenia poziomu świadomości pacjenta podczas zabiegów diagnostycznych lub chirurgicznych. Lek ten jest dostępny na receptę.

Propofol Sandoz

Propofol Sandoz to lek z grupy anestetyków, który jest stosowany do wywołania i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Używany jest również do wywołania snu lub obniżenia poziomu świadomości pacjenta podczas zabiegów diagnostycznych lub chirurgicznych. Lek ten jest dostępny na receptę.

Propofol-Lipuro

Propofol-Lipuro to lek z grupy środków znieczulających ogólnie, który zawiera substancję czynną propofol. Jest stosowany do wprowadzenia do znieczulenia ogólnego oraz sedacji. Lek ten jest przystosowany dla pacjentów powyżej 1 miesiąca życia. Propofol-Lipuro jest dostępny na receptę.

Propofol-Lipuro 2%

Propofol-Lipuro 2% to lek w postaci emulsji do wstrzykiwań lub infuzji, który zawiera substancję czynną propofol. Należy do grupy leków zwanych środkami znieczulającymi ogólnymi. Stosowany jest w celu utraty świadomości (snu), aby umożliwić przeprowadzenie operacji lub innych zabiegów. Lek jest dostępny na receptę.

Provive

Provive to lek z grupy anestetyków, który zawiera substancję czynną o nazwie propofol. Jest stosowany do wywołania utraty świadomości (głębokiego snu) w celu przeprowadzenia zabiegów chirurgicznych lub innych procedur medycznych. Może być również stosowany do uzyskania stanu sedacji, czyli stanu, w którym pacjent jest senny, ale nie całkowicie uśpiony. Lek jest dostępny na receptę.

Rapydan

Rapydan to lek w postaci plastra leczniczego, który zawiera substancje czynne lidokainę i tetrakainę. Te substancje mają działanie miejscowo znieczulające. Rapydan jest stosowany do znieczulania niewielkich obszarów skóry przed potencjalnie bolesnymi procedurami, takimi jak zastrzyki lub niewielkie zabiegi chirurgiczne. Jest dostępny na receptę. Wskazania do stosowania to znieczulenie powierzchniowe skóry związane z wkłuciem igły lub powierzchniowymi zabiegami chirurgicznymi na niezmienionej chorobowo, nienaruszonej skórze u osób dorosłych oraz znieczulenie powierzchniowe skóry związane z wkłuciem igły w niezmienioną chorobowo, nienaruszoną skórę u dzieci powyżej 3 lat.

Rocuronium Aguettant

Rocuronium Aguettant to lek stosowany do zwiotczenia mięśni podczas zabiegów chirurgicznych i innych procedur medycznych. Jest dostępny wyłącznie na receptę, ponieważ jego stosowanie wymaga nadzoru medycznego.

Ropimol

Ropimol to lek miejscowo znieczulający, który zawiera substancję czynną o nazwie ropiwakaina. Jest stosowany do znieczuleń podczas zabiegów chirurgicznych, łagodzenia bólu podczas porodu oraz bólu pooperacyjnego. Ropimol jest dostępny wyłącznie na receptę. Wskazania do stosowania obejmują znieczulenie w chirurgii, zwalczanie ostrego bólu oraz zwalczanie ostrego bólu w pediatrii.

Ropivacaine BioQ

Ropivacaine BioQ to lek z grupy leków miejscowo znieczulających, zawierający substancję czynną o nazwie ropiwakainy chlorowodorek. Jest stosowany u dorosłych w uśmierzaniu ostrego bólu pooperacyjnego. Może być używany do utrzymania ciągłej blokady nerwów obwodowych poprzez wlew ciągły lub do ciągłego znieczulenia nasiękowego rany. Lek jest dostępny na receptę.

Ropivacaine Kabi

Ropivacaine Kabi zawiera ropiwakainy chlorowodorek i należy do miejscowych środków znieczulających. Stosowany w różnych stężeniach, lek ten pomaga w znieczuleniu części ciała w celu leczenia ostrego bólu, np. po zabiegach chirurgicznych. Jest używany zarówno u dorosłych, jak i u dzieci w każdym wieku, ale wyższe stężenia są dedykowane dorosłym i młodzieży powyżej 12 lat dla powstrzymania bólu podczas operacji, porodu lub po urazac

Roqurum

Roqurum to lek, który jest niedepolaryzującym środkiem zwiotczającym mięśnie poprzecznie prążkowane. Zawiera substancję czynną rokuroniowy bromek. Jest stosowany pomocniczo podczas znieczulenia ogólnego w celu ułatwienia intubacji dotchawiczej i zwiotczenia mięśni szkieletowych podczas zabiegów chirurgicznych, a także w celu ułatwienia intubacji lub mechanicznej wentylacji na oddziale intensywnej terapii. Lek jest dostępny na receptę.

Sanergy Heavy

Sanergy Heavy zawiera substancję czynną bupiwakainy chlorowodorek, który jest miejscowym znieczulającym z grupy amidów. Lek ten blokuje przewodzenie sygnałów nerwowych, co prowadzi do znieczulenia obszaru, w którym jest stosowany. Jest on powszechnie stosowany w chirurgii, położnictwie oraz w różnych zabiegach terapeutycznych i diagnostycznych. Sanergy Heavy jest lekiem na receptę.

Scandivin

Scandivin, zawierający chlorowodorek mepiwakainy, to szybko działający środek miejscowo znieczulający stosowany w stomatologii. Jest on szczególnie przydatny w różnego rodzaju zabiegach stomatologicznych, zarówno zachowawczych, jak i chirurgicznych. Lek ten jest dostępny na receptę. Wskazania do jego stosowania obejmują wszelkie zabiegi stomatologiczne u osób dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 4 lat (około 20 kg masy ciała).

Scandonest 30 mg/ml

Scandonest 30 mg/ml to preparat znieczulający miejscowo, który jest stosowany podczas krótszych zabiegów stomatologicznych do miejscowych znieczuleń. Substancją czynną preparatu jest mepiwakaina. Lek jest dostępny na receptę.

Sedaconda

Sedaconda to lek, który zawiera izofluran – substancję czynną z grupy leków znieczulających. Jego działaniem jest wprowadzenie pacjenta w stan uspokojenia, senności lub snu. Lek ten jest przeznaczony dla dorosłych pacjentów, którzy wymagają wentylacji mechanicznej podczas intensywnej opieki medycznej. Sedaconda jest dostępny w postaci płynu do inhalacji parowej i należy go stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. Lek ten ma pewne przeciwwskazania i może powodować skutki uboczne, dlatego należy go używać ostrożnie i pod kontrolą medyczną. Sedaconda nie jest na receptę.

Septanest z adrenaliną 1:100 000

Septanest z adrenaliną 1:100 000 to lek stosowany w stomatologii, który działa jako środek miejscowo znieczulający. Składa się z chlorowodorku artykainy i adrenaliny w postaci winianu. Jest wskazany do stosowania w wszelkich zabiegach zachowawczych i chirurgicznych w stomatologii, gdy pożądane jest osiągnięcie znieczulenia miejscowego o przedłużonym czasie, lub gdy konieczne jest osiągnięcie stanu miejscowej anemizacji. Lek jest dostępny na receptę.

Septanest z adrenaliną 1:200 000

Septanest z adrenaliną 1:200 000 to lek miejscowo znieczulający, który zawiera artykainę i adrenalinę. Jest stosowany do znieczulenia miejscowego w prostych i krótkotrwałych zabiegach stomatologicznych. Lek jest dostępny na receptę. Wskazaniem do jego stosowania jest potrzeba znieczulenia miejscowego podczas zabiegów stomatologicznych u dorosłych, młodzieży oraz dzieci powyżej 4 roku życia (lub o masie ciała powyżej 20 kg).

Reklama

Środki znieczulające miejscowo

Środki znieczulające miejscowo stanowią fundamentalną grupę leków w nowoczesnej medycynie, umożliwiającą przeprowadzanie zabiegów chirurgicznych, stomatologicznych, okulistycznych i diagnostycznych bez narażania pacjenta na doświadczanie bólu. Działają one poprzez odwracalne zablokowanie przewodnictwa impulsów nerwowych w określonym obszarze ciała, co prowadzi do tymczasowego zniesienia odczuwania bólu i innych bodźców czuciowych. W przeciwieństwie do środków znieczulających ogólnie, leki te nie wpływają na świadomość pacjenta ani na funkcje ośrodkowego układu nerwowego. Współczesna medycyna dysponuje szerokim wachlarzem środków znieczulających miejscowo, różniących się budową chemiczną, czasem działania, siłą działania oraz profilem bezpieczeństwa, co pozwala na indywidualne dopasowanie znieczulenia do potrzeb pacjenta i rodzaju zabiegu.

znieczulenia

Mechanizm działania środków znieczulających miejscowo

Środki znieczulające miejscowo działają poprzez blokowanie kanałów sodowych regulowanych napięciem w błonach komórkowych włókien nerwowych. Ten mechanizm powoduje zahamowanie depolaryzacji błony komórkowej, co uniemożliwia powstanie i przewodzenie potencjału czynnościowego w neuronach. W rezultacie dochodzi do przerwania przekazywania bodźców bólowych i innych impulsów czuciowych.

Proces znieczulenia miejscowego przebiega w kilku etapach:

  1. Podany lek w formie niezjonizowanej (lipofilnej) przenika przez osłonki nerwowe do wnętrza komórki nerwowej
  2. Wewnątrz neuronu, w środowisku o niższym pH, następuje jonizacja cząsteczki leku
  3. Zjonizowana forma leku wiąże się z receptorami w kanałach sodowych od strony wewnątrzkomórkowej
  4. Zablokowane kanały sodowe nie mogą się otworzyć, co uniemożliwia napływ jonów sodu do komórki i generowanie potencjału czynnościowego

Ważną cechą działania środków znieczulających miejscowo jest selektywność blokowania różnych typów włókien nerwowych, zależna od ich średnicy i stopnia mielinizacji. Najpierw blokowane są małe, niemielinowe włókna C i cienkie mielinowe włókna Aδ przewodzące ból i temperaturę, następnie włókna przewodzące dotyk i propriocepcję, a w ostatniej kolejności włókna ruchowe. To zjawisko pozwala na uzyskanie znieczulenia czuciowego przy zachowaniu funkcji motorycznych.

Klasyfikacja i budowa chemiczna

Środki znieczulające miejscowo można klasyfikować na podstawie różnych kryteriów, jednak najważniejszym podziałem jest ten oparty na budowie chemicznej. Wszystkie leki z tej grupy mają podobną strukturę składającą się z trzech głównych elementów:

  • Lipofilnej grupy aromatycznej
  • Hydrofilnej grupy aminowej
  • Łańcucha pośredniego łączącego obie grupy

W zależności od rodzaju wiązania w łańcuchu pośrednim wyróżniamy dwie główne klasy środków znieczulających miejscowo:

Estry

Estry zawierają wiązanie estrowe (-COO-) w łańcuchu pośrednim. Są one metabolizowane przez pseudocholinesterazę osoczową do kwasu paraaminobenzoesowego (PABA), który może wywoływać reakcje alergiczne. Do tej grupy należą:

  • Kokaina – pierwszy odkryty środek znieczulający miejscowo
  • Benzokaina – stosowana głównie do znieczulenia powierzchniowego
  • Prokaina (Nowokaina) – jeden z najstarszych syntetycznych leków tej grupy
  • Tetrakaina – o dłuższym czasie działania, stosowana m.in. w okulistyce
  • Chloroprokaina – pochodna prokainy o szybszym początku działania

Amidy

Amidy zawierają wiązanie amidowe (-NHCO-) w łańcuchu pośrednim. Są metabolizowane głównie w wątrobie i rzadziej wywołują reakcje alergiczne niż estry. Ta grupa obejmuje większość obecnie stosowanych środków znieczulających miejscowo:

  • Lidokaina – najczęściej stosowany lek z tej grupy, wszechstronne zastosowanie
  • Mepiwakaina – o mniejszym działaniu rozszerzającym naczynia
  • Bupiwakaina – o długim czasie działania
  • Ropiwakaina – nowoczesny lek o długim czasie działania i mniejszej kardiotoksyczności
  • Artykaina – powszechnie stosowana w stomatologii
  • Prylokaina – o mniejszym działaniu toksycznym

Właściwości fizykochemiczne a działanie kliniczne

Skuteczność i profil działania środków znieczulających miejscowo są ściśle związane z ich właściwościami fizykochemicznymi:

Lipofilność

Stopień rozpuszczalności w tłuszczach determinuje siłę działania leku. Wyższa lipofilność zwiększa zdolność przenikania przez błony komórkowe, co przekłada się na większą potencję znieczulającą. Na przykład, bupiwakaina jest około 4 razy silniejsza od lidokainy ze względu na wyższą lipofilność.

Wiązanie z białkami

Leki silnie wiążące się z białkami charakteryzują się dłuższym czasem działania, ponieważ białka osocza stanowią swoisty rezerwuar leku, powoli uwalniający substancję czynną. Bupiwakaina wiąże się z białkami w około 95%, co przyczynia się do jej długiego czasu działania (do 8 godzin).

Wartość pKa

Wartość pKa określa stosunek formy zjonizowanej do niezjonizowanej leku przy danym pH. Wpływa to na szybkość początkowego działania leku, gdyż tylko forma niezjonizowana może przenikać przez błony komórkowe. Lidokaina ma pKa około 7,8, co przy fizjologicznym pH tkanek daje około 25% leku w formie niezjonizowanej, umożliwiając szybki początek działania (2-5 minut).

Stabilność chemiczna

Estry są mniej stabilne chemicznie niż amidy, co wpływa na ich trwałość i przechowywanie. Roztwory estrów są bardziej podatne na hydrolizę w środowisku wodnym.

Najczęściej stosowane środki znieczulające miejscowo

Lidokaina

Lidokaina jest najpowszechniej stosowanym środkiem znieczulającym miejscowo ze względu na korzystny profil bezpieczeństwa, umiarkowany czas działania i wszechstronność zastosowań.

Charakterystyka:

  • Grupa chemiczna: amid
  • Początek działania: szybki (2-5 minut)
  • Czas działania: średni (1-2 godziny, do 4 godzin z adrenaliną)
  • Maksymalna bezpieczna dawka: 4,5 mg/kg bez adrenaliny, 7 mg/kg z adrenaliną
  • Dostępne formy: roztwory do iniekcji (0,5-2%), żele, kremy, aerozole, plastry

Zastosowanie:

  • Znieczulenie infiltracyjne i nasiękowe
  • Blokady nerwów obwodowych
  • Znieczulenie powierzchniowe błon śluzowych
  • Znieczulenie zewnątrzoponowe
  • Leczenie bólu neuropatycznego (plastry 5%)
  • Leczenie zaburzeń rytmu serca (dożylnie)

Bupiwakaina

Bupiwakaina jest lekiem o długim czasie działania, stosowanym głównie w znieczuleniach przewodowych, zewnątrzoponowych i podpajęczynówkowych.

Charakterystyka:

  • Grupa chemiczna: amid
  • Początek działania: umiarkowany (10-20 minut)
  • Czas działania: długi (4-8 godzin, do 12 godzin z adrenaliną)
  • Maksymalna bezpieczna dawka: 2 mg/kg (nie więcej niż 150 mg)
  • Dostępne formy: roztwory do iniekcji (0,25-0,75%)

Zastosowanie:

  • Długotrwałe znieczulenie w zabiegach chirurgicznych
  • Znieczulenie zewnątrzoponowe i podpajęczynówkowe
  • Leczenie bólu pooperacyjnego
  • Znieczulenie porodowe

Artykaina

Artykaina jest nowszym środkiem znieczulającym, szczególnie popularnym w stomatologii ze względu na szybki początek działania i dobrą penetrację tkanek.

Charakterystyka:

  • Grupa chemiczna: amid (z dodatkową grupą tiofenową)
  • Początek działania: bardzo szybki (1-3 minuty)
  • Czas działania: średni (1-2 godziny)
  • Maksymalna bezpieczna dawka: 7 mg/kg
  • Dostępne formy: roztwory do iniekcji (4%)

Zastosowanie:

  • Znieczulenie w stomatologii
  • Krótkie zabiegi chirurgiczne
  • Znieczulenie nasiękowe i przewodowe

Mepiwakaina

Mepiwakaina wyróżnia się mniejszym działaniem rozszerzającym naczynia krwionośne, co zmniejsza potrzebę dodawania leków obkurczających naczynia.

Charakterystyka:

  • Grupa chemiczna: amid
  • Początek działania: szybki (3-5 minut)
  • Czas działania: średni (1,5-3 godziny)
  • Maksymalna bezpieczna dawka: 4,5 mg/kg
  • Dostępne formy: roztwory do iniekcji (1-3%)

Zastosowanie:

  • Znieczulenie w stomatologii, zwłaszcza gdy przeciwwskazane są leki obkurczające naczynia
  • Znieczulenie nasiękowe i blokady nerwów obwodowych
  • Krótkie zabiegi chirurgiczne

Środki obkurczające naczynia jako dodatek do leków znieczulających

Do roztworów środków znieczulających miejscowo często dodaje się leki obkurczające naczynia krwionośne, głównie adrenalinę (epinefrynę). Taki dodatek przynosi kilka korzyści:

  1. Wydłużenie czasu działania znieczulenia – poprzez spowolnienie odpływu krwi z miejsca iniekcji, co zmniejsza systemowe wchłanianie leku
  2. Zmniejszenie ryzyka toksyczności ogólnoustrojowej – dzięki wolniejszemu wchłanianiu do krwioobiegu
  3. Redukcja krwawienia w polu operacyjnym – co poprawia widoczność podczas zabiegu
  4. Zmniejszenie wymaganej dawki środka znieczulającego

Typowe stężenia adrenaliny w roztworach do znieczuleń to:

  • 1:100 000 (10 μg/ml) – stosowane w stomatologii i małych zabiegach chirurgicznych
  • 1:200 000 (5 μg/ml) – stosowane w większych blokadach nerwowych i znieczuleniach zewnątrzoponowych

Należy jednak pamiętać, że stosowanie adrenaliny ma pewne ograniczenia i przeciwwskazania:

  • Nie należy jej stosować w obszarach z ograniczonym ukrwieniem (np. palce, uszy, nos, penis)
  • Ostrożność wymagana u pacjentów z chorobami układu krążenia, nadciśnieniem, hipertyreozą
  • Interakcje z niektórymi lekami (np. beta-blokerami, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi)

Metody podawania środków znieczulających miejscowo

Środki znieczulające miejscowo można podawać różnymi drogami, w zależności od potrzeb klinicznych:

Znieczulenie powierzchniowe

Polega na aplikacji leku na powierzchnię skóry lub błon śluzowych. Stosowane w:

  • Zabiegach okulistycznych (krople znieczulające)
  • Badaniach i zabiegach laryngologicznych
  • Zabiegach urologicznych i ginekologicznych
  • Drobnych zabiegach dermatologicznych
  • Zmniejszaniu bólu związanego z iniekcjami

Przykładowe preparaty: krem EMLA (lidokaina + prylokaina), Lidokain aerozol, Xylocaine żel.

Znieczulenie nasiękowe

Polega na wstrzyknięciu leku bezpośrednio w obszar zabiegu, powodując nasączenie tkanek:

  • Najczęstsza metoda w drobnych zabiegach chirurgicznych
  • Szeroko stosowana w stomatologii
  • Użyteczna w zabiegach dermatologicznych
  • Prosta technicznie i bezpieczna

Znieczulenie przewodowe (blokady nerwów)

Polega na wstrzyknięciu leku w okolicę pnia nerwowego lub splotu nerwowego:

  • Blokady poszczególnych nerwów (np. blokada nerwu nadłopatkowego)
  • Blokady splotów nerwowych (np. blokada splotu ramiennego)
  • Znieczulenie przewodowe w stomatologii

Znieczulenie zewnątrzoponowe i podpajęczynówkowe

  • Znieczulenie zewnątrzoponowe (epiduralne) – podanie leku do przestrzeni zewnątrzoponowej kręgosłupa
  • Znieczulenie podpajęczynówkowe (podpajęcze, subarachnoidalne) – podanie leku do płynu mózgowo-rdzeniowego

Stosowane w:

  • Operacjach chirurgicznych dolnej połowy ciała
  • Znieczuleniu porodowym
  • Leczeniu bólu przewlekłego
  • Jako element znieczulenia złożonego

Działania niepożądane i toksyczność

Środki znieczulające miejscowo mogą wywoływać szereg działań niepożądanych, które można podzielić na:

Reakcje miejscowe

  • Ból w miejscu wstrzyknięcia
  • Przedłużone znieczulenie lub parestezje
  • Uszkodzenie nerwów (rzadko)
  • Reakcje alergiczne miejscowe
  • Martwica tkanek (przy stosowaniu z adrenaliną w obszarach o ograniczonym ukrwieniu)

Reakcje ogólnoustrojowe

Wynikają głównie z przedawkowania lub przypadkowego podania donaczyniowego. Toksyczność narządowa rozwija się w określonej sekwencji:

  1. Układ nerwowy (przy niższych stężeniach we krwi):
    • Początkowo: uczucie mrowienia wokół ust, metaliczny posmak, zawroty głowy, szum w uszach
    • Następnie: niepokój, dezorientacja, drgawki
    • W ciężkich przypadkach: depresja oddechowa, utrata przytomności
  2. Układ sercowo-naczyniowy (przy wyższych stężeniach):
    • Hipotensja
    • Zaburzenia przewodnictwa
    • Bradykardia
    • Zatrzymanie krążenia

Kardiotoksyczność jest szczególnie silna w przypadku bupiwakainy i innych środków o długim czasie działania. Lidokaina ma niższą kardiotoksyczność i jest nawet stosowana jako lek przeciwarytmiczny.

Reakcje alergiczne

  • Częstsze przy stosowaniu estrów (ze względu na metabolizm do PABA)
  • Rzadkie w przypadku amidów
  • Mogą objawiać się wysypką, świądem, obrzękiem lub, w rzadkich przypadkach, reakcją anafilaktyczną

Zastosowanie kliniczne w różnych dziedzinach medycyny

Stomatologia

W stomatologii środki znieczulające miejscowo są nieodzownym elementem codziennej praktyki:

  • Artykaina 4% z adrenaliną – najpopularniejszy lek w stomatologii, stosowany do znieczuleń nasiękowych i przewodowych
  • Lidokaina 2% z adrenaliną – uniwersalny lek o umiarkowanym czasie działania
  • Mepiwakaina 3% bez adrenaliny – dla pacjentów z przeciwwskazaniami do stosowania adrenaliny
  • Bupiwakaina – rzadziej stosowana, głównie w zabiegach wymagających dłuższego znieczulenia

Techniki znieczulenia w stomatologii obejmują:

  • Znieczulenie nasiękowe (infiltracyjne)
  • Znieczulenie przewodowe (np. blokada nerwu zębodołowego dolnego)
  • Znieczulenie śródwięzadłowe
  • Znieczulenie powierzchniowe błony śluzowej jamy ustnej

Chirurgia

W chirurgii stosowanie środków znieczulających miejscowo zależy od rodzaju i rozległości zabiegu:

  • Drobne zabiegi chirurgiczne – znieczulenie nasiękowe lidokainą lub bupiwakainą
  • Operacje kończyn – blokady nerwów obwodowych lub splotów nerwowych
  • Operacje jamy brzusznej – znieczulenie zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe jako uzupełnienie znieczulenia ogólnego
  • Chirurgia jednego dnia – techniki znieczulenia regionalnego skracające czas pobytu w szpitalu

Położnictwo i ginekologia

  • Znieczulenie porodu – zewnątrzoponowe z użyciem bupiwakainy lub ropiwakainy
  • Cięcie cesarskie – znieczulenie podpajęczynówkowe z bupiwakainą lub zewnątrzoponowe
  • Drobne zabiegi ginekologiczne – znieczulenie miejscowe błony śluzowej lub nasiękowe

Okulistyka

W okulistyce stosuje się głównie znieczulenie powierzchniowe i nasiękowe:

  • Zabiegi powierzchniowe – krople z proksymetakainą, oksybuprokainą lub tetrakainą
  • Zabiegi wewnątrzgałkowe – znieczulenie nasiękowe lub retrobulbarne z lidokainą lub bupiwakainą
  • Blokada nerwu wzrokowego – przy operacjach oka wymagających pełnego znieczulenia i unieruchomienia gałki ocznej

Leczenie bólu przewlekłego

W medycynie bólu środki znieczulające miejscowo stosowane są w:

  • Blokadach diagnostycznych i terapeutycznych – np. blokady nerwów obwodowych, zwojów współczulnych
  • Leczeniu neuropatii obwodowych – np. plastry z 5% lidokainą w neuralgii popółpaścowej
  • Terapii zespołów bólowych kręgosłupa – blokady przykręgosłupowe, ostrzyknięcia stawów międzykręgowych
  • Leczeniu bólu nowotworowego – blokady nerwów, znieczulenie zewnątrzoponowe

Zastosowanie środków znieczulających bez recepty

Dostępne bez recepty preparaty środków znieczulających mają ograniczone stężenia i są przeznaczone do użytku zewnętrznego. Mogą być stosowane w:

Leczeniu hemoroidów

Preparaty zawierające lidokainę przynoszą ulgę w dolegliwościach związanych z hemoroidami:

  • Procto-Glyvenol
  • Procto-Hemolan
  • Aesculan

Działają poprzez zmniejszenie bólu, swędzenia i dyskomfortu, ułatwiając gojenie przez zapobieganie dodatkowemu podrażnianiu obszaru.

Łagodzeniu bólu przy szczepieniach i zastrzykach

Plastry EMLA zawierające lidokainę i prylokainę są stosowane do zmniejszenia bólu związanego z:

  • Szczepieniami (szczególnie u dzieci)
  • Iniekcjami
  • Cewnikowaniem
  • Pobieraniem krwi
  • Drobnymi zabiegami skórnymi

Leczeniu bólu gardła

Preparaty w postaci tabletek do ssania lub aerozoli zawierające lidokainę lub benzokainę:

  • Gardimax
  • Orofar Max
  • Neo-angin

Przynoszą szybką ulgę, zmniejszając ból i dyskomfort podczas przełykania i mówienia w przebiegu infekcji gardła.

Ząbkowanie u dzieci

FDA ostrzega przed stosowaniem preparatów z lidokainą i benzokainą u najmłodszych dzieci ze względu na ryzyko:

  • Znieczulenia gardła i możliwości zadławienia
  • Działań niepożądanych po przypadkowym połknięciu
  • W skrajnych przypadkach – drgawek i uszkodzenia mózgu

Zamiast preparatów znieczulających zaleca się stosowanie zimnych gryzaków i masażu dziąseł.

Specjalne grupy pacjentów

Kobiety w ciąży i karmiące piersią

Większość środków znieczulających miejscowo należy do kategorii B lub C wg FDA. Przy wyborze leku należy kierować się:

  • Potrzebą kliniczną
  • Bezpieczeństwem dla płodu
  • Etapem ciąży

W praktyce:

  • Lidokaina jest najlepiej przebadanym i najbezpieczniejszym lekiem w tej grupie pacjentek
  • Ropiwakaina i bupiwakaina są powszechnie stosowane w analgezji porodu
  • Artykaina – brak wystarczających danych, zalecana ostrożność
  • Należy unikać dodatku adrenaliny w pierwszym trymestrze ciąży

Dzieci

Znieczulenie u dzieci wymaga szczególnej uwagi:

  • Dawkowanie zawsze dostosowane do masy ciała
  • Mniejsza objętość dystrybucji może prowadzić do wyższych stężeń we krwi
  • Niedojrzałość metaboliczna zwiększa ryzyko toksyczności
  • Preferowane są leki o krótszym czasie działania i lepszym profilu bezpieczeństwa (lidokaina)
  • Artykaina jest zazwyczaj zalecana dla dzieci powyżej 4 lat

Osoby starsze

U osób starszych występują fizjologiczne zmiany wpływające na farmakokinetykę leków:

  • Zmniejszony przepływ krwi przez wątrobę i nerki
  • Zmniejszona ilość białek osocza
  • Zwiększona wrażliwość na działanie leków

Zalecenia:

  • Redukcja dawek o 10-20%
  • Unikanie dużych dawek leków o długim czasie działania
  • Ostrożne stosowanie dodatku adrenaliny u pacjentów z chorobami układu krążenia

Pacjenci z chorobami towarzyszącymi

Choroby układu krążenia

  • Ostrożność przy stosowaniu środków z adrenaliną
  • Preferowanie niższych stężeń adrenaliny (1:200 000)
  • U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową lub zaburzeniami rytmu serca – konsultacja kardiologiczna przed zabiegiem

Choroby wątroby

  • Preferowanie artykainy (metabolizowanej głównie w osoczu)
  • Redukcja dawek leków metabolizowanych w wątrobie
  • Wydłużone odstępy między dawkami

Choroby nerek

  • Unikanie zabiegów w dniu dializy
  • Planowanie zabiegów na dzień po dializie
  • Monitorowanie pacjenta pod kątem objawów toksyczności

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Jaka jest różnica między znieczuleniem miejscowym a ogólnym?

Znieczulenie miejscowe działa wybiórczo na określony obszar ciała, blokując przewodzenie impulsów nerwowych w tej okolicy, podczas gdy pacjent pozostaje przytomny. Znieczulenie ogólne wpływa na cały organizm, powodując utratę przytomności, zniesienie bólu w całym ciele i zwiotczenie mięśni. Znieczulenie miejscowe jest zwykle bezpieczniejsze, z mniejszym ryzykiem powikłań i szybszym powrotem do normalnego funkcjonowania.

Jak długo działa znieczulenie miejscowe?

Czas działania znieczulenia miejscowego zależy od rodzaju użytego leku i metody podania:

  • Lidokaina: około 1-2 godzin (do 4 godzin z adrenaliną)
  • Mepiwakaina: około 1,5-3 godzin
  • Artykaina: około 1-2 godzin (do 4 godzin z adrenaliną)
  • Bupiwakaina: około 4-8 godzin (do 12 godzin z adrenaliną)
  • Ropiwakaina: około 4-6 godzin

Dodatek adrenaliny wydłuża czas działania poprzez zwężenie naczyń krwionośnych i spowolnienie odpływu leku z miejsca wstrzyknięcia.

Czy na znieczulenie miejscowe można mieć alergię?

Tak, reakcje alergiczne na środki znieczulające miejscowo są możliwe, choć stosunkowo rzadkie. Częściej występują po zastosowaniu leków estrowych (np. prokaina) niż amidowych (np. lidokaina). Prawdziwe reakcje alergiczne na amidy są wyjątkowo rzadkie, a wiele zgłaszanych „alergii” to w rzeczywistości reakcje wazowagalne lub nietolerancja dodatków (np. konserwantów) obecnych w preparatach. W przypadku podejrzenia alergii na środek znieczulający zaleca się konsultację alergologiczną i testy skórne.

Czy środki znieczulające miejscowo są bezpieczne w ciąży?

Większość środków znieczulających miejscowo jest relatywnie bezpieczna w ciąży, gdy stosowana we właściwych dawkach. Lidokaina jest najlepiej przebadanym i najczęściej używanym lekiem w tej grupie pacjentek (kategoria B wg FDA). Ropiwakaina i bupiwakaina są powszechnie stosowane w analgezji porodu. Należy jednak zawsze rozważyć stosunek korzyści do ryzyka i skonsultować się z lekarzem prowadzącym ciążę przed zastosowaniem znieczulenia. Zaleca się ostrożność przy stosowaniu dodatku adrenaliny, szczególnie w pierwszym trymestrze.

Jakie są najczęstsze działania niepożądane środków znieczulających miejscowo?

Najczęstsze działania niepożądane to:

  • Reakcje miejscowe: ból w miejscu wstrzyknięcia, przedłużone znieczulenie, parestezje
  • Reakcje ogólnoustrojowe przy przedawkowaniu: zawroty głowy, metaliczny posmak w ustach, mrowienie wokół ust, niepokój, szum w uszach
  • Ciężkie reakcje ogólnoustrojowe (rzadkie): drgawki, zaburzenia świadomości, zaburzenia rytmu serca, spadek ciśnienia tętniczego
  • Reakcje alergiczne: wysypka, świąd, obrzęk, a w skrajnych przypadkach reakcja anafilaktyczna

Większość poważnych działań niepożądanych wynika z przedawkowania lub przypadkowego podania donaczyniowego.

Jaki środek znieczulający jest najlepszy dla pacjentów z chorobami serca?

Dla pacjentów z chorobami serca najważniejsza jest właściwa kwalifikacja do zabiegu i optymalne przygotowanie. Jeśli chodzi o wybór środka znieczulającego:

  • Preferowane są leki o mniejszej kardiotoksyczności, jak lidokaina
  • Należy unikać wysokich dawek bupiwakainy ze względu na jej potencjalnie większe działanie kardiotoksyczne
  • Zaleca się ostrożność przy stosowaniu dodatku adrenaliny – niższe stężenia (1:200 000) i ograniczona całkowita dawka (do 0,04 mg)
  • U pacjentów z poważnymi chorobami serca wskazana jest konsultacja kardiologiczna przed zabiegiem

Czy można prowadzić samochód po znieczuleniu miejscowym?

Samo znieczulenie miejscowe zwykle nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów. Jednak decyzja o prowadzeniu samochodu powinna uwzględniać:

  • Rodzaj przebytego zabiegu
  • Możliwe odczucia bólowe po ustąpieniu znieczulenia
  • Ewentualne doustne leki przeciwbólowe przyjmowane po zabiegu (niektóre mogą upośledzać zdolności psychomotoryczne)
  • Ogólne samopoczucie pacjenta

W przypadku rozległych znieczuleń (np. zewnątrzoponowego) lub zabiegów stomatologicznych z dużym obszarem znieczulenia (np. blokada nerwu zębodołowego dolnego) zaleca się unikanie prowadzenia pojazdów przez kilka godzin lub do całkowitego ustąpienia działania znieczulenia.